De gangen waren leeg en verlaten. De vloer lieten haar voetstappen echoen in het zo leek het verlaten gebouw. Het meisje vond Starshine nu meer dan alleen groot en duizelingwekkend. Nu leek het meer op een spookkasteel gemixed met een labyrint. Niet bepaald haar favoriete combinatie. Of het kwam vanwege haar eigen fantasie of omdat het gewoon koud was wist het meisje niet maar ze had kippenvel over haar armen. Ondanks de alles bleef ze gewoon doorlopen. Haar twee vlechtjes zwiepte vrolijk heen en weer tijdens haar pas. Ze deed zo zachtjes mogelijk, straks sliepen er al mensen en die wilde ze niet wakker maken. Ze was de dag begonnen met lessen volgen. De enige reden waarom ze niet verdwaald raakte was omdat ze als een jong eendje iedereen van haar klas volgde, ervoor zorgend dat ze op z'n minst een iemand in de gaten hield zodat ze straks niet alleen ervoor stond. Want alle deuren en gangen waren nog steeds te veel voor haar. Niet gek ook ze was hier pas anderhalve dag. Gisteren had ze al twee mensen ontmoet, tot haar grote opluchting waren ze best aardig en vriendelijk tegen haar, ondanks dat ze een beetje raar en klunzig deed zo af en toe. Maar ja hoe wist zij nou dat de jongen haar hand kuste als een begroetting, zulke dingen gebeurde alleen in van die vage romantiek films die ze nooit keek.
Op een kruispunt stopte ze met lopen. Een beetje verloren, eigenlijk heel erg verloren, keek ze om zich heen. Waar was ze nou weer beland? Hier was ze nog nooit geweest, een ander deel van de school waar ze al helemaal de weg niet kende, fijn. Nu kwam ze nooit terug bij de slaapzaal. Zachtjes beet ze op haar onderlip, ze wilde niet nog meer problemen. Als ze eerlijk was wilde ze gewoon niet naar Master Savador, ze vond hem creepier dan welke horrorfilm dan ook. Maar dat zij ze natuurlijk niet, nee ze zou gek zijn als ze dat deed. Misschien was er nog ergens een docent in een lokaal die haar de weg kon wijzen..
Met een gedwongen optimistme begon ze aan de honderden deuren. De meesten zaten allang op slot natuurlijk. Zuchtend ging het meisje de rest van de deuren af.
Ailinn wilde voor de zoveelste keer een van de deurklinken vastpakken toen die al open ging. Misschien was iemand vergeten de deur goed achter zich dicht te doen. 'Hallo, is daar iemand?' Vroeg ze zachtjes maar hard genoeg om het te horen. Geen antwoord. Het meisje deed de deur wat verder open en stapte het lokaal in. De lampen sprongen meteen aan bij haar beweging. Een ruim lokaal vol met instrumenten, standaards en bladmuziek was te vinden. Op het schoolbord was er vervaagde muzieksleutel getekend. Waarschijnlijk waren de lessen van Muziek nog niet begonnen, realiseerde ze zich. Zonde die klas wilde ze zeker niet missen. Een groot zwart doek bedekte iets. Kort vlogen haar ogen langs de kamer, ze zag niemand. Met een snel rukje aan het doek viel het op de grond. Een verstofde zwarte vleugel straalde dof in het licht. Ailinn deed de deur van het lokaal goed achter zich dicht voordat ze de vleugel verder bestudeerde. Haar vinger drukte een van de koele witte toetsen in. Een heldere klank kwam uit de piano, zo oud was hij dus niet, alleen niet goed afgestoft.

Zonder er bij na te denken ging ze achter de piano zitten en begon ze te spelen. Ze had nooit vaste riedeltjes en liedjes geleerd, ze speelde altijd wat er in haar opkwam. Dat vond ze het leukste.'She walks to school with the lunch she packed, nobody knows what she's holding back. Wearing the same dress she wore yesterday, she hides the bruises with the linen and lace, oh.. The teacher wonders but she doesn't ask. It's hard to see the pain behind the mask, bearing the burden of a secret storm.Sometimes she wishes she was never born.' Het lokaal werd gevuld met de muziek van de piano en haar stem die er bovenuitkwam, maar niet al te hard. Ailinn zong alleen voor haarzelf, Drain maar voor de rest niemand. Zo zingend in het grote kasteel, het begon even meer op thuis te lijken. 'Through the wind and the rain she stands hard as a stone. In a world that she can't rise above, but her dreams give her wings and she flies to a place. Where she's loved concrete angel..'
Door de muziek hoorde ze niet dat de deur op een kier open ging.

[Graag iemand die iets met muziek heeft ]