Sevalin loopt met gebogen hoofd de eetzaal binnen. Zijn uiterlijk is anders, wat je kan merken. Hij heeft z'n ketting vast en gaat ergens zitten, waar verder niemand zit. Hij leunt op de tafel met beide armen, zodat hij met zijn gezicht in het donkere zit. Hij weet niet wat hij Xalina heeft aangedaan, en de andere die hij hier als meer gerespecteerd beschouwede, oftoewel: vrienden, famillie, maar vooral wat zijn hartje begeeft.

Xalina zuchtte en wreef door haar ogen. Sevalin was weg. Hij was al een paar weken tot maanden weg en om eerlijk te zijn, maakte Xalina zich grote zorgen. Waar was hij? Had hij een ongeluk gehad? Ze had al genoeg mensen ingelicht om te vragen waar hij was, maar het bleef steeds hetzelfde antwoord: ‘We weten het niet, sorry.’ Xalina werd er gek van. Alsof ze hiermee Sevalin zou kunnen vinden! Radeloos zakte ze neer in een stoel en zette haar armen tegen haar knieën, waarna ze haar hoofd daarop legde. Tranen stroomden over haar wangen. Ja, zeg, nu ging ze ook weer huilen! Schijt! Ze moest lachen. Haar gedachten waren inmiddels wel een stuk grappiger geworden, wat dan wel weer fijn was. Rustig keek Xalina om zich heen, waarna ze opstond. Ze deed een zwart rokje aan, een zwart topje en een grijze, dikke wollen trui, waarvan de mouwen zo groot waren, dat ze haar schouders bloot lieten. Zonder Sevalin was het leeg, saai. Zelfs aan Spirua viel het te merken, haar tijger. Zonder Mokito was die ook niks. Ze zuchtte. Ze had Spirua al vaak genoeg gezegd dat ze eens opzoek moest gaan naar iemand die net zo leuk als Mokito was. Dan keek Spirua haar aan alsof ze gek was en weet je, Spirua had gelijk. Alsof zij ook opzoek zou gaan naar iemand anders. ‘Ellende!’ riep ze luid, zodat een paar mensen bezorgd opkeken. Oh nee, bezorgde blikken, daar had ze nu echt geen zin in! Ze sprintte de trap af met Spirua op haar hielen, kon nog net een tegenligger ontwijken en voorkwam hier ook mee dat ze van de trap viel en sprong daarna met een soepele sprong op de grond. Ze kwam netjes neer en begon te rennen richting de eetzaal.

‘Eens zien. We gaan mensen keuren,’ zei Xalina, die in een chagrijnige bui was. Ze liet haar ogen naar een meisje met blauw haar en blauwe ogen glijden. ‘Smurf,’ zei Xalina minachtend. Spirua duwde boos met haar neusje tegen Xalina’s been. ‘Wat?’ snauwde die. Haar tijger gromde. Xalina zuchtte. Ja, ze was inderdaad veranderd qua gedrag. ‘Wat moet ik anders gaan doen. Zoeken of Sevalin hier ergens in de zaal zit? Er moet een wonder gebeuren om die droom te vervullen,’ grinnikte ze. Ze keek op. Haar hart stokte in haar keel. Haar handen gleden van Spirua af en haar pupillen verwijdde zich. Langzaam stond ze op en benaderde ze de persoon. Ze was niet in staat om iets te zeggen, alleen maar om te kijken. ‘Sevalin,’ verliet haar lippen fluisterend, eerder een soort vraag dan een bevestiging dat hij het was. Hij leek alleen maar op Sevalin, maar zijn haar en zijn bouw was zo anders. Veel gespierder dan de laatste tijd dat ze hem gezien had. Ongeveer een halfjaar geleden. Was er al zoveel tijd voorbijgevlogen of leek het maar zo? ‘Sef?’ vroeg ze, ongelovig.

- Nahaha, ik ben veranderd, hoor. Ook qua posten. Ik post nu veel langer D: -

OMFGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGGG xd

Sevalin keek op, hij herkende de stem nauwelijks, maar dan toch weer wel. ''Xalina?'' Hij keek op, en hij wist het meteen. Zijn droomvrouw, de ware.. Hij keek even naar haar gezicht, der lichaam en daarna recht in haar ogen. Hij stond op, sprong over de tafel, waarbij mensen opkeken, pakte Xalina vast, knuffelde haar en draaide haar rond. Een traan kwam uit Sevalin's ogen, terwijl hij wou dat dat niet in het openbaar gebeurde (De traan dan), hij legt zijn hoofd op de schouders van Xalina. ''Vergeef je me voor alles? En als dat niet zo is, mag je met me doen wat je wil.'' zei hij zelfverzekerd. Hij haalde zijn hoofd weg, en keek Xalina recht in der ogen. Sevalin's ogen twinkelden door de tranen die hij er liever niet liet uitstromen, maar het gebeurde toch, veel tranen volgden na zijn eerste, en hoopte op het antwoord ''Ik vergeef je.'' Hij keek even naar beneden, om ongemerkt zijn tranen weg te doen. ''Ik zal alles doen wat je maar wil.''

‘Sevalin?’ klonk er nogmaals fluisterend en onzeker keek ze naar de jongen voor zich. Ze lachte door haar tranen heen. Sevalin die huilt, how amused! Oh, wat was ze toch erg! Ze legde haar hoofd tegen zijn borstkas aan en sloeg haar armen om hem heen. Dat er veel mensen aan het kijken waren interesseerde haar geen reet. Ze had Sevalin weer teruggevonden, na een lange tijd. Dat was het enige wat gold. Ze keek op, recht in zijn ogen. ‘Natuurlijk vergeef ik je, maffe koe!’ zei ze lachend en ze aaide door zijn haren. ‘Hmm… Mannelijk,’ zei ze en ze wees naar zijn borstkas, waarna ze een paar keer met haar wenkbrauwen heen en weer bewoog. Ja, ergens was ze nog voor geen meter veranderd! Ze lachte naar hem en leunde daarna weer met haar hoofd tegen zijn borstkas, om vervolgens een tevreden geluidje te laten horen. Ze zuchtte zachtjes. Eindelijk was ze weer samen met hem! Ze grinnikte even en kuste hem zachtjes op zijn borstkas, alsof hij eigenlijk van porselein was. Ze had hem zo vreselijk gemist! Nachten had ze er niet door kunnen slapen. Ze schudde haar hoofd en keek hem aan. ‘Ik wil je voor altijd bij me houden, dat wil ik. Nooit moet je me nog alleen laten! Dat is niet leuk!’ Ze schreeuwde het bijna en ze sloeg boos op zijn borstkas, terwijl tranen over haar wangen stroomden. Dit was alleen puur uit boosheid en ze was hard geschrokken. Ze knuffelde hem en drukte een kusje op zijn wang. Daarna veegde ze haar eigen tranen weg. ‘Ik lijk wel een meid,’ vloekte ze. ‘Oh nee, ik ben ook een meid,’ zei ze daarna droog en ze grinnikte.

Rustig duwde Xalina Sevalin in zijn stoel en ging ze op zijn schoot zitten. ‘Valt er iets te zien?’ viel ze kattig uit naar de anderen die keken alsof ze het erg schattig vonden wat er voor hun gebeurde. Ze keken gauw de andere kant op en tevreden keek Xalina opzij naar Sevalin. ‘Zoals je ziet kan ik nog steeds van me afbijten,’ grinnikte ze, niet eens verbaasd zijnd over haar eigen stemmingswisselen. Ze sloot haar ogen en legde haar hoofd tegen Sevallins schouder. Eindelijk! Eindelijk was ze weer bij hem en kon ze weer lachen om hem. Ze ging met haar vinger langs zijn borstkas af en zuchtte even verlegen.

Sevalin grinnikte zacht, en streelde Xalina's wang. ''Deze maffe koe, belooft het nu echt. zei Sevalin, en hij kreeg een stoot op zijn borstkas, hij lachtte, maar het deed best pijn. ''Zo hé, jij bent sterk geworden.'' fluisterde hij in haar oor. ''Dat zou voor mij wel een optie zijn trouwens.. me voor altijd vasthouden.'' Hij moest lachen om wat Xalina zei over ik lijk wel een meid, vlak daarna. Sevalin deed zijn ketting van hem af, nadat hij op de stoel werd gedauwd, en toen gaf hij haar zijn ketting. ''Dit verdien je, echt.'' zei Sevalin toen kalm. Hij lachte daarna weer om Xalina. ''Een ''dit kan ik niet aannemen'' accepteer ik niet.'' zei Sevalin. Na deze woorden, sloot ook Sevalin zijn ogen, en hij dacht terug aan wat er op het grasveld gebeurde. Hij kwam uit een vuurbal die Xalina maakte, en zo begonnen ze te lachen, snel werd Sevalin toen verliefd, en ook Xalina. Wat zou er gebeuren als ik dat niet gedaan had, schoot er ook door Sevalin's hoofd, maar daar wou hij niet aan denken. Hij deed Xalina's haar achter haar oor, om fysiek zijn tevredenheid te uiten.

- Wejoow, laatste zin xd

Xalina keek twijfelend naar de ketting. Waarom gaf Sevalin haar nou zijn dierbaarste bezit? Twijfelend keek ze opzij. ‘Hoe weet jij nu weer dat ik dat net wou gaan zeggen? Gemeen, je luistert me gewoon af!’ zei ze en ze trok een boos pruillipje, waarna ze haar armen over elkaar sloeg. Ze nam de ketting aan en deed het om. ‘Hoe staat het me?’ vroeg ze en als een soort model legde ze een hand in haar zij en de andere op de zijkant van haar hoofd, om vervolgens een rare pose met haar heupen aan te nemen. Aangezien dit nogal moeilijk ging omdat ze op Sevalins schoot zat, zag dit er uiteindelijk heel erg raar uit. Ze haalde haar schouders op. ‘Ik moet gewoon nog even oefenen met dat, denk ik,’ zei ze lachend, waarna ze om zich heen keek. De mensen hadden in elk geval naar haar waarschuwing geluisterd: ze keken niet meer. Ze richtte haar aandacht op Sevalin. ‘Toch ben je nog steeds een vervelend joch. Of een maffe koe,’ zei ze dufjes en ze haalde haar schouders op, waarna ze haar hoofd op zijn schouder legde. ‘Maar in elk geval wel de mijne,’ zei ze lachend en ze drukte een kusje op zijn wang, alsof ze bang was om hem te kussen. Nou ja, dat was ze niet, helemaal niet, maar hier in elkaar opgaan terwijl er tientallen anderen om je heen zaten, was nu niet bepaald het romantische moment dat Xalina in gedachten had. Ze keek Sevalin grijnzend aan en knuffelde hem toen, waarna ze haar hoofd weer op zijn schouder legde. ‘Mijn lieve jongen,’ zei ze zachtjes en ze zoende hem op zijn schouder.

- Beetje kort, komt omdat ik met iemand aan het praten ben. -

''Het staat je geweldig.'' zei Sevalin. Hij lachtte om haar pose. ''Daar moet je inderdaad op oefenen, schat. zei Sevalin toen lachend, en zelfverzekerd bij het woordje ''schat''. ''Nou ik ben liever geen van beide. Me uiers laten melken, daar heb ik dus zó geen zin in.'' zei Sevalin lachend, waarbij hij ondertussen zijn armen om Xalina's middel deed. ''Gaat het verhaal van ons nou weer verder als ''de twee tortelduifjes van Starshine''? zei Sevalin schaterend met zijn hand voor zijn mond, hij wou de andere meisjes niet wakker maken.

Xalina moest lachen. ‘Ja ja, dan heb jij er weer volop plezier van. Als ik een geweldige pose neem, weet jij mij als eerste te vinden,’ zei Xalina lachend en ze legde haar voorhoofd tegen de zijne. Ze dacht aan het moment van de waterval en op het grasveld. Bij de waterval was een speciaal moment geweest. De eerste keer. Het bleef altijd speciaal en vooral toen was het speciaal. Ze had voor Sevalin haar hart opengelegd en over haar vaders daden verteld. Hij had haar zo goed opgevangen… Zo’n man wou iedereen wel hebben. ‘Natuurlijk gaan we onder die naam door! We gaan een medaille winnen voor dat soort dingen,’ zei ze lachend en ze boog zich naar zijn oor, waar ze een zacht likje ingaf en giechelend trok ze haar hoofd terug. Ze keek hem toen aan, met een ondeugende blik. ‘Weet je welke plek pas echt leuk is?’ vroeg ze ondeugend en eigenlijk zou Sevalin het antwoord nu al moeten weten. ‘Jou of mijn kamer,’ zei ze en ze keek hem ondeugend aan, waarna ze haar neus tegen de zijne wreef. ‘Ik ben lekker stout, ik ben lekker stout!’ zong ze zachtjes, waarna ze hem lachend aankeek en ze sloot haar ogen even. Ze sloeg haar armen om hem heen. ‘Zullen we naar boven gaan? Hier in deze aula is het zo saai en iedereen kijkt,’ zei ze langzaam en ze gaf hem een dikke knipoog. ‘En wie weet heb ik nog een verrassing voor je,’ giechelde ze. Ja, oké, ze gaf het toe. Omdat ze de laatste tijd radeloos was geweest, had ze een paar uur van tevoren twee biertjes opgedronken en bij het kampvuur ook een paar, maar die lucht zou er vast wel uit zijn, niet? Ze keek hem glimlachend aan en legde haar hoofd tegen zijn schouder, waarna ze naar de overige mensen in de aula keek.

- Kort xD -

- Alcoholist xd

''Plezier, dat heb lang niet gehad. Tot deze dag aanbrak.'' zei hij serieus.
De herinneringen, die al vaker door hem schoten, kwamen weer langs. Hij begon dit een beetje creepy te worden, maar dan ook gelijktijdig weer leuk. Hij dacht nu aan het grasveld, wat daar gebeurde. Sevalin, die toen vriendenloos was, liet zichzelf voor de grap door Xalina's vuurbal teleporteren, en toen hadden ze wat gelachen, en toen waren ze verliefd geworden.
Hij luisterde nu naar Xalina's verhaal. Stout, dat klonk gewoon ''lekker'' in de oren van Sevalin. Lekker stout. Daar hield hij wel van. ''Jouw kamer of mijn kamer, dat weet ik eigenlijk niet. Bij mij komt niet zo veel bezoek dus daar is 't niet zo schoon, vooral omdat daar al maandenlang niet opgeruimd is of schoongemaakt.'' zei Sevalin, hij had dat laatste stuk niet op moeten zeggen. Misschien bracht het wel emoties mee, maar hij hoopte van niet. ''Ik wil wel een verrassing. En weetje wat raar is? Je hebt me nooit je verjaardag verteld.'' zei Sevalin toen.

Xalina grinnikte even. Ja ja, dat vond Sevalin dan wel weer leuk, de schat. Ze knipoogde. Die biertjes waren goed aan het werken, ook al was ze niet dronken. Nee, dan zou ze Sevalin zelfs helemaal niet herkend hebben, hem slechts hebben aangesproken als gewoon iemand. Maar dan zou ze wel opslag nuchter zijn geworden als ze zijn naam gehoord had. Ze grinnikte even. ‘Bij mij is het ook niet opgeruimd of schoongemaakt. Maar dat was ongeveer een week geleden,’ zei ze lachend. Ze sloeg haar armen rond zijn nek. Op dit moment had ze maar een doel voor ogen: haar verlangen vervullen en dan van Sevalin. Zou dat soms door de drank komen? Vast wel. Ze had nog nooit eerder gedronken en had dus nooit echt de werking van alcohol op zich gehad, maar het was wel lekker om te proeven. Ze keek opzij naar Sevalin. ‘Mijn verjaardag?’ zei ze en ze bracht een hoog lachje uit, waardoor een paar hoofden zich weer draaiden richting hun. Xalina schudde lachend haar hoofd. ‘Wel, ik ben zestien geworden een paar maanden geleden en zit in de vierde klas, een klas hoger dus, juppiejajee!’ zei ze flauwtjes en ze klapte duf in haar handen. ‘En natuurlijk heb ik mijn uitstraling nog, een echte diva,’ zei ze en ze schudde haar haren arrogant naar achteren, waarna ze lachte. Arrogant doen was stom, zelfs voor Xalina. Xalina leek op het uitzicht eerder het gekwetste, eenzame meisje. Nou, dat was ze die afgelopen maanden zonder Sevalin ook geweest, nu nog. Ze liet Sevalin de pijn die ze vanbinnen leed niet zien. Wat schoot ze ermee op? Ook zei ze niet tegen Sevalin dat ze soms wel eens rookte, gewoon, om alles even te vergeten. Maar die biertjes hadden haar wel aan het schrikken gemaakt. Wat was het volgende, drugs? Hmm… Aanlokkelijk.

Xalina schudde haar hoofd en keek naar Sevalin, waarna ze opstond en hem overeind trok. De pijnlijke uitstraling behouden was zo makkelijk. Na een paar maanden oefening was het haar gelukt. Stiekem voelde ze nog steeds de handen van haar vader over zich heen gaan als ze in de douche stond. Ooit, ooit moest ze dit aan Sevalin vertellen, wat hij met haar deed als hij haar aankeek, als hij zijn handen liefkozend over haar heen liet gaan en vooral de schade die ze overhield van haar verleden. De handen, de vernederingen, de vervelende emoties, alles. Maar nu, nu moest ze het wegstoppen, zoals ze altijd deed als ze bij Sevalin was. Playing the ice cold bitch, or whatever. Gewoon vriendelijk blijven en lief tegen Sevalin. Dat was de manier waarop zij haar pijn verborg. Ze pakte zijn handen en sleurde hem mee. Haar ogen werden heel even donkere poelen, zonder echt iets te zien, alsof de alcohol grip op haar nam en haar langzaam meesleurde in een diepe duisternis van bedrog, vernedering en misbruik. Slechts een seconde was dat gevoel aanwezig, die emotie en die blik. Daarna verdween het weer. En dat allemaal toen Xalina zich van Sevalin weggedraaid had. Ze had een belofte aan zichzelf gemaakt en ze ging die vervullen. Sevalin mocht nooit, maar dan ook echt nooit, zien wat er met haar innerlijke gebeurde. Hoe het langzaam wegbrokkelde en hoe ze alleen haar uitstraling nog overhield. Ze schudde opnieuw haar hoofd en trok Sevalin mee de trappen op. Ze opende een deur en duwde Sevalin naar binnen, waarna zijzelf volgde. Ze drukte haar rug tegen de muur en trok Sevalin aan zijn kraag tegen zich aan, waarna ze hem vurig zoende, hiermee hopend de pijn in haar binnenste te vergeten en de handen van haar vader. Valse hoop. Gewoon fucking valse hoop.

''Ach, wat maakt 't uit welke kamer.'''' zei hij toen. Hij schrok nu van zichzelf, hij is o zo kalm. Maar waarom? Dat wist hij niet. Was 't uit opluchting, of uit verdriet?
Ach, wat maakte het hem ook uit. Hij dacht nu aan wat er gebeurde, waarom hij Xalina verliet, en Mikuto Spirua liet verlaten. Deze gedachte gingen al weer snel weg, wanneer Xalina 'm meetrok, de trap op, en 'n kamer binnen. Hij werd gezoend, en hij liet zich meeslepen. Hij wou 't haar vertellen, maar dat was moeilijk. Het verpestte zijn imago, vond hij dan. Bij de zoen liet Sevalin zijn tong bij die van Xalina komen, wat hij na een lange tijd niet had gedaan. Hij genoot innig, en hij deed nu bij deze zoen ook zijn armen bij haar onderrug, wat een mooier plaatje maakte en ook veel fijner was. Hij voelde zijn ware ''diva'', zoals Xalina daarnet uitsprak.

Xalina grinnikte even en keek Sevalin toen aan. Ze sleurde hem naar achteren. Ze voelde het bed tegen haar bovenbenen en met een gilletje viel ze achteruit. Ze kroop voldoende op het bed om voor Sevalin ook een goede legging te hebben en ging gewoon door met zoenen. 'Het zou ons nu echt gebeuren dat er iemand binnenkant,' fluisterde ze in zijn oor, waarna ze in de lach schoot. Ze liet haar handen naar zijn onderrug glijden, naar de onderkant van zijn shirt en trok het in een beweging makkelijk uit. Ze drukte liefkozend kusjes op zijn borstkas en buik en zorgde ervoor dat hij nu onder haar lag. Ze ging weer omhoog en eindigde haar rij kusjes door eentje op Sevalins mond te drukken. Ze liet haar handen even over zijn bovenbenen glijden en met een ondeugende grijns ook ergens anders, waarna ze algauw weer zijn wang zachtjes vastnam, om vervolgens een paar kusjes op zijn mond te drukken. Ze voelde een groot verlangen opduiken en kon die bijna niet onderdrukken, waardoor ze haar nagels in zijn vel zette. 'Oeps,' zei ze en lachend wreef ze over de plekken waar haar nagels een afdruk hadden gelaten. Met haar heup maakte ze een paar gekke, uitdagende bewegingen, waarna ze uitdagend richting Sevalin keek.

(Hm, ik ben hier niet zo heeeel goed in )

(Ah god, hoe moet ik dit nou doen, ik kan het niet in details XD)

Sevalin genoot van de aandacht van zijn lieftallige Xalina, hij werd naar achter gesleurd, samen kropen ze op het bed, waarop hij merkte dat Xalina genoeg plek voor hem maakte. Zijn shirt werd uitgetrokken, waarop hij Xalina nu stevig om haar middel vasthield. Hij lag na een paar enkele seconde onder zijn schatje, daarna werd hij nog stevig gekust op verschillende plekken. Hij genoot hier erg van, en het ontspande hem zelfs. Hij kreeg daarna nog een kleine steek in zijn buik, en vervolgens waren het de nagels van Xalina. Hij lachte hierbij ook, en bij zijn lach ontblootte hij zijn witte tanden. Vervolgens keek Xalina hem uitdagend aan, en hij wist hoe en wat. Hij dacht gelijk terug aan het moment bij de Waterval. Wiebelwenkbrauwen zag je nu bij Sevalin, die haar nu stevig zoende, wat uitliep op tongen, en vervolgens een kledingdeel van haar uittrok.

- Was vergeten welke je nog allemaal aan had XD -

Met haar vuurmagie zorgde ervoor dat de deur dus daadwerkelijk op slot was, voordat ze dadelijk commotie kregen. Het zou immers echt iets voor hun zijn om dadelijk gestoord te worden door nieuwsgierige eerstejaars. Door Sevalins handelingen werd het verlangen bij Xalina alleen maar erger en ze trok bij hem ook een deel van zijn kleding uit. Ze legde zich neer op hem en zoende hem innig. Ze draaide zich om en trok Sevalin mee, zodat die op haar lag. Ze keek hem diep in zijn ogen aan.

- Zip -

Hijgend hield Xalina haar armen nog rond hem heen. Haar haren plakten aan haar hoofd en ze zuchtte diep. 'Ja, dit heb ik inderdaad gemist,' zei ze en ze gaf hem een knipoog, alhoewel het schaamrood wel naar haar wangen kwam. 'Niet alleen dit, hoor,' zei ze snel en ze keek daarbij een beetje verlegen naar de grond. Ze aaide hem zachtjes langs zijn ogen af. Ze liet haar blik naar beneden zakken en kon een gegiechel niet onderdrukken. Plagend liet ze haar hand naar onder glijden en om haar geplaagde pogingen een eind te geven, kneep ze even lachend. 'Hoe voel je je?' vroeg ze toen ze toen en ze keek hem liefkozend aan.

(Gênant! )

Nog een beetje hijgend van het stuk dat werd gezipt, glimlachte hij. Ze hadden het weer eens gedaan. Het was altijd erg leuk, fijn, en vooral volwassen om het te doen, vond Sevalin. ''Wie zal zoiets nou niet missen met zoon bloedmooie vrouw als jij?'' sprak hij toen uitdagend, waarop hij vervolgens zijn tong uitstak. 'Niet alleen dit hoor,' sprak zijn vriendinnetje toen. Ze vroeg vervolgens hoe hij zich voelde. ''Ik voel me geweldig, ondanks het feit dat ik ook nog naast een bloedmooie vrouw lig.'' sprak hij charmant. ''Dit komt raar over, maar ik heb dorst. Heb jij ergens drinken hier? Of waar we ook zijn..'' sprak hij toen, terwijl hij een deel van voor het gezipte alweer vergeten was.

Xalina schoot in de lach en stond op, waardoor haar lange haar, die ongeveer tot op haar onderrug viel, een mooi plaatje gaf. In haar blootje liep ze naar een wasbak, pakte een beker en deed daar drinken in, waarna ze terugliep en het glas aan Sevalin gaf. 'Alsjeblieft,' zei ze en ze gaf hem een dikke knipoog, waarna ze op hem klom en hem het bekertje gaf. Ze bleef op hem zitten en keek hem aan. 'Ben ik echt zo bloedmooi? Zo heel mooi vind ik mezelf niet, hoor,' zei ze en ze knipoogde verleidelijk, waarna ze zich neerlegde, de dekens over hun heentrok en haar hoofd op zijn borstkas plaatste.

(God, inspiloos :O )

Sevalin keek naar der heupen die heen en weer gingen terwijl ze richting de wasbak liep. Hij grinnikte hierom, en keek met ogen zo open als maar zijn kan richting haar kont. Hij nam het glas aan, en nam hiervan een slok. ''Ah, dankje.'' sprak hij toen. Hij keek opzij, naar Xalina. ''Jij bent echt zo mooi. Het perfecte plaatje, je bent eigenlijk gewoon geknipt voor model.'' zei hij toen. Hij legde het bekertje neer, op een tafel of wat dan ook, en pakte Xalina om der middel stevig vast, en glimlachte hierbij. Dit had hij werkelijk gemist. Het liefst had hij haar nu voor altijd vast, maar dat zou helaas niet kunnen gebeuren, je moet slapen, tanden poetsen, eten.. Hij streelde haar haar achter haar oor, en gaf haar een korte zoen op haar lippen. ''Weet jij trouwens hoe laat het is.. Want ik zag laatst een Stagiaire de kinderen wakker maken. Stel je voor.'' zei hij toen lachend.