Wraak!

Imeth zat in gedachte verzonken aan een tafel. Zijn plan met David mocht dan wel mislukt zijn dankzij die twee doktoren maar Imeth had nog een geheim wapen achter de hand. Liever gebruikte hij dat niet maar hij zag nu geen andere keus meer. Hij moest en zou zijn wraak krijgen en hij zou daar alle mogelijke middelen voor gebruiken.

Ineens zat Enma naast Imeth op de tafel. Haar roodgloeiende ogen keken hem recht en emotieloos aan. ''Je riep me. Ik voelde het Imeth'' zei ze zacht. ''Jij wil wraak nemen'' vervolgde ze. ''Op Savador'' zei ze nu bijna fluisterend. Uit de zak van haar rok haalde ze zwarte stropop. Om zijn nek had hij een rood lint vastgestrikt. Ze legde de stropop voor Imeth op tafel neer. ''Als je echt wraak wilt nemen trek je aan het rode lint. Je sluit dan een contract met me. Maar enkel voor niets gaat de zon op. Als je een leven verwoest zal jou ziel naar hel gaan en daar in eeuwige pijn ronddwalen. In ruil daarvoor neem ik wraak op Savador voor je'' zei ze. Ze wachtte een paar minuten. ''De rest is voor jou om te beslissen'' zei ze daarna.

Imeth keek niet op naar Enma. Zijn felpaarse blik ging naar de stropop. Voorzichtig legde Imeth zijn hand op de stropop. Als hij aan het rode lint zou trekken zou hij eindelijk wraak hebben. Langzaam en uiterst voorzichtig alsof de stropop van porselein was, pakte Imeth hem op. Met trillende vingers pakte hij het rode lint beet. Hij hoefde er enkel aan te trekken maar de twijfel sloeg hem om het hart. De hel was niet iets om licht over te denken.

''Luister Imeth. Ik mag jou keuze niet voor je beslissen maar ik kan je wel raad geven. Doe dit niet. Wraak voelt goed voor even maar op den duur zal het je spijten dat je het gedaan hebt. Eenmaal getrokken aan het lint is er geen weg meer terug. Denk hier niet te licht over'' zei Enma. Daarna stond ze op van de tafel. Ze wou weglopen maar wachtte nog even op een reactie.

''Savador zal boeten voor zijn daden en ik ben bereid daar elke prijs voor te betalen'' zei Imeth. Toch trok hij nog niet aan het touwtje. Hij stopte de stropop in zijn jaszak. Hij moest hier goed over nadenken. Hij stond op van de tafel en hield zijn blik een paar minuten lang strak naar het tafelblad gericht. Hij balde even zijn vuist als hij terug dacht aan alles wat er gebeurd was door die man. Imeth zou hem eindelijk zijn verdiende loon geven.

Savador was zo snel als zijn benen hem konden dragen van de verschillende etages naar de aula gesneld. Hij had behalve de light magicans etage ook de andere etages doorgespit in de hoop Imeth daar te vinden, maar zonder succes. Er ging een vloed van opluchting door zijn lichaam heen toen hij in de deuropening van de aula bleef staan en Imeth voor één van de tafels zag staan. Nog wat nastrompelend van de klap die Enma hem bezorgd had beende hij zo stil als hij kon naar Imeth toe. In een flits sloeg hij een hand voor Imeth's mond en hield zijn hoofd stevig tegen zijn buik geklemd. Met zijn andere hand greep hij zijn keel beet. Hij bracht zijn hoofd op dezelfde hoogte als Imeth en liet zijn kin op zijn schouder rusten. 'Nu overhandig je heel rustig die pop aan mij, dan zal je niets overkomen,' siste Savador zacht in Imeth's oor. Zijn gouden ogen flitsten over Imeth's lichaam naar zijn handen, maar hij kon de stropop nergens bekennen.

Imeth hoorde op het laats dat er iemand achter hem stond. Hij wou zich omdraaien maar hij was al te laat. Hij wou schreeuwen maar iemand sloeg een hand voor zijn mond zodat er niets anders dan een gesmoord gekerm uitkwam. Zijn ademhaling werd verhinderd door de andere hand die zich om zijn keel sloot. Uit alle macht probeerde Imeth eerst de hand bij zijn keel weg te trekken en hij verzette zich hevig. Pas toen hij zacht de stem van Master Savador in zijn oor hoorde stopte Imeth met al zijn verzet. Voorzichtig probeerde hij opzij te kijken en zijn felpaarse ogen kruiste de goudkleurige van Master Savador. In Imeth`s ogen was duidelijk angst af te lezen. Maar ook veel haat. Ineens stopte Imeth met het sjorren aan de hand om zijn keel. Hij greep in plaats daarvan naar de hand die zich om zijn mond sloot en wist die met veel pijn en moeite wat naar beneden te trekken. Imeth beet onmiddelijk in de hand van Savador toen dat binnen zijn bereik lag.

Savador keek grijnzend toe hoe hevig Imeth zich probeerde te verzetten. Wat was macht toch een geweldig gevoel. Hij had hem volledig onder zijn controle; tenminste, dat dacht hij. Savador stootte een schelle kreet van pijn uit toen hij Imeth's tanden in zijn hand voelde. Hij liet zijn keel los en probeerde zijn hand tussen zijn tanden uit te krijgen. Hij voelde dat Imeth flink doorbeet. Hij sjorde met zijn andere hand aan zijn pols en uiteindelijk wist hij zijn hand met veel moeite los te trekken. Savador wankelde een stuk van Imeth vandaan en hield zijn pijnlijke hand tegen zijn buik geklemd. Het deed flink zeer en het bloedde licht. 'Daar zul jij spijt van krijgen, jij miezerig ventje!' siste Savador hees terwijl hij zijn gezicht naar Imeth wendde.

Imeth deinsde direct achteruit toen Savador hem los had gelaten. ''Niet als ik het U eerst zal laten berouwen'' zei hij verbeten. Hij greep uit zijn jaszak van zijn zwarte jas de zwarte stropop. Hij liep nog een paar passen achteruit. ''Een stap dichterbij en ik trek aan dat touw'' zei hij. Imeth had het rode touw stevig vast en trok er een klein beetje aan.

Savadors ogen werden groot zodra hij zag dat Imeth de stropop uit zijn jaszak haalde en het touw beetpakte. Hij bleef waar hij was en leunde met een hand tegen de muur. Secondenlang bleef hij stokstijf stilstaan en begon hij licht te beven. In de kleine stilte die volgde was alleen de wind buiten en het gedrup van het bloed op de vloer van Savadors hand in de aula te horen. 'Toe nou, Imeth. Dit wil je niet,' verbrak Savador zacht de stilte. Zijn stem klonk zwak en onzeker. 'Geef me die pop.'
Hij zette voorzichtig een paar passen dichterbij en stopte bij de eerste tafel die hij tegenkwam.

Enma keek toe vanuit de schaduw. Ze mocht hier zich niet mee bemoeien. Toch hoopte ze maar dat Imeth nu enkel blufte. Toch wist ze dat ze enkel zichzelf voorloog door dat te hopen. Ingespannen bleef Enma naar de twee kijken. Ze vernietigede elkaar nog eens als ze zo door zouden gaan. Enma zuchtte even zachtjes.

Toen Savador dichterbij kwam ging Imeth automatisch naar achteren. Hij bleef naar achteren lopen tot hij de muur tegen zijn rug voelde. ''Zodat U me verder kun terroriseren? Niet meer Master. Vergeet het maar!'' riep Imeth uit. De hand die het touw omklemd had trilde licht. Imeth sloot zijn ogen voor een moment. Zijn ademhaling ging gejaagd en snel. Daarna zonder er verder nog over na te willen denken trok hij het rode lint van de stropop los.

Enma zuchtte nogmaals toen Imeth aan het touw trok. De stropop verdween maar het rode draad bleef. Enma hield haar hand op waar de stropop in verscheen. ''Uw wraak is gegarandeerd'' zei ze. Haar stem was als een spookachtig iets door de hele aula te horen. Enma stopte de pop terug in de zak van haar rok en stapte uit de schaduw. Haar blik was strak gericht op Master Savador en kende geen medelijde. Langzaam maar zeker begonnen ze op te lichten.

Diva stond om de hoek van de aula. Ze had alles gevolgd. Pas toen ze Enma zag stormde Diva naar binnen. Ze rende op Savador af en duwde hem aan de kant. Diva keek om naar Enma, recht in haar lichtgevende ogen. Haar pupillen verkleinde zich. In plaats van Savador kreeg Diva nu de waanbeelde en ilusies te zien.

Diva stond in een donkere ruimte. Ineens scheen een fel licht op haar. Haar armen en benen zaten vast aan touwtjes. Ze hoorde een valse lach die ze uit duizende herkende. Het was die van haar vader. Hij liet haar bewegen. ''Hou op'' riep ze uit. Ineens werden haar touwtjes doorgeknipt en viel ze hard op de grond. Toen ze zich oprichtte zag ze haar vader voor haar staan. Hij keek haar kil grijnzend aan. ''Dus jij wou mij kwijt raken niet'' grijnzde hij vals. Diva`s ogen werden groot toen de grond onder haar verdween. Haar hoogtevrees kwam weer naar boven en ze gilde het uit. Toen ze werd opgevangen opende ze haar ogen. Master Savador had haar opgevangen maar toen hij op keek was het een skelet. Diva keek recht in twee lege holle, zwarte ogen. Ze gilde keihard en het skelet liet haar vallen. Opnieuw lag Diva op de grond. Er schoten klauwen uit de grond omhoog die haar polsen beetgrepen. Opnieuw stond haar vader voor haar. Hij trok haar jurk stuk en sloeg keihard met een zweep op haar ontblootte rug. De tranen stroomde over Diva`s wangen en ze gilde het uit. ''Stop alstjeblieft. STOP'' gilde ze.

Alles wat Diva zag was er in werkelijkheid niet. Maar alles wat zij deed gebeurde wel. Ze lag languit op de grond in de aula en huilde zachtjes. Alles wat ze uitschreeuwde gebeurde ook echt.

'Idioot!' riep Savador met overslaande stem toen Imeth het lint had losgetrokken. Hij twijfelde geen moment en maakte zich uit de voeten, maar net toen hij maar een paar passen van de auladeur verwijderd was, kwam Enma uit de schaduw gestapt. Hij bleef abrupt stilstaan maar werd plotseling aan de kant geduwd en viel achterover. Hij kwam weer overeind en wreef met een pijnlijk gezicht over zijn achterhoofd. Hij stoof meteen op Diva af toen hij haar schreeuwend en huilend op de aulavloer zag liggen. 'Diva!' schreeuwde hij luid. Savador tilde haar voorzichtig op zijn schoot en probeerde haar te kalmeren. Hij kon de mentale marteling dan wel niet zien die ze onderging, maar het zag er verschrikkelijk uit om haar zo te zien. Hij streek de haren uit zijn gezicht en hield haar hoofd tegen zijn borst gedrukt, om haar geschreeuw en gehuil te smoren. Zijn gouden ogen keken woedend van Enma naar Imeth en weer terug.

Diva trilde hevig. Het schreeuwen en gillen was gestopt maar ze huilde nog steeds. Toen ze voelde dat ze op iemand`s schoot werd getrokken, klampte ze zich vast vast aan Master Savador. Nu was enkel nog een gesmoord gesnik te horen. Haar ogen had ze stijf dicht geknepen en het zag eruit alsof ze niet van plan was ze nog open te doen. Na een tijdje was het huilen ook een beetje gestopt.

Toen Diva ineens verscheen keek Enma verbaasd op. Haar ogen gloeide nog steeds. Enma luisterde naar Diva`s geschreeuw en gegil. Ze smeekte Enma haast te stoppen. Enma sloot haar ogen en stopte daarmee haar mentale krachten. Ze keek nog even naar Diva met een emotieloze blik. Daarna gingen haar gloeiende rode ogen naar Master Savador. ''Ze zal het komende halfuur nog wel wat bijwerkingen hebben. Maar het zal meevallen aangezien ik de aanval heb afgekapt'' zei ze tegen hem. Daarna keek ze nog even hoofdschuddend naar Diva. ''Dwaas'' zei ze zacht. Daarna vertrok Enma.

Savador beet zijn tanden hard op elkaar. 'Stommeling,' zei hij met opeengeklemde kaken terwijl hij met een geschrokken gezicht op Diva neerkeek. Ze klampte zich behoorlijk strak aan hem vast, zodat hij even bang was dat zijn kleding zou scheuren. Zijn gouden ogen flitsten naar Enma toen hij haar rode ogen naar hem voelde kijken. Hij hoorde haar zachte woorden en keek haar woedend na. Waarom kon ze niet gewoon opbranden? Dan was er weer een probleem van de wereld. Savador legde een hand op Diva's hoofd en omhelsde haar stevig in de hoop haar meer te kalmeren. Terwijl hij haar omhelsde gleed zijn woedende blik naar Imeth. 'Hier ga jij nog spijt van krijgen, kleine rat! Je zult het zien! Ik ga je zoveel trauma's bezorgen dat je amper nog weet hoe je moet lopen!' siste hij zacht maar dreigend. Savador probeerde zijn woede wat in toom te houden om het niet weer per ongeluk op Diva af te reageren.

Langzaam maar zeker verslapte Diva`s grip op Master Savador. In plaats van zich nu nog aan hem vast te klampen zat ze in elkaar gedoken tegen hem aan. Ze was stil op het lichte trillen en een hyperventilerende ademhaling na. Diva opende voorzichtig half haar ogen. Eerst zag ze wat wazig maar daarna kon ze onderscheiden dat ze op iemand`s schoot in de aula was. Voorzichtig veegde ze langs haar wang. Ze voelde nattigheid. Ze moest gehuild hebben. Maar waarom?

Savador voelde Diva's grip verslappen en even was hij bang dat ze flauw was gevallen. Hij streek wat lokken voor haar ogen weg en zag dat ze haar ogen wat had geopend, al trilde ze nog steeds en ademde ze op een hyperventilerende wijze. 'Diva,' zei hij zacht. 'Het is al goed.' Hij zag dat Diva haar tranen wegveegde en omsloot haar trillende hand met zijn handen. Ze waren nu in plaats van koud en klam warm, waarschijnlijk kwam dat doordat Savador zich van woede had opgewonden.

Toen Diva een andere stem haar naam hoorde zeggen keek ze op naar de goud kleurige ogen van Master Savador. Ineens wist ze weer wat er gebeurd was. Imeth, die Enma had gevraagd om wraak te nemen op Savador. Enma die dat ook bijna gelukt was en Diva die dat wist te verhinderen. Helaas herinerde ze zich ook al haar ilusies en waanbeelden die ze had gezien. ''Gaat alles goed met U'' vroeg ze half fluisterend en met een trillende stem.

Savador slaakte een zachte zucht van verlichting toen Diva gelukkig nog wel reageerde. Hij glimlachte zwakjes. 'Ja,' antwoordde hij zacht op haar vraag. 'Je had het niet moeten doen, schoonheid. Ik liever dan jij.' Zijn laatste woorden klonken wat zachter. Hij was ontroerd dat er eindelijk weer een persoon was die om hem gaf. Nadat hij in zijn tijd op straat zowel een medezwerver als een goede vriendin verloor in een tragisch ongeluk was er nooit iemand meer geweest die hem liefhad. Savador had het er even moeilijk mee, maar bedwong zijn tranen kosten wat het kost.

Diva schudde zachtjes haar hoofd. ''U hoeft niet alleen maar telkens voor mij op te komen. Ik kan er ook voor U zijn. Ik kan U ook helpen'' zei ze zacht. Daarbij voelde het voor haar alsof ze dit verdient had. Zij was ook niet altijd een braaf geweest. Pas nu ze dit had doorstaan had ze dat ingezien. Ze had het leven van haar bloedeigen vader en nog tientallen andere mensen benomen. Hoeveel ze hem ook mocht haten hij bleef haar vader. Diva had het ook anders op kunnen lossen maar daar had ze toen niet aan gedacht.

Savador hief Diva's kin op en gaf haar voorzichtig een kus op haar mond. 'En je bent een grote hulp geweest, Diva,' zei hij glimlachend. Hij voelde tranen opkomen en veegde ze gauw weg. 'Maar die marteling was niet voor jou bedoeld. Het was volledig gericht op mij,' voegde hij er zacht aan toe. 'En ik weet niet hoeveel keer je wraak kan nemen met die stropoppen, maar als er een tweede poging is bestaat er de kans dat Imeth alsnog wraak zal nemen.' Dat laatste zei Savador nog zachter om Imeth niet op ideeën te brengen, zodat hij bijna op een fluistertoon sprak.

Diva schudde opnieuw lichtjes haar hoofd. ''Dat denk ik niet. Je hebt maar een ziel. Je kan hem maar een keer verkopen en dat is in grote lijnen wat je doet als je op deze manier wraak op iemand wilt nemen'' zei ze zacht. Dat was letterlijk wat je deed. Je verkocht je ziel in ruil voor wraak. Je hebt maar een ziel, een tweede keer verkopen leek Diva nogal ongeloofwaardig. Diva`s blik ging even naar Imeth. ''En ik denk, dat hij zijn les inmiddels ook wel heeft geleerd'' zei ze nog zachter.

PROFILE MAGICIAN

» Mijn wraak!

Wraak!

Wraak!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen