Met een zucht belandde Libby op een stoel in de leraren kamer. Het was altijd even heerlijk om na de lessen en de studie in een kamer te belanden waar even geen leerlingen konden komen. En je even begeven onder de leerkrachten. Het was altijd gewoon heerlijk. Libby liep stond op en greep een kopje. Vulde hem met koffie en plofte weer terug op de stoel. Nipte wat aan haar koffie en besloot dat het duidelijk te heet was. Ze zette het kopje op een tafeltje en greep haar agenda erbij. Ze had nog zoveel te doen. Ze moest voor haar eigen school al leren voor de tentamens en de projecten en hier moest ze ook genoeg doen. Lessen geven, observeren en de kinderen begeleiden. En wie weet liet Malaika haar ook nog wel de bijlessen geven. Genoeg dus. Vermoeid slaakte Libby een zucht. Hoe ging ze het ooit redden, laat staan halen. Het was duidelijk veel zwaarder dan ze had verwacht. Een beetje afwezig begon Libby in haar agenda te krassen, nou ja krassen. Ze begon er tekeningetjes in te maken, een beetje krabbelen. Een gezichtje ontstond en zo nog meer figuren, vlinders, bloemen en noem maar op.
Het was akelig leeg in de kamer. Malaika zat waarschijnlijk in het lokaal, nog van alles voor te bereiden. En verder had ze nog niet echt de leerkrachten ontmoet. Wat Libby behoorlijk jammer vond. Sociale contacten met de leerkrachten, laat staan de stagiaires, was erg belangrijk. Een goede sfeer was een optimaal vereiste. Dan ging het ook beter in de stage. En aangezien Libby nog niet zoveel kende, was de sfeer voor haar ook nog niet helemaal perfect. Libby liet nog een zucht haar mond verlaten. Ze dronk haar, nog steeds warme koffie, in een teug leeg. Misschien had ze dit wel nodig als energie boost. Of toch misschien iets anders..

-- Elke leerkracht/stagiaire is welkom! =D

Kalme passen weerklonken over de gangen. Geeuwend liep Norwood door de gang met een stapeltje dossiers. Hij voelde zich moe en had zich al een tijdje niet gescheerd. Onder zijn kin en langs zijn kaaklijn waren rode stoppels te zien. Norwood zuchtte kort. De laatste tijd kon hij zijn gedachten al niet orderen. Laat staan dat hij dingen kon herrineren. Hij had zelfs de lijst met stagiares niet doorgenomen om te kijken of er nieuwe bij waren. Norwood zuchtte kort en deed de deur van de lerarenkamer open. Niet doorhebbend dat Libby er zat liep hij door naar de kastjes van del eraren. Hij schoof de lade van Savador open en legde er een aantal dossiers in. Hij had deze geleend met de weet van Savador. Norwood deed zijn laatje open en schoof er een stapel nakijkwerk in. Hij liep toen naar de koeling en pakte een vruchtesapje. Ineens hoorde hij pen over papier gaan. Zijn oren spitste zich. Hij keek om en zag Libby zitten. Norwood's neutrale blik kreeg een glimlach. Hij zette het flesje op de tafel en stak zijn hand uit. "Ik neem aan dat we elkaar nog niet kennen. Norwood, leraar woudmagie..." sprak hij kalmpjes en knikte vriendelijk.

Yamato liep de gangen door, hij had die dag al een aantal lessen gehad en wou nu toch even pauze, dus op naar de lerarenkamer. Daar aangekomen opende hij rustig de deur en keek rond naar of er al iemand was, dat was inderdaad het geval al herkende hij geen van de mensen, wat eigenlijk ook wel logisch was aangezien het pas zijn eerste week op Starshine was. Hij zette een glimlach op en zei vriendelijk "Goededag" waarna Yamato eerst even snel van thee voor zichzelf in schonk en zich toen bij de twee voegde die er al zaten. De man was al wat ouder, vrij duidelijk al een leraar, het meisje was ongeveer even oud als hem waardoor hij haar schatte als een stagiaire. Hij zette rustig zijn thee neer en stelde zichzelf daarna maar voor. "Ik geloof jullie nog niet ontmoet te hebben, aangenaam, mijn naam is Yamato, de nieuwe stagiaire aardemagie" zei hij kalm, de twee voor hem hadden kennelijk ook pas net kennis gemaakt of wilden dat net doen, althans dat dacht hij aan de snippers van het gesprek te horen die hij net had opgevangen

Libby keek met een schijn oog naar de man die binnen kwam wandelen, was dat nou Master Norwood? Libby kneep haar ogen voor een deel dicht en besloot daarna weer verder te gaan. De man die kreeg haar inmiddels ook in de gaten en Libby zag vanuit haar ooghoeken dat de man een flesje met sap op het tafeltje plaatste. Vervolgens kwam er een hand op haar af. En inderdaad, de bevestigende woorden. Libby grijnsde. "Wellicht kent u me nog, Libby Farron." Zei ze kalmpjes. Misschien dat hij haar ook niet meer kende, ze was immers al 5 jaar van die school af en had maar enkele lessen gevolgd. Je kon het op een hand tellen. "Ik loop nu stage bij Miss Malaika, maar ik heb zelf ook hier op school gezeten." Glimlachte ze vriendelijk. De deur ging weer open. Libby kreeg een nog grotere lach op haar gezicht. Ze hield van gezelschap. Een jongen stapte binnen, vermoedelijk een stagiaire, net als Libby. En al snel bevestigde hij dat ook. Hij stelde zich voor als Yamato, stagiaire aardmagie. Libby stelde zich nogmaals voor. "Libby Farron, stagiaire Licht Magie" Ze knikte vriendelijk naar de jongen. Libby boog zich kort voorover naar haar agenda. Stak de pen in het ringbandje en klapte de agenda dicht, propte hem in haar overvolle tas, greep er een boterham uit en sloeg haar been over de ander. Rustig kauwend keek ze even naar de mannen voor haar. Zodra haar mond leeg was vroeg ze; "Ook een drukke dag?" Het was misschien een beetje een standaard vraag, maar ze wist even niks beter om een gesprek te openen. En, nou ja, dit was tenminste een begin. Ze nam nog een hap en keek de mannen vragend aan.

Ondanks dat hij een rondleiding had gekregen van Myst, was hij nog niet overal wegwijs. Dus nu liet hij gewoon zijn vogeltje zijn gang gaan en overal naartoe vliegen; hij zou simpelweg volgen. Hij zou werkelijk overal naartoe vliegen, dus dat betekende dat het de mogelijkheid bood om altijd een smoesje te hebben; stel hij zou op een plek komen waar hij totaal niet mocht komen. En zoals gewoonlijk had hij weer zijn twee vissen bij zich. Het leek wel alsof hij bang was om ze alleen te laten. Nou… Het was niet dat hij niet genoeg vertrouwen had in de leerlingen hier, maar je wist maar nooit. Sommigen wisten niet dat je kijken deed met je ogen. En zijn dieren waren te belangrijk voor hem om alleen te laten en bloot te laten leggen aan dat soort kleine gevaren. Hij wist wel dat Faith zich zou verdedigen. Het beestje mocht dan klein zijn, maar soms leek het dat hij dacht dat hij een machtige adelaar was of zo. Maar zijn vissen… Die deden werkelijk niets. Zorgden er alleen maar voor dat omstanders ze nog liever aan wouden raken, omdat ze de neiging hadden mensen nieuwsgierig te maken.
Weer hoorde hij een kreet, maar deze was niet een geschrokken kreet. Eerder een enthousiaste. Wat was die vogel nu weer aan het doen? Rustig liep hij naar de plek naar waar het geluid vandaan kwam, keek naar de situatie. Het vogeltjes vloog vrolijk heen en weer, wou aandacht opeisen. Hij trok zijn blik los van de vogel en richtte hem op de personen die er ook waren. Na de leeftijd van de mensen te hebben geschat, schatte hij er ook gelijk bij dat ze geen leerlingen moesten zijn. Dus dan waren het vast stagiaires of docenten. Twee waren te jong om docent te zijn, dus die moesten stagiaires zijn. En dan bleef de optie voor de laatste vrij simpel: docent.
Fijn.
Collega’s. Leuk om die ook eens te ontmoeten. Aan het drinken dat ze hadden trok hij de conclusie dat dit een koffie pauze of zo moest zijn. Kon je eerder drinkpauze noemen. Met een vriendelijk glimlach stapte hij op de drie af. Knipte een keer in zijn vingers wanneer hij langs Faith kwam; deze stopte abrupt met uitsloven en ging op zijn schouder zitten. In zijn andere hand rustte nog steeds die vissenkom. Die zou waarschijnlijk weer de aandacht trekken. Hij was nooit echt de reden om een gesprek te beginnen met hem, dat waren zijn dieren eigenlijk. ‘Goede dag,’ groette hij vriendelijk. Het zou hem niet verbazen als hij midden in een gesprek langskwam. Maar ach, ze zouden toch niet zo irriteert daardoor raken om chagrijnig op hem te reageren. Of had hij ze verkeerd ingeschat?

{ Worst post ever.
MAAR IK WIL OOK KOFFIE PAUZE D: }

Norwood opende het flesje en nam een slok. "Kennen?..." sprak Norwood zachtjes. Hij hoorde haar naam en dacht kort na. Hij zat hier al een geruime tijd en er waren zat leerlingen die afgestudeerd waren in zijn periode. Norwood keek kort kritisch naar Libby en klapte ineens eenmaal in zijn handen. "Ah ja, Libby, nu je het zegt....En dan hier staan als stagaire lichtmagie. Petje af." sprak hij kalm en knikte vriendelijk. Norwood zag niet veel later een jongen binnen komen. Hij voelde diret aan dat deze een affiniteit had voor aardmagie. Maar het was zeker niet de docent. En de woorden die weerklonken werden bevestigd. "Aangenaam, Master Norwood, leraar woudmagie..." sprak hij kalm. Hij glimlachte en nam nog een slok. Norwood zuchtte om de vraag van Libby. "Niet normaal, nakijkwerk, toetsen maken, training als opvolger van Ferost..." sprak hij kort opsommend. "En ik kamp nog met mijn eigen probleempjes..." sprak hij kalm en zuchtte. "Maar ik hou het wel vol, het komt allemaal goed..." sprak hij opgewekt. Hij zag een vogeltje vliegen. Norwood floot kort naar het vogeltje. Deze reageerde enthausaist en vloog nog een paar rondjes en landde op het hoofd van Norwood. Norwood grinnikte terwijl hij een man binnen zag komen. "Ik neem aan dat deze bij jou hoort..." sprak hij kalm en vriendelijk. "Ook goedendag. Mijn naam is Norwood, leraar woudmagie..." sprak hij kalmpjes. Tot drie keer toe zichzelf voorstellen ibnnen een uur. Hij glimlachte. Hij vond het maar wat gezellig dat er meerdere hier waren. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Tenzij je met Savador te maken had. Dan was het juist net omgekeerd.

Yamato bleef vriendelijk glimlachen en knikte terwijl Libby en Norwood zichzelf voor stelde. Dit was in elk geval een heel goed begin aangezien hij eigenlijk nog zo goed als niemand kon, en dan nu meteen twee mensen eraan toe voegen. Er werd een gesprek begonnen over werk en Yamato reageerde kort "Vrij normaal tot nu toe". Waarna Norwood zijn verhaal begon, de man had het duidelijk meer dan een beetje druk, het klonk zelfs zo druk dat de man willigt twee stagiaires kon gebruiken, zeker als je naast je werk ook nog de opvolger voor een Legendarische Magican was. Bij dat nieuwtje had Yamato overigens bijna de slok thee die hij net nam uitgeproest van verbazing. Hij had niet verwacht zo'n belangrijk iemand zo tegen het lijf te lopen en met de man aan een tafel te zitten praten. Yamato was echter niet uitgaand genoeg om er meteen allerlei dingen over te gaan vragen, bovendien zou Master Norwood dat waarschijnlijk ook niet echt prettig vinden. Er kwam een vogeltje de ruimte binnen vliegen wat Yamato iets verbaasd met zijn ogen volgde. Nadat het beestje zich even voor hen had uitgesloofd ging hij na een fluitje van Norwood in het haar van de desbetreffende persoon zitten waardoor Yamato even zacht grinnikte. Op dat moment kwam er nog een vierde persoon binnen, een man, te oud voor een leerling of stagiaire al leidde hij aan het feit dat Norwood zich voor stelde af dat de man nieuw was. "Hallo, ik ben Yamato, stagiaire aardemagie" stelde hij zich meteen voor waarbij de brede glimlach op zijn gezicht bleef hangen, van nul naar drie collega's in een pauze leren kennen, dat ging in elk geval lekker. Yamato bekeek de man rustig, de vissenkom in zijn hand en de vogel op zijn schouder sprongen er wel meteen uit, Yamato vroeg zich af wat de man voor les gaf