Het was nu al een paar dagen geleden dat Deidara de dood had weggejaagd Rhine was nog steeds niet helemaal op haar gemak ze twijfelde niet aan zijn kracht maar ze trok de kracht van de dood ook zeker niet in twijfel. Je wist het nooit volledig zeker met dingen die al een eeuwigheid bestonden. Rhine was aan het bedenken hoe ze Sasori zo ver kreeg om met Deidara te gaan praten en ze had al zo'n vermoedde dat ze het hem niet zomaar kon gaan vragen dus bedacht ze een list. Ze schreef een brief naar sasori :

Liefste Sasori ik heb een verassing bij het grasveld, wacht daar op je

Rhine x

dat briefje schoof ze onder zijn deur. Een verassing was het zeker ja. Of hij er blij mee ging zijn wist ze niet maar dat maaktte haar even niets uit hij zou met Deidara gaan praten of hij het nu wilde of niet! Rhine schreef ook een brief naar Deidara en schoof die ook op haar beurd onder zijn deur :

Sasori wilt met je praten kom naar het grasveld.

Rhine.
Oké eigenlijk loog ze in beide gevallen maar ze wist niet hoe ze het anders moest gaan aanpakken. En rhine was nu eenmaal beter in leugens verzinnen dan over dit soort dingen praten. Ze zat in kleermakers zit op een rots in de schaduw aan de rand van het grasveld ze had haar ogen gesloten en ze wachtte geduldig. Ze wist niet hoe dit zou gaan uitdraaien maar het was het proberen waad niet?

Deidara was rustig muziek aan het luisteren en hij genoot ervan. Het was al een aantal dagen geleden sinds zijn incident met die gast die Rhine al haar levensenergie wegvrat. Hij had die gast verbannen, maar hij wist dat die zijn kracht wel deels ging terugkrijgen maar niet groot genoeg zou zijn om haar leven te verzuren. Hij grijnsde even trots, het was allemaal uitgedraaid volgens zijn oude koppeltje het hem had uitgelegd. Hij was er trots op dat hij het had kunnen uitvoeren. Maar nu had Rhine ook een belofte gemaakt, zij ging met Sasori praten. Hij was best zenuwachtig dus hij deed zijn koptelefoon af en dan op dat juiste moment werd er een briefje onder zijn deur geschoven. Zou hij een geheime aanbidster hebben. Hij kreeg een brede grijns op zijn gezicht en hij raapte het biefje op en begon het te lezen. Eigenlijk vond hij het nu best wel spijtig dat het geen geheime aanbidster was. maar toch kreeg hij een glimlach van geluk op zijn gezicht.

Sasori wilt met je praten kom naar het grasveld.

Rhine.

Hij vouwde het briefje op en stopte het in zijn broekzak. Hij nam zijn schouderzakjes en deed die om. Dan vertrok hij naar het grasveld in een razendsnel tempo. Hij rende en dan kwam hij daar aan in 5 minuten. Hij stond hijgend voor de steen waar Rhine neerzat. Hij legde zijn handen op zijn knieën en pufte nog even na. Dan ging hij mee op de steen zitten en hij grijnsde "Ik ben benieuwd wat hij te zeggen heeft.. Hm" Hij was enorm goedgezind.

Al snel zag ze deidara aangerend komen man hij was wel heel snel gekomen hij stopte hijgend voor haar steen en ze eek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan hij kwam langs haar zitten en ze schoof een tikje op hij zag er echt heel vrolijk uit. hij grijnsde "Ik ben benieuwd wat hij te zeggen heeft.. Hm" Rhine lachtte nogal schaapachtig. Ja....ik ook.... Zei ze haar blik van hem afwendend. Ze hoopte maar dat Sasori niet al te boos ging zijn. Oké het plan was niet super doordacht maar het kon er toch nog wel mee door niet? Rhine voelde zich nu ergens ook wel licht schuldig omdat ze ook wat tegen deidara gelogen had en wat als Sasori niet met hem wilde praten? Dan had ze hem helemaal voor niets zo opgewonden. Ooh ze hoopte maar dat Sasori redelijk zou zijn.

Sasori sliep nog, het was in de ochtend en hij sliep graag uit, zeker in een weekend. Hij rekte zich uit en hij stond op om zich dan vervolgens te wassen, zijn tanden te poetsen en dan zijn kleren aan te doen. Hij liep dan naar de deur voor zijn dagelijkse wandeling en dan merkte hij het briefje onder zijn deur. Hij vouwde het open en las:

Liefste Sasori ik heb een verassing bij het grasveld, wacht daar op je

Rhine x

Sasori trok een wenkbrauw omhoog, nam zijn tas en stapte rustig op zijn gemak naar het grasveld, zich afvragend wat Rhine van zin was. Hij haalde zijn schouders lichtjes op en hij liep verder. Hij kwam aan op het grasveld en meteen zag hij het blonde lange haar dat hij goed genoeg herkende, hij balde zijn vuisten en hij ademde in en uit om rustig te blijven. Hij oopende zijn handen en hij liep naar Rhine en negeerde Deidara verder. "Was dat je verassing?" Hij keek geïrriteerd naar Deidara en dan weer naar Rhine: "Waarom? Waarom ben je hier terug Deidara, ik heb zo gezegd dat ik niet meer tegen je wou praten?" Hij gromde en hij ging een eindje verder zitten, met zijn rug naar Rhine en Deidara.

Al snel kwam Sasori er ook aan maar toen hij Deidara in het oog kreeg was zijn goed humeur duidelijk over. Rhine kromp lichtjes ineen. "Was dat je verassing?" Hij keek geïrriteerd naar Deidara en dan weer naar Rhine. Rhine slikte oké mischien was dit een slecht idee geweest mischien had ze eerlijker moeten zijn maar ze wist gewoon even niets beters. "Waarom? Waarom ben je hier terug Deidara, ik heb zo gezegd dat ik niet meer tegen je wou praten?" Hij gromde en hij ging een eindje verder zitten, met zijn rug naar hen toe zitten. Rhine zuchtte even en ze keek heel even naar Deidara voor ze van e rots sprong en langs Sasori ging zitten. Ze legde een hand op zijn schouder maar ze keek hem niet aan. Het spijt me...Ik had je niet mogen misleiden maar alsjeblieft praat met hem. Ik heb het hem beloofd hij heeft mij geholpen Sasori. Zei ze zachtjes met haar hoofd naar de grond gericht. Liegen tegen hem was een slecht idee geweest heel slecht.

Deidara keek hoe Sasori naar hem en Rhine toekwam en meteen was Sasori erg op zijn teen getrapt. "Was dat je verassing?" Hij keek geïrriteerd naar Deidara en dan weer naar Rhine. Deidara keek hem geschrokken aan en keek dan naar Rhine om tot de conclusie te komen dat ze had gelogen, tegen hen beiden. Hij zei er niets over. Hij wist dat ze goed wou doen. "Waarom? Waarom ben je hier terug Deidara, ik heb zo gezegd dat ik niet meer tegen je wou praten?" Hij gromde en hij ging een eindje verder zitten, met zijn rug naar hen toe zitten. Deidara bleef als verstijfd op de rots zitten. "Ik kwam terug, hopend dat je het me ooit zou vergeven, mijn slecht gedrag tegenover jou, je zus en al de rest. maar blijkbaar ben je nog steeds té koppig om toe te geven dat dit helemaal niets oplost. Ik wil mijn beste maatje, jou dus Sasori niet kwijt.. Hm!" riep hij, helemaal ten einde raad. Rhine zuchtte even en ze keek heel even naar Deidara voor ze van e rots sprong en langs Sasori ging zitten. Ze legde een hand op zijn schouder maar ze keek hem niet aan. "Het spijt me...Ik had je niet mogen misleiden maar alsjeblieft praat met hem. Ik heb het hem beloofd hij heeft mij geholpen Sasori." Zei ze zachtjes met haar hoofd naar de grond gericht. Deidara trok zijn benen omhoog om er zijn hoofd tegenaan te leggen. Hij had nu zin om gewoon hier weg te gaan. Sasori was toch te koppig om er iets van redelijkheid uit te krijgen.

"Waarom? Waarom ben je hier terug Deidara, ik heb zo gezegd dat ik niet meer tegen je wou praten?" Hij gromde en hij ging een eindje verder zitten, met zijn rug naar hen toe zitten. Deidara antwoordde: "Ik kwam terug, hopend dat je het me ooit zou vergeven, mijn slecht gedrag tegenover jou, je zus en al de rest. maar blijkbaar ben je nog steeds té koppig om toe te geven dat dit helemaal niets oplost. Ik wil mijn beste maatje, jou dus Sasori niet kwijt.. Hm!". Sasori draaide zich om en je zag duidelijk dat hij razend was "Het kan me niet schelen, jij hebt het verpest en er is geen haar aan mijn hoofd dat er nog maar aan DENKT om het goed te maken!" Rhine zuchtte even en ze keek heel even naar Deidara voor ze van e rots sprong en langs Sasori ging zitten. Ze legde een hand op zijn schouder maar ze keek hem niet aan. "Het spijt me...Ik had je niet mogen misleiden maar alsjeblieft praat met hem. Ik heb het hem beloofd hij heeft mij geholpen Sasori." Zei ze zachtjes met haar hoofd naar de grond gericht. Sasori zette zich wat verder van Rhine weg "Jullie spannen samen, ik zie het al. Waarom doe ik nog moeite om te blijven?" Hij stond op en keek Deidara vernietigend aan: "Het was jou idee he? Je moet niet hopen dat ik het wil goedmaken, want dan zal er toch een mirakel moeten gebeuren." Hij draaide zich weg van de twee en maakte aanstalten om weg te gaan.

(flut..)

Deidara bleef als verstijfd op de rots zitten. "Ik kwam terug, hopend dat je het me ooit zou vergeven, mijn slecht gedrag tegenover jou, je zus en al de rest. maar blijkbaar ben je nog steeds té koppig om toe te geven dat dit helemaal niets oplost. Ik wil mijn beste maatje, jou dus Sasori niet kwijt.. Hm!" riep hij, helemaal ten einde raad. Rhine had eigenlijk best medelijden met hem. Sasori draaide zich om en je zag duidelijk dat hij razend was "Het kan me niet schelen, jij hebt het verpest en er is geen haar aan mijn hoofd dat er nog maar aan DENKT om het goed te maken!" Rhine schrok er best van. Ze had nooit gedacht dat de altijd zo kalme Sasori zo zou reageren. Sasori zette zich wat verder van Rhine weg ze keek hem geschokt en gekwetst aan. Dit draaide allemaal verkeerd uit helemaal, helemaal varkeerd! "Jullie spannen samen, ik zie het al. Waarom doe ik nog moeite om te blijven?" Hij stond op en keek Deidara vernietigend aan: "Het was jou idee he? Je moet niet hopen dat ik het wil goedmaken, want dan zal er toch een mirakel moeten gebeuren." Hij draaide zich weg van de twee en maakte aanstalten om weg te gaan. Nu begon Rhine ook haar geduld te verliezen zij was alles kwijt al haar oude vrienden haar hele familie en hij kreeg een kans om zijn oude vried weer te zien weer vrienden te zijn maar hij wees het af ze stond op en ze keek naar zijn rug. Sasori stop ermee! Hoe kun je! Hij wilt het goedmaken hij heeft spijt! Hij heeft mij geholpen! Ik sta waarschijnlijk voor altijd bij hem in het krijt! Ik had gedacht dat je blij zou zijn dat Deidara weer terug was! Ik heb geen kansen meer om mijn oude vrienden of mijn familie nog te zien maar jij jij krijgt hier zo'n mooie kans en je negeert hem gewoon! Ik dacht dat je anders was, ik dacht dat je was zoals de jongen bij het donkere bos, de jongen bij de watervallen. De jongen die niet terugdeinsde zelfs toen hij te horen kreeg dat hij daar met een moordenaar zat....Maar blijkbaar was dat alles een leugen... Zei ze met een gebroken stem ze bleef daar staan roerloos haar blik koud als ijs, haar ogen boorden zich in zijn rug.

"Ik kwam terug, hopend dat je het me ooit zou vergeven, mijn slecht gedrag tegenover jou, je zus en al de rest. maar blijkbaar ben je nog steeds té koppig om toe te geven dat dit helemaal niets oplost. Ik wil mijn beste maatje, jou dus Sasori niet kwijt.. Hm!" riep hij, helemaal ten einde raad. "Het kan me niet schelen, jij hebt het verpest en er is geen haar aan mijn hoofd dat er nog maar aan DENKT om het goed te maken!" riep Sasori, hij was zijn kalme zelf helemaal kwijt. "Jullie spannen samen, ik zie het al. Waarom doe ik nog moeite om te blijven?" Hij stond op en keek Deidara vernietigend aan: "Het was jou idee he? Je moet niet hopen dat ik het wil goedmaken, want dan zal er toch een mirakel moeten gebeuren." Hij draaide zich weg van de twee en maakte aanstalten om weg te gaan. " Sasori stop ermee! Hoe kun je! Hij wilt het goedmaken hij heeft spijt! Hij heeft mij geholpen! Ik sta waarschijnlijk voor altijd bij hem in het krijt! Ik had gedacht dat je blij zou zijn dat Deidara weer terug was! Ik heb geen kansen meer om mijn oude vrienden of mijn familie nog te zien maar jij jij krijgt hier zo'n mooie kans en je negeert hem gewoon! Ik dacht dat je anders was, ik dacht dat je was zoals de jongen bij het donkere bos, de jongen bij de watervallen. De jongen die niet terugdeinsde zelfs toen hij te horen kreeg dat hij daar met een moordenaar zat....Maar blijkbaar was dat alles een leugen..." Zei ze met een gebroken stem. Sasori draaide zich om en voor het eerst verschenen er tranen in zijn ogen. "Rhine, je weet niet wat er is gebeurd tussen mij en hem." Hij liep dan langs Rhine naar Deidara "Deidara... Je hebt mijn zus pijn bezorgd, mijn familie vernedert en gewoon voor schut gezet. Wat wil je dat ik doe? Je zomaar vergeven voor al de keren dat jij het verpestte?" Hij schudde zijn hoofd "Met wat heeft hij je geholpen Rhine?" zei hij op een zachte toon en hij naderde haar weer.

Sasori draaide zich om en voor het eerst verschenen er tranen in zijn ogen. "Rhine, je weet niet wat er is gebeurd tussen mij en hem." Ze schudde zachtjes haar hoofd. Ik weet het in grote lijnen... zei ze zacht. Hij liep dan langs Rhine naar Deidara "Deidara... Je hebt mijn zus pijn bezorgd, mijn familie vernedert en gewoon voor schut gezet. Wat wil je dat ik doe? Je zomaar vergeven voor al de keren dat jij het verpestte?" Hij schudde zijn hoofd "Met wat heeft hij je geholpen Rhine?" zei hij op een zachte toon en hij naderde haar weer. Ze keek hem recht aan ze ging ook dichter nar hem toe ze wilde hem niet kwetsen. We hebben de dood opgeroepen en hij heeft hem verbannen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en ze nam Sasoris handen in de haarre. Nu kan hij je niet van mij afpakken nu kan hij niemand meer afpakken. Zei ze met een iets vrolijker stemmetje. Ze hoopte dat Deidara's spreuken sterk genoeg waren geweest om hem voor altijd weg te houden. Maar ze wist het niet zeker....

"Ik kwam terug, hopend dat je het me ooit zou vergeven, mijn slecht gedrag tegenover jou, je zus en al de rest. maar blijkbaar ben je nog steeds té koppig om toe te geven dat dit helemaal niets oplost. Ik wil mijn beste maatje, jou dus Sasori niet kwijt.. Hm!" riep hij, helemaal ten einde raad. Sasori draaide zich om en je zag duidelijk dat hij razend was "Het kan me niet schelen, jij hebt het verpest en er is geen haar aan mijn hoofd dat er nog maar aan DENKT om het goed te maken!" Deidara had nog nooit gehuild, nu stond hij op het randje van instorten. "Jullie spannen samen, ik zie het al. Waarom doe ik nog moeite om te blijven?" Hij stond op en keek Deidara vernietigend aan: "Het was jou idee he? Je moet niet hopen dat ik het wil goedmaken, want dan zal er toch een mirakel moeten gebeuren." Deidara schudde heftig zijn hoofd. Sasori draaide zich weg van de twee en maakte aanstalten om weg te gaan. Toen kwam Rhine ertussen: " Sasori stop ermee! Hoe kun je! Hij wilt het goedmaken hij heeft spijt! Hij heeft mij geholpen! Ik sta waarschijnlijk voor altijd bij hem in het krijt! Ik had gedacht dat je blij zou zijn dat Deidara weer terug was! Ik heb geen kansen meer om mijn oude vrienden of mijn familie nog te zien maar jij jij krijgt hier zo'n mooie kans en je negeert hem gewoon! Ik dacht dat je anders was, ik dacht dat je was zoals de jongen bij het donkere bos, de jongen bij de watervallen. De jongen die niet terugdeinsde zelfs toen hij te horen kreeg dat hij daar met een moordenaar zat....Maar blijkbaar was dat alles een leugen... " Sasori draaide zich om en voor het eerst verschenen er tranen in zijn ogen. "Rhine, je weet niet wat er is gebeurd tussen mij en hem." Hij liep dan langs Rhine naar Deidara "Deidara... Je hebt mijn zus pijn bezorgd, mijn familie vernedert en gewoon voor schut gezet. Wat wil je dat ik doe? Je zomaar vergeven voor al de keren dat jij het verpestte?" Deidara keek hem haast smekend aan "Het spijt me zo Sasori ik..." Hij stopte abrupt toen Sasori zijn hoofd schudde. Hij keek Sasori niet meer aan en hij wendde zijn blik af. Hij leek triest. "Met wat heeft hij je geholpen Rhine?" zei Sasori op een zachte toon terwijl Deidara nog steeds onderuitgezakt op de rots zat. We hebben de dood opgeroepen en hij heeft hem verbannen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en ze nam Sasoris handen in de haarre. Nu kan hij je niet van mij afpakken nu kan hij niemand meer afpakken. Zei ze met een iets vrolijker stemmetje. Deidara kreeg weer een glimlach op zijn gezicht en hij ging naast Rhine staan: "De vloek is sterk genoeg om hem hier een aantal decennia weg te houden, maar zijn kracht zal niet meer terugkomen. Dus niemand kan Rhine's geluk nog afnemen. Ze is veilig Sasori, ik heb daarvoor gezorgd... Hm" Hij keek Rhine met een glimlach aan. Wat had hij vandaag enorme last van moodswings zeg..

Sasori draaide zich om en voor het eerst verschenen er tranen in zijn ogen. "Rhine, je weet niet wat er is gebeurd tussen mij en hem." Ze schudde zachtjes haar hoofd. Ik weet het in grote lijnen... zei ze zacht. Hij liep dan langs Rhine naar Deidara "Deidara... Je hebt mijn zus pijn bezorgd, mijn familie vernedert en gewoon voor schut gezet. Wat wil je dat ik doe? Je zomaar vergeven voor al de keren dat jij het verpestte?" Deidara keek hem haast smekend aan "Het spijt me zo Sasori ik..." Sasori schudde zijn hoofd. "Met wat heeft hij je geholpen Rhine?" zei hij op een zachte toon en hij naderde haar weer. Ze keek hem recht aan ze ging ook dichter naar hem toe. Sasori was opgelucht dat ze hem kon luchten. We hebben de dood opgeroepen en hij heeft hem verbannen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en ze nam Sasoris handen in de haarre. Nu kan hij je niet van mij afpakken nu kan hij niemand meer afpakken. Zei ze met een iets vrolijker stemmetje. Sasori keek haar met grote ogen aan en dan gingen zijn grote ogen richting Deidara... "Je hebt wat..?" Hij begon te glimlachen. Deidara kreeg weer een glimlach op zijn gezicht en hij ging naast Rhine staan: "De vloek is sterk genoeg om hem hier een aantal decennia weg te houden, maar zijn kracht zal niet meer terugkomen. Dus niemand kan Rhine's geluk nog afnemen. Ze is veilig Sasori, ik heb daarvoor gezorgd... Hm" Sasori ging langzaam naar Deidara toe. "Ik moet je denk ik danken en toch vergeven sinds het zo lang geleden is gebeurd" zei hij zachtjes. Hij gaf Deidara een snelle knuffel en hij ging dan naar Rhine. "Het is toch allemaal goed gekomen." Hij keek haar met een gelukzalige glimlach aan.

Ze vond het vreselijk dat deze oude vrienden zo tegen elkaar deden ze had het nooit verwacht van Sasori en Deidara die eruit zag als een geslagen hond. Ze kon het gewoon niet aanzien. "Deidara... Je hebt mijn zus pijn bezorgd, mijn familie vernedert en gewoon voor schut gezet. Wat wil je dat ik doe? Je zomaar vergeven voor al de keren dat jij het verpestte?" Deidara keek hem haast smekend aan "Het spijt me zo Sasori ik..." Hij stopte abrupt toen Sasori zijn hoofd schudde. Hij keek Sasori niet meer aan en hij wendde zijn blik af. Hij leek triest. Ze had dit nooit mogen doen dit was één grote vergissing geweest. Ze kon niet kwaad blijven op Sasori ookal deed hij zo bot tegen Deidara het lukte haar gewoon niet. Sasori keek haar met grote ogen aan en dan gingen zijn grote ogen richting Deidara... "Je hebt wat..?" Hij begon te glimlachen. Deidara kreeg weer een glimlach op zijn gezicht en hij ging naast Rhine staan: "De vloek is sterk genoeg om hem hier een aantal decennia weg te houden, maar zijn kracht zal niet meer terugkomen. Dus niemand kan Rhine's geluk nog afnemen. Ze is veilig Sasori, ik heb daarvoor gezorgd... Hm" Hij keek Rhine met een glimlach aan. Ze glimlachtte ook en ze keek even naar Deidara voor ze haar aandacht weer naar Sasori richtte. Sasori ging langzaam naar Deidara toe. "Ik moet je denk ik danken en toch vergeven sinds het zo lang geleden is gebeurd" zei hij zachtjes. Ze moest haar tranen inhouden ze was zo blij dat hij die woorden zei dat hj Deidara vergaf, dat ze weer vrienden konden zijn. Hij gaf Deidara zelfs een snelle knuffel en hij ging dan naar Rhine. Rhine was zo trots op hem "Het is toch allemaal goed gekomen." Hij keek haar met een gelukzalige glimlach aan. Haar glimlach werd breed en ze sprong hem in zijn armen ze zoende hem hevig tot ze beide naar adem moesten happen. Ze bleef nog tegen hem aanstaan met een gelukzalige blik op haar gezich. Maar toen liet ze hem los en keek ze een beetje schaapachtig naar de grond. Dus jullie zijn niet boos omdat ik gelogen heb in mijn briefjes? Vroeg ze met een zacht stemmetje.