** iedereen is welkom**

Een nieuwe school een nieuw lucht met een mooi lokaal om les in te geven. Het lokaal was wat stoffig en het was goed te zien dat hier al even niet in les gegeven was. Voor in de klas stond een grote kast met allemaal spullen er in. Verfkwasten en dergelijke. Naast de kast was een deur die naar de berging leiden. Er stond daar een oven en nog veel meer spullen, vooral spullen om voorraad aan te vullen zoals verf en klei. Niah had een brede glimlach op haar gezicht. Ze was zo blij en trost op zichzelf dat ze deze baan had. En het was een grote school waar ze les op gaf. Overwelfd van blijdschap was er geen greintje zenuwen te zien aan haar. Het klaslokaal stond nog vol met bankjes die in rijen stond. Het was een saai gezicht en het stond ook niet handig met wat ze wilde doen vandaag. Al snel begon ze met de tafels te schuiven. Ze had nog wat tijd over voordat haar les daad werkelijk zou beginnen. De tafels werden naar de muur geschoven en op iedere tafel werd een andere tafel op zijn kop op gezet. Al snel was ze klaar met deze taak. Ze liep naar de deur naast de kast en opende deze met een sleutel. Met in iedere hand een grote schildersezel kwam ze verschillende keren in en uit gelopen en zetten ze tegen over elkaar neer in het lokaal met een stoel er bij. Er stonden nu twee rijen met schildersezels tegen over elkaar met een tafeltje er tussen. Na de schildersezels begon ze de kwasten en verfbakjes neer te zetten met de kleuren zwart, wit, geel, rood en blauw. Ook werd er een leeg bakje neer gezet die bedoeld was om te mengen. Zoekend naar de schildersdoeken raakte ze wat bedolven onder het stof in de berging. Achter in de berging vond ze de schildersdoeken. Kompleet in plastik verpakt. Met het uit de verpakking halen hoorde ze wat voetstappen op de gang. Zou dat de eerste leerling zijn? Maar de stappen gingen voorbij haar lokaal en stierven weer af. Ze tilde een arm op om op haar gouden horloge te kunnen kijken. Nog 3 minuten voor de bel gaat. Nadat de schildersdoeken ook op hun plaats stonden veegde ze het krijtbord af en deed het met een natte doek af waarna ze ging zitten achter haar bureautje tot de bel zou gaan. Checkend of alles goed stond en ze niks vergeten was ging de bel en voetstappen klonken over de gangen. Het geluid van stoelen die verschoven werd in het lokaal boven haar was goed te horen in haar lokaal. Met een glimlach zat ze achter haar bureau met een been over het andere geslagen kijken naar de open deur van het lokaal. Wachtend tot de eerste leerling binnen zou wandelen voor de eerste les Kunst die Niah zou geven.

Kunstles. Kon ze zich lekker uitleven met een geweldige soort creativiteit, doeken onderkliederen met verf en het een kunstwerk noemen: abstract doen, kubisme was erg leuk. En nog andere moderne kunstvormen die nergens op leken maar waar ze toch wel een heel verhaal omheen kon praten, zodat het een prachtig meesterwerk leek. Ja, ze ging zeker naar kunst. Af en toe wat zelfvertrouwen opkrikken en dan kwam het helemaal goed. De bel ging, ze begaf zich naar het kunstlokaal. Echt. Ze had geen zin om lang te wachten voor de deur open was, dus liep ze langzaam, liet mensen langs in plaats van hen opzij te duwen: ze vroeg zich echt af hoe het zou worden. Er was toch een nieuwe? Kijken of die net zo leuk zou zijn. Nou ja, leuker dan Master Kai; hij was echt chill geweest. Kon goed omgaan met haar domme persoonlijkheid, ze was nogal graag in de spotlight met irritante acties. Voeten op tafel, spullen vergeten, verf door het hele lokaal. Ach. Ze zou het wel zien.
Deur openzwaaien, nonchalant naar binnen lopen. 'Goedemorgen,' groette Wren. Ze liep eerst langs de lerares, lachte haar lief toe. 'Wren Maràz, aangenaam.' Eerste indruk moest goed zijn, tweede indruk... die vergat ze meestal gewoon. Had ze nooit zin in. Waarom lief doen als je het toch niet was? 'Wat gaan we deze les doen, Miss?' Nieuwsgierig. Ze dumpte haar spullen op haar vaste stek bij het raam en kwam erachter dat ze niet kon zitten; alle tafels stonden op elkaar. 'Moet ik niet gaan zitten?' vroeg ze, lichtjes twijfelachtig. Dat was vaag. Normaal was het juist; ga zitten, blijf zitten en verroer geen vin. Nu dus niet. Revolutie! Oh yeah. Was leuk, een beetje revolutie. Hield ze wel van. Goed, misschien was deze lerares wel oké. Meer oké dan Savador. Want dat was iedereen, anders zou ze sterven. Aan één aardsvijand had ze meer dan genoeg! Daar had ze haar handen al aan vol, tegenwoordig. Iedere keer als ze hem zag gemeen doen, dan weer poeslief, het kostte maar energie hoor. En Yazuki natuurlijk, die had ze ook nog. De arme schat, die had het ook maar druk met meespelen in hun 'BF' toneelstuk. Maar oh, wat hadden ze er een lol in. Anyway, ze moest deze lerares een beetje te vriend houden. Kunst, daar moest ze haar andere cijfers mee compenseren. Dus. Geef een kwast en verf. Ze ging eens een Van Gogh maken.

Niah was klaar met alle spullen goed op zijn plaats te zetten voor de les die ze vandaag ging geven. In haar hoofd checkte ze alles nog even na. Als ze leerlingen op de stoelen zouden gaan zitten zouden ze hun schilderpaneel moeten kunnen zien en de leerling tegen over hun. Kort keek ze naar de twee rijen schilders ezels die tegenover elkaar stonden in het midden van het lokaal. Ook stond er achter iedere schilders ezel een stoel. De bel ging en het gerommel van stoelen boven haar en de voetstappen met gebabbel van leerlingen klonken op de gang. De deur van haar klaslokaal stond open. Uitnodigend voor de mensen die nu kunst les ging krijgen. Aan gezien ze alleen haar eigen rooster had en geen leerlingen formulier had ze geen idee hoeveel mensen er zouden komen of hoorde te komen beter gezegd. Rustig achter haar bureau met haar benen over elkaar heen bleef ze zitten wachten tot de eerste leerlingen binnen zou den komen. De eerste leerling was er vroeg bij en liep vrolijk het lokaal binnen. Daar was ze erg blij mee om dat te zien. Dat de leerling er in ieder geval zin in had. ’Goede morgen’ antwoorden ze er rustig op terug. De leerling stelde zich netjes voor waar Niah een kort knikje op gaf en haar naam op een papiertje schreef. ‘ wat we deze les gaan doen leg ik allemaal uit tot iedereen er is.’ Of tot dat zij het wel lang genoeg had vinden duren en haar les zou gaan starten. Het was niet dat ze de leerling niet wilde uitleggen wat ze vandaag gingen doen. Al te graag maar. Alleen als ze dat bij iedereen zou gaan doen was ze meer bezig met alle leerlingen stuk voor stuk het uit te leggen dan dat ze werkelijk konden gaan beginnen. Het was dan misschien een lang les uur maar bij kunst kwam je altijd tijd te kort. Het meisje liep verder om blijkbaar op haar vertrouwde bankje te gaan zitten. Wat verbaast keek Wren haar aan en vroeg wat ze nu moest doen. ‘Als je wilt kun je een schildersezel uitkiezen en op de stoel daarbij gaan zitten. Als je liever hebt om te blijven staan kan ook dat je later een schildersezel kiest.’ Zei ze vriendelijk met een handgebaar naar de schilders ezels. Niah keek naar de kleding van de leerling. Aah nu wist ze wat ze vergeten was. Schilders schorten. Rustig stond ze op en liep ze naar de berging waar ze een kapstok uit haalden met allemaal witten labjassen vol gekliederd met verf. ‘Kies maar een schildersschort uit. Nu heb je nog de meeste keuze.’ En ze zetten de kapstok aan het begin van de rij van de schilders ezels. Rustig liep ze weer terug naar haar bureau voor als er meer mensen zouden komen dan kon ze gelijk hun namen opschrijven.

Kunstles, daar was Deidara verzot op. Hij hield van kunst, alleen spijtig genoeg was dat de tak van kunst die van korte duur. Hij nam het plannetje en begon te scannen waar dat lokaal was. Oké gevonden, nu ging hij op een slentertempo naar dat lokaal terwijl hij een liedje floot. Hij was goedgehumeurd dus dat was al positief aan vandaag. Hij arriveerde aan het lokaal dat open stond, dus ging hij zonder kloppen naar binnen. "Goedemorgend Miss, mijn naam is Deidara." stelde hij zich voor en hij keek het lokaal rond. Bij elke stoel stond er een schildersezel dus dat was al een teken dat ze gingen schilderen. Er zat nog iemand in het lokaal, hij had net haar naam opgevangen: Wren. . ‘Als je wilt kun je een schildersezel uitkiezen en op de stoel daarbij gaan zitten. Als je liever hebt om te blijven staan kan ook dat je later een schildersezel kiest.’ Zei ze vriendelijk met een handgebaar naar de schilders ezels. Hij knikte en ging vanachter zitten en toen zei de leraar eenmaal ze een rek met bekladde labojassen tevoorschijn haalde: ‘Kies maar een schildersschort uit. Nu heb je nog de meeste keuze.’ Deidara liep naar het rek en haalde een labojas eruit, medium, dat was zijn maat. Hij deed deze aan en ging weer terug naar zijn plaats en hij ging daar zitten. Hij keek aandachtig rond en probeerde het lokaal in zich op te nemen. Hij keek dan weer naar de leerkracht, wachtend op wat ze gingen doen vandaag.

Sinds sasori bij haar was pakte Rhine beetje bij beetje de normale dingen weer op. Rhine twijfelde nog maar ze had toch maar besloten om ook wat vaker naar de lessen te gaan te beginnen bij haar favoriete vak kunstles. Rhine kon best goed schilderen vroeger deed ze dat altijd met haar vader voor hij natuurlijk dood ging. Sinds die dag had rhine geen penceel meer aangeraakt. Rhine kwam geruisloos de klas binnengewandeld ze zei niets en ze had een klein koffertje bij ze nam achteraan plaats zodat ze wat uit het zicht bleef. Ze was stil en ze had niet eens door dat Deidara degene was die aan de schildersezel langs haar zat de lerares had kwasten klaargelegd maar die schoof ze aan de kant ze wilde met haar eigen kwasten schilderen de kwasten van haar vader. ze opende het koffertje en haalde de zwart met zilvere pencelen eruit in het puntje ston LaFee gegraveerd. Rhine legde ze klaar en keek daarna naar haar zandloper met het zwarte zand erin wachtend tot ze een opdracht kregen.

Op haar gemak slenterde Aerys door de gangen. De bel was al een paar minuten geleden gegaan, maar het maakte niet uit of ze te laat kwam. Haar volgende vak was kunst en daar kon je niet echt te laat voor komen. Naast licht- en vuurmagie lessen volgde ze zo af en toe ook muziek en kunst. Toen ze nog thuis les had kreeg ze naast haar gigantische vakkenpakket deze vakken ook, dus ze had genoeg ervaring. Ze liep sowieso al voor op de andere vierdeklassers, omdat ze les had gehad van de beste leraren van het stelsel. Daar had haar vader wel voor gezorgd.
Met een neutraal gezicht keek ze rond in het kunstlokaal waar ze zojuist was aangekomen. Er waren al best veel leerlingen, maar er waren nog genoeg schildersezels vrij. 'Aerys Cercei Victoria Aranzo,' stelde ze zich voor aan de nieuwe leraar terwijl ze naar een ezel liep. Daar gooide ze achteloos haar tas neer en ging op haar kruk zitten, wachtend op instructies. Er zat een jongen met lang goudblond haar naast haar en hij had een schilderschort aan, iets wat zij was vergeten. Aerys beet zachtjes op haar lip terwijl ze nadacht. Uiteindelijk pakte ze een schort in maatje small en keek naar haar weerspiegeling in het raam. 'Heel...artistiek,' mompelde ze. Een grijns verscheen om haar gezicht en ze liep weer terug naar haar plaats. Daar duwde ze de kruk opzij zodat die naast de schildersezel kwam te staan. Ze werkte liever staand.
Toen ze de kwasten die al waren klaargelegd bekeek zag ze dat niet alle kwasten goed waren onderhouden. Dat was waarschijnlijk te verwijten aan het feit dat er al een tijdje geen kunstleraar was geweest. Toch pakte ze haar eigen kwasten uit haar tas en zette het kristallen potje waar de kwasten in zaten op de kruk die nu naast haar ezel stond. Haar ogen gingen nog eens door het lokaal, zonder de mensen echt te bestuderen. Behalve de jongen naast haar en de lerares waren alle andere mensen momenteel gezichtsloos voor haar. Ze zag een blond hoofd en een blauwe en hier en daar wat zwart. 'Is er al een opdracht?' vroeg ze fluisterend aan de jongen naast haar. Hoewel ze fluisterde was haar stem helder en zacht als gewoonlijk. Haar rode ogen keken hem strak aan terwijl ze op een antwoord wachtte.

Een nieuwe leerling, zelfs twee verschenen in het lokaal, was dat Rhine niet? Deidara grijnsde en keek dan naar het andere meisje dat wat later binnenkwam. Rhine ging naast hem zitten en had geeneens door dat ze naast hem zat. Langzaam liet hij zijn wijsvinger naar de shouder van Rhine gaan "Rhine je negeert me zomaar, wat ben jij gemeen.. Hm" Hij grijnsde breed en hoorde dan een enorme lange naam waarvan zijn pupil en iris klein werden en hij verbaasd het blondje meisje in het rode pak aankeek. . 'Aerys Cercei Victoria Aranzo,' stelde ze zich voor aan de nieuwe leraar terwijl ze naar een ezel liep. Daar gooide ze achteloos haar tas neer en ging op haar kruk zitten. Twee meisjes naast hem, nu mocht hij eigenlijk een wens doen, dat deden ze vroeger allesinds toch. 'Is er al een opdracht?' vroeg ze fluisterend aan de jongen naast haar. Hoewel ze fluisterde was haar stem helder en zacht als gewoonlijk. Haar rode ogen keken hem strak aan, wat hem een beetje ongemakkelijk liet voelen. "Nee.. Hm... Ik denk dat de lerares een beetje in slaap is gevallen.. Hm" Een brede grijns sierde zijn mond en hij keek even naar Aerys met zijn nog steeds brede grijns "Deidara is de naam... Hm" Hij keek naar naar de schildersezel en begon met zijn explosieve klei allerlei diertjes te maken, hij maakte een slang, die zou hij straks wel in het lokaal achterlaten, als een klein welkomsgeschenkje..

Ze voelde ineens iets op haar tikken en ze draaide haar hoofd met een ruk om. "Rhine je negeert me zomaar, wat ben jij gemeen.. Hm" Hij grijnsde breed. Ze keek hem even aan en ze glimlachtte. Ze had hem nog niet eens gezien. Deidara ik heb nooit beweerd dat ik lief was. Zei ze met een brede grijns. Ze hoorde een lange naam en ze keek even naar een blond meisje maar al snel verloor ze haar aandacht. Rhine had geen schort genomen dat deed ze nooit ze had het niet echt nodig en anders maakte het haar niet uit. Ze had haar naam eigenlijk niet gezegd maar de lerares zou waarschijnlijk wel al weten wie ze was ze had op haar eerste dag zeg maar de HM wat zitten uitdagen en nu kende bijna iedere leraar haar naam. Het meisje vroeg wat aan deidara maar Rhine had het niet goed gehoord ze was naar haa rlege doek aan het staaren tot ze een paar vreemde geluiden hoorde en ze kleine kleidiertjes zag die deidara had gemaakt. Ze legde haar hand even op zijn hand. Ik hoop dat je wacht met die dingen op te blazen tot ik weg ben? Vroeg ze met een kleine grijns.

Roakes glipt voorzichtig door de deur en gaat op een plekje achteraan zitten. Kunst, daar hield Roakes echt van. Ze nam uit haar rode tas met sterren enkele potjes verf in haar favoriete kleuren: geel, rood, roze en oranje. Dat was eigenlijk alles wat ze had van kleuren, maar meer had ze niet nodig om een fantastisch schilderij te maken. Ze nam een doekje uit haar tas en dopte dat in de verf. Ze begon te wrijven over een wit blad. "Neee, slecht," zei Roakes. Ze trok het blad van de blok, verfrommelde het en gooide weg, tot ze een 'auw' hoorde van iemand. Ze had het propje tegen iemands hoofd gegooid.

Oké dan. Er was nog niemand en ze moest wáchten op mensen. Joechei. Als er iets was wat ze haatte, was het dat. Maar goed, voor deze vrouw was ze nog gewoon een onschuldige leerling zonder reputatie - behalve als er over haar geroddeld werd in de lerarenkamer, wat best kon - die nog alles fout kon doen. Dus ze moest een beetje netjes blijven. Daarom knikte ze naar de vrouw die haar naam op een blaadje schreef en haar vertelde dat ze een schildersezel uit kon kiezen, wat ze dan ook deed. Tas daar dumpen, ging een schort uitzoeken. 'Ik ben benieuwd,' antwoordde ze nog; en dat was ze ook. Ze was gewoon te nieuwsgierig, daarom leek het net alsof ze geïnteresseerd was. Ach ja, misschien werd ze dat nog wel. Snel pakte ze een schildersschort uit het rek, net toen er een blonde jongen binnenkwam. Wie was hij nu weer? Nooit gezien, ze zou het niet weten. Deidara, zo stelde hij zich voor. Pff. Ze wist niet echt of hij wel haar type mens was, dus ze hoefde niet per se met hem om te gaan. Er kwam nog een blond meisje binnen, dat vlakbij haar in de buurt ging zitten, die ze ook niet kende. Rhine, zei Deidara-kind tegen haar. Oké. Niemand die wat tegen haar zei, maar whatever. Ze zat naast die Rhine dus. Boeiend. Een of andere Aerys kwam ook binnen, ook blond. Geez, what's up with the hair? Wren kon alleen maar zuchten en achterover leunen, ze kende niemand en eigenlijk wist ze niet of dit wel de mensen waren waarmee ze rond wilde hangen. Ze leken zulke simpele nerds.
Ze leunde net relaxt achterover toen ze een propje tegen haar hoofd voelde komen. Verdomme. Wie deed dat? 'AUW,' zei Wren, keek giftig achterom naar een kind dat zo onbelangrijk was dat ze haar niet eens bínnen had zien komen, helemaal achterin de klas. 'Hé! Jij!' Goed. Daar was het gebeurd. Wren haatte het om dingen tegen zich aangegooid te krijgen; ze was al zo klein, maar mensen konden haar blijkbaar niet missen. 'Zoek je ruzie of zo?' Kon haar wat schelen dat het net zo goed per ongeluk kon zijn; dat was het namelijk niet. Vond zij. Als diegene haar geraakt had, met haar 1.56m, dan kon diegene verrassend goed mikken. Ruw schoof ze haar stoel achteruit, beende - met een behoorlijk intimiderende blik voor zo'n klein iemand - richting het meisje achterin. Het propje had ze in haar hand geklemd, sloeg haar hand met prop en al op de tekening van het meisje neer. 'Hè? Houd dat ding bij je!' Wrens stem was boos en ze keek er ook niet al te vriendelijk bij. Verdomme. Haar zomaar een prop tegen haar hoofd schieten. Was dat kind gek ofzo?

"Hé! Jij! Zoek je ruzie of zo?" riep een meisje. Ze schoof haar stoel achteruit en stapte naar Roakes. "Hè? Houd dat ding bij je!" Uitdagend zei Roakes: "Dat ding heet kunst!" Hé, het was niet de fout van Roakes, hoor! "En, hé, misschien zoek jij wel ruzie! Wat zou je daarvan zeggen?" spotte ze. Ze lachte even en keek toen recht in de ogen van het meisje: "Je moet me echt niet proberen uitdagen, want ik kan best wat voor mijn leeftijd, hoor!" Ze vloog weer uit maar dit keer genoot ze er eigenlijk best van. "Je kan proberen, meis, maar je zal me nooit breken, hoe ver je ook gaat," zei Roakes. Haar gebroken hart maakte haar juist steker.

'Dat ding heet kunst,' zei het brutale kind. 'Dat, kunst?' snoof Wren. 'Ik heb ápen nog betere kunst zien maken!' Ze had het serieus gehad. Als het kind nu bang onder haar tafel was gekropen was ze weggegaan, maar nu het kind haar uitdaagde had ze het echt gedaan. Wren Máraz mocht dan een klein opdondertje zijn met een grote bek en weinig kracht, maar ze kon wat van ruzie zoeken en vechten. Dat kreeg je ervan als je de helft van je jeugd op de straten doorgebracht had, waar je rondhing met vrienden en voor jezelf op moest komen. Clashes tussen groepjes waren nooit echt compleet goed en als ze haar 'eer' wilde verdedigen, bijvoorbeeld als iemand haar beledigde, dan sloeg je er gewoon op los. Dat was wat haar geleerd was. Nu wist ze wel dat ze in de klas niemand kon slaan, maar dat weerhield haar er niet van dit kind eens goed in het gezicht te schreeuwen. Ze haatte het, ze kon er niet tegen als mensen dingen naar haar gooiden of gemeen waren. En goed, dan had ze maar anger-management problemen. Alles beter dan vernederd te worden voor een hele klas. 'Misschien zoek jij wel ruzie. Wat zou je daarvan zeggen?' 'Oh, gaan we slim doen?' vond Wren. Hoe irritant. Ze kon dit kind wel wurgen, gewoon omdat ze eruit zag alsof ze zou gaan janken - grote ogen, red. - terwijl ze een enorm grote bek had. Maar dan moest je Wren Máraz niet tegenkomen. Ze kon Savador nog aan het huilen krijgen. Dit? Dit was niks.
'Je moet me echt niet proberen uit te dagen, want ik kan best wat voor mijn leeftijd,' dreigde het kind arrogant. 'Wees maar niet bang, schat,' spotte Wren. 'Ik probeer niets. Het zou zonde zijn om je mooie neusje te breken. En wat jij kan met jouw leeftijd, daar ga ik niet eens m'n best voor doen. Is de moeite niet waard.' Ze bestudeerde haar nagels even, hoorde het meisje wat ijlen. Ze kon haar nooit breken, hoever ze ook ging. 'Wat een dappere, moedige woorden!' riep Wren uit, bijna ontroerd klonk ze, zoveel sarcasme zat erin. 'Maar je moet toch eens leren je in te slikken en je meerdere te erkennen.' Ze onderstreepte 'meerdere' met haar stem, verfrommelde het eerste papier wat ze tegenkwam met haar hand en duwde het in het gezicht van het meisje. 'Nu, houd je muil en houd je rustig.' Ze gebruikte haar hand voor een hairflip en draaide zich om, om naar haar stoel terug te gaan. Ze had geen intentie om te vechten met het meisje, het was in de school, kom op! Misschien buiten, maar niet hier. Ze wilde haar alleen maar goed uitkafferen. Nu het beledigde gevoel dat ze had gehad wat gezonken was kon ze gewoon teruglopen naar haar stoel, deed alsof er niets gebeurd was. Zij was klaar, hing er vanaf of dat kind altijd het laatste woord wilde hebben. Maar voor nu; certain victory.

"Wees maar niet bang, schat. Ik probeer niks. Het zou zonde zijn om dat mooie neusje te breken. En wat jij kan met jouw leeftijd, daar ga ik niet eens m'n best voor doen. Is de moeite niet waard.Wat een dappere moedige woorden. Maar je moet toch eens leren je in te slikken en je meerdere te erkennen." Het meisje nam een prop papier en duwde die in haar gezicht. "Nu, houd je muil en houd je rustig." Roakes lachte even. Ze kon best op tegen haar. Ze haalde de prop uit haar gezicht en gooide hem nonchalant terug. "Rustig zijn is niks voor mij," zei Roakes droog. Yeah, ze had het meisje lekker boos gemaakt, maar... Roakes genoot best. Ze gooide haar armen losjes achter haar stoel en leunde achterover. Haar grijsblauwe haren vielen over de leuning en haar ogen bleven op het meisje gericht, afwachtend op de reactie.

Niah had net de naam van Wren opgeschreven toen de volgende leerling al binnen kwam en zijn naam ook doneerde aan haar. Een glimlachje verscheen even op haar gezicht toen ze van Wren hoorde dat ze benieuwd was naar wat ze in de les gingen doen. Een enthousiaste leerling was altijd beter dan eentje die er ging zitten omdat het maar moest. Ze schreef ze gelijk beide op waarna ze de schilderschorten ging halen. Al snel vulde het lokaal zich met meer leerlingen. Haar ogen keken het lokaal rond terwijl ze achter haar bureau zat en de namen van de leerlingen van de gene die zich netjes voorstelde. Een blond harig meisje met een koffertje liep het lokaal binnen waarna ze achteraan plaats nam en haar eigen schildersspullen tevoorschijn haalde. Iedereen was natuurlijk vrij om hun eigen spullen mee te nemen. Daar had ze ook absoluut geen bezwaar tegen. De spullen in het lokaal waren gebruikt maar voor een normale schilder die het voor de lol deed was het nog van goede kwaliteit. ‘Mejuffrouw met het koffertje. Zou u zo vriendelijk willen zijn om uw naam even te zeggen?’ vroeg ze met een vriendelijke stem. Nog niet veel later na dit gezegd te hebben liep de volgende leerling binnen en vertelde haar haar naam. Waarna ze een plaatje uit zocht en een schilderschort uit koos. Wat leerlingen begonnen wat te praten. ‘Ik ben niet in slaap gevallen. Als je beter kijkt zie je dat ik druk bezig ben.’ Zei ze op een licht geïriteerde toon. Een beetje meer geduld mocht ook wel. Al snel kwam de volgende leerling weer binnen gelopen en ze glimlachte vriendelijk naar haar. Niah’s emoties waren meerstal snel en kort. Zeker als het om vervelende emoties ging. Het nieuwe meisje dat binnen gelopen kwam vertelde ook haar naam niet en nam plaats. Ook zij had eigen spullen bij en begon zelfs al te schilderen. Niet iets wat ze verwacht had maar goed. Blijkbaar deed ze iets niet goed op het velletje wat ze voor zich had en verfrommelde het waarna ze het roekeloos weggooide en Wren er mee raakte. Eerst waren er wat kleine woordenwisselingen wat uitliep tot schreeuwen en Wren die het propje in het meisje haar mond duwde waarop de andere weer op reageerde door weer een propje naar de andere te gooien en reactie uitwachten. Niah stond boos op en sloeg met beide handen op het bureau. De grond van het klaslokaal beefde en lied alles trillen wat er op de vloer stond. ‘Nu is het genoeg. Als jullie niet fatsoenlijk naast elkaar kunnen zitten gaat een van jullie ergens anders zitten. Aangezien Wren er eerst zat en jij, degene die zich niet netjes voorsteld aan een nieuwe leraar, mag hier voor aan plaats komen nemen.’ Met haar rechterhand schoof ze haar brilletje verder op haar neus. ‘Ik heb respect voor iedere woordenwisseling maar handel het fatsoenlijk op met WOORDEN. Lichamelijk kontact of magie gebruiken is niet nodig. Als je dat zo nodig vind ga je het buiten maar uit vechten maar niet in mijn les.’ Ze hield er eigenlijk helemaal niet van om streng te moeten zijn, maar vechten in haar lokaal moest ze absoluut niet hebben. Met een keer diep adem halen vond ze wel dat ze genoeg gewacht had en dus met de les ging beginnen. ‘Oke, dit is jullie eerste les van mij zoals jullie weten.’ Ze liep naar het krijtbord toe en pakte een wit krijtje en begon er mee op het bord te schrijven. ‘Mijn naam is Niah Servious. Mijn magie is aarde en ik kom oorspronkelijk van Erd.’ Ze draaide zich om naar de klas en keek ze een voor een even aan. ‘Deze les gaat over eigen kunst. Als iedereen zo wil gaan zitten zodat ze iemand tegen over zich hebben, kunnen we allemaal de opdracht doen. Roakes jij blijft hier voor aanzitten aangezien we nu vijf mensen hebben. De volgende leerling die binnen komt word jou persoon om na te schilderen. De bedoeling is dat je een portret gaat maken van de persoon tegen over je in je eigen stijl. Of dat nu graffiti is, Rembrand, Van Gogh of een andere stijl maakt helemaal niks uit. De bedoeling is dat je haar of zijn hoofd met een klein beetje schouders schildert in jou stijl en je niet gaat focussen op de achtergrond.’ Ze draaide zich tijdens het praten weer om en schreef alles op het bord. ‘Als jullie nog vragen heb hoor ik het graag. Ik zal een muziekje opzetten en praten mag natuurlijk zolang het op een geluidsniveau gaat wat wij normaal achten.’ Ze draaide zich terug naar de klas en glimlachte vriendelijk. ‘Ga jullie gang en heb plezier.’ Niah liep naar de berging waar ze aan het geluidsapparatuur begon te prullen en er een liedje begon te spelen door de boksen die in het plafond van het lokaal waren gevestigd. Niah had voor dat ze van huis vertrok van allerlei muziek op een memorie stik gezet en een beetje gehusseld en gedaan dat er van alles door er kaar kwam maar geen vervelende overgang had. Zo stond er van Klassieke muziek tot Metal en alles er tussen in op haar memorie stick. Weer terug in het lokaal ging ze terug in haar stoel zitten.

--Wren en Roakes graag iets rustiger posten en de rest ook een beetje reactie tijd geven. Dank u --

Ze zat nog geen seconde op haar plaats of twee meisjes hadden alweer ruzie gekregen. Om een propje papier nog wel. Na een heleboel dreigementen en zonder echt actie te hebben ondernomen kwam Miss Niah tussenbeide. 'Stelletje kleuters,' fluisterde Aerys tegen niemand in het bijzonder. Ze ontkende niet dat zij bij een ruzie ook al meer dan één keer een aantal klappen had uitgedeeld, maar niet om zo iets stompzinnigs. Ze had Wren al eens gezien, vaak genoeg om te weten dat ze niet een van de aardigste leerlingen was. Ze vond zichzelf blijkbaar heel wat omdat ze toevallig firemagic beheerste. Aerys besloot de twee te negeren en draaide zich om naar de jongen naast haar die zich zojuist had voorgesteld.
'Mijn naam heb je vast al gehoord. Je mag me gewoon Aerys noemen,' zei ze glimlachend. Geïnteresseerd keek ze toe hoe zijn vaardige handen een slang van klei maakten. Het was wel duidelijk dat hij earthmagic beheerste. 'Bak je ze met vuurmagie?' vroeg ze nieuwsgierig. Het was moeilijk om de beeldjes gelijk goed te bakken, maar met een beetje lichtmagie als hulp lukte het vaak veel beter.
‘Deze les gaat over eigen kunst. Als iedereen zo wil gaan zitten zodat ze iemand tegen over zich hebben, kunnen we allemaal de opdracht doen. Roakes jij blijft hier voor aanzitten aangezien we nu vijf mensen hebben. De volgende leerling die binnen komt word jou persoon om na te schilderen. De bedoeling is dat je een portret gaat maken van de persoon tegen over je in je eigen stijl. Of dat nu graffiti is, Rembrand, Van Gogh of een andere stijl maakt helemaal niks uit. De bedoeling is dat je haar of zijn hoofd met een klein beetje schouders schildert in jou stijl en je niet gaat focussen op de achtergrond,' vertelde miss Niah. Opgewekt keek Aerys op. Een vrije opdracht was altijd veel leuker dan wanneer ze iets gerichts moesten doen. Alleen was er nu nog het probleem van een partner kiezen. Aangezien Dedeira de enige was waarmee ze tot nu toe een praatje mee had gemaakt was hij haar eerste keuze, maar blijkbaar kende hij het meisje naast haar al. 'Uhm, kan ik jou schilderen of heb je haar liever als partner?' vroeg ze aarzelend. Ze zou het volledig begrijpen als hij haar zou kiezen omdat hij haar al kende, maar dan zou zij misschien met Wren opgescheept worden en daar had ze totaal geen zin in.
Muziek vulde het lokaal en Aerys pakte alvast haar verf. Zowel acryl als aquarelverf, want ze was er nog niet helemaal uit welke ze zou gebruiken.

De lerares stond boos op en sloeg met beide handen op het bureau. De grond van het klaslokaal beefde en liet alles trillen wat er op de vloer stond. "Nu is het genoeg. Als jullie niet fatsoenlijk naast elkaar kunnen zitten gaat een van jullie ergens anders zitten. Aangezien Wren er eerst zat en jij, degene die zich niet netjes voorsteld aan een nieuwe leraar, mag hier voor aan plaats komen nemen. Ik heb respect voor iedere woordenwisseling maar handel het fatsoenlijk op met WOORDEN. Lichamelijk kontact of magie gebruiken is niet nodig. Als je dat zo nodig vind ga je het buiten maar uit vechten maar niet in mijn les."Roakes rolde eventjes met haar ogen en zuchtte toen: "Ik ben Roakes Dust." Ze sjokte naar voor en plofte neer op een stoel. Toen zei de leerkracht: "‘Mijn naam is Niah Servious. Mijn magie is aarde en ik kom oorspronkelijk van Erd. Deze les gaat over eigen kunst. Als iedereen zo wil gaan zitten zodat ze iemand tegen over zich hebben, kunnen we allemaal de opdracht doen. Roakes jij blijft hier voor aanzitten aangezien we nu vijf mensen hebben. De volgende leerling die binnen komt word jou persoon om na te schilderen. De bedoeling is dat je een portret gaat maken van de persoon tegen over je in je eigen stijl. Of dat nu graffiti is, Rembrand, Van Gogh of een andere stijl maakt helemaal niks uit. De bedoeling is dat je haar of zijn hoofd met een klein beetje schouders schildert in jou stijl en je niet gaat focussen op de achtergrond. Als jullie nog vragen heb hoor ik het graag. Ik zal een muziekje opzetten en praten mag natuurlijk zolang het op een geluidsniveau gaat wat wij normaal achten." Ze draaide zich terug naar de klas en glimlachte vriendelijk. "Ga jullie gang en heb plezier." Roakes zuchtte en staarde voor zich uit. Ze had toch niet veel te doen. Ze keek nors naar Wren. Door haar zat ze nu vooraan en vooraan zitten was iets dat Roakes echt haatte.

-- Oké --

Deidara keek al proestend van het lachen naar Roakes en Wren die al ruzie kregen omdat Roakes een prop naar Wren had gegooid. Had die een korte lont zeg! Aerys draaide zich naar hem en stelde zich voor: 'Mijn naam heb je vast al gehoord. Je mag me gewoon Aerys noemen,' zei ze glimlachend. Geïnteresseerd keek ze toe hoe zijn vaardige handen een slang van klei maakten. 'Bak je ze met vuurmagie?' vroeg ze nieuwsgierig. "Nee ik wek ze tot leven en ik laat ze ontploffen met mijn tweede magie: vuur. Art is an explosion... Hm" zei hij ietsje te trots. ‘Deze les gaat over eigen kunst. Als iedereen zo wil gaan zitten zodat ze iemand tegen over zich hebben, kunnen we allemaal de opdracht doen. Roakes jij blijft hier voor aanzitten aangezien we nu vijf mensen hebben. De volgende leerling die binnen komt word jou persoon om na te schilderen. De bedoeling is dat je een portret gaat maken van de persoon tegen over je in je eigen stijl. Of dat nu graffiti is, Rembrand, Van Gogh of een andere stijl maakt helemaal niks uit. De bedoeling is dat je haar of zijn hoofd met een klein beetje schouders schildert in jou stijl en je niet gaat focussen op de achtergrond,' vertelde miss Niah. Hij grijnsde en hij keek naar de persoon naast zich en dat was Aerys. 'Uhm, kan ik jou schilderen of heb je haar liever als partner?' vroeg ze aarzelend. "Ik was van plan jou al te schilderen, dus en het is een hele eer als jij dan mij ook wilt schilderen.. Hm" Hij nam als eerste zijn schetspotloden en zijn verf en borstels. Hij keek dan even hoe Roakes werd gedwongen om helemaal vanvoor te gaan zitten, hij vond het gewoon hilarisch. Dan grijnsde hij en begon hij Aerys' hoofd te bestuderen, ze was een heel mooi meisje, zeker voor op een doek te schilderen. Hij begon haar snel te schetsen op het doen en dan begon het fijne werk..

Ze keek even op toen de lerares haar naam ook graag wilde weten. Rhine keek haar emotieloos aan. Rhine LaFee. Zei ze alleen. Ze zag dat een meisje al niet kon wachten met schilderen maar blijkbaar was het niet echt gelukt want ze frommelde het op en gooide het tegen iemands kop. Rhine draaide met haar ogen toen er 2 begonnen te bekvechten hoe idioot? Konden ze niet wachten tot buiten? In de plaats van zich als kleuters te gedragen? De leraar kon er duidelijk ook niet mee lachen. Rhine keek roerloos naar haar doek ze keek niet op toen de opdracht werd uitgelegd maar ze zuchtte wel ze wilde geen contact met haar medestudenten daar was ze nog niet klaar voor. Ze was nu al wel wat bijgedraaid en ze had zichzelf bij elkaar geraapt door al op te dagen maar met andere praten nee daar had ze nu echt geen zin in. Roakes kan wel met iemand samen ik schilder wel alleen. Zei ze kalm voordat ze één van haar zwarte pencelen opnam en in de zwarte verf doopte. Ze schilderde het beeld dat in haar opkwam haar woonkamer kwam in het doek ze schilderde in zwart wit en een deur in haar schilderij stond open een grote schaduw was te zien en rookwolken die over de vloeren dansten. Rhine liet haar hand haar gedachtes vertalen met verf een donkere herinering de plaats waar ze vroeger zo vaak had geschilderd nu afgebeeld op het laatste moment dat ze er geweest was. Ze stak haar eigen oortjes in en ze luisterde naar haar eigen duistere muziek ze zette het hard om alle andere geluiden te overstemmen haar ogen alleen op haar doek gericht. Haar hand was vast maar ze werd bleker bij iedere penseel streek ze had al jaren niet geschilderd maar ze kon het nog steeds zonder enige moeite omdat ze het al van kindsaf aan gedaan had.

Roakes sloeg haar hoofd tegen haar tafel uit verveling. Toen ze haar naam hoorde, draaide ze zich even om. Het was Rhine. "Roakes kan wel met iemand samen, ik schilder wel alleen," zei ze. Roakes glimlachte even. Dan was de verveling eindelijk voorbij. Hé... Wacht... Moest ze dan niet met Wren samenwerken? Ze somde even iedereen op die er was. Deidara, een ander meisje, Rhine, Wren en zij. Deidara werkte met het andere meisje en Rhine werkte alleen. Dan bleef enkel Wren over. Roakes zuchtte: "Mmh, nee, ik werk ook liever alleen, mevrouw," Het laatste wat ze wou is met Wren samenwerken. Ze wist dat ze dan expres Wrens gezicht zou verknallen.

Inademen. Uitademen. Ze had niks tegen ruzieschoppen en dergelijke, maar in de klas en dan gelijk al haar reputatie verknallen bij de leraren? Goed. Had ze al gedaan. Maar nu kon ze in ieder geval laten zien dat ze vergevingsgezind was en gewoon weer rustig kon worden. Pff. Moesten mensen maar niet dingen naar haar gooien alleen omdat ze klein was. Walgelijk. Ze negeerde Roakes verder, keek echter wel berouwvol naar Miss Niah. 'Ja, u hebt gelijk, Miss. Het spijt me.' Moest ze haar excuses aanbieden aan Roakes? Nah. Niet de bedoeling, toch? Niets van gehoord. Ze keek nog even naar Miss Niah en ging toen weer terug naar haar plaats, om de opdracht aan te horen. Met een gepaste glimlach, want daar had ze wel zin in. Nu ze even een woede-uitbarsting had gehad, was ze weer rustig. Ze kon zelfs glimlachen. Wat een remedie was dat toch! Niet dat ze direct aardig geworden was, maar ze was nu normaal in de omgang. Voor haar doen.
Geïnteresseerd keek ze naar Miss Niah toen deze de opdracht uitlegde. Het klonk leuk, echt leuk! Voor het eerst in haar leven had ze hier wel zin in. Geen idee wie ze dan moest tekenen, maar goed. Ze hoefde er tenminste geen vuurmagie bij te gebruiken, en dat was goed. Ze was doodsbang voor vuur en toch was het haar magie. De ironie, de ironie. Heerlijk hoor. Ze haatte dat. Goed. Papier, spullen. Zelfs een vage schort. De blonde jongen ging met het duidelijk geïrriteerde meisje samen. Oké. Het meisje dat zich als Rhine voor had gesteld wilde alleen, dus Roakes kon met iemand anders. Wren snoof, haalde haar neus lichtjes op in de richting van Roakes en keek toen weer liever naar Miss Niah. 'Miss, is het goed als ik iemand uit mijn hoofd nateken?' No way dat ze met dat zielige meisje ging, echt. Die was blij dat ze iemand boos had gemaakt en kon niet eens fatsoenlijke antwoorden geven op uitdagingen. Wren had helemaal geen zin om met haar samen te werken of zelfs nog maar ruzie met haar te zoeken. Pff. Te saai. Ze had al een penseel in de aanslag, keek nog vragend naar Miss Niah. Zonder toestemming beginnen deed ze alleen bij mensen waarbij ze nog niets geflikt had in de eerste les.

~Okii, sorry D:

Aerys lachte om zijn 'explosieve kunst' en begon aan haar schilderij. "Tja, dat lukt mij niet met mijn simpele lichtmagie, maar ze bakken dan wel extra mooi." Aandachtig bestudeerde ze zijn gezicht en blonde haren. Hij had een erg expressief gezicht, dus het zou zeker een mooi schilderij worden. Ze zag dat hij al met de schetsen was beginnen en besloot hetzelde te doen. Haar schets was al vrij snel af, maar ze kon de botstructuur onder zijn blonde lok niet helemaal zien. Daarom boog ze om hun schildersezels heen en stak haar rechterhand uit richting zijn gezicht. "Sorry, ik moet even je jukbeen hier bekijken," verontschuldigde ze zich terwijl ze de lok voorzichtig wegveegde. Dedeira's huid voelde aangenaam warm aan tegen de rug van haar hand, maar ze haalde hem snel weer weg omdat ze zijn jukbeen had bekeken en hem niet langer wilde storen. Hij moest haar immers ook kunnen tekenen en dan moest ze stilzitten. Met een paar laatste strepen maakte ze zijn jukbeen af en pakte haar kwasten. Ze zou er iets simpels van maken, maar wel iets dat zou spreken. Figuurlijk dan. Voorzichtig begon ze met de eerste strepen, maar naarmate ze vorderde ging ze steeds vlotter werken. Zonder het af te raffelen natuurlijk. Ze glimlachte toen ze Dedeira hard aan het werk zag. "Hoe gaat het?" vroeg ze grijnzend terwil ze een van haar kwasten schoonmaakte.

Beetje flut, maar ik ben tegelijkertijd aan het oppassen en typ dit via een IPad..

Ohnee ohnee ohnee..! Sameah was veelte laat! Haar eerste kunstles was waarschijnlijk al begonnen en wat deed zij? Zij lag gewoon languit in haar bed met al haar kleren, gelukkig, aan. Blijkbaar was ze dus gewoon in slaap gesukkeld. Iets wat dus echt niet slim was. Wat zou de lerares wel niet van haar denken? Haar eerste les en nu al te laat komen, goede actie meid .. echt. Zuchtend stond ze op vanuit haar bed en deed ze meteen haar haren goed. Had het enigszins nog wel nut om naar de les te gaan? Na ja.. Wat had ze liever? Absentie of te laat? Beter te laat, want dat zou een hele hoop gezeur verminderen. Zuchtend deed ze haar schoenen tenslotte ook maar weer aan en pakte haar tekenspullen die ze in haar tas had gestopt. Oftewel.. ze pakte haar tas waar haar spullen in zaten. Vervolgens liep ze haar kamer uit en gooide met een klap haar kamerdeur dicht. Vele mensen zouden zeggen 'Maak er een draaideur van joh!' zo hard gooide ze hem dicht.
Met een snelle pas liep Sameah door de gangen van de school. Hopelijk werd de lerares niet boos op haar, want dan was ze al snel weer geïrriteerd en werd het waarschijnlijk géén leuke les terwijl ze zo van tekenen houdt. Kan ze al haar gedachten in kwijt zonder dat mensen achterdochtig zouden kunnen raken. Alles kwijt kunnen zonder dat er mensen naar je toe zouden komen met de vraag 'Zeg jongedame. En wat moet dit dan weer voorstellen? Misschien moet je maar eens met iemand gaan praten.' Nee daar had ze nu wel steeds meer de pest in, dus was ze blij dat - dat niet gebeurde als ze iets tekende of schilderde. Gewoon 'fantasie' noemen en niemand komt tegen je aanzeiken.
Uiteindelijk stond ze dan voor de ingang van het lokaal en met een zucht liep ze tenslotte daar in. 'Ehm.. Mijn excuses mejuffrouw. Mijn naam is Sameah Chrystal Phentom en ik excuseer mij nog een keer dat ik te laat ben..' God wat baalde ze er nu van zeg. Ze schaamde zich zelfs. 'Kunt u mij misschien vertellen wat jullie aan het doen zijn en waar ik plaats mag nemen?' Hopelijk werd de lerares niet al te boos en kon ze nog steeds gewoon plaatsnemen op een van de lege stoelen aan een lege tafel. Zodat ook zij weer even kan genieten van alle rust wat kunst met zich meebrengt. Heerlijk, dat heeft ze het eigenlijk altijd al gevonden.

Ik moest gewoon even met Sameah hier posten. ~
Maar hij is wel nog wat prut omdat dit mijn eerste keer posten is met dit kindje. ~

Niah vroeg aan het blonde meisje of ze haar naam wilde zeggen. Niet erg enthousiast kwam het er uit, maar ze had een naam dus dan was het goed. De twee meiden begonnen te vechten en tot haar teleurstelling konden ze dat niet gewoon met woorden oplossen. Met een iets wat overdreven ingreep door de vloer van het lokaal te laten trillen had haar uitbarsting wel gewerkt. De meiden waren gestopt en ze kreeg zelfs een excuus van Wren. Roakes ging gelukkig netjes op de plaats zitten waarvan ze gezegd had waar ze moest gaan zitten. Met haar humeur weer op neutraal begon ze de les uit te leggen en alles op het bord te schrijven zodat daar duidelijk de opdracht stond. Ze ging het hok achter het schoolbord in en zetten de muziek aan. Weer terug uit het hok en weer plaats genomen achter haar bureau hoorde ze eerst Rhine zeggen dat ze liever alleen wilde werken en begon al met schilderen en Wren stelde het zelfde voor. Wren had duidelijk geen zin om met Roakes te gaan schilderen, maar dat zou ze zelf ook niet hebben toegelaten. Dat zou waarschijnlijk weer tot een gevecht gaan gegaan. Even kort zuchtte ze. ‘Ik heb heel duidelijk de opdracht uitgelegd Rhine. Jij gaat met Wren schilderen of je nu wilt of niet. Je hoeft niet met elkaar te praten of zo het gaat om je eigen manier van schilderen. Als je dit niet wilt doen ben ik verplicht je een één te geven en je de les vragen te verlaten. Wren als jij zou vriendelijk zou willen zijn en Rhine zou willen schilderen. Eigenlijk had ze het liever niet op deze manier gedaan. Zelf de groepjes een beetje moeten maken. Maar het was haar eerste dag hier en ze leerde nu al snel dat ze nog al kinderachtig hier kon zijn. Eigenlijk had ze ook niets anders er van moeten verwachten aangezien het een school was voor iets voor kinderen tot 19 jaar of zo? Aangezien Rhine al was begonnen met schilderen en haar doek in deze staat niet buikbaar was voor portret schilderen was Niah geforceerd, ondanks dat ze er sterk tegen was een leerling zijn kunst af te nemen, om met haar krachten de verf van het doek te halen. Niah liep naar Rhina toen en hield haar hand voor haar doek. De verf kwam er vanaf alsof haar hand een stofzuigertje was en vormde zich tot een verf bel. Netjes stopte ze het in het potje waar Rhine het uit gehaald had zodat ze de verf gewoon weer opnieuw kon gebruiken. De meeste verven die er gemaakt werden waren met iets van koolstof of soort van graniet gemaakt waardoor ze het van het doek kon afhalen. Zelf kon ze eigenlijk alleen maar aarde magie gebruiken, maar ze had zichzelf het kleine beetje woud en water magie geleerd dat ze verf kon sturen. Maar dat was meer voor haar eigen privé doeleinden geweest. De deur van het klaslokaal ging weer open en een meisje stapte binnen. Ze excuseerde zich dat ze te laat was en zei wie ze was. Niah knikte en liep naar haar bureau toe en schreef haar naam bij op het blaadje. ‘Ik ben blij dat je de les mee komt doen.’ Zei ze vriendelijk en totaal niet boos. Zo heel erg te laat was het meisje niet en de andere waren ook pas net begonnen. ‘Je kunt hier voor aan tegen over Roakes gaan zitten. De bedoeling is dat je een portret gaat schilderen in je eigen stijl. Of dat nu graffiti is of Van Gogh dat maakt niet uit. Zolang het jou stijl maar is. De opdracht heb ik ook nog op het bord gezet voor als je meer details wilt lezen.’ Met een vriendelijk handgebaar wees ze de schildersezel met de stoel er voor tegenover Roakes aan voor aan in de klas. Haar blik schoot even verder de klas in en zag dat Aerys en Daidara al fanantiek bezig waren.

--dank jullie wel --

Het lokaal was prachtig en het gaf haar meteen die stemming die ze altijd had wanneer ze aan het tekenen was geslagen. Kan je nagaan. Dit was gewoon een goed teken! Ook had Sameah vrijwel meteen een goede indruk van deze vrouw. Nog een beter teken! Wat de naam was van deze vrouw was haar zelf ook helemaal nog niet duidelijk, maar daar zal ze uiteindelijk wel achter komen. Door het te vragen of het misschien te horen of het lezen door iets wat er op haar bureau stond. Ze zal er hoe dan ook achter komen. ‘Ik ben blij dat je de les mee komt doen.’ Hey geen boze lerares? Normaal gesproken hadden ze echt boos geworden, maar misschien was deze docente gewoon anders? Hier zou ze dan wel graag terug willen komen. Een aardige docente hielp haar altijd om vaker naar lessen toe te gaan, alhoewel. Ze eigenlijk altijd al gewoon naar de kunstlessen ging. Vooral omdat ze er gewoonweg dol op was. ‘Je kunt hier voor aan tegen over Roakes gaan zitten. De bedoeling is dat je een portret gaat schilderen in je eigen stijl. Of dat nu graffiti is of Van Gogh dat maakt niet uit. Zolang het jou stijl maar is. De opdracht heb ik ook nog op het bord gezet voor als je meer details wilt lezen.’ Portretten dus. Altijd leuk, alhoewel ze dat het liefst in een soort van .. ohnee hè. Hoe noemt men dat ook alweer? OHJA karikatuur, natuurlijk. Hoe dom kon ze wezen om dát te vergeten. Die manier van tekenen vond ze gewoonweg geweldig. Al gauw kreeg ze een plek toegewezen waarna ze daar heen liep en plaats nam. Tenslotte draaide ze zich weer op naar de lerares. 'Mag ik ook in karikatuur gaan tekenen?' Hopelijk wist de lerares wel wat ze bedoelde, want in uitleggen had ze echt totaal geen zin. Tenslotte pakte ze haar tekenpotlood en keek ze de lerares vragend aan. Hopelijk mocht het, want in realistisch tekenen had ze momenteel geen zin.

Meh prutterende prut. ~
Karikatuur klik. ~

(Ik loop achter ._.)

"Roakes kan wel met iemand samen ik schilder wel alleen." Zei Rhine kalm voordat ze één van haar zwarte pencelen opnam en in de zwarte verf doopte. Deidara keek even aandachtig wat ze begon te schilderen en hij begreep het helemaal. Het ging over haar herinneringen en hij kreeg er weer de kriebels van. Dan begon hij verder te schilderen aan het portret van Aerys tot ze opeens zei: "Sorry, ik moet even je jukbeen hier bekijken," verontschuldigde ze zich terwijl ze de lok voorzichtig wegveegde. Zijn gezicht werd langzaamaan rood omdat nog nooit iemand hem dáár had aangeraakt. Hij knikte en liet bijna zijn penseel vallen maar hij kreeg er net op tijd weer grip op. Ze haalde haar hand snel weer weg omdat ze zijn jukbeen had bekeken. Hij begon weer op een normaal tempo adem te halen en hij deed rustig verder. Het was immers zijn favoriete vak. "Hoe gaat het?" vroeg ze grijnzend terwijl ze een van haar kwasten schoonmaakte. "Diegene die ik schilder, mag haar of zijn portret niet zien tot ik klaar ben.. Hm" Opeens hoorde hij een stem aan de deuropening van het klaslokaal: . 'Ehm.. Mijn excuses mejuffrouw. Mijn naam is Sameah Chrystal Phentom en ik excuseer mij nog een keer dat ik te laat ben..', hij keek op en zag een meisje dat natuurlijk véél te laat was. Hij grijnsde lichtjes maar hij verwachtte een boze Miss Niah, maar die bleef ver zoek. . ‘Ik ben blij dat je de les mee komt doen.’ Zei ze vriendelijk en totaal niet boos. Deidara grijnsde, 'wacht maar tot na de les...' dacht hij met een geamuseerde grijns. Miss Niah herhaalde de opdracht nog eens voor Sameah. . ‘Je kunt hier voor aan tegen over Roakes gaan zitten. De bedoeling is dat je een portret gaat schilderen in je eigen stijl. Of dat nu graffiti is of Van Gogh dat maakt niet uit. Zolang het jou stijl maar is. De opdracht heb ik ook nog op het bord gezet voor als je meer details wilt lezen.’ Met een vriendelijk handgebaar wees ze de schildersezel met de stoel er voor tegenover Roakes aan voor aan in de klas. 'Mag ik ook in karikatuur gaan tekenen?' vroeg Sameah en Deidara antwoordde "Ik neem aan dat dat wel mag, ieder hun eigen stijl .. Hm" zei hij met een glimlach en hij begon aan de kleur van het gezicht van Aerys en zei dan tegen Aerys "Sorry dat ik niet zeg hoe ik vorder, maar dat is nu eenmaal hoe ik werk, dat is hoe een echte kunstenaar werkt.. Hm" Hij grinnikte trots "Natuurlijk ga ik niet vragen hoe het bij jou gaat hm."