Het was vroeg in de morgen. Ivy zuchtte. Ze had net sollicitatiegesprek gedaan om stagiaire te worden. Ze wou het al veel langer. Ze vond dat ze lang genoeg op zoek geweest was naar een baan. Nu was het eens tijd om wat ervaring op te doen voor een hoger gerichte rang. Ze grijnsde. Het zou wel leuk zijn als het kon. Dan zou ze dus een leraar bijstaan en eventueel iemand helpen, misschien haar eerste eigen les leiden, maar dan onder toezicht van een leraar. Ja, grote dromen had ze dan weer wel. Ze zuchtte en liep naar buiten. Het was redelijk mistig, maar dat maakte haar niet zoveel uit. Zouden er hier ook veel andere stagiaires zijn? Ze wist niet zo goed hoe ze om moest gaan met collega's, als ze die kreeg. Behandelde je die als vrienden of op een heel andere manier? Nou ja, ze zou wel zien hoe het zou gaan. Rustig stapte ze naar het grasveld toe en zakte daar neer. Het gras voelde lekker zacht. Ivy liet zich achteruit vallen en keek naar de blauwe lucht. Ze had een zeeblauwe jurk aangetrokken. Soms leek ze net een schoolmeisje, vond ze. Ze keek even voor zich uit en richtte haar aandacht toen op de lucht, waarbij wolken voorbij dreven. Ze sloot haar ogen en probeerde het gefluit van de vogels diep in haar hoofd te laten dringen. Ze legde haar beide platte handen op haar buik en volgde haar ademhaling, die rustig en niet gejaagd door haar lichaam ging. Een zwart bolletje had zich ondertussen in haar handpalm geplant. Ze keek op en maakte het bolletjes steeds groter en groter, totdat het uiteindelijk ontplofte.

- Sorry... Weinig inspiratie Ze heet trouwens Ivy, sorry voor de verwarring ^^ -
- Yamato en Ivy -

~dan misschien een handig idee om het schoolprofiel aan te passen?~

het was nog maar vroeg, maar ondanks dat was Yamato al vroeg uit bed gegaan, enkel om er achter te komen dat hij de eerste twee uur toch geen les had. Sinds hij echter al helemaal aangekleed en dergelijke was besloot hij maar niet terug in bed te kruipen en ging in plaats daarvan gewoon naar buiten om een frisse neus te halen, een beetje fatsoenlijk wakker te worden en om zijn behoefte naar een sigaret te vervullen. Even later stond hij dus nog maar half wakker op het grasveld met een sigaret in zijn mond die hij net aan stak met het kleine beetje vuurmagie dat hij kon op het moment dat het hem op viel dat hij niet alleen was al was het door de mist moeilijk te zien, zeker om te zien wie of wat het was. yamato liep iets dichter naar de gedaante toe en zag dat het een vrouw was in een blauwe jurk, waarschijnlijk een stagiaire als hij haar leeftijd goed in schatte, maar het kon ook een erg volwassen 6de klasser zijn. Hij kende haar in elk geval niet en bleef gewoon op een afstandje staan terwijl hij zijn sigaret op rookte. Als het wel een leerling bleek te zijn wou hij immers niet het slechte voorbeeld zijn door te roken in haar bijzijn. Af en toe keek hij nog naar haar, maar zijn blik bleef hanger toen hem de zwarte bol op viel die steeds groter werd. Duidelijk Shadraanse magie en puur genoeg om hem te overtuigen dat ze wel degelijk een stagiaire was en geen leerling. Toen de bol ontplofte bleef hij nog een kort moment staan voor hij voor zichzelf bevestigde dat het schouwspel over was en naar haar toe liep met de sigaret nog in zijn mond. Yamato ging bij haar staan en bekeek haar een moment goed, hij kende haar zeker niet, kende nog geen stagiaire duistere magie en wist dat die er nog niet was geweest, ze was dus nieuw. "Hey, ik ben Yamato, ben jij toevallig de nieuwe stagiaire duistere magie?" vroeg hij maar direct straight to the point waarbij hij zichzelf meteen voor stelde

De geur van - ze kon het dankzij de mist niet zo heel goed zien of het dat ook werkelijk was - sigarettenrook kwam diep in haar neus en Ivy keek op. Ze schrok toen opeens iemand naast zich stond, die er daarnet nog helemaal niet stond. Of was ze te druk met die bol geweest om hem op te merken? Met een rood hoofd schoot ze overeind en keek naar de man, die zich voorstelde als Yamato. Ze knikte vriendelijk naar hem. Vriendelijkheid was immers het belangrijkste wat er bestond als je een goed gesprek wou starten, niet waar? Ze keek hem aan en besloot zijn vraag te beantwoorden. 'Ik ben het nog niet, ik word het hopelijk wel. Ik heb er net voor gesolliciteerd. Geloof me, het zweet breekt je uit bij die man, Master Savador,' zei ze, terwijl ze moeite moest doen om niet te lachen. Ondanks dat ze de bekende aantrekking van de Shadraanse krachten van Savador had gevoeld, was hij een niet erg aangename gesprekspartner. Ze schudde haar hoofd een beetje, om zijn goudachtige, priemende ogen uit haar hoofd te krijgen. Ze vergat die blik nooit meer van hem toen ze zich voorstelde als stagiaire duistere magie. Ze keek naar Yamato en observeerde hem even. De sigarettenrook was afkomstig van zijn sigaret, waarmee ook gelijk een nieuw mysterie was opgelost van waar die rook toch vandaan kwam.

Ze observeerde hem nogmaals. 'En waarvan ben jij stagiaire?' vroeg ze, terwijl ze hem vriendelijk aankeek. Ze ging even door haar haren, die paarskleurig waren. Een kleur die helemaal niet vaak bleek voor te komen. Ach, als je mensen had met rood en blauwe haren, waarom dan niet met paars, had ze de mensen altijd voorgehouden. Ze keek vriendelijk naar de man en ging ondertussen iets rechter zitten, om toch maar een vriendelijke indruk te maken op hem. Ze kon hem nu ook wat beter bekijken. Hij was best knap, had een redelijk mager figuur en had een vriendelijk gezicht. De sigaret paste eigenlijk niet echt bij hem, maar dat zou ze niet zeggen. Dan was ze pas echt gek.

- Aangepast en weinig inspi -

Het was eigenlijk wel komisch om een volwassen vrouw beschaamd met een rood hoofd omhoog te zien schieten, maar hij hield zich in en glimlachte enkel vriendelijk zonden er iets van te zeggen. Ze was dus nog niet officieel aangenomen en had haar interview direct tegenover master Savador gehad, iets wat zelfs angstaanjagend klonk voor een Shadraanse die helemaal niet snel angst schenen te voelen. Hijzelf had het geluk gehad via post solicitatie te kunnen doen en via een leraar al was het natuurlijk wel uiteindelijk aan de man zelf geweest of hij werd aangenomen of niet. Dat lach nu echter allemaal achter hem, hij was al aangenomen, dus had het geen zin om onnodig over het verleden te spreken. Toen ze hem vroeg waar hij stagiaire van was besloot hij het er maar bij te vermelden, gewoon om te zeggen dat hij Master Savador eigenlijk nog nooit persoonlijk ontmoet had. "Ik ben de stagiaire Aardemagie. Ik kan echter geen commentaar geven over Master Savador of uw kansen om aangenomen te worden, ik heb de man immers zelf nooit ontmoet, mijn sollicitatie ging immers per brief en daarbij ook nog via een andere leraar". vertelde hij waarbij hij de sigaret ondertussen uit drukte en de helft die nog over was terug stopte in het pakje, die zou hij later wel op roken, hij vond het immers niet bepaald beleefd om in gezelschap te roken. "Maar goed, wat is eigenlijk uw reden om hier als stagiaire te willen werken, Miss ...?" vroeg hij waarmee hij meteen erop duidde dat hij eigenlijk nog steeds haar naam niet had opgevangen

'Zeg maar gewoon 'jij' of 'je' hoor, anders voel ik me zo oud,' maakte ze een vaak gebruikt, vaak effectief treffend grapje en keek de man vriendelijk aan. 'Mijn naam is Ivy,' zei ze en ze keek hem aan. 'En de reden waarom ik wil werken? Goh, omdat ik de leerlingen wil zien lachen, om nieuwe kansen voor een baan te krijgen en om te zien waar mijn talenten liggen, misschien om wat socialer bij de mensen te zijn en om niet in een eenzaam hoekje ergens verstopt in een huis op Shadra te zitten,' vertelde ze hem en ze glimlachte. 'Ik denk dat die dingen wel doeltreffend zijn voor elke stagiaire of leraar, tenzij u andere bedoelingen hebt, Master...?' vroeg ze en ze grijnsde, een klein beetje ondeugend maar ach, ze was ook nog maar eenentwintig. Waarschijnlijk zou ze de jongste stagiaire hier zijn. Eenentwintig was nu niet bepaald een leeftijd die iemand had om te beginnen op een school, maar voor haar was het altijd al een baan geweest die ze wel eens wou beoefenen. Ze keek naar hem en klopte naast zich op het gras. Misschien werd hij wel haar collega, dus kon ze maar beter goed kennis met hem maken. In een ondeuglijk, nog wat schoolgedrag-achtig gedrag, liet ze haar blik over de man glijden en zette ondertussen haar gedachten voor hem te keuren aan. Hij had een knap gezichtje en was best gespierd, ook wel aantrekkelijk, voor zover ze het zo kon onderschatten. Als je je gedachten maar voor je hield, was het goed, volgens Ivy.

'Kom er maar gezellig bij zitten, ik ben de kwaadste niet,' liet ze hem weten met een glimlach die alle vriendelijkheid van haar liet zien als maar kon. Ze wou de man niet zenuwachtig maken. Ze voelde iets bewegen in haar nek. Nieuwsgierig kwam een grote rat tevoorschijn, die over haar schouder heen en weer kroop, een rondje draaide en naar de man keek. 'Dit is mijn rat, Yummie. Hopelijk heeft u geen afkeer van ratten. Zo erg zijn ze niet als mensen beweren hoor. Het zijn lieve en sociale beesten, deze in elk geval wel,' zei ze en ze pakte de rat van haar schouder en hield ze voorzichtig in haar beide handen, terwijl ze Yummie aan de man liet zien. Ze zette Yummie weer voorzichtig terug op haar schouder die honger piepte. Aangezien ze een jurk aanhad, had ze geen kazen in haar zakken kunnen doen. Ze had wel nog een kort jasje, wat dunner was dan een vest, een dunnere stof in elk geval, bij en daar zat kaas in. Ze pakte een kaasblokje en Yummie at had hongerig op. 'Snap je nu waarom hij Yummie heet?' zei ze, in de poging om een grapje te maken. Ze deed haar 'jasje' uit en haar blote armen en schouders kwamen tevoorschijn. Misschien een niet erg goede indruk op je eerste dag, maar ach, hij had haar ook liggend gezien en de zon scheen, dus het was veel te warm voor zo'n jasje. De zon was - daarover gesproken - weer gaan schijnen en de mist verdween een beetje.

Het'Miss' in plaats van haar naam had zijn werk gedaan en na een klein grapje kreeg hij de naam van de vrouw te horen, Ivy dus. Een naam die hij waarschijnlijk wel zou willen onthouden, ze zou immers waarschijnlijk een collega van hem worden. Hij luisterde aandachtig naar haar verhaal en kreeg toen de vraag terug gekaatst. "Master Kaze ben ik enkel voor de leerlingen die me niet gewoon Yamato durven te noemen, dus hou het maar gewoon op Yamato alsjeblieft. Wat betreft mijn reden ben ik hier om andere iets te leren over wat ik zelf ook leuk vind, om mensen te motiveren en te helpen waar ik kan, al lukt dat nog niet echt altijd, maar goed, ik ben dan ook nog geen leraar" beantwoordde hij haar vraag. Bij haar gebaar van het kloppen op de grond had hij zelfs al zonder haar woorden door gehad dat ze hem uit nodigde om naast haar te komen zitten, wat hij na haar woorden dan ook deed. Toen hij nog maar net zat zag hij al iets bewegen en werden zijn ogen getrokken door iets wat een grote rat bleek te zijn. Verbaasd keek Yamato een seconde naar het beest voor Ivy het beesteje voor stelde als Yummie, haar huisdier. Yamato was een seconde verbaasd door het feit dat juist een vrouw bij deze academie een rat als huisdier had, al vond hij het eigenlijk totaal niet erg. "Nee hoor, ik heb eigenlijk geen afkeer voor welk dier dan ook, zelfs voor insecten en spinnen niet" antwoordde hij dan ook op de vraag of hij een afkeer had voor ratten. Yamato lachte zacht toen Ivy een grapje maakte over de naam van het diertje en keek haar daarna ietwat verbaasd aan toen ze haar jasje uit deed. Daardoor merkte Yamato wel dat de mist verdwenen was en de zon scheen, maar of het echt gepast was om zoiets te doen, al was het warm... In elk geval nam Yamato Ivy nog een keer in zich op, dit keer zonder het belemmerende effect van de mist. Haar paarse haar viel aan haar nog wel het meeste op, al trok de blauwe jurk ook behoorlijk wat aandacht. Hij keek nog een moment naar de zon voor hij zich iets achterover liet zakken en even genood van het zonnetje. "Is het eigenlijk niet gevaarlijk voor Yummie hier met zo veel katten als huisdier in de buurt?" vroeg Yamato toen de vraag heb te binnen schoot. Hij wist dat katten vrij populaire huisdieren waren hier, en Yummie was een rat, dus was dat niet nogal een risico voor het beesie?

'Nee hoor. Yummie past er wel goed op. Trouwens, ik ben er ook nog. Ik kan die katten wel uit zijn buurt houden,' grijnsde ze met een valse lach. Daarna werd haar blik weer gewoon en keek ze hem weer gewoon aan. 'Sorry, die valse lach is niet wat je denkt dat het is, hoor. Ik hou veel van dieren, maar ik bescherm Yummie erg graag. Hij is zowat het enige wie ik nog aan mijn zijde heb,' zei ze zachtjes, waarna ze Yummie een zachte aai over zijn wang gaf. Yummie keek haar aan en verstopte zich toen weer in haar nek, zodat hij dankzij haar haren niet meer zichtbaar was. Ze keek naar Yamato. Had hij geen dieren? 'Heb jij dieren?' vroeg ze vriendelijk aan Yamato, om de aandacht een beetje van haar af te leiden. Ze wou het niet steeds over zichzelf hebben. Zo arrogant was nu ze ook weer niet. Bah. Ze vond het echt een minpunt van iemand als die steeds over zichzelf sprak en niet de aandacht op zijn gesprekspartner richtte. Daar kon ze zich soms zo erg aan ergeren bij mensen. Je moest aandacht hebben voor je gesprekspartner, niet hem negeren. Zachtjes krabde ze in haar nek. De ruwe haren van de rat vielen af in haar nek en dat kon voor haar soms een marteling zijn, omdat het zo jeukte en prikte.

Ze keek naar Yamato en richtte haar blik op iemand die langs kwam. Hij wierp een verbaasde blik op haar, hij kende haar waarschijnlijk nog niet. Met een vriendelijk glimlachje keek Ivy hem aan. Hij liep door, met een glimlach. Ze kon maar beter een vriendelijke en goede houding aannemen, mocht ze de stagiaire zijn die net in zijn klas kwam. Ze had hem geschat rond de achttien. Ze keek weer naar Yamato en richtte haar aandacht daar volledig op. Ze krabde even aan haar kin en negeerde dat het jeukte in haar nek. Dat had je gewoon met die ratten. Ze keek naar Yamato.

- Ik ben nog steeds niet tevreden over haar plaatje, dus maak maar geen opmerkingen over haar haren, haha -

De valse lach die Ivy gaf nadat ze zei dat ze katten wel uit de buurt van Yummie hield was eigenlijk wel een beetje verontrustend, alsof ze alle katten die in de buurt kwamen zou laten verdwijnen of iets dergelijks. Daarna zei ze echter dat het niet was wat het leek en ze wel van dieren hield, la zou ze Yummie wel beschermen. Twee tegenstrijdige dingen waarbij Yamato niet goed wist welke hij moest geloven al besloot hij daar maar niks over te zeggen, dat zou de sfeer waarschijnlijk zwaar verpesten. De vraag van Ivy die erna kwam kon zijn aandacht daar in elk geval van afleiden, de vraag of hij dieren had. Automatisch kwam er daarbij een lach bij Yamato naar boven terwijl hij aan zijn eigen kleine Mizu dacht "Ja, ik heb zelf een Erdse modderkikker, al is dat eigenlijk nog maar een jonkie. Maar die ligt nu lekker te slapen in de modder op de bodem van het stille meer" vertelde hij aan Ivy, waarna hij kalm naar de jongen knikte die langs liep, een gebruikelijke groet van Yamato sinds hij de jongen kon aangezien hij hem al eens een keer bij een van de proeflessen aardemagie had gezien. "Heb je de leraar duistere magie eigenlijk al ontmoet onder wie je gaat werken als je aan wordt genomen?" vroeg Yamato daarna maar in de hoop een goed onderwerp te vinden om over te praten

'Oh, wat leuk,' zei ze. Een kikker was wel een leuk beest. Ze hield veel van insecten en spinnen, in tegenstelling tot andere vrouwen die gillend weg zouden rennen als ze zo'n ding zouden tegenkomen. Maar zij niet. Soms was ze gewoon een vreemd vrouwtje. Eigenlijk altijd. Ze moest bijna grijnzen, maar hield zich om omdat Yamato iets vroeg. Ze keek glimlachend naar Yamato. 'Nee, eigenlijk nog niet. Ik ben ook nog maar pas hier op school en heb alleen de sollicitatie nog maar gehad,' zei ze met een rood hoofd, maar ze grijnsde wel. Ze had echt waar nog geen tijd gehad om de leraar te zoeken voor wie ze zou werken. Hopelijk zou het een aardige zijn. Zin in een norse leraar had ze niet echt na de vermoeiende reis. Ze rekte zich uit en ging lessen. 'Sorry. Zo gepast ben ik niet, maar ja. Ik moet ook nog volwassen worden met mijn eenentwintig jaar oud,' zei ze en ze schonk hem een ondeugende glimlach. Tjees... Soms was ze echt erg. Dankzij de mist had haar haar een paars effect gehad, maar nu zag je de roze lokken van Ivy beter. Ze grijnsde even en krabde toen in haar nek. 'Let maar niet te veel op mijn gedrag. Ik ben gewoon niet zoals de andere vrouwen,' mompelde ze en ze keek naar haar blauwe jurk. Het wees er maar eens op. Ze ging hier gewoon zitten met een blauw jurkje die haar schouders bloot liet, zonder schoenen aan. Tja... Als ze wist dat ze iemand van de stagiaires ging ontmoeten... Nee, zelfs dan had ze nog steeds hetzelfde aangetrokken. Ze moesten haar maar accepteren zoals ze was. Trouwens, Savador had er geen kritiek op gehad, dus waarom zou ze het veranderen?

Toen ze naar het water keek, dat een beetje verderop lag, had ze opeens zin om te gaan zwemmen. Helaas had ze geen zwemkleren bij. Ze gedroeg zich eigenlijk een beetje als een schoolmeisje. Als ze aangenomen werd, zou ze inderdaad wat verantwoordelijker kunnen zijn en zich aangepast kunnen gedragen. 'Ach, Yamato, ik zie het gewoon zo,' begon ze en ze keek hem aan. 'Nu ik nog niet aangenomen ben, hoef ik me nog niet volledig aan te passen en kan ik me nog een beetje zo kleden, maar als ik straks misschien word aangenomen, dan moet ik me misschien wel wat meer gaan gedragen naar een stagiaire. Maar ik heb altijd al het idee gehad dat mensen me gewoon moeten accepteren zoals ik ben, maar ik ben ook nog maar jong,' grijnsde ze, waarna ze over haar hoofd krabde en weer overeind kwam. Ze zette haar benen naast zich neer en keek hem toen aan, benieuwd naar wat hij op te zeggen had.

- Zo... Dit is haar ava Ik meen het -

Bij de opmerking van Ivy over zichzelf haalde hij enkel zijn schouders op "Ik heb zowel erger als jonger gezien, dus maak je geen zorgen, je doet het waarschijnlijk prima. Bovendien vind ik het eerder leuk dan vervelend als iemand zich anders gedraagt dan andere, mensen moeten elkaar niet volgen maar hun eigen zelf zoeken, en zo te zien" Yamato liet uitgebreid met een lach op zijn gezicht zijn blik over Ivy heen gaan, ook zichtbaar voor haar "ben jij daar aardig goed mee bezig." Toen ze verder ging wist hij niet goed wat hij verder nog moest zeggen, uiteindelijk kon hij zich nog maar een enkel ding bedenken "Waarom zou je daar nu over na denken en je er zorgen over maken als het toch wel komt? Zoals je zei, je bent nog maar jong, je zou je net zo weinig zorgen moeten maken als een ander, misschien zelfs minder, zelfs als je fouten maakt heb je de kans er van te leren en je fouten te herstellen" zei Yamato. waarna hij zich besefte hoe zwaar filosofisch dat klonk en in de lach schoot. ""Ik wist niet dat ik aanleg had voor filosofie" en sloot daarmee met een lach nog op zijn gezicht het onderwerp zo'n beetje wel af en haalde meteen enige spanning die eerst om hen heen hing voor zijn gevoel helemaal weg