Het was een koude winer avond, het zou die nacht -8ºC worden, hehoorlijk koud dus.
Toch was er nog iemand buiten, het was een jongen z'n naam was Russia.
Russia rende en rende, zelf had hij eigenlijk geen idee waar hij heen ging.
Hij wilde gewoon weg, weg van alle mensen die hem kwetste. Het was al laat en het begon al een beetje donker te worden.
Russia kon amper zien waar hij liep. Uiteindelijk kwam hij uit bij de oude ruïnes, hij besloot er maar naar binnen te gaan want niemand durfde er eigenlijk in. Russia normaal eigenlijk ook niet, maar hij wilde gewoon even alleen zijn.
In ruïnes kon hij echt bijna niets zien, toch rende hij door.
maar omdat hij haast niets kon zien struikelde hij en viel.
Toen pas begon hij te huilen. Russia zag er misschien sterk en dapper uit, dat was hij echt niet hij was zelfs bang en zwak. Voorzichtig probeerde hij weer op te staan maar z'n knie deed verschrikkelijk pijn, dus Russia besloot maar te blijven zitten.
Tranen rolden over z'n wangen. Ik haat ze, waarom moeten ze toch zo gemeen tegen me doen, ik doe toch niks verkeerd?
Russia werd altijd gepest om een reden, hij wist zelf niet eens waarom. De andere mensen mochten hem gewoon niet.
Het begon koud te worden, en russia deed z'n sjaal wat beter om, nog steeds huilde hij maar nu geluidloos.
z'n knie begon steeds meer pijn te doen, toen hij z'n knie voelde deed het vreselijk pijn.
Russia gilde het uit van de pijn, wat was er aan de hand met z'n knie? toen hij naar z'n hand keek, die hij nog net kon zien zag hij dat er bloed op zat.
Russia zuchte, dat had hij weer, waarschijnlijk als hij nou zou terug gaan zou idereen hem uitlachen en hem onhandig noemen.
Maar al zou hij terug willen, hij kon niet meer opstaan.

Ik haat ze, waarom moeten ze toch zo gemeen tegen me doen, ik doe toch niks verkeerd?
Russia werd altijd gepest om een reden, hij wist zelf niet eens waarom. De andere mensen mochten hem gewoon niet.
Het begon koud te worden, en russia deed z'n sjaal wat beter om, nog steeds huilde hij maar nu geluidloos.
z'n knie begon steeds meer pijn te doen, toen hij z'n knie voelde deed het vreselijk pijn.
Russia gilde het uit van de pijn, wat was er aan de hand met z'n knie? toen hij naar z'n hand keek, die hij nog net kon zien zag hij dat er bloed op zat.
Russia zuchte, dat had hij weer, waarschijnlijk als hij nou zou terug gaan zou idereen hem uitlachen en hem onhandig noemen.
Maar al zou hij terug willen, hij kon niet meer opstaan.
Hannah hoorde stem van de verdrietige jongen.
Ze pakte hem vast en tilde hem op en zette hem op een steen.
Jongen toch wat is er met je heb je je pijn gedaan?
Hannah keek erg bezorgd en drukte de jongen tegen haar aan.
Niet huilen.
Ze verzorgde de wond van de jongen en aaide hem over zijn hoofd.
het komt wel goed.
hannah wist al wat de naam van de jongen was en wist de leeftijd ook.
Ze keek erg bezorgd naar de jongen.
Ze pakte haar mantel en sloeg hem om de jongen heen.
Ze maakte een vuurtje en zorgde dat het lekker warm is.
mensen kwetsen jou vaak en je wilt het liefst alleen gelaten worden.
je bent bang dat ze je op school uitgelachen word.
zolang ik bij je ben gebeurt dat niet.
ik weet dat iedereen en keer kan vallen en ik weet dat je niet onhandig bent.
Hananh glimlachte klein.
Je bent een aardige jongen en je wilt niemand pijn doen maar je bent zo bang voor de andere mensen maar voor demonen hoef je niet bang te zijn vooral voor mij niet.
Ze glimlachte weer.
Bij mij ben je veilig ik zou je nooit iets aan doen.
Ze trekte de jongen dich tegen haar aan zodat hij het warmer zou krijgen

,,Jongen toch wat is er met je heb je je pijn gedaan?'' zei een vrouw opeens. Russia keek op, tranen liepen over z'n wangen. de vrouw keek erg bezorgd en drukte Russia tegen haar aan. ,,Niet huilen.'' zei devrouw. Russia is vaak bang voor mensen die hij nog niet kent, maar de vrouw leek hem wel aardig. De vrouw verzorgde de wond van Russia en aaide hem over zijn hoofd. ,,het komt wel goed.'' zei de vrouw, waardoor Russia merkte dat hij zich kon ontspannen. De vrouw keek erg bezorgd naar Russia. De vrouw pakte haar mantel en sloeg hem om Russia heen. Toen maakte de vrouw een vuurtje en zorgde dat het lekker warm is. ,,mensen kwetsen jou vaak en je wilt het liefst alleen gelaten worden. je bent bang dat ze je op school uitgelachen word. zolang ik bij je ben gebeurt dat niet. ik weet dat iedereen en keer kan vallen en ik weet dat je niet onhandig bent.'' zei de vrouw. ,, Je bent een aardige jongen en je wilt niemand pijn doen maar je bent zo bang voor de andere mensen maar voor demonen hoef je niet bang te zijn vooral voor mij niet.''
Russia begon weer te huilen, maar nu huilde hij niet geluidloos, hij huilde en huilde.
,,Bij mij ben je veilig ik zou je nooit iets aan doen.'' zei de vrouw en ze trekte Russia dich tegen haar aan zodat hij het warmer zou krijgen. Russia keek naar de vrouw. ,,Maar je kant me nog maar net, hoe weet je of ik wel aardig ben? De mensen van mijn klas dachten dat eerst ook maar nu lachen ze alleen nog maar om me'' fluisterde Russia onder het huilen door. Het was minder koud en Russia kalmeerde. ,,Dit is de eerste keek dat iemand me niet dom of klein vond, en me niet uitlachte omdat ik niet zo slim ben'' Russia glimlachte terwijl er nog tranen over z'n wang rolde. ,,Bedankt'' fluisterde hij er acher aan.

Hannah glimlachte.
ik ben een demon die gedachten kan lezen.ik weet hoe je bent en wat je denkt.
ze aaide de jongen over zijn hoofd.
Je hoeft me niet te bedanken.ik ben er altijd om je te helpen en er zal je niks overkomen.
Ze pakte haar tas en pakte paar blikjes cola eruit.
wil je er ook een?
Ze glimlachte lief.
Hannah dacht na:ik denk dat de jongen nog een beetje bang is voor me maar dat was alois ook in het begin.
Hannah bleef glimlachen en maakte het vuur nog wat hoger.
ze legte wat brood en en blikje bij de jongen neer en ging toen naast hem zitten.
Ze dacht aan alois die verdwenen was in het bos en ze had er spijt van.
ze was hier zelf ook heen gekomen voor de rust.
ze keek een beetje verdrietig voor zich uit.
hannah zoekt altijd iemand om voor te zorgen maar alois zag haar niet als zijn moeder en ze hielt zo veel van alois.
Hannah zuchte en ging haar brood opeten.
Ze keek met een lieve glimlach naar de jongen.

de vrouw glimlachte.
,,ik ben een demon die gedachten kan lezen. ik weet hoe je bent en wat je denkt.'' zei de vrouw alsof dat Russia zou kalmeren.
de vrouw aaide over Russia z'n hoofd, omdat het zo onverwacht kwam sloot Russia even z'n ogen.
,,Je hoeft me niet te bedanken. ik ben er altijd om je te helpen en er zal je niks overkomen.'' zei de vrouw en pakte een paar blikjes Cola uit haar tas.
,,wil je er ook een?'' zei de vrouw en glimlachte lief. Russia probeerde ook te glimlachen en durfte niet te zeggen dat hij geen drinken met Koolzuur luste en het ook nog eens niet mocht van z'n ouders, hun zagen Russia nog als een kind. de vrouw bleef glimlachen en maakte het vuur nog wat hoger en ze legte wat brood en en blikje bij Russia neer en ging toen naast hem zitten. Russia keek naar de vrouw en zag dat ze verdrietig keek. Russia pakte snel het blikje en opende het, was ze verdrietig omdat Russia deze cola niet wilde? Russia nam een slokje van de cola al gauw kwamen er tranen in z'n ogen omdat de koolzuur prikte in z'n mond. Toen keek hij weer naar de vrouw maar merkte toen dat ze misschien niet verdrietig keek door Russia maar omdat ze aan iets anders dacht. De vrouw zuchte en at haar brood op, Russia besloot het zelfde te doen en nam ook een hap van z'n brood. Toen hij merkte dat de vrouw naar hem lachte probeerde Russia terug te lachen.
,,Bedankt voor het brood'' zei Russia

Sasuke zat een eindje verderop met steentjes te smijten richting de diepte. Hij verveelde zich kennelijk en hij besloot dan maar wat te trainen, zoals hij altijd deed. Hij nam zijn shurikens en begon ze tegen stenen te gooien. De stenen brokkelden af en daar was hij trots op. Hij raapte ze op en stak ze weer weg. Zijn rode ogen verschenen en hij zei "Amaterasu." Hij ademde diep in en hield zijn vingers tegen zijn lippen, dan blies hij de lucht uit in de vorm van zwarte vlammen die de stenen verteerden en dan verdwenen de vlammen eenmaal ze hun taak hadden voldaan. Hij hoorde dan stemmen, een jongen en een meisje: ,,Je hoeft me niet te bedanken. ik ben er altijd om je te helpen en er zal je niks overkomen.'' Sasuke kon nu al zeggen hoe bemoeierig het meisje was. Hij rolde geïrriteerd met zijn ogen. Het meisje zette een blikje en wat brood naast de jongen en Sasuke keek aandachtig naar de jongen en zag dan al dat hij het niet moest hebben, maar toch nam hij een hap van zijn broodje... Het meisje was depressief en dat zag hij al zo. De manier hoe ze er zat, door zijn rode ogen die actief waren zag hij detail veel beter en schatte hij beter in wat er in mensen omging door middel van houdingen en hun manier van kijken. Sasuke besloot dan zich gewoon bij de twee te voegen en gewoon zwijgend op een steen te gaan zitten. Hij had niet echt iets te zeggen tegen de twee en dus staarde hij voor zich uit, nadenkend over wat hij afgelopen week had gedaan hier.

Hannah keek achter zich.
de jongen die er bij was komen zitten leek haar niks.
Ze hoorde zijn gedachten al vanaf de verte.
Hannah schudde haar hoofd.
Wat doe je hier als je me zo bemoerig vind...ik probeer hem te helpen.
ze apkte het blikje van russia want ze had gemerkt dat hij geen koolzuur mocht.
ze deed het blikje dicht een keek naar de jongen.
Haar ogen die een beetje rood waren geworden omdat ze bang was dat de jongen russia iets aan zou doen.
Hannah glimlachte klein.
Wil je ook wat?
Ze gaf alvast van alles.
Ze zette en tent op.
Zo kunnen jullie slapen.
Ze wist dat ze de weg wel terug kan vinden ze is voor niks een demon.
Maar ze liet het hun doen.
Ze glimlachte ne nog een hap

(Eigenlijk is het bemoeierig vinden geen gedachte, maar iets wat hij constateert maar niet over denkt. Maar bon, ik zal verdergaan op je post)

Sasuke keek het meisje doordringend aan toen ze deze woorden uitsprak en hij ging pal voor haar staan, hij was een kop groter. "Wat doe je hier als je me zo bemoerig vindt...ik probeer hem te helpen."
"Je helpt hem ja, dat zie ik, maar je bemoedert hem. Ik denk niet dat hij dat apprecieërt, natuurlijk kan ik dit niet zeggen omdat ik geen gedachten kan lezen. Je kan hem beter helpen met hem sterker te laten worden zodat hij voor zichzelf opkomt en ik vind je best eng, je weet al meteen hoe de jongen is, dan mag u gokken, wie ben ik? Wat is dus mijn naam?" Hij activeerde zijn sharingan waardoor zijn ogen bloedrood werden. "Aan jouw emotie kan ik nu al zien dat je denkt dat ik de jongen iets aan wil doen, je hebt het helemaal mis. Hij keek dan naar de jongen maar toen reageerde het meisje. "Wil je ook wat?" Sasuke schudde zijn hoofd, hij moest niets hebben, hij moest zijn lichaam in perfecte staat houden voor als hij een gevecht moest aangaan deze nacht. Vooral als hij zijn broer zou tegenkomen. Ze zette een tent op. "Zo kunnen jullie slapen." Sasuke trok een wenkbrauw omhoog en begon te lachen "Meid, ik beslis zelf wanneer ik ga slapen en dat is niet hier en niet nu." Hij keek haar aan en begon echt te lachen, sinds wanneer besliste een onbekende voor hem wanneer HIJ ging slapen? Dat vond hij echt hilarisch.

Hannah glilachte klein.
Jij bent Sasuke Kōzuki.
Je groeide op in de schaduw van joun oudere broer Itachi. je werd grotendeels verwaarloosd door zijn vader. je keek op naar je broer, maar Itachi leek altijd vriendelijk maar afstandelijk.
Hannah glimlachte.
Ik had mezelf nog niet eens voorgesteld.
ik ben hannah anefeloz...De huishoudster van alois trancy...
Trouwens van mij hoef je niet te gaan slapen het staat gewoon al klaar.
zelf snapte niet waarom ze hier nog moest blijfen.
Ze kreeg een beetje rode ogen omdat ze boos was.
ze hoorde geritsel achter de bosjes.
Ze keek richting de bosjes.
wie is daar?
nu kreeg ze haar demoon ogen.
Ze bleef gevonsetreert naar de bosjes kijken.
Het kon natuurlijk ook de wind zijn.
Ze dacht na.
Claude komt hier ook wel is....
Mischien....
Claude?
Hannah keek naar de bosjes...ze zag een zwart apk dat verdween.
Claude dus dacht ze.
Ze glimlachte weer..
Wat gaan we nu doen?
Ze glimlachte

de vrouw keek achter zich, en schudde haar hoofd. Toen Russia keek kon hij niks zien. ,,Wat doe je hier als je me zo bemoerig vind...ik probeer hem te helpen.'' zei de vrouw. "Je helpt hem ja, dat zie ik, maar je bemoedert hem. Ik denk niet dat hij dat apprecieërt, natuurlijk kan ik dit niet zeggen omdat ik geen gedachten kan lezen. Je kan hem beter helpen met hem sterker te laten worden zodat hij voor zichzelf opkomt en ik vind je best eng, je weet al meteen hoe de jongen is, dan mag u gokken, wie ben ik? Wat is dus mijn naam?" zei de jongen. Opeens pakte de vrouw het blikje uit Russia z'n handen, waardoor Russia verbaast naar haar keek. De vrouw had het blikje toch aan hem gegeven en het was dus van hem, waarom pakte ze het dan van hem af. De vrouw keek naar de jongen. De ogen van de vrouw leken rood te worden, maar Russia dacht dat hij het zich verbeelde tot dat ook de ogen van de jongen bloedrood werden. Russia wist niet meer wat er aan de hand was en raakte een beetje in paniek. Opeens glimlachte de vrouw. ,,Wil je ook wat?'' zei de vrouw en gaf de jongen brood en wat te drinken. Maar de jongen schudde z'n hoofd. Opeens zette de vrouw een tent op. ,,Zo kunnen jullie slapen.'' zei ze terwijl ze nog een hap nam van haar brood. De vrouw begon weer over de vraag wat de jongen eerder had gesteld. ,,Jij bent Sasuke Kōzuki. Je groeide op in de schaduw van joun oudere broer Itachi. je werd grotendeels verwaarloosd door zijn vader. je keek op naar je broer, maar Itachi leek altijd vriendelijk maar afstandelijk.'' zei de vrouw en glimlachte. ,, Ik had mezelf nog niet eens voorgesteld. ik ben hannah anefeloz...De huishoudster van alois trancy... Trouwens van mij hoef je niet te gaan slapen het staat gewoon al klaar.'' Russia keek vragen, hij wist niet of het nu het moment was waarop hij zich moest voorstellen. Opeens klonk er geritsel uit de bosjes. Russia die overal bang voor was, raakte helemaal in paniek. ,,wie is daar?'' Zei Hannah. Russia werd nog banger, wat bedoelde ze met 'wie'? Was het een persoon? Russia trilde omdat hij bang was. ,,Claude?'' vroeg de vrouw. Opeens zag Russia iemand in een zwart pak, het leek gewoon te verdwijnen. Russia viel achter over. ,,S-Spook?!'' fluisterde Russia. Hannah leek rustig te zijn. ,,Wat gaan we nu doen?'' zei Hannah en glimlachte. Russia lag nog steeds op de grond maar hij kon niet meer opstaan niet alleen omdat hij niet meer kon lopen door z'n knie, maar ook omdat hij bang was voor spoken en geesten. Russia keek nog een keek naar de bosjes maar er zat echt niemand meer. Toen realiseerde Russia dat het ook iemand van z'n klas kon zijn die hem bang wilde maken. Russia zuchte, maar je kon duidelijk zien dat hij nog steeds niet helemaal kalm was, straks was het toch een spook.

hannah glimlachte haar rode ogen waren ondertussen verdwenen
Het is geen spook..het was claude de butler van alois..hij houd me weer is in de gaten.
Ze tilde de jongen op en zette hem op een steen.
gaat het wel?
opeens zag ze de wond op zijn knie.
ze apkte een pleister en deed het er op.
Dat is denk ik wel wat beter...
ze glimlachte weer.
Vind je het erg als ik voor je zorg?
ze bleef glimlachend naar de jongen kijken.
Ze nam nog een hap van haar brood en keek naar sasuke.
Waarom wil je een soort van vraak op je broer?
Vraak is niet goed.
Ze bleef glimlachen om aardig te lijken