''Omdat je je bewoog'' snauwde Deshas laaiend terug toen Savador tegen hem uitviel. ''Het is hij die alles kan zien. Niet hij die kan transporteren van de ene naar de andere plek door er enkel aan te denken. Dat is extreem vergevorderde magie. Zelfs ik doe dat liever niet omdat het zo risico gebonden is. De kans dat het fout gaat is veelste hoog'' snauwde hij met bulderende stem zodat de kamer trilde. Deshas leek even iets groter te worden. Zijn vleugels spreidde zich in volle lengte en zijn ogen spoten zowat vuur. De kaarsen flakkerde wild en zorgde voor demonische schaduwen op de muren. Zijn ademhaling was duidelijk hoorbaar zwaarder en versneld maar werd langzaam aan weer rustiger. Deshas vouwde zijn vleugels weer in. ''Misschien is er iets teveel afleiding'' mompelde hij. Deshas keek Savador recht aan zonder een keer te knipperen. Hij zorgde dat hij Savador's blik gevangen hield. ''Tenebras'' sprak hij daarna. ''Eens kijken of je het blind beter doet'' zei hij schamper. Het was een spreuk die hij ook makkelijk weer kon opheffen. Maar misschien dat als Savador niets zag hij juist gebruik ging maken van het alles zien.

Savador hield geschrokken zijn mond toen Deshas op een angstaanjagende manier terugsnauwde. Hij voelde angst zijn gedachten controleren wanneer Deshas wat groter leek te worden en de ruimte liet trillen met zijn bulderende stem, maar hij bleef als een rots in een stormzee staan. Pas toen hij wat kalmer leek te worden merkte Savador hoe snel zijn hart wel niet tekeer had gegaan. Hij kon zich nog amper herstellen van zijn angst of het werd pikzwart voor zijn ogen. Hij wreef met zijn knokkels in zijn ogen, maar hoe vaak hij ook knipperde of hoe hard hij ook wreef, het bleef aardedonker. Hij realiseerde zich dat zijn zicht hem was afgenomen toen Deshas over blind begon. Zijn lege gouden ogen waren gespannen op Deshas gericht, of in ieder geval waar hij dacht dat hij stond, maar het feit dat hij niets kon zien werd hem teveel waardoor hij zijn ogen sloot. Eigenlijk was dat nu niet eens meer nodig, maar op die manier kon hij zich beter concentreren. Savador liep eerst langzaam achteruit totdat hij met zijn rug tegen de vochtige wand stond zodat hij deze keer minder snel zou wankelen. Hij legde zijn kin op zijn borst en probeerde het opnieuw. Het was niet eenvoudig om het eerst zo scherp afgetekende beeld van het bos weer voor zijn geest te halen, maar hij gooide er al zijn energie in en uiteindelijk begonnen zich van de totale duisternis in zijn hoofd vreemde vormen te vormen die uitgroeiden tot bomen. Een vreemd wit licht scheen langs de zwarte stammen van de bomen en vormde de bleke maan. Boven de boomtoppen fladderden een aantal vleermuizen en in de verte klonk de onheilspellende huil van een wolf. Savador wachtte geduldig af tot hij meer geluiden hoorde en meer beelden kon zien van het donkere bos voordat hij de spreuk opzegde. 'Alibrylla Serindë Alingwen,' zei hij hees, half fluisterend. Opnieuw rook hij de geur van de dennenbomen, maar deze keer was het gemengd met een onaangename geur. Hij tuurde een stuk verder over het open stuk waar hij zich bevond en zag een halfopgegeten hertenkadaver liggen. De onaangename geur was ammoniak die van het hertenlijk oprees. Savador wilde nog een stuk verderkijken om zich te richten op een aantal schaduwen tussen de bomen, behorend aan een voorbij rennende wolvenroedel. Het was alsof zijn ogen werden gedragen door een vogel, maar net toen hij zo dichtbij was dat hij de modderspetters en takjes in de vachten van de beesten duidelijk kon onderscheiden, werd zijn aandacht getrokken door het zachte geluid van wakkerende vlammetjes. Hij opende zijn ogen, maar het was nog altijd net zo donker als wanneer hij ze gesloten had. Het geluid van vlammetjes werd sterker en kwamen af van de kandelaars in de ruimte. Hij liet zich langzaam met zijn rug langs de muur naar beneden glijden tot hij op de grond zat. Zijn vermoeide ogen gingen naar de andere kant van de ruimte, waar hij dacht dat Deshas stond. 'Heeft het gewerkt?' vroeg Savador zacht.

Deshas was met zijn armen over elkaar geslagen tegen de muur aan gaan leunen. Ook hij sloot zijn ogen, maar dit voor een andere spreuk. Een spreuk waarmee hij met Savador mee kon kijken naar wat hij zag. Typisch om het duistere bos te nemen dacht Deshas toen hij zijn ogen weer opende. ''Beter deze keer in elk geval'' zei hij nors en kortaf. Met een korte knip van zijn vingers ontnam Deshas Savador's blindheid en zorgde ervoor dat hij weer normaal kon zien. ''Maar ik zou deze spreuk echt oefenen'' zei hij met een vrij strenge blik. Een moment veranderde er iets in Deshas blik. Hij keek nu bedenkelijk naar Savador.

Savador zag voor een kort moment iets anders dan duisternis; het werd even felwit voor zijn ogen. Toen het licht vervaagde kon hij weer een wazig beeld van de ruimte en de kandelaars om zich heen zien. Deshas' rode ogen priemden door de troebele laag op zijn ogen en brachten hem weer helemaal terug naar de werkelijkheid. Savador veegde even met de rug van zijn hand over zijn ogen om weer scherp te kunnen zien en hielp zich langzaam aan de muur weer overeind tot hij weer recht stond. Hij keek Deshas recht aan en grijnsde. Het was goed zijn zicht weer terug te hebben. 'Ik denk dat het goed genoeg is,' zei Savador onbekommerd met een klein glimlachje, die weer verdween zodra hij Deshas' bedenkelijke blik in zijn ogen zag. Hij liep een stuk verder naar het midden van de ruimte toe waar hij net gestaan had en staarde met halfdicht geknepen ogen peinzend terug naar Deshas, alsof hij wachtte tot hij zijn idee dat ieder moment in hem op zou kunnen komen zou uitten.

Na een paar tellen wendde Deshas zijn blik van Savador af. Toch leek hij niet meer zo scherp als eerst, eerder afwezig. Alsof zijn gedachtes ergens anders waren. ''Oefen nou maar. Dat kan heus geen kwaad'' zei hij net zo afwezig als zijn houding en blik. Hij liep terug naar de duistere gang die terugleidde naar het kantoor. ''Als je me zoekt, dan ben ik in de Toren'' zei hij enkel. Daarna verdween hij in de duistere gang. Buiten moest hij zijn ogen beschermen tegen het felle licht. Toen zijn ogen weer een beetje gewend waren en Deshas verder wou lopen werd hij door iets anders tegen gehouden. Hij was al bij de deur tot de kamer zich met een ijzige kou vulde. Deshas richtte zijn hoofd op maar keek niet om.

Celebrian stond naast de ingang van de geheime deur. Ze was pas tevoorschijn gekomen toen Deshas haar voorbij was gelopen. Toen ze zag dat hij stopte bij de deur wist ze dat hij haar had opgemerkt. Hoe kon het ook anders. Celebrian's aanwezigheid zorgde voor een ijzige kou in het hele vertrek. Haar ijsblauwe ogen boorde zich in Deshas' rug. ''Ik ken die blik Deshas. Waar zitten je gedachten?'' vroeg ze kalm en bleef hij aanstaren.

Deshas had Celebrian's aanwezigheid al gevoeld maar was zo afwezig geweest dat hij haar niet echt opgemerkt had. Hij draaide zich nog steeds niet om toen ze begon te praten. Hij bleef een paar tellen zwijgend voor zich uit staren. ''Ik zat zo te denken...'' begon hij en draaide zich nu een kratslag om naar Celebrian. Zijn rode ogen keken recht in haar ijsblauwe. ''Uiteindelijk zullen wij ook niet het eeuwige leven hebben. Ook wij zullen opvolgers moeten kiezen. Maar hoe weet je dat je er een gevonden hebt? Hoe zie je dat?'' zei hij zacht. Zonder verder nog aandacht aan Celebrian te besteden deed Deshas de deur open, spreidde zijn vleermuisachtige vleugels en vloog weg.

Celebrian luisterde aandachtig naar Deshas' woorden. Toen hij weg vloog keek ze op. ''Deshas Wacht!'' riep ze hem na maar hij vloog al weg. Celebrian zuchtte even zacht. Ze bleef naar de plek kijken waar Deshas verdwenen was. ''Interesant'' mompelde ze zacht. Ze keek even om naar de donkere gang. Daarbinnen moest Savador nog ergens zijn wist ze. Ze twijfelde of ze naar hem toe zou gaan. Misschien wist hij meer van Deshas' plannen maar misschien ook niet en dan had Celebrian er niets aan.

Savador keek Deshas fronsend na toen hij de ruimte verliet en verdween in de duistere gang. Wanneer hij er vrijwel zeker wist dat hij weg was richtte hij zijn blik op het boek op de boekensteun. Oefening had hij toch niet meer nodig? Naar zijn doen kon hij het, dus het was goed genoeg. Bovendien kon er toch niets foutgaan? Hij staarde even afwezig naar de amulet dat op zijn borst rustte, maar richtte zijn hoofd op toen hij vage stemmen hoorde, afkomstig uit het kantoor. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en tuurde door de duistere gang naar de kamer. Hij kon de twee zachte stemmen duidelijk onderscheiden tussen Deshas en Celebrian. Savador draaide zich met een ruk om en liep naar de boekensteun toe. De Book of the Darned propte hij haastig onder zijn vest en half in zijn broek, zodat het er niet zomaar onderuit kon vallen. Hij zorgde er ook voor dat de amulet zorgvuldig verborgen was onder zijn kleding. Celebrian hoefde niet te weten wat hij en Deshas hier hadden uitgespookt. Ze hoefde niet eens te weten waarom zich er opeens een geheime gang bevond in de muur van het kantoor. Hij mocht die vrouw nog steeds niet al te graag.

''Geheimen Savador?'' Celebrian was uiteindelijk toch maar de gang ingegaan. Het was haar zeker niet ontgaan dat Savador snel iets onder zijn kleding had verborgen. Ze hoefde al helemaal niet te gokken wat. Ze leunde tegende muur. Net zichtbaar in het licht van de kaarsen. ''Ik sprak Deshas net. Hij schijnt volgensmij grootse plannen met je te hebben'' zei Celebrian nuchter. Ze wierp even een steelse blik naar Savador maar toen weer naar de muur tegenover haar, alsof die erg interesant was. ''Ik was benieuwd of hij iets tegen je had losgelaten erover'' eindigde ze.

Savador schrok toen hij Celebrians stem plotseling vlak achter hem hoorde. Hij ontspande zich en liet zijn handen op de boekensteun rusten, alsof hij al die tijd al iets aan het lezen was. Het was amper noodzakelijk; Celebrian had waarschijnlijk toch al gezien dat hij gauw iets onder zijn kleding verborg. Hij staarde vanover zijn schouder nors in haar ijsblauwe ogen. 'Geheimen? Ik zou niet durven,' reageerde hij honend. Hij draaide zijn hoofd terug bij het horen van haar verdere woorden en keek nadenkend naar de boekensteun. Deshas die grootse plannen met hem had - waarom wist hij daar niets vanaf? Savador toverde een grijns tevoorschijn en keek Celebrian over zijn schouder hatelijk aan. 'Van alles,' loog hij zacht. 'Plannen die het daglicht niet kunnen verdragen en al helemaal niet voor jouw Cassiaanse oortjes bestemd zijn. Vanwaar zo nieuwsgierig, Celebrian?' Het was een van de weinige keren dat Savador haar naam uitsprak, al zat er wel een spottende toon op.

Na Savador's antwoord op haar eigenlijk overbodige vraag begon Celebrian zachtjes te lachen alsof Savador haar zojuist een goede grap verteld had. ''Je bent een erg slechte leugenaar Savador. In elk geval tegen mij dan'' zei ze kalm. Ze had het kunnen voelen dat Savador loog. ''Deshas heeft je niets verteld. Dat liet hij zelf ookal merken toen hij zo afwezig langs me heen liep. Hij merkte me maar half op. Ironisch voor een man die altijd zo scherp is. Hij zei me dingen die mijn interesse opwekte. En ik dacht omdat jij in die plannen waarschijnlijk een grote rol zal krijgen vond ik het wel gepast om even een bezoekje af te leveren'' zei ze kalm.

Savador wierp Celebrian een krenkende blik toe en beet woedend op zijn tong. Dat ze al zo snel door zijn leugen kon kijken was al helemaal niet de bedoeling geweest. 'O, werkelijk?' snauwde hij haar venijnig toe, kwaad om het feit dat hij nu wel moest toegeven aan de waarheid. 'Wat Deshas ook voor plannen met me heeft, jij gaat het niet met je vuile watervingers bemoeilijken! Hoor je dat, vrouw?' beet Savador haar onrespectvol toe. Hij draaide zijn hoofd weer met een ruk om naar de boekensteun zodat hij even niet naar Celebrians kalme gezicht hoefde te kijken. Als ze alleen maar met die kalme blik naar hem keek maakte hem dat al laaiend.

''Zeg eens Savador. Geef me een goede rede om Deshas' plannen dwars te zitten. Zolang ze niet schadelijk zijn voor mij heb ik er niks op tegen'' zei Celebrian rustig tegen Savador. Ze liep op Savador af. Ze streek met een vinger langs de boekensteun. ''Ik dacht dat het je wel zou intereseren wat hij precies van plan is'' zei ze nog steeds kalm en ging aan de andere kant van de boekensteun staan. Ze keek hem nu echter geamuseerd aan. ''Ben jij niet nieuwschierig?'' vroeg ze daarna en hield haar hoofd een beetje schuin.

Savador reageerde niet op Celebrians vraag. Hij sloot zijn ogen om te kalmeren toen hij haar kalm op zich af hoorde lopen. Hij opende zijn ogen weer wanneer hij vlakbij iets hoorde en zag dat Celebrian met een vinger langs de boekensteun streek. Hij staarde haar met een giftige blik aan toen ze tegenover hem ging staan met de boekensteun tussen hen in. 'Natuurlijk wel!' barstte hij prikkelbaar uit. 'Maar jij weet er ook het fijne niet van dus aan jou heb ik ook niets. Deshas gaat dat heus niet aan jouw neus hangen. Daar ben je te druilerig voor. Verdwijn nu uit mijn gezicht!' Savador keerde koppig zijn rug naar Celebrian toe, voelde dat het boek onder zijn kleding uit gleed en sloeg geschrokken zijn armen strak om zijn buik. Ongemakkelijk bleef hij staan en deed alsof er niets aan de hand was.

''Ik weet heus wel dat je The book of the Darned onder je kleding hebt Savador. Ik ben niet helemaal achtelijk zoals jij waarschijnlijk denkt'' zei Celebrian nuchter. ''En ik weet er anders meer van dan jij. Deshas vertelt mij meer dan je denkt. Met wie anders dacht je dat hij zijn gedachtes deelde. Met Clera? Ja als Pasen en Kerstmis op dezelfde dag vallen. Met Airmid dan? Die twee hebben elkaar nog niet eens gesproken en daarbij staat Airmid aan Ferost' kant. Ferost zelf hoef ik niet eens over te beginnen. Misschien zijn Ferost en Deshas nog erger dan Deshas en Clera. Dan houden we Aiden over, maar denk jij nou echt dat hij de enigste is? Wat Deshas vertelt aan anderen is dat wat hij van plan is uit te voeren en waarvan hij weet dat het niet terug gedraaid kan worden. En degene die dat als eerste horen zijn Aiden en ikzelf. Hoe denk je dat ik van The book of the Darned wist? Via Des natuurlijk'' legde ze uit. ''Maar oke. Ik zie dat je niet naar mij wilt luisteren. Dan is het zinloos om hier te blijven. Tot ziens Savador'' zei Celebrian kalm terwijl ze naar de uitgang liep.

Savador bleef kalm staan toen Celebrian zei dat ze toch wel over de Book of the Darned wist en liet het boek prompt onder zijn kleding vandaan glijden en op de grond vallen, zodat het opensloeg op een willekeurige bladzijde. Hij luisterde maar half naar haar woorden maar zijn aandacht werd plotseling getrokken toen hij hoorde dat Celebrian en Aiden de enige waren die het eersten van Deshas' plannen afwisten. Savador staarde met een ernstige blik naar Celebrians rug toen ze langs hem heenliep en aanstalten maakte om de ruimte te verlaten. 'Een moment!' riep hij bevelend om haar te stoppen. 'Wellicht kun je het aan me zien, maar ik heb nooit gezegd dat ik niet naar je wil luisteren.' Savador balde zijn vuisten en bleef afwachtend naar Celebrian kijken.

Celebrian stopte toen Savador dat bevelend naar haar riep. Een kleine glimlach sierde haar lippen. Ze had hem waar ze hem hebben wou. Doordat ze nog steeds met haar rug naar hem toestond was die glimlach voor Savador niet zichtbaar. Ze draaide zich kalm naar hem om en die glimlach was weer verdwenen. ''En je wilt me nu vertellen dat je dus eigenlijk wel wilt horen wat ik te zeggen heb?'' vroeg ze.

Savadors mondhoeken krulden zich om tot een tevreden glimlach, nauwelijks te zien, toen Celebrian op zijn bevel stopte. De glimlach verdween zodra Celebrian zich naar hem omdraaide en maakte plaats voor een geërgerde grimas. Hij klaagde een onhoorbare zucht bij het horen van haar vraag. 'Ja, dat wil ik inderdaad,' antwoordde Savador ongeduldig. Als dat mens nu eens meewerkte zou hij geen kostbare tijd meer hoeven te verdoen. Om plotseling zijn houding voor haar te veranderen zou ook niet veel uithalen, daar zou ze toch regelrecht doorheen kijken, dus hij besloot maar om geduldig te wachten op haar reactie.

Celebrian glimlachte even rusitg. ''Vooruit dan, omdat je het zo vriendelijk vraagt'' grijnsde ze. ''Allereerst moet je weten dat ookal zijn wij legendarisch wij ook niet het eeuwige leven hebben'' begon ze en doelde met 'wij' op de legendarische magicans. ''Daarom is ons geacht om een opvolger te kiezen voordat we sterven die onze plaats dan inneemt zodra wij er niet meer zijn. Zo niet dan stort de hele balans in elkaar en wordt alles vernietigd. Wij zijn ook niet in staat elkaar ernstig te verwonden zolang wij nog niemand hebben die ons opvolgt. De exacte woorden die Deshas tegen me zei was dat hij zich afvroeg hoe je het weet als je zo'n opvolger gevonden hebt, en of het wel de juiste is. Een tijdje terug vertelde hij me ook dat hij erover zat te denken binnenkort echt serieus een opvolger te zoeken. Met die twee verhalen en mijn eigen conclusies denk ik dat hij aan jou dacht Savador'' zei ze kalm. ''Zeker weten doe ik het natuurlijk niet maar je hebt veel kans dat mijn conclusie klopt'' zei ze.

Toen Celebrian uit was gepraat bleef Savador even als versteend staan, maar grijnsde toen breed. Hij pakte het Book of the Darned van de grond af en veegde het vuil van de kaft. Niet alleen de positie van schoolhoofd, niet alleen nieuwe kennis aan spreuken en macht, maar als Deshas hem inderdaad als zijn opvolger wilde zou hij wanneer het moment daar was ook de titel krijgen van Heer van het Duister. Savador probeerde zijn vreugd te verbergen door zich om te draaien en het boek weer terug op de boekensteun te leggen. 'Je hoeft het niet zeker te weten,' begon hij zacht. 'Het is nu eenmaal zo. Wie anders dan ik is meer geknipt voor die rol?' Hij lachte zacht in zichzelf, al kon Celebrian dat alleen horen nu hij met zijn rug naar haar toegekeerd stond. Hij streek met een vinger tevreden langs de randen van het boek. Macht leek nu opeens aan zijn voeten te liggen, en wanneer hij zijn taken niet meer kon vervullen als Legendarische Magican van Shadra, dan zou hij de titel op zijn zoon schuiven. Savador draaide zich weer breed glimlachend naar Celebrian om. 'Deshas mag je dan alles als eerste vertellen en je in vertrouwen nemen, wie weet wat hij doet als jullie Legendarische Magicans allemaal een opvolger hebben uitgekozen en dus de balans niet meer langer kunnen verstoren,' zei hij zacht.

''Daar ben ik nou juist zo bang voor.Bij Deshas ben je nooit zeker over wat er in zijn hoofd omgaat'' zei Celebrian iets zachter nu. Deshas zag haar nu nog als bondgenoot en niet als vijhand, maar hoe lang zou dat nog duren? ''Nou ja, meer heb ik niet te melden. Succes ermee hè Savador'' glimlachte ze breed. Daarna liep ze de donkere gang in en verliet het kantoor.

Ineens rees uit de schaduwen een zwart gestalte op. Het was vrij klein en nam even later de vorm aan van een meisje van hoogstens 15 jaar. Op het eerste gezicht zag ze er normaal uit maar haar rode ogen veraadde dat ze niet echt was maar uit magie bestond. Ze was gehuld in een zwart rode jurk. Ze liep op Savador af totdat ze recht voor zijn neus stond en maakte eerst een buiging. ''Heer Deshas vraagt naar U'' zei haar lichte stem. Deshas had het uit zwarte magie bestaande meisje naar hem gestuurt om hem te halen.

(Ik vond dit leuker dan een stomme pb xD. Gewoon in het topic losse gedachten)

Savador staarde Celebrian grijnzend na. Succes zou hij niet nodig hebben, dat had hij al genoeg. Ergens hoopte hij vurig dat zij het eerste slachtoffer zou worden als Deshas niet langer meer een Legendarische Magican zou zijn en op moorden uit was. Die prettige gedachte werd onderbroken toen er plotseling een meisje voor zijn neus stond. Hij keek verbaasd op haar neer wanneer ze voor hem een buiging maakte. Savador knielde grijnzend neer en hield een hand op het hoofd van het meisje. 'Wijs me de weg, kind,' beval hij zacht, al had hij zo wel een sterk vermoeden waar Deshas uithing.