Rhine had een wolle trui aangetrokken met kleine pluizige oortje op de capuchon. Ze sleurde Zack als het ware mee. ze had een grote grijns op haar gezicht. ze had hem nog altijd niet verteld waar ze heen gingen. Er waren een paar briesjes en Rhine trok haar jas nog verder dicht, brrr wat kon het hier toch koud zijn. Rhine hield niet echt van de herfst. Alles ging dood en het bos rook naar rottende bladeren. Nee Rhine hield niet van die rottende geur. ze waren er bijna maar Rhine hield nog steeds haar lippen stijf op elkaar. Een aantal meter voor ze bij de waterval waren hield ze halt en draaide ze zich naar Zack om. "oogjes toe Zackie" Zei ze plagend maar met een strenge ondertoon. ze wachtte tot hij zijn ogen dicht had en toen pas trok ze hem mee verder. "Niet spieken'' zei ze lachend. ze stonden nu voor de waterval Rhine liet zijn hand los. "Je mag kijken" Zei ze zachtjes. ze liep dichter naar het water toe en snoof de heerlijke geur op van het zoete water. Ze hoorde de kolkende waterval. Ja ze was dol op deze plek maar ze had hier ook vele herinneringen. Hier had Sasori zijn liefde verklaard en ook sasuke had dat hier gedaan. ja die herinneringen waren mooi maar ze hadden een verdorde kant, net zo verdord als de bladeren die van de boom vielen.

Zack werd dus gewoon letterlijk meegesleurd naar de plek die Rhine had uitgekozen om een nachtelijke wandeling te maken. Hij had eigenlijk gewoon niet echt een keuze maar dat kon hem echt niet schelen, ze wilde niet dat hij wegging, dat was gewoon leuk om te weten. Maar hij wandelde op een rustig tempo mee en keek naar de capuchon van Rhine die net twee oortjes leek te hebben. Zack liep rond met blote armen en Rhine leek het koud te hebben. Zak leek er geen last van te hebben. Hij stelde geen vragen en hij rook de geur van de afstervende bladeren, de herfst was in het land en dat was eigenlijk de minst aangename periode van het jaar. Maar de winter was dan weer wel leuk, dat sneeuwtapijt zou hem altijd kunnen laten glimlachen. Uiteindelijk hield Rhine halt en Zack stopte ook abrupt, zijn blik werd verward. maar al snel werd er hem opgedragen om zijn ogen te sluiten. Om het woordje 'Zackie' moest hij lachen maar hij gehoorzaamde al knikkend en hij sloot zijn ogen. Dan werd hij er nog op gewezen dat hij niet mocht stiekem kijken. Dat was hij dus al niet van plan. Hij werd meegetrokken en hij liet zich gewoon meusleuren door Rhine. Eindelijk liet ze zijn hand los en kreeg hij de toestemming om te kijken. Langzaamaan opende Zack zijn ogen en hij keek haast verwondert naar de waterval. Die was echt prachtig tijdens de nacht. Zijn blijheid kon hij niet inhouden en hij trok deze keer op zijn beurt Rhine mee tot aan de rand en hij trok haar op zich eenmaal hij ging neerliggen. Toen Rhine eenmaal op hem lag kuste hij haar, zijn ogen gesloten en zijn handen die op haar rug lagen.

Zack was een zeer gemakkelijk persoon om mee om te gaan. Hij liet zich gewoon meesleuren zonder te protesteren. Uiteindelijk hield Rhine halt en Zack stopte ook abrupt, zijn blik werd verward. Ooh wat was die verwarde blik toch zo schattig bij hem. Ze grinnikte erdoor. Om het woordje 'Zackie' moest hij lachen maar hij gehoorzaamde al knikkend en hij sloot zijn ogen. Hij was zelfs zo lief om niet de spieken, iets dat ze eigenlijk wel verwacht had. Mannen wisten namelijk vaak niet dat ze het meende als ze zei dat ze niet mochten spieken. Eindelijk liet ze zijn hand los en kreeg hij de toestemming om te kijken. Langzaamaan opende Zack zijn ogen en hij keek haast verwondert naar de waterval. Ze grijnsde. "Mooi hè?" Vroeg ze met een dromerige blik. Zijn blijheid kon hij niet inhouden en hij trok deze keer op zijn beurt Rhine mee tot aan de rand en hij trok haar op zich eenmaal hij ging neerliggen. Ze liet even een gil horen maar die werd haast meteen gesmoord door een kus die ze kreeg. Ooh ja dit was toch ooh zo leuk. na een tijd lostte ze de kus en keek ze hem glimlachend aan. "dat was een leuke manier om mij de mond te snoeren" Zei ze lachend.

Zack liet zich gewoon meesleuren, hij wist dat het wel aangenaam ging worden, dat voelde hij door de luchtstroming. De lucht was zijn plek naar vrijheid en velen wisten dat, hij keek vaak naar de lucht, ook was hij geen binnenpersoon. Als iemand hem ooit zou opsluiten... Dat zou hem tot waanzin brengen. Rhine's waarschuwende woorden van dat hij niet mocht spieken nam hij ter harte en hij spiekte niet, een belofte... Eindelijk liet ze zijn hand los en kreeg hij de toestemming om te kijken. Langzaamaan opende Zack zijn ogen en hij keek haast verwondert naar de waterval. Ze grijnsde. "Mooi hè?" Vroeg ze met een dromerige blik. Zack knikte, maar hij kon niet genoeg tonen hoe gelukkig hij was nu en deze keer trok hij Rhine mee tot de rand. Daar ging hij neerliggen en hij trok Rhine op zicht. Ze slaakte een gil, maar Zack smoorde deze met een kus. Een tijd verstreek voor Rhine het initiatief nam om deze kus te beeïndigen en ze keek naar hem met een glimlach. "dat was een leuke manier om mij de mond te snoeren" Zei ze lachend. "Dat kan goed zijn, maar ik meende dat wel, die ehm... Kus." zei hij en hij wendde zijn blik af. Hij zette zich recht en staarde naar de waterval. "Heb je ooit al eens willen vliegen RHine?" vroeg hij en zijn blauwe ogen glinsterden toen ze naar de maan keken. Hij nam Rhine vast bij haar middel en zijn vleugel verscheen om dan meteen op te stijgen de lucht in. Zack beïnvloedde de luchtstromingen om zo recht te kunnen blijven vliegen. Hij vloog naar de top van de waterval en zette haar neer. "Ik dacht dat dit wel een mooi plekje was dus ik heb je hiermee naartoe genomen en... Ja... Ik ben gewoon, ja, gelukkig, gelukkig met jou. Hoe vreemd het ook in je oren mag klinken... Ik zie je graag om wie je bent.." stamelde hij terwijl hij zijn licht rood aangelopen gezicht afwendde. De vorige keer leek zo makkelijk in vergelijking met dit. Hier waren alle romantische termen voor Zack aanwezig. Alleen nog een lichtgevend meer dan was het plaatje compleet. Zack liet een lichtbol uit hem verschijnen en liet deze tot de bodem van het meer zakken. Toen het ding de bodem raakte begon het te stralen en werd het meertje net perfect genoeg verlicht, nog een element miste maar dat zou hij nu toevoegen. Langzaamaan trok Zack Rhine tegen zich aan en hij liet zijn lippen op de hare rusten.

hij knikte toen ze vroeg of het hier mooi was. Dat verwarmde haar vanbinnen. ooit zou ze hem wel eens vertellen wat er hier bij de waterval allemaal gebeurd was maar voor nu hield ze dat nog even geheim. net zoals ze nog wel meer dingen voor hem verborgen hield. "Dat kan goed zijn, maar ik meende dat wel, die ehm... Kus." zei hij en hij wendde zijn blik af. Ze drukte haar lippen nog eens vluchtig op de zijne. "Weet ik toch Zackie, en je moet veel oefenen" zei ze met een grijns. Haar blonde haar kwam onder haar capuchon vandaan en omrande zijn hoofd. Hij zette zich recht en staarde naar de waterval. "Heb je ooit al eens willen vliegen RHine?" vroeg hij en zijn blauwe ogen glinsterden toen ze naar de maan keken. Rhine ging ook recht zitten en keek naar hem. Zijn huid werd prachtig verlicht door de maan en ze betrapte zichzelf erop hem aan te gapen, maar gelukkig wel op een subtiele manier. "Soms wel ja..." Zei ze zachtjes voor ze naar de lucht keek. "Het lijkt me vredig daarboven weg van alle zorgen en duisternis hoog boven de wolken zweven." zei ze dromerig. Hij nam Rhine vast bij haar middel en zijn vleugel verscheen om dan meteen op te stijgen de lucht in. Rhine voelde hoe de grond onder haar voeten verdween. maar ze was niet bang ze voelde zich best veilig in Zacks gespierde armen. Hij vloog naar de top van de waterval en zette haar neer. "Ik dacht dat dit wel een mooi plekje was dus ik heb je hiermee naartoe genomen en... Ja... Ik ben gewoon, ja, gelukkig, gelukkig met jou. Hoe vreemd het ook in je oren mag klinken... Ik zie je graag om wie je bent.." stamelde hij terwijl hij zijn licht rood aangelopen gezicht afwendde. Rhine moest blozen door zijn woorden. Ze nam voorzichtig zijn hoofd in haar handen en draaide het weer naar zichzelf toe. "Zack je bent echt ongeloofelijk weet je dat..." Zei ze zachtjes met een twinkeling in haar haast lichtgevende blauwe ogen. Ze zag hoe hij een lichtbol naar het meer liet gaan en het liet lichtgeven. Ja het was romantisch hij had hier echt verstand van. maar rhine wilde ook wat doen. ze gebruikte haar gaven en creëerde een witte mist, een mooie mist die hun afsloot van de buitenwereld enkel het meer, de waterval en zij waren nog te zien Langzaamaan trok Zack Rhine tegen zich aan en hij liet zijn lippen op de hare rusten. Ze gennoot van zijn warme lippen Haar handen gingen naar zijn nek en verstrengelde zich in zijn haar. Haar tong glipte zijn mond binnen en verkende iedere milimeter. Zijn warme lijf dat dicht tegen het hare was aangedrukt voelde zo goed, zo vertrouwd. Ze wilde hier voor altijd blijven. weg van alles en iedereen alleen met zack in hun eigen wereld.

Een instemmende knik en een glimlach, het was hier prachtig. Rhine wist blijkbaar goed hoe ze haar plekjes moest kiezen, ze leek net te weten wat Zack romantisch vond en dat was geweldig, zij voelde hem aan en hij haar ook. Natuurlijk meende hij elk woord dat hij zei tegen haar en zij kuste hem vluchtig terug op de mond. Heel zijn wereld fleurde op en een glimlach verscheen op zijn mond bij deze woorden: "Weet ik toch Zackie, en je moet veel oefenen" Zack schudde al grijnzend zijn hoofd "Boy, oh boy.. Nu voel ik me zo newbie tegenover jou. Misschien heb ik inderdaad veel meer oefening nodig." Zack zette zich recht en keek naar de lucht en vroeg of ze ervan droomde om eens te vliegen. Haar reactie kwam geheel onverwacht, haar stem was dromerig. Zijn blik ging naar Rhine en hij betrapte zich erop naar haar te staren, niet al te subtiel. "Soms wel ja..." Zei ze zachtjes voor ze naar de lucht keek. "Het lijkt me vredig daarboven weg van alle zorgen en duisternis hoog boven de wolken zweven." Dit was net het moment om zijn vleugel te laten verschijnen en haar op te tillen, om dan met haar op te stijgen. Hij vloog naar de top van de waterval en zette haar neer. Het bekennen ging niet al te vlot, zeker niet zoals de vorige keer, dan kwam het er uit in een vlaag van woede, machteloosheid. Deze keer was alles zo anders, de sfeer was lichtjes gespannen van zijn kant en de romantiek hing letterlijk in de lucht. Dat maakte hem nerveus en minder rechtuit, de lucht deed hem onwennig voelen, zo onzeker. Zijn gezicht liep rood aan en hij wendde het af. Maar zijn hoofd werd terug geduwd naar de oorzaak van zijn blozen. Zack trok een 'ik-wil-niet-kijken-omdat-ik-dan-nog-roder-word-blik en zijn hemelsblauwe ogen keken haar lichtjes zielig aan. Maar het mocht niet baten, hij voegde een romantischer element toe. Ook Rhine deed mee en sloot een witte mist rond hen heen, dit was het moment, dacht zack en hij liet zijn lippen op die van haar rusten. Hij had hier absoluut geen verstand van, maar toch deed hij mee, hij liet haar leiden. haar tong verstrengeld met de zijne. Zijn armen lagen op haar rug en aaiden met de vingers haar rug. Zijn ogen gesloten, wegdromend naar het paradijs. "The wind sails over the water's surface, quietly, but surely." Mompelde hij en hij eindigde de kus, een speekseldraadje, van hem afkomstig was het enigste restant van hun kus. Zack opende zijn ogen en keek Rhine aan. Het meisje was een compleet mysterie, een oneindige put, een doolhof en hij wilde elk stukje daarvan verkennen. "Ik... Ehm.. Heb iets gemaakt een aantal dagen terug, ik hoop dat je het leuk vind." Uit zijn broekzak haalde Zack een houten armbandje, zelf gesneden met een mes en dan een rekbaar touwtje en daarrond de houten pareltjes bevestigd. Het was misschien iets sober, maar hij had het zelf gemaakt. Er zou niemand anders zijn die zoiets had, dat was gewoon een feit. Zack nam Rhine's hand vast en deed het bandje rond haar pols. "Alstjeblieft" zei hij zachtjes met een glimlach. Natuurlijk was zijn nieuwsgierige blik naar Rhine gericht en wachte hij vol ongeduld op haar reactie.

Zack schudde al grijnzend zijn hoofd "Boy, oh boy.. Nu voel ik me zo newbie tegenover jou. Misschien heb ik inderdaad veel meer oefening nodig." Rhine grinnikte. "Hmmm misschien moet ik je dan maar wat bijles geven Zackie" Zei ze met een grijns. Hij had hier absoluut geen verstand van dat voelde ze hij was bang maar wilde har nit teleurstellen., maar toch deed hij mee, hij liet haar leiden. haar tong verstrengeld met de zijne. Zijn armen lagen op haar rug en aaiden met de vingers haar rug. Zijn ogen gesloten, weg dromend naar het paradijs. Ja dit was echt geweldig. "The wind sails over the water's surface, quietly, but surely." Mompelde hij en hij eindigde de kus, een speekseldraadje, van hem afkomstig was het enigste restant van hun kus. Ze veegde het liefdevol weg en keek hem met een kleine glimlach aan. Zack opende zijn ogen en keek Rhine aan. Ja ze wist dat een groot deel van zijn liefde kwam door nieuwsgierigheid de drang om het mysterie genaamd Rhine te ontcijferen. ze wist niet door wat haar liefde werd gedreven maar ze wist wel dat het sterk genoeg was om door haar angsten te dringen. "Ik... Ehm.. Heb iets gemaakt een aantal dagen terug, ik hoop dat je het leuk vind." Uit zijn broekzak haalde Zack een houten armbandje, zelf gesneden met een mes en dan een rekbaar touwtje en daarrond de houten pareltjes bevestigd. Ze keek er verwonderd naar. Ja misschien waren de juwelen die Sasuke ooit voor haar gekocht had duurder en glanzender geweest maar nog nooit zo speciaal, en nog nooit met zoveel gevoel als het houte bandje dat zack nu in zijn hand hield. Ze kreeg niets uit haar mond woorden bleven zitten in haar keel en haar ogen werden lichtjes vochtig. Ze kon niet beschrijven hoe blij ze was met dit cadeau. Zack nam Rhine's hand vast en deed het bandje rond haar pols. "Alstjeblieft" zei hij zachtjes met een glimlach. Natuurlijk was zijn nieuwsgierige blik naar Rhine gericht en wachte hij vol ongeduld op haar reactie. Rhine zei niets ze drukte zichzelf tegen hem aan en begroef haar hoofd tegen zijn borst ze luisterde naar zijn hartslag en ze voelde hoe de piepkleine gelukstraantjes naar buiten rolde. "Zack....Dankje..." Fluisterde haar stem gesmoord haar ogen glommen in het maanlicht toen ze haar hoofd nar hem toerichtte.

Zack's reactie leek haar te amuseren, maar het was de harde waarheid, hij had totaal geen ervaring en hij was zelfs voor een keer in zijn leven onzeker, bang om het te verpesten, om haar teleur te stellen. De kus werd geleid door Rhine, hij liet haar leiden zodat hij niets verkeerd kon doen. Haar tong verstrengeld in de zijne, haar zoete adem deed hem lichtjes kwijlen. Zijn ogen sloten zich half-automatisch en hij droomde weg, weg van de wereld, op weg naar het paradijs. Dit was hemels, fantastisch geweldig, alle woorden die extreem positief waren konden hier hun weg wel vinden. "The wind sails over the water's surface, quietly, but surely." Mompelde hij en hij eindigde de kus, een speekseldraadje, van hem afkomstig was het enigste restant van hun kus. Rhine was diegene die het wegveegde want Zack staarde nog wat dagdromend na. Haar mysterieus zijn trok hem aan, zij was een doolhof waar je liefst alle gangen van wilde verkennen, een tuin waar je alle planten van moest kennen en wilde kennen. Zack was blij, was blij met haar. Ze zou het vast niet snappen maar hij vond haar geweldig. Iets waar hij zijn handen mee vol had en geïnteresseerd in was. Vlinders vlogen rond in zijn buik en hij glimlachte dromerig. Ik... Ehm.. Heb iets gemaakt een aantal dagen terug, ik hoop dat je het leuk vind." zijn gestamel en gestotter was echt erg op dit moment en met een trillend hand, dat afkomstig was van zijn emoties die nu op de klippen liepen, haalde hij uit zijn broekzak een houten zelfgemaakte armbandje. Hij keek hoe haar ogen vochtig werden en hij beet zachtjes op zijn lip, maar toch zette hij moedig voort en deed hij het bandje rond Rhine's pols. "Alstjeblieft" zei hij zachtjes en een glimlach verscheen op zijn gelaat. Zijn nieuwsgierige afwachtende blik keek richting Rhine. Zack was bang dat haar reactie negatief zou zijn en ze kwaad zou worden. maar de kwade blik kwam nooit. In plaats daarvan drukte ze zich tegen hem aan met haar hoofd tegen haar borst. Met ogen die glommen van de tranen van geluk keek ze hem aan. "Zack....Dankje..." zei ze en Zack ging met zijn wijsvinger over de natte streep die kwam doordat ze had gehuild. Hij sloot zijn ogen, relaties gingen voor hem niet over dure cadeaus, er moest een ziel inzitten, er moest bloed, zweet en tranen inzitten. Zack zou al zijn cadeau's zelf maken, hij had alleen een klein ongelukje gehad tijdens het snijden en hij had in zijn vinger gesneden. Maar het was het er wel voor waard. "You worth the blood, sweat and tears I've put into making the bracelet." zei hij met een glimlach en hij drukte een kusje op haar voorhoofd. Het was wel het minste wat hij kon doen voor haar.

Ja Rhine wist dat ze een mysterie was. dat ze ondoorgrondelijk en onbereikbaar was. Maar ze hoopte er echt op dat Zack degene was die in staat was om haar te helpen, om haar geheimen te ontrafelen en haar diepste ik te vinden. Dat hoopte ze echt met heel haar hart maar ze durfde het niet toe te geven, ze wilde het nog niet toegeven ze wist nog altijd niet of hij volledig te vertrouwen was. Zack ging met zijn wijsvinger over de natte streep die kwam doordat ze had gehuild. Hij sloot zijn ogen. Zijn vingers voelde zacht op haaar huid. Ze wilde niet dat hij zijn hand ooit nog van haar afhaalde hoe vreemd dat ook klonk ze wilde het gewoon niet. ze wist niet meer wat ze met zichzelf moest aanvangen. Alles was tegendraads en ingewikkeld in haar leven. "You worth the blood, sweat and tears I've put into making the bracelet." zei hij met een glimlach en hij drukte een kusje op haar voorhoofd. Ze keek hem aan met een glimlach. "You may ask me everything, Making you happy is my highst duty. " Fluisterde ze met een glimalch. ja ze wilde hem nooit ongelukkig zien ze moest hem gewoon zien lachen dat was haar streefdoel vanaf nu. "Dus zeg me hoe kan ik mijn plicht vervullen?" Vroeg ze met een zachte verleidelijke stem. ja ze meende het ze zou alles doen wat hij vroeg ze zou zelfs van de waterval jumpen als hij dat verlangde.

Zack's missie was om haar te ontrafelen, haar te leren kennen en zien wie zij was, wat ze deed, wat ze verlangde. Natuurlijk wilde hij er alles aan doen zodat hij haar zou leren kennen. Ook zou hij gewoonweg haar beschermen met zijn leven, dat was toch het minste wat hij kon doen voor haar. Zijn vingers gingen over haar huid, de natte streep waarover haar tranen hadden gegleden daar ging hij over. Een dromerige glimlach verraadde zijn gevoelens voor haar, maar alleen mensen die de moeite deden om hem af te lezen zouden het zien. Het armbandje dat hij haar net had omgedaan stond haar beeldig, net alsof het een deel van haar was. In al zijn cadeautjes waren liefde te bekennen, je kon nooit zeggen dat hij er geen liefde in had gestopt, want hij maakte ze allemaal zelf. Zacks handen lagen nog altijd op haar rug en waren geen millimeter geweken van hun plaats. Hij snapte niet hoe hij zoiets sterks kon voelen voor een meisje. maar de gevoelens waren er en hij wilde ze koesteren. Vroeger had hij dit nooit gewild dat was zeker. Maar nu kreeg hij het gevoel dat hij geen flirt meer wilde, maar een echte serieuze relatie. "You worth the blood, sweat and tears I've put into making the bracelet." zei hij met een glimlach en hij drukte een kusje op haar voorhoofd. Dat had ze wel verdiend, maar ze verdiende nog meer dan dat. "You may ask me everything, Making you happy is my highst duty. "zei ze al fluisterend en Zack glimlachte "Ik ben al gelukkig, zolang jij gelukkig bent meid. Als ik jou ongelukkig zie dan... Dan... Lijkt het net alsof ik binnenin aan het sterven ben." Zijn woorden waren de waarheid, hij wilde haar niet ongelukkig zien, maar ook wilde hij dan weer niet dat ze iets achterhield voor hem. Hij ging zitten en zorgde ervoor dat zij naast hem zat. "Dus zeg me hoe kan ik mijn plicht vervullen?" Vroeg ze met een zachte verleidelijke stem en Zack wendde zijn blik lichtelijk beschaamd af. Wat kon hij hier nou op zeggen? "Ehm... Ik ben gelukkig..." zei hij zachtjes en hij begon met zijn vingers te friemelen. Nu kon je wel zeggen dat hij serieus nerveus was. Als zij iets wilde, moest ze dat maar vragen, hij zou voorlopig geen initiatief meer nemen dat zag je zo.

Het armbandje dat hij haar net had omgedaan stond haar beeldig, net alsof het een deel van haar was. En zo voelde het ook. het bandje verbond haar met hem nu had ze net als de veer altijd iets van hem bij zich. Ja deze liefde voelde echter, puurder dan ze ooit had gevoeld bij een ander. Ja ze had van Sasori en Sasuke gehouden maar bij hen zijn voelde anders dan bij Zack zijn. Sasori en Sasuke waren beide negatiefellingen geweest. Ja ze waren hetzelfde maar ze hoorde niet bij elkaar. Het was een universeel feit dat tegenpolen elkaar aantrokken. Zack glimlachte "Ik ben al gelukkig, zolang jij gelukkig bent meid. Als ik jou ongelukkig zie dan... Dan... Lijkt het net alsof ik binnenin aan het sterven ben." Zijn woorden waren de waarheid, dat voelde ze. ze kende dat gevoel zo had zij zich gevoeld toen ze zack had afgewezen voor ze een overdosis had genomen om dat vreselijke gevoel te vergeten. Hij ging zitten en zorgde ervoor dat zij naast hem zat. Ze keek naar de mist en het lichtgevende meer. Hzet had iets spookachtigs en iets magisch echt een plaats waar je Zack zou verwachten, net alsof hij zo uit een sprookjes wereld kwam wandelen. Zack wendde zijn blik lichtelijk beschaamd af. Wat kon hij hier nou op zeggen? "Ehm... Ik ben gelukkig..." zei hij zachtjes en hij begon met zijn vingers te friemelen. Nu kon je wel zeggen dat hij serieus nerveus was. Rhine keek hem met een schuin hoofd aan en schudde even grinnikend haar hoofd voor ze zijn kin nam en hem een lange passionele kus gaf. Ze lostte de kus weer en keek hem aan. "Ik hoop dat dat je nog gelukkiger heeft gemaakt?" Vroeg ze op een plagende toon.

Het armbandje dat hij haar net had omgedaan stond haar beeldig, net alsof het een deel van haar was. Dit verbond hem met haar, of andersom, het verbond deze twee persoon die naast elkaar zaten hier op dit tijdstip aan de waterval. Zack keek wat voor zich uit, een beetje dromerig naar de mistige waterval die licht gaf, het was mooi en mysterieus en dat vond hij fantastisch. Al wat mysterieus was trok enigsinds zijn aandacht, maar Rhine nog meer dan anderen. En het was waar, tegenpolen trokken elkaar aan. Zack te optimist en Rhine de pessimist hadden elkaar gevonden. Zijn woorden waren de barre waarheid, als zij zich down voelde, dan ging hij zowat dood vanbinnen. Zijn vleugel klapwiekte zachtjes en dat maakte hem al deels rustiger, zijn vleugel nam ook al zijn onzekerheid weg, met zijn vleugel voelde hij zich vrijer. Zack ademde al een heel wat rustiger en hij keek voor zich uit. Uiteindelijk werd hij weer onzeker. "Ehm... Ik ben gelukkig..." zei hij zachtjes en hij begon met zijn vingers te friemelen. Nu kon je wel zeggen dat hij serieus nerveus was. Als zij iets wilde, moest ze dat maar vragen, hij zou voorlopig geen initiatief meer nemen dat zag je zo. Rhine keek hem met een schuin hoofd aan en schudde even grinnikend haar hoofd voor ze zijn kin nam en hem een lange passionele kus gaf. Ze lostte de kus weer en keek hem aan. "Ik hoop dat dat je nog gelukkiger heeft gemaakt?" Vroeg ze op een plagende toon. "Ehm... Ehm..." stamelde hij en zijn blauwe ogen verraadden dat hij nu zeker nerveus was. Maar hij moest de moed vinden. "D-dankje" en met een glimlach kwam hij dichter, rustig aan, heel rustig aan. Hij overhaastte niets, want dan zou hij zich alleen maar nog nerveuzer voelen. Uiteindelijk kuste hij kort voordat hij begon te zingen, om de spanning wat bij hem weg te nemen. Het was een grappig liedje, maar toch vond hij het einde romantisch. "... Except for you. You can touch me" zei hij en hij kuste haar vervolgens weer, ietsje passioneler dan de vorige keer dat was een feit..

(https://www.youtube.com/watch?v=AirDzzuv7kI&feature=related)

Hij was zo schattig als hij onzeker was maar ergens vond ze het ook wel zielig voor hem. "Ehm... Ehm..." stamelde hij en zijn blauwe ogen verraadden dat hij nu zeker nerveus was. Maar hij moest de moed vinden. "D-dankje" en met een glimlach kwam hij dichter, rustig aan, heel rustig aan. Hij overhaastte niets, want dan zou hij zich alleen maar nog nerveuzer voelen. Toch vreemd dat de jongens met de grootste mond toch altijd strontverlegen werden op dit soort momenten. Ergens was het inderdaad grappig mar nu had ze vooral medelijden met hem. Uiteindelijk kuste hij kort voordat hij begon te zingen, om de spanning wat bij hem weg te nemen. Het was een grappig liedje, maar toch vond hij het einde romantisch. "... Except for you. You can touch me" zei hij en hij kuste haar vervolgens weer, ietsje passioneler dan de vorige keer dat was een feit.. Hmmm kusjes daar kon ze toch echt een verslaving van krijgen. ze waren zo heerlijk warm en zacht Haar vingers krulde zich weer om zijn nek en ze ging op haar tenen staan zodat ze de kus nog langer kon rekken, zodat ze langer kon genieten. Ze was echt dol op dicht bij hem zijn, doller dan dat ze durfde toegeven. Ze lostte hem en keek hem aan terwijl ze haar lippen likte. "Als ik ooit door een slang gebeten wordt kun je me dan naar de ziekenzaal brengen zo snel mogelijk? anders ga ik dood." Zei ze met een kleine grijns. ja ze kon beter dat nu al maar zeggen zodat hij niet schrok als haar ogen gingen wegdraaien ofzoiets dergelijks. ze keek hem afwachtend aan benieuwd of ze ook nog iets van hem moest weten.

De nerveuze manier van doen maakte Zack vanbinnen een beetje als de verlegen scheet die hij nooit wou zijn. De kant die hij nooit wilde laten zien, hij wilde moedig zijn, ongeschrokken. "D-dankje" en met een glimlach kwam hij dichter, rustig aan, heel rustig aan. Hij overhaastte niets, want dan zou hij zich alleen maar nog nerveuzer voelen. Alles rustig aan doen, niets verkeerds zeggen of te snel handelen Zack... Alles komt goed.. Rustig in en uit ademen.. iteindelijk kuste hij kort voordat hij begon te zingen, om de spanning wat bij hem weg te nemen. Het was een grappig liedje, maar toch vond hij het einde romantisch. "... Except for you. You can touch me" zei hij en hij kuste haar vervolgens weer, ietsje passioneler dan de vorige keer dat was een feit.. Ze was echt verslavend, maar hij moest zich wel een beetje inhouden sinds ze op een open plek zaten, ook al was het nacht. Hij voelde hoe Rhine's vingers zich om zijn nek krulden en hoe ze op haar tippen ging staan om hem nog wat langer te zoenen. Ze stopte de kus en Zack ademde lichtjes hijgend en hij luisterde naar wat ze zei: "Als ik ooit door een slang gebeten wordt kun je me dan naar de ziekenzaal brengen zo snel mogelijk? anders ga ik dood." Zack knikte lichtjes "Ik kan je gif uit je lichaam halen en dat in dat van mij laten komen dat heb je al gemerkt met die drugs" zei hij met een lichte glimlach en hij veranderde in zijn tweede vorm. Een zwarte cheetah met witte vlekjes "En ik kan 200km per uur halen in deze vorm dus ik zal wel snel zijn" zei hij met een miauwende onderklank. Hij zette zich neer en begon zijn poot schoon te likken, daarna keek hij haar al spinnend aan.

Ze stopte de kus en Zack ademde lichtjes hijgend en hij luisterde naar wat ze zei. Rhine keek hem aan en aaide hem over zijn wang. ze voelde de stoppeltjes die binnen enkele dagen zouden doorkomen. Zack knikte lichtjes "Ik kan je gif uit je lichaam halen en dat in dat van mij laten komen dat heb je al gemerkt met die drugs" zei hij met een lichte glimlach en hij veranderde in zijn tweede vorm. Een zwarte cheetah met witte vlekjes rhine aaide hem over zijn pluizige hoofd. Wat was hij pluizig. "En ik kan 200km per uur halen in deze vorm dus ik zal wel snel zijn" zei hij met een miauwende onderklank. Hij zette zich neer en begon zijn poot schoon te likken, daarna keek hij haar al spinnend aan. Rhine grinnikte en kriebelde hem even onder zijn kin "wat ben je een schattige pluizebol" Zei ze plagend. Rhine keek hem aan met een schuin hoofd. ''ik denk dat ikmaar in mijn mensenvorm blijf, anders ga je waarschijnlijk schrikken'' Zei ze met een grijns. Ja haar vorm was nogal eng. Het leek op een hyena maar het was spookachtiger met meerdere ogen.

Ze stopte de kus en Zack ademde lichtjes hijgend en hij luisterde naar wat ze zei. Rhine keek hem aan en aaide hem over zijn wang. Na een aantal dagen mocht hij zich weer leuk gaan scheren. Hij wilde nog geen baard sinds hij er dan nog ouder ging uitzien en dat wilde hij niet. "Ik kan je gif uit je lichaam halen en dat in dat van mij laten komen dat heb je al gemerkt met die drugs" zei hij met een lichte glimlach en hij veranderde in zijn tweede vorm. Een zwarte cheetah met witte vlekjes rhine aaide hem over zijn pluizige hoofd. "En ik kan 200km per uur halen in deze vorm dus ik zal wel snel zijn" zei hij met een miauwende onderklank. Hij zette zich neer en begon zijn poot schoon te likken, daarna keek hij haar al spinnend aan. Rhine grinnikte en kriebelde hem even onder zijn kin "wat ben je een schattige pluizebol" Zei ze plagend. Rhine keek hem aan met een schuin hoofd. ''ik denk dat ikmaar in mijn mensenvorm blijf, anders ga je waarschijnlijk schrikken'' Zei ze met een grijns. "Dat beslis jij Rhinetje en prrr... Dankje ik weet dat ik pluizig ben" Daarna opende hij zijn bek en liet hij zijn rij vlijmscherpe tanden zien. "Maar ik heb een harde kant" en hij begon nog meer te spinnen om dan vervolgens op zijn achterpoten te gaan staan en zijn voorpoten op haar schouders te leggen. Hij gaf haar lichte kopjes voor hij weer in zichzelf veranderde. Met zijn hand ging hij over haar haren en zei hij zachtjes "Je kan me alles vertellen dus als je met iets zit, zeg het me dan gewoon oké?" Een bemoedigende glimlach schonk hij haar voor hij zijn lippen weer op de hare drukte.

Ze was blij dat hij geen baard had ze hield niet van mannen met een baard die deden haar teveel denken aan apen op de een of andere manier. En met een aap gaan zoenen leek haar niet echt een aanlokkelijk iets. "Dat beslis jij Rhinetje en prrr... Dankje ik weet dat ik pluizig ben" Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Rhinetje? Ik weet dat ik klein ben maar moet je dat er echt inwrijven?" Vroeg ze met een plagende ondertoon. opende hij zijn bek en liet hij zijn rij vlijmscherpe tanden zien. "Maar ik heb een harde kant" en hij begon nog meer te spinnen om dan vervolgens op zijn achterpoten te gaan staan en zijn voorpoten op haar schouders te leggen. Hij gaf haar lichte kopjes voor hij weer in zichzelf veranderde. Ze keek hem in zijn ijsblauwe ogen, waar ze van hield. Met zijn hand ging hij over haar haren en zei hij zachtjes "Je kan me alles vertellen dus als je met iets zit, zeg het me dan gewoon oké?" Een bemoedigende glimlach schonk hij haar. Ze knikte zachtjes. "Als jij dat ook doet" zei ze nog voor hij zijn lippen weer op de hare drukte. Ze sloot haar ogen en drukte zichzelf dichter tegen hem aan ja ze was echt verslaaft aan zijn herlijke lippen. Het liefst zou ze het gevoel van zijn lippen tegen de hare altijd willen voelen.

Een baard hebben was iets voor oude mannen. Zack was jong en hij wilde er nog altijd jong uitzien. Hij wilde leven en genieten van alles rond zich heen. Je kon hem een happy-go-lucky persoontje noemen sinds hij altijd gelukkig was en probeerde al het positieve in elke situatie te zien. "Dat beslis jij Rhinetje en prrr... Dankje ik weet dat ik pluizig ben" Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Rhinetje? Ik weet dat ik klein ben maar moet je dat er echt inwrijven?" Vroeg ze met een plagende ondertoon. "Ja... En klein is voor mij schattig Rhinetje" zei hij al spinnend van plezier. Hier had hij echt wel lol in, haar plagen was altijd amusant. Na een tijdje opende hij zijn bek en liet hij haar weten dat hij ook een harde kant had aan deze transformatie. hij begon nog meer te spinnen om dan vervolgens op zijn achterpoten te gaan staan en zijn voorpoten op haar schouders te leggen. Hij gaf haar lichte kopjes voor hij weer in zichzelf veranderde. Zijn ijsblauwe ogen keken in haar donkerblauwe ogen en Zack glimlachte gelukkig. Met zijn hand ging hij over haar haren en zei hij zachtjes "Je kan me alles vertellen dus als je met iets zit, zeg het me dan gewoon oké?" Een bemoedigende glimlach schonk hij haar. Ze knikte zachtjes. "Als jij dat ook doet" zei ze nog voor hij zijn lippen weer op de hare drukte. Na de kus vroeg hij "Wat is er nou gebeurt dat je eerst zo afstandelijk deed meid? Ik wil het graag weten, dan kan ik er rekening mee houden" Zijn blik was vragend en hij ging zitten, met haar op zijn schoot. Hij aaide met zijn hand over haar hoofd in de hoop dat ze er over wilde praten. Natuurlijk was hij bang dat hij iets verkeerd kon doen tegen haar vanwege haar verleden. En die fout wilde hij natuurlijk niet maken.

"Ja... En klein is voor mij schattig Rhinetje" zei hij al spinnend van plezier. Ze trok een gemaakt pijnlijk gezicht. "Aargh schattig...Daar gaat mijn imago" Zei ze voor ze in een lachbui raakte. Ze begon steeds meer het vermoeden te krijgen dat hij er gewoon plezier in had om haar te plagen. het kleine boefje! Na de kus vroeg hij "Wat is er nou gebeurt dat je eerst zo afstandelijk deed meid? Ik wil het graag weten, dan kan ik er rekening mee houden" Zijn blik was vragend en hij ging zitten, met haar op zijn schoot. Rhine verstijfde even en keek hem lichtelijk geschrokken aan. Moest ze dat echt gaan vertellen? Ze slikte. Hij aaide met zijn hand over haar hoofd in de hoop dat ze er over wilde praten. Rhine keek hem niet meer aan en ze kroop van zijn schoot af. met haar rug naar hem toe liet ze haar benen over de kant bungelen. Ze staarde naar de diepte haar rug lichtjes gekromd. Ze zuchtte nog eens. "Iedereen uit mijn jeugd is vermoord...Ik heb jarenlang gedacht dat het mijn fout was en daarom meed ik mensen, en vertrouwde ze ook niet..." Begon ze rustig. ze zat nu een 2 tal meter bij hem vandaan. "Ik ben erachter gekomen dat het nietmijn fout was dat ik er zelfs niets mee te maken had. Ik ontmoette sasori...Mijn eerste liefde maar hij was niet de ware ik viel voor het vredige gevoel dat Sasuke mij schonk. Ik heb me weken, nee maanden schuldig gevoeld over sasori maar het was te laat hij haatte mij al. " Ze slikte haar stem werd koud. "Ik dacht dat sasuke de ware was tot hij begon te veranderen hij was niet meer lief hij was bezeten van macht en hij werd weer het monster dat mijn ouders vermoord heeft." Zei ze zachtjes. "Ik durfde niet meer lief te hebben, ik was bang voor de liefde...ik kon de pijn van het verlies niet meer aan..." Zei ze ten slotte.

"Ja... En klein is voor mij schattig Rhinetje" zei hij al spinnend van plezier. Ze trok een gemaakt pijnlijk gezicht. "Aargh schattig...Daar gaat mijn imago" Zei ze voor ze in een lachbui raakte. Nog steeds kon hij haar doen laten lachen en dit deed hem goed voelen, zorgde ervoor dat hij echt wel grappig was volgens zichzelf. Na de kus vroeg hij "Wat is er nou gebeurt dat je eerst zo afstandelijk deed meid? Ik wil het graag weten, dan kan ik er rekening mee houden" Zijn blik was vragend en hij ging zitten, met haar op zijn schoot. Rhine verstijfde even en keek hem lichtelijk geschrokken aan. Haar reactie was normaal, maar hij wilde het echt wel weten dat hij niets verkeerd zou doen, dat hij niet diezelfde fouten zou maken. Rhine keek hem niet meer aan en ze kroop van zijn schoot af. met haar rug naar hem toe liet ze haar benen over de kant bungelen. Ze staarde naar de diepte haar rug lichtjes gekromd. Ze zuchtte nog eens. "Iedereen uit mijn jeugd is vermoord...Ik heb jarenlang gedacht dat het mijn fout was en daarom meed ik mensen, en vertrouwde ze ook niet..." Begon ze rustig. ze zat nu een 2 tal meter bij hem vandaan. "Ik ben erachter gekomen dat het nietmijn fout was dat ik er zelfs niets mee te maken had. Ik ontmoette sasori...Mijn eerste liefde maar hij was niet de ware ik viel voor het vredige gevoel dat Sasuke mij schonk. Ik heb me weken, nee maanden schuldig gevoeld over sasori maar het was te laat hij haatte mij al. " Ze slikte haar stem werd koud. "Ik dacht dat sasuke de ware was tot hij begon te veranderen hij was niet meer lief hij was bezeten van macht en hij werd weer het monster dat mijn ouders vermoord heeft." Zei ze zachtjes. "Ik durfde niet meer lief te hebben, ik was bang voor de liefde...ik kon de pijn van het verlies niet meer aan..." Zack's mond viel open en hij schoof zich naar haar toe. Een beetje aarzelend zette hij zich op zijn knieën eenmaal hij achter haar was. Hij legde zijn armen op haar schouders en hij kuste haar kaak. "Ik heb net diezelfde moordpartij meegemaakt, veel vrienden van me zijn er ook in gesneuveld, net zoals mijn pa. Ik had daarvoor een meisje leren kennen, ik had daar dezelfde gevoelens voor zoals bij jou, maar deze gevoelens zijn sterker natuurlijk. Ik heb haar zien sterven in die moordpartij..." Zijn ogen waren lichtjes vochtig geworden en hij staarde voor zich uit "Aeryth..." mompelde hij zachtjes. Zack liet Rhine los en zette zich naast haar neer om dan voor zich uit te staren.

Zack's mond viel open en hij schoof zich naar haar toe. Ze keek hem over haar schouder aan. ze praatte er niet graag over het was pijnlijk voor haar net alsof iemand een dolk ronddraaide in een oude wonde. Een beetje aarzelend zette hij zich op zijn knieën eenmaal hij achter haar was. Hij legde zijn armen op haar schouders en hij kuste haar kaak. Maar zelfs zijn zachtte lippen kregen haar nu niet vrolijk. "Ik heb net diezelfde moordpartij meegemaakt, veel vrienden van me zijn er ook in gesneuveld, net zoals mijn pa. Ik had daarvoor een meisje leren kennen, ik had daar dezelfde gevoelens voor zoals bij jou, maar deze gevoelens zijn sterker natuurlijk. Ik heb haar zien sterven in die moordpartij..." Zijn ogen waren lichtjes vochtig geworden en hij staarde voor zich uit "Aeryth..." mompelde hij zachtjes. Zack liet Rhine los en zette zich naast haar neer om dan voor zich uit te staren. Rhine keek hem zijdelings aan. Ze voelde zijn pijn maar toch lag er een onzekerheid in haar hart. Ze vertrouwde hem nog steeds niet helemaal ze liet hem niet het binneste van haar ziel zien. "Zack? Waarom hou je van me?" Vroeg ze zachtjes. Ze kreeg de gedachte in haar hoofd dat ze hem misschien deed denken aan zijn verloren liefde? Die gedachte deed haar pijn. Nu voelde ze alsof hij haar niet zag als rhine maar een reïncarnatie van zijn verloren liefde.

Zack's mond viel open en hij schoof zich naar haar toe. Ze keek hem over haar schouder aan. Een beetje aarzelend zette hij zich op zijn knieën eenmaal hij achter haar was. Hij legde zijn armen op haar schouders en hij kuste haar kaak. Maar zelfs zijn zachtte lippen kregen haar nu niet vrolijk. "Ik heb net diezelfde moordpartij meegemaakt, veel vrienden van me zijn er ook in gesneuveld, net zoals mijn pa. Ik had daarvoor een meisje leren kennen, ik had daar dezelfde gevoelens voor zoals bij jou, maar deze gevoelens zijn sterker natuurlijk. Ik heb haar zien sterven in die moordpartij..." Zijn ogen waren lichtjes vochtig geworden en hij staarde voor zich uit "Aeryth..." mompelde hij zachtjes. Zack liet Rhine los en zette zich naast haar neer om dan voor zich uit te staren. Rhine keek hem zijdelings aan. "Zack? Waarom hou je van me?" Vroeg ze zachtjes. "Ik hou van je omdat je zo mooi bent, je bent een mysterie, je maakt mij gelukkig en je bent wie je bent, je wilt je niet beter of slechter voordoen dan wie je echt bent. Je bent fantastisch lief, jij lijkt mij te begrijpen. Jij snapt mij en en... Je... Bent prachtig." zei hij met een lichtjes rood aangelopen hoofd. Hij had er totaal geen idee van dat ze bang was dat hij haar met Aeryth vergeleek. Aeryth was net zoals hem een superpositief persoon geweest. Zack omhelsde haar en hij duwde zijn voorhoofd tegen dat van haar. "Daarom hou ik van je... Waarom hou jij van mij?" vroeg hij met een licht onzekere ondertoon in zijn stem. Hij was bang, bang dat hij niet goed genoeg was, dat hij te veel fouten maakten, haar een verkeerde indruk gaf en zo van die dingen. Zijn zelfvertrouwen was onder nul gedaald. Voor Rhine zat nu een verlegen jongen die geen zelfvertrouwen had.

"Ik hou van je omdat je zo mooi bent, je bent een mysterie, je maakt mij gelukkig en je bent wie je bent, je wilt je niet beter of slechter voordoen dan wie je echt bent. Je bent fantastisch lief, jij lijkt mij te begrijpen. Jij snapt mij en en... Je... Bent prachtig." zei hij met een lichtjes rood aangelopen hoofd. Ze keek hem berekenend aan en knikte zachtjes. Zack omhelsde haar en hij duwde zijn voorhoofd tegen dat van haar. "En waarom hield je van haar?" Vroeg ze. Haar blik onleesbaar, een waar mysterie. "Daarom hou ik van je... Waarom hou jij van mij?" vroeg hij met een licht onzekere ondertoon in zijn stem. Voor Rhine zat nu een verlegen jongen die geen zelfvertrouwen had. Ze keek hem met een scheve lach aan en ze aaide zijn wang. "Waarom ik van je hou? Je bent lief, je maakt me vrolijk je hebt mijn leven gered. Je bent echt ongeloofelijk schattig en zeker als je zo verlegen bent. Je luisterd naar me, en dan bedoel ik echt luisteren. Je werd niet kwaad op me ookal had ik mijn belofte gebroken en ik voel me veilig bij je." Zei ze met een zachte stem voor ze haar lippen heel zachtjes op de zijne duwde en daarna weer losliet. Ze staarde naar de lucht en zag een vallende ster. ze wenste dat ze het mis had dat zack echt haar zag en niet een vage herinnering aan zijn oude geliefde.

"Ik hou van je omdat je zo mooi bent, je bent een mysterie, je maakt mij gelukkig en je bent wie je bent, je wilt je niet beter of slechter voordoen dan wie je echt bent. Je bent fantastisch lief, jij lijkt mij te begrijpen. Jij snapt mij en en... Je... Bent prachtig." zei hij met een lichtjes rood aangelopen hoofd. Ze keek hem berekenend aan en knikte zachtjes. Zack omhelsde haar en hij duwde zijn voorhoofd tegen dat van haar. "En waarom hield je van haar?" Vroeg ze. Haar blik kon hij niet lezen, dat wisr ze goed genoeg. Zack keek haar aan "Het begon allemaal op een zonnige zomerdag. Je kent het wel, we speelden spelletjes met elkaar zoals tikkertje en verstoppertje, ik kende haar van mijn jeugdtijd en ik werd verliefd op haar open persoonlijkheid, haar glimlach, haar manier van hoe ze naar het leven keek. Ik heb het haar nooit kunnen vertellen." zei hij met een flauwe glimlach. Hij wilde hier echt niet aan terugdenken. Niet in het verleden leven, maar in het heden en vooruitkijken naar de toekomst. "Daarom hou ik van je... Waarom hou jij van mij?" vroeg hij met een licht onzekere ondertoon in zijn stem. Voor Rhine zat nu een verlegen jongen die geen zelfvertrouwen had. Ze keek hem met een scheve lach aan en ze aaide zijn wang. "Waarom ik van je hou? Je bent lief, je maakt me vrolijk je hebt mijn leven gered. Je bent echt ongeloofelijk schattig en zeker als je zo verlegen bent. Je luisterd naar me, en dan bedoel ik echt luisteren. Je werd niet kwaad op me ookal had ik mijn belofte gebroken en ik voel me veilig bij je." Zei ze met een zachte stem voor ze haar lippen heel zachtjes op de zijne duwde en daarna weer losliet. Zack volgde haar blik en ook hij zag een vallende ster en hij wenste dat Rhine bij hem bleef, wat er ook gebeurde. "Rhine, bedankt dat je me hierheen bracht... Ik wil je een vraag stellen... Wil jij bij mij blijven meisje? Jij bent zowat het allerbeste wat me ooit is overkomen." zei hij en hij keek haar aan met zijn helderblauwe ogen en een brede gelukkige glimlach. "Je bent fantastisch Rhine. Je bent zo mooi." zei hij voor hij zijn lippen op die van haar drukte terwijl er nog een ster naar beneden viel.

Zack keek haar aan "Het begon allemaal op een zonnige zomerdag. Je kent het wel, we speelden spelletjes met elkaar zoals tikkertje en verstoppertje, ik kende haar van mijn jeugdtijd en ik werd verliefd op haar open persoonlijkheid, haar glimlach, haar manier van hoe ze naar het leven keek. Ik heb het haar nooit kunnen vertellen." zei hij met een flauwe glimlach. Hij wilde hier echt niet aan terugdenken. Dat zag ze hij hield niet van het verleden dat had ze wel al vaker gezien. Ze zag dat hij de ster ook zag en ze vroeg zich af wat hij gewenst had. "Rhine, bedankt dat je me hierheen bracht... Ik wil je een vraag stellen... Wil jij bij mij blijven meisje? Jij bent zowat het allerbeste wat me ooit is overkomen." zei hij en hij keek haar aan met zijn helderblauwe ogen en een brede gelukkige glimlach. Ze keek hem aan met nu net zo'n glimlach. "Je bent fantastisch Rhine. Je bent zo mooi." zei hij voor hij zijn lippen op die van haar drukte terwijl er nog een ster naar beneden viel. Rhine zoende met hem mee en fluisterde "voor altijd en eeuwig " tussen de kusbewegingen door. Ze proefde zijn zoete adem en voelde zijn armte ze kroop tegen hem aan en aaide zijn haar. Ze kende het gevoel dat hij beschreven had hij was ook het beste dat haar was overkomen.