Rhine had niet meer gehoord wat Miss Niah gezegd had ze was in gedachten verzonken en met haar muziek die loeihard stond hoorde ze het niet. Rhine keek alleen nog maar naar haar doek ze streek erover met rustige penseel streken tot Miss niah ineens bij haar doek stond ze kreeg het pas door toen haar hand de verf van haar doek af haalde Rhine keek haar aan met een blik die zou kunnen doden. Dit was de eerste les waar ze naartoe gekomen was waar ze zichzelf weer had toegestaan om iets van haar oude leventje op te pakken en nu nu ging die leraar moeilijk doen?! Rhine haalde heel rustig haar ortjes uit haar oren ze doopte haar penceel in het water en droogde hem daarna af. Ze wilde niet één van de studenten schilderen ze schilderde alleen dingen die in haar hoofd kwamen dingen uit een leukere tijd ze wilde niemand van dit lokaal schilderen. Het maakte haar niet uit dat ze zou zakken voor deze opdracht Rhine pakte haar spullen in en ze keek naar haar wite doek ze legde haar koele bleke vingers erop tot een mist eromheen ging en het doek oplostte. Rhine stopte haar oortjes weer in haar oren en ze wandelde heel gewoon het lokaal uit ze gunde niemand nog een blik waardig haar schoenen klkte bij iedere pas en ze liet de deur gewoon openstaan toen ze het lokaal uit liep en schaduwen haar achterna kwamen......

Een meisje kwam tegenover haar zitten. Verveling ten einde! Ze haalde wat verf en een doek en bestudeerde het meisje eerst eens goed. Ze zei: "Hoi, ik ben Roakes, jij?" Oké, een goede start, beter dan de gebruikelijke start die ze meestal had, met een sneer van Roakes' kant en een verbouwereerd persoon aan de andere kant met een nieuwe vijand tot gevolg. Roakes geeuwde even en dacht toen wat ze zou doen van kunst. Graffiti, gewone tekening, picasso,... Toen besloot ze een popart te nemen. Ze verdeelde het blad in 4 blokken en begon met een dun potlood het meisje 4 keer over te tekenen.


~~~
Hier is mijn prut ^^
Popart klik ^^

"Diegene die ik schilder, mag haar of zijn portret niet zien tot ik klaar ben.. Hm," antwoordde hij. Intussen kwam er een meisje binnengelopen. Ze stelde zich voor als Sameah en kon tegenover Roakes gaan zitten. Aerys ging verder nadat Deidara had gezegd dat hij niet wilde zeggen hoe het ging. "Sorry dat ik niet zeg hoe ik vorder, maar dat is nu eenmaal hoe ik werk, dat is hoe een echte kunstenaar werkt.. Hm" Hij grinnikte trots "Natuurlijk ga ik niet vragen hoe het bij jou gaat hm."
"Ik hoef het schilderij ook nog helemaal niet te zien," zei ze grijnzend. "Maar ik respecteer je keuze."
Ze wisselde haar dunne penseeltje om voor een grotere kwast en begon met de achtergrond. Meestal ging ze na de schets en de contouren gelijk door naar de achtergrond omdat ze zo liever werkte. De achtergrond werd lichtblauw en ze vulde hem niet helemaal tot aan de randen zodat het geheel een speelser effect kreeg. Toen ze klaar was met het blauw ging ze verder met de details van Deidara's gezicht. "Mag ik het patroon op je hoofdband even zien? Je haar zit er een beetje voor," vroeg ze aan hem. Voorzichtig begon ze al aan het eerste deel van het patroon en wachtte tot Deidara zijn haar weg zou vegen.
Tijdens het wachten keek ze even rond in het klaslokaal. Een keer kruiste haar blik die van de docent die met een vriendelijke blik de klas rond keek. Hoewel ze haar nog niet echt kende mocht Aerys miss Niah wel. Ze was sowieso vriendelijker dan de meeste leraren. Met name Savador, maar het was dan ook moeilijk om hem te evenaren. De rustige klassieke muziek die eerst uit de speakers kwam was inneens omgeruild voor harde metal. Aerys grijnsde. Dit was meer haar soort muziek. Al kon ze klassiek soms ook wel waarderen. Ze speelde naast gitaar namelijk ook klassieke instrumenten als viool, dwarsfluit en piano. Nu moest ze even opletten om er voor te zorgen dat de muziek haar kunst niet zou beïnvloeden waardoor ze ineens ruwe strepen op het doek zou zetten. Geconcentreerd mengde ze nog wat verf voor Deidara's huid en bracht het voorzichtig aan.

De juf had nog steeds niet geantwoord, maar plots zei een jongen wel wat tegen haar. Sameah richtte haar blik op hem en luisterde naar hem. "Ik neem aan dat dat wel mag, ieder hun eigen stijl .. Hm" Meteen begon ze zich te irriteren aan hem, ze vond het niets als mensen zich met dingen bemoeide waar ze zich niet mee moesten bemoeien. Ze werd er werkelijk waar ziek van. 'Vroeg ik jou wat? Nee. Smoel houden dan,' zei ze geïrriteerd tegen hem en fronste boos met haar wenkbrauwen. Irritante mensen zijn er toch op de wereld, de ene is nog irritanter dan de ander. Gadver. Tenslotte draaide Sameah zich om naar een meisjes stem die zich voorstelde; "Hoi, ik ben Roakes, jij?" Oké dan. 'Aangenaam Roakes, mijn naam is Sameah.' Echt vrolijk was ze niet meer, dat zal wel weer snel veranderen als ze haar favoriete portret-stijl uit kon werken op Roakes.
Zonder een antwoord van de juf te krijgen, wacht.. Even keek ze om en zag een bordje op het bureau staan. Aha, Miss Niah. Leuke naam. Vervolgens wendde zij haar blik weer op het meisje dat zich daarnet had voorgesteld als Roakes. Pakte haar potlood er beter bij en zette die op het papier. Al gauw begon ze schetsen te maken van het meisje dat tegenover haar zat. Een meisje met lange stijle haren en bijzondere ogen, grote ogen. Ja dat ook. Niet heel oud, dat was zo van het meisje af te lezen, maar bijzonder. Ja dat was ze zeker.

Ah. Ze hoefde gelukkig niet met Roakes. Ze moest met dat kind, dat zich als.. Rhine? ofzo had voorgesteld. Lekker boeiend. Het meisje leek niet met haar te willen, nou, dat was jammer dan. Ze wilde namelijk ook niet met haar. Nogal droog keek Wren toe hoe het meisje haar spullen opruimde en gewoon wegliep. Tja, dat kon ook. Maar dat ging Wren niet doen; ze wilde wel een beetje goed in het beeld staan bij deze lerares. Die was immers aardig en ze kon wel iemand aan haar kant gebruiken. Vandaar dat ze haar excuses aanbood en tenminste een beetje haar best deed. Dat was meer dan ooit! Dat ze er al over dacht om iets te doen, geweldig! Ze verdiende een medaille en een plaats in het Guinness Book of World Records. Zeker wel.
Een nieuw meisje kwam ook binnen, stelde zich voor als Sameah en moest met Roakes. Nou, ze wenste haar veel succes. Wren keek naar Miss Niah. 'Zal ik u dan maar tekenen?' Aangezien Rhine er geen zin in had. En ze mocht blijkbaar niet zelf iemand tekenen - dan had ze Luca getekend, waarschijnlijk - maar dat ging niet door. En er was niemand anders aangezien de nogal grappige dude al aan het tekenen was met het overgebleven blonde meisje en Roakes rotkind was al met het nieuwe meisje aan het tekenen. Dus. Ze was over, zoals altijd. Het was ook niet gek, maar toch vond ze het vervelend. Iedereen liet haar achter en niemand kon door haar gedrag heen zien, behalve Nina en af en toe Luca. Niemand was bereid te kijken of er achter de bitch die iedereen constant beledigde een persoon zat, die ook aardig kon zijn. Ach wat. Als niemand ernaar zocht, waarom zou zij die persoon dan zijn?
Wren keek nog steeds afwachtend naar Miss Niah en begon met haar andere hand naar haar spullen te tasten. Potlood, Oost-Indische inkt. Wie wist wat ze nodig zou hebben! Haar tekenstijl was niet echt veel bijzonders en omdat ze er niet goed in was had ze haar eigen 'stijl' maar omgedoopt tot 'Ver-geëvolueerde stickfigures'. Het klonk best goed. Toch? En het was grappig omdat ze kon zeggen dat het realistische chibi's waren als iemand ging zeuren. Of een ander excuus bedenken. Nou ja. Zou het mogen of moest ze hier blijven zitten tot de les af was?

"Mag ik het patroon op je hoofdband even zien? Je haar zit er een beetje voor," vroeg ze aan hem. Deidara knikte en veegde het haar weg zodat het teken zichtbaar werd. Deidara grijnsde en schilderde het laatste beetje van Aerys' gezicht af en begon dan even aan de achtergrond, die simpel ging worden sinds hij geen zin meer had. Ja hij mocht die lerares wel, maar hij ging wreken sinds ze Rhine haar kunstwerk had laten oplossen. Hij had zijn slang weggestopt zodat Miss Niah ze niet zou opmerken. Dus dat was al een zorg minder. Hij zou de les eindigen met een grandioos spektakel. Sameah richtte haar blik op hem en luisterde naar hem. "Ik neem aan dat dat wel mag, ieder hun eigen stijl .. Hm" En meteen zag hij dat Sameah zich al ging irriteren, waardoor hij begon te grijnzen. 'Vroeg ik jou wat? Nee. Smoel houden dan,' zei ze geïrriteerd tegen hem en fronste boos met haar wenkbrauwen. Hij begon zachtjes te lachen, ook al was het misschien niet gepast, het kon hem niet schelen. Rhine had het lokaal verlaten en Wren zat helemaal alleen en ze vroeg of ze Miss Niah kon tekenen. Dat was al zeker ook een oplossing voor haar. Hij keek tevreden naar zijn schilderij en hij keek dan even naar Miss Niah en dan weer naar Aerys. Hij vroeg zich af hoe zij aan het vorderen was met het schilderij. Hij vroeg alleen niks en hij keek met een trotse grijns naar zijn werk.

(flut)

Zorgvuldig tekende ze het patroon op Deidara's hoofdband na en werkte het verder uit. Ze had voor haar schilderij een soort vaste aquarelverf gebruikt, zodat het niet te waterig werd en dat ze er een normaal gezicht van kon maken. Ze was net begonnen met het highlighten van Deidara's haar toen hij werd afgeblaft door een meisje. "Vroeg ik jou wat? Nee. Smoel houden dan," schreeuwde ze haast. Even trok Aerys een wenkbrauw op, maar door de manier en toon waarop ze dat zei proestte Aerys het bijna uit. Toen ze zag dat Deidara zijn lachen ook niet in kon houden begon ze zachtjes te grinniken. "Die is nu helemaal beledigd," mompelde ze tegen niemand in het bijzonder. Haar schilderij was nu bijna af. Ze moest alleen nog zijn ogen invullen en alles een beetje highlighten. Het werd een beetje saai, dus ze besloot om even door het lokaal te lopen om wat inspiratie op te toen terwijl ze erg haar best deed om niet naar Deidara's schilderij te kijken. Er hingen wat kunstwerken aan de muur en het hele lokaal was beschilderd met verschillende planten, dieren en mensen. Uiteindelijk kwam ze uit bij Wren. Stilletjes stond ze schuin achter haar, ze had liever niet dat Wren haar gelijk opmerkte. Toen ze haar kunstwerk bekeek moest Aerys een beetje glimlachen. Ze had een soort chibi's, maar dan wat realistischer getekend. "Best leuk," zei ze tegen haar. Ze meende het oprecht en hoopte dat Wren het niet als een belediging op zou vatten, nog een ruzie zou haar waarschijnlijk niet veel goed doen. Rustig draaide ze zich om en maakte aanstalten om naar haar plaats te lopen.


Kunnen jullie mijn onderschrift trouwens zien? Ik niet..

Het meisje die ze moest tekenen stelde zich voor als Sameah. Ze ergerde zich duidelijk aan Deidara.
Roakes was klaar met het meisje 4 keer over te tekenen. Ze nam 3 kleuren verf: rood, roze, geel en oranje. Ze begon met rood. Ze kleurde de lichte stukken lichtrood en de donkerste kleurde ze dieprood tot zwart. Toen begon ze aan het roze stuk.
Als alle stukken afwaren, werkte ze het hier en daar een beetje bij. Toen draaide ze haar boek om en toonde het aan Sameah. "Mooi?" vroeg ze zacht.
Ze scheurde het blad van haar blok, zette haar knieën op de stoel en begon het 2e blad vol hartjes te tekenen. Met krullerige letters schreef ze er klein in 'Alois'. Ze gomde het snel uit, ze wou niet dat iemand het zag, ze zouden haar misschien uitlachen of zo. Niet dat ze zich schaamde voor Alois... Maar... Hmmm..

Het was laat, hij wist het verdomde goed. Hij hees zichzelf in zijn gebruikelijke witzwarte vest met daaronder een donkergroene shirt. Half springend hees hij zijn broek op en struikelde half over zijn tas. Hij viel half op het bed een deed het knoopje van de zwarte broek dicht. Hij rende naar de kast om daar een tweetal boeken uit te pakken en in zijn tas te gooien. Hij keek naar de klok met een halfslaperige blik in zijn ogen. “Pfff ik ga nooit meer zo laat op stap….” Sprak hij en zuchtte. Hij greep zijn tas en gooide hem over zijn schouder. Met zijn kam nog in zijn mond rende hij door de gang terwijl hij zijn rits van zijn vest wat moeizaam dicht kreeg. Hij rende langs verschillende leerlingen die opzij gingen staan. Zwijgzaam pakte hij de kam en kamde nog snel door zijn haar. “Waarom lijken die gangen zo lang wanneer je een halve kater hebt…” mompelde hij tegen zichzelf en stak de kam in zijn broekzak. “Well…” sprak hij. “Ik ben benieuwd hoe de nieuwe docent gaat reageren op mijn late binnenkomst. Grey was niet de meest kunstzinnige leerlinge die je kon hebben maar hij was zeker niet eentje die het bij de eerste de beste poging op zou geven. Hij wilde het wel doen want hoe slecht hij ook was, hij beleefde er plezier aan. Hij zweeg en trok zijn vest uit. Het rennen had hem al weer een eind opgewarmd en zweten voor de les was ook geen succes. Zwijgzaam trok hij het vest uit en wierp het over de zelfde schouder als zijn tas. Hij zuchtte en keek naar de deur, die stond open. Was het zo warm dat de deur open bleef. Hij zweeg en keek vreemd op toen er een metal-achtige muziek op stond. In een les? Metal? Dat was niet iets wat hij zou verwachten maar problemen had hij er niet mee. Met zijn hand op zijn achterhoofd kwam hij breed glimlachend binnen. Hij zag de docente achterin het lokaal staan en keek naar de verschillende schildersezels. Hij keek even droog. Dus schilderen, ha? Dat is echt niet mijn specialiteit dacht hij zwijgzaam en wreef nog even er over heen. Daarna liep hij verder het lokaal in. “Euh…” begon hij aarzelend en keek de docente aan. “Ik ben Grey en een beetje te laat voor de les. Is het nog mogelijk om aan te schuiven?” sprak hij kalm en keek even rond. Hij keek toen weer naar de docente en wachtte geduldig op een antwoord voor hij daadwerkelijk ergens ging zitten.

Niah had net de verf van Rhine’s doek afgehaald toen ze merkte dat ze haar oordopjes uit deed. Ze vond het altijd nog een beetje vervelend als mensen dat deden. Met toetsen of zo had ze er totaal geen moeite mee, maar ze had zelf een leuke afspeellijst in elkaar geknutseld zodat iedereen het wat zou vinden. Het grote nadeel was ook dat je dan de leraar of ander leerlingen niet zou horen en dit was net zo’n geval. Want aan haar reactie wat duidelijk te merken dat ze Niah’s woorden tegen haar niet had gehoord. Boos liet ze het doek verdwijnen en liep de klas uit. Een lichte zucht gleed over haar lippen heen. Haar ogen vielen op het doek van Deidara en haar mondhoeken krulde weer om in een kleine glimlach. Sameah vroeg haar op haar stijl ook goed was. Een beetje bedenkelijk keek ze haar aan. Ze had het toch goed uitgelegd. Op haar vraag antwoorden hoefde al niet meer. Deidara had al voor haar geantwoord wat Sameah niet goed beviel. Ow nee toch niet weer een gevecht he. de paniek sloeg al haast in haar hoofd. Haar eerste les die ze gaf en al gelijk twee ruzie’s? Ze had gehoopt haar lessen rustig en leuk te kunnen houden. De reactie van Deidara was wel heel wat anders dan ze verwacht had. Hij lachte rustig en ging weer verder. Ook hoorde ze Aerys even grinniken. phieuw, dat was kantje boord. Nu Rhine het lokaal had verlaten was Wren alleen en een lichte schuldgevoel kwam naar boven toe. Als iemand als laatste over bleef al alleen was vond ze dat altijd vervelend. Want meestal waren de genen die als laatste gekozen werden niet eens de slechtste mensen. Wren stelde voor om haar na te tekenen. Het was op zich geen slecht voorstel maar voor dat ze iets kon zeggen hoorde ze iemand bij de deur. ‘Daar zal je je nieuwe partner hebben.’ Zei ze vrolijk tegen Wren terwijl ze naar voren liep naar de nieuwe student. ‘Ik ben blij dat je ook nog deel komt nemen aan de les. Aangezien de les al over de helft is zul je erg door moeten schilderen. Of wat langer blijven om het af te krijgen. De opdracht staat op het bord, maar de bedoeling is dat je de persoon tegenover je na gaat schilderen in je eigen stijl’ Legde ze vriendelijk uit. Ze pakte het lege doek van de schilders ezel naast die van waar Rhine had gezeten er van af en zetten deze op de schildersezel waar Rhine het doek had laten verdwijnen. ‘Zou ik ook je naam even mogen weten? dan kan ik dat noteren op het lijstje van leerlingen die zijn geweest.’ Ze glimlachte vriendelijk waarna ze zijn naam opschreef. Met een vriendelijke blik keek ze door de klas en zag dat Roakes al klaar was. Ze stond op en liep naar haar toe. Net toen ze achter haar stond begon ze op een blad waar ze op aan het tekenen was hevig te gummen. ‘Het ziet er leuk en vrolijk uit.’ Zei ze complimenterend.

Miss Niah had het prachtige werk van Rhine laten verdwijnen en Deidara keek een beetje geïrriteerd in haar richting. Maar Rhine was tegendraads en dat wist hij goed genoeg. Ze verliet het lokaal zonder nog een woord te zeggen. Deidara zuchtte diep. Mensen konden soms zo enorm moeilijk doen. De nieuweling genaamd Sameah had bot tegen Deidara gereageerd toen hij gewoon een antwoord gaf op haar o-zo simpele vraag: 'Vroeg ik jou wat? Nee. Smoel houden dan,' Hij lachte zachtjes omdat die zin gewoon lachwekkend was, hij antwoordde gewoon, maar ja mensen hadden gewoon soms zo'n dikke nek waarop Deidara gewoon simpel op reageerde en dat ze zich al meteen irriteerden, zoals nu. Deidara zag met zijn goede ogen dat Roakes, Alois van onder aan haar tweede blad had gezet. Hij moest nu enorm veel moeite doen om zijn lach in te houden, dat arm kind wist niet waaraan ze begon, maar dat was zijn zorg niet meer, hij zou haar in het gezicht uitlachen als die Alois haar zou dumpen voor een ander. Dat gebeurde er met mensen die niet naar hem luisterden. Weer een nieuwe leerling kwam binnen, deze was wel extreem laat. “Ik ben Grey en een beetje te laat voor de les. Is het nog mogelijk om aan te schuiven?” sprak de jongen kalm en keek even rond. Deidara vroeg zich af hoe je in godsnaam zo rustig kon blijven als je meer dan de helft van de les had gemist? Gelukkig was Miss Niah eigenlijk helemaal niet boos dus dat was vast een meevaller voor de laatkomer. ‘Ik ben blij dat je ook nog deel komt nemen aan de les. Aangezien de les al over de helft is zul je erg door moeten schilderen. Of wat langer blijven om het af te krijgen. De opdracht staat op het bord, maar de bedoeling is dat je de persoon tegenover je na gaat schilderen in je eigen stijl’ Legde Miss Niah nog maar eens uit. Deidara was bijna klaar met zijn merk, alleen de achtergrond moest nog wat bijgewerkt worden.

Wat kon Sameah zich soms irriteren aan bepaalde mensen zeg.. bah. Ze deed maar net alsof ze het niet had gehoord en ook geen gegiechel of gelach hoorde. Zuchtend rolde ze kort met haar ogen, wat kon zij toch goed walgen van sommige mensen. Maar vandaag had ze geen zin in een hele discussie wat uit kon lopen tot een ruzie en vandaag zegt zij daar toch echt liever nee tegen. Laat haar gewoon haar eigen dingetje doen en bemoei je er gewoon niet mee, dan was zij tevreden en had je geen gezeik. 'Oké ik ga de verstandige wezen en ga er niet op in,' zei ze knipogend tegen de jongen die om haar geïrriteerde reactie wat zachtjes lachte. Ze moest zich echt zien te beheersen, want anders ontstond er alleen maar meer gezeik. En dan wordt ze misschien zelfs de klas uitgezet? Hallo?! Zij vroeg gewoon een normale vraag aan de JUFFROUW. Niet aan die jongen die antwoorden. Vervolgens ging ze verder met het schetsen van Roakes in haar eigen stijl .. na ja echt haar eigen stijl was het niet echt. Het was tenslotte door iemand anders verzonnen. Nonchalant en onopvallend haalde ze haar beide schouders op. Eenmaal klaar met haar schets haalde ze haar permanente marker tevoorschijn. Ze nam aan dat dit toch ook gewoon mocht? Na even goed te hebben gekeken trok ze de goede en juiste lijnen over, zodat die dus op het papier vast stonden en niet meer uitgegumd of wat dan ook konden worden. Maar er was iets wat niet klopte, meteen ging haar wijsvinger omhoog en keek ze om naar Miss Niah. 'Miss? Ik heb het idee dat er iets mist of niet klopt, maar ik zie het niet. Ziet u het wel?' vroeg ze met een vragende blik naar haar en tenslotte ging haar vinger weer omlaag. Met een fronsende en serieus-kijkende blik keek Sameah nog steeds naar haar 'soort van' papier. Wat is het nou toch? Er miste of klopte iets niet! Arg! Wat kon ze hier gefrustreerd over raken zeg.

Wren zat ingespannen te tekenen nu, ze was net lekker op gang toen ze opeens een stem achter zich hoorde. Redelijk schichtig keek ze om, het bleek dat meisje te zijn wat ze eigenlijk helemaal niet kende met die lange vreemde naam. Maar ze had geen ruzie met haar gehad en ze maakte een compliment over haar tekenen. Goed. Ze was goedgekeurd. Voor nu, dan. Wren kreeg het voor elkaar een beetje te glimlachen en keek het meisje kort recht aan. 'Dankje, ik denk dat ik zo ook even naar jouw tekening kom kijken,' zei ze. Het klonk zowaar aardig. Wow, Wren! Wat goed van je, meid!
Hey. Iemand deed de deur open, bleek haar nieuwe partner te zijn. Ze kende hem. Shit. Was dat niet die jongen die haar totaal had zien flippen om zijn vuur op het lanceringsplatform, samen met Luca? Shame on her, shame on her. Nee, die zou ze niet snel meer vergeten. Hij dacht dat Luca haar aanviel - alsof Luca dat zou kunnen, maar het was wel heel lief geweest - en toen had hij vuur tevoorschijn gehaald. Vuur. Bij Wren. Dat was echt het slechtste idee geweest sinds de cardboard razors die ze in een film gezien had. Echt heel slecht. Miss Niah legde hem de opdracht uit en Wren keek hem even aan, hoopte dat hij haar niet zou herkennen al had ze blauw haar en paarsige ogen. Onmogelijk. 'Hoi,' groette ze hem maar, boog zich gelijk over een leeg blaadje om hem te gaan tekenen. Ze wilde niet dat hij hardop zou zeggen dat hij haar daarvan kende, dat zou echt te beschamend zijn! Deidara leek ondertussen al klaar te zijn en Sameah ging nog verder met tekenen en vroeg hulp, terwijl Wren heel snel schetste en nauwelijks opkeek. Nu mocht hij snel gaan tekenen ook, anders werd ze nog zenuwachtiger!

Grey zijn hand vond zijn weg naar zijn achterhoofd en met een brede glimlach grinnikte hij even onschuldig terwijl hij over zijn achterhoofd wreef. Hij had verwacht dat de docent hem weg zou sturen of dat ze op z'n minst niet tevreden zou zijn over zijn late binnenkomst. Schuldig ging zijn blik naar de klok aan de muur. "Grey, Grey Hexago...." sprak hij kalm ter voorstelling zodat de docent zijn naam had. Hij keek naar zijn aangewezen partner en zweeg kort. Hij kende haar ergens van maar waar vandaan? Hij ging tegenover haar zitten. "Oh..." sprak hij en zijn hoofd ging langs het schildersezel en hij keek haar even kort aan. "Jij bent van het platform..." sprak hij terwijl hij zijn gezicht bedenkelijk zette. "Dat was nog voor het tijdslot was losgekomen..." sprak hij en leek nog dieper na te denken. "Ik zal mijn best doen op deze tekening, ik heb nog wat goed te maken van dat moment..." sprak hij kalm. Hij keek haar even aan en zijn blik ging toen naar de schildersezel. Hij pakte een kwast vast en een potlood. Eerst een grove schets. Maar welke stijl? Hij wist het ineens. Hij keek weer langs de schildersezel heen en staarde naar de haren. "Water..." mompelde hij. Hij tekende de contouren van de haren van Wren en keek toen weer opzij. Zo ging hij af en toe heen en weer. "Diamanten..." mompelde hij. Hij had nu een grove schets van Wren op zijn canvas staan. Iedere deel had iets van een woord bij zich. Tevens de woorden die hij had gemompeld. Hij keek naar de verf die klaar stond naast het ezel en stond op. Hij pakte de kwast van zijn oor, die hij tussendoor er op had gelegd en pakte een goede klodder blauw en mengde deze met wat wit. Hij liet de kwast soepel over het doek heengaan. Alsof het water moest zijn. Zijn blik ging af en toe naar de klok want hij had niet de meeste tijd. Al snel werd zijn bedoeling duidelijk. Een vrouwelijk gezicht kwam tevoorschijn waar water als haren naar beneden vielen. Het water had een vergelijkbare kleur als die van Wren's haar. Zwijgzaam ging zijn blik nog een keer op zij en toen weer naar het canvas. De ogen van de vrouw waren vergelijkbaar met diamanten in de schildering maar waren overduidelijk ogen. Hij glimlachte. Hij vond het naar zijn mening al de goede kant op gaan. Niet iets wat hij snel zou doen. Hij verfde de rest van het gezicht dezelfde tint als de huidskleur van Wren en glimlachte tevreden. Echter was hij niet blij met de achtergrond van het schilderij. Hij keek opnieuw naar Wren en probeerde de sfeer die ze uitstraalde te proeven. Langzaam pakte Grey het groen en dacht na. Vervolgens begon hij te schilderen en maakte een groenige, bossige achtergrond achter de vrouw. Hij zweeg en keek naar de klok met een korte blik. Hij wist niet hoe lang hij al bezig was maar hij wist wel dat hij veel had gedaan voor de tijd die hij voor zoiets kreeg. Hij pakte een dun penceel en maakte de details nog wat verder af en pakte toen puur wit. In de donkere onderhoek tekende hij een zeshoekje met daarin een G als handtekening. Hij glimlachte. Het was dan wel niet super omdat hij de beste tijd er niet voor kreeg maar hij vond het er redelijk uit zien al zei hij het zelf.

- Meh, ik weet niet of ik te snel ga, anders moet je het maar zeggen.-

Niah keek regelmatig met een tevreden blik de klas in. Desondanks haar les niet soepel was begonnen ging nu alles redelijk goed. De leerlingen die nu in haar klas zaten waren ambitieus over het vak en dat deed haar goed. Ze had het doek voor Grey goed gezet en liep weer terug naar voren om zijn naam op te schrijven. De muziek ging over naar het volgende nummer. Het was een rock achtig pop nummer met wat pit er in. Net toen ze weer rustig wilde gaan zitten riep een leerling haar. Ze draaide soepel om en liep naar Sameah. Toen ze naast haar stond boog ze zich wat voor over zodat ze dichter bij het doek kwam. Iets dat niet klopt in haar tekening. Haar ogen gingen vlug over het doek heen. ‘Aah, daar heb je het.’ Zei ze vriendelijk. ‘Je hebt de neus met linkse aanzicht getekend en de kaaklijn met rechtse aanzicht.’ Met haar vinger wees ze aan welke lijnen ze precies bedoelde. Aan het geurtje wat van het schildersdoek af kwam was het te ruiken dat ze het met een marker had gedaan. Dat kon ze niet sturen. Dus de foute lijn zou ze niet kunnen bewerken. ‘Ik kan hem niet voor je uitwissen, maar als je dit plukje haar zo doet valt het minder op.’ Met alleen haar vinger gleed ze over het doek zodat er een onzichtbare lijn tekende en zo Sameah lied zien met wat ze bedoelde. Hopend haar zo goed geholpen te hebben ging ze weer recht staan. Voor haar gevoel vloog de les voorbij. Een paar leerlingen waren al klaar of bijna klaar. Met een zachte pas liep ze door het lokaal heen en bekeek ze iedere schilderij die gemaakt was of werd. Achter Grey bleef ze staan. Het was een bijzondere schilderstijl die hij had en nog redelijk vlug ook. Na een minuut of wat dat ze had staan kijken was ze weer door gelopen en gaan zitten. Eigenlijk was ze liever achter hem blijven staan kijkend met hoe hij schilderde, maar zo achter haar bureau kon ze zijn kwastbewegingen ook redelijk zien. De zon scheen flauwtjes door de ramen heen en Niah keek even naar buiten. Het was een blauwe lucht met her en der wat witte wolkjes. Ook kwamen er geregeld vogels langs vliegen. Een beetje dagdromend naar buiten hoorde ze plots een zoemend geluid. Wat was dat? Al snel gaf haar brein het antwoord, De bel. Niah stond weer op en keek de klas aan. ‘Dank jullie wel voor jullie komst naar de les. Ik hoop dat jullie een leuke les hebt gehad. Volgende keer gaan we weer iets anders doen, maar dat blijft een verrassing. Als je schilderij nog niet af is of je wilt het nog komen bewerken dan kun je dat doen in de overige tijd van een van mijn lessen of langs komen in een tussen uur. De meeste tijd zal ik hier wel te vinden zijn. Achter aan in het lokaal staat een grote wasbak waar jullie je eigen verfspullen schoon kunnen maken. Het materiaal wat ik voor jullie klaar had gelegd maak ik zelf schoon.’ Ze had een brede glimlach op haar gezicht en was blij dat haar eerste les afgelopen was. Aangezien ze zelf had zitten wegdromen en ook nog geen klok in haar lokaal had hangen was ze de tijd vergeten en de leerlingen niet de tijd gegeven om hun spullen op tijd schoon te laten maken. Rustig begon Niah met het opruimen van de spulletjes terwijl de leerlingen hun spulletjes opruimde en de gang op liepen om zo naar de aula of de volgende les te gaan.

(sowrie hier komt mijn epic postje)

Grey begon aan zijn schilderij en Deidara begon op zijn klok te tellen. Hij grijnsde, nog even en de bel ging. 'Miss? Ik heb het idee dat er iets mist of niet klopt, maar ik zie het niet. Ziet u het wel?' vroeg Sameah met een vragende blik naar haar en tenslotte ging haar vinger weer omlaag. Niah draaide soepel om en liep naar Sameah en Deidara haalde zijn kleien slang al tevoorschijn. Dit werd lachen. Hij liet de slang vliegensvlug onder de bank van Miss Niah verdwijnen en de slang hechtte zich aan één van de poten van de bank. ‘Aah, daar heb je het.’ Zei ze vriendelijk. ‘Je hebt de neus met linkse aanzicht getekend en de kaaklijn met rechtse aanzicht.’
‘Ik kan hem niet voor je uitwissen, maar als je dit plukje haar zo doet valt het minder op.’ Deidara grijnsde en keek tevreden naar zijn werk, maar nog steeds, zijn echte kunst kwam maar pas binnen... 2 minuten. De bel ging, nog een minuut. Hij stond op en pakte zijn spullen in. Niah stond weer op en keek de klas aan. ‘Dank jullie wel voor jullie komst naar de les. Ik hoop dat jullie een leuke les hebt gehad. Volgende keer gaan we weer iets anders doen, maar dat blijft een verrassing. Als je schilderij nog niet af is of je wilt het nog komen bewerken dan kun je dat doen in de overige tijd van een van mijn lessen of langs komen in een tussen uur. De meeste tijd zal ik hier wel te vinden zijn. Achter aan in het lokaal staat een grote wasbak waar jullie je eigen verfspullen schoon kunnen maken. Het materiaal wat ik voor jullie klaar had gelegd maak ik zelf schoon.’ Ze had een brede glimlach op haar gezicht. Deidara grijnsde en maakte dat hij de klas uit was. Hij wachtte tot iedereen buiten was buiten Miss Niah en dan zei hij zachtjes "Art is an explosion." Hij zette zijn vingers tegen zijn lippen en hij riep "KATSU". De kleien slang die aan de poot van Miss Niah's lessenaar bevestigd was, ontplofte. Deidara begon te lachen binnensmonds en hij liep rustig weg. Niah zou niet te weten komen wie het had gedaan vast. Maar Deidara vond het allesinds geniaal.

Ahahahaaa. Nee. De jongen mocht niet meer weten wie zij was. Echt niet. Ze had daar als een malle staan gillen, het was gewoon te beschamend voor woorden. Grey stelde zich voor aan de lerares, keek toen naar haar. Alsjeblieft? Niet herkennen.. aww. Maar, hij ijlde alleen maar iets over een tijdslot en over iets goed te maken hebben, niets anders! Wren glimlachte naar hem, besloot hem maar te tekenen als totaal onverwacht bedankje voor niets zeggen. Chibi dus. Moest lukken, hij was niet zo lastig om te onthouden. Ze negeerde ondertussen zijn stem, die allerlei dingen mompelde over haar tekening, nou ja, die hij van haar ging maken. Ze was nieuwsgierig, maar wie weet wat voor misbaksel het zou worden als ze hem nu uit zijn concentratie haalde. Nog maar even wachten, ook al leek dat zo'n onmogelijke opgave.
Zo. Chibi klaar. Wat snel.. wow, wacht, hij was ook klaar in de tijd dat zij een walgelijk ding tevoorschijn getoverd had? Wren keek vragend naar Grey en toen naar het blad in zijn handen. 'Mag ik het zien?' vroeg ze nieuwsgierig. Misschien kon ze het ding wel claimen en ophangen, als het mooi was.. Maar even afwachten, tot hij het om zou draaien. 'Dit is de mijne,' zei ze, terwijl ze het ding met een schouderophalen naar hem toeschoof. 'Niet echt mooi, maar goed,' verontschuldigde ze zich alvast.
Miss Niah zei iets over opruimen en dat de tijd voorbij was en inderdaad, de bel was gegaan! Maar ze wilde gewoon die tekening zien voordat ze wegging.. Dan maar alvast spullen inpakken? Wren zuchtte en begon daar maar alvast mee, tot ze wat later besloot weg te gaan. Ze ging als praktisch de laatste het lokaal uit, alleen Deidara en misschien nog iemand anders waren daar. Ze liep vrij langzaam, had geen zin in de volgende les. Afgedwaald was ze nu ook, haar hele concentratie was weer weg. Het was te saai. Wow wow wow.. Niet tegen de deur oplopen! Van schrik had ze wat laten vallen, hurkte naast de deur om het op te rapen. Net toen ze weer overeind wilde komen zag ze Deidara het lokaal uitkomen, het leek net of hij was zei en niet lang daarna was er een explosie. Explosie. Boem. GEWELDIG! 'O MIJN GOD,' zei Wren, keek naar Deidara. 'Deed jij dat?' Ze klonk misschien alsof ze geschrokken was, maar haar gezicht straalde van het enthousiasme. 'ZO COOL!' Echt, ze mocht deze gast nu. Period.