Bescherming

Savador loodste Diva zachtjes aan haar hand mee naar de Toren. Hij begon af en toe te strompelen, maar hij dwong zichzelf om zich te vermannen. De glasscherven in zijn rug waren niets, net als de klap die zijn longen zowat uit zijn borstkas had geblazen. Althans, dat probeerde hij vol te houden. Ondanks het feit dat hij soms stil moest blijven staan om bloed op te hoesten en dat voor Diva verborgen wilde houden, grijnsde hij breed. Hij had al verscheidende deuren in de Toren geprobeerd, maar tot nu toe was het hem niet gelukt om er één te openen. Behalve de laatste deur, die zwaaide met gemak open. Er drong hem een bekende geur zijn neusgaten in, wat hem onmiddellijk deed denken aan Shadra. Savador wist dat dit de juiste kamer was. Hij keek even kort rond en trok Diva mee de kamer binnen. Veilig en wel sloot hij de deur achter haar. Als het goed was waren ze nu volkomen veilig. Hij plofte neer in de eerste de beste stoel die dichtbij stond en onderdrukte een kreun toen hij tegen de rugleuning wilde zitten. Op die manier bracht hij de glasscherven alleen maar dieper zijn huid in. Savador boog toen maar voorover en leunde met zijn ellebogen op zijn knieën. Hij sloot met een zucht vermoeid zijn ogen. Norwood moest nu vast ergens op de grond liggen, trillend en zwetend. Gif binnenkrijgen was niet niks, vooral niet als het gif is gemengd met duistere magie.

Diva keek telkens bezorgd om naar Savador. Ze had heus wel gezien hoe slecht hij eraan toe was ondanks dat hij dat voor haar probeerde te verbergen. Een golf van opluchting ging door haar heen toen ze de juiste kamer gevonden hadden. Ze keek naar binnen. Veel zwart, en de geur die er hing deed haar direct denken aan thuis. Dit moest wel de kamer van Deshas zijn. Ze werd door Savador een beetje willoos naar binnen getrokken. Eenmaal binnen bleef ze een beetje doelloos staan. Ze keek bezorgd naar Master Savador toen hij ging zitten. ''Misschien kan ik beter de glasscherven eruit halen'' zei ze zacht en een beetje schor. Het was de eerste keer sinds het gevecht dat ze uberhaupt iets zei.

Savador veegde zijn hand dat onder zijn eigen bloed zat af aan zijn broek en glimlachte wat ongemakkelijk. 'Welnee, Diva. Die vallen er uiteindelijk vanzelf wel uit,' zei hij koppig. Hij trok een pijnlijk gezicht toen hij zijn vest uit wilde doen en er een glasscherf half uit zijn rug getrokken werd. Hij probeerde zich nog even flink te houden en door te zetten, tot er een schreeuw uit zijn keel ontsnapte. 'Ga je gang,' gaf hij uiteindelijk met tegenzin toe. Savador stond op en ging op een kruk zitten, zodat Diva goed bij zijn rug kon. Hij staarde met een lege blik naar zijn handen in zijn schoot en zuchtte. Om zijn titel als schoolhoofd te behouden vreesde hij dat hij nog veel meer moest doorstaan dan alleen het laatste gevecht. Maar Madeline had het zelf gezegd; hij mocht zijn functie behouden, en dat liet Savador zich geen tweede keer zeggen.

''Ik zal proberen het zachtjes te doen'' zei Diva zacht. Ze liep naar Master Savador en trok voorzichtig maar wel snel zodat het gauw voorbij zou zijn de glasscherven uit zijn rug. Ze stelpte het bloed met een schone zakdoek. ''Meer kan ik niet doen. Ik weet niet hoe ik dit moet genezen'' zei ze zacht terwijl ze de wonden schoonmaakte en ervoor zorgde dat het bloeden stopte.

Savador beet op zijn tanden toen Diva de glasscherven in zijn rug onder handen nam. Het leek veel te lang te duren voordat ze er allemaal uitgetrokken waren, en als hij dacht dat het voorbij was voelde hij alweer een nieuwe stekende pijn op een willekeurige plek op zijn rug. Toen Diva klaar was en het bloed stelpte veegde hij de tranen die in zijn ogen waren geschoten tijdens het karwei ruw weg. 'Dankje, Diva,' zei Savador zacht. Hij trok zijn vest en trui uit en tastte met zijn vingertoppen over de wonden die nu open en bloot lagen. Die waren klein maar diep, en bovendien behoorlijk pijnlijk. Hij verbond zichzelf met een rol verband. In zijn eentje ging dat nogal onhandig, maar uiteindelijk zat een groot deel van zijn bovenlichaam - van zijn borst tot zijn navel - in een dikke laag verband. Savador strompelde in een sukkelpasje terug naar de stoel. Hij zuchtte en leunde vermoeid achterover, zijn blik grijnzend op Diva gericht. 'Dat is ook weer voorbij,' zei hij met dezelfde grijns, doelend op het hele gebeuren dat net plaats had gevonden. Savador sloot zijn ogen, waardoor de paarse strepen op zijn oogleden zichtbaar werden, en klaagde nog een zucht. Hij mocht blij zijn dat hij nog in leven was; hij had Norwood altijd onderschat, maar hij paste toch wel beter op wanneer hij in zijn monstervorm was.

Diva glimlachte flauwtjes terug naar Savador. Ze liep even naar het raam en steunde met haar handen op de vensterbank terwijl ze even naar buiten keek. Als ze hier dan al moest zitten ter bescherming dan wou ze wel iets te doen te hebben. Nu kon ze het tenminste nog. Ze hield haar handen voor zich alsof ze iets vasthield en in haar handen verscheen haar eigen zwaard. Ze trok het uit de schede en even later was het geluid van een lemmet dat dwars door de lucht sneed goed te horen. Waar Diva niet op had gelet was dat haar stappen en bewegingen hetzelfde waren als die van de Suasama waar Deshas eerder mee had gevochten. Evenals dat haar zwaard veel op dat van de Suasama leek.

Savador hield een hand op de plaats van zijn longen en hoorde het zwiepende geluid van een zwaard dat dwars door de lucht sneed. Toen hij zijn ogen weer opende keek hij zwijgend toe hoe Diva met haar zwaard overweg ging. 'Het spijt me dat ik het je nooit eerder heb verteld, Diva. Madeline..' Hij maakte zijn zin niet af. Diva moest ongetwijfeld al wel weten waar het over ging. 'Het was stom van me. Ik had het je moeten laten weten als mijn vrouw.' Savador sloot zijn ogen weer. Op het eerste gezicht leek hij blind te zijn voor de stappen en bewegingen die Diva maakte. Maar na een kleine aantal minuten schoten zijn ogen open en boorden zijn verticale pupillen zich in haar ogen. 'Suasama?' vroeg hij hees. 'Diva, vertel me nu niet dat jij..' Hij zweeg, maar de verstarde blik bleef. Savador veerde overeind in zijn stoel en boog zich wat meer voorover alsof hij de zwaarduitvoering van Diva beter wilde bekijken.

Diva stopte midden in een oefening toen ze de hese stem van Savador hoorde. Ze was vergeten dat hij natuurlijk de bewegingen kon herkennen. Tenminste nu Deshas met Kale had gevoochten. Diva had al vanaf het begin geweten dat het Kale was. Die manier van bewegen kon enkel bij hem horen. Diva liet haar zwaard zakken en keek naar de grond. ''Ik moet U ook iets vertellen'' zei ze zacht. ''Ik ben inderdaad lid van de Suasama, maar ik ben nog een leerlinge. De Suasama die vandaag met Deshas gevochten heeft is mijn leermeester hier op school'' zei ze zacht. Ze keek Savador even voorzichtig aan.

Savador staarde Diva even woedend aan. 'Leermeester?' herhaalde hij met een bevende stem. 'Bedoel je je Suasama leermeester of een zekere leraar hier op school?' Zijn trillende handen klauwden zich krampachtig in de armleuningen van de stoel. Als de stem van de Suasama hem zo bekend voor kwam, moest het toch wel iemand hier op school zijn? En aangezien de man te oud was voor een leerling moest het wel één van de volwassenen hier zijn. Hij kon er niet tegen als hij het niet wist. Savador ontspande zich al gauw weer en leunde breed grijnzend achterover. 'Maar een lid van de Suasama... des te beter,' zei hij tevreden. 'Mijn vrouw nog wel. Je mag trots op jezelf zijn, Diva, want dat ben ik ook.' Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek Diva met een geruststellende blik aan, alsof hij haar onzekerheid weg wilde nemen. Hij zag de Suasama niet als een slechte groep huurmoordenaars van Shadra. Het waren altijd al zijn helden geweest, van jongs af aan.

''Ik ga U niet vertellen wie hij is. Ik mag geen indentiteiten prijs geven van collega's en al helemaal niet als die collega ook nog eens mijn leermeester is'' zei Diva kalm. ''Het enigste dat ik U kan vertellen is dat een van de leraren hier op school die Suasama was en zelfs dan zeg ik al teveel'' vervolgde ze. Ze zou Master Kale nooit veraden, zelfs niet aan Master Savador. ''Ik heb zowiezo al teveel regels gebroken. Gelukkig gelden ze niet zo streng voor me omdat ik nog maar een leerlinge ben. Maar volgens mijn leermeester zal dat ook niet lang meer duren'' zei ze terwijl ze haar oefeningen hervatte. Nu droeg ze nog paarse banden om haar zwarte pak die aangaven dat ze een leerling was. Maar daarna zou ze een donkergroene krijgen en als ze eenmaal Master Kale in een officeel gevecht verslagen had kreeg ze een donkerblauwe band, de hoogste rang bij de Suasama.

Savador hield zijn giftige blik strak op Diva gericht. Hij merkte niet dat hij zo hard op zijn wangzak beet dat zijn mond zich vulde met bloed. 'Dus dat kun je zelfs niet aan mij kwijt?' vroeg hij sissend. Hij bleef even star in zijn stoel zitten alsof hij van steen was. 'Het kan me niet schelen hoeveel regels je ermee overtreed,' ging hij zacht maar dreigend verder. Hij sloeg plotseling woedend met een vuist op de armleuning en vloog overeind. 'Ik ben jouw man, Diva! De persoon die het dichtst bij je staat, en die nu zelfs de titel schoolhoofd behoud! En zelfs dat kun je niet aan me kwijt?' Zijn zachte woorden waren overgegaan in geschreeuw, die als zweepslagen klonken. Savador was tijdens zijn uitbarsting naar Diva gelopen en stond nu vlak voor haar neus stil. Zijn ziedende blik waarmee hij op haar had neergekeken ging opeens over naar een kalme. 'Maar dat is goed. Als je zelfs voor mij nog geheimen hebt en me dat niet wilt vertellen, zoek ik het zelf wel uit,' zei Savador zacht. Hij draaide zich met een ruk om, zodat zijn lange haar Diva bijna in het gezicht sloeg, en zeeg weer zuchtend neer in zijn stoel. Hij hield een hand over zijn oog zodat zijn gezicht half verborgen was. Een fel goud oog bleef Diva door zijn vingers peinzend aanstaren.

Diva deisde even achteruit toen Savador zo dreigend op haar af kwam. Met lichte angst keek ze op naar hem. Nu hij zo vlak voor haar stond moest ze haar hoofd helemaal in haar nek leggen om hem in zijn ogen te kijken. Dit hield ze niet vol en staarde als een bang klein kind naar de grond. Ze bleef naar de grond staren toen hij weer ging zitten. Ze besefte goed dat als Savador er zelf achter zou komen dat het Kale was dan zou Kale er misschien nog erger vanaf komen. Het leek Diva het beste het te vertellen. In gedachte smeekte ze alvast om vergeving en ergens voelde ze woede. Haar hand die het zwaard omklemde trilde van de kracht die ze erop uit oefende en haar knokkels werden witter dan anders. Niets, maar dan ook niets kon ze die man ontzeggen. Ze hield teveel van hem daarvoor. ''Weet U, binnen de Suasama zijn erg veel regels. Als je je daar niet aan houd kunnen de gevolgen je fataal zijn. Ik wordt minder hard aangepakt omdat ik nog maar een leerling ben maar U moet goed begrijpen dat wat ik U nu ga vertellen echt binnen deze vier muren moet blijven'' zei ze zacht nog steeds zonder Savador aan te kijken. ''De Suasama die vandaag met Deshas gevochten heeft was Master Kale. Hij is een van de hoogste in rang. Toen hij hoorde dat ik een leerling was bood hij me aan hier op school extra lessen te geven zodat ik niet al te ver achter zou raken op de andere leerlingen. Na verloop van tijd is hij mijn vaste leermeester geworden'' zei ze half fluisterend.

Savador bleef Diva door zijn vingers aanstaren terwijl hij naar haar half fluisterende uitleg luisterde. Hij haalde zuchtend zijn hand voor zijn gezicht weg. 'Was dat nu zo moeilijk om te vertellen?' vroeg hij zacht en hij leunde met zijn hoofd tegen de stoel. 'Kale... dus toch? Ik dacht al dat ik die misselijke stem eerder gehoord had. Ja, alles valt op zijn plaats. Dat verachtelijke postuur past bij niemand minder dan Kale. Waarom ben ik er niet eerder op gekomen?' mompelde hij zacht, meer tegen zichzelf dan Diva. Hij leek er niet echt verbaasd over te zijn. Hij had het eigenlijk al een vermoeden dat het Kale was. Savador richtte zijn blik weer op Diva. Een kleine glimlach speelde om zijn lippen. 'Kom eens bij me, Diva,' zei hij kalm terwijl hij een klein wenkgebaartje met zijn wijsvinger maakte. Het ene moment was hij verblind door razernij, het andere moment zo rustig als kalm water. Het was alsof hij zich nooit tegenover haar had opgewonden.

Diva sloot haar ogen en haar blik bleef naar de grond gericht toen ze Savador`s mompelde woorden hoorde. Ze keek door een paar zwarte lokken heen recht in de goudkleurige ogen van Savador toen hij zei dat ze bij hem moest komen. Op dit soort momenten begreep Diva helemaal niks van hem. Het ene moment was hij razend op haar geweest en nu was hij zo kalm, zo beheerst. Langzaam liep Diva naar hem toe. Haar passen leken wel verzwaard. Uiteindelijk stond ze voor hem.

Savador klaagde een diepe zucht terwijl hij naar Diva opkeek. Zijn hoofd leek ook even licht nee te schudden, alsof ze hopeloos was. Hij trok Diva zacht aan haar hand op zijn schoot en hield haar hoofd met een hand tegen zijn borst gedrukt. Hoe eenvoudig dat hoofdje te breken was wanneer hij kwaad was, behandelde hij haar nu alsof ze van porselein was. 'Je moet niet meer bang van me worden, Diva,' zei Savador zacht terwijl hij met zijn andere hand zacht door haar haren ging. 'Ik wil jou toch geen pijn doen?' Of het geruststellend genoeg overkwam wist Savador niet. Af en toe begreep hij zijn vlotte emotiewisselingen zelf niet eens.

Diva liet zich op Savador`s schoot trekken. Hij kon makkelijk praten. Zij was kleiner dan hem en zou nooit zo snel tegen hem uitvallen. Hij zou zich hoe dan ook toch niet zo klein, zo kwetsbaar voelen als zij woedend tegen hem zou schreeuwen. ''Ik kan er niets aan doen. Telkens als U voor me staat en kwaad op me neerkijkt, dan zie ik m`n vader weer voor me'' zei ze zacht. Ze kon zich die ijzige koude blik nog goed voor geest halen. Die minachting waarmee hij altijd op haar neerkeek. Ze kon nooit iets goed doen. Hij noemde haar overal te stom voor, behalve als hij haar nodig had ergens voor. Dan was ze opeens niet te stom. Maar ook een klein complimentje kon er dan ook nooit vanaf.

Savador liet een zachte, kakelende lach horen bij het horen van Diva's woorden. Zijn borst schudde licht op en neer. 'Maar ik ben jouw vader niet, Diva,' zei hij met een glimlach toen hij was uitgelachen. Hij streek nog steeds zacht door haar haren, draaide nu een lok om zijn vinger. 'Ik ben je levenslange minnaar.' Die woorden kwamen er zonder dat hij het zelf echt doorhad intimiderend uit. Toch wist Savador ergens diep van binnen wel wat Diva bedoelde. Hij had precies hetzelfde ondergaan met zijn oom, die hem gebruikte wanneer hij dat nodig vond en in een hoekje smeet wanneer zijn bruikbare werk gedaan was. Maar naast dat werd hij ook nog als een speeltje gebruikt, waar zijn oom zijn gevoelens op kon afreageren. Als een levenloze stresspop.

''Toch blijft het moeilijk U zo te zien als U kwaad bent. Dan voel ik me zo zwak, zo machteloos, zo kwetsbaar'' zei Diva zacht. Hoe meer ze erover praatte, hoe meer Diva zich er van herinnerde. Haar herinneringen bleven zich maar als korte flims in haar hoofd afspelen. Zijn woorden bleven haar gedachte teisteren. En de enigste reden dat ze het zo lang had volgehouden was enkel om Celede voor alles te beschermen. Om ervoor te zorgen dat zij het nooit hoefde mee te maken. Sommigen herinneringen kwamen zo sterk terug dat Diva haar ogen dichtkneep en een beetje verstijfde.

Savador merkte Diva af en toe verstijven in zijn armen. Om de een of andere reden vond hij het amuserend om mensen in een zwakke positie te zien, maar wanneer hij zo over Diva dacht werd hij boos op zichzelf. Hij kon zich nog goed herinneren toen hij die amuserende gevoelens eens tegenover Diva uitte en waardoor de relatie vervolgens verslechterde. Hij had de woede die hij toen voelde het meest op Solomon afgereageerd, en dat was fout. Het maakte hem op die manier net zo'n vruchteloos persoon als zijn oom. Savador boog zich voorover, streek wat haren uit Diva's gezicht en beet haar speels in haar oorschelp. 'Maar dat ben je niet,' zei hij zacht in haar oor. 'Jouw vader en mijn oom... dat waren pas zwakke personen.' Hij richtte zich weer wat op, maar hield zijn hoofd nog steeds dichtbij Diva.

Diva voelde ineens een stel tanden in haar oor bijten maar pijn deed het niet. Ze hoorde Savador's zachte woorden en dat zprgde ervoor dat ze zich weer iets beter voelde dan daarvoor. Ze omhelsde hem even en begroefd haar gezicht in zijn nek waarna ze hem eerst daar een kusje gaf en hem toen in zijn nek zachtjes beet om hem terug te pakken toen hij in haar oorschelp had gebeten.

Savador grijnsde breed en liet het toe dat Diva hem terugbeet. Hij was het al wel gewend dat hij iets terug kon verwachten als hij met stoeien begon. Het gaf hem immers een teken dat het alweer goed was tussen hen. Hij ontspande zich en zakte wat meer onderuit in de stoel. 'Er zijn een paar zaken die ik nog moet regelen. Ik laat al het levende water hier op school bevriezen, dan heb ik gelijk een hoop minder trauma's. En Donovan en Imeth sluit ik zowiezo zonder bezwaar op in de kerkers. Dan studeren ze daar hun magie maar,' uitte Savador zijn plannen die hij tot nu toe alleen maar in stilte had bekokstoofd. Hij streek zacht door Diva's haren terwijl er in zijn gedachten al beelden afspeelden hoe het zou zijn als die plannen waargemaakt zouden worden. Hij liet zijn droomwereldje al gauw weer links liggen en keek even peinzend op Diva neer. 'En jij? Heb jij nog speciale plannen? Je moet immers niet vergeten dat jij ook een leider bent nu,' zei Savador grijnzend.

Diva keek nu even op naar Savador. ''Ik vroeg me eigenlijk af of ik binnenkort terug naar Shadra mag. Nu kan ik het nog onder weide kleren verbergen maar het zal niet lang meer duren'' zei ze. Ze doelde overduidelijk op de ongeboren kinderen. Ze groeide snel, veel sneller dan Diva had verwacht. Ze wou liever thuis zijn als het zover was.

Savador keek even met een bezorgde blik op Diva neer. 'Natuurlijk mag dat, Diva. Wat je wilt. Het is niet nodig om dat te vragen,' zei hij glimlachend. Automatisch gleed zijn hand van Diva's hoofd naar haar buik. Het deed hem goed om te voelen dat haar eens zo slanke buik al aardig opzwelde. 'Er komen gouden tijden voor ons,' zei Savador zo zacht dat zijn woorden bijna fluisteringen werden. Hij wilde graag bij Diva zijn wanneer het gebeurde, maar nu hij de touwtjes in handen had wilde hij de school niet aan zijn lot overlaten. Hij piekerde erover om de taak van schoolhoofd op dat moment tijdelijk aan Deshas te geven, als hij er tenminste mee instemde.

Precies op het moment dat Savador zijn hand op Diva's buik legde ging er even een korte maar stekende pijn door haar heen. Een van de ongeboren kinderen had gemeen tegen haar buik aan getrapt. Diva legde haar eigen hand ook op haar buik en kromp een beetje in elkaar. ''Dat voelt in elk geval gezond'' lachte ze als een boer met kiespijn. Ze was dat ze eindelijk eens iets van zich lieten horen maar ze had gehoop dat ze iets zachter met haar buikwand hadden gedaan.

Savador lachte zacht met Diva mee. Toen Diva ook haar hand op haar buik legde, legde hij zijn eigen hand erboven op en streek er zachtjes over heen. 'Hoe feller, hoe beter,' zei hij zacht. 'Ik wil niet dat het Norwood-slampampers of Donovan-duivels worden. Het moet er precies tussenin liggen, met een beetje van jou en een beetje van mij.' Savador wilde een hand op Diva's hoofd leggen om haar weer door haar haren te strijken, maar moest zijn hand snel naar zijn mond brengen om het bloed op te vangen toen hij plotseling hevig moest hoesten. Hij haalde daarna wat gierend adem, maar glimlachte alweer, al balde hij de bebloede hand stevig tot een vuist.

PROFILE MAGICIAN