Time with my son...

Norwood liep met kalme passen door de gangen en glimlachte. Hij was uitgewerkt en het was tegen de avond. Zijn ogen straalde rust uit en zo voelde hij zich ook. Bij de ziekenzaal glipte hij naar binnen en liep kalm de trap op. Hij hoorde een paar mensen praten, en waarschijnlijk was het Hatori met een patient of Meadriad. Hij liep de trap verder op om uiteindelijk bij de slaapzaal van Madeline aan te komen waar het wiegje stond. Norwood glimlachte. Het gebrabbel maakte duidelijk dat het kindje wakker was. Maar Madeline was er niet. Niet dat het zorgde baarde, Madeline had vast wel gezegd dat of Hatori of Meadraid op zou letten of het allemaal goed was. Hij zelf grinnikte toen het een pruttelend geluidje maakte door zijn lippen samen te persen en hard uit te blazen. Hij ging met zijn hand in zijn zak en pakte daar een boekje uit. Hij pakte voorzichtig het kindje op en ging in de vensterbank zitten. Hij sloeg het boekje open en keek kort naar het kindje dat zijn handje op de olifant duwde die op de eerste pagina stond. Norwood glimlachte en begon het korte verhaalte voor te lezen. Hij keek af en toen naar zijn zoontje dat lachend luisterde naar de stem van zijn vader. Daarna deed hij het boekje dicht en legde het naast zich neer. Hij keek het kindje die nu met zijn handje de neus van Norwood te pakken wist te krijgen. Norwood grinnikte kort waarop het kindje ook schel lachtte. Hij keek op toen hij iemand de trap op hoorde komen. Kalm keek hij naar de deur. "Is dat mama?" vroeg hij op een speelse toon aan zijn zoon en glimlachte. Zijn ogen zochten de deur op waar ieder moment iemand doorheen kon komen.

Madeline was net terug van buiten. Ze droeg sport kleding en een warm vest. Nadat ze bevallen was wou ze zo snel mogelijk weer in haar oude kleding passen en was dus elke dag drie keer naar buiten gegaan om te gaan joggen. Het had geholpen want, met het Halloween Gala had ze alweer in haar oude jurken gepast al hadden ze nog steeds strak gezeten. Daarom was ze door gegaan met deze gewoonte. Ze kwam net weer terug de ziekenzaal in. Ze schonk eerst voor zichzelf een glas water in die ze in één keer leeg dronk. Ze ritste haar vest iets open en ging de trap op naar haar eigen kamer. Als het goed was had ze Mèadraid gevraagd zolang ze weg was op haar zoon te passen. Maar toen ze haar hand op de deurklink had liggen hoorde ze niet de stem van haar zusje. Niettemin glimlachte ze omdat ze de stem van Norwood herkende. Ze drukte de klink naar beneden en duwde de deur open. Ze zag Norwood in de vensterbank zitten met Aageth in zijn armen. 'Hee' zei ze zachtjes met een glimlach tegen hem terwijl ze de deur achter zich weer sloot.

Norwood streelde met zijn vinger langs het wangentje en glimlachte. Hij neuriede een rustig deuntje en wachtte geduldig af tot de deur open zou gaan. Hij ging inderdaad open. En ook Madeline kwam er doorheen. In sportkleding. "Hey schat..." sprak hij plagend. "Zo, zelfs een trainingsbroek en jack staat je goed..." sprak hij grinnikend en gaf haar een kus. "Lekker gejogd?" vroeg hij vriendelijk en glimlachte. "Ik denk dat ik Mèadraid voorbij geglipt ben..." zei hij en glimlachte. Daarna liep hij naar de wieg waar hij kalm Aageth in legde. Daarna liep hij naar Madeline en omhelsde haar. Zijn ogen richtte zich daarna op die van haar. "Zelfs na een bevalling ben je nog net zo knap.." sprak hij kalm. "Ik weet niet waar die mannen allemaal over zeuren hoor..." sprak hij plagend en drukte zijn voorhoofd tegen die van haar. Zijn ogen gingen naar het wiegje toen Aageth luid lachtte. Alsof hij zijn vader al begreep. Hij glimlachte en keek daarna weer naar Madeline.

PROFILE MAGICIAN

» You were on time, at the wrong time
» Who is it this time!!??
» Its time
» Time has come for me!~
» Time with you.

Time with my son...

Time with my son...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen