Genezing

Toen ze uiteindelijk bij de ziekenzaal aankwamen liet Savador Diva los en zocht hij zijn steun bij de muren. Hij opende de deur met geweld maar zag in eerste instantie niemand in de ziekenzaal. Zacht vloekend strompelde hij naar het eerste het beste bed dat vrij was en het dichtst bij de deur stond. Hij zeeg er kreunend op neer en legde zijn kleding in een verfomfaaide hoop naast hem op het matras. 'Waar zijn die twee!' riep hij woedend uit, doelend op Hatori en Mèadraid. Ondanks zijn gloeiende huid begon hij licht te beven. Savador veegde afwezig het zweet van zijn lijf en hield een trillende hand voor zijn ogen. Dit was niet bepaald leuk; het voelde alsof hij van buiten in vuur en vlam stond en van binnen bevroren was.

Hatori kwam uit een zijkamer gelopen en trok een wenkbrauw op toen hij Savador en Diva zag. ''Ik dacht al dat ik iets hoorde'' zei hij kalm. Hij legde neer waar hij mee bezig was geweest en liep op Savador af. Hij legde de rug van zijn hand even tegen Savador's voorhoofd. ''Flinke koorst'' mompelde hij zachtjes. ''Mèadraid, hier komen. We moeten aan het werk. Onderzoek jij Savador op meer wonden dan zorg ik voor iets om de koorst te laten zakken'' riep Hatori naar een dichte deur terwijl hij naar een kast liep om pullen te pakken.

De deur waar Hatori tegen geschreeuwd had vloog open en Mèadraid keek haar broer recht aan. Ze knikte even kort en liep naar Savador toe. Onderweg griste ze haar waterzak van tafel. Bij hem aangekomen maakte Mèadraid die open en haalde het water er met haar magie uit. Ze streek het vlak boven Savador uit een paar centimeter boven zijn huid. Het water gloeide zo af en toe toen die de wonden registreerde. Uit het water kon Mèadraid aflezen wat Savador had. ''Een dubbel geklapte long, twee gebroken ribben, flinke koorts en lichte schade aan een zeneuw in zijn rug. Te zwak om voor verlamming te zorgen maar sterk genoeg om een goede koorst als deze te veroorzaken. Verder nog wat open wonden in de rug'' zei ze tegen Hatori. Ze liet het water terug in de waterzak lopen en keek Savador aan. ''Dat wordt opereren'' zei ze nuchter tegen hem. Ze keek om naar Hatori. ''Neem meteen wat verdovingen mee'' zei ze tegen hem.

Savador haalde de hand voor zijn ogen weg toen hij Hatori's stem hoorde. 'Dat werd tijd,' siste hij nors. Hij liet het toe dat Hatori zijn voorhoofd voelde maar staarde hem wel met een vuile blik aan. Zijn blik ging weer naar de grond toen hij weer wegliep en Mèadraid beval om hier te komen. Savador dook ineen wanneer Mèadraid water uit een waterzak boven zijn huid uitstreek. 'Ben je helemaal!' schreeuwde hij in haar gezicht. Toen hij hoorde dat hij onder het mes moest werd hij nog kwader. Hij greep Mèadraid bij haar kraag, trok haar dicht naar hem toe zodat hun neuzen maar een paar centimeter van elkaar verwijderd waren en siste zacht: 'Je zorgt er maar voor dat het geneest en dat ik er goed vanaf kom! Zoals je weet heb ik nu meer macht dan anders.' Savador duwde haar met een ruk van zich vandaan alsof ze een afgedankt stuk vuil was en staarde wanhopig naar zijn lege handen in zijn schoot.

Hatori kwam kalm terug lopen met een paar flesjes en een stel spuiten. Hij legde alles op een tafel neer. ''Ik zou me maar inhouden Savador. Schoolhoofd of niet in de positie waarin je nu bent kan ik je met gemak vermoorden'' zei hij al even kalm. Hij gaf hem een flesje zonder hem zelfs maar aan te kijken. ''Dat is tegen de koorts'' lichtte hij hem kort toe. Ondertussen was Hatori bezig een van de spuiten met een verdoving te vullen.

Diva was erbij gaan zitten in een stoel. Ze keek zwijgend toe hoe Hatori en Mèadraid vaststelde wat Savador. Diva slikte even. Dat gevecht met Norwood had hem meer schade gegeven dan ze had verwacht. Ze keek Hatori vuil aan toen ze zijn woorden tegen Savador hoorde. ''Waag het eens'' zei ze dreigend tegen hem terwijl haar blauwe ogen even meer oplichtte dan anders. Ze keurde het ook niet goed hoe Savador tegen Mèadraid deed maar Diva zou niet voor zichzelf instaan als Hatori ook maar iets zou doen om Savador meer schade toe te brengen.

Savador staarde Hatori van over zijn schouder met vuurschietende ogen aan bij het horen van zijn woorden. Hij deed zijn mond open om er kritiek op te leveren, maar dat deed Diva al voor hem. Hij sloot zijn mond weer en grijnsde zwak. Savador griste het flesje dat Hatori hem aanreikte ruw uit zijn handen maar dronk het nog niet op. 'Als hier vergif in zit zal het je bezuren,' zei hij zacht maar dreigend. Daarna nam hij een klein sipje uit het flesje, waardoor zijn gezicht meteen betrok. Het was zo brandend als wat. Savador sloeg de rest van de vloeistof achterover en negeerde het brandende gevoel in zijn keel. Om zijn woede nog te uitten die hij voor Hatori voelde, kneep hij het lege flesje in een vuist samen en smeet het in een hoek. Terwijl hij dat deed voelde hij nieuw bloed door zijn keel omhoog komen. Savador sloeg een hand voor zijn mond en hoestte een paar bloeddruppels op. De rest had hij doorgeslikt. 'Schiet nou op!' siste hij ongeduldig.

Mèadraid zette onwillekeurig een stap achteruit toen Savador zo kwaad werd. Maar ze werd al aan haar kraag naar hem toegetrokken. Haar angstige groene ogen keken hem recht aan. ''Ik kan er ook niks aan doen dat je zo gewond bent geraakt'' stamelde ze met angst in haar stem. Ze struikelde bijna toen hij haar weer van zich afduwde. Ze liep gauw naar de kast om de daar instrumenten te pakken die ze nodig hadden voor de operatie.

Hatori keek even kalm naar Diva maar ging toen verder met zijn werk. Hij hoorde Savador's zacht dreigende woorden maar ging ook daar niet op in. Hij moest zich inhouden geen vergif klaar te maken voor hem. Hij draaide zich juist om toen Savador hem vol ongeduld toesprak. ''Zit dan een keertje stil anders prik ik straks mis'' zei hij zacht en dreigend. Hij drukte Savador stevig tegen het bed aan terwijl hij eerst de plek ontsmette en daarna een verdoving gaf. In totaal gaf hij op drie verschillende plaatsen een verdoving. ''Het duurt tien tot vijftien minuten voor het werkt'' zei hij. Daarna ruimde Hatori in alle rust de spullen op die hij zojuist had gebruikt en begon met het grondig schoonmaken van de spullen waarmee hij zou moeten opereren.

Savador kon het niet laten om te grijnzen bij het zien van de angst die Mèadraid voor hem voelde. Hij wreef zacht met een hand over zijn slokdarm, waar hij nog een branderige nasmaak had. Toen hij plotseling door Hatori stevig tegen het bed werd gedrukt, staarde Savador hem woest aan. Hij wilde hem het liefst te lijf gaan, maar bleef stilliggen toen hij de naald van een spuit in zijn huid voelde. Tot drie keer toe liet hij zich prikken. Savador voelde zijn hoofd vreemd genoeg al zwaarder worden en liet het tegen het kussen rusten. Zijn gouden ogen hielden alles scherp in de gaten, vooral nu hij wist dat hij over een aantal minuten minder oplettend zou zijn. Dan konden Hatori en Mèadraid hem vanalles aandoen, als Diva hier nu niet had gezeten. Opeens voelde Savador zich op de een of andere manier opgelucht dat hij haar mee had genomen. Zijn leven en zijn titel als schoolhoofd kon in een keer worden afgepakt door gevolg van vergiftiging.

Norwood kwam de ziekenzaal binnen en glimlachte breed. Wat in het bos was gebeurt had hem goed gedaan. Hij merkte dat Savador er ook met Diva waren. Hij grinnikte even en liep verder. "Hatori, ik help mezelf wel..." zei hij en liep richting de kast. Hij zocht naar een doosje plijsters. In zijn hand zaten een paar sneetjes. Hij had weer met planten gewerkt die niet graag mee deden werken.

Savador was net wat tot rust gekomen tot hij een wel gehaat persoon binnen zag komen. Hij geloofde zijn ogen niet. Hij richtte met moeite zijn hoofd op en staarde Norwood na. 'Jij! Jij hoort doodziek te zijn van mijn gif! Waarom kun je nog gezond rondhuppelen?' Zijn woorden begonnen in zacht, dreigend gesis, maar eindigden in geschreeuw. 'Denk je dat je amusant bent?! Ik weet heus wel dat je me expres komt opzoeken! Je kunt nu wel een neutraal gezicht opzetten, maar zodra je deze zaal uitloopt ga je me weer in je vuistje zitten uit te lachen!' Savador wilde overeind komen, maar voelde zijn spieren niet meewerken. Als slappe vaatdoeken bleven zijn armen doodstil op het matras liggen. Hij vloekte zacht en doordat hij zich opwond voelde hij pijn in zijn borst terugkomen. Hij onderdrukte een kreun maar negeerde het verder. Norwood was de enige waar Savador zijn aandacht nu op richtte.

Hatori keek even om toen hij een bekende stem hoorde. ''Dan houd ik je vooral niet tegen Norwood. In elk geval niet zolang ik bezig ben met hem'' zei hij met een hoofdknik naar Savador. Hatori mocht Norwood wel en niet alleen omdat Madeline van hem hield. Hij vond hem zowiezo wel een vriendelijke man. In elk geval vriendelijker dan Savador ooit tegen hem had gedaan. Ineens voelde Hatori weer een stekende pijn bij zijn blinde linkeroog. Hij keek even naar Mèadraid. ''Neem jij het even over?'' vroeg hij kort. Zonder op antwoord te wachten verdween hij door een andere deur.

Mèadraid keek even op toen Norwood binnenkwam en begroette hem met een glimlach. Ondertussen pakte ze handschoenen en maakte ze een soort olie aan die de huid zou moeten verzachten zodat Hatori zometeen beter in de huid kon snijden. Ze keek bezorgd naar Hatori toen die zei dat ze het even alleen moest doen. Hij had weer last van zijn oog wist ze. Ze wist ook dat het haar schuld was dat hij blind was aan zijn linkeroog. Alleen omdat zij zoals altijd een stomme blunder had gemaakt.

Savador zag Hatori het volgende moment weglopen en perste zijn lippen op elkaar. Hij wilde met een vuist op het matras slaan maar zijn armen werkten nog altijd niet mee. 'En waar denkt hij heen te gaan?' vroeg hij nijdig aan Mèadraid, die handschoenen had aangetrokken en nu met iets bezig was. 'Die verdovingen zijn nu wel ingewerkt, dus zet er wat snelheid achter!' Savador wierp Diva even een hulpeloze blik toe, maar richtte zijn blik gauw weer op iets anders voordat iemand het had kunnen zien.

Mèadraid keek Savador even nijdig aan. ''Als je het dan zo nodig moet weten. Voor het geval je het niet gezien had, Hatori is blind aan zijn linkeroog. Hij heeft er nu gewoon weer even last van'' snauwde ze hem toe. Ze liep weer naar hem toe en smeerde de huid bij zijn longen en ribben en bij de wonden op zijn rug in met de olie. Waar het voor diende zei ze niet. Ze vond dat hij maar het ergste moest denken ervan. Ze trok daarna de handschoenen weer uit en trok een stel schone aan.

Savador staarde Mèadraid even verbaasd aan toen ze een snauwerige toon tegen hem opzette. Dat was hij allerminst van haar gewend. Hij ging er niet op in en liet het zwijgend toe dat ze stukken van zijn bovenlichaam insmeerde met een olieachtig goedje. Savador wist niet waar het voor was en was ook niet bereid het te vragen. Hij ging voorzichtig weer op het bed liggen. Nog steeds ontzet over haar plotselinge gesnauw keek hij Mèadraid vanuit zijn ooghoeken onderzoekend aan.

Hatori kwam niet veel later de kamer weer uit. Zijn blinde oog staarde een beetje dof en glazig voor zich uit. Hatori deed zelf ook een stel schone hadschoenen aan en pakte een scherp mes. ''Nu stil blijven liggen. Ik ga beginnen bij je ribben. Je longen kan ik weinig aan veranderen. Ze zijn dubbelgeklapt, dat moet vanzelf weer goedkomen. Twee van je ribben zijn gebroken hier en hier'' zei Hatori en wees voorzichtig de plekken aan waar Savador zijn ribben had gebroken. Niet dat hij er erg veel van zou voelen vanwege de verdoving. ''Die ga ik vastzetten met ijzeren pinnen zodat ze weer de goede kant op helen. Als laatst ga ik op je rug de overige kleine glassplinters eruit halen met een pincet en de wonden helen. Als het goed is hoor je van dit alles niets te voelen'' zei hij. Daarna begon hij met de operatie.

Toen Hatori terug kwam pakte Mèadraid de pinnen die vastgezet zouden worden in Savador`s ribben. Ondertussen pakte ze een kleine schaal waarin Hatori later de glassplinters in kon doen. Ook pakte ze nog wat dingen om de wonden te ontsmetten, schoon te maken en wat water. Dit alles deed ze zonder Savador nog een blik waardig te keuren.

Savador zag Hatori even later weer terugkomen. Toen hij handschoenen aantrok en een scherp mes pakte, draaide hij zijn hoofd weg. Vloeiend bloed en open lichaamsdelen bij anderen vond hij fascinerend, maar bij zichzelf hoefde hij dat niet te zien. Terwijl hij zijn blik strak op Diva gericht hield, voelde hij af en toe wat zwakke tintelingen in de buurt van zijn ribben. Niet dat het pijn deed, maar Savador voelde wel dat ze bezig waren. Dat was vast het teken dat Hatori de operatie was begonnen. Hij voelde de verdovingen naar zijn hoofd stijgen waardoor hij zich suf voelde. Savador sloot zijn ogen maar probeerde er bij te blijven door zich te concentreren op de kleine tintelingen.

Norwood hoorde de woorden van Savador en grinnikte. "Ach misschien is je gif dat je hebt wel over de datum..." zei hij op een nonchalante toon en pakte een pleister. Hij merkte dat ze even later de operatie begonnen en keek even toe. Hij zag dat Savador zijn ogen sloot en glimlachte. Typisch Savador.... dacht hij. Norwood grinnikte nogmaals bij de gedachten. Zou hij Hatori het al vertellen. Nee, nog niet. Hij zou nog wel even wachten.

Hatori was klaar bij Savador`s ribben en maakte de snee schoon met water en ontsmette het goed. Daarna legde hij zijn hand erop. Die lichtte wit op en de huid van Savador groeide weer vast aan elkaar zonder ook maar een spoor van een litteken achter te laten. Hatori draaide Savador voorzichtig op zijn buik zodat hij goed bij de wonden op zijn rug kon. Met een kleine pincet haalde hij de resterende glassplinters eruit. Hij maakte de wonden schoon, ontsmette ze en heelde ze weer. Daarna pakte Hatori een kleiner schoon mesje en ging de beschadigende zeneuw bekijken. Na een paar correties zou alles weer goed moeten zijn en opnieuw heelde Hatori de wond. Hij deed om alle geopereerde plekken verband. De huid was dan wel weer aan elkaar gegroeid maar dat was maar een klein laagje. Het lichaam zelf zou de rest moeten laten groeien Hatori had het enkel op weg geholpen. Hij legde alle gebruikte spullen op een ijzeren plaat die bij Mèadraid stond en deed zijn handschoenen uit. Uit zijn zak haalde hij een sigaret en liep naar het raam waarna hij hem aanstak. ''In het begin als de verdoving net uitgewerkt is zal hij er wel iets van voelen. Je kan hem dan het beste een pijnstiller geven'' zei Hatori tegen Diva terwijl hij het raam open deed en zijn sigaret aanstak. Terwijl hij voor zich uit staarde blies hij kalm de rook uit.

Diva keek even om toen Master Norwood binnen kwam maar richtte zich al snel weer op Savador. Ze glimlachte hem bemoedigend toe als hij naar haar keek. Toen Hatori begon met opereren hield ze elke beweging van hem nauw in de gaten. Ze kon pas weer opgelucht ademhalen toen de operatie voorbij was. Ze knikte bijna onmerkbaar naar Hatori toen hij vertelde wat ze moest doen als Savador last zou krijgen van de pijn. Haar blauwe ogen richtten zich weer op Master Savador.

Savador hoorde Norwood reageren, maar het leek alsof zijn stem van ver weg kwam. Hij wilde zijn mond opendoen om hem uit te kafferen, maar merkte dat hij ook zijn lippen niet meer van elkaar kon krijgen. Zijn hoofd zakte opzij en, hoe graag hij het ook wilde voorkomen, werd hij zich niet meer bewust van de situatie. Hij wilde wakker blijven om Hatori's handelingen in de gaten te kunnen houden zodat hij hem erop kon betrappen wanneer hij iets uithaalde wat levensbedreigend voor hem kon zijn. Hij wilde vooral ook wakker blijven voor Diva, om haar gerust te stellen wanneer dat nodig was. Maar het ging niet. Drie verdovingen waren te sterk voor hem. Het enige wat Savador nog kon voelen voordat hij helemaal van de wereld was, was dat hij voorzichtig op zijn buik werd gedraaid.

Mèadraid was ondertussen begonnen aan het schoonmaken van de apparatuur. Ze keek even hoofdschuddend naar Hatori. ''Druk die smerige sigaret uit Hatori. Je weet dat het slecht voor je is'' zei ze verwijtend tegen hem. Ze bleef het maar raar vinden, een dokter die rookte. Dat was net als een zwemmer die bang is voor water vond ze.

PROFILE MAGICIAN

» genezing nodig

Genezing

Genezing

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen