Met zijn cobra gewikkeld rond zijn lichaam, liep Axew richting de shuttle, die voor hem klaarstond om te vertrekken. Voor hij de shuttle inging, draaide Axew zich nog een keer om om naar het gebied te kijken wat hij achter ging laten. Zijn straatleven. Hij schudde zijn hoofd zuchtend en liep door. Hij aaide ondertussen zijn cobra. De vrouw die hem de shuttle inleidde, bekeek met een bang gezicht zijn cobra. Serpent, was de naam van zijn cobra. Serpent keek naar de vrouw, zijn blik in een neutrale houding, waaraan je niet kon zien of hij het verschrikkelijk vond dat de vrouw hem zo aankeek of hij haar wel waardeerde. Axew had Serpent gevonden toen hij elf jaar was en hem sindsdien altijd om zijn lichaam bij hem gedragen. Mensen vermeden hem wegens Serpent, wat Axew niet erg jammer vond. Hij wou gerust contact maken met mensen, maar dan moesten ze ook normaal tegen Serpent kunnen doen. Zo zat het ook altijd in zijn hoofd met vriendinnetjes. Mocht hij een vriendinnetje op Starshine krijgen, dat moest die Serpent eerst accepteren. Wie zijn slang niet accepteerde, had een probleem met hem. Hij keek naar de rode ogen van de slang, die hem terug aankeken. De cobra gaf hem een klein knikje, alsof hij daarmee wou zeggen dat Axew in de shuttle moest stappen. Axew knikte terug en stapte in de shuttle. De vrouw keek hem nog even aan. Axew liet zijn blik in haar ogen rusten, terwijl hij zijn blik verzachtte toen ze glimlachend naar de slang keek, waarna ze de deur sloot en de duisternis zich omhulde, gevolgd door het harde geluid van een startende shuttle.

De rit duurde niet erg lang. Axew ging door zijn piekerige haar. Zijn haren waren eigenlijk een soort kunstwerk, ook al zag Axew dat niet zo. Zijn achterste haren die het hoogst stonden, waren in het midden zwart en in de uiteinden begonnen allemaal kleurtjes. Aan beide zijkanten had hij paarsig haar en naar het midden toe was het rood, die weer doorliep tot paars. Helemaal aan de kant van zijn haargrens, helemaal aan de zijkant van zijn hoofd, was aan beide kanten nog een blauwe kleur te zien. Dan bestond er voor nog een deel van blond, dat in pieken overeind stond tegen het achterste deel en sommige liepen in zijn gezicht door, vlak gesplitst door zijn wenkbrauwen. Eigenlijk kon je hem erg makkelijk herkennen, aangezien zijn gepiekte haar altijd overal boven uitstak. Hij grijnsde lichtelijk en liep de shuttle uit, die inmiddels gestopt was. Hij hield zijn koffer achter zich en begon toen te lopen. 'Oké... En nu?' vroeg hij zich af. Serpent siste zachtjes.

Op haarzelf zijn ging nu ook al niet meer bij de lanceershuttles, had Kaede gemerkt. Normaal werden die niet veel gebruikt in deze tijd van het jaar, was haar verteld, maar er bleken nog wat ongeregeldheden te zijn. Wat was er nou weer? Nog een shuttle? Er waren geen erge ongelukken gebeurd de afgelopen dagen, dus er of er kwam iemand terug, of er was een nieuwe. Net als zij, een week geleden. In haar hoekje, waar ze meestal zat, haar benen opgetrokken tot onder haar kin en haar armen om haar benen geslagen, hoorde ze alles en iedereen in een straal van honderd meter. Er klonken een aantal harde geluiden, en Kaede herkende het als het neerkomen van een shuttle. Er stapte iemand uit met het geluid van een olifant, of het was haar gehoor. Ze rook de geur van slang, en daarna die van een mens. Ze hoopte dat die twee niet in een lichaam hoorden, want daar had ze het niet op. Ze snoof nog eens, en werd gerustgesteld. De twee geuren waren absoluut niet aan elkaar gerelateerd. Haar hand ging naar haar zak, waar ze een appel vond. Ze stapte uit haar hoekje, in het zicht van de jongen. Hij had vreemd haar, maar dat maakte haar niets uit. Dat had zij ook. Ze besloot zich nergens mee te bemoeien tot ze erbij betrokken raakte. Ze nam een hap van de appel, en keek even toe.

Serpent begon opeens zacht te sissen en Axew keek hem aan, volgde zijn blik en zag een meisje staan. Alleen, niet zoals hij van een meisje zou verwachten, zoals hij op straat gezien had. Nee, dit was een heel ander uitziend meisje. Waren dat... kattenoren? Nou ja, eigenlijk was er niks raars aan, aangezien hij zijn haar ook in een rare stijl had. Serpent keek hem aan en daarna verlekkerd naar het meisje. Met moeite hield Axew zijn lach in. Serpent had het vast op de oren van het meisje, of hij vond het meisje er gewoon goed uitzien. 'Gedraag je niet als een puber, Serpent,' zei Axew zacht, onmogelijk te horen voor andere mensen. Zou je veel horen met die oren, zoals zij had? Waarschijnlijk wel. Zou hij naar haar toegaan? Hij kende de weg niet, zij waarschijnlijk wel. Hij keek kalm toe hoe ze een appel at. Zijn koffer zat achter hem en hij had een platte hand in zijn zij gezet, net voor de huid van Serpent. Serpent kronkelde zich wat losser rond Axew en keek belangstellend naar het meisje, waardoor Axew een grinnikje niet kon inhouden. Serpent deed nu wel erg vervelend. Je had hem moeten zien toen hij al eens - op straat - een meisje was tegengekomen met een muis op haar schouder. Toen had hij zijn hand op het lijf van Serpent moeten zetten om de cobra bij zich te houden. Serpent had zijn belangstelling weer gericht aan het rondkijken van de ruimte. Axew besloot een voorbeeld aan Serpent te nemen en scheurde zijn blik los van het meisje, waarna hij rondkeek. Een soort lanceringsplatform, leek het wel.

Hij richtte zijn aandacht weer naar het meisje. Bij elke hap die ze nam, werd ze opvallender voor hem. Hij ging gewoon naar haar toe. Hij zou wel zien wat haar reactie erop zou zijn. Na dit besloten te hebben, klemde hij zijn hand rond het handvat van zijn koffer en begon naar het meisje toe te lopen, terwijl zijn koffer achter hem aansleepte. Waar hij die koffer vandaan had? In ieder geval niet van een illegale bron. Hij had het ook niet gestolen of zo. Hij zocht geen problemen met de politie. Dan werd hij opgepakt en zo zag zijn leven er nu ook nou niet bepaald uit. Hij stopte vlak voor het meisje en rechtte zijn rug een beetje. Hij had een strakke spijkerbroek aan, die dankzij zijn dunne, slanke benen nogal dun leek en had een leren hemd aan, die hij makkelijk over zijn platte buik kon trekken. Hij keek naar het meisje. 'Hoi,' zei hij, terwijl een vriendelijke glimlach opspeelde. Ondanks zijn straatleven, was hij een aardige jongen, al vond hij het zelf. Naast zijn vriendelijke glimlach kon je niet merken dat hij het hier wel naar zijn zin had. Beter dan op straat, tenminste. Serpent leek haar ook wel te mogen, want hij legde zich rustig op de schouder van Axew, terwijl hij zijn rode slangachtige ogen op het meisje liet rusten.

Kaede voelde het twee paar ogen wel in haar richting staren, maar dat had ze wel verwacht. Niet dat iemand haar zou opmerken als ze het niet zou willen, maar toch voelde het een beetje ongemakkelijk. Als er mensen naar haar keken wist ze dat het meestal om een angstige herkenning, of een minachtende blik. Deze blik leek echter onderzoekend, niet vijandig of iets. Ze keek even op van haar appel toen hij iets zei. 'Ook hoi, denk ik.' zei ze, een beetje ongemakkelijk, maar niet onvriendelijk. Met een beetje moeite wekte ze een glimlach op. 'Ben jij ook nieuw?' vroeg ze, meer uit nieuwsgierigheid dan uit belangstelling. Ze bekeek de jongen eens goed. Hij leek haar niet echt gevaarlijk, dus herstelde ze haar houding in een iets minder vijandige manier van staan. Het leek haar beter om niet al té afstandelijk te zijn, of ze kon meteen teruggestuurd worden. Dat was iets wat ze per se niet wilde. Was ze eindelijk van Shadra weg, moest ze weer helemaal terug. Nee, bedankt zeg, dan deed ze liever vriendelijk. De jongen leek haar wel aardig, nu ze hem wat beter had bekeken. Niet echt groot, en ook niet erg stevig. Gewoon, een jongen die je op straat tegen kon komen. Als je zijn haar niet meerekende. Dat leek haar een beetje vreemd, zeker nu ze het beter bestudeerde. De pieken leken als van nature zo te staan. Niet dat ze geen ervaring had met rare personages, maar dit was wel extreem. Ze vroeg zich af of hij het expres in die kleuren had geverfd, maar hield dat stil. De slang die om de jongen was gewikkeld stelde haar op een of andere manier gerust. Er woei een lichte bries door de gang, die haar haar liet opwaaien.

Serpent bleef naar het meisje kijken, terwijl Axew de vragen op zich afgevuurd kreeg. Nou ja, hij noemde het niet echt afgevuurd, want het waren eigenlijk vragen die logisch waren en die waarschijnlijk iedereen zou stellen. Hij knikte. Hij was inderdaad nieuw. 'Jij ook?' vroeg hij, omdat ze zei 'Ben jij ook nieuw?' en niet 'Ben jij nieuw?'. En waarom hij het als twee vragen rekende? Omdat haar zin, wat zij zei tegen hem, meer aarzelend klonk en niet alsof ze het zei, maar dat maakte hem niet uit. Trouwens, haar uiterlijk, nu hij het wat beter kon observeren, was niet eens zo vreemd. Je zou het inderdaad niet alledaags op straat tegenkomen, maar dit was een speciale school. Er zouden vast meer mensen zijn met een uiterlijk kenmerk die nogal veel opviel. Hij met zijn piekerige haar en zij met haar kattenoren, of wat het ook mochten zijn. Het waren in elk geval opvallende, grappige oren. Serpent keek naar de oren en siste zachtjes, waarna hij naar Axews andere schouder ging, om vandaar, verscholen achter het piekhaar van Axew, verder te kijken naar het meisje. Axew wist zeker dat Serpent dit figuur ook nog nooit had meegemaakt. Kon je nagaan wat er verder nog allemaal te vinden was op deze school. Hij had er nu al zin in. Uiterlijke kenmerken die opvielen waren leuk om te bekijken. Niet omdat hij het wou uitlachen of zo, maar omdat het gewoon zo abnormaal was en dat maakte het leuk om erna te kijken. Nee, hij zou er niet tegen kunnen als iemand om iemand anders moest lachen, wegens een opvallend uiterlijk kenmerk.

Genoeg over uiterlijke kenmerken, liet hij zichzelf maar eens voorstellen aan het meisje. Daar zat ze vast meer op te wachten dan een hele serenade over kenmerken, zowel uiterlijk en innerlijk, die heel erg opvallen waren. 'Ik heet trouwens Axew,' stelde hij zichzelf voor en hij stak zijn hand uit. Dit was wel de bekendste truc die hij kende om zichzelf voor te stellen. Door veel bij bedrijven te stoppen en te kijken hoe de mensen daar elkaar ontmoetten, had hij zelf ook kunnen ontdekken hoe hij het vriendelijkste overkwam. Het was trouwens niet dat hij zijn hele leven lang alleen op straat had gezeten. Eerst reisde er altijd een vriend met hem mee, maar die was opgepakt door de politie omdat hij een fikkie had gestoken in een gebouw, waar ze toevallig langs gekomen waren. Het was een goeie kerel en Axew was ook niet echt boos op hem, alleen vond hij wel dat het zijn eigen schuld was. Hij hoorde Serpent nog steeds zachtjes sissen. Hij had waarschijnlijk honger.

Kaede liep haast onhoorbaar dichterbij, en pakte de hand van de jongen. 'Kaede. Ook aangenaam kennis maken.' zei ze, haar stem een stuk vaster. Op een of andere manier leek dit zo bizar, dat de ongemakkelijke glimlach op haar gezicht veranderde in een brede grijns. Dit zou ze anders nooit doen, waarom nu wel? Wat was er mis met haar sinds ze hier was gekomen? Ze leek wel een gewoon schoolmeisje, zo naïef en brutaal als ze deed. 'Ja, ik ben hier pas een week ofzo. Niet echt extreem nieuw, maar ik ben het nog niet gewend hier.' Ze was het nooit gewend, andere omgevingen. Meestal werd ze ergens heengebracht, en daarna was alles daar verwoest. Ze kon het niet helpen, maar was zich er vaag van bewust dat het haar schuld was. Zelfcontrole had ze niet genoeg, dat bleek duidelijk uit haar verleden. Misschien was dat de reden dat ze hier niet heen had gemogen. Niet tot ze genoeg zelfbeheersing had om zich in te houden. Schoolkinderen waren nou eenmaal niet altijd even aardig.

Ze kneep haar rechterhand tot een vuist, toen ze weer aan haar eerste dag dacht. Ze had de weg niet kunnen vinden, en was uiteindelijk maar net op tijd geweest voor haar eerste les. Het was een complete mislukking geworden, omdat de leraar vond dat ze zich voor de klas zou voorstellen en iets over zichzelf zou vertellen. Ze had met moeite eruit gekregen dat ze van sport hield, en van Shadra kwam. Beide feiten waren niets dan de zuivere waarheid, maar het waren onbenullige feiten. Ze had zich liever stilgehouden. De rest van de les had ze op haar wang gebeten, niet wetend wat te zeggen. Ze werd uit haar herinnering gerukt doordat ze achter zich een kort gemiauw hoorde. 'Oh, Uchiki, daar ben je.' zei ze zachtjes, terwijl ze zich omdraaide. Het kleine katje gaf haar een kopje, en sprong daarna op haar schouder, waar het bleef zitten. Uchiki leek erg geïnteresseerd in de slang, en keek met haar bosgroene oogjes nieuwsgierig naar de twee vreemdelingen. 'En wie mogen dat dan wel niet zijn?' leek ze te zeggen.

Axew knikte. Hij begreep het meisje wel. Opeens was je in een nieuwe omgeving en moest je je aanpassen aan de mensen hier, je moest je opeens gaan gedragen en je zou opeens een naam krijgen als je iets fouts zei, te veel aan liefde deed en dus te veel met mensen had, of ook gewoon als je verlegen was en je bijna niks durfde te zeggen. Het was nu eenmaal zo dat je je moest aanpassen in een nieuwe omgeving, alhoewel Axew daar niet echt op zat te wachten. Hij was nog maar net van de straat af. Het was echt onmogelijk om zich meteen aan te passen aan het leven waar eten je gewoon voorgeschoteld werd en waar je niet steeds moest vluchten voor mensen die je wouden slaan als je op hun tuintje plaste. Het ging hier flink wennen voor hem worden. 'Kaede, dat is een leuke naam,' zei hij gemeend. Hij keek haar glimlachend aan en aaide de kat die toen op haar schouder gesprongen kwam. Het leek een beetje op Serpent die bij hem altijd om zijn lijf zat. Hij had nog nooit echt een kat gezien van dichtbij. De nieuwsgierige blik van Serpent naar Uchiki toe was hem niet onopvallend gebleven. Serpent baande zich een weg naar Axews schouder. Axew stond inmiddels dichtbij genoeg bij de kat voor Serpent om de kat aan te raken. Serpent keek met zijn roodachtige ogen naar de kat, terwijl hij zijn tong een keer uit en in zijn bek liet gaan. 'Oh, sorry,' zei Axew en hij deed een stap achteruit, zodat Serpent zich moest vasthouden aan Axew om niet te vallen. Boos keek Serpent hem aan en Axew keek naar Serpent, terwijl er in zijn ogen een soort excuus optrad voor de cobra.

Serpent had hem nog nooit gebeten. Ook niet als hij boos was op Axew. Alleen had hij die kat waarschijnlijk wel willen onderzoeken, zonder te bijten. Maar misschien vond Kaede dat niet zo fijn. Je had mensen die het niet fijn vonden als jouw beest aan hun beest kwam. En aangezien Serpent een redelijk onderzoekende cobra was en snel geïnteresseerd was in andere dieren, kon Axew maar beter een beetje afstand van Kaede nemen, voordat de kat dadelijk zou krabben. Hij keek even verbaasd naar Kaede. Hij had haar vuist opgemerkt. 'Slechte herinneringen aan je eerste week?' floepte er bij hem uit. Hij schold zichzelf de huid vol in zijn hoofd. Als hij vrienden wilde maken, moest hij vooral nieuwsgierig zijn, was zijn sarcastische opmerking tegen zichzelf. Serpent siste zachtjes. Het leek wel alsof hij aan het lachen was en Axew keek geërgerd opzij.

'Ehm, ja, behoorlijk. Wat kunnen anderen rot zijn zeg. En dan de leraren hier. Ik heb enger dingen gezien dan je slang, ga daar maar vanuit. Probeer niet te veel op te vallen, dat is mijn eerste advies.' zei Kaede. Ze voelde zich nog niet volledig op haar gemak, en ze dacht licht huiverend terug aan haar onaangename ontmoeting met Master Savador. Niet iets om aan herinnerd te worden. Dat die een grotere slang had gehad was waarschijnlijk de reden dat Kaede totaal stil was blijven staan toen de cobra dichterbij was gekomen. Nu was er nog een huivering, dit keer van de wind, die een stuk harder was geworden. Kaede had het niet snel koud, maar het stond hier nogal op de tocht, en ze had nou niet bepaald een echt warme outfit aan. Haar eeuwige blauwe tuniek, zwarte korte broek en blauwe handschoenen vanaf haar bovenarmen gaven haar nou niet bepaald veel bescherming tegen de kou.

Ze wist ook wel dat het eigenlijk niet leuk was om hier te praten, en dat het eigenlijk ook helemaal haar bedoeling niet was geweest, maar ze kende geen andere plek waar het niet overspoeld werd door andere leerlingen die allemaal bezig waren met hun ditjes en datjes, waardoor ze geen oog meer hadden voor hun omgeving. Soms leek het Kaede dat zij de enige was met ogen in haar hoofd. Uchiki gaf haar een kopje, en spinde zachtjes. 'Ga maar hoor, je mag best even kennis maken.' zei Kaede, en Uchiki sprong via haar schouder op de grond, waarna ze het been van Axew een kopje gaf. 'Kennelijk mag ze je. Dat zie ik ook niet vaak.' merkte Kaede droog op.

Axew schrok wel van Kaede's verhaal. Hij balde zelf ook zijn vuist. Hoe konden anderen toch zo ingesteld zijn dat ze rottig deden tegen een meisje dat net nieuw was? Hij schudde verslagen zijn hoofd, terwijl hij zijn armen in zijn zij hield en die toen liet zakken, om ze vervolgens over elkaar te slaan. Hij wist zichzelf niet zo heel goed een houding te geven. Hij moest lachen. 'Welnee joh, vooral met mijn haar val ik niet op, dat kan gewoon niet,' zei hij, terwijl hij grinnikte en met zijn hand door zijn piekhaar ging. Je kon het geloven, of je deed het niet, maar zijn haar ging altijd in die stijl liggen. Daar had hij geen gel voor nodig of zo. Hij wist niet eens wat gel was, dus hij kon het ook niet gebruiken. Hij keek naar de kat en hurkte, om het beest te kunnen aaien. Serpent pakte zijn kans en schoot naar voren, zodat hij op de grond neerkwam. Hij richtte zich toen op, totdat hij op ooghoogte van de kat was. Zijn roodachtige ogen keken de kat met een mengeling van nieuwsgierigheid en kalmte aan. Axew bleef er akelig rustig onder, alhoewel anderen allang hun slang zouden weggetrokken hebben. Hij wist dat Serpent niks deed zonder toestemming van hem te hebben, dus was dat een van de redens waarom hij de cobra zijn gang liet gaan. Tenslotte heerste er een soort band tussen Serpent en hem, waardoor hij Serpent in zijn gedachten een commando kon geven. Dit dankzij zijn Shadraanse krachten en dankzij de Shadraanse cobra, dat dit kon. Hij keek naar Kaede en stelde haar gerust met een glimlach.

'Serpent zou nooit je kat bijten of iemand anders, tenzij ik hem dat commando geef, maar wees maar gerust, dat doe ik niet,' grijnsde hij, terwijl hij Kaede een knipoog schonk, waaraan je niet kon merken of hij het meende of hij het plagend bedoelde. Hij meende het wel, alleen liet hij zijn emoties weer niet blijken. Daar was hij trouwens heel goed in. Hij had nooit gehuild. Ook niet als baby. Hij was altijd een rustige geweest, hadden ze hem verteld vlak voor hij wegliep en een leven op straat ging leven. Alleen op de aardige momenten vertelden ze hem dingen over zijn kindertijd, verder hadden ze hem geen aandacht geschonken en dat was ook een van de grote redenen waarom hij op straat ging leven. Hij keek naar Kaede. 'Serpent mag jou en je kat ook, dat heb ook nog nooit opgemerkt, aangezien ik niet veel met mensen gepraat heb,' grijnsde hij. Zou Kaede al een vermoeden hebben van zijn straatleven? Zo erg stratisch - zoals hij dat noemde - zag hij er nu ook weer niet uit. Serpent was nog steeds op ooghoogte van de kat.

Kaede's nervositeit knapte door Axew's reactie, en ze lachte nu hardop. Ze was niet in het minst bezorgd om Uchiki. Die zou zelfs een kernramp overleven, als ze er zin in had. Maar Kaede vermoedde dat Uchiki niet zou willen leven zonder haar. Niet dat het omgekeerde anders was. Zonder Uchiki had ze niet echt iemand. Ja, ze kende nu een paar mensen, maar die bleven meestal niet lang. De meesten verlieten haar zodra ze over haar verleden vertelde. Ze begreep ze prima, maar toch deed het haar wel eens pijn. Ze kon toch niets doen aan het feit dat ze zichzelf niet altijd in de hand had? Nou ja, zij waren ook nog nooit wakker geworden in bloed dat absoluut niet van hen was. Meestal wist ze na een paar dagen hoe een persoon in elkaar zat, en dan besloot ze over het algemeen dat ze het niet aankonden te weten wat ze was. Een monster, niets meer en niets minder. Misschien moest ze ophouden met daarover na te denken. Het maakte haar niet bepaald vrolijker, wat ze wel zou moeten zijn. Axew leek haar echt aardig, gewoon, een jongen. Niets bijzonders. Een fijne afwisseling in haar leven, waarin ze de meest bizarre dingen had ontdekt.

'Ik denk niet dat Uchiki zich zou laten bijten. Daar is ze te slim voor. Of kan jouw slang een deur openkrijgen terwijl die op slot zit? Dan heeft ze concurrentie.' zei ze, haar lach een beetje afgezwakt door de nare herinnering. 'Ehm.. Kom jij ook van Shadra? Dat is de shuttle van Shadra, toch?' vroeg ze. Ze wilde graag weten of deze jongen dezelfde gebieden kende als zij. Nou ja, had gekend. Haar wereld had voor ongeveer eenderde bestaan uit inrichtingen en gevangenissen. Ze hoopte maar dat Axew die niet kende, want dan zou ze hem waarschijnlijk een stuk minder mogen.

Axew keek op naar Kaede, terwijl hij zijn wenkbrauw optrok. Serpent keek nu ook verbaasd omhoog naar Kaede, maar liet zijn blik algauw weer geïnteresseerd naar de poes gaan. Het was nu eenmaal nieuw voor Serpent dat een kat hem mocht en niet voor hem wegrende. Voor zover Axew wist, was Serpent ook nooit echt in de buurt gekomen van andere beesten. Hij zat altijd rond Axews lijf en Axew zelf was nu ook niet bepaald van plan om contact te zoeken met een dier die niet van hem was. Dat had hij bij Serpent wel gedaan, omdat hij bij Serpent een soort band voelde. Hij mocht de slang gelijk en had al gelijk hem om zijn lichaam zitten. Hij keek naar Kaede. 'Misschien als ik hem dat opdraag. Ik weet niet, dat moeten we dan nog uitvinden,' zei hij grijnzend, terwijl hij naar het meisje keek. Het was een apart meisje, maar dat maakte haar er zeker niet minder leuk op. Integendeel. Het was een aardig meisje om mee te praten. Ze zat boordevol gevoelens waarvan hij zelfs niet wist dat ze bestonden. Dat omdat hijzelf niet veel emoties gebruikte. Hij was makkelijk ingesteld: neutraal en kalm. Hij kon makkelijk ergens om grinniken of om lachen, maar dat was het dan ook. Hij keek naar het meisje. En toen naar Uchiki, wie hij aaide. De vacht van de kat was zacht, iets wat hij wel verwacht had, maar wat een groot verschil was tussen de rubberen huid van de cobra en tussen de vacht van de kat. Serpent richtte zichzelf meer naar Uchiki en begon zijn lijf langzaam tegen de hare te kronkelen, terwijl hij de reactie van de kat nauwlettend in de gaten hield.

Axews aandacht was ondertussen naar Kaede's vraag gegaan. 'Ja, ik ben afkomstig van Shadra,' zei hij alleen maar. Hij ging Kaede niet vertellen dat hij van de straat afkomstig was, tenzij ze vroeg wat zijn verleden was. Maar dat zou ze vast niet vragen. Zoiets vroeg je gewoon niet bij iemand. Hij zou het zelf in elk geval niet bij haar doen. En hij wou het liefst dat niemand wist van zijn straatafkomst. Helaas kon hij niet tegen liegen en deed het zelf dus ook niet. Hij zou het een moord waard vinden als hij loog, hoe overdreven dat ook klonk. Hij keek naar Serpent, die zijn lijf inmiddels al half om de rug van Uchiki gekronkeld had. Axew trok een wenkbrauw op, maar je kon niet merken of hij het erg vond wat Serpent deed of niet. 'Vind je dat erg?' vroeg hij, terwijl hij een hoofdknik naar Uchiki en Serpent deed.

'Waarom zou ik dat erg vinden? Ik kom er nota bene zelf vandaan!' zei Kaede, een beetje verbaasd. Ze had zich nooit gerealiseerd dat mensen zo snel conclusies trokken. Waarom zou je iemand beoordelen op zijn afkomst? Dat had toch totaal geen nut? Als je moeder goed was in lichtmagie, hoefde jij dat nog niet meteen te beheersen, of wel? Even schudde ze haar hoofd. Een van de vele redenen dat ze normaal bij mensen uit de buurt bleef. Dat, en het feit dat zij ook niet bij haar in de buurt wilden komen. Toen realiseerde ze zich dat Axew het waarschijnlijk over Uchiki en de slang had. 'Oh, dat. Ehm, ik zou het fijn vinden als hij haar niet probeert te wurgen ofzo, maar als Uchiki het niet erg vind is het wat mij betreft prima.' Uchiki mauwde zachtjes, maar het klonk niet alsof ze pijn had. Eerder alsof ze de slang een tikkeltje vreemd vond doen. 'Nou nou, zo is het wel weer genoeg.' leek ze te zeggen, terwijl ze zachtjes haar melktanden in de huid van het reptiel zette.

'Uchiki!' zei Kaede streng, terwijl ze haar kat bevrijdde uit de greep van de slang. 'Dat is vreselijk onbeleefd! Als je iets niet prettig vindt moet je dat gewoon laten merken, je moet niet meteen gaan bijten. Nou heb je hem misschien wel pijn gedaan!' Hoewel Uchiki een jonge kitten was, had ze scherpe tanden, en behoorlijk wat kracht in haar kaken. Zelfs Kaede was niet altijd veilig voor de tanden, vooral niet als Uchiki in een speelse bui was. 'Sorry Axew, ik zal de volgende keer beter opletten. Normaal doet ze dit niet.' Bij de laatste woorden keek ze even boos naar Uchiki, die deed alsof haar neus bloedde en op Kaede's schouder zich ging zitten wassen.

Hij keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. Wat bedoelde ze? Daar ging zijn vraag niet over. Hij keek haar aan en schudde zijn hoofd verbaasd. 'Nee, ik bedoelde eigenlijk wat Serpent doet,' zei hij, terwijl hij naar Serpent keek, die zijn lijf nu strakker om Uchiki heen had gekronkeld. Serpent siste zachtjes toen hij de kaken van Uchiki in zijn lijf voelde gaan en sperde zijn bek wijd open, alleen niet om haar te bijten maar meer om haar te waarschuwen. Gelukkig kwam Kaede er al snel tussen en Axew pakte de cobra gauw op, terwijl hij waarschuwend naar Serpent keek. 'Geen probleem, het was zijn eigen schuld,' zei hij, terwijl hij naar Kaede keek en haar een vriendelijke glimlach schonk. Boos keek Serpent hem aan en met een kalme blik werd hij ook weer kalm. Hij keek naar de poes. Waarschijnlijk vond Serpent dat Uchiki zich verwend gedroeg. Axew keek waarschuwend opzij naar de slang. Het was nu niet bepaald slim om zich rond Uchiki's lijf te kronkelen en haar dan ook nog te beoordelen voor verwend. 'Misschien moet je iets minder nieuwsgierig zijn,' zei hij hoofdschuddend tegen de slang, die hem aankeek en hem een kort knikje gaf, alsof hij besefte dat hij inderdaad fout bezig was geweest. Axew liet zijn blik glimlachend naar Kaede glijden en aaide Serpent, die zich weer om zijn eigen lichaam had gekronkeld.

Hij wist nu niet echt goed wat hij moest zeggen, aangezien hij in stiltes ook niet echt makkelijk was. Tot nu toe hadden ze goed kunnen praten ondanks het voorval van Serpent en Uchiki. Hij liet Serpent in elk geval niet meer zo dichtbij bij de kat komen. De tanden van Uchiki zouden wel eens kapot kunnen gaan als die heel hard beten in de rubberen huid van Serpent. Serpent had waarschijnlijk weinig tot niets gevoeld van de beet. Hij deed alleen alsof dat wel zo was, zodat Axew beschermend over hem ging doen. Axel kende hem nu al goed genoeg om te weten dat dat meestal zijn bedoeling was. Daarom hield hij ook gek genoeg zo veel van de slang. 'In welke klas zit je?' vroeg hij en hij keek op.

'Och, de vijfde.' zei Kaede een beetje achteloos. Het boeide haar niet echt. Over anderhalf jaar mocht ze eindelijk gaan doen wat ze al heel lang wilde. Na haar eindexamens zou ze gaan reizen, zonder dat er ook maar een grasspriet haar tegen zou houden. Daar verlangde ze al haar halve leven naar. Vooral het deel dat er geen enkele uitweg was geweest. 'Maar dat zegt niets. Ik denk niet dat het veel uitmaakt in welke klas je zit. Je hebt aanleg voor magie, of je hebt het niet.' Kaede's mening over scholen en lessen was anders dan de meesten, maar hij was wel duidelijk. Je kon het, of je kon het niet. Als je het niet kon, kon je het meestal wel leren, maar dat zou veel moeilijker zijn dan als je er aanleg voor had. Een simpele, maar harde verklaring voor de werkelijkheid. Kaede's verklaring. Uchiki gaf haar een kopje, wat haar uit haar gedachtestroom verbrak. 'Oh, sorry. Ik was even afgeleid.' zei ze.

Het was nog steeds koud in het lanceringsplatform, maar Kaede was het ondertussen gewend. Ze raakte vrij snel gewend aan verschillende klimaten, de reden waarom ze nooit verkouden was geweest, en een sauna niet half zo ontspannend voor haar was als voor anderen. 'Heb je het niet koud? Ik bedoel, het is hier nou niet bepaald kamertemperatuur.' vroeg ze, en ze keek een beetje bezorgd. Niet alleen omdat het koud was, maar ook omdat Axew nog steeds met zijn koffers stond. 'Ik kan je de etages wel wijzen. Ik raakte eerst ook de weg kwijt. Maar ik ben nou eenmaal een ramp met kaarten. Het zal wel aan mij liggen.' lachte ze.

Hij keek op naar Kaede. Zou hij ook in de vijfde terechtkomen? Hij had werkelijk geen idee. Hij was zeventien jaar, maar wou leeftijd veel zeggen? Zouden ze gewoon niet kijken naar het aantal magie dat je in je had? Of zou je dat op zo'n formulier moeten invullen? Hij zou het wel zien wat er zou gebeuren. Hij was niet echt het type die zich daar erg druk over ging maken. Hij was eigenlijk het aparte geval. Op de meest rare momenten was hij kalm en rustgevend en hij raakte eigenlijk bijna nooit in paniek. De laatste keer dat hij in paniek was geraakt, was toen zijn vriend opgepakt werd en de man van de politie hem even recht had aangekeken, alsof hij Axew ook zou oppakken, terwijl die niks had gedaan. Maar zelfs toen had hij heel snel zijn gevoelens, emoties en wat hij deed weer onder controle, dus dat was niet zo'n heel groot probleem. Hij knikte op wat ze zei. Hij had niet echt gemerkt dat ze afgeleid was, dus dat was misschien goed voor haar. Hij wachtte af of ze nog meer ging zeggen en grijnsde even. 'Nee hoor, ik heb het wel warm. Ik wen makkelijk aan temperaturen, dus daarmee,' zei hij en hij keek haar vriendelijk aan. Serpent keek met vernauwde pupillen naar de kat, terwijl hij zijn staart heen en weer sloeg, steeds in lagere kringetjes. Axew keek van opzij naar de cobra, maar die keek hem niet aan. Hij schudde zijn hoofd zuchtend en wachtte af totdat Serpents rare bui weer over was. Het was heel normaal dat hij zo deed, na een beet van een dier die hij wel aardig vond. Moet je maar niet verliefd worden op een poes dacht Axew plagend, wat hem een stevige greep van Serpent opleverde.

'Ja, dat zou wel fijn zijn als je dat kon doen. Ik heb nog nooit een kaart vastgehouden, dus veel last heb ik er niet van,' zei hij, ook al wist hij wel wat een kaart was. Dat waren van die dingen waarop je de weg kon zien. Een heel plattegrond van het gebied en je kon je weg zo vinden, alhoewel hij niet wist of het veel nut zou hebben als hij zo'n ding in zijn handen droeg. Hij keek naar Kaede en glimlachte vriendelijk naar het meisje. Ze was echt vriendelijk. Vriendelijker dan hij zou verwachten van iemand, na het ruwe straatleven. Maar zijn straatleven kon je niet vergelijken met dit. Dit was een school waarop je sociale contacten kon opbouwen, eventueel een vriendinnetje kon krijgen, waar je afstudeerde en waar je later ging werken. Hij keek naar Kaede en hield zijn koffer alvast in voorbereiding voor de lange rit.

'Gelukkig. Het is buiten niet veel beter, volgens mij. Ik ben niet echt een koukleum, maar je moet het maar zeggen als het echt te erg wordt. Dat zijn niet bepaald dingen die ik snel doorheb.' Kaede sprak uit ervaring. Ze was eens als enige overgebleven toen ze een tripje naar de bergen maakten. De rest was in de bus blijven zitten, wachtend tot de sneeuwstorm over was. Kaede was echter naar buiten gesprongen, en had verwonderd naar alle vlokken gestaard. Een van haar laatste goede herinneringen, van de tijd dat ze ervanuit gingen dat ze een volledig mens was. Niets was minder waar gebleken, maar ze verlangde nog vaak terug naar die tijd. De tijd dat ze gewoon Kaede was, het lenige meisje uit groep vier. Dat lag nu al lang achter haar, maar het leek pas gisteren. Was alles echt zo snel gegaan? Van sommige jaren kon ze zich amper wat herinneren. Haar veertiende levensjaar was voornamelijk wazig. Veel bloed, dat was het enige wat ze wist.

'Kom je dan mee? De etages zijn hier vlakbij. Ergens hier moet een trap zijn.' zei ze, beseffend dat ze vanuit hier de weg niet precies wist. Als ze weer in de hoofdingang zou komen, zou het wel weer goedkomen, daar was ze zeker van. En omdat alle wegen uiteindelijk daarheen leidden, zou het wel goed moeten komen. Kaede draaide zich om, maar Uchiki was het er niet mee eens. Kennelijk vond ze dat de slang nog niet genoeg was gestraft, en ze sprong bij Axew op het hoofd. 'Uchiki, kom daar onmiddelijk vanaf.' zei Kaede, zonder ook maar om te kijken. Uchiki hadden een andere band dan de meesten. Sommigen communiceerden, maar Uchiki's ziel en de hare waren anders verbonden. Het was een soort vertrouwen. Ze zou nooit magie op haar kat gebruiken, dat wist ze zeker.

Hij knikte. Hij had niet erg veel last van de kou. Hij zei maar niet dat het Serpents schuld was dat hij het nooit te koud of te warm had. Serpent zorgde er met zijn lijf op de een of andere manier voor dat hij het nooit te koud of te warm had, wat eigenlijk wel goed geweest was toen ze nog op straat leefden. Toen had Serpent hem uit hele benarde situaties kunnen redden, alleen maar door zijn lijf steviger rond hem te kronkelen of losser. Axew keek naar boven, naar de poes. Hij zag alleen haar staart en schoot in de lach. Serpent siste vervaarlijk naar de poes en Axew dwong Serpent in zijn hoofd om rustig te blijven, die gelukkig ook luisterde naar hem. Axew deed zijn handen boven zijn hoofd en haalde de poes van zijn hoofd af, waarna hij bukte en de poes weer neerzette. Serpent keek naar de poes, terwijl Axew in zijn hoofd dacht dat het Serpents eigen schuld was, waarop Serpent hem betrapt en boos aankeek. Axew hield zijn schouders even beschuldigend omhoog en volgde Kaede toen. Het was hem opgevallen dat Kaede niet een keer had omgekeken bij haar commando. Waarschijnlijk zou zij ook een goede band met de poes hebben. Banden kon je pas echt krijgen met dieren als je karakter hetzelfde lag als met het dier, vond hij. Soms was Serpent echt een exact kopie van hem. Hij liep door, achter Kaede aan, terwijl hij zijn koffer onhandig achter zich aansleepte.

Zijn ogen werden groot van verbazing toen hij de binnenkant van de academie zag. Het was tien keer groter dan dat het vanaf de zijkant leek, maar daar konden ze ook voor gezorgd hebben met magie. Aangezien Kaede de weg wel zou weten, besloot hij haar gewoon te volgen en te gaan waar zij zou gaan. Hij keek naar Serpent, die priemend in de richting van Uchiki staarde. Serpent kon er waarschijnlijk niet tegen dat iemand anders dan hij op Axews hoofd gezeten had, ook al had Axew er zelf niet voor gekozen. De cobra keek hem beschuldigend aan en Axews ogen keken hem beschuldigend terug aan. Hij vond dat het Serpents eigen schuld was dat die poes op zijn hoofd gesprongen was, aangezien Serpent het nodig had gevonden om de poes zover te onderzoeken dat ze het vervelend vond. Cobra's en poezen, dat ging ook niet echt samen. Serpent dacht daar blijkbaar anders over, want hij liet zijn giftige tanden zien aan Axew. Maar hij zou nooit bijten. Axew werd er dus ook niet door geïntimideerd. Hij volgde Kaede nog steeds. 'Welke etage zit jij? Ik moet naar de Shadraanse,' zei hij.

Kaede was nog steeds onder de indruk van de grote hal waarin ze binnenkwamen. In haar leven was dit het enige wat blijvende indruk op haar had gemaakt. Het gaf haar een trots gevoel, dat ze hier op school zat, dat er mensen waren op deze school die zoiets konden. Ze zag dat Axew ook verbaasd was, en grinnikte even. 'Indrukwekkend, hè? Zo was mijn eerste reactie ook hoor. Volgens mij die van iedereen. Behalve de verwende nesten, die trekken alleen hun neus op, denk ik.' zei ze, en ze keek de hal nog eens rond. De plafonds waren hoog, de muren prachtig, maar er ging toch een soort van kilheid vanuit. Het was tenslotte een school, en die was er niet voor het mooi. Ze pakte Uchiki weer op, zodat ze haar niet kwijt zou raken, en zodat ze niet nog een aanval op Axew's slang kon plegen. Die twee hadden waarschijnlijk nu al een vriendelijke rivaliteit.

'Ik kom ook van Shadra, dus we moeten naar dezelfde etage. Dat is wel weer makkelijk, die weet ik uit mijn hoofd wel te vinden.' antwoordde Kaede op zijn vraag, en ze schudde het haar uit haar gezicht. 'Hier de trap op, en dan nog een paar, dan de gang door, volgens mij, en dan zie ik wel weer waar we uitkomen. Ik ben niet goed in beschrijvingen, ik let vooral op mijn omgeving.' vervolgde ze, en ze liep naar de trap. Het lag niet echt in haar natuur om mensen te helpen, maar het was wel zo aardig om nu meteen naar de etage te gaan. Anders zou hij eerst een kaart moeten vinden. Niet dat ze wist of je die wel kon krijgen. Zij had er een gekregen van de laatste soldaat die was vertrokken. Kaede haalde haar schouders op, vergetend dat Uchiki daar zat, waardoor ze zich in een vreemde hoek moest buigen om haar op te vangen. Ze stond op haar rechtervoet, haar linkerbeen bijna rechtovereind gestoken in de lucht, en achterovergebogen. Snel ging ze weer recht staan. 'Wat ben ik toch onhandig.'

Hij keek naar Kaede. 'Echt wel,' zei hij. Het was echt een heel mooi gebouw. Hij had nog nooit zoiets moois gezien. Misschien kwam dat omdat hij op de straat leefde. Daar was nu niet bepaald veel moois aan, tenzij hij langs mooie gebouwen kwam die zijn aandacht trokken, maar dat was dan ook alles. Hij grijnsde vrolijk en Serpent keek hem aan alsof hij gestoord was. Het was voor Serpent vast ook een hele verandering dat hij Axew zo vrolijk zag. Op straat hadden ze samen hard moeten knokken om het leven daar te overleven en het was hun ook gelukt, maar Serpent vond de verandering van straat naar school en een veranderende Axew al erg genoeg. Serpent vond het op straat ook niet bepaald leuk, maar Axew wist dat Serpent hem zo niet kende. Hij kende Axew al diegene die altijd verveeld was en vermoeid was van het knokken, of neutraal en kalm en nu was hij in zijn hele leven aan het lachen en vrolijk met iemand anders aan het praten. Als Serpent dacht dat de nog maar de enige verandering ging zijn, dan had hij had mis. Waarschijnlijk ging Axew veel meer veranderen omdat hij op deze school met zeker meer dan tweehonderd leerlingen nieuwe emoties tegenkwam, misschien wel een leuk meisje waarmee hij eventueel... Serpent begon te sissen, zodat Axew zijn hoofd schudde en bij de les bleef. Hij hoefde nog geen meisje. Serpent zou haar kapot bijten. Axew grinnikte zachtjes en Serpent siste boos, waarop Axew zijn verontschuldigingen aanbood in zijn hoofd, waarmee Serpent gelukkig genoegen trok.

Axew ging snel naar Kaede toe en wou haar net opvangen, toen hij zag dat ze haar evenwicht gelukkig bewaard had. Opgelucht haalde hij adem en hij aaide Serpent over zijn rubberen huid, die naar de poes keek. Axew betwijfelde het of het Serpent ook maar iets gescheeld zou hebben als Uchiki op de grond was gevallen en zich bezeerd had. Zo was zijn slang nu eenmaal tegen dieren die niet aardig tegen hem deden, ook al wist hij dat Serpents boosheid over de kat toch niet langer dan een dag zou duren. Zo was Serpent niet. Axew volgde Kaede ondertussen rustig en sleepte zijn koffer mee de trap op, terwijl hij grinnikte toen hij alle deuren zag. 'Ik open ze gewoon allemaal, ik zie wel wat ervan komt,' zei hij. Dat had hij beter niet kunnen doen. De eerste deur was al meteen raak. Hij opende een deur waar een stelletje nogal innig aan het zoenen waren en geschrokken opkeken. 'Oeps, sorry,' zei hij en hij deed de deur dicht. Hij keek naar Kaede en schoot in de lach. Dat was dus een soort woonkamer. De tweede deur zat hij wel goed. Aan de geur te ruiken en aan de spullen te zien was dit de jongensslaapzaal.

Er schoot een onverwachte giechel uit Kaede's mond, waarna ze haar handen voor haar mond sloeg. Wat was er grappig aan dit voorval? De blik op Axew's gezicht? De uitdrukking van het stelletje dat snel de deur had dichtgetrokken? Of was het alles bij elkaar, plus Axew's reactie? Ze wist het niet, maar het boeide haar niet echt verschrikkelijk. Haar enige zorg was dat ze zojuist best veel geluid had gemaakt. Op de een of andere manier vond ze dat niet zo fijn, alsof het niet mocht. De stilte leek een beetje op die van een kerk, eerbiedig. Niet dat Kaede veel respect had voor de kerk, ze minachte geloof eerder. Het was naïef, allesoverheersend en vaak machtsbelust. Haar dwalende gedachten brachten haar echter vlug terug naar het hier en nu, en ze liep naar Axew toe. 'Dit zijn de jongensslaapzalen, de meisjes zitten aan de andere kant. Niet dat je dat hoeft te weten, je hebt daar niets te zoeken.' zei ze, half serieus, half grappend. Axew leek haar nou niet het type om een meisjesslaapzaal binnen te sluipen, maar je wist maar nooit.
(kort, en inspiloos)

'Nou,' zei Axew met zijn gezicht in de plooi, maar wat wel serieus zou overkomen voor iemand anders die voor hem stond. Hij keek haar toen aan. 'Dat weet ik nog net zo niet,' zei hij en hij wreef door zijn handen, alsof hij iets heel lekkers ging eten. 'Al die meiden op een zaal, heerlijk,' zei hij, waarna hij haar reactie even bekeek en toen in de lach schoot. Nee, hij zou het nooit in zijn hoofd halen om een meidenzaal te bezoeken midden in de nacht en ook niet overdag. Dat waren echt van die kinderachtige streken om bij elkaar te zijn. Als hij later een meisje aan zijn zijde had, sprak hij gewoon netjes af in de woonkamer als hij haar 's nachts wilde zien. Maar dat kon nog heel lang duren, want hij moest niks van meiden weten. In ieder geval niet van verkering. Die jaren op straat waren al erg genoeg. Hij moest niet hebben dat hij een serieuze relatie kreeg, het zijn meisje zou vertellen en zij zou hem dan dumpen om zijn verleden. Nee, dat wou hij niet hebben. Dan was hij liever single en alleen. Trouwens, hij had Serpent nog altijd om zich heen. Serpent zat nu ook niet bepaald te wachten op een meisje voor Axew, dat wist hij zo al. Serpent zou er niet mee om kunnen gaan. Serpent was het gewend dat Axew alleen van hem was en niet gedeeld werd. Als er een meisje aan zijn lichaam zou komen, dan zou Serpent naar voren schieten, dat wist Axew zeker. Een te groot gevaar voor de slang en een te groot gevaar voor het meisje en dàt was de reden waarom hij nog nooit verkering had gehad en het niet van plan was te krijgen ook!

Hij keek naar Kaede en grijnsde. 'Echt weer wat voor mij om de verkeerde deur te openen. Ik had ze weer terug open moeten doen en moeten zeggen dat ze een grot moesten zoeken,' zei hij hoofdschuddend, terwijl hij aan het zoenende stelletje dacht. Nee, hij zag zichzelf echt niet zo zitten met een meisje. Misschien vond hij wel nooit liefde en bleef hij voor altijd alleen. De meeste meisjes waren ook bang voor de cobra om zijn lijf. Dat was meestal wat hun afschrikte van hem. Hij vond het best. Zolang hij maar niet voor altijd aan de zijde van iemand moest lopen zonder zelf nog iets te mogen, vond hij het goed. Hij keek naar Serpent. Genoeg over de liefde en over de meisjes, Serpent vond het overduidelijk geen leuk onderwerp. Het was voor Serpent ook even wennen geweest toen hij recht voor Kaede stond en aardig tegen haar deed. 'Vind je het erg als ik dit even uitpak? Ik heb geen zin om dat straks tussen vliegende onderbroeken en tegen elkaar klappende handdoeken te doen,' zei hij en hij grijnsde even.

'Oh, ja hoor, ik heb daar totaal geen problemen mee. Bij de meisjes was het nog veel erger, ik kon mijn eigen tandenborstel niet eens vinden.' zei Kaede opgewekt, nog steeds half lachend om het rare voorval. Ze had zin om echt de deur nog eens open te doen en te zeggen dat ze een ander plekje moesten gaan zoeken, maar dat leek haar niet zo slim. Ze had al genoeg problemen zonder die zelf echt op te zoeken. Maar als ze ooit problemen nodig had, wist ze wat ze moest doen. Uchiki loslaten in de jongensslaapzaal was een idee geweest, maar dit stelletje weer opzoeken en dan een brutale opmerking maken was nog veel leuker. Er lag een grijns op haar gezicht die niet makkelijk weggeveegd zou kunnen worden. Het was vreemd, dat ze zo opgewekt was. Normaal had ze het niet echt op mensen van Shadra, maar Axew leek dat gemene, geniepige, niet te hebben, waardoor het praten een stuk makkelijker werd. Ze ging tegen de muur staan, en wachtte op Axew's reactie.
(Inspiratie op!)

Axew schoot in de lach en schudde zijn hoofd. Hij opende zijn koffer en begon rustig met uitpakken. Veel kleren had hij niet. Dat zou Kaede vast wel opvallen. Zo handig en zo snel als hij kon, deed hij alles in een kast die vlak naast zijn bed stond, deed de koffer dicht en schoof die onder het bed. Serpent was ondertussen op het bed gegleden, waarschijnlijk om te testen of het lekker lag. Hij had zich in steeds kleiner wordende kringen opgerold en keek Axew aan. Axew stak zijn arm uit en dankbaar rolde Serpent daar rond, waarna hij langs Axew nek gleed om vervolgens weer om zijn lijf te hangen. Axew dacht aan de deur met het stelletje erachter. Hij grijnsde en keek naar Kaede. Hij liep naar haar toe, maar zorgde dat hij niet te dicht in haar buurt kwam zodat ze zich wel nog prettig zou voelen. 'Zullen we de twee nog eens gedag gaan zeggen?' vroeg hij, met een hoofdknik naast zich. Hij doelde op de woonkamer. Het was de laatste keer dat hij echt iets grappigs had gedaan en hij had de grijns van Kaede wel opgemerkt, maar had net gedaan alsof hij niks gezien had. Kaede zou ongetwijfeld aan zijn incident met het koppel hebben gedacht. Het was erg lang geleden sinds de laatste keer dat hij echt iets had gedaan wat eigenlijk niet zo prettig voor de ander was, maar dit zou hun eigen schuld zijn en een genot voor hun, om het te zien en om hun reactie te zien. Hij was benieuwd of ze nog steeds aan het zoenen waren of al gestopt waren, daar konden ze op een manier achter komen.

Voordat Kaede echt goed en wel kon antwoorden en hij haar antwoord gehoord had, greep hij haar pols beet en liep de jongensslaapzaal uit. Hij stopte voor de kamer - waarschijnlijk een of andere algemene woonkamer voor iedereen - en keek naar Kaede. Hij zorgde met zijn magie ervoor dat ze de schaduwen achter de deur niet zouden opmerking, het koppeltje. Alhoewel... Hij betwijfelde of ze met hun drukke gedoe daar nog aan zouden denken, maar voor het geval dat. Hij keek naar Kaede en grijnsde. Zij mocht het van hem doen. Hij was hier echt niet goed in, zou misschien struikelen over zijn woorden en dan zouden ze zijn emoties goed kunnen zien en dat wou hij vermijden. Hij was tenslotte een jongen met weinig emotie. Hij keek naar Kaede en wachtte af of ze iets zou zeggen of niet. Dadelijk waren ze uitgekleed of zo iets en kwamen zij binnen. Gatver, dat hoefde hij niet te zien! Maar het was nu te laat om terug te krabbelen.

Ze kon zich natuurlijk terugtrekken, maar daar had ze geen zin in. Kaede op haar gevaarlijkst, in een vrolijke, plagerige bui. Oké, ze was niet supergevaarlijk, maar ze had haar grenzen van beleefdheid een beetje uitgeveegd. 'Ik kan Uchiki maar beter even wegsturen.' zei ze zachtjes, en ze knikte even naar het katje, wat van Kaede's schouder afsprong, Serpent een laatste vuile blik toewierp en daarna naar de meisjesslaapzaal trippelde, haar staart trots in de lucht gestoken. Nu was het tijd voor het echte werk. Ze had gevoeld dat Axew een beetje magie had gebruikt, dus besloot zij dat ze het ook mocht doen. Met een kleine beweging, en een licht stroompje energie keek ze recht door de deur heen. Het stelletje stond er nog, weer innig omarmd. Kaede knipperde, en de deur werd weer zichtbaar. 'Nou, het is in elk geval veilig om te praten. Die twee zijn zo met elkaar bezig dat ze geen oog meer voor hun omgeving hebben, neem dat maar van me aan.' Kaede grijnsde, en legde haar hand op de deurknop.

Even twijfelde ze of ze het wel zou doen, maar het moment daarna drukte ze haar hand naar beneden en opende ze de deur. Ze zette haar meest onschuldige blik op, wat een beetje contrasteerde met haar bloedrode ogen, maar het effect was verbluffend schattig. 'Kunnen jullie dat even ergens anders gaan doen? We hebben een heleboel huiswerk dat niet over de verhouding tussen man en vrouw gaat, en dat wilden we even hier maken.' zei ze, met een onschuldig stemmetje. Vanbinnen giechelde ze, maar ze liet nu alleen een soort verbazing zien, alsof ze niet doorhad dat ze twee geliefden in een intiem moment had gestoord. Ze grijnsde naar Axew, afwachtend of hij ook nog wat in te brengen had.

Als hij had kunnen lachen, dan had hij het gedaan, maar het stelletje keek hun zo verbaasd aan, dat hij het niet kon laten om er gewoon nog iets op te zeggen. Kaede maakte hem lachwekkend genoeg sterk en vol lef om er ook iets op te zeggen en dit was eigenlijk wel leuk. 'Maar zodra we een werkstuk over man en vrouw moeten maken, zullen we jullie als voorbeeld gebruiken,' zei hij en hij grijnsde even. Het stelletje keek hun verbaasd aan. Het schaamrood was op hun wangen te zien. Het blonde meisje keek geïnteresseerd naar Axew, die zijn blik zonder emotie en kalm toonde naar het meisje. Ze bloosde en ze trok de jongen mee. Toen het stelletje verdwenen was, trapte Axew de deur van de woonkamer dicht. Daarna liep hij naar Kaede toe en zette zijn handen langs haar tegen de muur. Hij liet zijn gezicht dichtbij dat van haar gaan. 'En nu gaan we ruimte inslaan,' zei hij en hij gaf haar een kusje op het voorhoofd, waarna hij rende naar de bank en daar op sprong. Kaede had een totaal nieuwe kant in hem losgemaakt die hij vroeger op de straat niet eens wou gebruiken: plezier maken. Zijn blik gleed kalm door de woonkamer. Er stonden een paar tafels en stoelen. Er stond ook een klein tv'tje en hij zag een klein tafeltje naast zich. Het was een glazen tafel, met scherpe punten in de hoeken. Nou, als je daar met je hoofd op viel, kon je er donder op zeggen dat je binnen de paar dagen weer uit het ziekenhuis was.

Serpent keek verbaasd naar Axew. Zijn baasje had nog nooit, maar dan ook echt nog nooit, zichzelf zo gedragen. Hij vond het wel een leuke nieuwe eigenschap van hem. In plaats van dat hij zo neutraal en kalm was, leerde hij plezier maken en dat was wel fijn. Hij kende zijn baasje als een neutraal iemand die niet vaak in de buurt kwam van meisjes of daar moeite voor deed. Axew dacht, in tegenstelling tot vele anderen, niet echt na over het kusje dat hij op de voorhoofd van Kaede had gedrukt, terwijl anderen gelijk zouden roepen dat hij verliefd was of zo. Hij wist niet eens goed wat verliefd zijn betekende, dus hem moest je het niet vragen. 'Kom, we gaan kijken of er nog iets leukers te vinden is dan romantische stelletjes,' zei hij en hij stond op. Hij trok een paar kasten open. 'Aha,' zei hij en hij haalde een glazen pot wat vol zat met kleine snoepjes tevoorschijn. Hij had het nog nooit gezien, maar misschien smaakte het wel lekker. Hij hield zijn blik kalm en neutraal, zoals altijd behalve daarnet en keek naar de snoeppot. 'Ik denk trouwens dat haar vriendje niet meer zo blij als eerst met haar is,' zei hij, doelend op hoe het meisje naar hem had gekeken en gebloosd had. Hij grijnsde even en nam een snoepje, waarna hij zijn plezier weer verborg achter zijn eeuwige koele blik.