Silvana spitste haar oren toen ze voetstappen hoorde en draaide zich daarna om toen de aanwezigheid bevestigd werd. Haar oceaanblauwe ogen gingen automatisch naar het jonge hertje die de jongen in zijn jas gewikkeld had. '' Wat is er met dat diertje gebeurt? '' vroeg ze uit reflex, maar keek daarna op en glimlachte. '' Ik zocht de klas, want ik was te laat, maar die zijn dus niet hier. '' Haar ogen waren nog steeds op het diertje gevestigd maar gingen iets omhoog naar zijn ogen toen hij zijn naam en functie zei. '' Ik ben Silvana, aangenaam. '' ze glimlachte nog een keer.