Lost...[open ^^]

Sue had haar geheugen nog steeds niet terug ze wist nu wel zeker dat Sue haar naam was maar voor de rest bleef haar hoofd in dikke mist gehuld. Ze mocht op deze school blijven ze kreeg een kamer toegewezen en ze nam deel aan de lessen. Sue vond het hier wel leuk ze was nu eenmaal nogal optimistisch. Alleen haar verloren geheugen zat haar dwars en de man die haar blijkbaar wilde doden die haar al die wondes had bezorgd hij was ook de reden dat ze haar geheugen kwijt was geraakt als hij niet achter haar aan had gezeten. Sue was zo in gedachten verzonken geraakt dat ze niet had gezien waar ze naartoe was gewandeld. Ze had nog steeds wat last van hoofdpijn maar het was te doen en toen ze opkeek van de boeken die ze vast had, ze moest namelijk een hoop inhalen wilde ze de andere kunnen bijhouden merkte ze dat ze in een donkere hal stond. Ze schrok wel even en ze maakte een klein lichtbolletje dat voor haar zweefde zodat ze wat kon zien. Waar was ze hier in godsnaam? En hoe was z hier gekomen? En nog belangrijker he geraakte ze hier weer weg? Haar grote blauwe ogen tuurde door de schaars verlichtte ruimte.

Erza stapte rustig op haar gemak rond. Ze had geen zin voor het moment om andere leerlingen tegen te komen die denken dat ze beter zijn, want jammer geneog heb je er daar veel van. Zuchttend streek Erza door haar donker rode haren terwijl ze naar de vele gangen keek. Niet dat ze zou verdwalen. Ze kon nu eenmaal dingen goed onthouden, dat was nu eenmaal niet zo moeilijk als je zou begrijpen hoe zij dingen onthield. Maar Erza was neit zo goed in dingen uitleggen dat van haar zelf dus deed ze de moeite daar ook niet meer voor. Haar licht grijze ogen scanden de omgeving. Ze snoof even goed, de stinkende maffe geur dat hier te ruiken was, was van de kerkers natuurlijk maar ze rook nog iets anders. Een lichtte zucht verliet Erza haar keelgat maar het was niet gewone lucht het was duistere lucht het zweefde van haar weg en gleed een gang door. Meteen volgde Erza haar magie. Vaak deed ze dingen dat ze zelf niet bewust deed. Het was vaak haar instinct die het dan gewoon overnam, wat heel vaak gebeurde trouwens. De duistere mist werd dikker en ging langzamer wat voor Erza aanduide die persoon die hier was snel voor haar zou opdoemen. En ze had gelijk de duistere mist van haar verdween alsof het er nooit was geweest, en daarvoor in de plaats zag ze het meisje."Verdwaald?" Vroeg Erza aan haar, het leek er ook op en ze proefde ook de verwarrings gevoelen van het meisje voor haar.

ze rook een zwavelachtige geur en ze zag ook donkere mist tot er ineens een roodharig meisje voor haar stond. "verdwaald?" vroeg ze. Sue was lichtelijk verbaasd maar knikte toen wel. "Euh ja. Ik ben hier binnengewandeld zonder dat ik het eigenlijk door had." Zei ze met een schaapachtige glimlach. Ze zat nog steeds onder de krassen en op haar voorhoofd zat nog een litteken van de diepe snijwond die ze had gehad. "Weet jij toevallig waar we hier zijn?" Vroeg ze kalm.

Erza keek het meisje rustig aan waardoor enkele plukjes haar voor haar licht grijze goen kwamen te liggen. Voor het moment liet ze haar haar met rust want het zou later toch wel weer tevoorschijnt komen. Vlug keek richte Erza weer haar aandacht op het meisje voor haar. Ja ze was verdwaaldt dat proefde ze nu eenmaal aan haar. "Euh ja. Ik ben hier binnengewandeld zonder dat ik het eigenlijk door had." Zei het meisje met een schaapachtige glimlach. Dat verklaarde dus ook alles. Iemand die de weg hier niet kende zou hier nu ook weer niet zonder een map of iets dergelijks door de vele gangen ronddwalen. Behalve Erza dan want zij heeft zo'n kaart helemaal niet nodig. Haar hersens waren goed genoeg om de gangen te onthouden waar ze door was geweest. "Weet jij toevallig waar we hier zijn?" hoorde ze het meisje kalm vragen. Erza was even terug in haar gedachten verdrongen maar schudde die toen vlug met haar hoofd weg en keek het jonge meisje aan."Natuurlijk weet ik dat, en ik weet de weg ook naar de uitgang" Antwoorde Erza" We zijn in de kerkers van de school natuurlijk, een gezellige plek toch?" Grinnikte ze terwijl ze zich even kort uitrekte waardoor haar rug even kraakte."Ben je hier nog maar nieuw?" vroeg Erza" Want ik heb je hier nog niet gezien" Bekende ze vervolgens."o sorry waar zijn mijn manier, ik ben Erza Scarlet" en keek het meisje aan draaide zich toen half om en wachtte tot ze haar zou volgen.

Het meisje leek aan vanalles te denken maar toen ze wat zei reageerde ze toch. ."Natuurlijk weet ik dat, en ik weet de weg ook naar de uitgang" Antwoorde Erza" We zijn in de kerkers van de school natuurlijk, een gezellige plek toch?" Grinnikte ze terwijl ze zich even kort uitrekte waardoor haar rug even kraakte. Sue moest even kort en zacht lachen. Typisch iets voor haar om op zo'n plek terecht te komen. "Ben je hier nog maar nieuw?" vroeg Erza" Want ik heb je hier nog niet gezien" Bekende ze vervolgens. Sue knikte kort ze was inderdaad gloednieuw. "o sorry waar zijn mijn manier, ik ben Erza Scarlet" en keek het meisje aan draaide zich toen half om en wachtte tot ze haar zou volgen. Sue glimlachtte. Aangenaam mijn naam is Sue, denk ik... Zei ze bedachtzaam terwijl ze Ezra volgde. En ik ben hier nog maar sinds gisteren ik heb zeg maar last van geheugen verlies en dit is tijdelijk de enige plaats waar ik heen kan. Zei ze rustig.

Erza wachte geduldig af en streek behendig door haar donker rode haren. Daarna keek ze aandachtig naar de gang waar ze nu waren, zoch het punt dat haar liet weten waar ze zaten, al snel zag ze naar wat ze had gezocht, Scarlet herhaalde de punten in haar hoofd en kreeg zo een map in haar gedachten. straks moesten ze dus naar links en dan weer naar links. Dit zal niet meer zo moeilijk zijn. Aangenaam mijn naam is Sue, denk ik... Zei ze bedachtzaam terwijl ze Ezra volgde. Erza keek haar even verbaasd aan, ze dacht dat ze zo heet? Hoe kan dat nu toch. "Aangenaam" Antwoorde Erza. Ze zal er straks wel achterkomen,waarschijnlijk. En ik ben hier nog maar sinds gisteren ik heb zeg maar last van geheugen verlies en dit is tijdelijk de enige plaats waar ik heen kan. Zei ze rustig. Dat verklaarde dus alles. Scarlet dacht even na, ondertussen stapte ze samen met Sue door de gangen, af en toe zocht Erza naar dat ene punt daarbij als je wist naar waar je zocht vond je het gemakkelijk dus moeilijk was het helemaal niet."Geheugenverlies? Aie dat is niet leuk...denk je dat je het ooit terug zou krijgen?" Vroeg ERza lichtjes nieuwsgierig en sloeg ondertussen een gang naar links.

PROFILE MAGICIAN

» How did I get so lost? [open]
» Not all those who wander are lost. [open]
» Lost and Found||Open
» I admit: I'm hopelessly lost ~ (Open)
» We're only lost children, trying to find a friend.. [OPEN]

Lost...[open ^^]

Lost...[open ^^]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen