Genezing

Diva ging nu op de rand van het bed zitten. Ze keek even zwijgend naar Savador en streek een paar lokken uit zijn gezicht. Ze hoopte aan de ene kant dat hij snel weer bijkwam maar aan de andere kant ook niet. Als hij weer bijkwam zou dat betekenen dat hij de gevolgen van de operatie nog flink zal navoelen. Ze streelde even zacht langs zijn wang en volgde de lijnen van zijn gezicht met haar vingertoppen.

Het voelde als een harde klap op zijn hoofd toen Savadors bewustzwijn langzaam maar zeker weer terugkwam, die gelukkig wel meteen werd verzacht door strelende vingertoppen over zijn gezicht. Zijn ogen openen ging zwaar en zo moeizaam dat hij alleen door kleine spleetjes kon turen. Hij wist vrijwel zeker dat Diva bij hem was. Hij wilde zijn hoofd oprichten om haar beter te bekijken, maar werd tegengehouden door een stekende pijn. Een pijn die door zijn borst schoot dwars door zijn rug heen, alsof hij gespiest was. Savador kreunde zacht en draaide zich op zijn rug. Het deed hem goed nu hij recht in haar gezicht kon kijken. Hij legde een klamme bleke hand losjes op die van Diva en probeerde een glimlach tevoorschijn te toveren, al kwam dat meer als een pijnlijke grimas over.

Diva glimlachte even geruststellend terug naar Savador toen hij haar recht aan keek. ''Hoe voelt U zich nu?'' vroeg ze zacht. Ze pakte zacht zijn hand vast en merkte dat die vrij klam was. Het maakte haar weinig uit. Ze verstrengelde haar vingers in de zijne en bleef met licht glimlachend aankijken terwijl ze even wat ging verzitten op de rand van het bed.

Savador hield wat krampachtig Diva's hand vast en toverde zijn grimas tot een pijnlijk glimlachje. Hij probeerde nog een poging te wagen overeind te komen maar tevergeefs, hij kon zich amper bewegen zonder een pijnscheut door zijn lijf te voelen schieten. 'Belemmerd,' gaf hij eerlijk toe. Zijn gouden ogen gingen even vals naar Hatori. 'Hij heeft toch niets verdachts uitgehaald?' vroeg Savador nu zacht zodat alleen Diva hem kon horen. Terwijl hij op haar antwoord wachtte, probeerde hij zichzelf aan Diva's hand omhoog te trekken.

Diva trok Savador voorzichtig overeind. Daarna schudde ze licht haar hoofd. ''Ik heb hier de hele tijd gezeten. Hij heeft niets gedaan dat eruit zag alsof het schade kon geven. Hij heeft enkel genezen zonder littekens achter te laten'' zei ze tegen Savador. Diva had gedurende de operatie elke beweging van zowel Hatori als Mèadraid alert in de gaten gehouden. Geen enkel moment had ze hen de tijd gegund om ook maar iets uit te halen dat niet met de genezing te maken kon hebben.

Savador grijnsde lichtjes. 'Mooi,' zei hij zacht. Nu hij rechtop in het bed zat staarde hij een hele tijd met een lege blik voor zich uit. Die operatie had hem als schoolhoofd zijnde kostbare tijd gekost. Er moest nog veel geregeld worden; het levende water op school bevroor zichzelf niet en hij zag Donovan er niet echt voor aan om zichzelf op te sluiten. Savador steunde op Diva's schouder terwijl hij het bed uit probeerde te komen. Dat ging met veel moeite en leek haast onmogelijk. 'Ik heb nog dingen die ik moet doen,' siste hij zacht, alsof hij de zwaartekracht die hem terug het bed op duwde tegen wilde spreken. Deze keer was het niet de zwaartekracht, maar een plotselinge pijn die hem terug het bed injoeg. Savador onderdrukte zijn schreeuw door hard op de knokkels van zijn gebalde vuist te bijten. Hij ging met een van pijn verwrongen gezicht weer liggen en wierp een kwade blik op het plafond. Hij was niet van plan hier eeuwig te blijven.

Gast PROFILE MAGICIAN

''Dat ziet er vrij heftig uit'' zei ineens een zware stem achter Diva en Savador. Viktor stond tegen de deurpost geleund. Zijn houding was nonchalant en hij had zijn handen in zijn zakken zitten. Zijn gifgroene ogen gingen naar Diva. ''Wat heeft hij in vredesnaam gedaan?'' vroeg hij kalm maar met een scheve grijns dat hem er een beetje duivels uit liet zien.

''Waarom zo`n ongelofelijke haast? Ik weet ook wel dat U nu het schoolhoofd bent en er veel dingen gedaan moeten worden maar U bent net geopereerd. Laat het even een paar minuten rusten'' zei Diva tegen ze Savador. Ze stond daarna op van het bed. ''Ik ga pijnstillers pakken'' zei ze zacht tegen hem. Ze wou net naar de kast toelopen totdat ze een zwaar klinkende stem achter zich hoorde. Diva keek even om en schrok zich lam. Ze keek recht naar een jongen die de jongere versie van Master Savador had kunnen zijn. Enkel zijn gifgroene ogen brachten haar terug op aarde en ze wist ineens wie hij was. ''Viktor? Wat doe jij nou weer hier?'' vroeg ze verbaasd. Nu herkende ze ook dat maar al te bekende scheve glimlachje en het ringetje door zijn lip.

Savador hielp zichzelf koppig weer overeind. 'Dat heb ik niet nodig, Diva,' sprak hij haar tegen. 'Ik kan geen rust hebben als ik weet dat dat joch nog op vrije voeten ergens hier op mijn school rondzwerft!' Hij doelde overduidelijk op Donovan. Hij steunde met zijn vuisten op de bedrand maar het lukte hem niet om zijn hele lichaam het bed uit te hijsen. Het was alsof hij een ton woog en dat al zijn armspieren verdwenen waren. Savador begon door die onnodige inspanningen al zwaarder te ademen, maar keek verstoord op toen hij een stem hoorde. Even dacht hij in de spiegel te kijken, maar zo jong was hij niet meer. De onbekende jongen die daar stond leek verdacht veel op hem, vooral omdat hij er ongeveer ook zo had uitgezien op die leeftijd. Alleen de oogkleur verschilde sterk. 'Wie is dat?' vroeg Savador zacht aan Diva, die de jongen waarschijnlijk leek te kennen. Door de verbazing vergat hij zijn eigen pijn even.

Diva keek weer naar Master Savador. ''Dit is een oude vriend van mij Master. Hij heet Viktor. Voordat ik hier op school kwam heb ik twee jaar op een school op Razen gezeten. Daar heb ik Viktor leren kennen'' legde ze hem uit. Haar blik ging nu weer naar hem. ''Dus wat doe je nu hier? Je gaat me nu niet vertellen dat je weer iets hebt uitgehaald waardoor je van school bent getrapt of wel?'' vroeg ze hem en keek hem al met een verwijtende blik aan. Toch was ze vanbinnen erg blij Viktor weer terug te zien. Ze moest toegeven dat ze hem best wel gemist had.

Gast PROFILE MAGICIAN

''Prettig kennis te maken. Ik vernam net dat U het schoolhoofd bent? Viktor Nathair is de naam'' stelde Viktor zich beleefd aan Savador voor al had Diva dat net ook al gedaan. Hoewel hij beleefd was bleef die duivelse grijns op zijn gezicht geprent staan. Hij keek weer naar Diva. ''Toevallig niet deze keer. Laten we zeggen dat ze me op Razen niets meer konden leren. Of in elk geval niet de dingen die ik graag wilde leren. Er werd me verteld dat ze dat hier wel konden. De rest hoef ik denk ik niet meer uit te schetsen'' zei hij kalm. ''Kijk me niet meteen zo verwijtend aan Diva. Dat past niet bij dat mooie gezicht van je'' zei Viktor met een lichte grijns. Hij pestte Diva enkel wat.

Savador keek de jongen die zich voorstelde als Viktor onderzoekend aan, zodat hij bijna vergat zichzelf aan hem voor te stellen. 'Savador, en meer hoef je niet van me te weten,' zei hij kortaf. Een oude vriend van Diva of niet, hij vond het maar niks. Vooral niet toen hij Viktor hoorde zeggen dat verwijtenis niet op Diva's mooie gezicht paste. 'Ik denk dat ik die pijnstillers toch wel nodig heb, Diva,' siste Savador om het gesprek tussen de twee te onderbreken, maar vooral ook om Diva even uit Viktors buurt te houden. Zijn gouden ogen bleven strak op hem gericht. Was het weer iemand die zijn Diva probeerde af te pakken? Bij die gedachte ontwikkelde zich binnenin Savador als vanzelf al een haat voor Viktor.

Diva zuchtte hoofdschuddend bij die opmerking. Ze wist dat Viktor haar enkel pestte en geen gevoelens voor haar hart. Hij was enkel geintereseert in het leren van magie. Vroeger zou het hem gelukt zijn haar te laten blozen met zo`n opmerking maar nu liet het Diva koud. Nu had ze Savador. ''Jij veranderd ook nooit'' mompelde ze terwijl ze naar de kast liep en daar pijnstillers zocht. Ze had wel zo`n idee waarom Savador nu ineens wel die pijnstillers wou. Dat zou wel weer een fijn drama worden net zoals met Solomon.

Gast PROFILE MAGICIAN

''Geen blosjes meer? Je bent veranderd Diva. Nou ja, succes ermee verder. Ik zie je nog wel in de lessen. Het wordt voor mij eens tijd de bieb op te zoeken hier'' zei Viktor kalm. Hij knikte Savador nog even kalm toe. Hij had wel zo`n vermoedde wat die dacht maar waarom hij het zich zo aantrok dat Viktor zo`n opmerking tegen Diva maakte snapte hij niet. Diva was mooi, dat was een feit. Dat hij daar een opmerking over maakte was toch niet zo`n probleem. Viktor ging weer rechtop staan en verliet de ziekenzaal. Rare kerel dacht hij in zichzelf.

Savador was blij toe toen Viktor uiteindelijk de ziekenzaal weer verliet. Hij had geen zin om direct na zijn operatie al een confrontatie te hebben met een tweede Solomon. Hij had zich zonder dat hij er zelf van bewust was nog kwader zitten maken toen Viktor over blosjes begon. Savador draaide zich half om en keek over zijn schouder naar Diva, die op zoek was naar pijnstillers. 'Laat je niet op je kop zitten, Diva,' zei hij op een botte toon, waarmee hij eigenlijk wilde zeggen dat ze niet teveel met Viktor op zou moeten trekken. Hij moest er niet aan denken als er net zoiets zou gebeuren met Diva zoals toen met het kerstbal met Solomon.

''Viktor is echt niet zo iemand als Solomon als U dat dacht Master. Hij is niet geintereseert in mij, enkel in het leren van magie. Dat heeft hij me jaren geleden al laten weten'' zei Diva kalm terwijl ze de pijnstillers had gevonden. Ze moest er nu opeens weer aan denken. Vroeger was ze verliefd geweest op Viktor. Maar hij had haar destijds afgewezen. Misschien was dat ook een reden waarom ze ook op Savador verliefd was geworden. Hij en Viktor leken zo ongelofelijk veel op elkaar. Diva keek Master Savador even recht aan en vergeleek hem in gedachte. Enkel hun oogkleur was anders, voor de rest waren ze precies hetzelfde al was Viktor veel jonger.

Savador had zijn blik van Diva afgescheurd en zich weer omgedraaid. Hij zat nu piekerend met zijn rug naar haar toe. 'Dat valt nog te bezien,' antwoordde hij zacht. Het viel inderdaad nog te bezien. Hij staarde zwijgend naar zijn handen die hij tot vuisten kneep en besloot de gedachtes over Viktor opzij te leggen. Opnieuw waagde hij een poging zich overeind te hijsen. Het lukte, maar hij stond te trillen op zijn benen. Bovendien kwam de pijn in zijn borst weer terug, waardoor hij weer op het bed plofte en het opstaan weggegooide moeite was. Savador streek vloekend wat lokken uit zijn gezicht, veegde het zweet van zijn voorhoofd. Hij had wel wat beters te doen! Voor de zoveelste keer sinds hij op de ziekenzaal lag schold hij Norwood zachtjes de mond vol.

Diva pakte een glas water en liep naar Master Savador toe. Ze gaf hem de pijnstillers en het glas en ging naast hem op bed zitten. Ze sloeg haar armen even om zijn hals. ''Daarbij wat zou ik van Viktor willen. Ik heb U toch? Wat zou ik dan nog met hem moeten?'' vroeg ze zacht en streek een lok zwart haar van Savador achter zijn oor. Ze kuste hem even zachtjes in zijn hals. Daarna begon ze zachtjes te zingen. Het was het enigste lied dat ze kende waarmee ze iemand zijn of haar kracht mee terug kon geven. In elk geval zou het misschien genoeg helpen zodat Savador weer zonder problemen op zou kunnen staan.

( https://www.youtube.com/watch?v=c3IzeHStfrA )

Savador pakte het glas water en de pijnstillers aan maar keek er enkel naar. Hij kon best zonder, maar hij had geen andere manier geweten om het gesprek af te kunnen kappen tussen Diva en Viktor. Hij legde een pijnstiller op zijn tong en slikte het door met een slok water. Terwijl hij dat deed voelde hij Diva's armen om zijn nek. Sinds hij geopereerd was leek het een eeuwigheid te duren voor hij Diva's zachte stem opnieuw kon horen. Hij keek haar zwak grijnzend aan; hij had het gemist. Ergens voelde hij zich diep schuldig dat hij nog gevoelens voor Madeline had, en als was dat nog maar een klein beetje, het was fout. Savador probeerde het te vergeten door Diva voorzichtig dichter naar zich toe te schuiven en haar een kus terug te geven. Zijn grijns werd nog iets breder toen Diva zacht begon te zingen. Een lied dat hij wel vaker gehoord had, maar hoe vaak ze het ook voor hem zong, het bleef mooi. Ook dat had hij gemist. Savador sloot zijn ogen om zich op iedere noot te concentreren en voelde iets zwaars van zijn heupen naar beneden glijden, alsof zijn botten de pijn zojuist simpelweg hadden afgeworpen.

Toen Diva uitgezongen was gaf ze Savador nog een kusje. Daarna pakte ze zijn hand en stond op. ''Nu zou U zonder problemen op moeten kunnen staan'' zei ze en trok hem aan zijn hand overeind. Ze had er best veel kracht voor nodig aangezien Savador best groot was maar het lukte haar om hem overeind te trekken. ''Hoe voelt U zich nu?'' vroeg ze opnieuw en keek Savador strak aan.

Savador liet zich door Diva aan zijn hand overeind trekken. 'Dat kon ik al voordat je voor me zong, Diva,' zei hij met een nonchalante grijns op haar woorden. Of Diva dat moest geloven betwijfelde hij zelf. Ze moest inmiddels al wel weten dat hij zich sterker voordeed dan hij was. Nu hij weer overeind stond wankelde hij nog een beetje, maar de pijn leek een heel stuk verminderd te zijn. Savador streek glimlachend een lok achter Diva's oor. 'Een stuk beter,' antwoordde hij zacht in haar oor terwijl hij zachtjes over haar wang streelde. 'Dankje, schoonheid.' Savador liep nog wat nawankelend naar zijn kleding toe en trok zijn zwarte colltrui aan. Hij keek Diva over zijn schouder met een serieuze blik aan. 'Ik heb nog iets af te handelen met dat Donovan onderkruipsel. Daarna ben ik van plan de vier Grootmeesters te spreken in mijn kantoor. Als je wilt mag je mee,' zei hij zacht. Hij liep naar de deur maar bleef in de deuropening staan tot Diva een beslissing had gemaakt.

Norwood grinnikte om het tafereel dat voor zich afspeelde. Hij had heel de tijd gezwegen. Daarna liep hij weg. Hij moest nog wat doen in zijn lokaal en zou de volgende les voorbereiden. Hij grinnikte nogmaals en verdween langs Savador de deur uit.

De nonchalante grijns van Savador beantwoorde Diva door licht een wenkbrauw op te trekken en haar hoofd iets schuiner te houden. Ze glimlachte even licht nadat ze zijn zachte woorden had gehoord. Ze zweeg over het Donovan gedeelte maar toen Savador begon over het feit dat hij de vier Grootmeesters wou spreken keek ze hem recht aan. ''Ik denk niet dat.....'' begon ze maar staakte halverwege haar zin. Ze wendde haar blik even af maar keek Savador daarna weer recht aan. ''Bij nader inzien zou ik er graag bij zijn'' zei ze daarna met een kleine glimlach.

Savador staarde Norwood vuil na. Wat er nu weer te grinniken viel wist hij niet, maar kennelijk amuseerde hij zich nog over het feit dat hij onder het mes moest. Hij keek Diva breed glimlachend aan toen hij haar woorden hoorde. 'Natuurlijk wil je erbij zijn, Diva, ik heb nu immers de leiding,' zei hij op een zelfvoldane toon. 'Dat schoelje hangt vast ergens op mijn schoolterrein rond om daar vast en zeker de sfeer te vergallen,' mompelde hij er nijdig achteraan. Savador draaide zich om en maakte al aanstalten om de ziekenzaal te verlaten. Hij was niet bereid om Hatori en Mèadraid te bedanken voor hun harde werk. Nu hij schoolhoofd was vond hij het vrij normaal dat ze gewoon hun werk deden.

PROFILE MAGICIAN

» genezing nodig

Genezing

Genezing

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen