Terwijl ze haar adem onder controle hield en eventuele pijn probeerde te vergeten, stond Alexis midden op het grasveld in en uit te ademen. Haar haren plakten tegen haar zweterige en plakkende gezicht. Haar ogen stonden gefocust op de eigen gemaakte boom, die ze maakte uit lichtmagie. Hijgend stond ze voor de boom en probeerde ondertussen haar hoofd wat minder pijn te laten doen.
Het was een paar dagen geleden dat ze het ziekenhuis verlaten had en haar conditie was nog steeds zeer zwak. Haar ogen stonden verwijd uit elkaar en het leek alsof ze elk moment kon inzakken, maar dit deed ze echter niet.
‘Kom op, Alexis,’ mompelde ze. Ze hield haar handen een beetje uit elkaar, nam toen een aanloop, sprong en liet een soort mes van licht op de boom afgaan. De boom spleet door middel en werden allemaal kleine, lichtgevende bolletjes. Tevreden keek Alexis naar het resultaat en hield ondertussen haar hand in de gaten, die pijnlijk aan het kloppen was.
Ze was hier nu al ongeveer drie uur aan het trainen, vanaf de morgen om zes uur al. Dan was het nu negen uur ’s ochtends of zo. Het kon haar eigenlijk helemaal niet schelen hoe laat het was, ze wou alle frustratie er gewoon hebben. Een beeld van haar in de ziekenzaal met Mineko erbij doemde op en opnieuw voelde ze de krachtige adrenaline in zich.
Haar handen begonnen wild heen en weer te draaien, waardoor er een grote lichtbol ontstond. De warmte was al vanaf hier te voelen en Alexis voelde hoe dicht ze bij de bol stond. Als ze het nu zou aanraken of iemand anders zou dat doen, zou zij of diegene levend verbranden, of in ieder geval al meteen naar de ziekenzaal kunnen gaan.
Een tweede reden, naast haar conditie trainen dan, was omdat ze zich beter wou verdedigen tegenover anderen. Het zou vast niet lang duren totdat ze ruzie zou krijgen met iemand hier op school of iemand op straat. Ze had al eens eerder ruzie gehad met iemand op straat.
Voor de gelegenheid had ze een kort rood-zwart geruit rokje aangetrokken en een zwart topje. Haar haren waren samengebonden in een staart, waardoor haar bles dwars over haar gezicht liep en samengehouden werd door een clipje, zodat er niet de hele tijd plukjes in haar gezicht zouden dwarrelen.
Het topje was lekker luchtig, aangezien het stuk boven haar borsten gewoon zichtbaar was voor het blote oog en op haar rug dus ook. Het was echt zo’n fijn topje die ze kon hebben. Het rokje was net lang genoeg om onder haar dijen te komen, maar als ze ging trainen kon het haar totaal niks schelen wat ze aanhad.
Door haar handen tegen elkaar te duwen, liet ze de gigantische lichtbol oplossen. Het zweet stond op haar voorhoofd en een mannetje stond verderop, zelf gemaakt. Alexis wou op hem afrennen, maar ze zag dat hij dezelfde bewegingen deed als zij. Snelheid, dat had ze nodig. Ze wou net beginnen, toen ze iets achter zich hoorde. Het mannetje loste zich vanzelf op in allemaal kleine lichtbolletjes en Alexis keek verbaasd op.

- Iemand die wel zin heeft in een (schijn)gevecht :3 -

Sephiroth grijnsde en keek naar het meisje dat aan het trainen was. "Exellent" zei hij zonder enige emotie en hij stapte op haar af "Een echte trainen is een tegen de ander, veel interessanter. Je moet weten dat tegen jezelf je altijd zult kunnen verdedigen, maar niet tegen een ander. Zin?". Hij liet zijn enorm zwaard op de grond vallen " Dit gebruik ik niet.". Hij trok een wenkbrauw op en zag hoe bezweet ze was. "Hoelang zit je hier al? En trouwens ik ben Sephiroth, stagaire dark magic tus tegen mij kan je gerust oefenen". Hij kruiste zijn armen en keek het meisje aan. Hij kreeg de wonde in het oog. Hij zei er niets van en speurde met zijn gifgroene ogen het terrein af. Hij bewoog met zijn handen en hij creeërde een zwart gat dat alle uitstekende stukjes land uit de grond trok. Hij liet het weer verdwijnen en maakte de land egaal "stejný". De grond was in een seconde tijd egaal. "Jij bent nova, dus Shadra met puffoon is ideaal.". Hij had maar een vleugel maar die liet hij verschijnen en strekte deze in volle lengte uit "Bij een gevecht ben ik mijn tweede vleugel kwijtgeraakt dus geen commentaar graag". Hij had wel zin in een robbertje vechten. Had hij al zo lang niet meer gedaan.

(flutpost -.-)

Alexis’ ogen werden groot toen ze een man zag die direct begon te praten. Een glimlach kwam rond haar lippen toen er ervan kon opmaken dat ze het goed gedaan had. Zin om snauwerig tegen hem te doen had ze niet. De laatste tijd had ze daar sowieso weinig behoefte aan. Misschien kwam dat wel door Kid. Nee. Ze moest die muur behouden.
‘Mij best, als jij zo nodig wilt verliezen,’ mompelde ze en ze liep van hem weg, waarna ze zich op een afstandje van hem terug naar hem toedraaide en vijandig naar hem keek. Bedoelde hij op Starshine daarmee met zijn vraag of op het trainingsveld?
Ze besloot het tweede te nemen. ‘Al drie uur,’ mompelde ze en ze betwijfelde of hij het had gehoord van die afstand. Ze merkte dat haar muur steeds zwakker werd om omhoog te houden. Sinds dat ze zo close met Kid geweest was, maakte het haar totaal niet uit wie er in de buurt was. Maar ook voelde ze dat deze persoon een hogere rang had dan andere leerlingen hier. Oh ja, hij had gezegd dat hij stagiaire was. Dat maakte het gevecht nog meer uitdagend.
Ze grinnikte en maakte een klein lichtbolletje om te beginnen. Haar favoriete beginaanval: een soort lichtbollen-kanon vormen en de tegenstander hier helemaal mee overrompelen. Snel en vakkundig begon ze kleine, warme bolletjes richting Sephiroth te schieten, waarna ze even stopte en daarna weer een hele lading liet gaan. Doordat ze redelijk moe was van het trainen van daarnet, reageerde ze iets minder snel dan normaal, maar dat was ook logisch.
Nadat haar lichtbolletjes klaar waren, maakte ze met een hand een groot, lichtgevend mes, die ze in haar handen ronddraaide en toen voor zich hield. Het mes glom heel erg en viel op. Verschillende leerlingen, die nu al op waren, keken hun kant uit en uitdagend keek Alexis richting Sephiroth.
‘Al bang?’ vroeg ze aan hem en ze kreeg een uitdagende grijns. Het was een schijngevecht, ze had geen tijd om muren omhoog te houden of hem af te snauwen, ze had een gevecht af te handelen en daarbij moest ze haar volle concentratie hebben, zeker na drie uur training!

- Woosh, klein -

"Hmm ik ga toch mijn zwaardje maar nemen". Sephiroth nam zijn katana die ongeveer even groot was als hijzelf en hield zich gereed toen er lichtbolletjes aankwamen. Hij begon zijn katana in achtjes te draaien en kaatste de meesten in alle richtingen weg. De anderen misten hem op een haar doordat hij hen ontweek met zijn lichaam. Hij lachte toen ze zei of hij al bang was "Nee hoor." zei hij droogjes en hij zag hoe ze een mes maakte "Dacht ik al dat je dat ging doen vandaar dat ik mijn zwaard weer vast heb haha.". Hij ging met zijn hand over zijn hele katana "veni veni venias." mompelde hij en een gifgroene schijn glom rond zijn zwaard als een waas. "Nu tijd voor wat magie". Hij hield twee vingers tegen zijn lippen die hij tuitte. Hij ademde uit en een zwarte rook kwam er uit die heel de hemel zwart maakte. "hadíce" zei hij en uit de eerst blauwe lucht die nu zwart en rokerig was schoot een rokerig ding eruit dat leek op een slang. Deze schoot op Alexis af en wikkelde haar in zwarte rook dat iedereen die er in verwikkeld werd, enorme last kreeg met ademen, alsof je werd gestikt. Sephiroth grijnsde en maakte zich gereed voor haar volgende aanval. Hij grijnsde "Mij maakt het niet uit als ik verlies, dat geeft aan dat training voor mij nodig is. Stín koule". Hij maakte platte cirkelbewegingen evenwijdig met zijn handen. Er verscheen een paarszwarte bal energie in zijn handen die met elke seconde groter werd. Nadat deze bal volgens Sephiroth de gewenste grootte had, schoot hij deze af in de rook waardat Alexis' hoofd was.

(ik ben er vanavond laat weer :3)

‘Oh, bloody hell,’ mompelde Alexis toen ze het moeilijk kreeg met ademen. Ze moest haar aanvallen iets minder verwacht maken. Misschien kon een schijnbeweging haar daarbij wel helpen. Ze gromde toen ze gevangen bleek te zijn. Haar mis hing levenloos naast zich. Ze kon haar mes alleen maar gebruiken als ze zich zou kunnen inspannen. De rook ontnam haar zicht en haar adem en de kronkeling rond haar lichaam zorgde ervoor dat ze haar armen niet kon gebruiken.
Dan werd het voetenwerk. Ze hoorde duidelijk iets richting haar suizen en met kracht trapte ze haar voeten snel omhoog, waardoor ze ondersteboven hing. Ze greep haar mes en sneed het kronkelige lijntje dat haar in zijn greep had gehouden door, waarna ze hard schreeuwde alsof ze geraakt was door zijn bol, die ze eigenlijk op tijd had weten te ontwijken.
Het goede aan licht? Het kon zo snel op je af komen dat zelfs met het knipperen van de ogen je kansen voorbij waren. Ontzettend snel rende Alexis door de rook, sprong toen achter Sephiroth en liet haar mes langs zijn rug gaan. Ze hoorde iets scheuren en grijnsde. Hij zou waarschijnlijk een nieuw shirt moeten gaan kopen.
Rustig sprong ze over Sephiroth heen, maar voelde ondertussen de adrenaline door haar lijf gieren. Ze liet haar mes transformeren naar een bijl en hield die voor zich, waarna ze grijnsde. Katana tegen bijl. De bijl had een ontzettend scherpe rand, maar ze was niet van plan om Sephiroth ernstig te verwonden.
De bijl was ook anders dan een andere bijl. Het was scherper en smaller, maar had ook een verschrikkelijke warme vorm, waardoor het extra pijnlijk was als het tegen je aan zou komen. Alexis hield van die bijl, aangezien hiermee toch het makkelijkste kon omgaan. Het zweet stond op haar voorhoofd, maar opgeven zou ze nog lang niet doen.
Met een schreeuw sprong ze in de lucht en hield de bijl voor haar, waarna ze die met kracht naar beneden duwde, recht richting Sephiroth.

- Is goed -

Ze raakt er wel uit dacht Sephiroth en gelijk had hij ook. Hij had de spreuk ook niet te krachtig gemaakt. Ze moest er uit leren dat was alles. Wat ze alleen niet wist was dat zijn Katana geen gewone katana was. Ze stond al achter hem en sneed een lintje van een riem aan zijn jas door, achja hij had nog zo'n jas liggen. Hij keek naar achter en zag hoe ze haar bijl ophief voor aan te vallen. Zou hij tegenhouden of ontwijken? Ontwijken. Hij vloog naar achter en omhoog "Firaja" zei hij zachtjes met twee vingers tegen zijn lippen en hij spoot vuur richting Alexis weer in de vorm van een dier. "Kom ik ga ook eens leuk doen met wapens.". Hij stak zijn katana weg en zei zachtjes "Deathscythe". Er vormde zich een zeis maar met drie punten. Hij nam het vast en vloog op Alexis af "Hier kan ik een ritueel mee uitvoeren. Ik heb maar een ingrediënt nodig." hij lachte en probeerde haar te raken door het touw van het wapen vast te nemen en het wapen naar haar toe te gooien en eventueel te raken. Als hij raakte had ze problemen. Anders trok hij terug en sloeg hij weer toe. Dit ritueel had hij van iemand geleerd en daar had hij dit specifiek wapen voor nodig. Elk wapen dat hij kreeg, liet hij verdwijnen met een spreuk en kon hij elk momen als hij wilde oproepen.

Snel dacht Alexis na. Als ze niet snel nadacht, zou ze hier dadelijk verbrand liggen. Haar armen hield ze gekruist voor zich, waarmee een grote, lichtgevende muur voor haar kwam te staan. De aanval had echter zeer veel kracht, waardoor ze achteruit viel en op de grond terechtkwam. Met een grom keek ze naar Sephiroth.
‘Bloody hell,’ mompelde ze, toen ze een zeis met drie scherpe punten op zich af zag komen. Snel bewoog ze met haar benen en rolde ze om, zodat de zeis bleef steken in de grond. Ze slikte even en keek naar de zeis. Ze wankelde lichtelijk op haar benen toen ze opstond, maar nam algauw weer een vijandige houding aan. Ze ging zich echt niet door een stokje laten kennen!
‘Die was goed,’ zei ze en er kwam een gemeend glimlachje rond haar lippen. Sinds Kid er was, was haar hele humeur omgeslagen en had ze meer respect voor de hogere rangen voor haar. Maar dat had ze vroeger sowieso ook al, ook al liet ze dat niet echt merken. Nu liet ze het wel merken. Ze had vet geluk dat hij vandaag precies om negen uur gekomen was, anders had ze dit nooit kunnen doen.
Met een paar salto’s achteruit wist Alexis zich te bevrijden van vijandig gebied. Nu kon ze zelf overgaan in de aanval.
Ze rende op de zeis af, trok die uit de grond en wierp die richting Sephiroth. Voordat hij die zou kunnen opvangen, veranderde ze haar lichtgevende bijl vliegensvlug naar een mesje en gooide die richting Sephiroth, mikkend op het lege stukje bij zijn schouder waar zijn vel niet zat. Als het doel was, dan zou hij nu normaal tegen de boom moeten hangen.
Ze voelde dat ze een schaafwond op haar knie had en haar schouder lichtelijk gewond was, maar ze negeerde de pijn en wachtte totdat ze doel zou hebben. Het nadeel was nu wel dat ze geen wapens meer had om zich te beschermen, dus ze kon beter hopen dat het raak was.

Hij kreeg de deathscythe weer in handen en zag hoe een wapen naar hem toevloog. Het was raak, Sephiroth hing aan de boom, het enige wat hij kon doen, was de boom verkleinen. "minimalize"zei hij zachtjes en de boom werd zo groot als een vuist. Hij viel achterover op de grond maar trok de boom er uit. "Zo een bonsai" grijnsde hij en hij trok het wapen en de boom uit zijn jas. Hij stond recht en smeet zijn wapen weer richting Alexis "Het doel hiervan is, je bloed in mijn lichaam te laten dringen, zelf een offer te maken en een cirkel met een driehoek op de grond te tekenen. Dan verwond ik mezelf en voel jij de pijn die ik voel. Pain split, als ik stage geef, ga ik je dit aanleren." zei hij met een grijns terwijl hij probeerde goed te mikken met de zeis.
Hij had een kleine wonde aan zijn vleugel, dat zou hij straks wel verzorgen. Zijn haar was nu een warboel en hij had een vreselijk gemene grijns op zijn gezicht. Hij stond onder het zweet "Je bent goed, ik heb nog nooit zo veel lol gehad in een gevecht zoals deze. Wil ik wel vaker doen, hoe heet je?".
Hij wist nog altijd haar naam niet. Dan kon hij nog eens met haar trainen. Dit deed hem echt goed

Met een achterwaartse salto kwam Alexis neer op de grond. Hijgend keek ze naar de man die aan de boom hing en grijnsde toen ze doel had. Het voelde goed om al de stress eruit te laten door middel van vechten. Daarbij kwam ook nog eens dat hij een stagiaire was en dat hij verschrikkelijk goed was. Nee, echt. Als ze gemist zou hebben met haar eigen wapen, zou ze afgegaan zijn.
Alexis greep het wapen bij het handvat, draaide het in haar beide handpalmen en zette het toen met een klap voor zich op de grond, waardoor er een kleine wind langs haar streek dankzij de kracht die ze gebruikt had om het wapen in de grond te boren. Ze observeerde het wapen even en er ging een aangename rilling door haar heen toen ze de scherpe randen onder haar vingers voelde, die een kras achterlieten.
‘Ik had er ook lol in en zal dat graag willen leren, meneer. U bent goed,’ zei ze respectvol en ze boog haar hoofd voor hem. Het zou een domme actie geweest zijn als hij nog aan het vechten was en hij een ergere vijand was. Hij zou haar hoofd er dan kunnen afhakken met zijn zeis. Maar aangezien hij een stagiaire was, dit een schijngevecht was en hij het waarschijnlijk niet zo kwaad bedoelde, hoefde ze nergens voor te vrezen.
‘Mijn naam is Alexis, meneer,’ zei Alexis en ze keek met een respectvolle blik naar de stagiaire. Waarschijnlijk had niemand haar ooit zo respectvol gezien voor iemand, maar Sephiroth had haar respect nu echt dubbelhard verdiend. Glimlachend keek ze naar hem.
‘Zijn we nu dan al klaar?’ vroeg ze en een brede, gemene grijns kwam rond haar mondhoeken, terwijl ze uitdagend naar Sephiroth keek.

- Hopelijk kun je hier iets mee, want ik moet eten O_O -

Sephiroth keek lachend naar Alexis en liet zijn deathscythe verdwijnen. "Never take your eyes of your opponent even when you bow.". Hij grijnsde "les nummer een, zelfs al is het een schijngevecht hou je tegenstander in het oog, je weet maar nooit wat ze van plan zijn." Hij keek Alexis aan en knikte "Aangenaam Alexis." Hij grijnsde breder dan ooit toen ze nog eens wou. " Doe maar eerst krachten op, anders loop je vast tegen de lamp. Kom eet wat. Leen mijn lunch maar". Hij smeet haar een foliepapiertje met sandwiches in toe. Hij nam zijn katana uit zijn schede en vroeg "Mag ik een ding eens testen? Namelijk met het wapen dat ik van een van mijn vrienden heb gekregen, dat ritueel heb ik nooit kunnen uitvoeren. Dus ik ga een beestje gebruiken, hopelijk kan je tegen wat bloed en gepiep." Hij liet zijn katana verdwijnen en zijn deathscythe was er weer. Hij creeërde een dier en nam bloed van het beest via zijn wapen. Hij likte het op en nam een bloedoffer van zichzelf. Hij liet het op de grond vallen het bloed en maakte met zijn voet een cirkel met daarin een driehoek (ritueel). Hij ging er in staan en nam zijn klein wapen aan het uiteinde van de deathscythe. Hij sneed ermee in zijn andere hand terwijl hij in de cirkel stond. Het beest schreeuwde het uit van de pijn en Sephiroth trok een wenkbrauw omhoog. "Ik kan hiermee zelfs... Doden... Hidan had me dit nooit mogen uitleggen." mompelde hij zachtjes en hij stapte uit de cirkel. "Sorry ik wou zien wat het gaf". Hij genas het beest en liet het vrij.

Pas toen Sephiroth over lunch begon, had Alexis door dat ze al die tijd niet gegeten had. Ze had zich zo erg gefocust op het voltooien van haar eigen tactieken, dat ze niet open had gestaan voor eten of drinken. Normaal dronk en at ze ook niet veel, dus daarom dat ze er uren mee zonder kon, maar nu was haar maag toch wel aan het rommelen.
Haar hand ging omhoog en snel en handig pikte ze het foliepapier uit de lucht. Kalm deed ze het open en zag dat er twee broodjes inzaten. Mooi. Eentje pakte zij, maar eentje hield ze apart voor Sephiroth. Hij was wel aardig. Hij was anders dan andere volwassen mannen. Dat verbaasde haar ergens wel, maar goed.
Kalm keek ze toe hoe Sephiroth een soort driehoek maakte in een cirkel en een test deed op een diertje. Het was best pijnlijk om te zien, vooral toen het diertje leed. Een oog werd dichtgeknepen door Alexis toen ze het schelle gepiep hoorde, maar algauw merkte ze dat het voorbij was.
‘Geen probleem. Laat het alleen maar niet zien aan diegene wie je opvolgt. Een goede indruk is namelijk noodzakelijk bij ons,’ mompelde Alexis en ze nam een hap van de sandwich.
Ham. Belegd met ham. Ze had wel een andere combinatie van Sephiroth verwacht. Meer iets… Pikants. Filet American of zo iets. Maar het was wel lekker, dat wel.
‘Je zal het misschien ooit nog als handig gebruik kunnen beschouwen,’ mompelde Alexis, terwijl ze keek naar de cirkel die langzaam begon te vervagen. ‘Wel een heel gedoe om de ander pijn te bezorgen met zo’n ritueel, maar goed. Voor wat, hoort wat.’
Rustig nam ze nog een hap van het broodje en merkte dat haar honger wat gestild werd. Rustig pakte ze het foliepapier met het overige broodje er nog in en gooide die richting Sephiroth. ‘Hier, ik ben niet de enigste die goed moet eten om op kracht te komen, jij kunt ook wel wat gebruiken.’

- Flut :O -