Snelle stappen weergalmde over de gangen en echode nog even na. Onvermoeid rende Norwood naar de vergaderzaal. Hij sloeg de deur open. Hij had een viertal zakken vast. Ieder bevatte een kleur van een bepaalde bloem. De kroonbladen van de bloemen had hij veranderd in stof en daarvoor had hij zijn eigen spreuk gemaakt. Hij had hem al vaker gebruikt en ook hier kon hij dat doen. Hij goot de stof, of eerder zandachtige structuur op de kop van de tafel. Hij sloeg zijn handen aan weerszijde van de tafel. Hij mompelde een spreuk en in 8 gelijke stapels bij iedere stoel. Norwood verwachtte niet dat iedereen direct zou kunnen komen maar zolang hij een kleine groep legendarische magicians had kon hij het al duidelijk maken. Niet veel later opende hij het raam en floot op twee vingers. 8 vogeltjes landde keurig op de vensterbank. "Ik wil dat jullie de legendarische magicians gaan halen. Laat Savador en Deshas buiten beschouwing. En Ferost? Gun hem zijn rust even..." sprak hij kalm. Het was meer dat Norwood zich zorgen baarde over Ferost dat hij de rest haalde. Hij knikte en zo snel de vogeltjes konden vlogen ze op zoek naar een van de Legendarische magicians. Norwood liep weer naar de tafel en sloeg zijn handen op de tafel. Siste een spreuk. Een zwarte lijn van zand schoot naar de tafel. Ook deze bestond uit onderdelen van planten. De zwarte zand splitste zich en verbond zich met ieder stapel waarna het een vierkant vormde. Norwood keek naar de ingang van de vegaderzaal waarna hij wachtte tot de eerste binnen kwamen.


(Deshas, Savador en Ferost. Mocht je bezwaar hebben dat je hier niet in het topic mag komen. Laat het even weten. Ik zal dan kijken of we iets kunnen verzinnen)

(Wegens onduidelijkheid zal ik even in het algemeen nogmaals zeggen. Iedere legendarische magician mag komen (inclusief hun opvolgers). Ferost, Savador en Deshas worden echter niet uitgenodigd door Norwood, maar dat wordt later wel duidelijk.)

Haar vingers maakte nog afwezig en bijna onzichtbaar de lichte bewegingen die ze daarvoor hadden gemaakt op de toetsen van de piano. Vanuit de kerkers leidde haar geluidloze passen haar weer helemaal omhoog het kasteel in. Het vogeltje had haar aandacht getrokken nog voordat deze de onbekende kamer in de kerkers had bereikt. Norwood had ieder opgeroepen, en Neara had zo'n vaag vermoeden waarom. De deur gleed voor haar langzaam open, enige tijd nadat Norwood de vogels had verzonden. Haar ogen gleden even naar de tafel, waarna de zilveren poelen van kalmte zich op Norwood vestigde. 'Je had ons nodig,' concludeerde ze zacht glimlachend waarna ze doorliep naar een van de stoelen. Kalm ging ze zitten, waarbij haar sneeuwwitte haar zich tactisch naar achteren bewoog toen ze haar kin op haar hand liet leunen, en haar elleboog op de armleuning van de stoel plaatste. 'Hoe staan de leszaken ervoor? Weet je al wanneer je je les gaat geven?' glimlachte ze naar hem om de leegte en stilte van de kamer op te vullen zolang er nog niemand anders was.

Fennon zat opnieuw in zijn vensterbank gitaar te spelen. Het was iets wat hij regelmatig deed de laatste tijd. Hij keek op toen er een vogel bij het raam kwam. Meer hoefde Fennon niet te weten. Hij zette zijn gitaar weg, stond op en liep zijn kamer uit.
Met stevige passen liep hij langs de andere deuren helemaal door tot aan de vergaderzaal. Hij zag Neara net naar binnen gaan en kon bij de deur een man zien staan. Fennon groef in zijn geheugen. Als hij het zich goed kon herinneren was deze man Norwood, Ferost' pupil. Fennon fronste zijn wenkbrauwen even. Waarom nu weer een vergadering? Hij liep door naar de deur. 'Goededag, vanwaar deze onverwachte vergadering?' vroeg hij kalmpjes.

Aidan liep slaperig de trap af. Dat gevederde onding had op hem in blijven staan pikken tot hij eindelijk wakker was geworden. Hij zuchtte,en plukte wat veertjes uit zijn haar.Dat mormel van Norwood was blijkbaar in de rui.
Eenmaal aangekomen bij de vergaderzaal sloeg hij de deur open,en liep hem met kracht ook weer dichtslaan.
"De volgende keer dat een beestje van jou me zo ruw wakker maakt,is het ontbijt,Norwood,"zei Aidan met een grimmige grijns.Hij stak zijn hand op naar Neara ter begroeting,en knikte Fennon toe.
Goh,die had hij ook al een tijd niet meer gezien,zeg.Zich uitrekkend ging hij in zijn stoel zitten,en legde zijn voeten op tafel.

Norwood ging even een lijstje af wat hij zou bespreken. Al was het een ding het leek hem veel meer bevatten dan nodig. Norwood zijn ogen sloten zich en opende zich toen hij de deur licht hoorde open gaan. Neara was snel, de eerste van alle geroepen magiers. Hij knikte haar toe. "Inderdaad. De lessen? Spoedig zal ik die van start laten gaan. Er zijn zaken die belangrijker zijn op dit moment." sprak Norwood. Hij hoopte enigzins of Clera kwam. Licht was namelijk een zwakte voor duister en misschien wist ze een tegenspreuk. Maar zeker weten deed Norwood het niet. Kort nadenkend keek Norwood voor zich uit. Je zag dat het onderwerp hem in een greep hield. Misschien niet direct maar je zag dat hij zich zorgen maakte. De vraag van Fennon haalde hem rustig uit zijn gedachten. "Euh....Ferost..." sprak hij kalm als antwoord. Niet te veel vertellen voor dat er nog meer waren. Norwood zijn aandacht ging weer naar de deur toen deze met een klap dichtsloeg. "Aidan..." sprak hij kalm. "Verontschuldig me. En trouwens, het zijn maar een paar boodschappers. Ze dragen een taak op en verdwijnen dan weer." sprak hij kalm. "Veel voedingsstoffen zul je niet er van krijgen..." sprak hij en knikte even. "Toch bedankt dat je wilde komen..." voegde Norwood er aan toe.

Ontspannen had ze naar Norwoods antwoord geluisterd, om als antwoord lichtjes te knikken. Ze merkte het vanzelf wel, zijn bewegingen zouden niet ongezien volbracht worden. Fennon was achter haar aan naar binnen gekomen, waarbij ze glimlachend hem begroette zonder verder hardop te spreken. Emotieloos volgde ze het korte gesprek tussen de twee mannen, waarbij Norwoods antwoord een lichte frons op haar gezicht deed ontstaan. Dus toch, ze had het niet gek gevonden dat de opvolger van Ferost de meeste zorgen had. Ze bewoog haar lichaam wat naar achter, tilde haar hoofd op van haar hand en staarde zonder enig geluid te hebben gemaakt door een van de ramen naar buiten. Haar sneeuwwitte haar golfde rond haar gezicht waarbij haar zilveren blik afwezig oogde. Haar aandacht werd echter kalmpjes weer naar de deur getrokken toen Aidan binnenkwam en op een nog rustige manier uitviel naar Norwood. 'Ik zal mijn veren bij je uit de buurt houden, als ik het zo hoor,' glimlachte ze naar hem toen Aidan zelf ook plaats nam in een van de stoelen, een teken dat haar aandacht geen moment afgezwakt was. 'Oh, ik moet zeggen dat ik nog geen vooruitgang geboekt hebt. Geen grote in ieder geval. Wat ik al dacht heb ik geschreven gevonden, maar ik laat je nog even in spanning,' haar woorden voor de rest onvatbaar, maar Aidan moest weten waar het over ging als hij naar haar luisterde.

Het had een tijdje geduurd voordat de vogel bij Clera was aangekomen. Ze had zich niet echt dicht in de buurt van de school bevonden dus had het nogal wat tijd in beslag genomen. Maar nu stoof ze door het luchtruim als een zilver kleurige duif. Ze had al zo haar vermoedens voor deze nood vergadering. Dat Norwood een vergadering opende had haar genoeg gezegd. Het ging vast over de eigenaardigheden van Ferost de laatste tijd. Dat moest gewoonweg wel. En het zou haar niet verbazen als Deshas erachter zou zitten. Die twee haatte mekaar zo intens dat Clera Deshas er wel voor aanzag.
Ze streek neer in de vensterbank van de Toren bij de vergaderzaal. Haar ogen die zelfs in haar dieren vormen de kleur van vloeibaar zilver hadden keken rond. Ze zag nog niet veel mensen binnen. Ferost' pupil: Norwood. En verder kon ze Fennon, Neara en Aidan ontdekken. Van andere opvolgers was nog niemand te zien. Maar zo heel veel waren dat er ook niet. De duif hupte uit de vensterbank en in zijn sprong naar beneden veranderde het dier in een spierwitte kat. Sierlijke liep het beest naar de stoel van Clera en veranderde daar weer in zichzelf. 'Een Goede dag allemaal,' sprak ze zacht waarna ze de stoel naar achteren trok en ging zitten.

Celebrian liep met langzame passen door de Toren. Ze was in gedachte verzonken en had een zorgelijke blik in haar ogen. Haar angst betrof het onderwerp van de vergadering. En hoewel ze dat nog niet wist kon het niet echt goed nieuws zijn. Ze zuchtte even zwaarmoedig. Het was nooit goed nieuws. Dan vernietigde de ene weer dit en de ander weer dat. Nooit hadden ze eens een vergadering om gewoon te vertellen hoe goed het in Kovomaka ging. Dat Nova en Shadra eens niet zoveel ruzie maakte, of over de wederopbouw van Erd, dat die zo'n geweldige vooruitgang maakte. Nee! Altijd waren het stomme problemen. Ze legde haar hand op de deurklink van de vergaderzaal, drukte hem naar beneden en zwaaide de deur open. Haar ijsblauwe ogen gleden over de mensen heen. Bijna iedereen was er. Ze miste nog wel een paar opvolgers, onder andere haar eigen, en uiteraard de grootste ruzie makers zelf, Deshas en Ferost. Wel zag ze Aidan zitten en wuifde even kort naar hem met een verlegen glimlachje.

Norwood keek naar het tafelblad en zonk opnieuw weg. Hij moest daar eens mee ophouden. Hij moest nu zijn kop bij de les houden en duidelijk maken wat er speelde. Norwood hoorde ineens een kalme warme stem en zijn blik schoot naar Clera. Maar zijn houding verzwakte gelijk weer. 'Goedendag Clera..." sprak hij kalm en glimlachte. Maar deze glimlach maakte weer plaats voor zijn wat onrustigere blik en Norwood keek naar de deur die open ging. Celebrian nam plaats en Norwood vond dat het gros dat nodig was wel aanwezig was. Shong en Rose konden eventueel nog aanschuiven.

Norwood keek even de Legendarische magicians aan. "Het is heel ongebruikelijk voor mij een vergadering te openen. Niet als leraar niet als opvolger van de heer van het woud. Maar de zaak die deze vergadering betreft baarde me teveel zorgen..." sprak Norwood. "Ik weet niet of iemand heeft gemerkt wat er met Ferost plaats heeft gevonden. Meer afweziger, verwondingen, hij lijkt aan geheugenverlies te lijden..." sprak Norwood kalm. Hij Zweeg kort. "Ik heb het recentelijk nog meegemaakt. En ik heb wat opvallende dingen gezien." sprak Norwood om verder op het onderwerp te gaan. Norwood legde zijn hand op het vierkant van zand voor hem en keek kort naar de vierkanten die langzaam begonen te bewegen voor de neuzen van de LM. "Zoals je ziet is Ferost goed gehavend. Hij is verwond en weet niet hoe hij er aan komt." sprak Norwood. DIt was ook te zien op de 'schermen' voor de Legendarische Magicians. "Even later veranderd Ferost in een wolf en verslind haast een leerlinge van deze school. Het was dat Eyolf het gemerkt had anders was ze er niet meer." sprak Norwood. Het beeld vormde zich echter naar de woorden van Norwood alsof een film afspeelde op de vierkanten. "Ik zag echter een detail dat me zorgen baarde. Ik heb daarvoor alle boeken van Grenaanse afkomst afgezocht, en bij toeval kreeg ik een inval." sprak Norwood. Het beeld voor hem en de legendarische magicians vormde de schouder van Ferost in de wolven gedaante met in het midden het teken. "Dit is geen teken van Gren. Nee, het is een teken van Shadraanse afkomst. En dat is wat mij zorgen baart. Ik denk dat de twee die ik niet uitgenodigd heb. Of een van die twee, hier de oorzaak is. En ik weet het niet zeker. Maar mijn gevoel gaat uit naar Deshas..." sprak Norwood en keek de rest van de LM nu serieus aan. Je zag dat het van binnen diep zat, maar Norwood probeerde rustig te blijven.

Aidan knikte naar Neara."In ieder geval bedankt voor de moeite,Neara.Ik waardeer het echt."Uit verveling liet hij een aantal vlammetjes voor hem op tafel dansen.Hij stak zijn hand op naar Clera toen ze binnen kwam,en zwaaide grijnzend naar Celebrian toen zij volgde.Hij keek eventjes verbaasd op toen Norwood voor hem een scherm liet verschijnen.Aidan's uitdrukking begon neuteraal.Het veranderde echter in een glimlach,die doorliep naar een grijns.Een heel andere grijns als de gene waarmee hij naar Celebrian had gekeken. Deze was chaotisch,kwaadaardig zelfs."Ik ben blij dat dit een onderwerp is wat we snel kunnen afsluiten."Hij lachte.Een schaterlach die de vergaderzaal vulde,en nog echode toen hij zijn mond had gesloten."Dit is van Des."Deshas had het hem een tijd geleden al verteld,net nadat hij Marie had ontmoet."En waarschijnlijk krijgt alleen hij het er weer van af." Aidan zou het er met een beetje moeite ook wel vanaf kunnen branden,maar hij voelde er bar weinig voor om Ferost te helpen."En ik durf er wat om te verwedden dat Des er niks voor voelt om de oude Ferost terug te halen."

Langzaam kwam de rest binnendruppelen, waarvan alleen Norwood - als oproeper van de vergadering - als opvolger aanwezig was. Er lag zo'n vermoeden op haar gedachtes waarom Deshas er niet was, en daarbij Savador. Ze vond hun wel de personen, ondanks een ongeïnteresseerde houding aan te nemen, die zouden op komen dagen als het om een vergadering ging. Daarbij Ferost, maar deze was waarschijnlijk de hoofdzaak van de vergadering. Al gauw nadat iedereen binnen was gekomen nam Norwood weer het woord waarbij haar eigen aandacht op deze man gevestigd werd. Gedeeltelijk met haar blik op de schermen voor haar luisterde ze naar zijn verhaal die haar vermoedens bevestigden. Ze had niet verwacht dat Aidan zo gauw zou reageren op Norwoods woorden. Vanuit haar ooghoeken in haar doodstille positie sloeg ze hem gade. Even gleed er een van haar lokken voor haar gezicht, die meteen als een verlangzaamde zweepslag terug werkte naar achteren op het zelfde moment dat Neara tegen de rugleuning van de stoel leunde en de glimlach op haar lippen speelde. 'Deshas is een fan van het evenwicht verstoren,' vervolgde ze op Aidans woorden. 'En ik neem aan dat deze vergadering er niet voor was bedoeld dat we er achter zouden komen wíe de verantwoordelijke was voor dit. Maar meer hoe we deze breuk weer kunnen maken. Een onmenselijke kant hoeft niet perse zo'n groot gevaar te zijn. Maar Ferost innerlijke kracht, zoals bij ons allen, is te groot om zulke kanten te hebben. Oncontroleerbaar, dat is duidelijk gezien het feit dat hij zich niets kan herinneren zodra hij weer terug keert naar zijn menselijke staat. Als hij zijn eigen werkterrein zó gaat breken, dan zal de gehele balans in de war raken als we Ferost zijn gang laten gaan. Ook gezien het feit dat hij het niet met schuld doet. Sommige spelletjes zijn te gevaarlijk om door te spelen, en Deshas moet dit weten,' haar normale zachte stem nu met een grotere kracht erachter, haar ontspannen houding met haar ogen op een willekeurig punt op het tafelblad gericht gaven een nadenkende houding. Kalmpjes kwam haar blik omhoog, keek de tafel rond zonder verder een geluid te maken.

Celebrian was op haar eigen stoel gaan zitten en had haar blik gericht op Norwood die vrijwel meteen na haar binnenkomst begon te spreken. Ze keek zwijgend naar het scherm dat hij voor haar had gemaakt. Ja, dat was ongetwijfeld werk van Deshas. Ze was niet verbaasd toen ze Aidan dan ook uitbundig hoorde lachen. Ze hief haar hoofd op om naar hem te kijken terwijl hij haar gedachten bevestigde. 'Het zal Deshas ook eens niet zijn,' verzuchtte ze zachtjes. Bijna elke vergadering ging wel over hem. Ze keek om toen Neara het woord nam en begon te spreken. 'Fan? Neara het is bijna zijn taakomschrijving,' zei ze tegen haar maar liet haar verder daarna uitpraten. Pas zodra ze uitgepraat was had Celebrian zelf wat te zeggen. 'Ik denk niet dat Deshas Ferost stomweg heeft vervloekt voor zijn eigen lol, al lijkt dat wel logisch. We kennen Deshas allemaal langer dan vandaag. Hij doet neit zomaar iets als er geen reden achter zit. Want ook Deshas weet dat, als hij Ferost vernietigd de balans aardig verstoord wordt. Norwood is simpelweg nog niet klaar om Heer van het Woud te zijn. Niet persoonlijk bedoeld Norwood,' sprak Celebrian en verontschuldigde zich daarna tegenover Norwood.

Norwood keek richting Aidan toen deze begon te spreken. Zijn blik ging naarmate de woorden verstreken weer naar het tafelblad voor hem. Je zag de blik van Norwood verstrakken bij de woorden. Zijn vuist balde zich en sloeg zich ruw op het tafelblad wat een lichte deuk veroorzaakte. Het zandige scherm voor Norwood raakte uit elkaar. Zijn ogen waren gesloten en zijn lichaam trilde licht door de woede die zich door zijn lichaam stroomde. "Aidan, het ging niet om wíe het heeft gedaan. Daar was ik allang achter, maar het feit hoe we dit oplossen..." sprak hij. "Maar mocht je het er niet mee eens zijn, en wil je dit snel oplossen. Dan kun je de deur direct uit. Ik had al mijn twijfels om je hier bij te hebben. En nu zijn die twijfels bevestigd." sprak hij nu met een zo kalm mogelijke stem. Het ging hier niet om zijn leermeester, niet om zijn leraar, niet om een docent van Norwood. Het ging hier om een vriend. Een bond die Norwood kostte wat kost in stand hield. Zijn ogen gingen naar Neara toe toen zij sprak. Haar stem had een lichte kracht er achter wat hem een lichte huivering gaf en zijn houding wat verslapte. Norwood zuchtte kort. Dat was een tweede reden waardoor hij de rest bijeen riep. Norwood zweeg. Keek naar Celebrian toen zij begon te spreken. Terwijl kropen de schermen van zand terug en vulde de zakken weer. Norwood zweeg kort na de woorden van Celebrian. Hij draaide zijn rug kort naar de groep toe. "Ik weet dat ik er niet klaar voor ben. En ik snap dat het niet persoonlijk was, Celebrian. Ik voel me er niet klaar voor, en zo ben ik ook. Ik heb nog veel te leren." sprak Norwood. Hij draaide zich terug. "En die reden is wat ik wil weten. Maar ik weet zelf wel dat Deshas die reden niet op een zilveren schaaltje aanbied. En als fooi zal hij zeker niet de vloek ongedaan maken...." sprak hij kalmer dan daarvoor maar nog steeds met een gespannen ondertoon.

Aidan stond op.Zijn zwaard,dat hij eindelijk weer eens bij had,rammelde tegen zijn been.
"In dat geval zal ik jullie niet langer lastig vallen met mijn aanwezigheid."
Rustig schoof hij zijn stoel achteruit,en liep richting de deur.
"Vergis je niet,Norwood,dit heeft niets met mijn vriendschap met Des te maken.Dit is puur en alleen uit verachting voor Ferost."Hij klonk als iemand die geduldig heen huilerige peuter probeerde uit te leggen dat een plus een twee was.
De deur sloeg met een knal open."Tot ziens,jonge knoest,en veel succes met je meester."
Zachtjes fluitend liep Aidan de vergaderzaal uit.

Met een ontspannen houding en kalme blik volgde ze de woede ontpopping van Norwood. Het was haar geen verrassing dat deze man nu moeite had zich kalm te houden. Ondanks dat Norwood als een kalme en rustige man oogde, bijna iedereen zou zulke moeite hebben als hun geliefden zo werden aangesproken. Ze hield zich stil, mengde zich er niet in. Later had ze zelf het woord genomen, had in kalmte haar eigen mening onder woorden gebracht en haar kijk op het geheel. Toen Celebrian het van haar over nam blikte haar zilveren ogen rustig op deze vrouw. Ze had gelijk, Deshas leefde ernaar andere miserabel te maken. Hoezeer hij dan daarnaast ook verwachtte dat mensen van hem hielden. het was haar niet gek dat weinigen dat echt konden, daarnaast had hij voor haar alleen als momentspeeltje gediend. Norwoods ingehouden woede werd omgezet in een zo'n rustig mogelijke reactie op Celebrian. Maar voordat Neara haar eigen stem weer kon doen laten spreken was Aidan haar voor. Haar gezicht draaide wat naar zijn kant, keek hem aan met een strakke blik terwijl hij opstond. 'Sociale houdingen zijn er om weg te worden gezet,' haar kalme stem bijna nonchalant ontspannen. daarna richtte haar gehele aandacht weer op de achtergebleven personen. 'Ik denk dat iemand met Deshas moet gaan praten. Aangezien we niets aan Aidan hebben en ik denk dat Norwood weinig uit hem zal krijgen. Niets persoonlijks, je bent een geweldige man maar jullie verhouding is... slecht,' haar glimlach bijna warm, haar ogen voor een moment in die van Norwood gericht. 'Clera, ik weet niet of jij energie genoeg daarvoor hebt-' even schoten haar ogen naar Clera. Energie, meer doelend op het feit wat Clera haar verteld had en of ze de moed had Deshas al onder ogen te komen. '-En ik weet niet wat voor verhouding jij en Deshas hebben,' haar ogen doorgegleden naar Celebrian, haar blik vragend. 'Desnoods wil ik mezelf aanbieden om met hem te praten. Zijn gevoelens liggen meer open voor mij dan voor jullie denk ik,' haar zilveren ogen afgedwaald naar beneden, haar werkelijke gedachtes en emoties afgeschermd met de dikke, serene rust rond haar heen. Hoewel de werking van zijn beet nogal was afgezwakt de laatste tijd wist ze niet of dit kwam doordat ze hem daarna niet meer gezien had, maar uitproberen of ze deze weer kon aanwakkeren kon altijd.

'Ach - wat vreselijk, vréselijk jammer toch dat het zo moet lopen,' klonk er opeens een diepe galmende stem door de Vergaderzaal. Op het eerste gezicht van een onzichtbaar persoon, maar een vloeibare zwarte drab droop uit de voegen die de scheiding vormden tussen de muur en het plafond langs de wand en nam op de vloer langzaam de contouren van Shong aan. Of beter gezegd een zekere Takhándonogh in het lichaam van Shong. De altijd optimistische kleine man was in alle duistere kenmerken die hij nu bezat ook moeilijk te herkennen. Zijn uniform oogde zwart, om zijn ogen zaten duistere omrandingen als diepe wallen en heel zijn uitstraling alarmeerde dat hij niet veel goeds in de zin had. Het heft van het krachtige zwaard dat hij in bezit had had hij uit alle veiligheid weggelaten, maar dat hield echter niet in dat hij het zo weer kon oproepen. De diepe paarse pupillen in de gitzwarte ogen gleden kalm langs het aanwezige gezelschap dat zich rond de tafel gevestigd had. Een onhartelijke glimlach brak door op zijn gelaat terwijl hij met snelle passen de vergadertafel naderde, zijn voetpassen gedempt door het tapijt op de vloer. 'De problemen, de chaos,' sprak hij verder op triomfantelijke toon. 'De ironie.'
Met totaal geen baat dat hij de vergadering in de staat waarin hij nu verkeerde verstoorde waagde hij zich dichterbij. De man waarvan hij het lichaam geleend had was immers één van de opvolgers, dus technisch gezien bleef hij niet onuitgenodigd. 'De woede,' histe hij met opzet in Norwoods oor tijdens het voorbijgaan. Norwood, zijn beste vriend en collega als hij zichzelf was geweest. Enkel nu echter - 'Een slachtoffer, dat is hoe je jezelf kan noemen.' Hij liet zijn wijsvinger teisterend over Norwoods wang glijden. 'Maar je bent zwak,' maakte hij duidelijk met vervolgens een pets tegen Norwoods wang. 'Niet onwaardig, enkel een geringe aanvulling op mijn machtsbron. Jouw plaats staat ergens onderaan het lijstje. Waar mijn aandacht écht naar uit gaat..' Shong scheurde zijn blik van Norwood af en liet zijn ogen vervolgens met een glunderende, veelbetekenende grijns langs alle Legendarische Magicans glijden die nog aanwezig waren. Bijna al de benodigende doelen die vooraf kwamen, híer, in één ruimte; dat bespaarde hem een hoop zoekwerk.

Norwood zweeg en draaide zijn rug naar het gezelschap. Hij zag via de raam dat Aidan vertrok. Gelukkig, het enige waar hij nu echt geen behoefte aan was, was het feit dat Aidan weer lui begon te doen. Zijn ogen sloten zich. "Balans dit, Balans dat, balans zus..balans zo..." sprak hij. "Gaat dit bij jullie alleen om het balans?" sprak hij ineens. "Ja, ik ben de opvolger van de heer van het woud. Ja, hij is mijn leraar. En ja, ik ben de leerling..." sprak hij. "Ik kan een heel lijstje afgaan. Al lijkt dat me niet nodig. Ferost zag mij nooit als zijn leerling. Ik zag hem nooit als de leraar." sprak Norwood. "Er was een band tussen ons, niet de leerling en leraar bond die je op school hebt. We zijn vrienden..." sprak Norwood. "En ik denk dat ik niet de enige hier ben die er zo over denkt..." sprak hij kalm. "Sommigen hier zullen hem niet alleen zien als Collega..." sprak hij verder. Ineens werd hij onderbroken door een stem. Zijn ogen schoten naar een willekeurig punt waar het vandaan leek te komen. Toen de persoon vorm nam zag Norwood duidelijk een vorm van Shong die haast donker leek. Duister zelfs. "Onderaan je lijst, Shong ik weet niet waar je over aan het praten bent maar je verstoord de vergadering enorm op deze wijze..." sprak Norwood. De woorden van zwak hadden hem niets duidelijk gemaakt maar hij zweeg. Als Norwood serieus was dan had Shong een kleine kans van winnen. Althans, dat dacht Norwood. Hij wist bij lange na niet wat hij in deze vorm wel niet uit kon halen. Norwoods blik ging naar Neara. "Dus we zoeken iemand die met Deshas wil praten..." sprak hij kalm en knikte. Verder Shongs wartaal achterwegend laten.

Clera had al die tijd gezwegen. Hij blik was naar het scherm getrokken en ze had de eigenaardigheden van Ferost' bestudeerd. Zoals iedereen al snel tot conclusie kwam klopte het inderdaad dat dit het werk van Deshas was. Ze nam het Aidan niet kwalijk dat hij weg ging. Deshas bleef voor hem een goede vriend ook al beweerde hij dat die vriendschap er niets mee te maken had. Ze keek even in de richting van Neara toen haar woorden naar haar gericht waren. 'Ik denk dat dat beter is van niet Neara. Ik wil geen risico's nemen in de staat waarin ik nu verkeer. Daarbij zal Deshas nooit iets bij me loslaten. 'Het is trouwens geen vervloeking,' sprak Clera opeens en keek de overige mensen aan. 'Deshas heeft Ferost een zegel opgelegd. Dat is veel sterker dan een vervloeking. Het is maar op een paar manieren te verbreken. Door de magiër die het zegel zelf heeft opgelegd, of door iemand die vrijwel even krachtig is. Meer als het zegel in ons geval opgelegd is door een van de machtigste duistere magiërs, dan is het moeilijk iemand te zoeken die even sterk is. Een zegel is niet op een andere manier te ontmantelen. Er bestaat een drankje waarmee het effect een beetje wordt tegengehouden. Maar als hij dat te vaak gebruikt zal hij immuun worden ervoor. Wat Ferost nu in zich heeft is een beest dat hem vanbinnen verscheurd. Het deelt zijn lichaam als een parasiet en vreet hem van binnenuit op totdat de Ferost zoals wij hem kende volledig verdwenen is en zijn gastheer zijn lichaam van hem overneemt om in te leven. Ferost' ziel zal dan sterven al blijft zijn lichaam voort bestaan. Maar ik denk niet dat Deshas om die reden het zegel heeft opgelegd. Een bekend bijeffect van dit soort zegels is dat het beest de oplegger van zijn vrijheid gehoorzaamd. In dit geval Deshas. Met Ferost slaat hij twee vliegen in één klap. En hij heeft geen last meer van Ferost als storende factor, en hij heeft er een bondgenoot bij die slaafs alles opvolgt wat Deshas van hem verlangt. En als Deshas hem zat is laat hij Ferost gewoon sterven. Veel aan het evenwicht zal er niet veranderen. Want nu ben jij hier Norwood. Volgens de oude regels is het zo dat als er een leermeester sterft, de opvolger automatisch de nieuwe rang als Heer of Vrouwe bekleed. We hebben het al een tijdje afgeschat maar het komt nog wel eens voor dat het gebeurd. Deshas was zelf ooit zo'n geval. Toen Delahin verdween werd hij dood verklaard en moest Deshas hem wel opvolgen, of hij nou wou of niet. Ik weet niet of Deshas dat Delahin ooit vergeven heeft. Maar op een morgen was hij verdwenen en had hij enkel de ring die het teken van de Heer der Duisternis was achtergelaten. Niemand zou eigenlijk te vroeg Heer of Vrouwe mogen worden. Maar we moeten ons aan die oude geschreven regels houden,' vertelde ze. Verstoord keek ze op toen er een galmende stem dor de vergaderzaal ging. Normaal gesproken was dit Deshas' stijl maar zijn stem klonk anders. Toen Shong verscheen was Clera verbaasd. Maar haar blik werd strak bij het zien van zijn uiterlijke veranderingen die hem heel wat duisterder hadden gemaakt. Om nog maar te zwijgen van zijn gedrag. Even blikte Clera opzij naar Celebrian. Shong was haar opvolger. Misschien dat zij meer wist. Maar al gauw richtte Clera zich weer op dat iets wat Shong voor moest stellen. Toen hij begon met spreken trok Clera lichtelijk een wenkbrauw op. 'Celebrian?' begon Clera haar vraag terwijl ze haar blik niet van Shong scheurde. 'Sinds wanneer is het jou opvolger naar zijn hoofd gestegen?' vroeg ze met bijzonder veel sarcasme. Haar ogen schoten tussendoor even snel naar Norwood toen hij zijn reactie gaf op het vreemde gedrag van Shong. 'Ik blijf erbij dat Neara de beste optie is om met Deshas te gaan praten,' gaf ze weer enigszins wat gekalmeerd haar mening.

Met een glimlach richtte ze haar aandacht op Clera toen deze antwoordde op haar woorden. 'Ik begrijp het,' knikte ze haar lichtjes toe, had wel verwacht dat Clera daar niet op zat te wachten. En daarbij had ze een punt, Deshas zou niet met haar gaan praten. De zilveren poelen bleven op haar gericht toen ze vervolgde met haar verhaal. Haast starend doordat ze amper bewoog. Het enige wat aangaf dat ze wel degelijk oplette waren haar wenkbrauwen die langzaam naar elkaar kropen. 'Soms vraag ik me af of Deshas werkelijk zo dom is als hij zich voordoet,' haar stem haast zuchtend als een vermoeide moeder, waarbij ze haar hand naar beneden bracht en recht ging zitten. Haar ogen sloten zich voor een moment toen Norwoods snijdende gevoelens op tafel werden gegooid. 'Een band die natuurlijk is tussen opvolger en leermeester,' sprak ze tegen Norwood, waarbij haar ogen zich weer langzaam opende en ze hem strak aankeek. 'Naast het feit dat Ferost een persoon is, is de eerste zorg dat de wereld in balans blijft. Zo niet, dan kunnen we het net zo goed weggooien en opzoek gaan naar een nieuw sterrenstelsel. Net zoals Celebrian, niets persoonlijk; maar er zal een grote breuk in het evenwicht ontstaan als jij op dit moment aan de macht zou komen. Daar zijn we te ongelijk voor,' haar zachte stem hard, waarbij haar lichaam niet bewogen had tijdens het spreken behalve de sneeuwwitte lokken die rond haar gezicht en lichaam heen golfde. 'Sociale relaties staan op dit soort momenten op de tweede plaats Norwood. Hoe dierbaar hij ook is, en ik zeg niet dat de relaties onbelangrijk zijn. Maar het is een tweede prioriteit,' haar ogen schoten naar de deur waar de stem te horen was geweest. Ze had Shong nooit mogen ontmoeten voor zijn verandering, hoewel haar wenkbrauwen wat samentrokken bij het voelen van de verwarde trillingen. De onvoelbare luchtstromen die trillerig en onwennig rond het lichaam heen dwaalde, af werden gestoot en werden aangetrokken alsof ze niet wisten wat ze ermee aan moesten. Zonder te spreken bleven haar ogen op het kleine gestalte van de man gericht. Norwood had zijn aandacht alweer op haar gericht, maar haar ogen bleven op Shong hangen. 'Inderdaad,' beantwoorde ze Norwood zonder hem aan te kijken. De houding van de kleine man was duidelijk iets te voldaan, toch gleden haar ogen weer zonder enige emotie te vertonen terug naar het overige gezelschap, haast ongeïnteresseerd. Zitten klonk haar zachte stem in Shongs hoofd zonder haar geluid vrij te geven aan de rest van het gezelschap. Alleen als hij haar stem zou herkennen op deze galmende manier zou hij weten dat zij het was geweest, of hij moest de link tussen Vrouwe van de Lucht leggen. Haar houding was alweer afgeweerd van hem, onbelangrijk voor de discussie die hier gaande was. Verder werd Shong ook door de andere niet serieus genomen, ook aan Clera's woorden te horen. 'Ik heb al gezegd dat ik me aanbood om met hem te gaan praten, en ik zal me aan mijn woord houden. Behalve als er andere staan te popelen om Dorchadas te gaan bezoeken?' haar wenkbrauwen kropen omhoog waarbij de lichte glimlach aangaf dat haar houding alweer verzacht was en de ontspannen kant terug was komen drijven.