Het tikken van schoenen op de harde vloer van de gangen op SSA klonk nog harder dan normaal in de oren van Servatius terwijl hij door de inmiddels zo goed als lege gangen zwierf. Hij was origineel eigenlijk van plan geweest om nog langs het lokaal van de leraar Dark magic te gaan om te vragen of hij extra les zou kunnen krijgen voor gevorderde magie. Daar was Servatius zelfs na een half-uur echter nog steeds niet aan toe gekomen enkel en alleen om één domme reden; Servatius kon het niet vinden. Hij was echt compleet verdwaald in de lege gangen van het gebouw wat voor hem nu eerder een gigantisch doolhof leek. Mokkend liep hij door de gangen terwijl hij af en toe de bordjes bij de lokalen las die aan gaven wat voor lokaal het was en welk nummer het lokaal had. Dit hielp hem echter niks verder dan dat hij nu wist dat een aantal lokalen helemaal leeg stonden op het moment al hielp dat hem nu eigenlijk ook niets. Zacht in zichzelf vloekend liep hij verder, te trots om aan iemand de weg te vragen wanneer hij eindelijk weer iemand passeerde. Servatius liep uiteindelijk maar een trap af alleen maar om te vinden dat het doolhof nog een extra verdieping had al waren hier de gangen helemaal verlaten en waren er minder gangen om in te verdwalen. Servatius liep iets verder en las nog een bordje dat bij een van de kamers hing. Zijn gedachten lagen te veel in de goot om het in een keer goed te lezen aangezien zijn hoofd weer in een stand was gekomen waarop hij Shadraans als voertaal zag, al was dat waarschijnlijk al eeuwen niet meer zo, en dus moest hij er twee keer overheen gaan om het te begrijpen. Toen hij dat gedaan had liet hij echter een zucht van opluchting gaan en klopte op de deur van de kamer wat de lerarenkamer bleek te zijn. Hij wachtte en hoopte, als er iemand was kon die hem vast wel een kaart geven of in elk geval instructies over hoe hij bij het lokaal van Dark magic kwam, het liefst nog het eerste, al zou het natuurlijk anders kunnen lopen als hij een nieuweling voor zich had of iemand die hij al kon en tegen wie hij niet durfde toe te geven dat hij hopeloos verdwaald was. Al wist hij niet of hij wel herkend zou worden nu hij van de week zijn haar kort had laten knippen en hij zijn garderobe iets uitgebreid had, hij kon ten slotte niet voor eeuwig met een leger-uiterlijk blijven rond lopen nu hij niet eens meer echt een soldaat was

~Rin-chan <3 ~
~kon het niet laten ~