What's wrong, Mineko?

Met opgetrokken knieën zat een blauwharige meisje tegen een boom terwijl er een traan over haar wang liep. Ze miste haar moeder met haar troostende woorden. Ze miste zelfs haar vader, die haar precies haatte. Waarom haar vader niet meer zo hard van haar hield wist ze niet. Het is niet dat de mensen hier gemeen waren. Integendeel, ze waren juist heel lief, maar ze miste de zachte stem en omhelzingen van haar moeder gewoon. Een kleine bal van lucht bewoog heen en weer tussen haar handen terwijl ze voor zich uitkeek. Meestal vond ze het niet heel erg dat ze blind was, maar op sommige momenten haatte ze het. Ze wilde weten hoe het gras en de lucht eruitzag. Hoe er kuiltjes in haar moeders wangen verschenen als ze lachte. Meerdere tranen liepen over haar wangen, maar die veegde ze snel weg toen ze voetstappen hoorde die het gras platdrukte. Een voordeel aan blind zijn was dat je gehoor goed ontwikkeld was en dat je elke verandering kon horen. Miku keek op toen ze een o zo bekende aura zag en haar mondhoeken krulden omhoog. "Mineko!" riep ze vrolijk terwijl ze opsprong en op haar broer afliep. Een gelukzalig gevoel trok door haar heen terwijl ze hem om de hals vloog en zijn geur rook. Ze verstopte haar gezicht in zijn shirt en mompelde wat vrolijke woordjes.

[Minekoooooooooooooooo, kom je mijn post iets minder flut maken? n_n]

Hij liep over het grasveld en was op zoek naar zijn zusje. Hij was vastbesloten om haar te vertellen over Mizuki. Hij hoopte dat ze blij voor hem zou zijn en hem zou steunen. Mineko had aan iemand gevraagd of hij een groenharig meisje had gezien en hij had deze kant op gewezen en iets gemompeld over een boom bij het grasveld. Hij liep verder en vroeg zich af of de jongen niet iemand anders bedoelt had. Er waren immers wel meer meisjes met groen haar op deze school waronder miku. Hij keek naar de bomen en zag haar plotsklaps zitten. Ze had hem blijkbaar ook opgemerkt en kwam vlug op hem af. Ze vloog hem om de hals en riep vrolijk zijn naam. Hij zag aan haar dat ze gehuild had en bezorgd omhelsde hij haar. Hij maakte geruststellende bewegingen over haar rug en aaide door haar haar. Hij hield haar zorgzaam vast en wiegde haar rustig heen en weer. ''Miku, lieverd. Wat is er? Wat heeft je zo verdrietig gemaakt?'' Hij ging iets achteruit zodat haar gezicht uit zijn shirt tevoorschijn kwam. Bezorgd streelde hij over haar wang. ''Je kan me alles vertellen, dat weet je toch? Echt alles.'' Hij dacht aan wat hij haar zo zou moeten vertellen. Mizuki dook in zijn gedachten op en hij voelde zijn hart oplichten en sneller gaan kloppen. Hij hield van haar dat wist hij zeker. En nu moest hij zijn zusje opvrolijken en uitzoeken waar ze mee zat. Hij kon er niet tegen haar ongelukkig te zien en zou er alles aan doen om haar te helpen. Pas als dat gebeurd was zouden ze over hem en Mizuki praten, dit was nu even belangrijker.
~Noooo i can't, beetje inspidood D:

Doordat Mineko geruststellend over haar rug wreef kalmeerde Miku een beetje. Ze voelde hoe hij haar een stukje achteruit duwde zodat hij haar gezicht kon zien. "Heimwee," antwoorde ze zachtjes op zijn vraag terwijl ze beschaamd naar de grond keek. Welke veertienjarige huilde nu omdat ze haar ouders miste? Een verandering aan de houding van haar broer deed haar opkijken en ze hield haar hoofd schuin toen ze zag dat zijn aura een roze kleur had. Ze hoorde zelfs zijn hart sneller kloppen dan normaal. De eeste uitdrukking die over haar gezicht gleed was verbazing, gevolgd door teleurstelling en als laatste angst. De teleurstelling was omdat ze nu niet meer het enigste meisje in zijn leven was, maar door de gedachte dat Mineko gelukkig kon zijn bij een ander meisje vervloog de teleurstelling al snel en maakte plaats voor angst. Angst dat er weer zoiets zou gebeuren als er met Alexis gebeurt was, dat Mineko weer op de ziekenzaal zou belanden en ze weer moest voelen hoe het was als je broer kwetsbaar in zo'n bed lag. "Zeg niet dat het opnieuw begint." De angst die ze voelde was duidelijk te horen in haar stem. Miku was nooit goed geweest in haar emoties verbergen, wat volgens haar ook niet nodig was. Het maakte niet uit of mensen hun emoties in haar buurt konden behersen of niet, door hun aura's wist ze altijd hoe die persoon zich voelde. Een tik van een zachte snuit tegen haar hand zorgde ervoor dat ze de angst die ze voelde even vergat en Delailah achter haar oor krabte. Het meisje moest zich niet hard bukken omdat ze niet een van de grootste was. Na een tijdje nam de angst het terug over, keek ze naar haar broer en wachte op een antwoord.

"Heimwee," zei Miku zachtjes en ze leek zich te schamen voor het feit dat ze daar verdriet om had. Hij sloeg zijn armen weer om haar heen en streelde door haar haar. ''Ik mis mamma ook hoor. Dat is niet iets om je voor te schamen.'' Zachtjes zong hij een paar noten uit een slaapliedje van hun moeder. Hij zag Delailah bij zijn zusje staan en lachte naar het beest. Hij was de hond dankbaar omdat ze zo goed voor zijn zusje zorgde.
Verbazing, gevolgd door teleurstelling en als laatste angst gleden nu over haar gezicht. ''Zeg niet dat het opnieuw begint." Ze had het duidelijk over Alexis en dat hij nu verliefd was. Ze had het aan zijn aura gezien en klonk zo angstig dat het hem pijn deed haar stem te horen. Hij nam haar bij de hand en leidde haar zachtjes naar een omgevallen boomstronk toe. Hij ging vlak naast haar zitten en hield haar hand nog steeds vast. ''Miku... Ik heb een paar dagen geleden een onwijs lief meisje ontmoet. eerst dacht ik dat we gewoon vrienden waren, maar ik...en zij, we vinden elkaar leuk en tja...'' Hij krabde zenuwachtig in zijn nek. Hij snapte haar angst en bezorgdheid en wilde haar laten merken dat het allemaal in orde was. Hij kneep zachtjes in haar hand en ging verder. ''We, we hebben een relatie en ik ben gekomen om het je te vertellen. Maak je niet ongerust...'Hij gaf haar een zacht kusje op haar voorhoofd. ''Jij blijft voor mij nummer één en ik zal je nooit in de steek laten.'' Hij probeerde een antwoord op al haar moeilijkheden en twijfels en gevoelens te verwoorden en toen dat niet zeer goed lukte omhelsde hij haar maar weer. Hij aaide door haar lange haar en kamde het met zijn vingers. ''Het komt allemaal goed. Ze is niet zoals Alexis, wees maar niet bang.'' hij bleef op rustig tempo door haar haar strelen en maakte het liedje waar hij eerder aan begon fluisterend af in haar oor.

Miku's lippen krulden om toen Mineko zijn armen terug om haar heen sloeg en een stukje van een slaapliedje begon te zingen. Ze liet zich naar de boomstronk leiden en wreef zachtjes met haar duim over de hand van haar broer terwijl hij begon uit te leggen dat het meisje waar hij gek op was helemaal anders was dan Alexis. ''Miku... Ik heb een paar dagen geleden een onwijs lief meisje ontmoet. eerst dacht ik dat we gewoon vrienden waren, maar ik...en zij, we vinden elkaar leuk en tja...'' Mineko was zenuwachtig en ze kon het niet laten om te grinniken. Het was grappig dat haar broer zenuwachtig was als hij iets moest uitleggen. ''Jij blijft voor mij nummer één en ik zal je nooit in de steek laten.'' Miku gaf een vluchtig kusje op zijn neus voordat hij haar omhelsde. Wat betekende dat het allemaal goed was. ''Het komt allemaal goed. Ze is niet zoals Alexis, wees maar niet bang.'' Ze ging terug rechtzitten en je kon het enthousiasme van haar gezicht aflezen. "Wanneer mag ik haar ontmoeten?" Natuurlijk wilde ze weten wie het meisje van Mineko's dromen was en natuurlijk wilde ze haar keuren.

''Wanneer mag ik haar ontmoeten?" vroeg Miku dolenthousiast en hij deelde haar vreugde. Hij was blij dat zijn zusje niet meer verdrietig was en had een opgewonden gevoel, benieuwd hoe Miku haar zou vinden. ''Met een beetje moeite kunnen wij haar vast wel vinden.'' Hij trok haar opgewonden overeind. ''Kom op, als het klopt is ze net uit!'' Hij keek op haar lesrooster dat hij altijd bij zich had. ''Je zult haar vast leuk vinden, geloof me! Ze zingt trouwens ook, niet zo mooi als wij natuurlijk...'' Lachend kneep hij in haar hand. Zelf was hij niet in staat eerlijk te oordelen over Mizuki, alles wat ze deed was geweldig en hemels door zijn ogen. Daarom was hij benieuwd wat een nuchtere toeschouwer zou zien. Hij krabde Delailah achter zijn oor en pakte zijn tas op. Zijn hart bonsde in zijn keel en hij was zenuwachtig, het beslissende moment kwam steeds dichterbij. Twee belangrijke mensen in zijn leven zouden elkaar ontmoeten en hij maakte zich zorgen over hoe ze op elkaar zouden reageren. Hij wist wel dat dit waarschijnlijk irreëel was en hij zich druk maakte om niets, maar was niet in staat te kalmeren. Met bezweette handen stond hij op Miku's reactie te wachten. Was ze echt zo enthousiast?

''Met een beetje moeite kunnen wij haar vast wel vinden.'' Miku giechelde toen Mineko haar opgewonden overeind trok. ''Met een beetje moeite kunnen wij haar vast wel vinden. Kom op, als het klopt is ze net uit!'' Ze ging door haar knieën om haar schoudertas te zoeken. Ze wilde het net opgeven toen ze een luide blaf naast haar oor hoorde en het zachte leer van haar tas voelde. "Dankje, Delailah." Ze giechelde een tweede keer toen de hond een lik over haar wang gaf. ''Je zult haar vast leuk vinden, geloof me! Ze zingt trouwens ook, niet zo mooi als wij natuurlijk...'' Miku glimlachte. "Niemand kan mooier zingen dan wij en waar is ze nuhuhuhu?" Ze was ongeduldig, maar het gebeurde niet elke dag dat je de vriendin van je broer leerde kennen.

"Niemand kan mooier zingen dan wij en waar is ze nuhuhuhu?" Ze klonk ongeduldig en leek geen moment te kunnen wachten. Hij tikte zachtjes op haar neus en lachte. ''Niet zo ongeduldig schatje... Ik moet even op haar rooster kijken.'' Hij keek vluchtig en zag dat ze inderdaad al uit was. ''Ze is al uit. Waarschijnlijk is ze op haar kamer. Zullen we daar eerst gaan kijken?'' Hij keek haar vragend aan en greep haar bij de arm. ''Voorwaarts mars, Miku!'' zei hij vrolijk en hij begon op een militair ritme te stampen. ''1, 2 in de maat...'' grinnikte hij en hij voelde zich zo blij. Hij keek lachend opzij en sjorde aan haar arm. ''Kom op, meedoen!'' zei hij bevelend en met een smekende ondertoon. Hij bleef stampen en wachtte tot ze mee ging doen.Want pas dan zouden ze op weg gaan, bedacht hij vrolijk. En aangezien ze zo'n haast had om Mizuki te ontmoeten zou Miku niet te lang twijfelen.

"Heb jij haar rooster dan?" Miku keek haar broer aan alsof hij net de stomste opmerking ter wereld gemaakt heeft. ''Ze is al uit. Waarschijnlijk is ze op haar kamer. Zullen we daar eerst gaan kijken?'' Ze knikte ongeduldig. Zag hij dan niet dat ze niet kon wachten? Het meisje hapte geschrokken naar adem toen Mineko ineens haar arm vastpakte, maar de geschrokken uitdrukking op haar gezicht veranderde al meteen naar een speelse toen haar broer zich als een militair gedraagde. ''1, 2 in de maat...'' Pas toen hij aan haar arm begon te sjorren deed ze vrolijk mee en verzon er een rijmpje op. "1, 2 in de maat. 3, 4 we staan paraat. 5,6 nu geen les. 7, 8 jij houdt de wacht en 9, 10 nu wil ik haar zien." De laatste zien klopte niet echt in haar geval. Miku kon het meisje niet echt zien, alleen de aura die om haar geen hing. Ze zou haar wel kunnen horen en aan haar aura te weten komen of ze echt lief was of maar deed alsof in haar buurt. Zachtjes bleef ze het rijmpje herhalen terwijl ze op de maat mee stampte en Mineko vooruit trok.

Jij mag het andere topic maken n_n

Tot zijn vreugde deed Miku vrolijk met hem mee en ze verzon er nog een leuk rijmpje bij ook. "1, 2 in de maat. 3, 4 we staan paraat. 5,6 nu geen les. 7, 8 jij houdt de wacht en 9, 10 nu wil ik haar zien." Hij werd vooruit getrokken en lachte. Daarna klapte hij in zijn handen. '' Oehh, nu ik!'' Hij dacht kort na en begon zangerig zijn rijmsel op te zeggen. ''1,2 ik neem je mee, 3,4 voor veel plezier, 5,6... kom op prinses 7, 8 we grijpen de macht en 9, 10 Mizuki is beslist geen trien! Hmm jouw rijmpje was leuker.'' Lachend keek hij haar aan en liep nu rustig verder. Ze waren op weg naar de lightmagiciansetage waar ze hopelijk Mizuki konden vinden. Hij was in een extreem goede bui en dat Miku ook vrolijk was verbeterde zijn stemming nog meer.

Is goed, vanavond oke? nu even geen tijd en inspi ^^

PROFILE MAGICIAN

» Wrong place, wrong time // Elveria
» With Mineko
» Les: Droomdivinatie || Mineko en Lias
» Mineko Nīsu de la Faiette
» ~Mineko, your sweet singing bird~

What's wrong, Mineko?

What's wrong, Mineko?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen