Het gevecht.

Donovan was samen met Master Norwood naar het grasveld gelopen. Een gevecht zou hem wel helpen een beetje zijn frustratie kwijt te raken maar hij was er nog steeds onzeker over. Het gras was een beetje glibberig van de gesmolten sneeuw. Misschien kon Donovan dat beter maar eerst drogen. Bedachtzaam liep hij berder maar hield opeens stil. Hij keek om naar Master Norwood.

Norwood liep gewoon achter Donovan aan. Hij glimlachte en knikte naar Donovan. "Doe je ding..." zei hij en wachtte af. Hij had zich al voorbereid dus hij kon vrijwel direct beginnen. "En houd je niet in..." zei hij. "Zolang ik er maar niet aan overlijd is iedere aanval goed..." zei hij en wachtte af.

Donovan strekte eerst zijn hand om het gras wat te drogen. Toen hij er niet meer over uitgleed sloot hij even zijn ogen. Toen hij ze weer opende waren zijn irissen vuurrood. Zijn uitgestrekte arm maakte nu een boog terug naar hem en sloot zowel Donovan als Master Norwood in, in een vuurcirkel. De vlammen laaide hoog op, te hoog om overheen te springen. Alles dat erover heen probeerde te komen zou direct verkoold worden. Donovan siste zacht een spreuk en uit de vuurcirkel maakte een gigantische vuurdraak zich los. Donovan bestuurde hem uiterst geconcentreerd en stuurde de vuurdraak recht op Master Norwood af.

Norwood keek op wat Donovan deed en glimlachte. "Ik moet zeggen dat je je magie goed onder de knie hebt..." zei hij. Hij glimlachte toen er een draak op hem af kwam. Norwood zag de draak op hem af komen en probeerde hem over te nemen maar dat lukte niet. Donovan was net iets beter in vuurmagie dan hijzelf. Norwood sprong opzij en rende op Donovan af. Hij maakte een paar zegels en en schoten een paar lianen op hem af. Ze knoopte zich in de vorm van een vuist en gingen recht op hem af.

Donovan had de koers van de vuurdraak al gauw weer veranderd toen Norwood opzij was gesprongen. De vuurdraak scheerde dwars door de lucht en veranderde in een vuurzweep. De zweep sloeg zich dwars door het punt waar de lianen met elkaar verbonden waren zodat die levenloos op de grond vielen. Donovan trok de zweep terug, liet hem een keer op de grond knallen en schoot hem toen op Norwood af.

Norwood was gefixeerd op de lianen en lette dus niet op. De lianen waren ineens levenloos en er schoot een vuurzweep op hem af. Hij vloog met cirkels door de lucht tegen de wand van de vuurcirkel aan en vatte vlam. Althans, dat leek op Norwood. Het brandende lichaam viel uiteen in verschillende brandende bladeren. Norwood stond ineens achter Donovan. Hij grinnikte. "Mooi gedaan..." zei hij en trapte met een been richting de benen van Donovan. Hij sprong naar achter en maakte een zegel. Langzaam vlogen er bladeren bij hem in de buurt omhoog. Ze bleven bij hem zweven en Norwood wachtte af op de reactie van Donovan.

Toen Donovan zag dat hij Norwood niet had geraakt maar een dubbelganger van bladeren keek hij alert om zich heen. Toen hij Norwood achter zich hoorde draaide hij zich met een ruk om. Hij kon nog net met een salto achteruit springen zodat hij op zijn handen stond toen Norwood naar hem uithaalde. Donovan was op momenten als dit zo blij dat hij dit allemaal in het circus heeft geleerd. Lenig sprong hij weer op zijn voeten en keek even naar de bladeren. Hij mompelde binnesmonds een spreuk toen hij de bladeren zag. Een enorme bol van vuur ontstond rond hem en werd steeds groter. Het vernietigde alle bladeren en liet de as deeltjes naar de grond dwarrelen. Uiteindelijk toen de bol erg ver was uitgerekt verdween hij. Donovan wou de volgende aanval inzetten tot hij opeens gekrijs hoorde. En tot zijn grote verbazing herkende hij dat gekrijs. Donovan's irissen gingen van hun felrode kleur weer terug naar hun donkere kleur en de muur van vuur verdween terwijl Donovan's ogen de lucht afspeurde.

Norwood keek naar Donovan wat hij deed en vloekte kort. Zijn tegenaanval was of doorzien of gewoonweg weggeblazen. Norwood keek op toen hij net zo min als Donovan gekrijs hoorde. Zijn ogen gingen rond maar door de muur van vuur zag hij niets. Toen hij merkte dat de vuur verdween en Donovan naar de lucht keek keek hij ook naar de lucht. Maar wat hij zag kon hij nog niet thuisbrengen.

Een vage zwarte stip vloog door de lucht. Donovan fronste even zijn wenkbrauwen. Pas toen het ding dichterbij kwam werden zijn ogen groot. ''Ga weg'' zei hij ongeloofwaardig toen het vliegende ding een draak bleek te zijn. De draak ging recht op Donovan af. Die zag het gevaarte aankomen en probeerde weg te rennen maar struikelde. De draak kwam met een duikvlucht op hem af om het zowat te vermoorden met zijn enthousiaste begroeting. Donovan voelde de ruwe tong van de draak even langs zijn wang schuren. ''Ja ik heb jou ook gemist. Nou ga van me af gek'' grinnikte hij terwijl hij de drakenkop wegduwde. Hij stond voorzichtig op terwijl de draak dreigend naar Master Norwood keek. Hij had gezien dat Norwood Donovan had aangevallen. Donovan zag het gevaar nog net op tijd. ''Master bukken'' riep hij en duwde hem en zichzelf tegen de vlakte terwijl vlak boven hen de draak flink vuur spuwde. ''Selethen. Kappen. Master Norwood wil me geen kwaad doen jochie. Dit was een vriendschappelijk gevecht'' riep Donovan naar de draak die wat rustiger werd. Donovan stond op en reikte zijn hand naar Norwood om hem overeind te helpen. ''Het spijt me Master maar Selethen kan nogal over stuur raken als hij me ziet vechten. Ik weet niet hoe hij hier is gekomen. Ik dacht dat hij nog op Razen zat'' zei Donovan verontschuldigend. Selethen blies even wat rook uit door zijn neus.

Norwood keek naar de stip die langzaam groter werd en toen hij merkte dat het een draak was en richting Donovan ging wilde hij er voor springen. Maar voor hij het wilde doen merkte dat de draak niet van plan waas wat Norwood dacht dat de draak zou gaan doen. De dreigende blik die volgde deed hem even slikken. Hij merkte dat de draakvuur wilde spugen en maakte een zegel om zich te beschermen maar hij werd al op de grond geduwd. Hij hoorde de woorden van Donovan en slikte even. "Dat was maar kantje boord..." zei hij bedachtzaam. Hij keek de draak strak aan maar na die blik veranderde al gauw in een glimlach. "Geeft niet..." zei hij. "..dan heeft hij inderdaad een eind gereist..." zei hij en knikte.

Donovan keek weer nar Selethen en aaide hem zachtjes over zijn snuit. Selethen sloot even zijn ogen als teken dat hij hetr prettig vond. Donovan schudde even licht zijn hoofd. ''Wat doe jij nou weer hier jochie'' fluisterde hij zacht. Hij keek even om naar Master Norwood. ''Selethen is van mij. Ik heb hem als ei uit een grot op Razen gehaald. Ziet U ik ben een draken rijder. Ik en Selethen zaten beide bij een circus op Razen. Tenminste dat was voordat mijn ouders uit hadden gevonden waar ik zat en me dwongen om naar deze school te gaan omdat ik toen nog met Diva zou moeten trouwen'' vertelde hij zacht.

Norwood luisterde glimlachend naar Donovan. "Het verklaard misschien ook wel je opstandelijk gedrag..." zei hij. "Ik kan begrijpen dat je liever op het circus was gebleven.." zei hij. "En volgens mij vond Selethen dat ook het fijnste. Maar je ouders hadden alleen het beste met je voor..." zei hij. "Al kan ik niet zeggen dat ik het niet eens was met de uithuwelijking." zei hij en keek even naar de draak.

Donovan keek Master Norwood recht aan. Misschien had hij gelijk. Donovan had sinds hij van huis was weggelopen en bij het circus was gegaan altijd opstandig gedaan tegen alles wat met autoriteiten te maken. Hij had niet te zeggen een hekel aan de autoriteiten. Donovan richtte zijn blik weer op zijn draak. Zijn grijns was verdwenen en had plaatsgemaakt voor een blik vol haat en venijn. ''Ze hadden Selethen nooit goed gevonden. Ze haatte me omdat ik niet de voorbeeldige zoon ben die ze wouden hebben. Ze verwachten van me dat ik beleefd ben maar vooral stil. Ik moet interesse tonen in politiek en dat soort zaken. Ze keuren niets goed dat me teveel vrijheid geeft'' zei hij vervuld met haat. ''Waarom ben je niet meer zoals Aigaithis Donovan? Je broer studeert tenminste. Die zal het later uitstekend doen. Aigaithis is echt een zoon om trots op te zijn. Waarom ben jij nou niet zo?'' zei hij met een geimiteerd stemmetje dat zijn moeder moest voorstellen. Het droop van het sarcasme en de verachting.

'Ik denk dat ik daar wel antwoord op kan geven,' siste een stem antwoordend op Donovans woorden. Savador kwam het grasveld opgelopen en bleef met een minachtende uitdrukking op zijn gezicht op een afstandje van Donovan en Norwood staan. Zijn blik ging even snel naar een grote draak, en even was er iets van onzekerheid in zijn ogen te zien. 'Het is heel eenvoudig: jij bent gewoon een laaggevallen circusaap die zoals alle andere apen achter slot en grendel hoort,' ging Savador spottend verder terwijl hij op Donovan kwam afgelopen. 'En dat is precies waar ik je nu ga plaatsen.' Hij greep hem bij zijn kraag en schudde hem even door elkaar. 'Jij gaat mee, schoelje! Zolang ik hier de leiding heb, bepaal ik wat hier gebeurt!' Savadors woorden klonken niet meer kalm. Het was dreigend gesis, als een slang die zich bedreigd voelde. Zijn gouden ogen richtten zich voor een moment op Norwood. 'En jij! Jij zorgt er maar voor dat je je zo min mogelijk aan me toont. Sluit jezelf maar op in je kas waar je een theekransje kan houden met je boompjes, dan heb ik geen enkele last van je,' zei hij snauwend.

Donovan zette onwillekeurig een stap achteruit toen Savador op hem af liep. Hij keek hem hatelijk aan toen Savador hem eindelijk niet meer door elkaar schudde. ''Probeer het maar eens'' siste hij terug. Hij greep Savador's polsen beet en verbrandde ze. Daarna krabelde hij overeind en liep naar Selethen. Met gemak klom hij op de rug van de draak. Die stond op en keek Savador dreigend aan. ''Ik kan je zo laten flamberen als je wilt'' riep Donovan kwaad tegen Savador. Als waarschuwing spuwde Selethen een beetje vuur.

Norwood luisterde naar Donovan's woorden. "Dat is inderdaad ver...!..." Hij keek om toen hij weer de vervelende stem van Savador hoorden. Hij merkte dat Savador donovan vastpakte en hij vond het wel genoeg. Hij ging tussen Savador en Donvoan staan. Hij keek strak naar Savador. "Als JIJ nou eens in JOU kantoor opsluit, dan hebben WIJ geen last van JOU..." zei hij en keek hem strak aan. "Ik ben niet blij wat Donovan had gedaan met Madeline. Maar ik begrijp nu waarom hij het deed en dat is voldoende voor mij." zei hij. "Je laat Donovan nu gaan. Als hij weer iets lastigs doet dan zal ik hem naar jou toe brengen... zei hij. Intussen stond hij tussen Savador en Donovan in.

Savador schreeuwde het uit toen zijn polsen plotseling werden omringd met een onaangename hitte, die zijn huid haast deed verschroeien. Hij hield zijn polsen tegen zijn borst geklemd terwijl hij Donovan een blik van vuur toewierp. Die zat inmiddels veilig op zijn draak. 'Ik kom pas van de ziekenzaal af en jij gaat er niet voor zorgen dat ik er weer in beland!' riep hij hem woedend toe. Savador negeerde Norwood volkomen en liep hem haast omver toen hij richting Donovan en de draak liep. 'Je komt er nu vanaf! Ik heb geen zin in je ongeinspelletjes, die heb je als clown bij het circus al genoeg kunnen uithalen!' Hij deinsde tegen zijn wil in een aantal passen achteruit toen hij de draak vuur zag spuwen, al geloofde hij niet dat dat op zijn volle kracht was. Hij wilde er liever niet aan denken hoe ver die vlammen konden reiken. 'Ik ben hier de baas! Jullie hebben niets te willen! De vredige tijd waarin Madeline leiding over de school had is voorgoed voorbij.. dood!' Savadors gezicht betrok toen de roodgekleurde huid bij zijn polsen hevig begon te gloeien. Hij hield ze stevig tegen zijn bovenbenen aan en hield zijn blik strak op Donovan gericht.

Norwood schudde zijn hoofd. "Dit is nou precies wat ik bedoel...Savador!" zei hij. "Jij eist dat ze luisteren en geeft te erge straffen. Als een koning zijn volk verraad en te hoge belastingen heft dan laten de ridders en zijn volk hem ook in de steek..." zei hij op snauwerige toon. "Dit gebeurt precies met jou..." zei hij. "Madeline was vergevingsgezind. Donovan was dan wel opstandig maar niet zo erg als dat hij nog zou kunnen worden." zei hij. Hij keek naar Savador. Hij rende op hem af pakte hem bij zijn schouder en duwde hem weg van Donovan. "Donovan. Vlieg naar het bos. De bomen zullen je helpen..." zei hij en knikte en keek naar Savador. Nu dat savador de baas was hielp hij iedereen op hem na. Het was hem wel genoeg.

''Als het aan mij ligt gaat die geheid weer terug komen. Wat mij betrefd heb ik liever haar dan jou. Let op mijn woorden ik zal alles doen als het jou maar dwarszit'' zei Donovan opstandig. Hij moest Selethen inhouden om niet meteen volle kracht te geven. ''Even geduld nog jochie'' fluisterde hij geruststellend tegen hem maar zonder zijn blik van Savador af te houden. Selethen spreidde een beetje zijn vleugels en ademde hete lucht uit vol rook. Zijn blik ging naar Master Norwood. ''Sorry Master, dat kan ik niet doen. Dit is nu mijn gevecht'' zei hij tegen hem. Hij was vastberaden Madeline te helpen weer schoolhoofd te worden.

Savador wierp over zijn schouder grijnzend een valse blik op Norwood en lachte zacht. 'Ik voel me vereerd vergeleken te worden met een koning. Dat is precies hoe ik me nu voel, inderdaad,' reageerde hij kalm. Hij draaide zijn hoofd weer naar Donovan toe. 'Helaas zal je reddingsactie niet door kunnen gaan, bosjesman.' Savador siste zacht een spreuk en nog niet eens een seconde later begon de grond te beven. Het gras spleet in twee stukken en een gigantische zwarte ketting onthulde zich met een zwaar klingelend geluid uit de bodem. Met nog een spreuk liet Savador de grote handboei bevestigen om de poot van de draak. Hij greep even met een hand naar zijn pols maar keek Norwood toen weer breed grijnzend aan. 'Dat joch laat ik hier niet vrij rondscharrelen. Niet zolang deze school en dit terrein aan mij toebehoort! Zeg eens Norwood, je bent toch niet jaloers dat Madeline een zwak voor me heeft?' Dat laatste was meer bedoeld om hem te stangen. Savador wachtte niet echt op zijn reactie maar had zijn blik alweer op Donovan en de draak gericht.

Norwood knikte en stapte op zij. Hij zuchtte even. "Succes Donovan..." zei hij en zuchtte even. "Waarom zou ik jaloers zijn? Als ik al ga trouwen....met haar..." zei hij en grijnsde. Daarna rende hij richting het schoolgebouw en baande zich een weg door de gangen hij hoopte dat Donovan maar niet al te veel in de problemen kwam. Donovan was immers een goede jongen, maar alleen zonder vrijheid in bepaalde keuzes. En wat gebeurt er met jongeren die je opsluit, ze worden opstandig. En dat gebeurde er precies met Donovan. Als Savador niet oppaste zou hij nog wel in de problemen komen.

Selethen zag de ketting en raakte in paniek. Met wat moeite wist Donovan hem te kalmeren. Hij keek kwaad naar Savador. ''Dat had U niet moeten doen'' zei hij. Hij gaf Selethen een klopje op zijn hals. Dat was voor de draak een teken. Selethen brastte los en een enorm bereik aan vlammen spuwde hij uit. Hij sloeg sterk met zijn vleugels en steeg op. Door de ketting werd hij even tegengehouden maar Selethen's vleugelslagen werden sterker waardoor hij bijna een orkaan veroorzaakte. Uiteindelijk brak de ketting. De helft viel terug op de grond terwijl de andere helft aan Selethen's poot bleef vastzitten. De draak sloeg zijn vleugels in volle lengte uit en spuwde vuur in pogingen om Savador flink te raken. Donovan moest goed uitkijken waar Selethen richtte om Norwood niet te raken. Pas toen hij zag dat Norwood weg was liet Donovan Selethen compleet los gaan.

Savadors ogen werden even groot en zijn pupillen versmalden zich. Waarom had hij niet geweten dat Madeline ging trouwen? Hij staarde Norwood ziedend na, maar vroeg zich toen af waarom hij zich daar eigenlijk zo kwaad over maakte. Getrouwd of niet, als hij Diva niet meer had zou hij er alles aan doen om Madeline aan zijn zijde te krijgen. Savador moest zijn gedachten als vruchten afwerpen toen Donovans draak plotseling losbarstte. Hij viel achterover in het gras van schrik bij het zien van het allesverwoestende vuur dat als een vlammenwerper uit de bek van de draak spoot. Hij hield zijn lijf plat tegen de grond gedrukt toen er een aantal stevige windvlagen werden gecreërd door de slaande vleugels van het beest. Tot zijn grootste ergenis zag hij zijn ketting van duistere magie losbreken. Savador trok van woede een pol gras uit de grond. Niemand had ooit eerder zijn ketting kunnen breken! Veel tijd om te mokken had hij niet, want hij zag de vlammen nu recht op zich afkomen. Hij sprong overeind, greep met een hand naar de gevoelige plek waar hij pas was geopereerd, en maakte met zijn andere hand een schild van duistere magie, die verticaal ongeveer net zo lang was als hijzelf. Of het sterk genoeg was wist hij niet, maar hij werd door de kracht van het vuur wel een heel stuk door het gras achteruit geduwd. Savador vloekte luid. Het was niet verstandig geweest hier te komen zolang Donovan zijn draak bij zich had.

Donovan liet Selethen een tijdje zijn gang gaan maar hield hem toen weer in. ''Zo is het genoeg jochie. Je moet hier wegkomen. Maak je geen zorgen om mij. Ik weet wat ik doe'' zei hij zacht tegen de draak. Selethen scheerde vlak langs de grond. Zijn scherpe nagels boorde zich dwars door het schild heen en trok ze er daarna weer uit waarmee hij het schild sloopte. Net voordat Selethen weer omhoog vloog sprong Donovan van zijn rug. Hij keek de draak na die over de toppen van de bomen wegvloog. Hij draaide zich om naar Savador. Hij had voorlopig wel even wraak genoeg genomen. Hij liep met zijn handen nonchalant in zijn zakken naar Savador toe. ''Nou. Lopen dan naar die debiele kerkers van je. Ik heb niet de hele dag'' zei hij verveeld.

Savador zag de draak op zich afkomen en viel opnieuw achterover, dit keer met schild. Hij snakte naar adem toen hij de nagels dwars door zijn schild zag steken. Het had maar een paar centimeter gescheeld, of Savador had nu een diepe open wond op de plek waar zijn neus had moeten zitten. Hij raakte steeds meer in paniek, want tegen draken was hij niet opgewassen. Vooral toen zijn schild langzaam afbrokkelde. Ontzet zag Savador de draak over de boomtoppen wegvliegen. Hijzelf bleef hijgend op de grond liggen, terwijl de afgebrokkelde stukken van zijn schild in zwarte rook opgingen. Was het voorbij? Hij durfde het pas te zeggen toen hij Donovan naar hem toe zag komen lopen en hij zijn woorden hoorde. Savador staarde hem een hele tijd zwijgend aan en hielp zichzelf toen overeind. Minutenlang bleef hij met een ernstige blik op Donovan neerkijken. Hij verbrak de stilte door hem plotseling een ferme tik tegen het achterhoofd te geven, als een vader die zijn zoon strafte. 'BEN JIJ HELEMAAL!' barstte hij overdreven luid los in zijn oor. 'Jij misselijk rotjoch! Je hebt het nu echt helemaal verpest voor jezelf!' Met trillende handen greep Savador Donovans polsen beet en liet er een soortgelijke ketting om verschijnen als waarmee hij hoopte de draak mee tegen te kunnen houden. 'Dit is de allerlaatste keer geweest dat jij oproer hebt veroorzaakt, hoor je dat! Uitgebraakt uitschot, dat ben je!' ging Savador met een bevende stem van woede verder terwijl hij hem ruw achter in zijn nek greep en hem hardhandig vooruit duwde.

PROFILE MAGICIAN