I'm the new one, cant you see it?

Eillish keek snel om zich heen, ze wou even alleen zijn, al zou ze ook graag gezelschap hebben. Ze wou graag terug naar Cassia, maar wou ook hier blijven. Ze wou goed en krachtig zijn, maar ook niet opvallen. Tegenstrijdige gevoelens streden om voorang in haar, en ze had er nu gewoon genoeg van. Het meer lag als een veilige barriere tussen alles in, het was alles, en toch weer niet, het was zij, en toch anders. Moeilijk. Maar het voldeed. Haar passen weerklonken zachtjes, terwijl ze er naartoe liep. Ze liet zich neerzakken op het nog natte gras, en sloot tevreden haar ogen. Ze had nog geen les, en dat was ergens wel fijn, ze wou wel dat ze iemand kende. het moest niet perse een heel goede vriend te zijn, of vriendin, maar het feit dat ze hier niet alleen was, zou haar al veel verder helpen. Ze zuchtte even, en deed haar ogen langzaam open, het water golfde zachtjes naar haar, en automatish glimlachte ze. De zon scheen zacht op haar bleke teint, die toch nooit zou bruinen. Haar hand fladderde even zachtjes over het water, toen ze iemand vanuit haar ooghoek zag staan. Verschrikt viel haar hand langs haar zij, en keek ze op. Ze had toch niets misgedaan? Het was pas haar eerste dag, en om nu al in de problemen te komen, dat was veel, zelfs voor haar.

-Even inkomen met Eillish :3 , voor iedereen -

- Lolz, ik vind het zo grappig dat Eillish wel op Kijito lijkt xD -

Het Stille Meer was een plek waar ze graag kwam, behalve dan dat de Waterval een hogere plaats had op haar lijstje. Nu was die plek echter een beetje te pijnlijk.. Dus was ze hier, op zoek naar rust, misschien naar een gesprek met iemand die niet wist wie ze was en wat ze net verloren was. Iemand die misschien teveel opging in de nieuwe omgeving om haar pijn op te merken. Kijito zuchtte. Alsof dat ging gebeuren. Zoveel geluk had ze nooit! Of toch.. Ze zag iemand staan die met haar hand boven het water bewoog, iemand die ze nog nooit gezien had. Voorzichtig liep Kijito naar haar toe. Ze leek even oud als haar, dus dat kon nog leuk worden, toch? Misschien kwam ze ook wel van Cassia! Kijito werd steeds enthousiaster en kon nog maar net wachten met spreken tot ze bij het meisje was. 'Hoi! Ben je nieuw hier?' vroeg ze vrolijk terwijl ze naast het meisje ging zitten. Het natte gras deerde haar niet; water gehoorzaamde haar toch, dus zo moeilijk werd dat niet. 'Ik ben Kijito, welkom op Starshine,' zei ze vrolijk, haar stem toch zacht vanwege haar verlegenheid die ze nooit totaal kon vergeten. Vrolijk, ja, zo moest ze eruit zien. Maar ergens in haar ogen was te zien dat Roxas haar net verlaten had, dat ze hem miste.. Ze probeerde het niet te laten zien. Kijito probeerde zichzelf af te leiden door wat met het water te gaan spelen, dat gedachteloos haar vingers volgde toen ze patronen door de lucht trok.

Ze liet zich neerzakken op het nog natte gras, en sloot tevreden haar ogen. Ze had nog geen les, en dat was ergens wel fijn, ze wou wel dat ze iemand kende. het moest niet perse een heel goede vriend te zijn, of vriendin, maar het feit dat ze hier niet alleen was, zou haar al veel verder helpen. Ze zuchtte even, en deed haar ogen langzaam open, het water golfde zachtjes naar haar, en automatish glimlachte ze. De zon scheen zacht op haar bleke teint, die toch nooit zou bruinen. Haar hand fladderde even zachtjes over het water, toen ze iemand vanuit haar ooghoek zag staan. Verschrikt viel haar hand langs haar zij, en keek ze op. Ze had toch niets misgedaan? Het was pas haar eerste dag, en om nu al in de problemen te komen, dat was veel, zelfs voor haar. Het was een meisje, van haar leeftijd. 'Hoi! Ben je nieuw hier?' vroeg ze vrolijk terwijl ze naast het meisje ging zitten. 'Ik ben Kijito, welkom op Starshine,' zei ze vrolijk, maar toch niet helemaal. 'Hey, en ja, ik ben nieuw hier. Ik ben Eillish.' Zei ze vriendelijk terug. Het water volgde haar vingers, terwijl ze gedachteloos voor zich uit keek. Watermagie, net als haar. 'Cassia?' Vroeg ze verwonderd. 'Ik ook!' Zei ze een beetje vewonderd, ze had nooit gedacht dat ze nog dingen gemeen zouden hebben. Ze keek naar de patronen die het meisje trok in de lucht, en was even stil. Ze wist niet echt wat ze zelf kon, en was bang om het te proberen. Een klein glimlachje stond op haar gezicht, ze kende nu al een iemand. Haar ogen dwaalden ove rhet meer, het water, de lucht, en de zachte nevel. Het maakte haar rustig.

De hand van het meisje had ook over het water gefladderd, maar Kijito was er nog niet genoeg bij om dat ook op te merken als 'zij komt van Cassia'. Normaal zou ze dat zien; iemand die net zoiets had als zij, die maakte dat zijzelf wat minder the odd one out was. Dat was één van de dingen die ze probeerde te vergeten en op het moment was ze daar hard mee bezig. Het meisje leek even geschrokken, maar herstelde zich al snel. Ze stelde zich voor als 'Eillish', wat volgens Kijito een ongebruikelijke, maar mooie naam was. 'Cassia?' Die woorden trokken haar aandacht. Het water bleef even als bevroren in de lucht hangen toen het meisje die woorden sprak. Kijito knikte lichtjes. 'Alleen Cassia? Of beheers je ook andere magie?' vroeg ze, nu wel nieuwsgierig. Een overeenkomst! Ja, er waren veel mensen met watermagie, maar om eerlijk te zijn zag ze heel veel mensen alleen maar met Duistere Magie, Vuurmagie of wat dan ook.. Niemand leek Watermagie te hebben, van haar leeftijd. 'Wat kun jij al?' vroeg Kijito nieuwsgierig. Misschien was ze dan niet de enige in de les die heel goed oplette in de hoop er iets van te leren. Dat was namelijk echt iets voor Kijito; studeren, studeren, alles om te bewijzen aan haar ouders dat ze wél iets kon, dat ze wél iets waard was. Waar zou Houdini eigenlijk zijn? Het vosje had haar wel gevolgd op weg hier naartoe, maar nu.. 'Heb jij toevallig een vosje gezien?' vroeg Kijito plotseling, terwijl ze zich steeds meer zorgen ging maken. Het vosje zou vast wel in de buurt zijn, maar meestal bleef het vlakbij haar..

'Hey, en ja, ik ben nieuw hier. Ik ben Eillish.' Zei ze vriendelijk terug. Het water volgde haar vingers, terwijl ze gedachteloos voor zich uit keek. Watermagie, net als haar. 'Cassia?' Vroeg ze verwonderd. 'Ik ook!' Zei ze een beetje vewonderd, ze had nooit gedacht dat ze nog dingen gemeen zouden hebben. Ze keek naar de patronen die het meisje trok in de lucht, en was even stil. Ze wist niet echt wat ze zelf kon, en was bang om het te proberen. Een klein glimlachje stond op haar gezicht, ze kende nu al een iemand. Haar ogen dwaalden ove rhet meer, het water, de lucht, en de zachte nevel. Het maakte haar rustig. Het water bleef even als bevroren in de lucht hangen toen het meisje die woorden sprak. Kijito knikte lichtjes. 'Alleen Cassia? Of beheers je ook andere magie?' vroeg ze, nieuwsgierig. Eillish durfde eerste niet te antwoorden, ze wist niet wat Kijito verwachtte als antwoord. 'Nee, alleen Water denk ik, al zou ik wel naar de andere lessen willen gaan' Bekende ze. Ze was helemaal Cassiaan, zonder andere krachten. Dacht ze. 'Heb jij toevallig een vosje gezien?' vroeg Kijito plotseling. Eillish keek verwonderd op door die vraag, 'Een vosje? Nee, hoezo?' Ze keek om zich heen, maar kon toch geen roodachtigevacht zien wegschieten. 'Ben je hem kwijt ofzo?' Vroeg ze haar met grote ogen. Ze dacht aan haar pup, Denaly, die liep altijd vrij rond, maar kwam meestal wel opdagen als Eillish behoefte had aan haar gezelschap, of haar gewoon nodig had. 'Moet ik anders gaan zoeken?' Vroeg ze.

Het meisje leek een beetje.. twijfelend, alsof ze geen antwoord durfde te geven. Hoe zou dat komen? Kijito kon zich nu niet voorstellen dat zij er eng uitzag. Om eerlijk te zijn vond ze juist dat ze er helemaal niet eng uitzag, juist kwetsbaar en als een gemakkelijke prooi. Dat bleek wel als je zag hoe mensen op de slaapzaal haar behandelden. Niet met veel respect, in ieder geval. Alleen water, net als haar dus. Kijito glimlachte naar haar en knikte, dat ze het gehoord had. 'Ik ook, maar andere lessen zijn inderdaad ook heel leuk,' vertelde ze, met een spoortje van enthousiasme. Haar plotse vraag leek het meisje wel enigszins in verwarring te brengen, te zien aan haar uitdrukking. Kijito knikte, om haar vraag te bevestigen. 'Ja, mijn vosje. Hij liep achter me aan, maar nu zie ik hem niet meer,' legde ze uit, met bezorgdheid in haar stem. 'Als je zou willen helpen,' zei Kijito, met een blije lach op haar gezicht. 'Hij heet Houdini,' vertelde ze. 'Heb jij een huisdier? Misschien zou een hond ofzo hem kunnen vinden,' stelde ze voor. 'Hij doet andere dieren niets,' verzekerde Kijito haar nog. Toen stond ze op en liep ze een stukje weg, op zoek naar Houdini.

- Sorry, inspiloos D: -

Kijito knikte lichtjes. 'Alleen Cassia? Of beheers je ook andere magie?' vroeg ze, nieuwsgierig. Eillish durfde eerste niet te antwoorden, ze wist niet wat Kijito verwachtte als antwoord. 'Nee, alleen Water denk ik, al zou ik wel naar de andere lessen willen gaan' Bekende ze. Ik ook, maar andere lessen zijn inderdaad ook heel leuk,' vertelde ze, met een spoortje van enthousiasme. Ze was helemaal Cassiaan, zonder andere krachten. Dacht ze. 'Heb jij toevallig een vosje gezien?' vroeg Kijito plotseling. Eillish keek verwonderd op door die vraag, 'Een vosje? Nee, hoezo?' Ze keek om zich heen, maar kon toch geen roodachtigevacht zien wegschieten. 'Ben je hem kwijt ofzo?' Vroeg ze haar met grote ogen. Ze dacht aan haar pup, Denaly, die liep altijd vrij rond, maar kwam meestal wel opdagen als Eillish behoefte had aan haar gezelschap, of haar gewoon nodig had. 'Moet ik anders gaan zoeken?' Vroeg ze. 'Ja, mijn vosje. Hij liep achter me aan, maar nu zie ik hem niet meer,' legde ze uit, met bezorgdheid in haar stem. 'Als je zou willen helpen,' zei Kijito, met een blije lach op haar gezicht. 'Hij heet Houdini,' vertelde ze. 'Heb jij een huisdier? Misschien zou een hond ofzo hem kunnen vinden,' stelde ze voor. 'Hij doet andere dieren niets,' verzekerde Kijito haar nog. Toen stond ze op en liep ze een stukje weg, op zoek naar Houdini. Eillish stond op, keek om zich heen, 'Houdini?' Riep ze zacht. 'Waar ben je?' Ze keek even naar Kijito, ze leek wel aardig, maar er was duidelijk iets dat haar dwars zat. Maar wat? Eillish wou haar helpen, maar ze wist ook niet hoe ze het moest vragen zonder nieuwsgierig of onbeleefd te lijken. Het was ingewikkeld. Misschien kon ze het beter laten, of niet? 'Is er misschien iets?' Vroeg Eillish plots impulsief. 'Ik weet het niet, je ziet er gewoon...' Stamelde ze, 'Laat maar.' Een lichte blos verscheen, wat had ze nu gedaan? Ze zuchtte.

-Heb ik ook vaak :3 -

PROFILE MAGICIAN