Boodschappen doen

Therra loopt een bakker binnen, waar hij wat brood koopt, ergens koopt hij dan een blikje Red Bull, en dan loopt hij met een volle plastic tas de straat door. Alles verloopt rustig, totdat: Een man rent door de straat, vliegensvlug, en die stoot Therra om. Therra valt, en de broodjes die ook in plastic omhuld waren liggen overal. Therra word hierom woest, en wil de man aanvallen. Zijn haar waait nu met een fris briesje mee, en hij kijkt om zich heen. Hij word door een paar toeschouwers uitgelachen. Therra wilt zijn zwaard pakken, om de mensen die hem uitlachen te slachten en degene die hem omver duwde. Hij voelt een hand op zijn schouder, en dat weerhoud hem ervan.

Cancelled Attack

Zuchtend stond Jaden op. Hij had helemaal geen zin om op te staan. Dat meisje, Dorit. Die was nu bij de rechtbank. Ze was nu al meer dan een week weg. Moest hij eigenlijk nog hoop hebben? Hij zuchtte en keek om zich heen, niet wetend wat hij nu ging doen. Hij had zich al de hele week verveeld, soms gelachen met de anderen, maar vooral veel aan Dorit gedacht. Vooral de eerste dagen waren heel erg vervelend geweest, omdat hij steeds aan haar moest denken, maar nu was het minder. Zijn moeder en Miranda hadden gelijk. Hij moest haar gewoon vergeten, van zich afzetten. Vooral zijn kleine zusje had gelijk. Hij luisterde naar zijn zusje. Zoals hij het beste met haar voor had, had zij dat het beste met hem. Toen hij aan de telefoon over Dorit verteld had, was ze boos geworden op Dorit, de schat. Hij rekte zich uit en deed een spijkerbroek aan, waarna hij in zijn zwarte shirt schoot en daarover zijn rood-wit jasje aandeed. Hij deed zijn Nikes aan en liep toen richting de uitgang. Hij keek nog een keer om. Hij zag dat de rest ondertussen ook al in de benen begon te komen. Hij grinnikte even. Ook joggen ’s morgens stelde hij vaak uit, maar hij was weer bereid om het op te pakken. Hij ging zijn leven niet laten vergallen door een meid. Hij werd weer de Jaden die iedereen kende. Die behulpzame, duffe, lachende Jaden, die hij altijd al geweest was. Met een brede grijns liep hij naar boven en rende hij de trap af, waarna hij netjes neerkwam, om vervolgens bijna tegen een meisje op te botsen. ‘Sorry,’ zei hij en hij liep gewoon door. Hij had geen zin om om te kijken wie het was. Nee, helemaal niet.

Rustig liep Jaden even later over het grasveld. Hier was echter niet veel te doen. Hij kon ook gewoon naar Oak’s Field gaan. Hij was een paar dagen geleden daar naar de discotheek geweest en was ook al gaan zwemmen in het meer, maar veel aan de pijn die hij vanbinnen voelde had het niks gedaan. Het was tijd dat hij weer eens wat onder de mensen kwam. Ja, daar had hij wel zin in. Hij liep rustig richting Oak’s Field en keek ondertussen naar de mooie huizen. Hij wendde zijn blik af toen hij een portiek zag. Hij hoorde opeens een hoop gelach en begon te rennen richting de plek waar het vandaan kwam. Hij had ook wel eens zin om even te gaan lachen! Wat hij zag toen hij aankwam, vond hij echter niet om te lachen. Een jongen lag op de grond, met zijn broden om hem heen. Jaden liep op de jongen af en legde zijn hand op diens schouder. ‘Trek je er maar niks van aan,’ zei hij en hij keek de jongen even aan, waarna hij om zich heen keek. ‘Rot op, willen jullie!’ snauwde hij, waarna hij een paar broden begon te pakken en rustig terug in de tas van de jongen deed. Hij zag een man voor zich staan, die het tafereel verbaasd aankeek, maar toch met een grijnzende blik. Dit maakte dat Jaden zijn rug rechtte en de man brutaal recht aankeek. ‘Is er hier soms iets interessants te zien? Tenzij jij hem natuurlijk omgeduwd hebt,’ begon hij en hij grinnikte even. ‘Je denkt echt dat je heel wat bent. Jongetjes omduwen, toeschouwers laten lachen,’ zei hij en hij keek de man aan. ‘Maar dat ben je dus niet. En als je nu niet oprot, word ik kwaad,’ zei hij dreigend. Toen gebeurde het volgende, iets waar Jaden geen controle over had: een oog werd oranjeachtig, de andere werd lichtgroen. Het was eigenlijk bedoeld om mensen af te schrikken. De man deed een paar stappen uit en Jaden boog zich weer over Therra. ‘Gaat het?’ vroeg hij en hij reek de jongen een hand.

Therra voelde een warme hand op zijn schouder, wat hem tegenhield. Hij was verbaasd over hoe de jongen het voor hem opnam, en zelfs hielp. Hij glimlachte alweer, stond op met zijn plastic tas weer helemaal vol. ''Het gaat. Bedankt dat je me hielp.'' zei hij toen, terwijl hij zijn hand naar voren stak. ''Ik heet Therra, je kent me misschien van Starshine Academy, als je daarop zit. Als je daarop zit: Het spijt me voor het irriteren in de Eetzaal. Als je derbij was, tenminste. Er is echt niks te doen. Aangenaam kennis te maken verder.'' zei Therra vriendelijk, en hij bood de jongen een broodje aan, en een blikje Red Bull. ''Neem dit van mij aan.'' zei hij toen, waarop hij een glimlach naar hem liet zien, even keek om zich heen, waarbij de meeste mensen nu gewoon normaal doorliepen. Allemaal dankzij deze jongen. Hij leek Therra wel aardig.

- Wist niet wat ik verder moest typen, excuses -

PROFILE MAGICIAN

» Wat doen we er aan?
» Wat moet ik doen?
» Onderzoek doen.
» Ik ben nieuw, wat te doen?
» Laten we dit opnieuw doen, Margelique poging numero 2!

Boodschappen doen

Boodschappen doen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen