Bescherming

Diva keek even bezorgd naar Savador op. ''U moet echt even naar de ziekenzaal toe. Dit kan niet goed zijn'' zei ze zacht tegen hem. Ze ging rechtop zitten zodat ze nu ongeveer op ooghoogte zat. Ze keek Savador recht aan. Ze drukte haar hand tegen haar buik aan toen er nog een trap volgde maar bleef Savador aankijken.

Savador ademde wat zwaarder en zijn glimlach ging over in een grimas, maar hij bleef Diva aankijken toen ze zich wat oprichtte met een blik alsof er niets aan de hand was. 'Welnee, Diva. Voor zoiets onbenulligs ga ik niet naar de ziekenzaal.' Hij schrok er zelf van hoe schor zijn stem geklonken had, alsof er iets vastzat in zijn keel. Hij sloot een hand om zijn luchtpijp en slikte met veel moeite het omhoogkomend bloed weer door. 'Misschien wel,' gaf Savador uiteindelijk met een klein glimlachje toe. Zijn gezichtsuitdrukking ging van kalm in een oogwenk over naar woede. 'Verdomde Norwood! Ik sluit hem ook op in de kerkers! Hij zal mijn wraak voelen!' schreeuwde hij plotseling. Dat deed zijn lichaam niet goed, want het volgende moment spuwde hij een dikke klodder bloed uit. Zijn borst werd ermee bespetterd en het overgebleven bloed gleed van zijn onderkin naar zijn hals. Savador bleef een moment bevend stilzitten, maar leunde toen weer zuchtend achterover. Door die klap had hij iets aan zijn longen overgehouden, dat moest haast wel.

Toen Savador eerst zei dat hij niet zou gaan keek Diva hem even verwijtend aan. Ze schrok echter toen hij bloed uitspuwde. Met haar mouw veegde ze het bloed van zijn hals en kin. Het laatste druppeltje bij zijn lip veegde ze kort met haar duim weg. Ze gaf hem zachtjes een kus. ''Ze kunnen U vast wel genezen'' zei ze zacht en ergens een beetje geruststellend.

Savador voelde het beklemmende gevoel in zijn longen weer terugkomen, alsof hij nooit genoeg zuurstof binnen kon krijgen. Hij liet het zwijgend toe dat Diva het bloed met haar mouw van zijn kin en hals veegde. Hij gaf haar zwakjes een kus terug en veegde het bloed met zijn onderarm van zijn borst weg. 'En al kunnen ze dat niet, ik eis genezing. Van wie doet er niet toe, als dit gevoel maar weggaat!' hijgde hij op een hysterische toon. 'Dit is niet om uit te houden!' Savador duwde Diva voorzichtig van zich af en wankelde naar zijn bovenkleding toe. Voor de zekerheid hield hij een hand tegen zijn mond gedrukt. Hij wilde bukken om zijn kleding op te rapen, maar werd tegengehouden door een stekende pijn in zijn rug. Savador richtte zich vloekend weer op. De wonden van de glasscherven waren natuurlijk nog niet helemaal genezen. Het was allemaal Norwoods schuld, en hij zou het hem daarom ook definitief betaald zetten.

Diva bleef even bij de stoel staan maar kwam direct in beweging toen Master Savador zich weer oprichtte vanwege de pijn van de wonden aan zijn rug. Ze bukte zich, al werd dat voor haar inmiddels ook lastiger, en raapte zijn kleding op. Ze reikte hem eerst zijn trui aan en daarna zijn vest. ''Zal ik meegaan naar de ziekenzaal?'' vroeg ze zacht.

Savador bleef hijgend staan, alsof hij net een aantal kilometer gerend had, en keek met een koortsachtige blik toe hoe Diva hem te hulp schoot. Hij pakte zwijgend zijn kleren aan die hem toe werden gereikt maar trok ze niet meteen aan. In plaats daarvan hield hij ze over een arm, terwijl hij met zijn vrije hand de linkerhelft van zijn gezicht bedekte. Hij kreunde zacht, maar probeerde het voor Diva te onderdrukken door snel naar de deur te lopen. 'Dankje, Diva,' zei Savador diep zuchtend, alsof hij al die tijd zijn adem had ingehouden. 'Ga met me mee.' Hij trok de deur open en strompelde de gang van de Toren op.

Diva volgde Savador met haar blik toen hij naar de deur liep. Toen hij zei dat ze mee moest gaan volgde ze hem met snelle pas tot ze naast hem liep. ''Als U wilt kunt U op mij steunen'' bood ze aan en keek even op naar hem. Ze moesten hem gewoon genezen. Diva zou erop toezien dat ze gedwongen werden hem te genezen als ze zouden weigeren.

Savador staarde naar de gang voor hen, die plotseling langzaam begon te kantelen. Hij kneep zijn ogen even dicht en sloeg een arm om Diva's schouders om op haar te steunen toen ze dat aanbood. Hij voelde het koude zweet over zijn lichaam langzaam naar beneden glijden maar sloeg er geen acht op. Genezing was het enige waar hij nu nog naar snakte, en snel. Hij voelde zich misselijk en duizelig tegelijk, en zijn longen voelden aan als uitgelebberde ballonnen. Savador betwijfelde of dit alles door die ene klap kwam. Als er wat meer aan de hand was zou hij daar spoedig achterkomen.

(Ik open wel een topic bij de ziekenzaal)

PROFILE MAGICIAN