Lonely ~ Jake

Daar liep ze dan, Gaya, zo werd ze genoemd. Met een eenzame blik, stap voor stap, steeds verder de groene vlakte over. Haar hoofd wat steeds verder naar beneden zakte. Ze voelde zich alleen, eenzaam. Ze verlangde naar iemand, iemand die haar gezelschap kon geven. Iemand die haar vertrouwde, maar ook iemand die zij zelf kon vertrouwen. Maar of deze hier zou zijn, betwijfelde Gaya. Het was stil, dat zeker. Misschien wel te stil, ook voor haar. Zelf was ze niet echt zo'n prater, maar toch, geen één geluid was te bekennen.
Na een tijdje lopen ging ze vervolgens onder een boom zitten. De koudheid van de schaduw voelde ze haar lichaam aan raken. Een zachte zucht viel van haar lippen af. Het zou hier leuk worden, tenminste dat hoorde ze van andere, andere die hier ook op de Academy zitten. Maar weer betwijfelde Gaya dit. Ze vroeg zich af wat ze eigenlijk als eerst zouden doen op de school. Zeker kennismaking, daar had zij zelf een hekel aan, ze vond het maar niets. Kennis maken kon later ook wel ...

Een klein blaadje dwarrelde van de boom af. Deze viel recht op Gaya's knieën neer. Haar handen schoven naar het kleine ding toe. Ze pakte het op en begon er stukjes vanaf te trekken, en deze naast haar te gooien. Nog altijd was er geen geluid te bekennen, toe nu toe alleen maar het geluid van het scheurende blaadje. Verder was het dood, dood, stil. Totdat er geritsel was te horen. Kleine voetstappen erbij. Met een schrikachtige uitdrukking op haar gezicht keek Gaya op. Haar hoofd ging razend snel heen en weer. Ze was bang voor onverwachte geluiden, over de oorzaak hiervan sprak ze liever niet. Weer was er een schrikachtige blik in haar ogen te bekennen. Dit was nou zo'n moment waar ze niet wist wat ze moest doen. Praten durfde ze niet, haar lichaam zelf bewegen ook al niet. Alleen als ze wist dat het veilig was, en er niets aan de hand was. Een paar struiken begonnen te bewegen. Angstig keek ze toe, wat er nu zou gaan gebeuren ...

&Jake, het is een beetje een falende post, maar dat komt omdat het mijn eerste post met Gaya is,
En bovendien ben ik ultra slecht in beginposten ^^ Ik hoop dat je dit niet erg vind xD

Jake keek over het grasveld. Het was een zonnige dag. Waarom moest het nou weer zonnig zijn? "Hmph" Hij hield niet echt van dit soort dagen. Hij had liever een bewolkte dag. Er woei een klein briesje. De golving van het briesje was te zien in het gras. Hij was hier nu al een paar dagen en er was nog niet echt veel gebeurd. Eerlijk gezegd vond hij het ook wel mooi zo.
Jake begon te lopen. Zijn passen waren te zien in het gras. Hij zag ook andere voetstappen in het gras. Hij keek waar deze heen gingen. Hij zag dat deze naar een boom leidde. Hieronder zat een meisje. Hij kon vanaf waar hij stond niet goed zien hoe zij eruit zag. Hij kon alleen iets vaags blauw zien in het gewaad wat zij droeg. Ze zag er eenzaam uit. Er verscheen een vage glimlach op Jake's gezicht. Als zijn vermoedens over het meisje klopte, zou dit nog wel eens een interessant gesprek kunnen worden.
Hij liep op het meisje af. Naarmate hij dichterbij kwam kon hij meerdere details aan haar zien. Aan haar kleding en houding vermoedde Jake dat ze niet van Shadra afkomstig was. Het meisje zat met een blaadje te spelen. Het verbaasde hem altijd al dat sommige zo gefascineerd konden zijn door zoiets als een blaadje van een boom.
Plotseling keek het meisje verschrikt op. Zou zij zijn voetstappen gehoord hebben? Vast. Jake dacht immers dat hij nu wel binnen gehoorsafstand zou zijn."Niet bang zijn, ik bijt niet" Jake liep naar het meisje toe. Hij besloot om maar voor de aardige jongen te spelen. Misschien wist zij wel nuttige informatie waar hij iets aan had.

Er verscheen eindelijk na een tijdje iemand, een jongen. ''Shadra..'' Liet ze onhoorbaar van haar lippen afvallen. Ze was nog maar net hier, maar herkende de mensen die van Shadra afkomstig waren in één blik. Haar hoofd keek recht vooruit, naar de jongen. 'Niet bang, zijn ik bijt niet''. De woorden kwamen snel door haar oren naar binnen, en er weer uit. Vast, dacht Gaya nu. Dat konden ze allemaal wel zeggen. Maar zij wist dat iedereen die van Shadra afkomstig was, wel zijn duistere kanten had. Maar misschien deze jongen niet. Zij kon geen gedachten lezen, dus ze zou er maar achter moeten komen. ''Wat doe je hier?'' Vroeg ze met geen één toon in haar stem te horen. Ze was allang blij dat ze iets had kunnen zeggen. Ze wou niet gelijk bij iemand die van Shadra af kwam als een bang, klein meisje, overkomen. Maar van binnen was ze nog altijd wel verlegen, dat was al haar hele leven zo geweest. Het was alsof ze met die verlegenheid geboren was. En dat deze ook nooit meer zou verdwijnen. Haar blik was nog steeds gericht op de jongen. Ze wachtte op wat hij nu zou zeggen.

Het meisje was eerst verschrikt, later vermande ze zich. Ze wou vast niet dat hij dacht ze een onzeker klein meisje was. Zijn vermoedens over haar waren dus juist. Dit maakte het alleen maar leuker om met haar te praten. Hoe vermakelijk. ''Wat doe je hier?'' Er verscheen een kleine glimlach op Jake's gezicht. "Rustig, je hoeft niet zo fel te reageren...Ik loop over dit grasveld." Jake keek haar even onderzoekend aan. Nee, ze kwam zeker niet van Shadra..Maar ook niet van Nova..ze was daar te onzeker voor.. Welke planeet dan wel...de enige planeet waar hij op was geweest was Gren..maar dat waren alleen maar bomenknuffelaars..en dat was dit meisje zeker niet. Dus dan bleven alleen nog Razen, Pufoon, Erd en Cassia over. Hij zocht in zijn brein informatie over deze planeten. Razen. Vuurplaneet. Daar wonen mensen met veel energie..nee zo zag ze er niet uit..Erd. Aardplaneet. Daar wonen alleen maar barbaren, die geen magic gebruiken..ze zag er echt niet uit als een barbaar..Pufoon. Luchplaneet. Hier wonen alleen maar van die softe geduldige mensen...Hij bekeek het meisje weer goed. Ja. Ze zag er wel zo uit..maar dat wou nog niets zeggen.
"Mag ik vragen wat jij hier doet?"

Daar zat ze dan weer, opgeschept met iemand die van Shadra afkomstig was. 'Rustig, je hoeft niet zo fel te reageren ... Ik loop over dit grasveld' Ze keek hem nog steeds aan en zei toen ''Is goed, ik word al rustig als je dat zo graag wilt'' Haar blik werd wat bozer. Het liefst wou ze nu opeens dat hij weg zou gaan, en dat ze weer alleen was, maar ergens had ze een gevoel dat ze dit toch niet wilde. 'Mag ik vragen wat jij hier doet?' Hoorde ze vervolgens. Zwijgend keek ze hem aan. Ze voelde weer een verlegenheids gevoel bij haar op komen, maar negeerde dit half. ''Ik zit hier, omdat het hier lekker rustig is, totdat jij hier kwam dan, en omdat ik niets anders te doen heb! En als je daar problemen mee hebt, dan kan je voor mij gaan'' De woorden kwamen fel uit haar mond. Ze werd weer iets rustiger en haar boze blik verdween. Ze had geen idee wat ze nu allemaal zei. Ze wist alleen dat ze dit normaal nooit gedurfd zou hebben. Je merkte er nu helemaal niets van dat ze eigenlijk erg stil en verlegen was. Dit kwam dan ook omdat ze het op dit moment probeerde te verbergen. Na een tijdje twijfelen kwamen de volgende woorden van Gaya's lippen af gerold ''Sorry ..'' Gaya was wel zo'n meisje dat weleens een grootte mond kon hebben, maar toch ook wel heel stil kon zijn, maar ze was ook zo iemand die zich altijd verschuldigde. ''Mag ik je naam weten?'' Vroeg ze vervolgens voorzichtig, en ook erg zacht, maar toch dat het hoorbaar was voor de jongen, waarvan ze zijn naam op dit moment nog niet wist. ''Ik heet trouwens Gaya'' Zei ze vervolgens kortaf en wat harder.

''Ik zit hier, omdat het hier lekker rustig is, totdat jij hier kwam dan, en omdat ik niets anders te doen heb! En als je daar problemen mee hebt, dan kan je voor mij gaan''Er woei een weer een briesje. De bladeren van de boom ritselde daardoor een beetje. Zou ze weten dat hij van Shadra afkomstig is? Onmogelijk. Maar als dat het geval was, zou dit gesprek nog wel eens lastig kunnen worden. Jake lachte in gedachten. Als dit het geval was, zou hij het helemaal niet erg vinden. Daar hield hij juist van. Een uitdaging. "Ok, ok ik ga al..als je je daar beter van voelt.." Jake draaide zich om. Op het moment dat hij weg wou lopen hoorde hij ''Sorry ..'' achter zich. Hij draaide zich om. "Ach geeft niets, iedereen heeft wel eens zijn mindere momenten nu en dan, niet?" zei hij vriendelijk. "Mag ik je naam weten?" vroeg het meisje voorzichtig en zacht. Jake lachte weer een gedachten. Wat vermakelijk. Een onzeker verlegen meisje...een softeling...iemand die bang was voor het leven. "Ik heet trouwens Gaya" zei ze, nu harder. Dit meisje probeerde zich sterk op te stellen..al was het nog steeds niet erg geloofwaardig. "Gaya. Mooie naam" zei hij vriendelijk. "Ik ben Jake" Hij maakte een korte buiging. Jake was altijd al beleefd geweest. Zeker tegenover meisjes. Maar nu, van welke planeet zou ze komen? "Mag ik vragen van welke planeet je komt?" Stiekem wist hij het al een beetje.

Gaya keek hem aan, toen hij omdraaide, en weer terug draaide nadat ze Sorry had gezegd. Ze voelde zich meer op haar gemak, maar wist wel een beetje dat ze op haar hoede moest blijven bij Shadranen. 'Ach geeft niets, iedereen heeft wel eens zijn mindere momenten nu en dan, niet?' De woorden kwamen weer langzaam in Gaya's oren terecht, maar er ook weer uit, hierop ging ze dan ook niet meer op in. ''Dankjewel'' Zei ze toen er werd gezegd dat ze een mooie naam had. De jongen, die dus blijkbaar Jake heette, leek volgens haar toch wel een aardige kant te komen. Ze voelde zich eindelijk helemaal goed, en op haar gemak tot de volgende vraag werd gesteld 'Mag ik vragen van welke planeet je komt?' Hiervoor schaamde ze zich wel eens, waarom wist ze zelf ook niet zeker. ''Eeuh.. Natuurlijk mag je dat weten'' Zei ze zachtjes. Even slikte ze en twijfelde erg, maar zij het toch, het deed niemand kwaad dat ze van de planeet Puffoon af kwam, toch? ''Puffoon ..'' Zei ze langzaam. Ze voelde een beetje dat ze rood werd, ze vond het al een flut naam, haar planeet waar ze afkomstig van was. Het klonk een beetje suf vond Gaya dan. ''Maar veel zeggen dat ik me soms wel gedraag alsof ik van Shadra af kom'' Zei ze vervolgens, natuurlijk was dit niet waar, maar anders zou ze te dom over komen al iemand die van de planeet Puffoon af kwam, tenminste dit dacht ze dan. Zeker bij iemand die wel echt van Shadra af kwam. Tenminste, ook dit wist ze nog niet zeker. ''Jij? Van welke planeet kom jij vandaan?'' Vroeg ze vrijwel direct een beetje aarzelend er achter aan.

''Eeuh.. Natuurlijk mag je dat weten'' Gaya leek even na te denken. "Pufoon.." ze zij dit op een manier, alsof ze zich schaamde voor haar planeet. Jake zag ook al dat ze ene beetje rood werd. Jake kon dit begrijpen. Hij zou zich ook schamen als hij een hetzelfde karakter had als iedere andere Pufoon. ''Maar veel zeggen dat ik me soms wel gedraag alsof ik van Shadra af kom'' zei ze snel daarna. Jake keek haar even onderzoekend aan. Echt? Ze leek hem echt geen type om zich Shadraans te gedragen. Ze was daar veel te onzeker voor. In zijn ogen dan. Het kon ook gewoon aan zijn verschijning liggen. Misschien had ze inderdaad herkent dat hij van Shadra afkwam, en probeerde zij nu een beetje in de smaak bij hem te vallen. ''Jij? Van welke planeet kom jij vandaan?'' Jake sloot zijn ogen en glimlachte. "Ik kom van Shadra. Ben je daar al eens geweest? Ze zeggen namelijk dat als je je echt Shadraans gedraagt, je eerst op de planeet zelf moet zijn geweest, of er zijn geboren." Als ze inderdaad toch wat karaktertrekken overeen hadden, zou hij deze prima kunnen gebruiken in de toekomst als hij een klein zwendelpraktijkje zonder dat de leraren het door hadden op wou zetten. Dan kon Gaya haar onschuldigheid misschien gebruiken om leraren op het verkeerde been te zetten.Echter ging hij haar dat nog lang niet vertellen. Hij keek wel uit. Allereerst maar even kijken of het echt zo was. Hij wist dat sommige mensen met Shadraanse karaktertrekken graag over hun thuisplaneet praten. Hij zelf deed het ook wel eens, maar lang niet zo vaak als de meeste Shadranen die hij had ontmoet in zijn leven.

"Ik kom van Shadra. Ben je daar al eens geweest? Ze zeggen namelijk dat als je je echt Shadraans gedraagt, je eerst op de planeet zelf moet zijn geweest, of er zijn geboren." Even aarzelde Gaya ongemerkt, maar ze had weer wat nieuws bedacht. Met een zo echt mogelijk gezichtsuitdrukking praatte ze verder. ''Ja echt, mijn ouders komen er vandaan, en ik ben er geboren, mijn vader was een echte slechterik, maar mijn moeder was wel van Shadra afkomstig, maar eigenlijk helemaal niet slecht, maar juist erg rustig en geduldig. Daarom ben ik wel in Puffoon geboren, maar weleens naar Shadra geweest om mijn vader te zien, vaak doe ik me voor alsof ik echt iemand ben die 100% Puffoon is. Maar eigenlijk kies ik liever voor Shadra, de duistere kant ..'' Het hele verhaal vertelde ze met zo'n uitdrukking, dat ze nu wel zeker wist dat hij haar geloofde. Alles klonk alsof ze het echt meende. Alsof het nooit anders was geweest, maar toch klopte er een deel van haar verhaal. Haar vader was meer van de duistere kant, en haar moeder juist niet. Maar toch klopte er ook weer iets niet. Gaya hoopte dat haar plannetje zou werken, en dat ze in het geheim vrienden met hem kon zijn, en achter de geheimen van de Shadranen te komen. Gaya was wel een rustig type, maar nieuwsgierig was ze echt 100% zeker. ''Heb je zo een beetje genoeg informatie?'' Vroeg ze vervolgens na een tijdje terwijl ze even grijnsde. Zij zelf had nooit een idee gehad dat ze zich ooit als een Shadraan zou voor doen. Maar op een één of andere manier, vond ze het wel eens leuk om zich zo voor te doen. Gemeen, trots, en dit soort dingen stonden bij hun bekend.

''Ja echt, mijn ouders komen er vandaan, mijn vader was een echte slechterik, maar mijn moeder was wel van Shadra afkomstig, maar eigenlijk helemaal niet slecht, maar juist erg rustig en geduldig. Later verhuisde mijn moeder naar Pufoon. Daarom ben ik wel in Puffoon geboren, maar weleens naar Shadra geweest om mijn vader te zien." Jake knikte. Dus dat verklaarde waarom ze er zo onshadraans uit zag. "Vaak doe ik me voor alsof ik echt iemand ben die 100% Puffoon is. Maar eigenlijk kies ik liever voor Shadra, de duistere kant ..'' Jake glimlachte vaag. Daar hield hij van. Iemand die kwaad boven goed verkoos...iemand die wel van leugentjes hield..iemand zoals Jake. Kortom, zij was de perfecte dekmantel voor zijn zaakjes..alleen hoe wist hij zeker dat hij haar kon vertrouwen? Mensen met Shadraanse trekjes stonden niet bekend als 1 van de meest betrouwbaarste mensen. Maar ze was niet volwaardig Shadraan, dus misschien was ze wel wat meer te vertrouwen. Haar Puffoonse bloed zou haar vast ervan weerhouden hem te verraden. ''Heb je zo een beetje genoeg informatie?'' Ze werd al wat zelfverzekerder...vast omdat ze dacht dat hij haar nu meer vertrouwde..dat was haar dan wel gelukt. Maar toch om er zeker van te zijn dat ze echt te vertrouwen was, besloot hij een testje te gaan doen. "Voor het grootste gedeelte wel...maar ik wil je nog 1 vraag stellen." Hij dacht even na. Toen wist hij de perfecte vraag. "Wat maakt een persoon nou echt slecht?" Hij keek afwachtend naar Gaya, nog steeds met een glimlach op zijn gezicht. Deze werd al iets gemener. Als ze deze vraag beantwoorde als een echte Shadraan, kon hij haar helemaal vertrouwen.

Ze luisterde aandachtig naar wat hij nu zou terug zeggen, haar plannetje werkte wel, ze wou te weten komen waarom haar vader altijd gemeen deed, ook tegen haar, alleen omdat hij een Shadraan was? Maar waarom dan ...
'Voor het grootste gedeelte wel ... Maar ik wil je nog 1 vraag stellen; Wat maakt een persoon nou echt slecht?' De woorden kwamen als een kwaadaardige bliksemflits in Gaya's oren gevlogen. Het leek wel alsof de grond onder haar instorten. Hier wist ze nou geen antwoord op, dit waren de vragen waarvan ze druk moest zoeken, om het antwoord wel te vinden. In haar hersenen kwamen allerlei woorden binnen schieten. ''Wil je het echt weten, hoe ik daar over denk?'' Zei ze even tussendoor zodat ze nog wat meer tijd had om uit te zoeken wat een goed genoeg was om een Shadraan te overtuigen. ''Het is meer iemands eigen mening ..'' Gaya wist niets anders om te zeggen, maar ging verder, ze bedacht maar wat. ''Ik kan het je wel bewijzen dat ik echt slecht ben ..'' Zei Gaya vervolgens. ''Maar .. Dat mag jij beslissen, het mag echt alles zijn, stelen, iets bij de leraren doen misschien, jij mag het zeggen, ik kan het je dan echt bewijzen dat ik wel iets van Shadra in me heb zitten'' Ze keek hem aan. Of .. Geloof je me misschien niet? Ze begon een beetje met puppy ogen naar hem te kijken, maar ook weer niet te overdreven. Nog steeds spartelde er wat woorden rond in haar hoofd, ze zou niet weten wat hij nu zou zeggen, of beter gezegd, zou kunnen zeggen ...

Gaya leek even te schrikken. Jake bleef zijn glimlach houden. ''Wil je het echt weten, hoe ik daar over denk?'' Jake knikte. ''Het is meer iemands eigen mening ..'' Kijk dit meisje dacht precies zoals hem. Mensen moeten hun eigen kanten kiezen. De kant die naar hun menig het beste was. Dat kan altijd verschillen, het ligt eraan in wat voor situatie je jezelf bevind. Maar goed ze had dus slimheid van een Shadraan...maar een Shadraan was niet alleen slim. Een Shadraan kon ook makkelijk dingen doen zonder er spijt van te hebben. ''Ik kan het je wel bewijzen dat ik echt slecht ben ..'' Aah..nu gaan we het krijgen.. Jake hield nog meer van dit soort situaties. ''Maar .. Dat mag jij beslissen, het mag echt alles zijn, stelen, iets bij de leraren doen misschien, jij mag het zeggen, ik kan het je dan echt bewijzen dat ik wel iets van Shadra in me heb zitten'' Kijk, dit was al helemaal geweldig. Hij kon dus van alles voor dit meisje bedenken. Maar hij wou er zelf ook niet door in de problemen komen..ze was en bleef een Pufoon..en dus kon ze misschien toch last krijgen van haar geweten..Toen keek Gaya hem aan. Of .. Geloof je me misschien niet? "Ik ben nog niet helemaal overtuigd, Gaya..hmmn.." Hij keek om zich heen. Toen zag hij een vogel in de boom waar ze onder zaten. Hij kreeg een leuk geniepig plannetje. "Zie je die vogel daar?" Hij wees naar boven, waar de vogel zat. "Dood deze, en je hebt mijn vertrouwen. Het maakt niet uit op welke manier." Jake glimlach werd steeds gemener. Dat gaat ze nooit doen. Hij lachte in gedachten. Hij had zich tot nu toe prima vermaakt.

Door alle woorden die hij nu had gezegd, was Gaya er van overtuigd dat hij haar vertrouwde, totdat hij haar de opdracht gaf; 'Zie je die vogel daar? Dood deze, en je hebt mijn vertrouwen. Het maakt niet uit op welke manier' Gaya had weer zo'n moment dat de vloer, waar ze nog altijd op zat, in zou storten. Even slikte ze kort en ongemerkt. Een vogel doden ...
Ze was dan ook weer niet een echte natuurliefhebber, maar toch ging dit haar te ver. Hoe zou ze in hemelsnaam een vogel kunnen doden? Deed ze dit alleen maar om meer informatie te krijgen van de Shadranen? Even zuchtte ze ''Natuurlijk wil ik dat voor je doen, ik heb wel gezegd dat ik alles zou doen, en het niet uitmaakte. Even een plannetje bedenken hoe deze vogel aan zijn einde zou kunnen komen ..'' Ze grinnikte even gemeen als een echte Shadraan, en keek toen naar de vogel met nu al spijt in haar ogen te bekennen. Ze hoopte maar dat Jake de spijt niet had gezien. Dat zou wel niet, ze had nu haar hoofd omhoog en half omgedraaid. Na een tijdje keek ze weer naar Jake. ''Ik weet al iets'' Zei ze kortaf. Ze stond op, en veegde kort haar kleren wat af. Ze zou hier dan ook echt spijt van krijgen, van wat ze nu zou doen. Maar toch deed ze het allemaal. Alleen voor alle andere Puffoonen, om ze later alle informatie door te geven van Shadra. Gaya wou altijd al meer van hun te weten komen. Gewoon omdat ze nieuwsgierig was, maar ook omdat ze wou weten waarom ze altijd zo gemeen deden, en zo duister waren. Nog één keer veegde ze wat viezigheid weg van haar kleding, en sprong toen tegen de boom aan. Haar hand gaf een harde tik tegen een paar taken aan. Net goed, er viel een tak naar beneden met een scherpe punt. Precies wat ze dacht, zei ze ook tegen Jake ''Net goed, lekker een scherpe punt om hem lek te prikken'' Ook dit zei ze weer als een echte Shadraan, en natuurlijk weer met de bijhorende, gemene grijns op haar gezicht. Weer slikte ze kort, en ongemerkt en wachtte tot de vogel naar benden zou vliegen. 'Kom op nou, kom naar benden!' Dit herhaalde Gaya een paar keer in haar hoofd. De vogel leek haar wel te begrijpen, en lande op het groene gras. ''Hallo lief vogeltje, wees maar niet bang, ik doe je niets ..'' Zei Gaya kort, en wende haar blik naar Jake en zei luisterend ''Maar niet heus'' Ze grijnsde weer even en wende haar blik toen weer op de vogel, het was een klein bruin vogeltje. Ze pakte de stok wat steviger tussen haar handen beet, en sloeg in één keer met de punt van de stok, precies in het hart van het vogeltje. Met veel spijt zag ze hoe het kleine beestje omviel, en daar maar stil lag. Het bloed drupte er uit. Ze draaide zich om, en gooide de stok nog even snel boven op het vogeltje om extra indruk te maken op Jake. ''Zo goed, meneertje vermoord het vogeltje?'' Zei ze wat lachend. Van binnen voelde ze zich rot dat ze naar hem had geluisterd, ze had net zo goed weg kunnen rennen. Maar toch voelde ze zich wel goed. Want nu had ze hopelijk zijn vertrouwen ...

''Natuurlijk wil ik dat voor je doen, ik heb wel gezegd dat ik alles zou doen, en het niet uitmaakte. Even een plannetje bedenken hoe deze vogel aan zijn einde zou kunnen komen ..'' ze grinnikte even gemeen. Jake zei niets en keek nog steeds geamuseerd afwachtend naar wat Gaya zou doen. Hij deed zijn armen over elkaar. Hij zag dat ze omhoog keek. Ze was vast aan het bedenken of ze nou wel of niet de vogel zou doden. ''Ik weet al iets'' zei ze tot Jake's verbazing. Blijkbaar had ze zitten bedenken hoe ze de vogel kon doden. Ze stond op, zonder enige aarzeling. Jake zag dat ze tegen de boom sprong en zo een paar takken los maakte met haar hand. Jake trok zijn wenkbrauwen op. Ze had sterke handen blijkbaar. Hij kon haar plannetje nu wel raden. Hij zag haar kijken op de grond. Ze pakte een tak op. ''Net goed, lekker een scherpe punt om hem lek te prikken'' ze zei dit met een gemene grijns. Hij zag nu ook haar Shadraanse trekjes. Maar zou ze het ook echt doen? Hij zag Gaya afwachtend kijken naar de vogel. Toen deze naar beneden was gevlogen en in gras was gaan zitten, zag hij Gaya erop af gaan, de stok aan haar handen gereed houdend. Jake keek nog steeds afwachtend ,nog steeds met zijn armen over elkaar. Ze keek toen naar Jake ''Maar niet heus'' hoorde hij haar fluisterend zeggen. Na dit, stak ze de stok met een snelle beweging door het hart van de vogel. Jake was alweer verbaasd. Hij dacht dat haar Pufoonse geweten haar wel in de weg zou zitten...blijkbaar had hij helemaal een verkeerd beeld over dit meisje..Zijn gemene grijns verdween.''Zo goed, meneertje vermoord het vogeltje?'' zei ze lichtelijk brutaal. Jake sloot zijn ogen, er verscheen weer een glimlach op zijn gezicht. Hij boog zijn hoofd een beetje. "Ik moet toegeven, ik dacht dat je het nooit zou doen. Hiermee heb je overtuigd dat je wel degelijk Shadraanse karaktertrekken hebt" Hij stopte even, deed zijn ogen open, en keek naar de blauwe lucht. "Toen ik je daar zo onder deze boom zag zitten, dacht ik dat je zo'n onschuldig, bang meisje was, die niks durfde, iemand die bang was voor het leven. Maar je hebt me met deze actie overtuigd dat er ook een andere, meer duistere kant aan je zit." Jake keek weer naar Gaya. Hij lachte vriendelijk.

Na alle zinnen wat hij had gezegd, was Gaya de vogel al half vergeten, en voelde ze een blij gevoel binnen komen. Ze had heem overtuigt aan alles, alles wat eigenlijk één grootte leugen vormde. Een glimlach verscheen op haar mond. 'Toen ik je daar zo onder deze boom zag zitten, dacht ik dat je zo'n onschuldig, bang meisje was, die niks durfde, iemand die bang was voor het leven. Maar je hebt me met deze actie overtuigd dat er ook een andere, meer duistere kant aan je zit.' Ze dacht even na, wat voor antwoord ze er op zou geven. Ze moest natuurlijk nu wel een beetje een Shadraan gaan spelen, ook al zou dit wel moeilijk worden, want ze had eigenlijk geen idee hoe ze dit moest gaan doen. Natuurlijk had ze ook wel wat bloed van Shadranen, dit kwam geheel door haar vader. En van haar moeder ...
Ze dacht na, eigenlijk was haar moeder ook van Shadra afkomstig. Zou ze dan toch 100% Shadraans zijn? Ze schudde gauw de gedachte van haar af, en focuste zich weer op het antwoord van de vraag. ''Zo denken wel meer mensen over me, een verlegen, stil meisje, maar zoals ik al eerder zei, doe ik me eerst zo voor, eigenlijk heb ik geen idee waarom. Misschien moet ik me weer eens als een echte Shadraan gaan gedragen? Maar dan zou iemand me het wel weer opnieuw moeten aanleren ... Kan jij dat misschien?'' Vroeg ze wat nieuwsgierig, maar toch weer Shadra-achtig. Dit was puur om er meer achter te komen hoe Shadranen zich nou echt gedragen, Gaya was hierbij best nieuwsgierig. Misschien hadden ze toch hun aardige trekjes? En willen ze meer macht of zo ..

''Zo denken wel meer mensen over me, een verlegen, stil meisje, maar zoals ik al eerder zei, doe ik me eerst zo voor, eigenlijk heb ik geen idee waarom. Misschien moet ik me weer eens als een echte Shadraan gaan gedragen? Maar dan zou iemand me het wel weer opnieuw moeten aanleren ... Kan jij dat misschien?'' Jake dacht even na. Hmmn..Gaya wou dus dat hij haar karakter wat gemener zou maken..kon...maar dat zou nog wel eens lastig kunnen worden. Ze was en bleef een buitenstaander, en je kon je niet zomaar opeens iemand leren hoe een echte Shadraner zich over het algemeen gedraagt...Maar aan de andere kant..Hij kon haar zo van haar Pufoonse karaktertrekken afhelpen, en zo de kans dat zij hem zou verlinken. Daar kwam bij, ze had al een beetje de basis van een Shadraner qua karakter en wijsheid. Hij besloot maar even te kijken hoe het gesprek verder zou lopen. "Daar vraag je me wat Gaya...je vraagt dus of ik je karakter wilt veranderen. Daar komt bij, alleen echte Shadranen kunnen zich ook echt zo gedragen. Jij, bent een halfling in onze ogen. Iemand die op een andere planeet is geboren, maar wiens ouders wel van Shadra af komen." Jake keek Gaya gespeelde ernstigheid aan. Maar toen hij de blik in Gaya's ogen zag, wist hij dat ze vastverzekerd was om een Shadraan te worden. Er verscheen weer een vage, gemene glimlach op Jake's gezicht. "Ik zie aan je, dat je het echt wil."

'Daar vraag je me wat Gaya...je vraagt dus of ik je karakter wilt veranderen. Daar komt bij, alleen echte Shadranen kunnen zich ook echt zo gedragen. Jij, bent een halfling in onze ogen. Iemand die op een andere planeet is geboren, maar wiens ouders wel van Shadra af komen.' Gaya keek weer normaal, en voelde een soort teleurstelling. Zou hij het niet gaan doen, of toch wel? 'Ik zie aan je, dat je het echt wil.' Zei hij met een gemene glimlach op zijn gezicht. Het leek wel alsof Gaya's hele lichaam een vreugde sprongetje maakte. Hier liet ze dan maar niets van merken. Maar ze vond het eigenlijk al super van haar zelf dat ze hem kon overtuigen, en dat ze dit überhaupt wel durfde. ''Dus .. Je doet het?'' Ze probeerde weer te laten merken dat ze dit echte wilde. Dit was dan weer niet helemaal de waarheid, dat ze het wilde. Maar toch weer wel. Ze wou meer informatie hebben over Shadranen ... Maar er niet één worden ...
''Mag ik misschien ook nog even je leeftijd weten?'' Vroeg Gaya vervolgens wat nieuwsgierig. Hij zag er niet te oud uit, maar ook niet te jong. Zij zelf zou straks ook wel haar leeftijd zeggen, tenminste, als hij er ook naar vroeg.

''Dus .. Je doet het?'' Jake maakte een korte buiging. "Met genoegen." Hij keek weer naar Gaya. Hij vond dit een uitdaging. Hij hield van uitdagingen. Maar toch. Hij had dit al eens eerder gedaan. Hij sloot zijn ogen.
Heel vroeger...Hij had het toen ook zijn buurmeisje geleerd. Sinds hij haar kende, had ze zich ook nooit gedragen als een echte Shadraan. Haar ouders kwamen dan ook van Cassia. Helaas wouden haar ouders terug naar Cassia, dus konden ze hun lessen niet afmaken. Maar Jake was verliefd op haar geworden..de enige keer dat hij zich echt verbonden heeft gevoeld met een persoon.Hij kon zich nog wel herineren dat hij dan ook 3 weken niet meer uit zijn kamer wou komen na deze gebeurtenis. Forana...Jake zag heel even haar gezicht voor zich. Wel als klein meisje. Hoe zou ze er nu uit zien? Hij probeerde haar gezicht voor zich te zien, 12 jaar ouder, maar het lukte niet goed. Toen keek hij weer Gaya. Ergens heel ver weg, had ze iets weg van Forana.
''Mag ik misschien ook nog even je leeftijd weten?'' ''Dus .. Je doet het?'' Jake maakte een korte buiging. "Met genoegen." Hij keek weer naar Gaya. Hij vond dit een uitdaging. Hij hield van uitdagingen. Maar toch. Hij had dit al eens eerder gedaan. Hij sloot zijn ogen.
Heel vroeger...Hij had het toen ook zijn buurmeisje geleerd. Sinds hij haar kende, had ze zich ook nooit gedragen als een echte Shadraan. Haar ouders kwamen dan ook van Cassia. Helaas wouden haar ouders terug naar Cassia, dus konden ze hun lessen niet afmaken. Maar Jake was verliefd op haar geworden..de enige keer dat hij zich echt verbonden heeft gevoeld met een persoon.Hij kon zich nog wel herineren dat hij dan ook 3 weken niet meer uit zijn kamer wou komen na deze gebeurtenis. Forana...Jake zag heel even haar gezicht voor zich. Wel als klein meisje. Hoe zou ze er nu uit zien? Hij probeerde haar gezicht voor zich te zien, 12 jaar ouder, maar het lukte niet goed. Toen keek hij weer Gaya. Ergens heel ver weg, had ze iets weg van Forana.
''Mag ik misschien ook nog even je leeftijd weten?'' Jake keek haar onderzoekend aan. Waarom zou ze dat willen weten? Maar bedacht toen dat ze zich probeerde een beetje Shadraans te gedragen.Ze deed het goed. Shadranen wouden namelijk altijd weten wie ze precies voor zich hadden. Naar zijn mening dan. "Maar natuurlijk. Ik ben 17" Wat voor leeftijd zal zij zijn? Hij bekeek haar goed. Ze zag er tamelijk jong uit. Jonger dan hij tenminste. "En wat is jouw leeftijd?" Hij vroeg het maar. Om er zeker van te zijn.

Gaya glimlachte weer even toen hij een korte buiging maakte. "Met genoegen." Ze wist dat het nu zou gebeuren. Ze zou tot een soort van Shadraan worden opgeleid ...
"Maar natuurlijk. Ik ben 17" Zei hij vervolgens toen zij had gevraagd hoe oud hij was. Even liet ze een korte blik op het vogeltje liggen, en vond het toch wel zielig voor dit beestje. Maar in plaats van dit te laten merken, grinnikte ze gemeen. Zodat ze zich nog steeds een beetje gedroeg als iemand die van Shadra af kwam. "En wat is jouw leeftijd?" Vroeg hij na een tijdje. Gaya had al wel zo'n vermoede dat hij dit ook aan haar vroeg. ''Mijn leeftijd is nog maar 15 Jaartjes jong, meneer'' Weer grinnikte ze. Hij was 2 Jaar ouder dan haar. Maar dit maakte Gaya niet veel uit. Ze had al meerdere vrienden en vriendinnen gehad, die wel ouder waren dan haar.

Sorry, ben gewoon inspiloos ..

''Mijn leeftijd is nog maar 15 Jaartjes jong, meneer''Ah, zijn vermoedens waren dus goed. Ze begon zich al meer Shadraans te gedragen. Jake begon haar al wat meer te mogen. Deze keer was er niets wat hen in de weg stond om haar volledig Shadraans te maken. Hmmn... Hij keek naar SSA dat boven het grasveld uit toornde. Hij zag een paar leerlingen voorbij komen. Het waren grote kans 5de jaars. Tenminste, zo zagen ze er wel uit. Ze waren gezellig met elkaar aan het praten, en een paar hadden armen over een schoolboek. Hij zag dat deze richting SSA liepen. Hij keek naar ze, totdat ze uit het zicht verdwenen waren. Het werd al aardig laat, en de zon begon onder te gaan. Niet dat Jake het erg vond. Het werd inmiddels wel tijd om weer terug te gaan naar SSA. "Het wordt al aardig laat..laten we maar terug gaan naar Starshine. Morgen leer ik je wel de eerste beginselen."Jake had ook nog een verassing voor haar morgen, maar dat vertelde hij nog niet. Hij draaide zich om. "Ik ga alvast maar." Toen liep hij weg van Gaya en de boom. "Tot morgen." Hij stak zijn hand op zonder om te kijken. Ondertussen had hij een bijna maniakale glimlach op zijn gezicht. Hij liep even een eindje verder. Hij grinnikte. "fufufufu..." Hij had de perfecte dekmantel gevonden. De kans dat zijn plan slaagde was met deze ontmoeting groter geworden.

(Alleen Gaya nog, daarna is het topic afgelopen.)

Gaya keek ook even naar het grootte gebouw, achter haar toen Jake dit ook deed. Ze glimlachte even en draaide haar hoofd toen weer om. "Het wordt al aardig laat..laten we maar terug gaan naar Starshine. Morgen leer ik je wel de eerste beginselen." Gaya zat ook al te denken dat het al wat later werd. De lucht werd inmiddels donker. En de sterren zouden over een paar uurtjes ook wel gaan verschijnen. ''Oké, morgen is dan de grote dag'' Ze lachte even kort. ''Ik heb er nu al zin in, lekker weer een Shadraantje worden! Gaya zei dit wat snel achter elkaar en keek toen weer naar Jake. "Tot morgen." Zei hij. ''Is goed, tot morgen dan maar!'' Ze stak gauw haar duim even naar hem op, met een brede, gemene grijns erbij. Gaya zag hoe hij weg liep, ze besloot om dit ook te doen. Hier blijven had nu geen zin meer. Ze was blij, blij met het gesprek, maar ook blij dat ze nu waarschijnlijk achter alle geheimen zou komen. Even zuchtte ze, en begon zo ook terug naar de school zelf te lopen. Ze zou vandaag vroeg gaan slapen, zich zelf klaar maken voor morgen ...

(Zow, dan heeft Gaya mooi haar eerste topicje af :3)

PROFILE MAGICIAN

» Lonely samurai
» Feeling so damn lonely.
» Alone and lonely are two different words [OPEN]
» Feeling lonely Open~!
» Lonely Cloud ║ Helrogod

Lonely ~ Jake

Lonely ~ Jake

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen