Het was stil in de kerkers, enkel een paar doffe tikjes waren te horen van de sandalen van Yamato op het harde steen. Het was hier vrij donker, maar dat maakte voor hem niet zo veel uit, hij kon genoeg 'zien' met zijn aardemagie waarmee hij tot diep binnen de kerkers door drong, het was op deze plek aardig oud en stoffig, maar ook eigenlijk perfect voor de training die Yamato wou doen. Yamato wist nog niet echt of het wel acceptabel zou zijn om zomaar door een leerling gezien te worden tijdens zijn training, en hij wou eigenlijk ook niet gezien worden voor het geval dat hij faalde. Dan waren de kerkers wel een mooi vluchtoord. Yamato veegde met zijn aardemagie al het stof in een cirkel van drie meter om hem heen weg en legde toen in het midden een botte dolk die eerder verborgen onder zijn shirt had gehangen als amulet. Hierna deed Yamato een stap achteruit en ging zitten in lotushouding waarna hij zijn ogen sloot.
Even haalde Yamato een aantal keer diep adem en liet zijn concentratie eerst compleet wegzakken om die daarna samen met zijn magie enkel te concentreren op het voorwerp voor hem waarna hij hardop een hele serie spreuken begon op te zeggen en daarnaast hem zijn handen sysbolen vormde die dat nogmaals moesten versterken, de dolk gloeide een moment op waar tijdens en op de dolk bijna onzichtbaar in het oude Erdse schrift tekens in werden gegraveerd onder zware concentratie van Yamato waardoor de dolk met de spreuken samen werd geweeft. Dit was gevorderde magie die veel concentratie en energie koste, maar als het werkte was dat het zeker waard. Na een enkele minuut wist Yamato dat het klaar was en liet zich hijgend achterover vallen op het harde steen. Doordat hij zo goed als al zijn kracht op het moment had opgebruikt kon hij nauwelijks nog 'zien' om zich heen. Pas nu besefte yamato ook dat hij dan ook beter maar even hier kon blijven omdat hij anders wellicht zou verdwalen in het doolhof van de kerkers. Ook wist hij dat bijna iedereen hem zo kon besluipen, omdat zijn concentratie net puur bij de dolk had gelegen en hij nu niet wist wat er om hem heen gebeurde in de duisternis. Toch ging hij weer rechtop zitten en pakte de dolk op die bijna wel leek te trillen van de magie, dat was ook wel de bedoeling want dat was ook nodig voor de magie die je ermee kon verrichten. Tevreden bleef hij zo zitten met de dolk in zijn hand tot hij achter zich toch iets hoorde, hij was niet meer alleen, best jammer aangezien hij daarnet had besloten dat als hij hier toch moest wachten hij best zo ook nog wel wat andere magie kon trainen, misschien wat van zijn vuurmagie, maar of dat door ging of niet moest hij nog maar zien.

Een dag als altijd. Een dag waar Nina van kon genieten. Waarom? Ze kon zich lekker uitsloven. Voor wie? Alle jongens. Met een grijns liep Nina over het school terrein richting het schoolgebouw. Ze had een zwart strak jurkje aan, dat tot net over haar billen viel, Daaronder een kort spijker broekje waar de gaten al in zaten. Haar decolleté was goed te zien. Wat ze nog eens extra accentueerde door er een ketting bij te laten hangen. Haar lange slanke benen waren gehuld in wat ouder uitziende laarsjes, net tot aan haar enkel. Het waren een beetje van die laarsjes de afstammen uit de Romeinse tijd. Alleen dan in een moderner jasje gestoken. Een grote flirterige grijns lag om haar lippen terwijl ze met haar heupen wiegde. Haar vormen kwamen in de kleding die ze droeg behoorlijk goed uit, en daar genoot Nina als geen ander van. Een flirterige blik worp ze naar verschillende jongens toe. Heerlijk om ze zo te zien zwijmelen. Ze grinnikte terwijl ze met de zelfde charme richting de kerkers liep. Hoewel ze er zelf niet veel te zoeken had, was ze altijd wel opzoek naar een beetje avontuur. Dus met een triomfantelijke blik liep Nina de kelders in. Zachtjes slofte haar schoenen over de grond. Haar heupen nog altijd vrolijk wiegend. Al snel had Nina haar magie nodig, het werd steeds donkerder in de kerkers, dus met een klein dansend vuurtje voor zich liep Nina door. De kerker zag er niet bepaald vrolijk uit, maar met het lichtje erbij werd het dragelijk. Nina wiegde vrolijk door toen voor haar een figuur opdoemde. Iemand die er zat. Was het iemand die opgesloten was? Niet dat het haar logisch leek, want ze sloten toch zeker niet iemand op.. En zeker niet op een school. Haar pas minderde vaart en het vlammetje ging voorzichtig vooruit. Nina grijnsde bij het zien van een jonge, of eerder een man, ze wist het niet goed, maar duidelijk ouder dan haar. Een verleidelijke glimlach kwam om haar lippen te liggen. Haar heupen werkte goed mee. Ze kwam dichterbij de jongeman. "Ook verdwaald?" Vroeg ze met een verleidelijke stem. Ze knipperde even met haar ogen. Dit moest werken. Anders had ze haar krachten verloren. Ze deed net alsof ze de dolk niet zag.

het tikken van schoenen achter hem bevestigde nogmaals dat er iemand in de buurt was. Toen dat geluid dichter bij kwam draaide hij zich half om om te kijken wie degene was die hem van achter benaderde. Dat bleek een meisje te zijn, duidelijk nog een leerlinge die duidelijk probeerde iemand te verleiden met de kleding die ze aan had en hoe ze bewoog, aan haar glimlach te zien was hij nu die persoon al zou hij zich daar niet toe laten verleiden, dat was niet alleen ongepast, het was ook tegen zijn principes in en het zou hem zijn stage kosten. Ze vroeg daarna of hij ook verdwaald was, was het meisje verdwaald dan? Daar leek het op dit moment niet echt op, niet met de uitdrukking die ze nu had. Hij hoefde niet eens te raden welke magie het meisje had ook, vuur duidelijk genoeg en daarmee kon je makkelijk je weg vinden hier. "Nee hoor, ik ben niet verdwaald" reageerde Yamato kalm terwijl hij de dolk weer op borg en probeerde niet naar de decolleté of de billen van het meisje te kijken en haar in de plaats daarvan gewoon rustig aan te blijven kijken alsof haar uiterlijk en acties totaal geen effect op hem hadden. Yamato stond op en keek het meisje kalm aan terwijl hij het stof van zijn kleding af klopte, "Ik had net een plek nodig om te oefenen, maar ik wil je best helpen hier weer weg te komen" stelde hij voor terwijl hij wel aan voelde dat zijn kracht nu voldoende hersteld was om de weg terug weer te vinden. Nu was het hopen dat het meisje hem niet al te erg zou proberen te verleiden, daar was hij niet goed mee al dacht hij dat het hem al veel moeite zou kosten om zijn blik haar niet al te zwijmelend aan te laten kijken

Nina liep wat dichter naar de jongen toe, of eerder een stagiair als je het haar vroeg, hij was duidelijk te oud voor leerling. Ze kon het niet laten, ondanks wat er ook voor hem te gebeuren stond, en trouwens, wie zou nou zo snel hier in de kerker kijken of neuzen of er misschien wat aan de hand was. De knikte even na zijn antwoord. Nee het leek haar ook logisch, blijkbaar had hij niet echt door wat retorische vragen waren. Maargoed, kon iedereen gebeuren toch. Ze liep nog steeds heupwiegend, ze kon het niet zonder, op een charmante manier richting de jongen. Ze ging naast hem zitten, Hij ging verder op haar retorische vraag. Ze schudde enkel haar hoofd. "Nee ik heb prima zicht hier." Zei ze met haar charmantste en liefste stem. Ze leunde lichtjes op haar handen waardoor ze iets naar achter kwam te zitten. Misschien was het wel niet de meest tactische zet die Nina kon maken, maar met haar pikdonkere zwarte haren, een behoorlijke decolleté kon ze niet ontkennen dat ze geen stuk was. "Dus, met wie heb ik het genoegen?" Zei ze zachtjes in zijn oor, waarschijnlijk zou haar warme zachte adem in zijn nek terecht komen, Iets wat Nina geweldig vond als mannen daar van hielden. Ze ging wat rechter zitten. Keek hem vragend aan. Ze was lichtelijk op haar hoede om wat ze deed, maar de touwtjes in handen houden was op dit moment wat moeilijker dan gewoonlijk. Gewoon omdat ze zich de laatste tijd zo had ingehouden, en dat alleen maar voor zo'n h*fter als Savador. Dus ach, waarom nu zichzelf inhouden, en zeg nou zelf, hij zag er behoorlijk leuk uit. Misschien wel meer dan leuk.

De leerlinge liep op hem af en ging naast hem zitten voordat ze antwoord gaf op zijn vraag. oh ja, die was overduidelijk met hem aan het flirten, maar ook Yamato had een serie regels voor zichzelf gemaakt waar hij zich absoluut aan wou houden tenzij nood wet brak, en dit zou wel meer dan een van die regels breken, bovendien was ze niet eens zijn type, hoewel hij toe moest geven dat haar lichaam er best wezen mocht, dat zou bijna geen enkele man kunnen ontkennen. Yamato besloot zich totaal van de domme te houden en vroeg "oh, de architectuur aan het bewonderen?" ondanks dat hij verdomd goed wist dat dat niet was waar ze haar ogen op had gezet. Yamato werd ietwat nerveus toen ze zich naar hem toe boog en in zijn oor vroeg wie hij was terwijl haar warme adem kippenvel over zijn rug naar zijn nek stuurde. Yamato huiverde en boog zich expres iets weg van het meisje en draaide zo zodat hij haar aan zou kunnen blijven kijken al wou hij dat ergens ook weer niet aangezien het ook nog kon dat als ze te lang door ging hij nog voor haar viel ook, en dat wou Yamato liet laten gebeuren. Hij vervloekte zichzelf een moment voor zijn zwak voor vrouwen wat waarschijnlijk lang niet zo erg zou zijn geweest als hij ooit langer dan een maand een vriendin had gehad. Toen gaf hij antwoord "De naam is Yamato Kaze, ik ben de nieuwe stagiaire aardemagie. En jij bent?". Hopelijk zou dit een wending geven zodat het meisje over zou gaan op een normaal gesprek in plaats van alleen maar flrten al schatte hij die kans klein gezien wat ze hem tot nu toe had laten zien. Het was waarschijnlijker dat ze nu juist pas met het zware geschut zou komen al hoopte Yamato zwaar dat dat niet zou gebeuren of dat hij dat net al doorstaan had

Nina kon niet anders dan grijnzen bij zijn opmerking. Ze had inmiddels donders goed door dat hij zich van de domme hield. Een meisje als Nina keek daar glashelder door heen. "Als je het over de architectuur van een man hebt, dan kan ik me daar enigszins in vinden." Zei ze nonchalant. Ze had al door dat hij misschien wel totaal hard to get speelde. Altijd fijn dat soort mannen, niet helemaal, maar misschien kon ze er wel even doorheen prikken. Een lolletje voor even, niemand was er toch, dus wat deed hij moeilijk..? Nina zuchtte on opgemerkt. Hij gaf al snel antwoord op haar vraag, waarbij hij even huiverde. Ze grinnikte, misschien was dat juist wel een goede zet, het huiveren om haar warme adem in zijn nek. Daar kon een man al snel opgewonden van raken, en als dat nou eens ook bij hem werkte, had ze over een enkele minuut niks te klagen, tenminste dat hoopte Nina. Al wist ze zelf ook donders goed dat dit normaal gesproken niet snel haar type was, al was voor Nina vaak alles haar type, zolang het maar jongens of mannen waren die er goed en verzorgd uitzagen. En niet zo oud en slap als Savador. Maar daar ging ze niet aan denken. Bij zijn verkondiging dat hij stagiair was kreeg Nina's lachje een liefheidsfactor dat boven alles uit steeg. Perfect. Ze antwoordde hem poeslief, "Nina Maiy." Alsof ze altijd zo poeslief was. Nou nee niet bepaald, maar dat kon die stagiair toch moeilijk weten. Alsof Savador alles door gaf aan die stagiaires, die had wel meer dingen aan zijn hoofd, bijvoorbeeld hoe hij juist die adolescenten het zo moeilijk mogelijk te maken. En daarbij, stagiaires werden vaak vergeten, zoals het in Nina's ogen leek. "Hoe bevalt het je hier?" Vroeg ze zo serieus mogelijk terwijl ze ongemerkt een stukje opschoof door "beter te gaan zitten".

Het meisje draaide echt totaal niet om haar bedoelingen heen met haar woorden, duidelijk aan gevent dat ze hem juist aan het bewonderen was in plaats van de architectuur. Het meisje probeerde wel vrij hard om hem te versieren, iet wat beter lukte dan dat Yamato wilde. De lach van het meisje was hem dan ook eigenlijk iets TE lief nadat hij zich had voorgesteld. Ook zij stelde zich voor, Nina was haar naam dus en duidelijk wel iemand aan wie hij óf juist veel aandacht moest besteden, óf moest proberen zo ver mogelijk uit zijn buurt te houden, waarvan de tweede optie hier veiliger leek. Dat zou op het moment echter wel heel grof en onbeleefd zijn, dus liet hij de situatie maar voor wat het nu was en liet zich maar in de stroom mee glijden, ten minste, zolang als die stroom niet te ver haar kant op ging. Nina leek nu echter plots te switchen naar verdacht onschuldig terwijl ze vroeg hoe Yamato het tot nu toe had gevonden. Toch verscheen er een glimlach op zijn gezicht nog voordat hij zijn antwoord goed en wel kon geven. "Tot nu toe is het me hier zeer goed bevallen al ben ik hier nog geen week" luidde zijn antwoord kort en accuraat. Yamato keek Nina aan die iets verschoven leek te zijn al was het niet heel duidelijk. "Mag ik vragen hoe lang jij hier al op school zit?" vroeg Yamato vriendelijk aan Nina terwijl hij haar aan keek.

Nina kreeg niet echt het idee dat haar flirten hielp. 'Verdomme, waarom lukte het tegenwoordig niet meer.' Ze zuchtte eventjes zachtjes en glimlachte vriendelijk en liefjes. Zijn antwoord deed haar even knikken. Ze was eigenlijk wel blij dat ze hier naartoe was gekomen.. Ze had Wren leren kennen, iets wat ze eigenlijk niet wilde missen. Zo'n lief uitziend meisje dat zo'n kreng was, geweldig. Nina knikte even. "Ik zit hier nu denk ik wel een aantal maandjes." Ze grijnsde. Ze zou hem nog wel eens kunnen helpen. Ze sloeg een been over de andere waardoor ze hem 'perongelijk' een schopje gaf. "Sorry.." Zei ze met een lichte blos op haar gezicht. Ze haalde even een hand door haar haren waardoor het beter kwam te zitten. Ze glimlachte. "Maar ik vind het echt een leuke school. Lekker het buitenleven naast de school. Vind je niet snel op de andere planeten, behalve Gren waarschijnlijk..." Ze zuchtte even melodramatisch. Alsof ze zo'n goede leerlinge was, alsof ze ook daadwerkelijk echt genoot van het buiten leven.

[omg, sorry voor deze uber late reactie(en kleine post, moet er weer een beetje in komen).. MAAR! ik mag weer op internet.. YES]

Yamato bleef Nina kalm aan kijken terwijl ze kort antwoord gaf op zijn vraag, een paar maanden was in elk geval al een stuk langer dan hij er was, al was hij te ijdel om een leerling te vragen hoe hij ergens moest komen, bovendien was hij ook nog een man en het was nu niet bepaald goed voor je ego als man om aan een vrouw bij voorbeeld de weg te vragen. Nina ging ondertussen verzitten waarbij ze haar been zo bewoog dat ze hem per ongeluk een tikje gaf. Yamato zag haar blozen, al leek ze daar niet bepaald het type voor en dus zei Yamato zo goed als automatisch "geeft niks hoor" waarna hij keek hoe Nina glimlachte voor ze haar antwoord uit breidde. Hij luisterde geïnteresseerd naar haar en knikte instemmend "Het is inderdaad wel fijn om op een school te zitten waar je naast de hele dag binnen zitten en leren, ook nog gewoon naar buiten kan en in de natuur kan zijn, iets wat maar weinig scholen hebben, naast die van Gren uiteraard". Yamato glimlachte vriendelijk naar Nina, dit waren in elk geval het soort dingen waar hij over mee kon praten al was hij dan stagiaire. Hij genoot niet als de leerlingen van alle vrijheid die de school kon bieden aan zijn leerlingen, al was het verschil in leeftijd met sommige leerlingen dan niet heel erg groot en zouden sommige stagiaires onder andere omstandigheden waarschijnlijk veel vrienden onder de leerlingen hebben. Die vrijheid hadden ze nu echter niet, ze hadden een voorbeeldspostie waar ze rekening mee moesten houden. Ze moesten autoriteit hebben en gezag kunnen voeren zoals leraren dat ook deden, iets wat zowel richten als plichten met zich mee bracht, net als extra regels, maar ook vrijheden, sommige geschreven, andere gewoon moreel gebonden. Zoals daten met een leerling bijvoorbeeld, iets wat Nina hem nu in leek proberen te lokken, al zou hij daar absoluut niet in vallen en leek Nina haar pogingen zo'n beetje gestaakt te zijn. Nu hij aan zijn positie dacht wou hij nu eigenlijk wel weten hoe vaak hij met Nina te maken zou krijgen, alleen af en toe op de gangen of... "Wat voor lessen volg je eigenlijk?" vroeg Yamato zo nonchalant mogelijk. Als Nina nou geen aardemagie zou volgen zou hij weinig last van haar hebben, maar anders zou ze deel van zijn baan zijn en dus zou het een stuk complexer worden.

Nina boog een stukje naar voren om haar strakke korte broekje even wat verder naar beneden te trekken en haar jurkje goed te trekken. God wat was ze blij dat dat zwangerschapsbuikje weg was. Ze was gelukkig weer helemaal strak en ook haar borsten hadden de gewone vorm. En dat was goed te zien door haar decoleté. Haar haren kwamen door het voorover buigen als een gordijntje voor haar gezicht te hangen. Met een simpel handgebaar verdween het gordijntje weer en bleef achter haar oor hangen alsof er zo'n touw omheen geknoopt werd. Nina zuchtte even en ging weer recht zitten. Ze luisterde aandachtig hoe Yamato op haar verhaal, antwoord, in ging. Het was wellicht wel waar. En de natuur deed iets te veel zijn werk op Nina. Haar charme leken voor de zon te verdwijnen en ze kon daar zo boos om worden. Maar haar vriendelijk verleidelijke lach stond vrolijk op haar gezicht. Ze knikte. "Je kan gewoon lekker na de stoffige boeken een frisse neus halen, en dat is eigenlijk wel heerlijk, buiten dat sommige lessen ook perfect buiten kunnen gebeuren, wat ook echt een pluspunt is van deze school." Haar voet, die in de lucht hing, wipte wat heen en weer terwijl ze naar Yamato keek. Ze fronsde even bij zijn vraag. "Ik volg sowieso de lessen Vuurmagie en Muziek. Maar het liefst zou ik nog wel een aantal andere vakken er bij nemen, zoals luchtmagie en misschien wel een vak als aardemagie. Omdat me dat allemaal wel interessant lijkt. Maar eerst deze vakken goed en wel doen." Ze grinnikte. Goed en wel, zolang dat lukt. Ze maakte het zichzelf totaal niet makkelijk door haar gedrag, maar het was o zo leuk. Maargoed, als ze ooit haar dochter weer eens zou willen zien.. Moest er toch echt iemand zijn die haar of hielp met 'normaal' worden, of ze moest drastisch veranderen.

Yamato gaf bij de reactie van Nina over buiten enkel een bevestiggende en tevreden knik, tonend dat hij het volledig met haar eens was. Zeker Aarde en Woudmagie waren buiten veel beter te beoefenen dan binnen in het schoolgebouw, net als watermagie eigenlijk al was dat iets in mindere mate, Al waren eigenlijk alle soorten magie eerder buiten beter te beoefenen dan binnen mits je goede omgeving en omstandigheden had. Het antwoord op de vraag welke lessen ze volgde was voor hem sinds hij er ook direct mee te maken had. Dat bleek althans voorlopig niet het geval te zijn al voelde hij medelijden met de leraren Muziek en Vuurmagie als ze daar even erg of nog erger was dan ze bij hem was, wat gezien de leraar vuurmagie nog wel heel erg goed mogelijk was. Ze leek in elk geval gelukkig wel de wil om te leren te hebben dacht Yamato door de woorden 'goed en wel doen'. Hij kon nu echter moeilijk reageren op die woorden en dus viel er een stilte die voor Yamato zijn gevoel ietwat ongemakkelijk was. snel probeerde hij dan ook iets te bedenken om over te praten waarbij hij terug moest vallen op haar lessen, vuurmagie en muziek. Vuurmagie dus, Razen misschien, hij kon wel naar haar afkomst vragen "Je doet dus voornamelijk Vuurmagie, kom je ook van Razen?" vroeg Yamato, zo geïnteresseerd mogelijk klinkend, maar hij gaf niet zo veel om haar afkomst, alhoewel ze het zo misschien wel over de planeten konden hebben, wat hem al een stuk meer interesseerde

Nina was meer bezig in haar hoofd of er iets mis was met haar. Niet dat ze dat kon ontkennen want welk kind had op 16 jarige leeftijd nou een kind gekregen? En dat door een avond met alcohol en drugs, verstand verloren, voor het eerst in een bed beland met iemand en negen maanden later een prachtig meisje dat uit je armen werd gerukt. Maar buiten dat ze een losbandige tiener was, een kind had die ze een half jaar al niet had gezien en een slechte reputatie kwam ze er toch nog redelijk goed vanaf, toch? Zijn vraag deed haar knikken. "Hoewel ik niet weet hoe lang ik het vol houd in die lessen. Maarja, moet toch op een manier mijn magie onderhouden." Nina haalde even haar schouders op, viste ergens een sigaretje vandaan en knipte hem met magie aan. Nam een haal en liet de rook haar longen vullen, daarna blies ze het uit, niet naar Yamato gericht maar de andere kant op. Het was vreselijk onbeleefd om het in andermans gezicht te blazen. Iets wat Nina normaal gesproken deed. "Waar kom jij vandaan?" Ze wipte wat met haar voet en nam nog een haal van haar sigaret die ze daarna uitdrukte en naast zich legde. Ze was meestal alleen een party smoker, alleen de laatste tijd had ze de sigaret meer nodig dan ze verwachtte. Ze keek hem geïnteresseerd en vragend aan. Misschien had Savador wel gelijk gehad, moest ze wel veranderen, al was het alleen maar voor haar dochter. Misschien was de kans dat groter dat ze haar ooit weer in haar armen zou kunnen nemen.

"Is Master Savador een probleem voor je dan?" vroeg hij na de ietwat verbazende eerste reactie van Nina over haar lessen vuurmagie sinds hij de geruchten heust wel gehoord had. Waarna zijn blik naar de sigaret schoot die ze aan stak. Eigenlijk veroorzaakte dat dat hij nu zelf ook wel trek kreeg in een sigaret, maar hij ging echt niet in bijzijn van iemand anders roken, zeker niet als die ander een leerlinge was die niet ouder kon zijn dan 18. In plaats daarvan wou hij eigenlijk een opmerking maken over hoe slecht het wel niet voor je was, maar dat had ze waarschijnlijk al duizend keer gehoord en het was daarbij niet echt zijn plaats om te zeggen dat het niet mocht "Je weet dat roken absoluut niet bij kinderen past toch?" zei hij daarom enkel. Na de vraag van Nina antwoordde hij haar direct "Ik kom van Erd, ben er geboren en getogen, zo erg dat ik tot voor kort eigenlijk zo goed als nooit van Erd af ben geweest" luidde zijn uitgebreide antwoord "En jij, heb jij je hele leven op Razen gewoond?" vroeg hij maar om het gesprek levend te houden

~inspiratieloos D: ~

"Pff een probleem.. Dat is nogal zacht uitgedrukt. Zeg eerder een nachtmerrie. Die man wil mij het leven zuur maken en niet zo'n klein beetje ook." Zuchtte Nina even. Nou moest ze eigenlijk ook wel toegeven dat ze het hem dan ook niet makkelijk heeft gemaakt. Maar goed. Dat kon ze toch wel een klein beetje achterwegen laten.. Nina rook haar sigaret half weg toen ze hem weer weg stopte. Ze fronste op zijn reactie. "Waar zijn de kinderen dan?" Even keek ze om zich heen. Zou hij weten van Alice.. Even slikte ze. Hoe zou ze het dan moeten uitleggen, ze had geen zin in nog meer mensen die er van wisten. En als er meerdere van zouden weten dan wist binnen no time de hele school het en dan was ze misschien wel de viezerik van de school. Terwijl Alice meer een soort ongeluk was, gemaakt op een heel ongelukkig moment. Maar Nina had nooit spijt gehad haar te houden. Ze luisterde even naar Yamato en knikte daarna. "Yup. Geboren en getogen, al ben ik wel eens van Razen af geweest naar andere planeten. Meer om een keer lekker een weekend uit te gaan, kijken hoe het bij andere planeten was, vrijwel overal het zelfde, maar goed." Ze zuchtte, wat miste ze die tijd toch. Het onbezorgd uitgaan, flirten tot je er bij neer viel en dan uiteindelijk eindigen met een zoenpartij. Of gewoon stom dronken en stoned.

-- your not the only one.. zucht

Yamato besloot maar om zich wijselijk buiten de haat-relatie tussen de hoofdmeester en een leerling te houden en ging niet verder op het onderwerp in. Yamato moest echter zijn best doen niet in de lach te schieten bij haar opmerking over kinderen, ze leek er veel te serieus van overtuigd te zijn da ze geen kind was voor Yamato om het niet grappig te vinden, Nina leek om de een of andere reden zelfs bijna angstig of nerveus, maar Yamato zag dat enkel als gespeeld om haar eigen reactie meer kracht te geven. "Je mag het voor jezelf ontkennen wat je wilt, maar je blijft nog maar een kind Nina, hoe volwassen jij je af en toe ook zal gedragen" beantwoorde hij haar vraag. Bij haar antwoord op zijn vraag trok hij een wenkbrauw op, hij was zelf nauwelijks van Erd geweest, maar zelfs hij had heel duidelijk het verschil kunnen zien tussen alle planeten, in allerlei opzichten nog wel, van de mensen en de cultuur tot de natuur. "Als je de planeten echt hetzelfde vind heb je waarschijnlijk er niet naar gekeken ook, wat heb je wel niet in die weekenden gedaan om zo goed als alles te missen?" vroeg hij aan Nina, zijn rol en positie als stagiaire langzaam in vergetelheid drijvend, nu meer gewoon als een ander persoon tegen haar sprekend dan als een autoriteit.

~inspiratieloos, sorry, hopelijk kan je er wat mee~