Een gesprek.

Imeth gromde naar Esmeralda. Daarna keek hij even naar Devil. Waarom zou hij deze kracht opgeven? Hij had zich in zijn menslijke gedaante nog nooit zo krachtig gevoeld. Hij had zo`n machtige gevoel, alsof hij alles en iedereen kon vernietigen. Hij merkte de touwen rond zijn polsen. Hij trok zijn arm terug maar nam Kale daardoor mee. Hij gromde naar hem. Eerst wou hij hem gewoon doden maar in plaats daarvan smeet hij Kale in de hoek achter hem. Hij moest hieruit komen. Zolang hij vastgebonden zat kon hij niks.

Kale knalde tegen de muur aan. Hij zakte op de grond. Hij drukte zijn hand tegen zijn buikwond aan. Niet veel later zat zijn bleke hand geheel onder het bloed. Kale kreunde even. Zijn blik ging naar Imeth. ''Imeth, wat heeft macht voor nut als het iedereen vernietigd die om je geeft'' mompelde hij zacht. Meer kon hij niet uitbrengen vanwege de pijn van zijn buikwond.

Gast PROFILE MAGICIAN

Esmeralda keek naar Imeth, en daarna naar Kale. Ze stond even radeloos, maar toch bleef Devil bij Kale staan. Ze hield de touwen nog strak, en ze keek dan naar Imeth als hij had gegromd. Ze had helemaal geen bang van Imeth, en dat liet ze dan ook tonen aan haar houding. Devil kende geen enkele angst dus daar moest hij zich geen zorgen om maken, en hij keek dan even naar Norwood. Daarna richt Devil zijn blik op Kale, en hij bleef nog even staan. Uiteindelijk liep hij naar hem toe, en hij keek naar de wonde. "Staat u mij toe u te helen Kale?" Vroeg hij dan rustig aan hem, en hij sloot heel even zijn ogen.

(euuhh. Kale ligt achter mij in een hoek. Hoe komt Devil daar dan langs? xD)

Imeth gromde nog steeds zacht maar luisterde naar Master Kale. Hij keek hem even aan. Hij haatte het als andere mensen gelijk hadden. Imeth sloot zijn ogen en concentreerde zich. Langzaam veranderde hij terug. Hij werd weer zijn normale lengte. Zijn vleugels, staart en stekels verdwenen. Als laatst werd zijn huid weer normaal en lijkbleek als altijd. Imeth keek schuldbewust naar de grond. Hij bewoog zich niet omdat hij nog steeds vast gebonden was.

Gast PROFILE MAGICIAN

(Hij kan als de bliksem naar Kale stappen.)

Esmeralda keek naar Devil, en ze zucht heel even diep. Daarna merkte ze dat Imeth weer in een mens veranderde, en ze wacht dan ook rustig af tot hij helemaal een mens werd. Natuurlijk liet ze aan niemand merken dat ze teveel energie aan het verbruiken was, en als Imeth helemaal een mens was dan liet ze de touwen gewoon verdwijnen. Rustig ging ze op een stoel zitten, en ze sloot dan ook haar ogen heel even kort.

Kale keek wazig op naar Devil. ''Jij doet je best maar. Beroerder dan dit kan ik me toch niet voelen'' zei hij zacht. Zijn blik ging naar Imeth die nu uit eigen vrije beweging terug veranderde. Dan was het tenminste niet voor niks geweest. Kale voelde dat hij steeds meer bloed verloor. Zijn grip op zijn wond werd ook steeds slapper.

Gast PROFILE MAGICIAN

Devil keek hem aan, en hij knikt dan even kort. Daarna sprak hij een vreemde spreuk in oude taal uit, en hij hield zijn hand dan ook voor de wonde van Kale. De spreuk was een helende spreuk, maar dan in oude taal. Rustig keek Devil naar Esmeralda, maar helaas kon ze het voor hem niet verbergen. Hij was wel een beetje bezorgd om haar, en toch wist hij dat ze zich erg sterk hield wat wel in zijn ogen heel moedig was. Ze keek dan naar Devil, en ze glimlachte heel vaag naar hem.

Norwood keek met grote ogen toe en deed niets. Hij stond verstijfd. Hij bleef naar Imeth kijken zonder een spier te bewegen. "Hij hij....." mompelde hij. Hij bleef stil staan en zei verder niets. Dat Imeth ook zo moordlustig was, althans het monster. Hij keek naar Imeth en zei niets.

Madeline keek even bezorgd naar Kale. Toch wist ze dat hij er weer bovenop zou komen. Ze kende hem al zo lang. Toen zag Madeline Norwod`s reactie. Ze omhelsde hem en trok hem dicht tegen zch aan. ''Ik weet het. Daar kan je niets aan veranderen Norwood. Het ligt ook deels aan zijn opvoeding. Je moet niet vergeten dat hij net als Diva en Celede maar leeft tot zijn dertigste. Daarna zal hij sterven'' fluisterde ze zacht in zijn oor.

Norwood merkte dat ze hem tegen hem aantrok en keek haar aan. "Dat is het niet..." zei hij en keek naar de grond. "Hij is net als mij...." hij stopte even. "althans er zit net als in Imeth een monster. Alleen hebben mijn ouders het in me gestopt..." zei hij en zuchtte even. Madeline wist niet van het monster dat in hem zat en hij had het nog nooit verteld. Hij keek haar aan en wachtte op haar reactie.

Imeth merkte dat Miss Esmeralda hem had losgemaakt. Hij keek even op naar de leraren die er waren. ''Ik ga maar eens naar m`n etage. Het spijt me van alle problemen die ik veroorzaakt heb'' zei hij zacht. Daarna, nog een beetje wankelend, liep Imeth het klaslokaal uit.

''Net als....jij?'' herhaalde Madeline even niet begrijpen en keek Norwood strak aan. Toen hij uitgepraat was staarde ze hem even zwijgend aan. ''Waarom heb je me dat nooit verteld?'' vroeg ze zacht. Ze keek om toen ze Imeth hoorde spreken. Na al dat gegrom was het raar om zijn stem weer te horen. Ze wou hem nog tegen houden maar hij verdween al.

Norwood keek haar aan. "Ja net als ik..." zei hij. Hij ging tegen zijn bureau aan leunen en zuchtte even. "Ik heb een vervelend verleden achter de rug gehad. Als kind had ik weinig vrienden. Op jonge leeftijd werd ik uitgehuwelijkt. Aan Esmeralda." hij keek even naar haar en daarna naar Madeline. "Ik was zeer tegen het huwelijk. Mijn ouders hadden toen een monster in me geplaatst om me te dwingen. Toch wijgerde ik. Esmeralda was erg aardig maar ik voelde niets voor haar.." zei hij en keek even naar de grond. "Er is een spreuk waarmee het monster steft en ik blijf leven maar deze is bedacht door mijn ouders en kan dus niet opgezocht worden. Ik ben er nog steeds achter aan aan het gaan om er voor te zorgen dat ik de leerlingen niet meer in gevaar breng en ook niet de leraren." in zijn stem was een trilling te herkenen iets wat aanduide dat er iets van droevigheid en angst in zat. Hij keek naar Madeline. "Het spijt me dat ik het niet heb verteld." zei hij toen.

Gast PROFILE MAGICIAN

Esmeralda keek even naar Norwood bij het horen van zijn woorden, en ze kwam er maar liever niet tussen. Devil keek naar Kale terwijl hij de wonde aan het helen was, en hij glimlachte dan ook naar hem. Daarna ging Esmeralda naast Kale zitten, en ze gaf hem een kus op de lippen. "ik hou van je." Zei ze zachtjes tegen hem, en ze keek dan even naar Madeline.

Kale glimlachte even zwakjes toen Esmeralda aan kwam lopen en hem een kus op zijn lippen gaf. ''Ik ook van jou'' zei hij zacht. ''En maak je maar geen zorgen. Ik kom er heus wel weer bovenop. Ik heb wel ergere dingen meegemaakt'' zei hij daarna tegen Esmeralda om haar wat gerust te stellen. Maar eigenlijk ook om zichzelf moed in te spreken. Kale hoestte even en boog zich even opzij, weg van Esmeralda omdat hij opnieuw wat bloed uitspugde.

Gast PROFILE MAGICIAN

Esmeralda keek naar Devil, en deze bleef de wonde helen. Dan keek hij naar beide, en hij glimlachte even kort. Hij was trots op Esmeralda, aangezien ze weer voor haar zelf had opgekomen tegen haar familie. Daarna concentreerde zich op de wonde. Esmeralda hoorde zijn woorden, maar toch was de bezorgdheid duidelijk in haar ogen te zien. Ze merkte dan dat hij bloed uitspuwde, en ze wist even niet wat doen.

Na dat verhaal gehoord te hebben keek Madeline evene naar de grond. ''Het geeft niets. Je wou me niet ongerust maken dat snap ik wel'' zei ze zacht en keek weer naar Norwood op. Toch wou ze er liever niet aan denken wat er zou kunnen gebeuren als dat monster vrijkwam. Daarom wou Madeline zo snel mogelijk op een ander onderwerp overstappen. Ze keek om zich heen en zag Kale en Esmeralda elkaar een kus geven. Ze glimlachte even zacht. ''Zo te zien hebben die twee elkaar ook al gevonden'' zei ze zacht tegen Norwood.

Norwood hoorde haar woorden. Hij glimlachte en keek haar aan. "Inderdaad..." zei hij. Hij keek naar Esmeralda die Kale een kusje gaf en grinnikte. "Zo te zien wel ja..." zei hij en keek naar Madeline. Hij liep naar haar toe en omarmde haar. Hij liet haar daarna weer los en liep naar Kale. Hij legde zijn hand ook boven de wond en sloot zijn ogen. Er kwam een groene gloed om zijn handen. Hij hielp Devil nu met het helen van de wond. Hij zuchtte even. Hij zou zijn ouders nog wel eens vragen om die spreuk voor het verwijderen van het monster. Hij was al 2 keer vrij gekomen en gelukkig was er niemand gewond geraakt. Maar wie weet wat er nog kon gebeuren.

Kale keek zwijgend naar het plafon toe. Hij keek even naar Norwood toen hij Devil kwam helpen om Kale te genezen maar reageerde niet op hem. Hij probeerde niet te hoesten omdat, telkens als hij moest hoesten, hij bloed uitspuwde en dat moest Kale tegen zien te gaan. Hij glimlachte even flauwtjes naar Esmeralda maar aan zijn pijnvertrokken gezicht te zien veraadde dat al dat het Kale meer pijn deed dan hij zei.

Gast PROFILE MAGICIAN

Devil bleef hem helen, en hij keek dan kort naar de bezorgde blik van Esmeralda. Dan zucht hij heel even onhoorbaar, en zijn zwarte ogen richt hij dan ook op de wonde. Esmeralda keek naar Kale met een overbezorgde blik, en ze hoopte dat hij maar snel beter werd. Toch zag ze in zijn ogen dat hij pijn had, en ze merkte dan ook dat hij naar haar glimlachte. Daarna gaf ze hem een kus op de lippen, en ze omhelsde hem dan ook voorzichtig.

PROFILE MAGICIAN

» Gewoon een gesprek.
» Plak het in je msn-gesprek!
» Eerste gesprek || Aloiysius Claude
» Eerste gesprek || Olivier Hewley
» [Closed] Eerste gesprek || Hayden de Payens

Een gesprek.

Een gesprek.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen