Met zijn tas vol met schriften en een aantal boeken voor de Lichtmagie-lessen liep Flavio het Lichtmagie-lokaal uit meteen de gang op. Het was een bijzondere les om mee te maken, hij was benieuwd wanneer hij mee mocht helpen van Master Sebastian. Stiekem verheugde hij zich er nu al gewoon op, want ja.. dat zou alleen maar leuker zijn. Maar hij kon best geduldig zijn en wachten maakte hem dus echt niet uit. Hij zou zo lang wachten als nodig is en moest, het maakte hem echt niet uit.
Een hele groep leerlingen liepen hem voorbij en het was toch even wennen om jongere mensen te zien. Want tenslotte ging hij hiervoor ook gewoon naar school, alleen dan met leeftijdsgenoten. Ergens vond hij het wel fijn om met leeftijdsgenoten rond te hangen, maar of dat hier ook kon? Misschien zijn er andere aardige stagiaires? Want soms kan hij ook wel eens een vooroordeel klaar hebben liggen. Kan hij niets aandoen. Dat is gewoon hem en daar kan je weinig tot niets aan veranderen. Sowieso moet je geen mensen veranderen zodat jij het beter kon hebben. Dat is gewoon zielig. Té zielig voor woorden. Bah bah bah. Wacht.. was dat nou zijn zin geworden? Dat ge-Bah bah bah? Want dit is al de zoveelste keer dat hij dat in zijn gedachten zegt. Whoot. Nieuwe zin. Jottem. Oké dat klinkt zo vreemd op zoveel manieren.
Toen de groep leerlingen hem eindelijk voorbij was gelopen en de schoolbel weer was gegaan voor de volgende les kon Flavio eindelijk door de gangen heen gaan lopen op weg naar de lerarenkamer? Of nouja. Eigenlijk maakte het niet eens zoveel uit waar hij heen zou gaan zolang hij maar ergens heen kon waar hij niet zou kunnen worden gestoord door bepaalde mensen. En nee. Hij zegt niet welke 'bepaalde mensen.' Met grote stappen liep hij door de gangen een beetje met zijn hoofd naar beneden-kijkend gebogen. Tot hij plots tegen een of ander iemand aanliep. Zonder enigszins op te kijken mompelde hij vrijwel meteen 'Oh oh. Sorry! Mijn fout.' Het was zeker zijn fout in zijn ogen, want hij keek niet uit? Hij keek naar beneden? Hallo wie is hier dan de schuldige? Klopt. Dat is hij, diegene die de naam Flavio Cortez Feo Cadell Fenthol draagt. Die jongeman die drieëntwintig jaar oud is en momenteel stage doet op SSA bij het vak Light magic.

Flut begin post.

|| Rhae ||

Le tas:

Met haar neus in haar agenda liep Rhae over de gang. Ze had de afgelopen dagen nog niet echt veel te doen gehad en bekeek of ze nog afspraken had. Met een zucht keek ze op toen ze zag dat de pagina's vrijwel leeg waren. Hier had ze wel wat meer van verwacht. Maar ze probeerde geduldig te blijven.
Aidan kwam vanaf de hoek van de gang aangelopen. Zijn korte vlamrode pootjes trippelden zachtjes richting Rhae. Lachend begroette ze haar vosje en aaide zijn kop. Hij was alweer gegroeid vergeleken met twee dagen geleden. Dat was ook wel logisch aangezien hij nog jong was, maar toch vond Rhae het een beetje te snel gaan. Al was ze wel blij dat de vos veel mensen afschrikte, dat had ze wel nodig met haar magere figuur. Je zou het niet zeggen maar door de jaren van proffesioneel ballet was ze enorm sterk geworden en haat magie, zowel vuur als licht, was beter dan de meeste leerlingen.
Aidan rende weg als een dolle hond richting het buitenterrein, maar Rhae volgde hem niet. Ze liep de bocht om richting haar kamer, want ze moest zich omkleden. Nu had ze een perzikroze eijde blouse en een witte skinny jeans met hakken aan, maar dat was niet echt geschikt voor wat ze wilde gaan doen. Ze had besloten de omgeving te gan verkennen samen met Aidan en over het gras lopen met hakken was niet echt een goed idee.
Ze was net de hoek om toen er iemand hard tegen haar aan liep. Het scheelde niet veel of ze was gevallen. De jongen verontschuldigde zich meteen. Toen Rhae opkeek zag ze dat hij de dtagaire lightmagic was. Flavio, dacht ze. "Oh, geeft niet. Ik lette zelf ook niet goed op," zei ze met haar heldere stem. Even nam ze hem in zich op. Hij zag er zeker niet slecht uit. Zijn lange blinde lokkek hingen sierlijk langs zijn rechte kaak en hij was minstens een kop groter dan zij.
"Jij bent Flavio toch?" vroeg ze uiteindelijk. Prompt stak ze haar hand uit en stelde zich voor. "Rhae Sheenan, stagaire firemagic." Met een lichte glimlach keek ze hem aan en wachtte op een reactie.

Aantal geluiden gingen zijn gehoorgangen weer in en uit, maar er echt opletten? Nee dat deed Flavio echt niet. Waarom zou hij zich er überhaupt op focussen? Dat was nergens voor nodig in zijn ogen dan hè. Een zucht verliet zijn mond en keek even om zich heen, waarna hij zijn nek weer voorovergebogen liet hangen met zijn zicht naar de grond toe.. Het typische schoolvloertje was ook hier te vinden, eigenlijk best grappig want bijna elk vloertje hier was hetzelfde, eigenlijk was bijna elk vloertje op elke school wel hetzelfde. Lekker typisch. Doe vooral niet gek.
Tot hij plots tegen een voor hem voelend vrouwelijk persoon, nog voordat hij opkeek mompelde hij 'Oh oh. Sorry! Mijn fout.' tegen het meisje. Vervolgens keek hij snel omhoog en zag een blondharig meisje staan. Wacht .. was zij nou die nieuwe stagiaire waar ze het over hadden in de lerarenkamer? Hoe zeiden ze ook alweer dat ze heette? Mea? Rea? Oh ja! Rhae. Dat was haar naam. Toch? Nog voordat hij wat kon zeggen verontschuldigde dit meisje haarzelf ook. "Oh, geeft niet. Ik lette zelf ook niet goed op," zei ze met een heldere stem. Een glimlach ontstond op zijn gezicht en haalde een hand door zijn blonde lokken heen, waardoor ze weer wat beter dan daarnet zaten. Dit zat vele malen beter.
Nog voordat Flavio wat kon zeggen vroeg het meisje wat aan hem. "Jij bent Flavio toch?" Meteen begon hij met zijn hoofd te knikken en schraapte kort zijn keel om zijn stem weer mannelijk genoeg te krijgen. 'Ja dat heb je goed geraden. Light magic stagiaire. En dan ben jij .. Rhae right?' Met een vragende blik en fronsende wenkbrauwen keek hij het meisje aan. Zij moest Rhae de nieuwe stagiaire Fire magic wel zijn, wie zou er anders op deze manier door de gangen heen lopen? En in de tijd dat hij hier nu op de school is heeft hij haar nog geen enkele keer gezien. Oké, hij is er ook dan nog maar net maar toch.
Plots stak het meisje haar hand uit, waardoor hij ook zijn rechterhand vrijmaakte om haar hand te kunnen schudden. Uiteindelijk pakte hij het meisje haar hand aan en schudde hun handen die elkaar ontmoette terwijl ze zich voorstelde. "Rhae Sheenan, stagaire firemagic." Aha! Dan had hij dus goed. Na de glimlach te hebben gezien op haar gezicht trok hij zijn hand weer terug en glimlachte hij ook naar haar terug. 'So I was right.' Ergens gaf het hem echt een kick om te horen of te zeggen dat hij gelijk had. Het streelde zijn ego toch wel een beetje. Maar dat was vast en zeker iets mannelijks? 'Bevalt het je hier al wel op school ondanks dat je er pas net bent?' Interesse tonen, altijd een belangrijk iets wat betreft de vrouwen.

Derpish.

Flavio's zelfvoldaanheid was niet te missen, maar Rhae vond het wel schattig. Hij haalde nonchalant zijn hand door zijn blonde haren en ze dacht een oorbel de zien. Flavio had een typisch Novaans uiterlijk: een lichte haar- en oogkleur en een flinke lengte, een beetje zoals zij maar dan zonder de Raziaanse invloeden. En ze was ook slechts 1.70 lang waardoor ze op moest kijken om oogcontact te maken.
'Bevalt het je hier wel ondanks dat je hier pas net bent?' vroeg Flavio aan haar. Er verscheen een lichte glimlach op Rhae's volle lippen. 'Nu ik eens iemand tegen kom wel. Ik heb nog niet echt de tijd gehad om op onderzoek uit te gaan, maar zodra ik wel tijd heb wil ik naar het dorpje.'
Ze had nog niet zo heel veel gedaan en had nog geen lessen bijgewoond, maar omdat ze er pas was moesten er nog een aantal zaken worden geregeld.
'Ik was eigenlijk net opweg naar buiten,' voegde ze toe. Het was prachtig weer en Aidan had wel zin in een wandeling, dus ze zouden naar het dorp kunnen lopen.
'Heb je al een les bijgewoond?' vroeg ze vervolgens aan Flavio. Hij was hier waarschijnlijk al een tijdje, dus hij had vast al wat meer gedaan dan zij. Master Sebastiaan was waarschijnlijk een stuk bereikbaarder dan Savador, daar had hij geluk mee. Al kon ze ontzettend veel leren van hem.
Net toen Rhae over het dorpje aan het nadenken was bedacht ze dat ze de weg niet eens kende. Ze twijfelde of ze het aan Flavio zou vragen, maar ze durfde het uiteindelijk niet. Dat was weer typisch Rhae, maar ze was te koppig om toe te geven dat ze de weg niet wist.

Het leek echt alsof Rhae hem helemaal aan het bekijken was van top tot teen. Ergens vond Flavio het niet erg, want dan kon hij datzelfde bij haar doen. Met een glimlach op zijn gezicht bekeek hij haar van top tot teen. Blonde lange haren, grote ogen, bleke huid, normale lengte voor een vrouw en een behoorlijk lichaam. Zo was zij in zijn ogen te beschrijven. Misschien echt weer iets mannelijks dat hij naar haar lichaamsvormen kijkt, maar hey. Daar is hij dan ook een man voor hè.
'Bevalt het je hier wel ondanks dat je hier pas net bent?' Vrijwel meteen na die vraag verscheen er een lichte glimlach op het gezicht, of beter gezegd op de volle lippen van het meisje. 'Nu ik eens iemand tegen kom wel. Ik heb nog niet echt de tijd gehad om op onderzoek uit te gaan, maar zodra ik wel tijd heb wil ik naar het dorpje.' Aha. Onderzoekend typetje dus. 'Ik was eigenlijk net opweg naar buiten,' voegde ze er daarna aan toe.
'Heb je al een les bijgewoond?' Even dacht hij na en schudde toen een beetje met zijn hoofd. Echt bijgewoond niet, een kijkje genomen hebben dat was het. 'Niet echt, meer een beetje geobserveerd. En jij dan?' Misschien een beetje een domme vraag, want ergens begreep Flavio zelf ook al dat ze nog niets had bijgewoond. Het was ergens meer een vraag van interesse tonen.
'Maar mag ik je dan vergezellen naar buiten en het dorpje?' Altijd eerst vragen voordat je wat doet of zomaar met iemand meeloopt. Voor hetzelfde gaat ze iemand ontmoeten of bezoeken? Of wilde ze alleen zijn? Hey. Je weet maar nooit met meisjes. Meisjes waren sowieso nogal lastig te begrijpen, alhoewel het gelukkig een stuk makkelijker is door zijn geaardheid. Althans dat denkt hij wel. Like. Hij is biseksueel en heeft dus ook wat vrouwelijke trekjes, natuurlijk meer mannelijke trekjes dan vrouwelijke maar ze zijn er wel.

Hitte werkt niet echt mee

Dus Flavio had ook nog niets gedaan? Dan was dat blijkbaar gebruikelijk. Ze schudde haar hoofd als antwoord op zijn vraag, maar had al door dat hij niet echt een antwoord nodig had. Dat kon hij zelf ook wel bedenken.
"Maar mag ik je dan vergezellen naar buiten en het dorpje?" Flavio's vraag kwam onverwacht, maar Rhae had er totaal geen moeite mee. Op deze manier hoefde ze niet te vragen of hij haar de weg kon wijzen en hij zag er wel uit als goed gezelschap. Haar glimlach verbreedde zich terwijl ze antwoordde. "Natuurlijk. Graag zelfs," sprak ze. Een moment keek ze naar haar voeten en bedacht zich dat ze nog naar haar kamer moest om andere schoenen aan te trekken. "Loop je dan even mee naar mijn kamer?" vroeg ze terwijl ze weer opkeek. "Ik kan maar beter andere schoenen aantrekken."
Vlot draaide ze om en ging hem voor naar haar kamer. Waarschijnlijk stond haar kamer ergens naast die van Flavio, dus de gang moest hem niet onbekend voorkomen. Toen ze eenmaal voor de zware houten deur stonden pakte Rhae een zilveren sleuteltje uit haar broekzak. Het was een speciaal sleuteltje, want momenteel paste hij niet op haar deur. Rhae stuurde wat magie richting het voorwerp dat even oplichtte en van vorm veranderde.
De deur ging open met een klik en Rhae's kamer werd zichtbaar. Ze had gelukkig nog niet genoeg tijd gehad om er een bende van te maken, dus Flavio kon gewoon binnenkomen. Rhae had haar kamer naar haar eigen stijl ingericht, hoewel ze de meubelen niet allemaal zelf had gekocht. De ramen stonden open zodat een verfrissend briesje de kamer vulde. Op de veranda stond een bos met roze rozen die een zachte geur verspreidden. Rhae kweekte haar eigen bloemen en had al een plekje in de kassen geclaimed. Boven haar bureau zweefde een schaalmodel van het kovomaka stelsel. Ze had het ooit gekocht van een luchtmagiër die het permanent had betoverd zodat de planeten bleven zweven, maar ze had zelf de zon toegevoegd met een mix van vuur- en lichtmagie. Haar schoenen stonden onder het houten hemelbed waarvan de gordijnen zachtjes wapperden in het briesje. Snel liep Rhae er naartoe.
"Het stelt niet heel veel voor, maar ik heb er het beste van geprobeerd te maken," zei ze tegen Flavio terwijl ze haar veters dichtknoopte. Binnen een minuutje zaten haar schoenen stevig om haar dunne voeten. Ze plaatste haar hakken naast haar spitzen die ze voor ballet gebruikte. Vervolgens liep ze naar Flavio toe.
"Ehh," begon ze aarzelend, "Welke kant moeten we op?"