Het was nog vroeg in de ochtend. De zon was pas net boven de horizon uit gestegen en alleen de eerste vogels waren pas ontwaakt. Toch was ook Daisuki al op het terrein in beweging. Ze was al vroeg uit bed gegaan doordat ze niet meer had kunnen slapen na een rare nachtmerrie. Daarna had ze besloten niet andere op haar verdieping te storen en was naar buiten gegaan in de richting van de kassen waar nu op het moment een aantal prachtige bloemen in volle bloei stonden. Het was nog echter wel een beetje koud doordat het zo vroeg was, maar daar trok Daisuki zich niks van aan terwijl het gras dat nog nat was van het dauw langs naar benen streek op punten waar het iets hoger was dan normaal. Al snel kwam ze echter bij de kassen aan waar ze naar binnen ging en de deur snel achter zich sloot. Het was al een stuk aangenamer in de kassen, niet alleen door de temperatuur, maar ook door de heerlijke geur van de verscheidene bloemen en planten. Daisuki liep langzaam over het open pad, langzaam omdat ze zo veel mogelijk van de pracht van zo veel verschillende bloemen wou zien. Haar aandacht werd uiteindelijk echter stil gezet bij een struik van rozen in de hoek. Daisuki liep er onmiddellijk naar toe en bleef er voor staan om de schoonheid van de diep-rode rozen te bewonderen die de kleur van bloed hadden. langzaam dreef haar bewustzijn over de omgeving om haar heen weg terwijl de rozen haar bijna hypnotisch in hun greep hielden, waarom stonden dit soort bloemen dan ook eigenlijk helemaal verscholen achteraan?
~voel je vrij om te reageren~