Een hart vervuld met haat.

Clera vloog als zilveren duif door het open raam van de ziekenzaal. Als ze het zich goed herinerde was hier Deshas' oude kamer driehonderd jaar geleden. Hier moest ze hem kunnen vinden. Ze veranderde van duif terug naar mens en keek rond door de zaal maar zag Deshas nergens. Haar ogen spoten vuur. ''Waar zit je Deshas, jij lafaard!'' riep ze door de ruimte en haar stem weergalmde door het lege vertrek.

Een zijdeur ging open en Deshas leune in de opening. Meteen kreeg de hele zaal een grauwe gloed over zich heen. Er stond een kille grijns op Deshas gezicht. ''Ik neem aan dat je mijn kleine verandering inmiddels hebt opgemerkt'' zei hij verassend kalm maar grijnzend. ''Ik dacht wel dat je daar niet zo blij mee zou zijn. Het is weer net als vroeger he Clera?'' vroeg hij en liep een paar passen naar haar toe.

Clera draaide zich met een ruk om. ''Nee ik ben er alles behalve blij mee inderdaad. Je mag met geen enkel bestuur dan ook knoeien Deshas. Dat behoor jij ook te weten. En al helemaal niet voor zelf profijt'' zei ze beschuldigend. Ze keek hem vernietigend aan. ''Je draait het terug en wel onmiddelijk'' zei ze op een bevelende toon.

''Kom op zeg we lijken wel een getrouwd stel'' grijnsde Deshas even vals. Hij leunde nu tegen een bureau aan dat in de ziekenzaal stond en keek Clera vals en kil aan. Hij luisterde kalm naar haar verdere woorden. ''Zelf profijt?'' herhaalde hij daarna half lachend. ''Clera je kent me toch wel beter dan dat. Ik heb dit echt niet voor mezelf gedaan hoor. Ik heb een mede Shadraan geholpen zijn droom te bereiken. Dat soort dingen daar hoor jij toch achter te staan?'' vroeg hij glimlachend. Hij grinnikte zachtjes om haar bevelende toon. Heerlijk als ze zo moeilijk deed over alles. Als Deshas eerlijk was had hij het bekvechten met Clera over alles en niets wel gemist in die driehonderd jaar. Zelfs je eigen gedachtes gingen je op een gegeven moment vervelen. Hij ging recht staan en liep verder naar Clera toe totdat hij vlak voor haar stond. Zijn gezicht maar enkele milimeters van het hare verwijderd. Nu hij zo tegenover haar stond was duidelijk te zien dat Deshas een paar centimeters groter was dan Clera. ''Dwing me maar'' zei hij zacht met een valse en kille glimlach doelend op haar woorden dat hij zijn daden ongedaan moest maken.

Clera`s blik werd nijdiger. ''Het is verboden en dat weet je dondersgoed'' zei ze. Ze toonde geen angst voor Deshas toen hij zo vlak voor haar stond. Ze maakte ook geen enkele aanstalte om een stap achteruit te doen. ''Best jij je zin. Dan doen we dit op jouw manier'' zei ze kortaf. Ze liet haar nagels langer groeien. Deshas gebruikte dan misschien zijn zwaard als wapen maar Clera had zo haar eigen wapens. Zij kon haar nagels extreem lang laten groeien. Dan waren ze net zo scherp als toen kleine mesjes en zo sterk als titanium. Haar nagels glansde in het licht. Ze mompelde zacht een spreuk die haar nagels extra kracht gaven en waardoor ze zilver oplichtten. Daarna haalde ze uit naar Deshas.

''Ik hoopte hier eigenlijk al op'' grijnsde Deshas zacht. Met een snelle en soepele zwaai had hij zijn zwaard uit de schede getrokken en blokeerde zo de aanval van Clera. ''Jammer dat je geen echte wapens hebt om mee te vechten Clera. Dat zou misschien nog een echte uitdaging zijn geworden'' zei hij en trapte haar weg. Zijn zwaard sneed de lucht in tweeen toen hij hem met de punt naar beneden richtte. In gedachte sprak hij een spreuk uit en vuurde die op Clera af. Het was een spreuk waar je voor het leven blind van werd als je niet de juiste tegenbezwering kende.

Clera klapte even dubbel toen Deshas haar wegtrapte. Ze herstelde zich snel maar kon zijn spreuk niet tegen gaan. Het werd zwart voor haar ogen. Clera fluisterde iets en haalde haar hand langs haar ogen. Een grijskleurig kleverig goedje bleef aan haar hand plakken. Gelukkig kwam haar zicht daarna weer terug en loste het goedje op in het niets. Clera hield daarna haar hand boven haar hoofd. Haar irissen kleurde fel wit terwijl ze al het licht in de kamer verzamelde. Daarna schoot ze dat op Deshas af en de vorm van bliksem. Na die eerste volgde er direct nog twee.

Deshas vloekte zacht toen Clera de tegenspreuk wist en toepaste maar ja, dat had hij kunnen verwachten. Hij hield zijn zwaard in de aanslag en wachtte af wat haar volgende zet zou zijn. Hij zag de bliksem op zich af komen en het het de eerste twee keer parreren met zijn zwaard maar de derde keer werd hij volop geraakt en knalde hij tegen de vlakte. De school begon te schudden op zijn grondvesten door het gevecht van Clera en Deshas. Licht en Duister waren niet langer in balans. Als ze zou door zouden gaan met vechten zou de complete school in storten. Deshas trok zich daar nu niks van aan en sprong iets minder snel dan daarvoor overeind. Hij sloot zijn ogen en toen hij ze weer opende waren zijn ogen roodgloeiend zonder witte omranding of pupil. Hij mompelde met een monsterachtige stem een spreuk en vuurde een gigantische schaduwbal op Clera af. Er liep even een schok door hem heen van zijn klap van de bliksem.

Clera maakte met een paar snelle armbewegingen een wit schild voor zich en de schaduwbal knalde uiteen. Wat ze niet had verwacht was dat hij in kleinere schaduwballen zou veranderen die haar volop raakte. Buiten hoorde ze dakpannen van het dak storten en binnen vielen stukken van het plafon naar beneden. Clera zakte op een knie. Ze fluisterde zacht een spreuk. Ze lichtte op en het helende licht dat ze had opgeroepen zou haar nu weer helen al kon ze nu niks anders meer en was ze zo vrij kwetsbaar totdat de spreuk voltooid was.

Deshas moest opzij spring voor een stuk van het plafon dat naar beneden viel en hem had verpletterd als hij een seconde later was geweest. Hij zag dat Clera zichzelf aan het genezen was en wist dat hij nu toe moest slaan voordat ze weer compleet schadevrij was. Hij klemde zijn zwaard stevig vast met twee handen en rende op Clera af. Met een soepele zwaai sneed hij dwars door de stof van haar kleding en van haar vlees heen. Buiten begon het te donderen. Er vielen gigantische hagelstenen neer. Een paar stenen van het schoolgebouw vielen uit de muur.

Clera`s genezing was net voltooid en ze sprong weer overeind. Niet lang daarna voelde ze hoe het scherpe lemmet dwars door haar heen sneed. Alsof een ijskoude hand zich om haar hart gesloten had hapte ze licht naar adem. Ze drukte haar hand tegen haar heup waar Deshas haar geraakt had maar het bloed vloeide snel en veel. Het stroomde al snel over haar vingers heen. Toch mocht Clera niet opgeven. Ze stootte maar haar scherpe nagels en raakte Deshas al kon ze niet zien hoe hard of waar omdat de tranen van de pijn in haar ogen waren gesprongen.

Aiden verscheen in een wolk van vuur tussen Deshas en Clera.Met een soepele zwaai van zijn schede tegen de onderkant van Deshas's zwaard liet het uit zijn handen schieten,en boorde de kling het plafond in.Met de platte kant van zijn zwaard sloeg hij Clera's nagels naar beneden."Genoeg,Deshas,Clera,"zei hij met een serieuze stem.Hij was bijna altijd vrolijk,en lachte graag,maar nu stond zijn gezicht strak.Er kringelde rook uit zijn neusgaten,hoewel hij niet aan het roken was."Ik ben bang dat ik dit gevecht niet verder kan laten gaan."Het onweer buiten was enigzins afgezwakt,maar het hagelde nogsteeds.

Deshas wou net wegspringen maar voelde Clera`s nagels al in zijn boren. Hij greep naar zijn bloedende arm maar was niet van plan het op te geven. Plotseling verscheen Aiden tussen hen in en sloeg hem zijn zwaard uit zijn handen. Hij keek Aiden ziendend aan. Zijn ogen nog steeds vuurrood. ''Bemoei je er niet mee Aiden'' riep hij hem toe. Deshas was te veel in het gevecht met zijn gedachtes dat hij niet helder meer kon denken. Hij dacht enkel aan winnen en daarvoor moest hij Clera hebben. Hij duwde Aiden aan de kant en greep Clera vast. Hij gooide haar dwars door de ruit heen en sprong er zelf achteraan.

Clera keek Aiden even aan. Ze wist niet goed wat er gebeurde. Door die verwarring zag ze Deshas niet aankomen. Ze voelde hoe de glasspliters in haar rug bleven steken en beet op haar tanden om het niet uit te schreeuwen van de pijn. Ze knalde tegen de grond en voelde de hagel pijnlijk tegen haar huid aankomen. Ze sprong op en greep Deshas beet. Ze knalde hem met zijn rug tegen de muur die gevaarlijk zcheefzakte alsof er geen cement meer tussen de stenen zat.

Norwood kwam aanrennen. Hij had gezien dat de twee naar beneden vielen. Althans Cera. Hij snelde er op af. Hij keek naar de twee. Praten zal geen nut hebben. Hij maakte een paar zegels. Langzaam kwamen er een paar grote bomen aanlopen. Een pakte Clera en de andere pakte Deshas. "Stop deze waanzin..." zei hij en keek hun strak aan.

Deshas voelde de pijnlijke stenen in zijn rug. Hij duwde Clera rug van zich weg en wou haar nu vastgrijpen totdat hij opeens vastgegrepen werd door een boom. ''Laat me los verdomd stuk brandhout'' riep hij uit en probeerde los te komen. Hij luisterde niet eens naar wat Norwood zei. Hij moest zijn gevecht afmaken. Hij probeerde zich op alle mogelijke manieren los te krijgen maar de boom was vrij strek dus ging het amper en met veel moeite vooral nu Deshas niet helder meer kon denken.

Norwood keek de twee strak aan. "Kalmeer..! Deshas!!!..." riep hij en keek hem aan. Hij sprong op de schouder van de boom waar Deshas vast aan zat. "De evenwicht mag niet verstoord worden..." zei hij en keek hem strak aan.

'Deshas... Heer,' zei Savador kalm terwijl hij aan kwam lopen. Hij keek naar het stukke raam en naar een paar gapende gaten in de muren van het schoolgebouw, waar ooit bakstenen hadden gezeten. 'Moordt Clera af. Maar niet binnen deze schoolmuren,' vervolgde hij toen hij Deshas weer aankeek. Zijn gouden ogen gingen nijdig naar Norwood. 'Ben je nog niet weg?' snauwde hij fel. 'Ik dacht dat je Madeline ging halen! En laat die satéstokken de Heer loslaten en van mijn schoolterrein verdwijnen!' Savador keek woedend naar de boom die Deshas in zijn greep hield. Hij kon geen vuurmagie gebruiken, dan zou hij het samen met de Heer in vuur en vlam zetten.

"Jij door het duister verblinde dwaas.Laat mij niet its moeten doen waar ik later spijt van krijg."Aiden zuchtte.Als het niet om zijn eigen gevechten ging bemoeide hij zich meestal nergens mee.Maar hier stond te veel op het spel.Hij verdween in een wolk vuur,en verscheen weer onder het raam.Nu hat hij in zijn rechterhand zijn zwaard,en in zijn linker dat van Deshas."Dit gaat lastig worden."Hij focuste op Deshas's woede.Hij ging proberen die woede via zijn lijf om te zetten in vuur.Zweet stroomde over zijn gezicht.Toen gooide hij zijn hoofd in zijn nek,en opende zijn mond.Er spoot een gigantische vuurfontijn uit,gevoed door Deshas's woede.

Clera verzette zich maar heel even toen de boom haar vastgreep. Mede dankzij haar wond had ze er de kracht niet meer voor. Daarbij kwam ze tot bedaren. Ze keek naar Dashes die vastgegrepen was door een andere boom en als een waanzinnege tekeer ging. Ze vreesde even dat hij los zou komen. Dan zou het vechten gewoon doorgaan en daar had Clera echt de kracht niet meer voor. Dat zou ze nooit winnen van Deshas. Het zou hem namelijk niet uitmaken of hij gewond raakt. Niet als hij eenmaal is zoals hij nu was. Dan was zijn enigste gedachte zijn tegenstander verslaan tegen elke prijs.

Deshas' ademhaling ging gejaagd en zwaar. Hij hoorde mensen tegen hem roepen en praten maar hij verstond niets van wat ze zeiden. Pas toen Norwood hem zo strak aankeek dat het voor Deshas bijna onmogelijk werd weg te kijken en Aiden zijn woede omzette in vuur kalmeerde hij langzaam aan. Zijn ogen namen geleidelijk hun normale kleur weer aan en zijn ademhaling en hartslag werden rustiger.

Norwood keek nijdig richting Savador. "Ik laat niemand hier uitmoorden.." siste hij nijdig. Hij hoorde zijn woorden over Madeline en keek hem strak aan. Hij maakte een paar zegels en rende op Savador af. Hij gaf hem een harde tik tegen het voor hoofd. "Slaap zacht..." zei hij en sprak de spreuk uit. Nu zou Savador in slaap vallen. Hij keek daarna weer om. "Ik heb wel zat last van hem gehad." zei hij en keek naar de twee bomen. Hij verstevigde de greep op Deshas en keek de twee aan. Ook liet hij de bomen wat meer hout bijkrijgen zodat ze steviger waren. Norwood zag dat Clera het opgaf en de boom liet haar los en legde haar op de grond. Norwood liep er op af en keek naar haar rug. Hij zuchtte. Hij legde zijn handen er zachtjes op en begon het te genezen. Hij zuchtte en keek naar Deshas.

Aiden's kaken klapte op elkaar.Dat was heel erg veeleisend geweest van zijn lichaam.Hij stak zijn zwaard in de schede,en moet er op leunen om niet om te vallen.Zo liep hij naar de boom die Deshas vasthield."Des,ben je weer helder,of moet ik jou ook een slaapdrankje op je achterhoofd komen geven,"schreeuwde hij naar boven zwaaiend met zijn vrije vuist.Maar hij grijnsde alweer.Hij wist dat Deshas op het moment niet meer woedend was."Ik heb er eentje van je tegoed,"mompelde hij toen hij naar Clera keek."Goed dat je bent komen opdagen,prof,"zei hij grijnzend tegen Norwood.

Savador zag Norwood op hem afkomen maar bleef breed grijnzend staan. Wat wilde hij hem doen? Wat kón hij doen? Hij zette een stap achteruit toen hij een tik tegen zijn voorhoofd kreeg en keek Norwood over zijn schouder beduusd aan. Was dat nu alles? Maar al gauw werd zijn zicht wazig en merkte hij dat hij stond te wankelen op zijn benen. Even later viel Savador plat voorover, zijn bleke gezicht bedekt door zijn zwarte lokken. Voordat hij in slaap viel vervloekte hij Norwood en zei iets wat leek op 'alle actie missen', al kwam dat er als een vaag gemompel uit. Uiteindelijk zakten zijn oogleden dicht en bevond hij zich mentaal niet meer bij de situatie.

Clera keek even om naar Norwood die haar wonden genas. ''Dank je'' zei ze zacht en vermoeid tegen hem. Ze keek op naar Aiden en het lukte haar flauw te glimlachen. ''Bedankt dat jullie er waren. Anders had de school denk ik nu aan diggelen gelegen'' zei ze. Ze keek even naar Deshas en zag dat hij langzaam maar zeker ook weer normaal werd. Als laatst ging haar blik naar Savador. Die lag verdoofd voorovergevallen in het gras. ''Mooie actie Norwood'' grinnikte ze zacht.

PROFILE MAGICIAN

» Lucht je hart topic

Een hart vervuld met haat.

Een hart vervuld met haat.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen