[table width="600" height="900" border="3.5px-color:black" cellpadding="2" cellspacing="175" align="center" background="http://img84.imageshack.us/img84/4026/bos2x.jpg"][td style="background-color:black;width:200px;text-align:top;"[center][img]http://img804.imageshack.us/img804/1604/padma2.jpg[/img][font=perpetua][size=25][color=#999999][i]                    Do not leave me![/i][/center][/color][/size][/font][table width="250" height="200" border="1" cellpadding="0" align="center"][tr][td style="background-color:black;width:100px;text-align:top;"]<div style="width:320px;height:340px;overflow:scroll;overflow-y:scroll;overflow-x:hidden;margin-bottom:10px;margin-left:10px;magin-top:150px;margin-right:10px; align="center">[left][color=#999999][font=perpetua][size=27][i]C[/i][/size][/font][/color][color=white][size=11][font=Georgia]atharina glimlachte licht terwijl ze naar achteren viel toen ze merkte dat Tempus haar had opgemerkt, maar dat was alles wat ze merkte voordat het weer zwart werd en het water om haar heen haar opslokte.[color=white][url=http://www.youtube.com/watch?v=nVWYMl2yg1E]Klik voor liedje![/url][/color]  [color=blue]'Liefde, zei je? Was het de liefde die je voortdreef of de plicht?'[/color], hoorde Cath een stem zeggen en ze opende haar ogen. Ze was weer in het onderbewustzijn waar ze nu een verslagen Catharina zag zitten. Cath liep op haar af. [color=blue]'Zijn we onmogelijk om samen te bestaan? Heeft ons gemengde bloed ons toch weten te verslaan?'[/color], vroeg Catharina zacht. Cath schraapte haar keel en ging naast haar zitten. '[color=darkblue]Wij bezitten inderdaad het bloed van onze vader, maar dat is maar een minderheid. Wij kregen als een dochter het bloed van de Caelos mee. Niet het bloed van de Nigris. Het lag aan de meester dat wij uit elkaar zijn gehaald. Waarom zouden we niet samen kunnen bestaan? We hebben verschillende gedachten, maar we hebben maar één hart en lichaam. Wat jij voelt, voel ik ook en andersom ook. Zelfs de liefdes die we voelen zijn een afspiegeling van wat we willen en nodig hebben. We vallen op hetzelfde, houden van hetzelfde, maar we durven het allebei niet aan. Ik heb jou altijd gehad als het verkeerd ging. Jij kon het altijd voor me overnemen op de momenten dat ik het nodig had.',[/color] beantwoordde Cath. [color=blue]'Ik zei dat een leidster van de Caelos niet te breken was, maar het is heel makkelijk of niet?'[/color] Cath knikte. [b]'Liefde is het mooiste en tegelijkertijd het slechtste wat je kan overkomen.'[/b], zeiden ze tegelijkertijd[color=darkblue]. Maar welke liefde is groter? Als we samen willen komen, is ons hart verdeeld.'[/color] Z'uchtend keken ze elkaar aan. [color=blue]'Degene die ons het beste kan veroveren.[/color]' Cath keek even boos. [color=darkblue]'Of juist degene die niets met je maken wilt hebben omdat hij bang is voor wat er is gebeurd.' [color=white]Cath stond op en zag hoe Catharina hetzelfde deed. [i]Apart zijn we zwak, maar samen zijn we sterk.[/i] Glimlachend liepen ze op elkaar af en beiden hoopten dat het zou werken. Dat de reis af was gelopen en dat ze eindelijk weer samen konden zijn. Toen ze samenvoegden, werden ze teruggezogen naar de werkelijkheid. [/color] (Liedje klaar)[/color] [color=white]Cath werd met een schok wakker en sloeg met haar arm op het water waarna ze een kreet van pijn slaakte. Ze ging zitten en knikte Zeus als bedankje toe. Ze kon nu niet anders. Ze keek om zich heen en zag hoe Dusty verstofte. Haar ogen werden groot en ze schuifelde naar Tempus toe. [color=darkblue]'Je mag me niet alleen laten. We hebben je nodig[/color].', fluisterde ze zachtjes. [color=darkblue]'Kom Zeus. We moeten hier weg. Ik ga je meenemen en het enige wat je moet doen is zo dicht mogelijk bij me blijven.'[/color], vertelde ze hem. Cath keek met spijt naar haar armen. Die kon ze niet gebruiken en het begon haar een beetje te duizelen. Hoe lang zou ze het nog volhouden? Deze wonden waren erg en ze had al te veel bloed verloren. Dit was gewoon niet normaal. Ze had nog geluk dat ze zich samen had kunnen voegen anders was ze waarschijnlijk nooit wakker geworden. '[color=darkblue]Kom hier op mijn schoot liggen Zeus.'[/color] Ze moest contact hebben met allebei anders kon ze hen niet meenemen. Daarna boog ze zich naar voren en legde haar hoofd op die van Tempus. [color=darkblue]'Ik haal je hier weg. Hou nog even vol.'[/color], fluisterde ze zacht voordat ze haar ogen sloot omdat het licht te fel was. Ze wist dat ze begonnen te glimmen, te schijnen, alsof ze de zon zelf waren en toen was het afgelopen. Het licht was weg en Cath opende haar ogen weer. Ze zat onder de modder en zag vlak bij haar Tempus en Zeus liggen. De duizeligheid van de transportatie verdween langzaam bij haar en ze merkte dat ze een paar honderd meter van het strijdgewoel terecht waren gekomen. Dat gaf haar voldoende tijd en ruimte om een beetje te kunnen herstellen. Ze ging naar Tempus toe en draaide hem voor zover ze dat kon op zijn rug. Daarna legde ze haar hoofd op zijn borstkas en hoorde nog een hele vage hartslag. Ze kwam overeind en keek naar hem. [color=darkblue]'Tempus. Kom terug. Laat ons niet alleen.'[/color], zei ze en keek met tranen in haar ogen naar hem. Ze legde haar hoofd weer neer en begon zacht te snikken. [color=darkblue]'Laat mij niet alleen.. alsjeblieft.. hoe kan ik nou zonder jou doorgaan?'[/color], snikte ze zacht. Ze dacht niet langer aan haar wonden die niet dicht waren en waar haar kostbare levenskracht uitvloeide. Het zou niet lang duren voordat ze teveel bloed had verloren en dan misschien wel voor eeuwig haar ogen zou sluiten.[/font][/color][/size][/left] [/color][/tr][/td][/table][/table]