Sitting with a pretty girl. My pretty girl...

Jaden keek naar onderen, waar hij Dorits hoofd zag. Doordat Dorit een stap naar voren was gegaan, zag hij Dorits hoofd. Hij sloeg zijn armen beschermend om haar heen en drukte haar dichter tegen zich aan. Hij legde zijn eigen kin op haar hoofd en kuste zachtjes op haar hoofd. Zijn hart had een zo snel tempo genomen, dat Jaden vermoedde dat Dorit het kon voelen. Hij keek haar verliefd aan en lachte haar toe. ‘Ja, je moet gewoon terugkomen naar me! Anders ga ik je gewoon ophalen, hoor. Maar ik denk niet dat er iets zal gebeuren. Je bent minderjarig,’ zei hij, maar zelfs bij hem klonk twijfeling in zijn stem. Hij zuchtte even en keek haar aan. Hij wreef over haar wang. ‘We zien wel wat er gebeurt, oké? In elk geval zullen we maar gewoon moeten afwachten. Ik geloof in je. Je weet dat ik weet dat je terugkomt. Ik hoop niet, ik weet het,’ zei hij en hij keek haar aan. Hij drukte een kusje op haar hoofd en sloot zijn ogen, terwijl hij dacht aan wat er zou gebeuren als zij niet terugkwam. Als ze wegging. Als ze nooit meer terugkwam. Hij kreeg een brok in zijn keel en dwong zichzelf om daar niet aan te denken. Hij keek haar aan in haar rode ogen. Hij vond het fijn om in deze regen te staan, met haar dichtbij zich. Hij had nooit verwacht dat hij verliefd zou worden op haar, maar het was toch gebeurd. Hij keek haar aan en grijnsde lichtelijk. Hij sloot zijn ogen even en liet zijn handen ongewillig zakken toen zij verder wou lopen. Hij keek opzij. Hij keek toen voor zich, terwijl hij even nadacht. ‘Vrouwen,’ zei hij toen en hij haalde zijn schouders op. Hij grinnikte en draaide zich om.

Gelijk begon Jaden te rennen richting Dorit. Lachend liep hij naast haar, waarna hij zich bukte en een been van haar wegtrok. Voordat ze kon vallen, ving hij haar handig op. ‘Sorry, dit wou ik nu altijd al eens willen doen. Het h ad natuurlijk ook fout kunnen gaan, dan zou je op de grond gevallen zijn. Nou ja, oefening baart kunst,’ plaagde hij haar liefjes en met Dorit in zijn armen, liep hij richting Starshine. ‘Als je honger hebt, dan gaan we maar naar de aula toe,’ zei hij beslist en hij keek Dorit aan. Hij had Dorit soepel in zijn armen en hij liep richting de school. ‘Gelukkig ligt Oak’s Field niet zo heel ver van de school vandaan,’ zei hij en hij keek liefjes naar Dorit, waarna hij richting de ingang van de school liep. Mensen keken raar op als hij voorbijkwam, maar Jaden negeerde het. ‘Nu je over een paar dagen weggaat, kunnen we het alleen maar leuk maken de tijd die we voor die paar daagjes nog hebben, niet? Aangezien je erna terugkomt, moet je als die verdomde rechter spreekt natuurlijk wel iets leuks hebben om over te dromen,’ zei hij en hij grinnikte even. Hij keek naar de aula en ging toen binnen, waarna hij Dorit op een stoel dropte en tegenover haar ging zitten. ‘Wat wilt mevrouw eten?’ vroeg hij en hij keek haar grijnzend aan.

- &Dorit -

Dorit grinnikte bij Jaden's opmerking. Nonchalant sloeg ze haar arm rond zijn nek, net alsof ze niet bang was te vallen. Ook zij negeerde de blikken, 'Goed idee ik val om!' stemde ze met hem in. 'En ik kan inderdaad maar beter plezier hebben, mischien' vervolgde ze zachter. Ze wist wel dat het niet verstandig was om bij Jaden te blijven, ze zou hem enkel stress en ruzie opleveren door haar wisselende humeur. Tot aan de rechtszaak hield ze zichzelf voor, ze zou plezier hebben. Mocht dat niet? Als ze voor de rest van haar leven werd opgesloten mocht ze toch wel een paar dagen genieten van haar leven? Schuldgevoel bekroop haar toen Jaden haar op de stoel neerzette en vroeg wat ze wilde eten. 'Wat er is' zei ze en haalde haar schouders op. Diep in gedachte over wat juist was nam ze de rest van de zaal in zich op. Er zaten hier en daar wat mensen te eten maar het was er best rustig. Ze herinnerde zich haar koffer die ze nog moest uitpakken en zuchtte. Het was eigenlijk niet eens meer de moeite waard voor die paar dagen. Net als met Jaden, ze was niet meer de moeite waard voor die paar dagen. En al helemaal niet de jaren die mischien voor hen zouden liggen. Compleet waardeloos was het, nog geen twee dagen hier en ze had het al verspest voor zichzelf. Dorit sloeg haar ogen neer, wetend dat ze hem zou kwetsen. Jaden zou haar tegenspreken, zeggen dat hij het aan kon. Dat hij bij haar zou blijven. Ze wist het zeker.

'Ik vond het leuk vandaag. Het is fijn om een vriend op Starshine te hebben. We zouden nog wel eens wat kunnen gaan drinken als ik terug ben.' zei Dorit op zakelijke toon. Ze glimlachte naar Jaden en steunde met haar ellebogen op tafel. Vanbinnen huilde ze, het spijt me zo!

Jaden grijnsde even. Het leuke aan Dorit was dat ze echt zo luchtig kon zijn soms. Maar diep vanbinnen was ze zo kwetsbaar. Hij keek haar aan en grijnsde. Hij knipoogde. ‘Natuurlijk, ik zal het maar eens gaan halen,’ zei hij en hij grijnsde nogmaals, waarna hij begon te hollen richting de balie. Hij keek rustig naar de mensen die daar stonden en keek achterom naar Dorit. Hij zuchtte even. Ze genoot helemaal niet, zag hij. Maar, hij ging er niks over zeggen. Tenzij hij er per ongeluk kwaad om werd, dan zei hij er wel iets van. Maar hij zou niet boos op haar worden, dat wist hij in elk geval al zeker. Hij keek weer voor zich. Hij zag dat er spaghetti was. ‘Hiermee zal ze tevreden moeten zijn,’ mompelde hij en hij grinnikte even. Anders ging hij die keuken wel in en kookte voor haar. Nou ja, als hij kon koken in elk geval. Hij kon dus echt niet koken. Hij kon een eitje bakken, maar daarmee zou hij niemands honger stillen, zelfs die van zichzelf niet. Hij keek naar de vrouw. ‘Twee maal,’ zei hij en hij deed een hoofdknik naar Dorit. De vrouw knikte en schepte op. Jaden wendde ongemakkelijk zijn blik af. Het was een twintigjarige vrouw, maar niet zomaar eentje. Ze had een blouse en naar zijn idee stond die wel erg ver open. Hij zag naast zich dat nog een jongen er ongemakkelijk van werd. ‘Dadelijk glippen ze weg,’ zei Jaden in de oor van de jongen, die breed grijnsde. Of Jaden nu samen met Dorit hier was of niet, hij bleef een jongen en hij vond het grappig om grapjes over meiden te maken die er echt veel te uitdagend uitzagen. Niet dat hij zich interesseerde voor deze vrouw. Hij interesseerde zich alleen maar voor…

Voordat hij verder kon denken, draaide hij zich om en liep richting Dorit, met het dienblad en twee borden spaghetti. Hij grijnsde. ‘Een vriend?’ vroeg hij ongelovig en hij keek haar aan, alsof ze een grapje maakte. ‘Ah, jij kust al je vrienden. Nou ja, moet ik mee leren leven,’ zei hij plagend en hij zette het bord voor haar neer. ‘Eet smakelijk,’ zei hij met een knipoogje en hij begon zelf te eten. ‘Drinken? Zeker. We gaan gewoon onder de regen gaan en dan kost het ons geen geld,’ zei hij lachend en hij haalde zijn portemonnee uit zijn zak. ‘Alsjeblieft, die krijg je nog van me. Ik had moeten trakteren,’ zei hij en hij legde het geld neer voor haar. Hij keek haar aan en knipoogde. ‘Die kreeg je nog van me,’ zei hij en hij lachte haar liefjes toe. Hij keek haar toen aan. ‘Zullen we morgen gaan zwemmen samen? We kunnen ook vanavond gaan zwemmen, maar ik wed dat dat te koud voor je is,’ zei hij lachend en hij keek haar met een uitdagende blik aan.

Jaden zette het eten voor haar neer en ze glimlachte naar hem. 'Je moet rekening houden met mijn stemmingen. Ik weet dat het geen excuus is maar.. Het komt inderdaad nog wel eens voor dat ik met vrienden zoen ja.' de leugen viel haar zwaar maar ze liet het niet merken. Met haar vork haar spaghetti opdraaiend lachtte om zijn grap. 'Ik geloof dat ik de komende tijd genoeg regen heb gehad..' zei ze droog en lachte weer. Dorit schudde haar hooft toen hij het geld naar haar toeschoof. 'Hoe cliche, we zijn modern en als meisje kan ik best trakteren. En trouwens het was maar water.' zei ze en schoof de munten beslist terug. Met smaak begon ze te eten. Haar honger was enorm en zelfs haar treurige gedachtengang kon haar niet weerhouden wat te eten. Wel besefte ze dat ze Jaden nog niet had afgeschrikt als ze wilde zorgen dat hij haar zou haten en vervolgens vergeten. Op haar lip bijtend weerstond ze het om gewoon alles te laten gaan en zijn hand te pakken die op tafel lag. 'Het is best moeilijk soms helemaal verlieft te zijn op iemand en vervolgens te beseffen dat je eigenlijk gewoon alleen wil zijn. En dat dan allemaal in een paar uurtjes' perste ze eruit. Ze durfte Jaden niet aan te kijken. Ze voelde zich vreselijk maar wist dat dit beter zou zijn. Ze stopte als afleiding nog een hap in haar mond maar die smaakte niet meer zo lekker. Dorit durfte het aan onder haar wimpers door naar Jaden te gluren. Hopend dat hij niet boos zou zijn en toch weer wel. Hopend dat hij zou schreeuwen en zeggen dat ze een vreselijk iemand was.. en toch ook weer niet.

Geschrokken keek hij op en beet op zijn lip. Hoe kon hij zo stom zijn? Hij was erin getrapt! Hij was er verdomme ingetrapt! Ze speelde een spel met hem. Hij beet op zijn onderlip. Zijn ogen stonden raar en hij had geen trek meer. Hij had zich bij zijn standpunt moeten houden. Hij had geen meiden moeten toelaten in zijn leven. Maar Dorit. Ze leek zo anders. Ze leek zo perfect. En die kus in de regen daarnet, die leek ook perfect. Hij keek haar vertwijfeld aan. Hij wou opstaan en weglopen, maar hij besloot zich niet te laten kennen. Als zij het fel wou spelen, dan kon hij erin meegaan. Maar zo was hij helemaal niet! Hij keek haar aan en at ondertussen gewoon verder. Hij glimlachte zwakjes, maar schoof zijn geld toch weer naar haar toe. Ze mocht het houden. Ze mocht het verdomme allemaal houden. Ze had zijn hart, verdomme. Hij was erin getrapt! Hij was een spel voor haar, meer niet. ‘En daar vertel je ook zeker over je geschiedenis, hè, Dorit?’ kaatste hij hard terug en hij keek haar fel aan met zijn bruine ogen. Hij was het zat. ‘Als je me zo nodig weg wilt duwen, kun je dat ook gewoon zeggen,’ zei hij en hij keek haar aan. Hij was het zat om een spelletje van haar te zijn en als ze pijn wou hebben, mentale pijn dan, hij zou haar nooit kunnen slaan of zo, dan kon ze het krijgen. Hij beet op zijn wang en keek haar aan, terwijl hij zijn hoofd schudde. Hij wou gemeen tegen haar zijn, haar laten zien hoe erg pijn ze hem deed. Maar hij wou aan de andere kant haar ook niet kwetsen. Hij voelde een steek door zich gaan. Hij had er genoeg van.

Met een klap legde hij zijn vork neer en keek haar aan. ‘Je kunt het hebben als je het wilt, Dorit,’ siste hij tussen zijn tanden door. Hij keek om zich heen. Verscheidene mensen keken naar hun, maar hij negeerde het gewoon. Ze keken altijd, dus waarom zou hij er zich kwaad om maken? Beangstigend kalm keek hij haar nu aan en vervolgde toen: ‘Dat zou je dan al wel heel vaak beseft hebben, niet?’ Hij wou haar ergens gewoon het gevoel geven dat ze vervelend deed. Zijn verstand wou haar kwetsen, maar zijn hart wou dat niet. Hij stond op. ‘Ik ben het zat om een spelletje van je te zijn, Dorit. Je bekijkt het maar. Als je me niet meer wilt hebben, nou, dan ga ik wel weg. Genoeg andere meiden,’ zei hij en hij keek haar fel aan in haar ogen, alhoewel hij van zichzelf al wist dat hij geen andere meid wou. Dorit had hem nu in haar macht. Alleen… Hij brak zich langzaam maar zeker vrij uit die macht. Ze kon het hebben als ze wou. Ze kon hem wegduwen als ze wou. Hij beet hard op zijn wang. Hij smeet zijn bord ergens neer en zijn bestek ook. Hij negeerde de roepende stemmen van de mensen die hem erop berispten om zo met zijn bestek om te gaan. Hij beende door de gangen. Verscheidene mensen bleven op hem kijken. Een groot vuur nam om hem heen. Jaden liep met een vuur om zich heen naar het grasveld toe, waarna hij ging zitten en het vuur langzaam liet doven. Het maanlicht scheen op hem en hij knarste met zijn tanden.

- Nooouu! Je hebt hem kwaad gemaakt! :O -

Jadens uitdrukking was geschrokken en gekwetst. Dorit haatte zichzelf erom, ze haatte hem erom en tenslotte haatte ze Damien erom. Treurig sloeg ze haar ogen neer terwijl hij haar boos aankeek. Dorit voelde zich verstijven.. haar geschiedenis. Ze kwam met een ruk overeind, haar stoel viel achter haar neer. 'Waag het niet..' brulde ze maar het ging verloren toen Jaden vervolgde dat als ze hem weg wou duwen ze het gewoon kon zeggen. 'Dan zeg ik het nu. Het was een fout. Ik wil je niet' zei ze. Dorit draaide zich om en zette haar stoel weer recht en ging erop zitten. Haar woede was weer getransformeerd in verdriet en kalmte. Dit was hoe het ging en hoe ze het moest doen. Mischien kon ze het later bijleggen.. Als er een later was. En als dat niet zo was zou Jaden er bovenop komen. Ze kenden elkaar eigenlijk nauwelijks, Miranda zou hem kunnen opvrolijken en troosten. Had hij haar ook niet getroost?

Jaden in een wolk vuur de kantine uit. Hij was woedend, niet zomaar maar echt laaiend. Dorit streek door haar haar en bleef met haar hooft in haar handen zitten. Genoeg andere meiden.. Ja daarbij kon hij ook troost vinden. Als hij dat nog nodig had. Tranen dropen langs haar wangen. Mischien moesten ze het maar niet goed maken, als ze vervangbaar was volgens hem zou hij wel iemand anders op de kop kunnen tikken. Dorit kwam overeind, pakte haar bord en bestek en dat van Jaden en legte het in de afwaskar. Ze zette zijn stoel overeind en schoof hem aan net als die van haar. Dorit deed het werktuigelijk en negeerde de blikken die haar werden toegeworpen. Toen liep ze in tegenovergestelde richting het kasteel verder in. Ze ging haar koffers pakken en zou morgenvroeg de shuttle naar Raven nemen. Mischien zou ze Vendora in vertrouwen nemen, mischien.

De zon ging langzaam onder terwijl ze naar Jaden staarde die op het grasveld zat. Haar koffer was gepakt en ze had haar reiskleding aan. Morgen bij de eerste shuttle die vertrok zou ze weg zijn.

-awwwh Sad

tot over 10 dagen!-

Jaden keek vertwijfeld voor zich uit. Hij overdacht haar woorden en voelde een mes door zijn hart gaan. Hij wou helemaal geen andere meid. Hij wou Dorit. ‘Ik wil geen andere meid. Ik zei het alleen maar omdat ik kwaad was, Dorit,’ zei hij zacht, wetende dat ze het toch niet kon horen. Hij had dan ook niet door dat ze achter hem stond. ‘Ik meende het verdomme niet wat ik zei!’ schreeuwde hij. ‘Wat een ellende!’ Hij schoot in de lach. Hij dacht eraan dat Dorit dit ook had gedaan, net op het moment voordat ze hem gekust had. Maar het was een fout. Of had ze dat ook alleen maar gezegd omdat ze kwaad geweest was? Zijn hart klopte sneller bij dat idee. Tegelijk dacht hij dat het geen foute zin van haar was. Ze meende het. Het deed haar vast niks dat hij hier aan haar zat te denken. Hij zuchtte. Hij slikte zijn brok door. Hij had nog nooit gehuild en hij ging hier niet huilen om een meid. Zo wanhopig was hij niet! Hij zuchtte. Hij wist dat hij loog. Hoe kon hij? Hoe kon hij zo geflipt zijn? Hij wreef door zijn ogen, door de plotselinge vermoeidheid die in hem opkwam. ‘Het spijt me, verdomme, Dorit, het spijt me!’ riep hij boos uit. Hij legde zijn handen op zijn hoofd. Hij wist niet meer wat hij moest doen. Hij had een idee. Hij ging naar zijn zaal. En dan vertoonde hij zich niet meer. Want straks, straks zou ze weg zijn. Maar hij had gezegd dat hij in haar geloofde en beloofde dat ze terugkwam. En ze kwam ook terug. Hij keek op, naar de ondergaande zon. Hij ging maar eens. Hij stond op. Hij merkte dat zijn wangen nat waren. Shit! Onbewust.

Jaden keek om. Zijn adem stokte in zijn keel. Dorit! Hoeveel zou ze gehoord hebben? Hij zuchtte. Hij liep op haar af en keek haar aan. Hij wou eigenlijk doorlopen, maar waarom trok ze hem dan ook zo aan? ‘Doei Dorit. Tot over een paar dagen,’ zei hij zacht en hij drukte een zachte kus op haar wang. Het had geen zin. Het meende niks voor haar. Hij haalde zijn schouders op en liep weg, Dorit achterlatend. Hij liep de trappen op en hoorde het rumoer van zijn zaal al tot hier. De jongens hielden weer eens een kussengevecht. Hij opende de deur. ‘Ga maar gerust verder,’ zei hij tegen de jongens. Hij legde zich neer op zijn bed en trok het kussen over zijn hoofd en daarna de dekens over zich heen. En zachtjes, zonder dat een van de jongens het zou merken en hem zou gaan pesten, liepen de tranen als watervallen over zijn gezicht. Verdomme, hij leek wel een meid!

- Einde topic, I guess?

-

PROFILE MAGICIAN

» just sitting
» Just sitting here~
» Just sitting..
» Sitting alone
» Just sitting..

Sitting with a pretty girl. My pretty girl...

Sitting with a pretty girl. My pretty girl...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen