Wraak!

'Dat zie je toch,' zei Savador met een flauwe grijns terug. 'Al mijn hele leven. Ik ben niet anders gewend.' Hij zuchtte even zacht maar keek op toen hij Diva een ruwe beweging met haar hand voor haar ogen zag maken. Hij kon zich moeilijk voorstellen om haar te zien huilen. Hij moest diep in zijn geheugen graven om een herinnering te boven te halen waarin Diva huilde. Misschien was die er nog niet eens. Savador pakte voorzichtig haar pols beet en trok haar voorzichtig tegen zich aan. Hij zei niets. Enkel een omhelzing was in zijn eigen voldoende om aan te tonen dat ze altijd bij hem terecht kon, daar hoefden geen woorden bij te pas te komen.

Diva liet zich tegen Savador aanleunen. Het voelde zo veillig toen hij haar zo tegen zich aan had getrokken. Diva sloot voor een paar seconde haar ogen. Toen ze die weer opende zocht haar felblauwe blik de goud kleurige ogen van Master Savador. Ze keek hem recht en diep in zijn ogen. De minuten leken langzaam voorbij te kruipen op deze manier. Ze wist dat hij haar altijd zou helpen en beschermen. Net zoals Solomon. Alleen het verschil tussen die twee was dat Diva Solomon als beschermer en vriend zag en Master Savador als iemand waar ze ziels veel van hield.

Savador leunde met zijn rug tegen een tafelpoot en liet Diva tegen zich aanleunen. Hij moest breed grijnzen om het feit dat ze kostbare momenten deelden op de meest vreemdste plaatsen; allereerst in een grot toen ze voor de stortregen schuilden, nu hier op de grond in de aula en zelfs al in een bed. Hij bleef zacht door haar haren strijken en keek zwijgend terug toen Diva's felblauwe ogen in de zijne keken. Savador scheurde zijn blik niet van haar los en streek ondertussen met een vinger over het familiewapen op de ring die Diva hem had gegeven. Al die tijd had hij hem niet verschoven of afgedaan.

Diva wende daarna haar blik van Master Savador af. Ze pakte even zijn hand met de ring vast. Ze herinerde zich nog wel dat ze hem had gegeven aan hem. Nu haalde ze hem even voorzichtig van zijn vinger af. Ze mompelde zachtjes iets onverstaanbaars en haar hele lichaam lichtte even felblauw op. Alle lichtgevende energie ging naar haar handen en via haar handen zo over in de ring. Daarna schoof Diva de ring weer terug om Master Savador`s vinger. Ze had hem magisch versterkt. Wat bijna niemand behalve Diva wist over de ring was dat hij een bescherm ring was. Nu ze hem versterkt had zou er in het vervolg een blauw schild verschijnen om de drager in tijden van nood. En aangezien Diva de ring aan Master Savador had gegeven zou de ring hem en alleen hem beschermen.

Savador keek zwijgend toe hoe Diva de ring voorzichtig van zijn vinger schoof. Even was hij bang dat het kristal van haar vloek haar lichaam opnieuw overmeesterd had toen ze in een felblauwe kleur oplichtte. Er ging een ijskoude rilling over zijn rug, maar er was geen kristal te zien. In plaats daarvan verzamelde al het licht naar Diva's handen en de ring. Hij bekeek licht fronsend de ring nadat die weer teruggeschoven werd aan zijn vinger. Er was niet echt iets aan veranderd. 'Je bent toch geen fratsen met me aan het uithalen, hè Diva?' vroeg Savador grijnzend, maar ergens ook ietwat onzeker.

Diva keek Master Savador even grijnzend aan. ''Kom op zeg alsof ik ooit....'' zei ze maar stopte halverwege met haar zin. Ze dacht ineens terug aan wat ze toen de tijd met Kale had uitgehaald. ''Slim van U om te vragen'' zei ze daarna. ''Wat weinige weten over deze ring, zeg maar gerust alleen ik is dat het een bescherm ring is. Hij beschermd de drager in tijden van nood. In eerste instantie was dat niet de rede waarom ik hem aan U gegeven heb. Het is wel de rede waarom ik hem nu magisch versterkt heb. Om in de toekomst zoiets als dit te voorkomen zal de ring U helpen in geval van nood'' vertelde ze en keek Master Savador weer aan.

Savador glimlachte tevreden. 'Diva,' zei hij op een wat gekwetste toon. 'Dat heb ik toch helemaal niet nodig?' Hij streek grijnzend een lok achter zijn oor en keek weer even naar de ring. 'Maar toch bedankt, schoonheid. Het kan dienen voor een dubbele beschermlaag,' zei hij even later. Hij legde zijn armen weer om Diva's middel. Savador boog zich wat voorover en gaf Diva een dankbare zoen op haar mond.

''Oh nee? Als ik er niet voor was gesprongen bij Enma`s wraak actie dan lag U nu nog te beven. En ontken dat maar niet want dat heeft U zelf gezegd'' grijnsde Diva terug. Ze legde haar handen in Master Savador`s nek toen hij zijn armen om haar middel legde en zoende hem terug.

Selavin stond achter de deur van de aula en keek naar de twee. Misselijk makend vond hij het. Maar goed als Madeline te zwak en te week was om hier tegen op te treden dan moest hij dat maar doen. En Selavin zou dat met harde hand doen. Hij tikte zachtjes met zijn hiel tegen de grond en hij greep een rots stenen zo uit de grond. Daarna vuurde hij het met een gigantische kracht en met veel vaart op Savador en Diva af.

Toen Solomon de man aan had zien komen had hij zich in de schaduw verborgen. Pas toen de man een rotsblok op Diva en Master Savador afschoot kwam hij in actie. Hij rende de aula in en duwde daarmee de man opzij. Tussen zijn schouderbladen verschenen twee zilveren veren vleugels. Het duurde zo niet lang of Solomon had het rotsblik ingehaald. Met lucht magie liet hij het van koers veranderen zodat het 90 graden draaide en zo in de muur terecht kwam. Solomon vloog verder op Diva af. Haar moest hij nu eerst in veilligheid brengen dat was zijn opdracht. Hij tilde haar bij haar middel op en vloog met haar naar een veillig stuk van de aula. Daarna zette Solomon Diva neer en hij stoof op de man af.

Savador voelde zich licht verkleuren toen hij Diva's woorden hoorde, maar negeerde het straal. Het bekennen zou hij niet, in plaats daarvan keek hij haar alleen maar met een onschuldig grijnsje aan. Hij keek geschrokken op toen hij plotseling luide geluiden hoorde naderen. Vanaf dat moment gebeurde alles razendsnel; een groot rotsblok dat op hen af kwam gesuisd, Solomon die het tegenhield en Diva in veiligheid bracht, Selavin die vlak bij de deur van de aula stond. Savador schoot overeind en terwijl Solomon op Selavin afstormde snelde hij naar Diva toe. Hij wist niet wat er gebeurde of de reden ervoor, maar hij wilde maar één ding en dat was Diva beschermen.

Het gebeurde allemaal zo snel voor Diva. Het ene moment was ze nog bij Savador en het volgende moment had Solomon haar veillig in een hoek van de aula neergezet terwijl hij met Selavin ging vechten. Diva keek even om toen Master Savador aan kwam rennen. Maar het enigste wat door haar gedachte ging was dat ze Solomon moest helpen. Hij was heftig in het nadeel tegenover Selavin. Diva deed al een paar passen naar voren.

Selavin keek op toen een jongen hem tegenhield. Toen hij op hem af kwam gevlogen legde Selavin zijn handen op de grond. Hij concentreerde zich en zijn handen werden omgeven door steen als een soort handschoenen. Hij schoot deze op de jongen af. De handschoenen sloten zich om zijn polsen en drukte hem strak tegen de grond. ''Diva`s beschermer neem ik aan. Solomon Goldsmith als ik het me goed heriner'' zei hij vol minachtig. ''Wees wijs jongen en bemoei je niet met de zaken van het bestuur'' zei hij tegen hem.

Solomon werd ineens door de stenen handschoenen tegen de grond gedrukt. Hij keek op naar de man. Pas zodra hij zei 'het bestuur' wist Solomon wie het was. Dat moest Selavin Demal zijn, het hoofd van het bestuur voor magisch onderwijs. ''Zodra het Diva betrefd zijn het wel degelijk mijn zaken'' zei hij tegen hem. Solomon concentreerde zich en spande zijn spieren aan. Hij wist maar heel weinig over aard-magie maar hij wist genoeg om zijn stenen boeien te doorbreken. Hij sprong overeind en zag vanuit zijn ooghoeken Diva een paar stappen naar voren doen. Met een windzuchtje blies hij haar terug naar de muur. ''Daar blijven'' gebood hij haar. Daarna keek hij weer naar Selavin. Solomon concentreerde zich en ineens was er een hels kabaal te horen. Duizenden valken gemaakt van lucht stormde op Selavin af. Ze hadden zo`n grote snelheid dat de wind letterlijk zou snijden in zijn huid.

Antony kwam blijkbaar net op het verkeerde moment binnen en keek de vechtende mensen aan. Hij had gehoord van beschermers van de gezusters Lenore en een ervan was er zeker een. Hij keek naar Diva en Master Savador. Hij liep naar hun toe en begreep het niet. "Wat is er hier aan de hand"vroeg hij aan beide mensen. Hij keek even naar de twee vechtende mannen en fronste even toen hij de valken allemaal zag. Toen keek hij weer naar haar.

Diva werd door Solomon met een lichte bries terug naar haar plaats geblazen. Savador greep Diva beet bij haar pols, iets te ruw dan hij bedoeld had. 'Blijf hier, Diva!' verduidelijkte hij licht hijgend, en hij trok haar beschermend achter zich. 'Solomon handelt dit.' Zijn gouden ogen richtten zich strak op Selavin. Waarom deed hij dit plotseling?
Hij wachtte geduldig tot Solomon zijn zegje tegenover Selavin had gedaan en trad daarna in het gesprek tussen beide in. 'Wat wil je, Selavin?' riep Savador hem nijdig toe. 'En jij noemt je iemand van het bestuur om ons zo opeens aan te vallen? Ga terug naar je planeet, dwaas!' Hoe durfde hij hen zo aan te vallen! Savador had Diva's pols nog steeds beet en deed een paar passen achteruit, zodat Diva ingeklemd werd tussen hem en de muur. Hij zag Antony binnenkomen maar negeerde hem. Diva ging nu allereerst voor.

Selavin`s lila ogen keken nu strak naar Savador. ''Jij hebt al helemaal niet het recht te spreken crimineel. Denk maar niet dat ik niet weet dat je iemand vermoordt hebt'' riep hij hem toe. Selavin hield zijn armen gekruist voor zijn gezicht toen hij de lucht valken aan zag komen om zijn gezicht een beetje te beschermen. Zijn haar werd door al die lucht naar achteren geblazen. Voor het eerst sinds twee jaar was Selavin`s rechterhelft van zijn gezicht te zien. Zijn rechteroog was helemaal rood zonder pupil of een witte omranding. Dwars door zijn oog heen troken drie littekens die tot aan zijn wang doorgingen. De lucht valken scheurde zijn kleding en haalde zijn huid open als scherpe messen. Selavin stampte eenmaal met zijn voet op de grond en haalde een muur omhoog om de lucht valken tegen te gaan. Hij trapte tegen de muur en die schoot op Solomon af.

Diva keek even geschrokken toen ze Selavin`s litteken zag. Dat was haar schuld en dat wist ze dondersgoed. Toch bleef de aanblik ervan griezelig. Daar zou hij vrij waarschijnlijk blind aan zijn. Diva keek om toen ze Antony hoorde. ''Ik weet het niet. Selavin stormde opeens binnen en viel ons zomaar aan'' zei ze zacht tegen hem.

Solomon zette ze af van de grond en met een beetje hulp van zijn zilveren vleugels sprong hij over de muur heen. Nu zag hij ook Selavin`s litteken maar ging er niet op in. Solomon vloog opnieuw op Selavin af en trapte hem hard in zijn maag. Hij moest hem uit evenwicht zien te krijgen want dat was waar aardmagiers hun kracht uit haalde, uit hun balans.

Antony keek even naar Master Savador en keek dan naar Diva. Hij knikte en keek naar Selavin en keek naar zijn oog. Hij wou nu op de moment dolgraag Solomon meehelpen ,maar hij was niet opgewassen tegen zijn machten. Hij knielde neer en bleef laag moest er een of andere steenblok in hun richting komen. Kwaad op Savador was hij niet meer anders had hij dat nu wel getoond. Hij keek toe hoe de muur op Solomon afging en wou zijn reactie wel weten.

Savador verstarde en staarde Selavin met grote ogen aan. Hij was geshockeerd door twee dingen tegelijk; Selavins bloedrode oog en het feit dat hij van de moord op zijn oom afwist. 'Waar heb je het over?!' riep Savador snauwend. Hij zou het maar ontkennen voor zijn eigen veiligheid. Ten eerste kon Solomon de beslissing maken om Diva uit zijn buurt te houden als bekend was dat hij een moord gepleegd had, en ten tweede wilde Savador voorkomen dat straks heel de school van zijn misdaad afwist.

Selavin wankelde even achteruit toen Solomon hem een trap in zijn maag verkocht. Hij sloeg hem weg als een soort irritante mug terwijl hij even een hand tegen zijn maag aangedrukt hield. Toen zag hij Diva`s geschrokken blik. ''Doe maar niet zo schijnheillig Diva. Twee jaar geleden stond je hier nog om te grijnzen toen je me dat verdomde litteken gaf en me half blind maakte'' snauwde hij naar haar. Selavin streek al zijn haar uit zijn gezicht. Nu iedereen dat litteken gezien had had het voor hem toch geen nut meer om het te verbergen. Selavin keek nu weer naar Savador. ''Kom zeg, ik ben niet achtelijk. Ik weet heus wel dat jij als kind je eigen oom vermoord hebt. Was ook niet zo moeilijk om daarachter te komen'' zei hij.

Solomon werd tegen een muur aan gesmakt en viel even op de grond. ''Zo je zou niet zeggen dat die man zo sterk in z`n armen is'' mompelde hij. Daarna sloop hij stiekem achter Selavin langs toen deze Savador en Diva flink de huid aan het vol schelden was. Daarna trapte Solomon Selavin vlak boven z`n hiel. Solomon moest na die actie direct opzij springen omdat Selavin achterover moest vallen.

'Hoe kom je daarop!' riep Savador gefrustreerd uit, hopend dat hij zijn eigen naam verzuiverd kon houden. Het kon hem niets schelen dat Selavin midden in een gevecht zat. Hij wilde weten hoe hij daar achter is gekomen. De hand waarmee hij Diva's pols vasthield beefde en voelde zweterig aan. 'Oh, maar ik begrijp het al,' zei Savador nu op een kalme, dreigende toon. 'Tja, je moet toch iets verzinnen om deze school te doen laten sluiten?'
Dat laatste zei hij op een nonchalante toon, en tot zijn eigen grote verbazing lukte het hem ook nog om een valse grijns op zijn gezicht te toveren.

''Geloof me daar heb ik jou verleden niet voor nodig. Er is genoeg mis met deze rotschool om het te laten sluiten. Ik had dit hele gebouw twee jaar gelden al moeten slopen toen ik datcontract voor m`n neus kreeg'' riep Selavin uit. Meer kon hij er niet op reageren omdat hij achterover viel. Hij wreef pijnlijk over zijn achterhoofd en keek even opzij naar Solomon. ''Jij kleine, achterbakse....'' gromde Selavin zachtjes.

PROFILE MAGICIAN

» Mijn wraak!

Wraak!

Wraak!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen