Oké dit was geen slim plan helemaal geen slim plan maar ze kon niet anders hij wilde haar niet zien en eerlijk gezegd wist ze ook niet hoe ze het hem kon uitleggen dus had ze maar besloten om hem een brief te schrijven, en die op zijn bed te leggen met de brief stevig in haar hand geklemd ging ze naar zijn kamer ze wist zeker dat hij er niet was. Oké inbreken in de kamer van je ex-vriendje was niet echt een slim plan, zelfs niet eens legaal maar Rhine kon gewoon even neit meer helder denken het beeld van de laatste keer dat ze hem zag die kille blik in zijn ogen die raakte ze maar niet meer kwijt. Rhine schoof de brief onder zijn deur en ze veranderde in haar zwarte mist zo kon ze onder de deur door waar ze weer vaste vorm aannam. Ze had een zwarte capushon over haar hoofd en haar haar in een strake vlecht. Zodat ze op het eerste zicht niet echt te herkennen was. Rhine nam de brief van de grond en ze liep naar zijn bed ze moest zich inhouden niet in tranen uit te barsten alles hier deed haar aan hem denken maar ze moest gewoon haar excuses aan hem geven hopend dat hij ooit zou kunnen stoppen haar te haten. Ze legde de brief op zijn kussen toen ze de klink hoorde overgaan. Ze schrok en ze verstopte zich onder zijn bureau hopend dat hij haar niet zou opmerken.

Sasori was ergens apart gaan zitten, het viel hem echt niet mee. Alles liep verkeerd, hij voelde zich gebruikt. Gebruikt omdat ze daarna meteen al met een ander zat te zoenen. Hij besloot terug te gaan naar zijn kamer. Zijn ogen zagen letterlijk rood van het huilen. Hij arriveerde aan zijn kamer en hij deed de sleutel in het slot, ontgrendelde de deur, haalde zijn sleutel er uit en hij deed de deur open. Hij deed de deur dicht en tranen liepen over zijn wangen, waarom moest hij persé diegene zijn die altijd werd gebruikt? Hij ging op zijn bed zitten en dan merkte hij de brief op en de persoon onder zijn bureau, dat had vast wel een connectie maar hij reageerde er niet op dat die ene persoon onder zijn bureau zat. Hij begon de brief te lezen.

Nadat hij de brief had gelezen smeet hij die letterlijk op bed en hij barstte in tranen uit. Waarom moest dat nu? "Rhine, kom van onder dat bureau uit" zei hij zachtjes met zijn handen voor zijn gezicht en zijn rug voorovergebogen. Hij schokschouderde en snikte gelijk een zot. Hij wist geen blijf met zichzelf, hij hield nog steeds van haar maar Rhine had hem bedrogen, hij wou het haar niet zo meteen vergeven, maar waarom was dat zo moeilijk? Hij hefte zijn hoofd en hij keek Rhine niet aan "Ik herken je altijd dat weet je." Hij legde zich neer op zijn bed hij probeerde te stoppen met huilen maar dat was zeker niet mogelijk op dit moment. Zijn gevoelens zaten in de knoop en hij zuchte diep. Hij staarde naar het plafond en probeerde te kalmeren.

Sasori kwam binnen hij zag er echt slecht uit, en nee ze bedoelde niet zijn kleren of zijn lichaam die waren nog steeds zo mooi als ze zich kon herinneren maar zijn houding zijn betraande ogen het brak haar hart. Hij ging op zijn bed zitten en dan merkte hij de brief op en begon die te lezen. Ze wist niet goed wat ze moest doen moest ze nu wegsluipen voor hij haar zag? Nadat hij de brief had gelezen smeet hij die letterlijk op bed en hij barstte in tranen uit. Ze kromp nog erger ineen en ze greep naar haar hart ze kon zijn pijn letterlijk voelen. "Rhine, kom van onder dat bureau uit" zei hij zachtjes met zijn handen voor zijn gezicht en zijn rug voorovergebogen. Hij schokschouderde en snikte als een gek. Ze slikte en ze kwam langzaam omder zijn bureau vandaan. Hoe wist hij dat zij het was? Ze keek naar hem een zielig hoopje van verdriet ze bleef als versteend in het midden van de kamer staan. Hij hief zijn hoofd maar hij keek haar niet aan. Ineens zag ze die kille blik weer voor zich. "Ik herken je altijd dat weet je." Ze knikte. Helaas wel ja... Zei ze zachtjes. Hij legde zich neer op zijn bed ze zag hoe hij zijn tranen probeerde te bevechten maar het lukte hem niet net zoals zij een paar dagen geleden kon hij dit gevecht tegen die veradelijke tranen niet winnen. Ze ging langzaam naar haar toe ze zakte door haar knieën langs zijn bed. Hij staarde naar het plafond. "Sasori...Ik wilde je nooit pijn doen echt niet. En denk alsjeblieft niet dat ik je gebruikt heb alleen voor seks dat mag je echt niet denken... Ze richtte haar hoofd naar de grond. Ik heb niet met sasuke afgesproken ik kwam hem gewoon tegen en toen het donker werd kreeg ik kou. Hij hield me warm door me te omhelzen. Ik wist niet dat hij wat voor me voelde tot hij het zei... Ze slikte haar handen lagen gebald tot vuisten op haar benen. Ik weet niet wat ik had zijn lippen waen zo dichtbij en die energie die kalme energie....Ik kon het niet meer stoppen...Maar er was geen moment dat ik jouw niet in mijn achterhoofd had Sasori.. Fluisterde ze nu. Ze wist het niet meer ze wist niet voor wie ze meer voelde maar ze verachtte het idee dat hij haar haatte dat hij er zo aan toe was....

Hij deed de deur dicht en tranen liepen over zijn wangen, waarom moest hij persé diegene zijn die altijd werd gebruikt? Hij ging op zijn bed zitten en dan merkte hij de brief op en de persoon onder zijn bureau, dat had vast wel een connectie maar hij reageerde er niet op dat die ene persoon onder zijn bureau zat. Hij begon de brief te lezen. Nadat hij de brief had gelezen smeet hij die letterlijk op bed en hij barstte in tranen uit. "Rhine, kom van onder dat bureau uit" zei hij zachtjes met zijn handen voor zijn gezicht en zijn rug voorovergebogen. Hij schokschouderde en snikte als een gek. "Ik herken je altijd dat weet je." Ze knikte. Helaas wel ja... Zei ze zachtjes. Hij legde zich neer op zijn bed ze zag hoe hij zijn tranen probeerde te bevechten maar het lukte hem niet. Ze ging langzaam naar hem toe ze zakte door haar knieën langs zijn bed. Hij staarde naar het plafond. "Sasori...Ik wilde je nooit pijn doen echt niet. En denk alsjeblieft niet dat ik je gebruikt heb alleen voor seks dat mag je echt niet denken... "
"Spijtig genoeg denk ik wel dat je dat hebt gedaan." zei hij met een kille stem. "Ik heb niet met sasuke afgesproken ik kwam hem gewoon tegen en toen het donker werd kreeg ik kou. Hij hield me warm door me te omhelzen. Ik wist niet dat hij wat voor me voelde tot hij het zei..." zei ze en hij stond recht, zijn ijzige blik was weer verschenen. "Ik weet niet wat ik had zijn lippen waen zo dichtbij en die energie die kalme energie....Ik kon het niet meer stoppen...Maar er was geen moment dat ik jouw niet in mijn achterhoofd had Sasori.. "Fluisterde ze nu. "Ga weg..." Mompelde hij. "GA WEG, IK WIL HET NIET MEER HOREN... Ik..." Zijn blik stond woedend. Maar enkele tellen later werd het hem teveel. Hij brak in zweten uit, stress liet zijn suiker ook dalen en hij viel flauw en belandde met een harde klap op de grond.

(https://2img.net/h/i186.photobucket.com/albums/x124/angelheartsakura/naruto/Akatsuki/Sasori/OUTPUT_000429.jpg)

"Spijtig genoeg denk ik wel dat je dat hebt gedaan." zei hij met een kille stem. Die toon die woorden ze staken recht in haar hart, nee recht in haar ziel ze beet even op haar lip haar ogen stijf op elkaar geklemd ze mocht niet gaan huilen ze mocht niet zwak lijken. hij stond recht, zijn ijzige blik was weer verschenen. Ze voelde zich kleine en nietig, en niet omdat hij nu veel groter was nu ze zo op de grond zag nee ze voelde zich mentaal klein en nietig. "Ga weg..." Mompelde hij. "GA WEG, IK WIL HET NIET MEER HOREN... Ik..." Zijn blik stond woedend. ze keek hem geschokt aan ze had hem nog nooit zo kwaad gezien ze stond op ze strompelde achteruit. Sasori alsjeblieft...laat het zo niet eindigen... Zei ze zacht woorden bleven in haar keel zitten. Maar enkele tellen later werd het hem teveel. Hij brak in zweten uit, stress liet zijn suiker ook dalen en hij viel flauw en belandde met een harde klap op de grond. Rhine keek er geschokt naar ze was bang maar dit keer wist ze wel wat ze moest doen ze zocht snel de spuit ze liet hem klikken net zoveel keer als hij had gedaan de laatste keer dat hij flauw viel ze spoot hem de spuit in en ze nam zijn kussen van zijn bed ze schoof het onder hem voor ze vlug naar de badkamer rende waar een een washandje vochtig maakte en dat op zijn voorhoofd legde. Het kon haar niet schelen dat hij gigantisch kwwaad ging zijn omdat ze niet vertrokken was ze kon hem hier niet hulpeloos laten liggen!

"Spijtig genoeg denk ik wel dat je dat hebt gedaan." zei hij met een kille stem. "Ik heb niet met sasuke afgesproken ik kwam hem gewoon tegen en toen het donker werd kreeg ik kou. Hij hield me warm door me te omhelzen. Ik wist niet dat hij wat voor me voelde tot hij het zei..." zei ze en hij stond recht, zijn ijzige blik was weer verschenen. "Ik weet niet wat ik had zijn lippen waen zo dichtbij en die energie die kalme energie....Ik kon het niet meer stoppen...Maar er was geen moment dat ik jouw niet in mijn achterhoofd had Sasori.. "Fluisterde ze nu. "Ga weg..." Mompelde hij. "GA WEG, IK WIL HET NIET MEER HOREN... Ik..." Zijn blik stond woedend. Maar enkele tellen later werd het hem teveel. Hij brak in zweten uit, stress liet zijn suiker ook dalen en hij viel flauw en belandde met een harde klap op de grond. Rhine spoot zijn insuline in maar hij kwam niet bij. ze nam zijn kussen van zijn bed ze schoof het onder hem voor ze vlug naar de badkamer rende waar een een washandje vochtig maakte en dat op zijn voorhoofd legde. Hij begon te schokken en hij hoestte, bloed kwam uit zijn mond. Hij had zich te veel opgewonden en dat was het resultaat. Hij ademde pieperig en hij hapte naar adem ook. Hij opende zijn ogen en hij schoot recht om weer bloed uit te hoesten. Hij keek dan weer naar Rhine en hij glimlachte, alsof er niets was gebeurd. Hij legde zijn hoofd neer op het kussen.
Hij begon zachtjes te zeggen:
"My love, do you fly away now?
To a world that abhors you and I?
All that awaits you is a somber morrow
No matter where the winds may blow
My love, your desire
Is the bringer of life, the gift of the goddess
Even if the morrow is barren of promises
Nothing shall forestall my return"
Hij keek weer naar Rhine en zei dan "Verlaat je me voor die ene jongen Rhine? Die ene jongen die jou zo kalm en rustig maakt? " Hij keek dan weer naar boven en veegde het bloed af aan zijn hand.

Hij begon te schokken en hij hoestte, bloed kwam uit zijn mond. Ze raakte nog meer in paniek maar ze durfde hem niet meer in te spuiten bang dat ze hem een overdosis zou geven. Hij had zich te veel opgewonden en dat was het resultaat en het was allemaal haar schuld dat wist ze goed genoeg. Hij ademde pieperig en hij hapte naar adem ook. Hij opende zijn ogen en hij schoot recht om weer bloed uit te hoesten. Ze keek hem radeloos aan ze wist niet hoe ze hem kon helpen wat ze moest doen. Hij keek dan weer naar Rhine en hij glimlachte, alsof er niets was gebeurd. Ze keek hem verward aan maar ze glimlachte wel zachtjes terug zo blij was ze om niet meer die kille uitdrukkingen te moeten aanschouwen. Hij legde zijn hoofd neer op het kussen. Hij begon zachtjes te zeggen:
"My love, do you fly away now?
To a world that abhors you and I?
All that awaits you is a somber morrow
No matter where the winds may blow
My love, your desire
Is the bringer of life, the gift of the goddess
Even if the morrow is barren of promises
Nothing shall forestall my return"
Tranen zonder geluid stroomden over haar wangen ze kon het gevecht tegen de tranen niet meer winnen. Hij keek weer naar Rhine en zei dan "Verlaat je me voor die ene jongen Rhine? Die ene jongen die jou zo kalm en rustig maakt? " Hij keek dan weer naar boven en veegde het bloed af aan zijn hand. Nu waren het Rhines schouders die begonnen te schoken haar hoofd verscholen in haar handen ze draaide haar rug naar hem toe trok haar capuschon weer over haar hoofd ze wilde niet dat hij naar haar keek ze wilde niet dat hij de smerige bedriegster zag. Ik weet het allemaal niet meer... Elke keer als jij me aanraakt voel ik de warmte die fijne warmte die me doet verlangen dicht bij je te zijn maar als hij me aanraakt voel ik zijn rustgevende energie die me naar hem toe lokt. Ze schudde zacht haar hoofd. Ik heb tijd nodig dat heb ik hem ook verteld voor ik hier heen kwam... Zei e zachjes ze voelde zich walgelijk een monster....

Hij begon te schokken en hij hoestte, bloed kwam uit zijn mond. Hij had zich te veel opgewonden en dat was het resultaat. Hij ademde pieperig en hij hapte naar adem ook. Hij opende zijn ogen en hij schoot recht om weer bloed uit te hoesten. Hij keek dan weer naar Rhine en hij glimlachte, alsof er niets was gebeurd. Hij legde zijn hoofd neer op het kussen.
Hij begon zachtjes te zeggen:
"My love, do you fly away now?
To a world that abhors you and I?
All that awaits you is a somber morrow
No matter where the winds may blow
My love, your desire
Is the bringer of life, the gift of the goddess
Even if the morrow is barren of promises
Nothing shall forestall my return"
Hij keek weer naar Rhine en zei dan "Verlaat je me voor die ene jongen Rhine? Die ene jongen die jou zo kalm en rustig maakt? " Hij keek dan weer naar boven en veegde het bloed af aan zijn hand. Nu waren het Rhines schouders die begonnen te schoken haar hoofd verscholen in haar handen ze draaide haar rug naar hem toe trok haar capuschon weer over haar hoofd ze wilde niet dat hij naar haar keek ze wilde niet dat hij de smerige bedriegster zag. "Ik weet het allemaal niet meer... Elke keer als jij me aanraakt voel ik de warmte die fijne warmte die me doet verlangen dicht bij je te zijn maar als hij me aanraakt voel ik zijn rustgevende energie die me naar hem toe lokt." Ze schudde zacht haar hoofd. "Ik heb tijd nodig dat heb ik hem ook verteld voor ik hier heen kwam..." Zei e zachjes; "Kies maar voor die ene, het is duidelijk dat ik niks voor je beteken." Hij stond op maar hij viel weer op de grond. Hij sloeg zijn hand op de grond en een hoop brokstukken steen vlogen omhoog en er was een put in de grond. Hij spuwde bloed uit en keek Rhine niet meer aan. "Kies maar voor die ene zwartharige gast, het is overduidelijk." Hij kroop naar zijn bed en klom er letterlijk gewoon in. Hij liet zichzelf op zijn buik liggen en hij staarde voor zich uit. Hij begon te zingen.

(https://www.youtube.com/watch?v=BpwCJzPlz8k)

"Kies maar voor die ene, het is duidelijk dat ik niks voor je beteken." Ja die woorden sneden die sneden diep. Hij betekende wel wat voor haar heel veel zelfs nee dat mocht hij niet geloven. Hij stond op maar hij viel weer op de grond. Hij sloeg zijn hand op de grond en een hoop brokstukken steen vlogen omhoog en er was een put in de grond. Zo had ze hem nog nooit gezien, hij was altijd zo rustig en beheerst maar nu nu was hij anders...en het was haar schuld. Hij spuwde bloed uit en keek Rhine niet meer aan. "Kies maar voor die ene zwartharige gast, het is overduidelijk. Hij kroop naar zijn bed en klom er letterlijk gewoon in. Hij liet zichzelf op zijn buik liggen en hij staarde voor zich uit. Hij begon te zingen. Dat liedje dat liedje deed pijn ze hapte naar adem ze bleef op de grond zitten nee hij mocht dit niet doen ze stond op haar benen trilde maar ze negeerde het ze ging naar hem toe ze knielde voor hem neer. "When you're gone the pieces of my heart are missing you" Fluisterde ze voor ze haar hoofd naar de grond boog ze begon heel zacht te zingen maar het werd luider omdat ze zekerder werd. Liefde was wreed dat was het altijd en dat zou het altijd zijn...
https://www.youtube.com/watch?v=4k4DIhCUUq4

"Kies maar voor die ene, het is duidelijk dat ik niks voor je beteken." Hij stond op maar hij viel weer op de grond. Hij sloeg zijn hand op de grond en een hoop brokstukken steen vlogen omhoog en er was een put in de grond. Hij spuwde bloed uit en keek Rhine niet meer aan. "Kies maar voor die ene zwartharige gast, het is overduidelijk." Hij kroop naar zijn bed en klom er letterlijk gewoon in. Hij liet zichzelf op zijn buik liggen en hij staarde voor zich uit. Hij begon te zingen. Ze begon te zingen en hij luisterde er zelfs niet eens naar, hij had geleerd van zijn zus hoe hij zich helemaal moest afsluiten. Eenmaal hij zich beter voelde, wankelde hij naar de badkamer. Hij sloeg de spiegel aan stukken en natuurlijk was die klank herkenbaar. Hij liet zich neerzakken tegen de muur terwijl de tranen van de pijn van Rhine te verliezen over zijn wangen liepen en zijn hand vol bloed hing, hij had woedeuitbarstingen en dan gebeurde zo'n dingen. Hij legde zich neer op de grond waar geen glas was en hij rolde zich op in een bolletje en hij huilde geluidloos. Hij wou niet dat iemand het zag, dat iemand het zag, bloed spreidde zich uit over de grond want zijn hand was er slecht aan toe en hij vertikte om er iets aan te doen. Uitwendige pijn was minder ondraaglijk als inwendige pijn.

Hij luisterde niet naar haar, wat had ze anders moeten verwachten? Natuurlijk luisterd hij niet. Hij kwam ui bed en ze bleef gewoon zitten ze bewoog niet meer tot ze het klingelen van glas hoorde. Hij zou toch niet?! Ze wist niet hoe snel ze recht moest staan ze wilde het niet nee! Ze zag de spiegel aan stukken liggen en de vloer bezaaid met bloed. iets verder lag hij opgerold tot een bolletje met een zwaargewonde hand. Hij huilde en nu werd ze ook kwaad maar niet op hem nee op zichzelf hij verwondde zichzelf door haar toedoen! Ze had hem zo van streek gemaakt dat hij zich niet meer gedroeg als sasori. Ze hurkte langs hem neer en ze hief hem recht hij probeerde haar blik te ontwijken maar ze keek hem aan haar blik hard. Stop er mee Sasori alsjeblieft stop met deze waanzin! Ik ben het niet waard hoor je me?! Ik ben het niet waard dat je jezelf zo kwelt! Haar stem was niet kwaad nee hij was smekend ze bleef hem aankijken haar ogen boorde zich in de zijne. stop ermee... Fluisterde ze nu. Ze hield haar handen om zijn schouders geklemd voor ze een handdoek om zijn hand wikkelde. Ze liet hem langzaam los en ze bleef weer in die verdoofde houding voor hem zitten.

Eenmaal hij zich beter voelde, wankelde hij naar de badkamer. Hij sloeg de spiegel aan stukken en natuurlijk was die klank herkenbaar. Hij liet zich neerzakken tegen de muur terwijl de tranen van de pijn van Rhine te verliezen over zijn wangen liepen en zijn hand vol bloed hing, hij had woedeuitbarstingen en dan gebeurde zo'n dingen. Hij legde zich neer op de grond waar geen glas was en hij rolde zich op in een bolletje en hij huilde geluidloos. Hij wou niet dat iemand het zag, dat iemand het zag, bloed spreidde zich uit over de grond want zijn hand was er slecht aan toe en hij vertikte om er iets aan te doen. Uitwendige pijn was minder ondraaglijk als inwendige pijn. Ze hurkte langs hem neer en ze hief hem recht hij probeerde haar blik te ontwijken maar ze keek hem aan haar blik hard, hij keek naar de andere kant, hij wou haar niet aankijken. "Stop er mee Sasori alsjeblieft stop met deze waanzin! Ik ben het niet waard hoor je me?! Ik ben het niet waard dat je jezelf zo kwelt!" Haar stem was niet kwaad nee hij was smekend ze bleef hem aankijken haar ogen boorde zich in de zijne. "stop ermee..." Fluisterde ze nu. Ze hield haar handen om zijn schouders geklemd voor ze een handdoek om zijn hand wikkelde. Ze liet hem langzaam los en ze bleef weer in die verdoofde houding voor hem zitten. Hij stond op en de handdoek was al helemaal doordrenkt met bloed. Hij stapte over haar heen en hij viel weer omver. Hij vloekte de hele etage bijna bij elkaar. Zijn pijn was niet te beschrijven. "Ik wil niet meer leven, niet zonder jou. Ik wil dood, kill me, please just kill me.." Zijn stem klonk wanhopig en hij staarde voor zich uit.

Hij bleef haar blik maar ontwijken. Hij stond op en de handdoek was al helemaal doordrenkt met bloed. Hij stapte over haar heen en hij viel weer omver. Hij vloekte de hele etage bijna bij elkaar. Ze draaide zich weer naar hem toe hij zag er echt verschrikkelijk uit en als hij nog lang bloed bleef verliezen... "Ik wil niet meer leven, niet zonder jou. Ik wil dood, kill me, please just kill me.." Zijn stem klonk wanhopig en hij staarde voor zich uit. Rhine's ogen boorde zich geschokt in zijn rug. Nee...da kan ik niet Fluisterde ze voor ze haar vuisten zo hard balde dat haar knokels wit werden. NEE! Dat WIL ik niet! Schreeuwde ze nu ze stond weer op en ze hielp hem ook overeind. Door haar woede was ze sterker ze sleurde hem zo zijn bed op. Daar liet ze hem zitten ze liep naar het medicijnkastje (dat ze verassend snel vond) Ze nam ontsmettingsmiddel, een naald die ze rijnigde een speciale draad, verband en steriele doekjes. Ze kwam weer bij hem zitten ze keek hem niet meer aan. Hij werd zwakker door al dat bloedverlies en zijn wisselende suikerspiegel, dat kwam haar nu even mooi uit ze veegde het loed even weg en ze begon de wonde met snelle steken dicht te naaien. Rhine wist prma hoe ze wondes moest verzorgen zelfs al deed hij soms zo moeilijk ze gaf niet op. Toen ze klaar was was de wonde op zij hand genaait en ingewikkeld. Zijn bloed hing op haar kleren en voorhoofd. Haar hart ging als een razende tekeer en ze heeg van de stress en de angst die hij haar bezorgd had. zeg zoiets nooit meer. Ik meen het sasori vraag me dat nooit meer Zei ze haar irissen waren zwart geworden ze bleef hem aanstaren. De dood was een heel gevoelig onderwerp voor haar en zeker als het om haar geliefden ging nee hij mocht zichzelf niets aandoen daar zou ze voor zorgen al moest ze hem dag en nacht in de gaten houden.

Hij bleef haar blik maar ontwijken. Hij stond op en de handdoek was al helemaal doordrenkt met bloed. Hij stapte over haar heen en hij viel weer omver. Hij vloekte de hele etage bijna bij elkaar. Ze draaide zich weer naar hem toe hij zag er echt verschrikkelijk uit en als hij nog lang bloed bleef verliezen... "Ik wil niet meer leven, niet zonder jou. Ik wil dood, kill me, please just kill me.." Zijn stem klonk wanhopig en hij staarde voor zich uit. "Nee...da kan ik niet" Fluisterde ze voor ze haar vuisten zo hard balde dat haar knokels wit werden. "NEE! Dat WIL ik niet!" Schreeuwde ze nu ze stond weer op en ze hielp hem ook overeind. ze sleurde hem zo zijn bed op. Daar liet ze hem zitten ze liep naar het medicijnkastje. Ze nam ontsmettingsmiddel, een naald die ze rijnigde een speciale draad, verband en steriele doekjes. Ze kwam weer bij hem zitten ze keek hem niet meer aan. Hij werd zwakker door al dat bloedverlies en zijn wisselende suikerspiegel. "Laat mij sterven" jammerde hij en tranen liepen over zijn wangen. Toen ze klaar was was de wonde op zij hand genaait en ingewikkeld. Zijn bloed hing op haar kleren en voorhoofd. Hij negeerde haar blik en hij stond op, hij liep naar het raam en hij keek er uit. "zeg zoiets nooit meer. Ik meen het sasori vraag me dat nooit meer" Zei ze. Sasori negeerde haar opmerking, hij was haar kwijt en hij wilde niet meer verder. Hij zakte neer op de grond en hij zag lijkbleek. Hij staarde voor zich uit en reageerde op niets meer. De herinneringen van Rhine en die ene gast spookten door zijn hoofd.

"Laat mij sterven" jammerde hij en tranen liepen over zijn wangen. Ze schudde haar hoofd. Nee dat kan ik niet aan... Zei ze zacht. Hij negeerde haar blik en hij stond op, hij liep naar het raam en hij keek er uit. Hij wilde gewoon niet luisteren. Sasori negeerde haar opmerking, alweer ze kon met niets tot hem doordringen. Hij zakte neer op de grond en hij zag lijkbleek. Hij staarde voor zich uit en reageerde op niets meer. Ze kwam voor hem zitten ze schudde hem ze wist niet meer wat ze moest doen. Sasori luister naar me! Alsjeblieft luister voor de laatste keer naar me! Zei ze , nee riep ze ze bleef hem door elkaar schudden een wanhopige pging om tot hem door te dringen. Je zei dat de dood je niet te pakken ou krijgen dat je dat niet zou laten gebeuren! Je geloofde me niet toen ik zei dat ik ongeluk bracht! Maar nu!Dankzij mij wordt je naar hem toe geleid! laat hem niet winnen Sasori alsjeblieft ik kan het niet nog eens aan! Ze huilde ze smeekte haar hatslag rees de pan uit...

"Laat mij sterven" jammerde hij en tranen liepen over zijn wangen. Ze schudde haar hoofd. Nee dat kan ik niet aan... Zei ze zacht. Hij negeerde haar blik en hij stond op, hij liep naar het raam en hij keek er uit. Hij wilde gewoon niet luisteren. Sasori negeerde haar opmerking, alweer ze kon met niets tot hem doordringen. Hij zakte neer op de grond en hij zag lijkbleek. Hij staarde voor zich uit en reageerde op niets meer. Ze kwam voor hem zitten ze schudde hem ze wist niet meer wat ze moest doen. "Sasori luister naar me! Alsjeblieft luister voor de laatste keer naar me!" Zei ze. Hij reageerde nog steeds niet, zijn blik was doods, maar hij leefde nog, hij was nu in zijn eigen wereld, afgezondert van iedereen. Ze bleef hem door elkaar schudden een wanhopige pging om tot hem door te dringen. "Je zei dat de dood je niet te pakken ou krijgen dat je dat niet zou laten gebeuren! Je geloofde me niet toen ik zei dat ik ongeluk bracht! Maar nu! Dankzij mij wordt je naar hem toe geleid! laat hem niet winnen Sasori alsjeblieft ik kan het niet nog eens aan!" Ze huilde ze smeekte, maar het hielp niet. Hij zweeg en haalde haar handen van hem af. "Je kan het wel aan, je hebt die andere veel belangrijkere jongen nog waarvan ik de naam niet eens weet. Hij stond op en liep haar voorbij en hij ging ergens anders zitten met een scherpe steen in zijn hand die hij omhoog gooide en constant weer opving.

Ze huilde ze smeekte, maar het hielp niet. Hij zweeg en haalde haar handen van hem af. "Je kan het wel aan, je hebt die andere veel belangrijkere jongen nog waarvan ik de naam niet eens weet." Ze bleef als versteend staan. Dacht hij echt dat hij zo makkelijk te vervangen was? dacht hij dat Sasuke zijn plek had ingenomen?! Dat klopte niet nee Sasuke had een ander deel van haar hart veroverd niet het deel dat ze voor hem hield....het grootste deel. Hij stond op en liep haar voorbij en hij ging ergens anders zitten met een scherpe steen in zijn hand die hij omhoog gooide en constant weer opving. SASORI STOP ERMEE! Je begrijpt het niet hij heeft je niet vervangen dat kan niemand... Ze zuchtte en ze ging weer naar hem toe ze ving de steen voor hem op waardoor er nu een snee in haar hand zat. De traan die van haar wang viel vermengde zich met he bloed. Hij heeft een deel van mijn hart dat geef ik toe maar niemand kan het deel veroveren dat jij hebt Sasori...Ik dacht dat je me beter kende.... Zei ze zacht terwijl ze haar hoofd afwende en op de grond voor hem zakte ze hield de steen in haar fuist geklemd waardoor haar bloed op de grond druppelde...

Ze huilde ze smeekte, maar het hielp niet. Hij zweeg en haalde haar handen van hem af. "Je kan het wel aan, je hebt die andere veel belangrijkere jongen nog waarvan ik de naam niet eens weet." Ze bleef als versteend staan. Hij stond op en liep haar voorbij en hij ging ergens anders zitten met een scherpe steen in zijn hand die hij omhoog gooide en constant weer opving. "SASORI STOP ERMEE! Je begrijpt het niet hij heeft je niet vervangen dat kan niemand... " Ze zuchtte en ze ging weer naar hem toe ze ving de steen voor hem op waardoor er nu een snee in haar hand zat. De traan die van haar wang viel vermengde zich met he bloed. "Hij heeft een deel van mijn hart dat geef ik toe maar niemand kan het deel veroveren dat jij hebt Sasori...Ik dacht dat je me beter kende...." Zei ze zacht terwijl ze haar hoofd afwende en op de grond voor hem zakte ze hield de steen in haar vuist geklemd waardoor haar bloed op de grond druppelde... Hij zweeg en staarde voor zich uit, ze loog naar zijn mening dus hij zweeg gewoon en hij draaide zich om zodat hij haar gezich niet moest zien. Ze had gelogen en hem gebruikt en dat was iets wat hij haar niet kon vergeven. Hij staarde naar het saaie witte plafond. Alles was beter dan nu in haar ogen te kijken..

Hij zweeg alleen maar hij geloofde haar niet... Hij draaide van haar weg hij staarde liever naar het plafond dan naar haar hij haatte haar echt kapot maar wat moest ze doen? Wat kon ze doen zodat hij haar geloofde ze begreep het als hij niet meer van haar kon houden zelfs geen vrienden meer kon zijn maar...maar ze wilde niet dat hij zich gebruikt voelde nee.... Sasori hoe moet ik je overtuigen dat ik niet lieg? Denk je dat ik alles al mijn diepste gehiemen aan je vertelde gewoon om met je naar bed te kunnen en je dan te laten vallen? Denk je werkelijk dat ik zo opervlakkig en ziek ben? Haar ogen boorde zich in zijn rug ze wilde dat hij haar aankeek dat hij haar kon geloven. Kijk in mijn ogen Sasori, kijk in mijn ogen en je zult zien dat ik niet lieg... Nee ze had dit alles nooit met voorbedachte raden gedaan zo zou ze nooit iemand willen kwetsen....

Hij zweeg en staarde voor zich uit, ze loog naar zijn mening dus hij zweeg gewoon en hij draaide zich om zodat hij haar gezich niet moest zien. Ze had gelogen en hem gebruikt en dat was iets wat hij haar niet kon vergeven. Hij staarde naar het saaie witte plafond. Alles was beter dan nu in haar ogen te kijken.. "Sasori hoe moet ik je overtuigen dat ik niet lieg? Denk je dat ik alles al mijn diepste gehiemen aan je vertelde gewoon om met je naar bed te kunnen en je dan te laten vallen? Denk je werkelijk dat ik zo opervlakkig en ziek ben?"
"Je bent al erg genoeg om met een ander aan te pappen nadat we naar bed zijn geweest, dus ik voel me gebruikt." Hij stond op en liep naar het raam zonder om te vallen. "Kijk in mijn ogen Sasori, kijk in mijn ogen en je zult zien dat ik niet lieg... " Sasori draaide zich met een ruk om en hij ging op het bed zitten, zijn kille blik boorde in die van haar. "Waarom persé de dag erna dat we dat hebben gedaan? En als je iemand leuker vond dan had je dat gewoon kunnen zeggen. Maar nu, ga gewoon maar naar die andere jongen, hij maakt je vast véél gelukkiger." Hij ging over het verband op zijn hand en hij kromp in elkaar maar hij gaf geen kik. Hij keek haar aan zoals ze had gewenst.

"Je bent al erg genoeg om met een ander aan te pappen nadat we naar bed zijn geweest, dus ik voel me gebruikt." Hij stond op en liep naar het raam zonder om te vallen. Ja die woorden deden pijn maar om ze van hem te horen zo confronterend...Dat stak nog vele male harder dan als een ander het gezegd, nee zelfs geschreeuwd zou hebben. Na haar woordendraaide Sasori zich met een ruk om en hij ging op het bed zitten, zijn kille blik boorde in die van haar. Ze kromp ziendelijk ineen maar ze keek niet weg nee ze bleef hem aankijken haar ogen vertrokken van pijn en spijt. "Waarom persé de dag erna dat we dat hebben gedaan? En als je iemand leuker vond dan had je dat gewoon kunnen zeggen. Maar nu, ga gewoon maar naar die andere jongen, hij maakt je vast véél gelukkiger." Hij ging over het verband op zijn hand en hij kromp in elkaar maar hij gaf geen kik. Hij keek haar aan zoals ze had gewenst. Ze schudde haar hoofd. Denk je dat ik dat gepland had?! Dat het één of ander duivels plan was om jouw te kwetsen? ls ik had geweten dat Sasuke wat voor me voelde had ik niet zo veel met hem gepraat dan was ik weggegaan bij het water... Ze slikte maar ze bleef hem aankijken om haar woorden kracht bij te zetten. En ik vind hem niet leuker dat is het probleem net ik....ik vind jullie beide geweldig ookal zijn jullie elkaars tegenpolen. Ze slikte haar tranen in. Ik weet niet meer wat ik moet doen Sasori maar ik wilde je nooit kwetsen daarvoor hou ik teveel van je...nog steeds.... Ze slikte weer. Ik weet dat je me nu voor altijd haat maar alsjeblieft probeer het te begrijpen ik kon er niets aan doen het gebeurde en nu ben ik nog verwarder dan ik ooit te voren geweest ben... Zei ze met een zucht voor ze haar hoofd naar de grond richtte.

"Je bent al erg genoeg om met een ander aan te pappen nadat we naar bed zijn geweest, dus ik voel me gebruikt." Hij stond op en liep naar het raam zonder om te vallen. Hij voelde zich al stukken beter dus het ging allemaal veel vlotter. Na haar woordendraaide Sasori zich met een ruk om en hij ging op het bed zitten, zijn kille blik boorde in die van haar. Ze kromp ziendelijk ineen maar ze keek niet weg nee ze bleef hem aankijken haar ogen vertrokken van pijn en spijt. "Waarom persé de dag erna dat we dat hebben gedaan? En als je iemand leuker vond dan had je dat gewoon kunnen zeggen. Maar nu, ga gewoon maar naar die andere jongen, hij maakt je vast véél gelukkiger." Hij ging over het verband op zijn hand en hij kromp in elkaar maar hij gaf geen kik. Hij keek haar aan zoals ze had gewenst. Ze schudde haar hoofd. "Denk je dat ik dat gepland had?! Dat het één of ander duivels plan was om jouw te kwetsen? ls ik had geweten dat Sasuke wat voor me voelde had ik niet zo veel met hem gepraat dan was ik weggegaan bij het water... "Ze slikte maar ze bleef hem aankijken om haar woorden kracht bij te zetten. "En ik vind hem niet leuker dat is het probleem net ik....ik vind jullie beide geweldig ookal zijn jullie elkaars tegenpolen." Ze slikte haar tranen in. "Ik weet niet meer wat ik moet doen Sasori maar ik wilde je nooit kwetsen daarvoor hou ik teveel van je...nog steeds.... "Ze slikte weer. "Ik weet dat je me nu voor altijd haat maar alsjeblieft probeer het te begrijpen ik kon er niets aan doen het gebeurde en nu ben ik nog verwarder dan ik ooit te voren geweest ben... "Zei ze met een zucht voor ze haar hoofd naar de grond richtte.
"Ik haat je, verafschuw je. Ga naar die loser, wat ik deed voor je was niet goed genoeg, je hebt van me geprofiteerd, me gebruikt." Hij wendde zijn blik af en hij stond op om weer uit het raam te kijken met tranen in zijn ogen, ja Rhine had hem gekwetst en dit, wat er was gebeurd kon hij haar niet snel vergeven. "Je vind ons beiden geweldig. Ik denk dat je liegt, anders had je me allang gekust of weet ik veel wat. En je bent bij die Sasuke gebleven, je hebt zelfs niet geprobeerd om weg te gaan. En dat ik zijn tegenpool ben dat kan me nu eens niets schelen! Je hebt me verraden. Ik begrijp het niet en ik denk dat ik het zelfs niet eens WIL begrijpen." zijn kille toon was er maar de tranen stroomden rijkelijk op zijn wangen.

"Ik haat je, verafschuw je. Ga naar die loser, wat ik deed voor je was niet goed genoeg, je hebt van me geprofiteerd, me gebruikt." Hij wendde zijn blik af en hij stond op om weer uit het raam te kijken met tranen in zijn ogen, ze kon net als hem haar tranen niet langer bedwingen. Ze wilde hem niet gebruiken dat heeft ze nooit gewild en het deed zoveel pijn dat hij dat dacht. Nee ze kon het niet aan dat hij zo moest lijden door haar toedoen. "Je vind ons beiden geweldig. Ik denk dat je liegt, anders had je me allang gekust of weet ik veel wat. En je bent bij die Sasuke gebleven, je hebt zelfs niet geprobeerd om weg te gaan. En dat ik zijn tegenpool ben dat kan me nu eens niets schelen! Je hebt me verraden. Ik begrijp het niet en ik denk dat ik het zelfs niet eens WIL begrijpen." zijn kille toon was er maar de tranen stroomden rijkelijk op zijn wangen. Ze stond op ze trilde helemaal. Nee ik lieg niet sasori. En...en ik heb je niet gekust omdat ik niet wil dat je denkt dat ik alleen van je hield, en nog steeds hou door lichamelijk contact... Ze vocht tegen de tranen die steeds sneller gingen stromen. Ik hou van je om wie je bent niet om wat je doet of gedaan hebt. En nee ik ging niet bij hem weg nadat je weg was ben ik ingestort... Hij is bij me gebleven tot ik wakker werd en ja ik was er onder door hij heeft me gekalmeerd en dat had ik nodig... Ze zuchtte en ze draaide zich langzaam om. Haar hoofd naar de grond gericht. Dit is het dus hè...Zo loopt het dus af... Zei ze zacht haar stem gebroken ze wist niet hoe ze het ooit kon rechtzetten nee hij zou haar nooit vergeven hoe hard ze ook probeerde en dat die gedachtte deed nog zoveel meer pijn dan alles wat hij gezegd had....

"Ik haat je, verafschuw je. Ga naar die loser, wat ik deed voor je was niet goed genoeg, je hebt van me geprofiteerd, me gebruikt." Hij wendde zijn blik af en hij stond op om weer uit het raam te kijken met tranen in zijn ogen, ze kon net als hem haar tranen niet langer bedwingen. "Je vind ons beiden geweldig. Ik denk dat je liegt, anders had je me allang gekust of weet ik veel wat. En je bent bij die Sasuke gebleven, je hebt zelfs niet geprobeerd om weg te gaan. En dat ik zijn tegenpool ben dat kan me nu eens niets schelen! Je hebt me verraden. Ik begrijp het niet en ik denk dat ik het zelfs niet eens WIL begrijpen." zijn kille toon was er maar de tranen stroomden rijkelijk op zijn wangen. Ze stond op ze trilde helemaal. "Nee ik lieg niet sasori. En...en ik heb je niet gekust omdat ik niet wil dat je denkt dat ik alleen van je hield, en nog steeds hou door lichamelijk contact..." Ze vocht tegen de tranen die steeds sneller gingen stromen. "Ik hou van je om wie je bent niet om wat je doet of gedaan hebt. En nee ik ging niet bij hem weg nadat je weg was ben ik ingestort... Hij is bij me gebleven tot ik wakker werd en ja ik was er onder door hij heeft me gekalmeerd en dat had ik nodig... "Ze zuchtte en ze draaide zich langzaam om. Haar hoofd naar de grond gericht. "Dit is het dus hè...Zo loopt het dus af... "Zei ze zacht. Sasori keek haar niet aan "Als jij wilt dat het zo afloopt, dan eindigt het hier." Hij liep op haar af en keek haar aan voor de eerste keer zonder een kille blik. "Ik dacht net dat het zo goed ging tussen ons." Hij omhelsde haar eventjes en zei dan "Ga maar naar je Sasuke, misschien kan hij je wel die dingen geven die ik niet kan." Hij zette zich weer op zijn bed en hij staarde voor zich uit.

Sasori keek haar niet aan "Als jij wilt dat het zo afloopt, dan eindigt het hier." Hij liep op haar af en keek haar aan voor de eerste keer zonder een kille blik. Ze keek naar hem op een klein deel van haar was zo blij dat ze die kille blik niet meer moest zien. "Ik dacht net dat het zo goed ging tussen ons." Hij omhelsde haar eventjes Ze sloot haar ogen even bij zijn omhelzing. Dat ging het ook...ik was gelukkig... Fluisterde ze zacht. "Ga maar naar je Sasuke, misschien kan hij je wel die dingen geven die ik niet kan." Hij zette zich weer op zijn bed en hij staarde voor zich uit. Ze bleef even staan ze wist het allemaal niet meer ze wist niet meer wat haar hart wilde ze twijfelde maar ze ging langzaam naar hem toe ze knielde voor hem neer met een trillende hand ging ze naar zijn wang ze streelde ze voorzichtig. Het spijt me zo Sasori ik heb je echt nooit willen kwetsen, je verdient zoveel beter... Zei ze zachtjes ze keek hem aan een laatste traan kwam nog uit haar oog.