Op haar knieën rustend, met een van haar handen op zijn bovenbeen zacht steunend zodat ze niet voorover zou vallen zat ze naast de slapende Savador op de bank. Het viel haar niet eens op dat zijn badjas half was open gezakt toen ze de kinderen zachtjes had opgepakt en naar hun bedjes had gebracht. Met haar hand had ze zachtjes, na een paar zwarte verdwaalde lokken achter zijn oor te vegen, zijn gezicht omgekeerd naar haar toe. Vooroverbuigend, waarbij ze half boven zijn schoot hing en ze hem aan kon kijken had ze zachtjes gefluisterd. Haar gezicht misschien iets te dichtbij, haar stem in een haast galmende fluistering uitgesproken om hem zo kalm mogelijk te laten ontwaken. Langzaam zag ze de oogleden trillen, om vervolgens al even sloom open te glijden. De paarse mankeringen namen deels plaats voor de goudkleurige irissen, met de slangachtige pupillen die haar wazig aanstaarde. Zijn starende blik, met de duidelijke afwezigheid erin vertelde haar duidelijk dat het even duurde voordat hij werkelijk wakker werd. Zijn slaap was in die korte tijd dieper geweest dan ze had verwacht, maar als hij op de bank was blijven slapen zou de volgende ochtend een hel zijn geweest om op te staan. Ongemerkt krulde haar mondhoeken vaagjes om in een glimlach, haar zachte ogen nog in die van hem gericht. Haar hand was alweer van zijn gezicht af gekomen, en zodra hij met de lichte frons op zijn gezicht zich opdrukte uit de onderuitgezakte houding zette ze haar eigen handen op haar bovenbenen en bewoog haar bovenlichaam weer terug. Rustig bleef ze zitten, had niet verwacht dat hij nu al in een spraakwaterval zou vallen. Kalm bleef ze wachten totdat hij uit zijn slaap zo ontwaakt was dat hij haar woorden werkelijk zou begrijpen. Haar gelaat en kalme houding veranderde niet toen hij met een wat ruwe handelingen zijn badjas dicht deed, waarbij haar ogen nu pas naar zijn ontblote borst schoten. Toen ze weer omhoog schoten, nog steeds uiterst kalm zonder enige spoor van plagerij of verlangen erin die hij in zijn hoofd zou halen bij het beeld dat hij zonder dat ze het doorhad vormde in zijn hoofd, merkte ze dat zijn ogen op haar gericht waren. De warmte op haar gelaat leek ongezien weg te glijden, bleef met de zakelijke kalmte op haar gezicht naar zijn minachtende blik staren. Ze snapte hem niet, had zijn gedachte kronkels en zijn conclusies niet voorzien. Zijn woorden deden haar ogen voor een moment verwijden, een blijk dat haar kalme serene masker sneller bij hem afgerukt kon worden dan normaal. Algauw, in minder dan een seconden herstelde ze haar uitdrukking weer, werd deze koud en hard. Pikte zijn toon niet, bleef doodstil in haar serene stilte zonder zijn sissende woorden te beantwoorden. De zilveren irissen die normaal zo sereen leken te kolken waren verhard, wat aanduidde dat haar kalme houding alleen door haar eigen wil zo bleef. Strak bleef ze hem aanstaren, keek terug in zijn bestraffende ogen totdat deze zich afwende. 'Ik zou bijna denken dat je me van iets beschuldigd,' haar zachte stem die normaal zo verwelkomend en warm klonk nu ijselijk en zakelijk. Zonder enig gevoel, een toon die in haar ogen weerspiegelde. Langzaam, haar soepele lichaam leek geen moeite te hebben met elke beweging, haalde ze haar voet onder zich vandaan en zette deze op de grond voor de bank om kalm op te staan. De diepe V-hals door haar niet volledig dichtgeknoopte badjas gleed langzaam dicht door haar eigen handen terwijl ze haar bovenlichaam draaide om Savador over haar schouder aan te kijken. 'Maar als je het zo graag wilt mag je op de bank blijven slapen,' haar ijselijke stem haast als een bevel, dat hij zich met deze houding niet eens meer bij het bed hoefde te bewegen. Terwijl haar bovenlichaam zich terug draaide liep ze verder in de richting van de hal. 'De kinderen heb ik in hun bedjes gelegd, zodat ze een normale nachtrust kunnen hebben. Iets waarvoor ik jou ook wakker maakte,' geen verandering in haar toon terwijl ze doorliep, haar statige en rechte houding zouden duidelijk niet inkrimpen onder zijn plots zo veranderende houding. Nog voordat ze uit het oog zou verdwijnen stond ze stil, volgde haar sneeuwwitte haren haar beweging in een vertraagde slow motion waardoor enkele van de lange lokken over haar schouders heen gleden terwijl ze haar hoofd een stukje omdraaide. De zijkant hiervan werd nu deels voor hem zichtbaar, maar haar ogen keken hem niet vanuit hun hoeken aan. 'Ik ga in bad. Zie maar of je je weer normaal kan gedragen als ik terug kom,' zonder hem nog aan te kijken verdween ze uit het zich in de hal, om de badkamer in te lopen. Met een simpele draai van haar hand bewoog de deur zich dicht, maar door haar innerlijke woede die langzaam op leek te borrelen merkte ze niet dat hij niet geheel in het slot viel. Waar haalde hij het lef vandaan om zo op haar te reageren. Hoe durfde hij het in zijn hoofd te halen iets negatiefs te bedenken bij haar handelingen terwijl ze hier uit pure vrijwilligheid was. Ze had nu net zo goed achter de raven aan kunnen gaan, weer kunnen verdwijnen en hem in zijn sop te laten gaarkoken. Hij moest eens weten hoe vaak het wegren gevoel haar bijna bij de keel greep, hoeveel moeite haar het kostte om hier te blijven in het mum van een zwakkere de hulp de geven die hij nodig had. Hem de steun te verlenen om het hem te behagen, haar overtuiging dat als hij op de bank was blijven slapen de pijn in zijn ledematen zo erg was geweest dat hij de volgende dag amper omhoog had kunnen komen. Met nu wat strakkere bewegingen haalde ze de losse knoop uit de centuren, liet de badjas van haar lichaam afglijden en hing deze op het haakje. Met een onhoorbare zucht boog ze zich bij het bad voorover om de kraan aan te zetten. Even bleef ze zo staan, staarde met nietsziende ogen naar het warme water wat uit de kraan kwam zetten en het bad tergend langzaam vulde. Vermoeid sloten haar ogen zich, haalde haar verkrampte handen om de badrand weg en rechtte haar rug weer. In haar ondergoed liep ze door naar de wasbak, haar rug naar de deur toe terwijl ze har handen door haar haar haalde. Doordat ze eigenlijk totaal geen spullen mee had genomen had ze niet eens iets wat op een borstel leek, of iets anders. Gauw waste ze haar gezicht, haalde haar handen omhoog om haar haar over haar schouder naar voren te halen over haar schouder. Met neergeslagen ogen en diep in gedachte verzonken gingen haar vingers door de sneeuwwitte lokken om de enkele klitten voorzichtig te verwijderen. Hoe had ze zichzelf zo ver kunnen krijgen, waarom haalde hij het in zijn hoofd om zo te reageren. De borrelende woede kwam weer omhoog, deed de trekken van haar gezicht verstrakken en haar kaken op elkaar klemmen. De bewegingen van haar handen leken even ruwer te worden, totdat ze dwingend diep ademhaalde en haar lichaam weer ontspande. De zachte lokken bleven uit elkaar gehaald worden door haar vingers, had haar ogen nu gesloten om zichzelf te kalmeren. Ergens hoopte ze nu dat de raven haar kwamen halen, ze een zaak bovenbrachten die haar dwongen terug te komen naar Puffoon. Met een laatste haal door haar haren zakte haar handen naar beneden. Langzaam opende haar ogen zich, staarde terug in de zilveren poelen die haar via de spiegel aankeken. Met haar handen steunend op de zijkanten van de wasbak bleef ze staan, luisterend naar het stromende water dat nu eindelijk een klein laagje water in de grote, haast driepersoons badkuip had gevormd. Haar vingers klemde zich weer rond de dunnere rand, haar kaken klemde zich op elkaar bij het besef van haar zwakte. Hoe had ze zich zo kunnen laten gaan, waar was haar kalmte gebleven waarbij ze haast elke woedende onderdaan rustig tot orde had geroepen en geholpen. Waarom was ze zo aangegrepen door zijn reactie. Ze had het diep van binnen totaal niet kunnen hebben dat hij zo had gedacht over haar, haar bedoelingen die zo goed waren geweest en zo verkeerd waren opgevat. Zichzelf walgend om het feit dat het haar zo aangreep, besefte dat ze ongelofelijk graag zijn wazige ogen op dat moment had willen zien veranderen in een tedere glimlach. Hoe ergens haar eenzame lichaam had gewild dat zijn hand omhoog was gekomen in plaats van die van haar, haar gezicht had gestreeld om zijn armen vervolgens rond haar heen te slaan en fluisterend duidelijk te maken dat het nog niet nodig was om te gaan slapen. Alleen deze dingen in haar gedachtes, wetend dat ze toch niet zouden gebeuren gaven haar geen prooidiergevoel. Niet het gevoel dat ze weg moest rennen, maar wel de onwetende angst waarom ze dit wilde. De woedende trekken hadden plaats gemaakt voor een verwarrende pijn in haar neergeslagen ogen. Ze wilde dit niet, ze ging de momenten om deze angst en pijn uit de weg te gaan niets voor niets uit de weg. Waarom trok hij haar er steeds meer in, waarom moest hij de gene zijn, het persoon waar ze zo vaak mee gebotst was, waar ze aan dacht als ze de eenzaamheid weer op voelde komen. Haast voorzichtig draaide ze haar lichaam om, wilde de weerkaatsing van haar gezicht niet in de spiegel zien. Leunend tegen de wasbak aan, en haar handen naast haar heupen ook op de rand staarde ze naar de grond. De badkamer had zich langzaam gevuld met de warmte van het warme water dat zich nog steeds niet ver gevuld had in de badkuip, waardoor het kippenvel op haar naakte huid nu wat afnam.

Na haar woorden dat hij voor haar part maar gezellig op de bank mocht gaan slapen als hij zich zo ging gedragen had ze zich omgedraaid om met een kalme tred weg te lopen. Zijn schreeuwende woorden deden de opborrelende woede alleen maar vaster worden, deden haar van binnen koken. Niets daarvan zou ze aan hem tonen, ze zou hem niet de lol gunnen om zich uit te kunnen leven op haar. In haar pure, serene kalmte die doordrenkt was met de zakelijke hardheid en gebrek aan warmte had ze hem maar ten oren gebracht dat ze de kinderen naar hun bed had gebracht. Zijn woorden brandde in haar oren, de betekenis drong amper tot haar door in zijn toekomst plannen. Maar haar te beschuldigen als kindermisbruikster was het punt waarop geen terugkeer was. Van binnen trilde het slot, bleef er op haar gezicht het rustige masker met de verharde ogen toen ze plots stil stond en Savador nog net kon voorkomen tegen haar aan te botsen. Het gehuil van het jongetje was iets wat een extra aanzet gaf, haar van binnen geheel overhoop gooide. Ze gaf geen antwoord op zijn woorden, hoewel haar handen tintelde om hem een klap te verkopen. Hoe haar geest tegen de wanden bonkte om hem door het raam heen te smijten en gelijk de twintig dagen te verkorten. Ze draaide haar gezicht, keek hem strak aan waarbij de blik in zijn ogen haar niets deden van buiten. 'Dat noemt zich een man, een vader en een toekomstige Heer der Duisternis,' haar stem zo zacht dat het haast gesis leek, verdween daarna de badkamer in om daar het masker voor een moment te verliezen. Trillend van woede rukte ze de badjas uit, smeet deze over het haakje en beende naar het bad om de kraan te openen. Terwijl ze zich naar de spiegel had verplaatst en haar trillende handen rond de rand klemde. Hoe waagde hij het deze woorden te spreken. Hij had het werkelijk gedaan. Zodra Joseph zou verschijnen was ze weg, kon hij in zijn eigen sop gaarkoken. Nadat haar sneeuwwitte haar weer zacht aanvoelde en de enkele klitten waren verwijderd keerde ze zich naar het bad toe. Terwijl haar ogen over de verschillend flessen van het hotel zelf gleden bewogen haar handen zich naar haar rug om daar de sluiting van de BH los te maken. Terwijl deze naast het bad op de grond viel pakte ze een van de flessen en liet deze nonchalant het bad vullen. Terwijl het warme water doorstroomde vulde het oppervlakte zich met schuim. Het was dat ze nu niet weg kon, Joseph zou haar zo sneller vinden dan dat ze nu het hotel uit zou benen en met haar opvallende uiterlijk hier door de onbekende straten zou lopen. Nog steeds kolkte de minachting en woede door haar aderen, vulde elke porie en deden de uiteindes van haar zenuwen irritant tintelen. Terwijl ze zich ontdeed van het nog weinige stof rond haar heupen vond ze dat het water wel hoog genoeg stond. Voorzichtig bewoog ze zich over de rand, liet zich in het warme water zakken om met haar andere hand haar sneeuwwitte lokken opgekruld op haar hoofd omhoog te houden. Een spontaan ontspannend gevoel omvatte haar toen ze in het warme water zakte, legde haar armen over de randen en liet haar handen losjes naar beneden hangen. Met haar haren over een andere rand zodat ze niet nat zouden worden, en steunde met haar achterhoofd naar achter gekanteld op die zelfde rand. Een trillerige zucht ontsnapte haar longen, dwong zichzelf nu te kalmeren en van het warme water te genieten. Met gesloten ogen en haar benen die ze langzaam uitstrekte genoot ze van het geluid van de geopende kraan. Terwijl de tijd verstreek kroop haar bewustzijn langzaam uit de badkamer, volgde ze een bewegelijke Savador totdat ze tot het besef kwam wat ze aan het doen was. Haar ogen schoten geërgerd open, waarbij haar hoofd omhoog kwam en ze zich weer niet verder liet dan de badkamer zelf. Alleen de buitengeluiden kwamen binnen door het kleine raampje dat op een kier stond, deed met haar teen de kraan nu dicht. Starend naar het schuim op het water verloor ze haar aandacht op de buitenwereld, projecteerde de plotselinge uitbarsting van Savador weer in haar hoofd. Wat waren zijn plannen, waar zat hij met zijn hoofd. Niets liever wilde ze zijn beweegredenen weten, wilde weten wat hij van plan was. Haar kaak zachtjes steunend op haar hand bleef ze voor zich uit staren. De tijd was sneller voorbij gegaan dan ze door had gehad, en haar aandacht had Savadors bewegingen al opgevangen nog voordat hij de deur van de badkamer bereikt had. Met haar gezicht een klein stukje afgedraaid van de deur wist ze zonder te kijken dat deze langzaam open ging. Het donkere gestalte van Savador met de twee wijnglazen in zijn handen kwam binnen. Ze gunde hem geen blik waardig, waar dacht hij het lef nu zo vandaan te halen om binnen te komen lopen. Enkel haar ogen knipperde kalm toen hij het wijnglas op de rand neerzette, haar hand nog steeds tegen de zijkant van haar kaak ter steun. Alsof hij er niet was negeerde ze zijn aanwezigheid, bleef doodstil in het bad zitten waarbij enkel haar ademhaling verried dat ze leefde. Haar kaken klemde zich zichtbaar op elkaar toen zijn vinger zich langs haar oorlel bewoog, zag de vooruitgerichte blik spontaan weer verharden. De hand die tegen haar kin had gestaan bewoog zich met een korte beweging naar achter, haalde zijn hand daar weg om zich daarna weer in de zelfde houding tegen haar kaak aan te zetten. De wijn bleef onaangeroerd, zou hem niet het idee geven dat het al goed was. Zoals meerdere keren hadden zijn woorden en handelingen haar meer gedaan dan hij dacht. Voornamelijk met de beschuldigingen, en zijn reactie op haar uiteindelijk zo zorgvuldig bijeengeschapen stukje gedrag om hem wakker te maken. Als een koppige vrouw met een trots die nu voornamelijk een grote rol speelde schoten haar ogen naar hun hoeken toen Savador eindelijk sprak. Hier bleven ze hangen, zag de kilte er nog in die weer omhoog was gekomen zodra hij de badkamer in gekomen was. 'Waarom zou ik?' kaatste ze terug op een zachte maar doordringende toon, waarbij de ijzige blik in haar ogen de nodige bijvulling gaf. 'Straks doe ik nog iets wat je niet aanstaat, of gaan die botte hersens van je weer aan de haal. Wie weet doe ik de kinderen wel iets aan in mijn ooh zo verrotte gedrag. Niet?' ze had zich ingehouden toen hij tegen haar schreeuwde, maar dit werd nu moeilijker nu ze de werkelijke kans had om hardop te spreken. Ze wist niet wat voor idee hij in zijn hoofd had gehaald zodra hij wakker was geworden, wat hij had gedacht toen hij haar gezicht had gezien waardoor hij zo boos was geworden. Zijn plotselinge verandering had het idee om te verdwijnen zodra Joseph verscheen nog niet geheel uitgebannen, de woede uit het feit dat ze uit pure onterecht zo was behandeld zat nog te diep. De kinderlijke trekken, haar woede aanvallen en de lange tijd die dat in beslag nam waren nooit weg geweest. Alleen verborgen achter een groot slot die daar uit lange jaren training was gekomen, veel lieve en zorgelijke aandacht van Airmid. Maar ze bleef wie ze was, en voornamelijk hij was de gene die haar zo uit haar doen kon halen. 'Ik snap niet waar je het idee vandaan haalt om zo te reageren, alsof ik je ter plekken had aangerand,' haar ogen hadden zich van zijn gezicht weg gedraaid, wilde nu niet naar zijn misselijk makende gestalte kijken. 'Aangezien ik hier nooit de gene ben geweest die zoiets gedaan heeft,' hem hartgrondig eraan te herinneren dat hij hier de gene was die vreemdging, mensen en geliefde bedrogen en ook haar hardhandig had behandeld. Zoals ze zich nu voelde ging ze mooi niet uit het warme water omdat hij het zo graag wilde. Haar benen strekte zich in het bad, deden haar knieën onder water en tussen het schuim verdwijnen terwijl ze weer hardnekkig en verdronken in woede voor zich uit bleef staren.

Hij was haar oogopslag niet waardig, hij was de lucht die om hem heen cirkelde met bewegingen die ze na al die tijd nu zowat zelf kon scheppen niet waardig. Hoe durfde hij. In haar ogen was het totaal geen koppige woede, was het terecht. En het was beter voor Savadors gezondheid geweest dat ze zijn laatste opmerking over kinderen niet had gehoord, want dan was haar verlangen om hem iets aan te doen groter geweest dan het slot op haar emoties. Zijn plagende vingers langs haar oor alsof er niets was gebeurd, iets wat haar alleen nog maar bozer maakte. Hij zag de consequenties van zijn eigen woede niet, hij moest eens aanvoelen wat het zou kosten om zijn daden en woorden ongedaan te maken. Ze zou het hooguit ergens vergeven, maar vergeten nooit. In die dingen was ze net een olifant, onthield elk belangrijk detail die ze later nog eens zou kunnen gebruiken. Even had ze de neiging om met haar hand uit te halen bij zijn haast lachende woorden, maar het enige wat er van buitenaf gebeurde was dat haar kaken zich aanspande en ze haar blik ver vooruit gericht hield. Uiteindelijk had ze hem beantwoord, had ingezien dat hij zoals elke man geen hersenen had en er waarschijnlijk zelf niet achter zou komen wat er nou precies aan de hand was. Boos had ze haar woorden terug gekaatst, hem zijn eigen woorden weer in zijn gezicht gegooid. Haar ogen schoten naar die van hem toen hij klaarblijkelijk met haar instemde. Opnieuw mengde de irritatie van zijn domheid zich met haar woede, bleef ze hem kil en warmteloos aankijken. Maar zijn woorden daarna waren onvoorzien geweest, deed de woedende stroefheid in haar ogen iets wegsmelten door het heimelijke verlangen in haar borst dat opspeelde. Ze was als een moeder, een moeder bij andermans kinderen maar alsnog een moeder. Haar ogen gleden van hem af, terug naar de dikke laag schuim op het badwater dat vrolijk glinsterde onder het lichtinval. Haar ogen gleden weer omhoog zodra Savador bewoog, verder sprak en dit alles haast lollig te vinden. 'Blij dat je het inziet,' mompelde ze zachtjes terug op de namen die hij zichzelf gaf, liet haar blik weer afwenden om hem niet aan te hoeven kijken. Toch zag je aan haar houding dat deze verslapt was, de pure spanning uit haar schouders weg was en ze nu voornamelijk afwezig voor zich uit staarde naar het schuim. Weer trokken zijn bewegingen haar ogen, bekeek hem vanuit haar ooghoeken toen hij met gespreide armen opstond en haar haast uitdaagde. Haar kaken klemde op elkaar, merkte hoe hij spottend met dit omging. 'Straks geef ik nog gehoor aan je wens,' waarschuwde ze hem sissend, greep met haar hand het wijnglas wat voor haar bestemd was en zette deze aan haar lippen. Nors en boos ging ze door over zijn reactie van daarnet, kon het duidelijk gewoonweg niet hebben dat hij haar verkeerd opvatte. Hij kon met woorden smijten en haar pijnigen, dat was iets wat zij ook kon. De stilte bleef na haar woorden hangen, voelde nergens enige medelijden voor zijn gebroken blik. Het was wat hij verdiende, hoe hij haar had laten voelen. Blijkbaar was die Diva totaal geen goeie partij voor hem geweest. Hij was een man waarbij je even hard terug moest slaan om hem eraan te herinneren wie hij was en wie zijn meerdere waren. Haar ogen weer strak naar voren gericht, het glas in haar hand waarbij de vingers zonder druk tegen haar kaak aan lagen. Zodra hij op zijn knieën zakte leek haar glas ook te zakken, sloeg ze haar blik neer op het schuim om niet aan hem toe te geven. Ergens wist ze dat ze hem niet kon weigeren toen ze zijn vingers tegen haar kaak voelde, waarna haar gezicht zich met de kille boosheid nog in haar ogen aanwezig naar hem toe draaide. Zijn zachte lippen op haar wang deed haar ogen weer neerslaan, liet het toe dat hij haar tegen zich aan trok. Mokkend bleef ze in de koppige stilte naar hem luisteren, bleef stil in de kleine stilte die hij in zijn woorden toevoegde. Haar ogen verwijdde zich spontaan van het onvoorziende antwoord, waarbij haar hand bijna het wijnglas liet vallen. Haar hoofd kwam omhoog zodra ze daar de kans voor had, keken hem nu spontaan verbaasd aan. Even was de kilte van de woede verdwenen, kon je nog bij haar uitdrukking die erna kwam de kinderlijke opgeblazen wangen er in je hoofd bij denken. 'Smeerlap,' bromde ze hem toe, de klank van haar stem naast het gemompel nu niet meer zo afzijdig als daarvoor. Haar ogen bleven in die van hem gericht bij zijn woorden, zag de laatste gespannen restjes koppig wegspoelen toen ze haar ogen van hem af draaide. 'Excuses aanvaard. Voor deze keer,' beantwoorde ze hem met afgedraaid gezicht. 'Maar je straf komt nog wel,' mompelde ze er zachtjes achteraan, kon de vaag plagende ondertoon erin. Als hij zo graag wilde dat ze zich tegen hem keerde kon hij het nog krijgen, misschien niet nu ter plekken maar zeker in de toekomst. Rustig draaide ze haar bovenlichaam, vouwde haar armen op de rand over elkaar waarbij het glas op de rand van het bad gezet werd. Met haar kin steunend op haar armen keek ze op naar zijn gezicht, van binnen worstelend met de dingen die ze aan de ene kant wilde doen maar enigszins niet durfde. Een van de ontspannen naar beneden hangende handen bewoog lichtjes, waarna achter Savador een van de kastjes open ging en de handdoeken hun eigen leven leken te beleven. Langzaam leek ze zelf in beweging te komen, in een rustige beweging om op te staan uit het bad. Met een onschuldige glimlach schoot een van de handdoeken omhoog, om zich voor Savadors ogen strak te trekken voordat enigszins een goed beeld gezien kon worden. 'Geen gespiek,' verklaarde ze haast vrolijk de handdoek, drukte zich zelf op uit het bad terwijl ze ging staan en de tweede handdoek zich rond haar lichaam wikkelde. De blinddoek van Savador zat goed genoeg, kon niet worden losgepeuterd door zijn eigen handen doordat er nergens een knoop zat. De uiterste puntjes hingen doelloos naar beneden, alsof de opgewikkelde handdoek met stijfmiddel was vastgeplakt voor Savadors ogen. Haar hand gleed langs Savador kaak naar zijn kin, drukte deze omhoog terwijl ze hoorbaar het bad uit stapte. De warme lucht rond haar lichaam droogde de delen die niet werden bedekt door de handdoek, terwijl ze voor Savador stil bleef staan en op zijn geknielde gestalte neerkeek, haar vingers nog tegen de onderkant van zijn kaak. 'Waarom ben je ooit voor een jonge geit als die Diva gevallen. Heb je nooit ingezien dat je iets heels anders nodig had,' haar zachte stem weer zijdezacht terwijl de handdoek van haar nu weer afgedroogde lichaam af gleed. Als Vrouwe van de Lucht moest ze toegeven dat af en toe de luiheid het overnam, en aangezien de mogelijkheden voor haar haast grenzeloos waren gebruikte ook zij haar krachten voor de kleine huishoudelijke dingetjes. Niet dat ze daar iets voor hoefde te doen, maar dingen zoals afdrogen waren nu niet praktisch terwijl Savador voor haar op zijn knieën zat. Kalmpjes boog ze voorover toen de handdoek op de grond viel en half op Savadors schoot terecht kwam. Alles om hem te pesten en te plagen, iets wat ze maar al te goed door had en kon doen. Haar lippen kwamen dicht bij die van hem, streelde met haar adem zijn lippen terwijl ze weer sprak. 'Brombeer,' benoemde ze hem weer, bewoog zich weer naar achteren en haalde haar vingers weg bij zijn kin. Terwijl ze zich vluchtig in haar ondergoed liet schieten liet ze de grip van de handdoek een klein beetje varen, voor het idee dat hij deze misschien nu wel weg kreeg. Puur bedrog, speelde heerlijk met hem. Met de badjas die ze net over haar armen liet glijden verdween de kracht van de handdoek geheel, liep op dat moment net naar de deur om van voren de zwarte stof bij elkaar te brengen en vast te maken met de centuren. Weer met de teruggekeerde kalmte en het idee dat ze geen kleding had voor de volgende dagen liep ze met haar elegante en charismatende passen naar de woonkamer. Deze verlangzaamde zich iets toen haar ogen op het tafereel vielen, voelde zich plots aangetrokken door alles wat er in de kamer aanwezig was. Het alarm belletje leek dof, alsof er een lap overheen was gegooid en ze bloot werd gesteld aan de dingen die ze altijd uit de weg had gelopen. Ontwennend stapte ze naar de bank, merkte niet dat haar ogen haast uitgebreid langs alles gleden waarbij het waarschijnlijk wel duidelijk werd dat ze dit soort dingen eigenlijk nooit mee maakte. Het huiselijke gevoel, de warmte en de sfeer die niets weg had van de ruime en grote ruimtes op Puffoon. Zelfs haar etage in de Toren op de school zelf hadden niet de gezelligheid die ze alleen uit de verre herinneringen van vroeger kende. ‘Ik ga je vaker je verontschuldigingen laten tonen,’ mompelde ze om haar eigen onwennige houding te verbergen en een blik over haar schouder wierp naar Savador. Ietwat ongemakkelijk, waarbij het verlangen om eindelijk al was het maar voor even een rol in te nemen in het huiselijke beeld de overhand nam, liet ze zich op de bank neerzakken. Met haar handen op haar knieën, haar voeten naast elkaar en haar ogen haast schichtig op de bakjes met nootjes gericht voelde ze zich net als een tienermeisje. Haar eerste ontmoeting met dit, met iets wat meer inhield dan vriendschap of “van horen zeggen”. Het alarmbelletje rinkelde nog steeds paniekerig door, maar Neara was te verdoofd om er aandacht op te letten. Haar relaties hadden voornamelijk uit fysieke dingen bestaan, de geestelijke banden die er was met iemand die je zag als dierbare had ze na de dood van haar ouders alleen bij Airmid deels gekend. De vrouw was haar leermeesteres geweest, volwassener dan zij en had haar in bescherming genomen. Maar als vriendin kon ze haar niet beschouwen, daarvoor was de relatie leerling-leraar veel te standvast geweest in haar hoofd. Om haar lichaam een activiteit te geven haalde ze haar hand door de witte lokken, hield haar blik nu onbeholpen op het bewegende beeld van de tv gericht. Evenals Savador keek ze eigenlijk nooit tv, zat liever met een oud boek en een glas wijn op het balkon, of speelde met de liefde van haar leven; de piano en de wonderen van de lucht en haar klanken. Eigenlijk was er altijd wel iets te doen als heerser over een gehele planeet, maar soms dwong Joseph haar tot rust, liet haar eraan herinneren dat er mensen onder haar werkten en de alledaagse dingen in hun handen had. Iets waardoor Neara er weer aan herinnerd werd dat ze die maar al te goed in de gaten moest houden, en ze niet het idee moest geven dat ze konden doen wat ze wilden. ‘Wat ben je morgen van plan te gaan doen?’ om zichzelf een betere houding te geven en niet alleen doelloos een hand door haar haren te laten gaan richtte ze haar aandacht op Savador met deze vraag.

'Ik denk niet slecht,' beantwoorde ze hem luchtig, hoorde de plagende ondertoon weer langzaam terug komen in haar stem terwijl ze zich uit bad bewoog en zich afdroogde. Met een glimlach op haar gezicht, die hij onmogelijk kon zien, had ze zich naar hem toe gedraaid en zijn kin opgetild. Hoewel zijn woorden aardig overtuigend klonken was en bleef hij een man waarvan ze wist dat hij vrouwen maar moeilijk kon weigeren. Met haar gezicht dichtbij, dol op het spelen had ze zachtjes gesproken. Ze wist eigenlijk niet eens of ze hier op deze woorden werkelijk wel een antwoord wilde. Maar toch wachtte ze hierop, keek neer op Savadors van elkaar gehaalde lippen en bleef stil totdat hij sprak. Na zijn eerste reactie wist ze dat dit niet alles kon zijn, aangezien ze van hem wist dat hij meerdere vrouwen had gekust. 'Het is goed,' fluisterde ze zachtjes, liet haar vingertop even langs zijn kaak strelen waarna ze haar rug rechtte en haar hand terug nam. Zachtjes had ze hem weer toegesproken met de beschuldiging die nooit boos had geklonken over haar lippen, had de handdoek nonchalant op zijn schoot laten vallen. Het genietende gevoel wat ze kreeg van hem te plagen deed haar mondhoeken omkrullen terwijl ze weer terug in haar ondergoed schoot aangezien ze niets anders had om aan te doen. Ging door met de kleine plagerijtjes, fopte hem om hem pas daarna werkelijk de kans te geven weer te kijken. Maar ze had de badjas alweer aan en verdween met een vage glimlach rond haar lippen uit de badkamer. Langzaam was ze tot stiltand gekomen toen haar ogen op de woonkamer vielen, wist voor een moment niets te zeggen of te denken. Ze bleef zelfs staan toen zijn handen zich rond haar middel bonden en ze zijn lichaam tegen de hare voelde drukken. Voor een moment was ze blij dat ze geen open persoon was, voelde het verlangen in zich ontwaken. Wilde dit beeld vastleggen en elke dag naar toe gaan zodra ze thuis kwam. Maar niets drong door op haar gezicht, behalve de onhandige verbaasdheid bij het niet weten wat ze moest doen, zeggen of voelen. Ze hoorde amper zijn stem, een toon die geheel mee ging in het plaatje en eigenlijk alleen maar logisch klonk. Uit zijn armen stapte ze weer verder naar voren, vond het plots bijna moeilijk om door de woonkamer te lopen. Haar ogen schoten ongemerkt heen en weer terwijl ze zich haast ongemakkelijk naar de bank bewoog. Terwijl ze sprak wierp ze een blik over haar schouder waarbij ze Savadors blik ving. Door zijn eigen reactie krulde haar mondhoeken even schuldbewust omhoog waarna ze haast verlegen ogend haar gezicht weer terug draaide. Haar even ongemakkelijke houding en de blinde paniek van binnen omdat ze niet wist wat ze moest voelen bleef ze strak op de bank zitten. De alarmbel had het eigenlijk al verloren, hoewel het zijn verlies niet wilde erkennen en nog ergens op een doffe manier op de achtergrond door bleef hameren. Het verlangen naar dit was groter, leek plots los te weken achter het slot. Een moment van persoonlijke voorkeur die de overhand nam van de zakelijke houding die ze had bedacht voor deze reis. Alsof zij het onervaren meisje was dat door de oudere jongen was uitgenodigd staarde ze naar de tv, had geen flauw idee wat ze zag. Haar vraag was gekomen om de stilte te doorbreken, waarbij haar zilveren ogen opzij naar Savador schoten en ze even langs zijn wijnglas gleden. Zijn herinnering aan zijn belofte deed haar ogen bijna te zichtbaar opklaren, vond het vooruitzicht om met de kinderen in het park te struinen meer dan aanlokkelijk. Eerder onweerstaanbaar, iets wat ze met heel haar hart aangreep. 'Zolang jij niet van je stokje gaat,' glimlachte ze hem zacht toe, de plagende ondertoon er wel zachtjes in hoorbaar. Maar haar hoofd werd afgeleid bij het zien van zijn bewegingen en de glimlach op zijn lippen. Ietwat gespannen bleef ze hem aanstaren, had meteen al door waarop hij doelde. Haar ogen schoten van hem af, naar zijn wijnglas waarbij ze zich strategisch herinnerde dat die van haar nog op het bad stond. 'Wijnglas,' mompelde ze zachtjes terwijl ze opstond en tussen de andere bank en bijzettafel haar weg door de woonkamer maakte. Terwijl ze de badkamer betrad haalde ze diep adem, trok te stop uit het bad om het water weg te laten lopen en greep haar wijnglas van de rand. Even bleef ze voor de spiegel staan, staarde naar zichzelf met het idee dat ze geen flauw idee had wat ze moest doen. Het idee om toe te geven aan het verlangen naar de huiselijke sfeer was groot, veel te groot als je het haar vroeg. Maar het was maar één avond, één avondje van de weinige die er nog waren. Ze zou zich niet verliezen, maar enige ervaring opdoen kon nooit kwaad. Met hernieuwde kalmte en de vrouwelijke soepelheid weer terug in haar lopende lichaam trad ze terug de woonkamer binnen. De film leek net begonnen te zijn, waardoor haar zilveren ogen even naar het beeldscherm schoten terwijl ze terug naar de bank liep. Terwijl ze glas neerzette sprak ze zich ongemerkt nieuwe kracht in. 'Zou ik één verzoekje mogen vragen?' nu de sfeer toch ontspannen was en alles plotseling goed voelde vond ze het feit dat ze iets vroeg niet zo gek. Rustig zakte ze op haar knie neer op de bank, zette haar hand naast Savadors heup op de bank en haalde haar andere voet van de grond. Met een kalme blik, haast nonchalant, liet ze zich over zijn schoot op haar rug zakken. Met haar hoofd op de armleuning, haar bovenlichaam ontspannen over zijn benen heen en haar knieën lichtjes opgetrokken vestigde ze haar ogen door de gelige gloed van de kaarsen in die van Savador. Door haar opgetrokken knieën schoof de stof van de badjas daar naar beneden, onthulde haar naakte benen, haar ogen nog op Savador gericht. 'Misschien kunnen we een babysitter regelen voor een enkel avondje. Er hingen posters in de hal over een klassiek stuk dat zal worden gespeeld in de zalen van het hotel,' haar stem klonk zachtjes, haast onzeker terwijl ze haar verzoek uitlegde. 'Een stuk met voornamelijk piano solo's. En het is een lange tijd geweest sinds ik iets kon doen waar ik werkelijk ontspannen van kon genieten,' haar ogen waren van hem afgegleden, staarde nu opzij naar het bewegende beeldscherm van de film waarvan ze het begin alweer gemist had. 'Ik weet niet of jij er iets aanvind, maar ik zou er graag heen willen gaan,' eindigde ze haar zachte verzoek terwijl ze haar armen langs haar hoofd omhoog bracht en ze over de armleuning naar beneden liet hingen vanaf haar ellebogen. Met haar blik die even naar Savador schoot die daarna hier meteen weer bleef hangen hoopte ze ergens dat hij erop in zou stemmen. Al gauw nadat ze merkte dat ze hem doelloos aankeek schoten haar ogen naar de tv, om hier de onvolgbare film te kijken. Na een paar minuten strekte ze haar hand naar haar wijnfles, besefte dat ze er niet bij kwam en even overwoog om omhoog te komen of niet. Uiteindelijk drukte ze zich maar op op haar ellebogen, draaide haar bovenlichaam wat zodat ze steun had van Savadors borst en stak haar hand weer rustig uit naar het glas dat al even kalmpjes los leek te komen van het tafelblad en haast elegant in de hand van Neara gleed. Met een voldane glimlach nam ze een slok om daarbij tegen Savador aan te blijven zitten en nog half over zijn schoot heen te hangen. Ze zou straks wel weer verzitten als ze haar wijn terug zette, zag nu niet het nut ervan in dat ze het nu al zou doen.

Het had haar benauwd, voelde zich plots in een hoek gedwongen door de warme en uitnodigende sfeer waarbij Savador haar nog eens onschuldig uitnodigde voor een gezellige tijd op de bank. Een vriendelijk avondje met een film, wat lekkers in de schaaltjes en een goeie glas wijn. Ze kende het niet, behalve in haar eentje. Maar met die gezelligheid was er veel wat dat kon overtreffen. Een belangrijk doel voor ogen om zich even te bevrijden eruit, haar wijnglas die nog in de badkamer stond. Hersteld, zich dingen aangepraat die er misschien niet waren gewoonweg om dit alles goed te kunnen keuren kwam ze terug met haar glas en strekte ze zich daarna over Savador heen uit. Zachtjes had ze haar verhaal verteld, wilde niets liever dan ontspannen naar de live pianostukken luisteren. Wist dat haar eigen handen dan zouden jeuken, herinnerde zich de vleugel in de donkere gangen onder het kasteel en dat ze die nog steeds omhoog moest krijgen. Haar blik schoot naar Savadors ogen terwijl ze sprak, ietwat afwezig omdat ze niet te gretig en kinderlijk over wilde komen. Zijn vage verbaastheid deed haar zelfvertrouwen groeien, hield er ergens van om deze blik in zijn ogen te ontdekken. Een bevestiging dat ze weer iets deed wat hij niet verwachtte. Al gauw bleef ze hem aankijken, merkte plots een ontspanning door haar spieren heen terwijl ze kalmpjes haar verhaal probeerde af te sluiten. Elke gezichtsuitdrukking had ze bijna van te voren in haar hoofd gezien, bleef doorpraten waarbij haar ogen zich niet uit die van hem haalde. Nadat ze stil was gevallen merkte ze een kinderlijke zenuwachtigheid in zichzelf, voornamelijk omdat hij haar in eerste instantie alleen maar bleef aankijken. Pas bij het zien van de warme glimlach die ontstond werd ze gerustgesteld, schold zich van binnen uit om het feit dat ze zich zo gedroeg. Maar ze was hier onder zijn toezicht, dus mocht ze iets willen dan was het beleefd om eerst zijn toestemming te vragen. Een moeilijk iets, om haar koppigheid opzij te zetten. Bij zijn antwoord krulde ongemerkt ook haar eigen mondhoeken om in een warme en haast dankbare glimlach om, wist nu dat het waard was geweest om het hem te vragen. Even sloten haar ogen zich toen hij naar voren boog en zijn lippen tegen haar voorhoofd drukte, verdronken in de warme roes van de sfeer. Uiteindelijk, waarschijnlijk door het feit dat hij het oogcontact had gebroken toen hij zich naar voren boog, draaide ze haar hoofd om om haar aandacht weer terug op de tv te vestigen. In tegenstelling tot Savador had zij de ondertiteling wel nodig om de film te volgen, maar haar aandacht was er niet werkelijk bij. De warmte van Savador drong langzaam door de stof van haar badjas door, zich nog sterk bewust van de sfeer in de woonkamer. Wat zou er gebeuren als ze zich alleen voor deze avond verloor, de consequenties vergat en zich gewoonweg liet vallen onder de zorg van Savador. Er was geen vooruitzicht waar ze werkelijk bang voor hoefde te zijn, behalve de mogelijke pijn als hij uiteindelijk weg zou vallen. Maar het zou net zoiets zijn als altijd, een pijn die even duurde en waar ze zich weer overheen zou zetten. In gedachte stak ze haar hand uit naar haar wijnglas, merkte uiteindelijk dat ze dit niet ging redden waarna het glas rustig zwevend los leek te komen van de tafel en haar hand in kwam glijden. Half steunend tegen zijn borst was ze omhoog gekomen, nam een slok uit haar glas en hield haar afwezige ogen op het beeldscherm gericht. De zachte lach van Savador was haar niet ontgaan, bleef kalmpjes zitten toen zijn handen langs haar armen gleden. Voorzichtig met een wat onderzoekende blik opzij kwam ze omhoog toen Savador leek te gaan verzitten. Met een vage glimlach en een geamuseerde glinstering in haar verkleurde ogen door het kaarslicht zag ze hoe hij moeizaam in een liggende positie verplaatste. Ze hield zich in om een opmerking te geven, werd alweer afgeleid door het feit dat hij weer omhoog kwam en de deken om hun heen legde. Voorzichtig liet ze zich zakken door zijn armen, kwam met haar eigen rug op zijn borst te liggen en alles toe te laten. Voor deze ene avond zou het niet erg zijn, wat kon er in een enkele avond gebeuren. Haar ogen waren even gesloten geweest, haar hand had zich geopend waarbij het wijnglas ongecontroleerd weer kalmpjes terug naar het tafelblad leek te zweven. De film was al lang weer tweede plek, het knusse gevoel nam alweer de overhand. Terwijl hij sprak kwam ze met een glimlach wat omhoog uit zijn armen om zich om te draaien. Met een van haar benen tussen die van hem om niet van de bank van te vallen kwam ze weer langzaam terug op zijn lichaam. Voorzichtig legde ze haar hoofd op zijn borst, ving gelijk Savadors hartslag op toen haar oor dichterbij kwam en uiteindelijk op zijn borst neerkwam. 'Dan moet ik ook maar iets van kleding gaan zoeken,' beantwoorde ze eerst zachtjes en glimlachend zijn laatste woorden. 'Maar ik weet het niet precies. Het was in ieder geval niet vandaag of al geweest. Ik zal morgen even kijken wat er op de poster stond,' geheel afgeleid door de namen die op de poster stond was ze vergeten naar de datum te kijken. Zijn armen strakker om haar heen, zijn bredere lichaam die tegen haar aan drukte waardoor ze haast overal door zijn lichaam werd omhelst. Dankbaar om dit feit, dankbaar voor zijn toegeving dat ze naar het concert zouden gaan. Na een paar minuten kwam haar hoofd even omhoog van zijn borst, waren haar ogen in het niets gericht en haar gehoor gespitst op het geluid vanuit de kinderkamer. 'Elwin droomt,' mompelde ze zachtjes, een vertederde glimlach op haar lippen terwijl ze met gesloten ogen weer terugzakte. Alsof het niets was legde ze haar hoofd weer terug op zijn borst, had al lang haar interesse verloren in het bewegende beeldscherm voor hen. Zijn woorden en daden weerspiegelde de gehele tijd dat hij het haar en de kinderen zo aangenaam mogelijk wilde maken. En misschien maakte hem dat gelukkig, maar iemand kon nooit geheel gelukkig of ontspannen zijn door zoiets. Zeker niet met de lichamelijke status als hij. Langzaam opende haar ogen zich, staarde weer naar de bewegende beelden op het scherm en overdacht een paar mogelijkheden. 'Het is toch voornamelijk je rug?' haar zachte stem sprak vanuit het niets, zachtjes en ontspannen onder haar eigen idee. Langzaam kwam ze op haar handen omhoog die ze langs Savador borst op de bank zette. Ze duwde zich verder op, op haar knieën en kwam half van hem af door haar ene voet op de grond te zetten. 'Draai je eens om,' ondanks de glimlach op haar lippen duldde haar zachte stem en de geamuseerde uitdrukking in haar ogen geen tegenspraak. 'Hup,' zette ze hem nog eens extra aan, bleef hem met de onschuldige amusatie aankijken. Geduldig wachtte ze totdat hij op zijn buik lag, had een van haar handen op de rugleuning van de bank gezet om hem de ruimte te geven. Toen hij eenmaal weer stil lag liet ze zich weer langzaam zakken, nam gerust de tijd om niets overhaast te doen. Over de badjas gleden haar handen zachtjes omhoog naar zijn kraag, veegde in het tegenkomen de zwarte lokken uit de weg. Bij de kraag vouwde haar vingers zich er omheen, bewogen de stof naar beneden om langs de randen door te glijden naar zijn schouders. 'Zonder is handiger,' verklaarde ze zachtjes met een voorovergebogen bovenlichaam waarbij ze de badjas langzaam weg trok. Langs zijn armen naar beneden zodat hij zijn armen eruit kon halen tot zijn heupen waar ze zelf zat, haar onderbenen langs zijn benen op de bank. Terwijl haar handen dit langzaam deden, de stof rustig van zijn huid af halend, gleden haar ogen mee over de melkwitte huid. Op deze manier waren de ouderdomstrekjes amper te zien, zijn rug die hoe verder je omhoog kwam breder uitliep in een V vorm was niet de rug van een vijftigjarige bankzitter met een gezin van drie kinderen en verlangend naar een pensioen. Zijn bewegende armen die de spieren op zijn rug onder de huid deden rollen. Ruggen, een van de aantrekkelijkste delen van een man. Een mooie rug was een groot begin, en hoe moeilijker het voor haar werd om haar handen niet begerig over de huid te laten glijden. De spieren te voelen, de ongelijke hobbels die deze maakte en de warmte die er altijd vanaf kwam. Maar nu waren haar handen voor een moment nog omgeklemd om de zwarte, zachte stof van de badjas. Kijken was ook genoeg, ze deed dit enkel om niet in schuld bij hem te komen doordat in zijn hoofd alles deze reis in het mum van de kinderen stond. En misschien hier en daar zij, hoe graag ze dit ook niet wilde realiseren. Of dat het enige was wist ze niet, kon nu nergens werkelijk een vinger op leggen. Haar handen wreven hoorbaar over elkaar, waarbij plots de eerst zo onbeweeglijke vlammen van de kaarsjes plots uit het niets begonnen te wakkeren. De warmte van de lucht uit de delen van de kamer genomen waar ze toch niet waren, niet direct om hun heen zodat het niet koud zou worden. Rustig, nergens een druk om overhaast de handelen gleden haar handen naast zijn ruggengraat omhoog naar zijn schouderbladen. De lucht onder haar handen naar een aangename warmte verwarmt, om op deze manier de spieren te verwarmen. Ze kon niets aan de gewrichten doen, maar als de spieren zich tenminste ontspannen gedroegen hoopte ze dat de rest ook wat verlicht werd. Masserend, in grotere bewegingen bewogen haar handen over zijn spieren. Rolde de bewegingen, kalm en rustig om hem eraan te laten wennen. De zachte stemmen op de achtergrond van de tv, scènes die voorbij vlogen in haar ooghoeken. Maar ze besteedde er geen aandacht aan, nam gebruik van haar levensjaren aan ervaring. Probeerde haar handen zo zacht maar zo sterk mogelijk te laten masseren, zocht de delen op waarvan zij dacht het meeste gespannen bevatte. Bewoog omhoog naar zijn schouders, verzorgde zijn schouderbladen. Zakte langzaam verder naar beneden om langs zijn ruggengraat naar buiten te werken. Geen enkel van de bewegingen van haar handen agressief of hard, probeerde met een zachtheid en tedere aanraking alles zo goed mogelijk los te werken. Haar zilveren ogen volgde haar eigen handen, concentreerde zich op elke beweging. Langzaam bewoog haar bovenlichaam naar voren, leken haar handen iets te verlangzamen in hun bewegingen. Ze kon het niet tegenhouden, het was alsof haar lichaam zelf naar voren werd gedrukt. Had geen controle over haar spieren, merkte alleen het lichte verlangen die zich langzaam en voor haar ietwat plots naar boven had gewerkt. Iets waar ze liever niet aan toe wilde geven, maar waar ze op dit moment niets aan kon doen. Alsof haar lichaam vanzelf bewoog terwijl het langzaam naar voren boog. Haar handen laag op zijn rug, haar ogen die zich even sloten waarna haar lippen zachtjes de huid tussen zijn schouderbladen raakte. Even bleven ze daar liggen in de zachte kus, waarna haar ogen zich realiserend opende en ze zich weer een stukje terug trok. 'Zo beter?' klonk haar stem zachtjes, haar handen die nu geheel stil lagen op zijn onderrug en haar bovenlichaam nog wat naar voren gebogen. 'Meer?' wilde niet de gehele zin vormen, wilde geen vaste betekenis aan het woord koppelen. Wat kon er in een avond gebeuren, iets wat telkens in haar hoofd op de achtergrond zachtjes bleef herhalen. Hoe hij het ook zou opvatten, ze wist onbewust dat ze er mee in zou gaan. Ontkende altijd haar eenzaamheid, maar dit schreeuwde nu van binnen terwijl ze zijn warmte nog onder haar handen voelde. Wat kon er nou in één enkele avond gebeuren?

Weer een moment dat ze hem verbaasde, iets deed waar hij geestelijk zo gauw niet mee kon komen. Zonder enige aandacht te schenken was ze door gegaan met het langzaam en zachtjes naar beneden trekken van zijn badjas totdat de bleke en brede rug van hem zichtbaar werd. Hoezeer ze zijn spieren onder haar verwarmde handen voelde ontspannen merkte ze dat ze ook zelf iets prettigs erin vond. Hoe langer haar handen over zijn huid gleden, hoe langer haar ogen haar eigen bewegingen volgde hoe prettiger ze het begon te vinden. Te prettig waardoor haar lichaam op eigen kracht begon te bewegen en haar bovenlichaam naar voren was gekanteld om haar lippen zachtjes tegen zijn huid aan te drukken. Zachtjes had ze gesproken, haar ogen in die van hem gericht toen hij zich half omdraaide. Hij sloeg haar voorstel af, iets wat ze niet had verwacht. Zo bleek hij ook andere kanten te hebben, maar misschien was het beter geweest. Zichzelf haast verloren in het idee wat er nou in godsnaam in één enkele avond kon gebeuren. Hoezeer deze ook veel verschillende wendingen had genomen, probeerde ze aan het feit vast te houden dat ze vaker een langere avond had doorgebracht met iemand. Maar het was anders op dit moment, iets wat ze zelf ook donders goed in de gaten had maar niet wilde toegeven. Haar ogen waren zonder iets te zien omlaag gezakt, totdat zijn bleke handen zich om haar schouders vestigde. Iets te snel schoten ze terug omhoog naar die van hem, liet haar lichaam mee gaan in zijn wil waarbij ze op haar rug op de brede bank te liggen kwam en de badjas wat van haar ene schouder af zakte. Haar ene arm half over het einde van de zitkussens van de bank waarbij haar hand in het niets hing, de andere losjes over haar buik gelegen waarbij ze hem zelf nu wat vragend aankeek. De deken rond hem heen, maar door zijn bleke huid strak zijn brede borst af en trok ongewild haar aandacht. Met enige gedachtespinsels bleven haar ogen in die van hem gericht toen hij dichterbij kwam, loom door de sfeer en de wazige status waarin ze zelf verkeerde. Maar zijn hoofd schoot om, waardoor haar eigen ogen volgde en naar het beeldscherm gingen. Ietwat droogjes staarde ze naar de innige scène op het scherm, de naakte lichamen tegen elkaar en verwikkeld in tedere strelingen en versnelde ademhalingen. Onwillig voelde ze de prikkels door haar eigen lichaam gaan, trok haar ogen van het scherm af waardoor ze zich automatisch vestigde op zijn blote borst. Iets wat niet echt scheen te helpen, haar aandacht weer vasthield terwijl haar afwezige ogen over zijn borst gleden. Met de achtergrond geluiden was dit gemeen, voelde ze de neiging om hem dichterbij te trekken en hem te voelen. Haar ogen schoten terug naar die van hem alsof ze zich betrapt voelde toen ook hij zijn aandacht van het scherm af haalde. Bleven daar hangen, voelde zich schuldig op de een of andere manier. Voelde voor het eerst alsof ze gebruik van hem maakte, iets wat ze haatte bij het feit dat er een einde was. Een schande en taboe, gebruik maken van een stervende man. Maar zoals hij over haar heen gebogen zat, zijn naakte huid die haar toe schreeuwde en zijn ogen die haar vasthielden kon ze dat gauw vergeten. Hoe kon hij eruit zien als een stervende man. Geen enkele vrouw kon zoiets niet denken, kon zoiets niet weigeren, dus koppig als ze was was het niet haar schuld dat ze dit voelde. Zijn lichaam verplaatste zich verder waarbij Neara's ogen automatisch naar beneden gleden om zijn bewegingen te volgen toen zijn handen verder omhoog verplaatste en hij nu werkelijk boven haar hing. Onbewust waren de rollen omgedraaid, was hij nu de gene die bezig was met een plagend spel. Was haar eigen spel onbewust overgenomen toen hij zich naar haar toe bewoog en ze haar ogen al sloot toen zijn gezicht langs haar heen bewoog. Gemeen als het was streelde zijn lippen haar hals, kwamen haar lippen lichtjes van elkaar waarna haar ogen zich weer opende. Zijn woorden deden haar mondhoeken afwezig omkrullen. Haar hand bewoog zich weg van haar eigen buik toen zijn lichaam verder naar beneden zakte totdat ze zijn gewicht geheel op die van haar voelde. 'Gemeen,' sprak ze uiteindelijk zachtjes het geen wat hij onbewust was, kon er niet tegen dat zij zich nu als slachtoffer in een spelletje bevond. Haar hoofd draaide zich om met gesloten ogen waarbij haar handen zachtjes in zijn zij kwamen te liggen. Haar wang tegen de zijne aan doordat zijn hoofd nog gekanteld was, ademde tussen haar lippen zachtjes uit langs zijn huid. 'En hoe wil je dat nu voor elkaar krijgen?' vroeg ze zachtjes, vocht tegen het feit dat ze het slachtoffer was. Haar handen gleden van zijn naakte huid af naar haar eigen zij, holde haar rug waardoor Savadors lichaam eventjes werd opgeduwd. Haar handen gleden tussen hun lichamen naar de losse knoop van haar eigen badjas terwijl ze haar eigen lichaam weer liet zakken. 'Wat wil je masseren?' klonk haar vervolg vraag zachtjes, terwijl haar vingers de centuren los maakte en van elkaar af bewoog. Alsof ze zich zelf klaarmaakte en hem alvast te gemoed kwam zakte de badjas van haar lichaam ar en bleef langs haar lichaam liggen. Haar armen er nog in, maar haar lichaam ontbloot naast het ondergoed wat ze aan had. Opnieuw gleden haar handen onder de deken om hem heen, kwamen ze tot rust op zijn rug waarbij ze haar gezicht wat naar beneden kantelde en haar voorhoofd tegen zijn schouder aan legde. Afwachtend op hem,


Niet te veel herhalen jij

Maar ik probeer alleen zo veel mogelijk te reageren op de nieuwste stukken?


Haar handen en woorden hadden alles bevestigd, waarbij haar zachte blik enige tint van amusatie vertoonde toen ze de radeloze blik terug zag na haar woorden. Onschuldig alsof ze nog steeds bij de massage zat, en toch ergens van te voren wilde weten wat hij ging doen. Langzaam had ze de zwarte stof van de badjas van zich af laten glijden, merkte het temperatuursverschil rond haar huid meteen zodra de extra warmte laag verdween en Savador nog boven haar hing. Zoals ze zich zelf goed bewust was wist ze dat haar lichaam niet sterk was, maar hierbij wel soepel. Iets wat haar met haar grote kracht gemakkelijk afging, iets waarbij ze geen spierkracht nodig had. Maar daarbij was haar lichaam slank, had ze wonder boven wonder de juiste proporties. Iets waarbij menig man de blik die Savador nu over haar lichaam liet glijden haar toe had geworpen, maar een willende warmte die in haar borst omhoog stak eigenlijk nooit ontvlamd had. Een warmte waarbij ze zijn blik accepteerde, dankbaar was elke keer zulke lust in de ogen van mannen te zien. Een vorm van acceptatie, dat ze voldeed aan iets in hun gedachtes. Onuitgesproken, maar hierbij ook een non-verbale goedkeuring. Alleen in haar slipje en haar armen nog in de badjas gestoken bleef ze doodstil onder hem liggen, kon het uiteindelijk niet tegengaan dat haar armen zich om hem heen sloten en hem naar haar toe trok. Ze had al lang niet meer gedacht aan het feit dat ze hem een vraag had gesteld, had hem tegen zich aan getrokken om rustig te genieten van zijn warmte. Maar zijn zachte stem van dichtbij deden haar er weer aan terug denken, verloor het alweer toen zijn handen over haar huid streken. Haar lippen kwamen van elkaar, haar kin kwam wat omhoog om met gesloten ogen en wat naar achter gekanteld hoofd te genieten van zijn aanrakingen. Haar adem kwam als een zachte opluchting trillerig over haar lippen toen zijn vingers zich rond haar borst sloten. Na al die jaren wist ze wat ze moest doen om het mannen te behagen, maar het bleef telkens een verrassing vanaf de andere kant. Wat die zouden doen, welke kennis ze hadden. Ze merkte een opluchting in haar lichaam, was dit alles onbewust aan het vergelijken met de keer in haar eigen vertrek. Maar alles was nu zo anders, zijn handen waren zacht en teder. Zijn lippen tegen haar huid waren anders. Uitnodigend, niet zoals ze altijd voelde doordrenkt met enkel en puur alleen verlangen. Haar handen nog op zijn rug, bewegingloos terwijl ze in alle rust genoot van zijn aanrakingen. Haar ogen half geopend en in het niets gericht, wist dat er verschil was in dit moment. De gedachte dat er in een enkele avond niets kon gebeuren hield ze vast, wilde hem nu niet van zich afduwen in de groeiende angst in haar hart. Maar dit gebeurde al, niet door haar eigen lichaam maar door Savador zelf. Haar wazige, halfgeopende ogen keerde terug naar hun heldere stand toen Savador zich omhoog van haar af duwde. Snapte zijn verontschuldigingen niet, kwam omhoog op haar ellebogen om hem met haar ogen te volgen. Verdoofd door zichzelf had ze weer eens niet aan de andere partij gedacht, een gewoonte die haar veilig maakte en het mogelijk maakte haar levenspatroon in bindingsangst vol te houden. De pogingen om de eenzaamheid te verdrijven die het toch weer verloor van de angst vol te houden. Bij zijn woorden kwam ze als een klap terug op aarde, zakte haar ogen naar beneden terwijl ze zelf in kleermakerszit op de bank omhoog kwam. Haar handen schoven de stof van de badjas weer rond haar lichaam, kon het niet in zich opbrengen weer omhoog te kijken. In stilte bleef ze zitten, was alles weer kwijt en herinnerde zich weer teveel. Ze wist het niet meer, wetend dat ze eigenlijk beide met het zelfde zaten. 'Ik weet vaak wanneer ik gebruikt word,' haar zachte stem zei voor haar gevoel te veel, was altijd als een gesloten boek geweest over zichzelf. Voornamelijk over haar verleden die eigenlijk niemand precies wist. Alleen als een in steen gebeiteld verhaal in haar ver weg gestopte geheugen gegrift, waar zelfs geen driehonderd jaar tegenop kon. Het was niet altijd rozengeur en maneschijn, vaak genoeg was zij de pop die gebruikt werd. Ging ze ermee in omdat de eenzaamheid onverdraaglijk was geweest, en ze alles op had gegeven om zich tenminste één enkele avond nuttig te voelen. Momenten van zwakte, dat haar trotste en sterke karakter in elkaar zonk onder de diepst weggestopte emoties en gevoelens. Haar ogen kropen voorzichtig omhoog naar die van hem bij het zien en voelen van zijn hand op de hare. Ergens met een kinderlijke angst dat alles nu over was, zeker nu de lege eenzaamheid zich weer meester van haar maakte. Maar zijn woorden spraken anders, deden haar weer klaarmaken voor de rest en haar geest weer aan het werk zetten. Ze had het recht om uit te proberen hoe zijn zachte en tedere kant verder ging. Vond dat ze dat recht had nadat hij haar zo ruw had behandeld. Hoezeer ze het spelletje toen had gewonnen, en ze op dat moment er waarschijnlijk alles voor had gedaan om ook werkelijk te winnen. Toen ze er later op terug dacht toen Savador eenmaal haar vertrek was uitgesloft wist ze dat dit de eerste keer was geweest dat het zo was gelopen. Ze had het recht, en ondanks dat ze hem nog wilde straffen kwam dat dan wel later. Voorzichtig kwam ze naar voren, kantelde op haar knieën om zichzelf dichterbij te brengen. Haar ogen opgericht in die van hem, haast met een onervaren mengeling in de zilveren glans terwijl ze haar handen naast hem op de bank zette als steun. Haar ogen zakte af naar zijn lippen, bewoog zich verder naar voren waarbij de stof van de badjas nu weer doelloos langs haar lichaam naar beneden hing omdat ze de centuren niet dicht had gedaan. Zachtjes, alsof dit alles hun eerste aanraking was drukte haar lippen tegen die van hem en sloten haar ogen zich. Klampte zich vast aan haar nieuwe doel, hopend dat het deze keer wel ging lukken. Langzaam kwam ze omhoog zonder het zachte contact tussen hun lippen te verbreken, zette haar ene hand al even zachtjes op zijn bovenbeen waarbij de andere langs zijn kaak kwam te liggen met haar duim op zijn ingevallen wang. Kuste hem met een nieuwe overgaven, een non-verbale en geheel fysieke boodschap dat het deze keer zo rustig en kalm mogelijk zou gebeuren. Al even langzaam kwamen haar lippen na enige seconden weer los van die van hem, opende haar ogen zich even langzaam om die van Savador weer te vinden. 'Zolang je me niet gebruikt,' ondanks de lichte glimlach klonk haar toon niet mee met haar omgekrulde mondhoeken, leek er haast een treurige ondertoon in te hangen. Wist dat dit het enige was wat ze zeker wist. Ze bewoog zich van hem af, zette haar voeten op de grond waarbij een van haar handen de badjas van Savador vast hield en hem hiermee dwong mee te gaan. Doordat de centuur niet losgeknoopt was uit de strakke knoop die hij er eerder in had gelegd bij het misverstand, bleef de zwarte stof nog vast rond zijn lichaam hangen terwijl ze hem mee trok. Een ontspannen uitdrukking op haar gezicht, haar ogen die zich zacht omhoog gericht hadden in die van Savador terwijl ze hem zachtjes mee trok alsof hij zelf de weg naar het grote hemelbed niet zou kunnen vinden. Zodra ze uit de woonkamer verdwenen en de gang in liepen leek een onvoelbare zucht de kaarsjes uit te blazen. Bij de deur stopte haar passen waardoor Savador dichterbij kwam en ze op haar rug de deurklink zocht. Haar ogen nu neergeslagen terwijl hij zo dichtbij stond, kreeg de deur open en trok Savador langs zich heen de kamer in. In een soepele beweging volgde ze hem, greep de zwarte stof weer vast en sloot de deur achter zich om daar vervolgens met haar rug tegenaan te blijven staan. Haar eigen badjas was geopend, hoewel hij over haar boezem heen hing en alleen een middelste streep van haar lichaam ontbloot liet. 'Blijf,' haar zachte stem haast vragend, trok hem naar haar toe waarbij ze zelf tegen de deur aan bleef staan. Haar hand nog bij de bovenste rand waar de badjas omgeslagen was en naar beneden hing, trok en hield hem hierbij dichtbij waarbij haar andere hand op zijn borst bleef rusten. In stilte hield ze haar blik naar beneden gericht, bleef ze haast bevroren staan in deze houding. Toch hoorde ze haar eigen hart versneld kloppen, wist ze dat ze op dit moment niets anders wilde dan zijn lichaam tegen de hare. Maar ergens kon ze niet bewegen, kon ze niet doorgaan met het geen waardoor haar handen tintelde. Om zijn huid te strelen, te kussen en te voelen. Alsof het doffe alarm belletje nu opeens duidelijker weerklonk, waarbij haar hand die strak rond de rand van de badjas was geklemd en hem geen ruimte gaf om afstand te nemen de bel tegensprak. Het was geen gebruiken van beide kanten, enkel en alleen elkaar nodig hebben. Gebruiken was negatief, en hoe kon dit verlangen negatief worden bestempeld. Langzaam tilde ze haar kin op, richtte haar ogen in die van hem waar ze bleven hangen. Langzaam kwamen haar lippen van elkaar, haar sneeuwwitte lokken leken opeens haast stil te hangen in elk moment. 'Kus me,' haar stem akelig zacht, had nooit gedacht zoiets werkelijk hardop te zeggen.

Hoewel haar zachte stem niet als een vraag had geklonken, was het ergens wel zo overgekomen. Haar ogen opgericht door het schemerdonker, de kamer nu alleen maar verlicht door het kunstlicht van buiten die door de half dichtgeschoven gordijnen naar binnen drong. Net genoeg om hem te kunnen zien, werkelijk te kunnen zien en niet alleen te voelen. De verandering op Savadors gezicht was niets meer dan een benadrukking van haar eigen besef, dat deze woorden hoogst ongepast waren voor haar. Maar ze had hem van hem gewild, wilde hem voor even de leiding toe duwen alsof ze zich erachter verstopte. Beseffend hoe stom ze er eigenlijk uit moest zien en moest overkomen sloeg ze haar ogen neer waarbij haar kin weer wat zakte. Maar net na dat zelfde moment bewoog zijn halfnaakte lichaam zich dichter naar haar toe, legde haar eigen hoofd steunend tegen de deur bij het voelen van zijn warmte nu weer tegen haar eigen lichaam aan. Met half gesloten ogen werd haar kin opgetild door zijn hand, liet zich inpakken door elke aanraking. Wist dat ze nu al verloren had, ze nu al verloren was in het spel wat ze nooit bedoeld had om werkelijk te spelen. Besloot niet verder te kijken dan nu en dit moment. Haar ogen zakte geheel dicht op het moment dat zijn gezicht dichterbij kwam en bleef verder geheel stil staan. Genoot van het feit dat hij dichtbij was, van zijn lippen die over de hare gleden. Beantwoorde hem zachtjes en voorzichtig waarbij haar handen in zijn zij kamen te liggen. Voelde hem, proefde hem, maakte nieuwe herinneringen waarvan ze nog niet wist dat die haar later vele verwarringen zou brengen. Tijd bestond niet meer, verleden of toekomst was iets wat nooit had bestaan in het moment van nu. Zijn lichaam tegen de hare aan gedrukt, kon geen kant uit, wilde geen kant uit. Geen ruige aanrakingen, geen barse lippen die zich op een dwingende manier over haar lichaam bewogen. Er was geen moment van terugkeren meer, dat waren ze gepasseerd zodra ze hem zachtjes had mee getrokken naar de kamer. Het contact werd weer verbroken toen hij zich terug bewoog, haar met opgeheven kin en langzaam opende ogen liet staan. Opkijkend in zijn ogen en haar lippen nog van elkaar nam ze zijn gelaatstrekken pas nu goed in haar op, zou zich zijn tedere blik in de slangachtige ogen voor de komende jaren haarscherp herinneren. Alleen op dit moment had ze geen probleem met bevelen volgen, liet haar hand in de zijne glijden en liep met haar onhoorbare passen achter hem aan. Zijn ogen die haar zonder oponthoud bleven volgen, ervoor zorgde dat er geen mogelijkheid van nadenken was. Geen mogenlijkheid van tot een besef komen. Haar passen stopte, haar ogen sloten weer voor een moment toen ze zich er vreselijk van bewust was hoe dichtbij hij achter haar stond maar haar niet aanraakte. Hoe zijn handen onder de zwarte zachte stof van de badjas gleden voordat deze geheel rond haar lichaam verdween en op de grond viel. Haar lichaam bewoog voor haar, bewoog zich naar hem toe om haar armen om zijn nek te laten glijden zodra ze richting het bed bewogen. Hoe het ging wist ze niet, maar nog voordat ze het besefte zakte haar lichaam weg op de warme deken, ingesloten in zijn armen alsof ze anders van hem weg zou zweven als hij haar los liet. Haar armen zakte van hem af, lagen langs haar hoofd ontspannen gebogen omhoog waarbij haar lichaam zich onder hem uitstrekte. Enkel gehuld in haar slipje, de gevolgen van zijn aanrakingen zichtbaar. Het verlangen was anders, werd nu ook op een geheel andere wijze beantwoord. Spullen vielen op de grond, kleding werd weggeschoven. Niets hiervan was interessant genoeg om naar te kijken, haar zilveren ogen bleven rond hem hangen. Rond zijn gezicht, ogen en lichaam die over haar heen gehangen bleef. Schoten terug naar zijn ogen toen hij zich voor een moment weer op haar richtte en zijn vingers langs haar gezicht streken om de sneeuwwitte lokken uit haar gezicht te vegen. Zoals zij de kaarsen had gedoofd, ontvlamde Savador de kaarsen in de kamer. Ze hoefde niet te bewegen, lag doodstil terwijl ze genietend naar zijn bewegende lichaam keek. Hoe zijn grote handen de knoop uit de ceinturen haalde. Hoe zijn spieren bewogen onder het uitdoen van de badjas. Enkel en alleen al genietend van het beeld was het bijna genoeg voor haar geweest tot het punt dat zijn lichaam weer boven de hare hing en hij dichterbij kwam. Haar benen strekte zich onder hem uit, haar lippen hapte al even teder naar die van hem telkens als hij de zijne op de hare drukte. Met gesloten ogen volgde ze enkel op gevoel en gehoor zijn lichaam, voelde zijn lippen langs haar steeds warmer wordende huid naar haar nek. Haar armen waren al even verlangend rond zijn nek gegleden, maar haar ogen opende zich op een net iets sneller tempo toen zijn zachte stem het even verbrak. Haar gezicht draaide iets ter eerste poging om zijn ogen te vinden waarbij haar handen zich onder zijn lokken hem duidelijk maakte dat hij omhoog moest komen. Haar vingers volgde even de lijnen van zijn kaak totdat haar handen zijn gezicht omlijste en ze hem aan kon kijken. 'Niet nodig,' vastbesloten zichzelf niet terug te laten trekken in de put krulde haar mondhoeken om in een poging teder te glimlachen. Ze tilde haar hoofd op, sloot haar ogen en zocht zijn lippen om er verder geen woord over vuil te maken. Voorbehoedsmiddelen had ze sinds haar bijna volwassene leeftijd niet gebruikt, eigenlijk nog nooit gebruikt in haar gehele leven. Sinds de grootste uitbarsting van haar woede, waarbij in het oude, driehonderd jaar geleden Puffoon een klein dorp bijna van de kaart was geveegd had ze ook haar eigen pijn getekend. Met haar talent voor luchtmagie die weinige in die tijd werkelijk gebruikte die samenkwam met haar opgekropte woede was het uitgebarsten in een tragische storm van snijdende en ongecontroleerde aanvallen. Het rondvliegende puin had haar eigen lichaam doorboord, haar baarmoeder buiten werking gesteld. Door het feit dat ze pas twee dagen later werd gevonden omdat niemand het waardig vond haar te helpen had ze die tijd bloedend en uitgeput tussen het puin gelegen. Er was toen geen grote kennis op medisch gebied, dus toen ze uiteindelijk tot aandringen van de toenmalige heerschappij werd behandeld hebben ze de wonden dichtgemaakt en er verder niet meer naar gekeken. Onvruchtbaar, iets wat ze haar gehele lange leven al was. Weigerend dat ze terugviel in de pijnlijke herinneringen bewogen haar lippen weer over die van Savador, gleden haar handen naar zijn nek en door over zijn schouders en armen. Trokken haar lippen zich door van zijn mond naar zijn kaak, kuste zijn nek en sleutelbeen. Het was een lange tijd geleden geweest dat ze in zo'n moment het gevoel had gehad dat ze werkelijk iets waard was, dat ze niet een of ander object was hoezeer ze de mannen zelf ook zo bespeeld en verleid had. Haar handen streelde zijn armen, gleden door over de delen van de zijkant van zijn borst waar ze bij kon met hun lichaam op elkaar, omhelsde hem met haar handen op zijn rug terwijl haar lippen die van hem weer hadden gevonden. Drukte hem dichter naar zich toe, wilde zijn gehele gewicht op haar lichaam voelen. Een bevestiging voor iets waar ze haar vinger niet op kon leggen, genoot van zijn warmte en aanrakingen die haar huid langzaam opwarmde. Opgefleurd door het feit dat elke aanraking nu wel degelijk teder en zacht was, merkte ze de drang in zichzelf opkomen. Haar knie kwam omhoog, waarbij haar been langs zijn lichaam streek terwijl haar lippen hem niet met rust lieten. Voorzichtig verplaatste ze haar kracht, schoof half onder hem uit waarbij haar been tegen hem aan duwde om hem van haar af te kantelen. Al even rustig en sereen rolde ze met hem mee, strekte haar lichaam nu op hem uit terwijl ze hem zoende. Haar armen naar boven uitgestrekt waarbij haar vingers boven zijn hoofd ergens de deken ophoopte. Voelde zijn verlangen onder haar lichaam, bewoog haar armen naar beneden waarbij haar handen zijn schouders weer streelde. Haar heupen gleden half van hem af, waardoor haar ene hand over zijn borst kon glijden. De spieren onder zijn huid voelde bewegen bij elke ademhaling, verplaatste haar lippen weer naar zijn hals om zijn oorlel even zachtjes tussen haar tanden te nemen en haar tong erlangs te laten glijden. Met een stijgend verlangen vanaf haar eigen kant gleed haar hand naar zijn buik, via zijn zij weer naar zijn onderbuik om daar de zachte huid onder de rand van zijn onderbroek te strelen. Haar ene been lag nog tussen die van hem, terwijl ze nu half op haar zij en tegen hem aan hem haast te belonen voor zijn veranderende aanpak. Over de stof gleed haar hand door, gleden haar lippen door over zijn sleutelbenen terwijl ze op haar elleboog steunde om nog enigszins bovenop te blijven. Zelfs door de stof heen voelde ze de warmte en de lust, streelde hem door waarna haar hand weer naar boven kwam en ze haar lippen weer op die van hem drukte.

Hij merkte niets van het korte moment van innerlijke pijn dat zich even omhoog werkte naast het vurige verlangen. Iets wat uitstekend uitkwam, hoe minder hij merkte hoe sneller ze zichzelf weer in het moment kon laten terugvallen, zich kon laten inpakken door de glimlach die op zijn lippen ontstond en hoe ze daar verlangend dichterbij kwam om de hare er op te drukken. Om zijn lippen te volgen, hem te proeven en te bespelen in het innige proces waarbij haar huid werd opgewarmd door zijn handen die strelend over haar lichaam bewogen. Hoe ze een warm spoor achter lieten voor enkele secondes, een gevoel dat steeds langer bleef hangen naarmate haar eigen lichaam zich opvuurde onder elke kus, zoen en streling. De kleine veranderingen van zijn ademhaling en lichaam hield ze onbewust scherp in de gaten, ging langer door met haar lippen op een zelfde plek als hij daar gevoeliger op reageerde, streelde langzaam door als dit nodig was met haar lippen over zijn huid. Nam de leiding over, rolde hem om door daar zelf bij mee te rollen en zich op hem uit te strekken. Hun lippen kwamen van elkaar, haar rug holde zich wat toen zijn lippen naar beneden bewogen en haar handen zich omkrulde om de stof van de deken. Een hardere uitademing tussen haar lippen door, haar ogen gesloten onder het onderdrukken van een kreun toen zijn lippen zich over haar boezem bewogen. Haar ene hand gleed hierna verlangend over zijn lichaam naar zijn borst, hield zich omhoog om hem genietend de ruimte te geven en aan de andere kant zich tegen hem aan te duwen uit puur genot. Uiteindelijk raapte ze zichzelf bij elkaar, gleed half van hem af om hem en haarzelf wat ruimte te geven. Maar haar handen gleden door, evenals haar lippen die zijn warme huid teder bewerkte. Hem plaagde bij zijn oor, waarbij haar hand zich tegelijkertijd naar beneden over zijn lichaam gleden. Aangezet door zijn reacties gleden haar lippen door over zijn sleutelbeen naar zijn borst, evenals haar hand waarvan de vingers even de zachte huid onder de rand van zijn onderbroek streelde om vervolgens over de stof zelf naar beneden te glijden. Haar ogen richtten zich op waarbij ze haar hoofd wat optilde, nam de blik in zijn ogen op als een goedkeurig voor elke handeling. Verlangend nam ze zijn lippen weer tussen de hare, volgde hem met haar tong in de zoen waarbij haar eigen lippen het verlangen steeds meer toonde. Haar hand was weer omhoog gekomen, probeerde zich niet op hem te storten toen ze voelde hoe zijn hand over haar lichaam gleed onder de laatste stukjes stof rond haar kleding. Er was geen naakt of ongemakkelijk gevoel zodra het stukje stof verdween en in het niets leek te verdwijnen, voelde zich warm op elke plek en elk stukje huid door hem. Haar eigen ademhaling die zich langzaam leek te versnellen, waarbij haar lippen af en toe van die van hem kwamen om haar longen te vullen, zochten de zijne daarna weer even snel op om de warmte weer te vinden. Haar lippen leken pas even gewillig terug te wijken toen Savadors gezicht naar achter week. Het eerste wat ze voelde was zijn hand om de hare die nog op zijn lichaam lag, merkte dat ze zelf nog amper door had welk van haar lichaamsdelen waar lag, wist alleen dat ze zijn lichaam overal tegelijkertijd tegen zich aan wilde hebben. Pas toen haar hand onder de zijne over zijn huid naar beneden streek richtte haar wazige maar verlangende ogen zich op in die van hem, haar aandacht op hun beide handen. Voelde de rand van de stof over haar vingers glijden, had zijn leidende hand al lang niet meer nodig om te weten wat ze moest doen en wat er van haar verwacht werd. Zachtjes volgde haar vingers de rondingen, omsloten en streelde het bij de tegoed doening die ze kreeg bij het zien en merken van zijn verlichting. Even werd ze gehinderd door zijn bewegende lichaam die ook zijn laatste kledingstuk uitschoof, richtte zich daarna weer op hem in een poging haar strelingen te vervolgen en zijn lippen op te zoeken. Maar zijn gerichte ogen in die van haar deden haar al ophouden voordat ze werkelijk had verder bewogen, staarde hem terug aan en vond haarzelf luisterend naar zijn stem en woorden. Gebroken onder zijn blik, de glimlach en zijn tedere vingers die haar nu vaag golvende lokken uit haar gezicht streek. Haar lippen ontvingen die van hem al zonder dat ze erbij na dacht, sloeg haar blik neer bij zijn laatste woorden die fluisterend in haar oor gesproken werden. Het was lief, het was gemeend, het was té. 'Sst,' haar eigen stem hees, wilde zijn stem niet horen behalve in uitingen van genot, sloeg haar been over hem heen om haar lichaam omhoog te schuiven en met een gebogen rug em te zoenen. Haar armen naast zijn hoofd het bed, haar naakte onderlichaam geplaatst op zijn buik waarbij haar lippen aangestuurd door het stijgende verlangen zich nu iets ruwer bewogen. Wilde hem, zocht hem en vond hem bij elke aanraking. Haar lichaam bewoog zich omhoog, bewoog zich naar achter waarbij haar handen zijn gezicht omlijste en een van haar vingers doorgleden naar zijn nek om hem mee omhoog te trekken zodat hij in een zittende positie werd gedwongen. Hoop op haar knieën en zijn gezicht opgericht tussen haar handen proefde ze zijn lippen. Haar onderlichaam en buik tegen zijn borst aangedrukt en haar vingers die zich door zijn haar naar achter werkte. Soepeltjes werkte haar lippen zich los van die van hem, genoot van zijn aanrakingen waarbij haar lippen zich even tegen zijn voorhoofd drukte en haar armen haast beschermend langs zijn gezicht liepen met haar handen op zijn achterhoofd. Haar knieën langs hem heen op het bed gezet, haar lichaam vanaf daar in een rechte lijn omhoog tegen die van hem aan. Met een licht versnelde ademhaling bewoog ze haar bovenlichaam wat naar achter, richtte zijn gezicht weer op om zijn lippen tussen de hare te nemen, en haar lichaam langs die van hem langzaam te laten zakken. Met een trillende ademhaling die over zijn lippen naar buiten gleed, haar lippen nog tegen die van hem maar had de concentratie niet om de zoen te vervolgen voelde ze hem haast tergend langzaam door haar eigen slome zakkende beweging binnen dringen. Een zachte kreun uit puur verlangen dat eindelijk vervuld werd kantelde haar hoofd wat naar achter toen ze geheel op zijn schoot zakte en haar armen over zijn schouders gleden. Haar ademhaling had zich gelijkmatig versneld terwijl haar lichaam langs die van hem bewoog, had voor een moment haar ogen geopend enkel om zijn gezicht te kunnen zien en het beeld van eerst eruit te drijven. Haar armen die zich losjes rond zijn schouders hadden gevouwen en haar handen die gespreid op zijn gespierde rug lagen leken telkens even te verkrampen als haar lichaam weer onder een versneld tempo naar beneden zakte. Haar versnelde ademhaling kwam nu ongeremd over haar lippen, haar gezicht dicht bij de zijne waarbij elke stukje voorkant van haar lichaam tegen die van hem aan lag. Wilde geen afstand nemen als dat niet nodig was, wilde het contact niet verbreken.

Fhaha, je hebt gelijk! Dank u ^^
Zoo, ook weer vier dagen over deze post gedaan 8D

Hoezeer ze een persoon was met een groot zelfvertrouwen over geest, lichaam en vermogen bleef ze een vrouw. Terwijl ze hoog op haar knieën zat en haar armen om hem heen lagen in een haast beschermende manier voelde zijn armen die al even gewillig rond haar warme, naakte lichaam klemde niets anders dan prettig. Zoekend naar meer van zijn warmte alsof dat met hun verhitte lichamen nog mogelijk was drukte haar lippen zachtjes op zijn voorhoofd. Haar ogen gesloten om haar lippen weer de weg terug naar die van hem te laten zweven. Langzaam had ze haar lichaam laten zakken, streelde met de voorkant van die van haar langs zijn borst buik onder het vervullende genot dat de uitingen over haar lippen naar buiten bracht. Geheel liet ze zich zakken, genoot van de werkelijke aanrakingen overal, iets wat ergens niet genoeg was. Wilde hem tegen zich aan gedrukt hebben, meer dan nu. Wilde hem overal voelen, wilde haar ogen kunnen sluiten en weten dat elke aanraking die van hem was. Geheel de buitenwereld vergeten werd ze in dit alles gesleurd, haar ogen wazig in die van hem gericht. Duidelijk gericht op hun lichamen, hoewel ze haar blik niet uit die van hem kon trekken en haar armen om hem heen bleven liggen. Met haar versnelde ademhaling en brandende huid bleef haar lichaam langs die van hem wrijven, hun gezichten dicht bij elkaar en haar lippen die af en toe genietend en verlangend langs die van hem streelde zonder dat haar ogen weg dreven van die van hem. Haar versnelde ademhaling die langs haar van elkaar gekomen lippen streek, haar handen die zich op zijn rug telkens even verkrampte. Haar borst veerde telkens terug op het ritmische tempo dat ze naar beneden zakte, staarde al even geluidloos naast haar ademhaling in Savadors ogen. Kon haar gehijg niet tegengaan toen hij zijn lippen op die van haar drukte waarbij haar handen wat omhoog gleden om haar armen verder om hem heen te wikkelen en haar ogen te sluiten. Afgeleid door zijn plotselinge geluid stopte haar eigen adem voor een moment, in tegenstelling tot die van Savador. Haar handen gleden gretig en verlangend over zijn warme en vochtige huid toen achterover zakte en op zijn rug op het matras kwam te liggen. Haar handen waren over zijn lichaam gegleden, haar bovenlichaam nu wat naar voren gebogen waarbij haar handen op zijn buik lagen zonder haar bewegingen te stoppen. Ze wilde zijn lichaam weer terug, wilde hem weer tegen zich aan voelen en was het er ergens niet mee eens dat hij zo'n afstand had genomen. Zijn schuivende lichaam drong pas later door de afwezige mist, verlangzaamde haar lichaam tot een stilstand bij zijn hese gefluister. Alleen haar versnelde ademhaling over haar lippen was het geluid wat als antwoord kwam, boog zich naar voren om geruststellend haar lippen zachtjes over die van hem te laten strijken. Met haar handen op zijn borst, voelde de warmte van zijn lichaam die voor geen enkele remming zorgde. Haar ogen gesloten en haar kin wat opgetild liet ze zich tegen hem aan drukken om haar benen zachtjes om hem heen te laten glijden toen ze haar lichaam voelde hellen en ze even later op haar rug stil lag. Haar ogen opende zich om zijn starende blik hierbij gelijk te beantwoorden, haar lippen van elkaar en haar handen die van zijn borst af gleden nu hij boven haar hing. Langs zijn armen vouwde haar armen zich omhoog over het matras, waarbij haar lichaam zich onder hem uitrekte en haar knieën nog opgetrokken tegen zijn heupen aan drukte. Haar lippen kwamen weer in een geluidloze kreun van elkaar af, haar ogen die zich even leken te vernauwen terwijl ze terugblikte in die van hem zodra hij voort zette. Langzaam versnelde haar ademhaling weer, dreef mee op het ritme van hun lichamen waarbij haar voeten over de deken gleden en haar benen hierdoor langs zijn heupen en benen bewogen. Niet mogelijk om haar lichaam stil te houden onder die van hem, haar vingers die zich verwikkelde met de losse stof van het dekbed terwijl haar rug zich langzaam holde en haar borst de lucht in drukte. Zijn zwarte lokken streken over haar naakte huid bij elke beweging, kietelde haar en maakte haar ervan van bewust. Ongestoord bleef hij doorgaan, voelde ze telkens de nieuwe druk tegen haar lichaam van zijn heupen en een nieuwe vervulling van haar brandende verlangen. Haar vingers die zich verstrengelde met de deken en verkrampte voor een moment, haar kin die zich optilde en ze haar ogen sloot onder het hollen haar rug. Het was hoorbaar dat ze de kreun had proberen te onderdrukken, klonk hees en gedempt om hem proberen te verstoppen in een halve zucht. Haar knieën bewogen zich tot een hogere hoogte dan zijn heupen, haar voeten die eerst over zijn kuiten gleden kruiste zich nu achter hem om haar benen om hem heen te klemmen en haar heupen naar hem toe te kantelen. Ze had haar ogen gesloten in een reflex, had haar rug nog gehold toen haar handen die langs haar hoofd en zijn armen omhoog lagen en deken vast hadden deze los lieten en rond Savadors gespannen bovenarmen gleden. In de hese ademhalingen waren haar spieren aangespannen, verkrampte haar handen op zijn huid bij elk gevoel. Langzaam rechtte haar rug zich weer, gaf haar de mogelijkheid om weer terug op het bed te komen liggen en haar ogen gleden open om zijn gezicht te zoeken. Haar ogen zagen weinig, maar wat erin te zien was sprak meer dan ze hardop had kunnen zeggen. De warmte, het verlangen en het genot waren van haar licht kronkelende lichaam af te lezen. Haar benen om zijn heupen heen alsof ze hem geen enkele kant op wilde laten gaan, en alsof de rest van haar lichaam en ogen dit gevoel wilde versterken gleden haar handen van zijn bovenarmen naar zijn brede rug om ze hier te laten liggen. Haar armen lagen hierbij om zijn bovenlichaam, haar benen verslapte iets waardoor ze verstrengeld lagen tussen die van hem nadat ze wat van hem af gegleden waren. Haar handen trokken hem naar haar toe, haar hoofd kwam omhoog van het bed waarbij de golvende lokken even een vrijheid kregen om hun constant, golvende slag voort te zetten terwijl Neara's ogen met de wazige en geheel op hem geconcentreerde blik naar zijn lippen afzakte voordat ze ze sloot en de hare op die van hem drukte. Vergeten wie ze was, haar gedachtes stopgezet behalve de gene die zich inwikkelde met het moment, elke vezel en elke zenuw gefocust op de warmte en de aanrakingen. De warm ogende, oranjeachtige gloed van het kaarsjes lichte haar sneeuwwitte haren op, hun lichamen verwikkeld om elkaar heen waardoor het één geheel leek. De stilte voor de buitenwereld werd alleen verstoord door het geluid van schuivend stof en de geluiden van de liefde, het plaatje dat leek op twee mensen die elkaar eindelijk gevonden leken te hebben. De strelende handen van Neara lijkend op die van een hartstochtelijke erkenning van hem, en hoezeer Neara iedereen op een gepaste afstand hield om er geen schade aan over te houden was dit een moment waarbij haar handen en armen zich om zijn lichaam klemde alsof ze hem niet meer los wilde laten. Haar lippen die bij hem in de buurt bleven, waarbij haar gezicht langs die van hem streek in de bewegingen van genot of haar lippen die met die van hem speelde. Had geen controle meer over haar handen of lichaam, was in zijn spel en aanrakingen verloren gegaan en had geen weg terug meer gevonden. Ergens maakte het haar niet meer uit, wilde ze niets liever dan dat dit door zou gaan. Het gevoel van acceptatie was nu merkwaardig groter dan ze zich zo gauw met haar vertroebelde geest kon bedenken. Denken kon ze niet, enkel het registreren van alles wat er gebeurde en het nemen voor wat het was. Het warme, bezwete mannenlichaam op die van haar, de versnelde ademhaling van hem die de warme adem over haar huid liet strelen. Zijn lichaam en aanrakingen die haar vasthielden. Telkens als ze haar ogen opende na een uiting van genot of kronkeling van haar lichaam vond ze zijn gezicht. Haar handen hadden zich in hun bewegingen van zijn rug af laten glijden naar zijn borst, lieten haar vingers daar verkrampen voordat ze in zijn zij kwamen te liggen. Haar lippen van elkaar bij de hijgende ademhaling die haar borstkas op een snel ritme op en neer liet bewegen. Ze had de energie niet meer om haar stem laag te houden en kreunen te onderdrukken. Het remmende gevoel van langzamerhand afgezwakt tot een nietig en negeerbaar beetje. ‘Savador,’ het enige wat ze over haar lippen kreeg terwijl haar handen langs zijn borst en hals gleden en haar doffe ogen telkens verplaatste over zijn borstkas, gezicht en ogen.

Onder de warme golven die door haar lichaam heen stootte en zijn naam over haar lippen had laten gaan waren ook de oorzaak van haar ademhaling die nu hoorbaar door de kamer heen galmde, gezamenlijk met die van hem. Waren de oorzaak dat haar lichaam tegen die van hem drukte, haar ogen voor korte momenten deed sluiten en haar stem ongecontroleerd de kreunen deed vertalen in geluid. Haar handen verkrampte zich op zijn rug, haar wazige ogen schoten weer open om zijn gezicht te zoeken. Voor een moment was ze sprakeloos, zakte haar lichaam wat terug in het bed waarbij haar handen plat op zijn huid kwamen te liggen bij het moment dat haar ogen zijn gezicht vonden. De vallende tranen voelde ze amper op haar verhitte huid, en haar hand was al van zijn rug af gekomen voordat ze er over na gedacht had. Zachtjes kwam deze tegen zijn gezicht aan te liggen, streek haar duim de glijdende tranen aan een kant weg waarbij haar benen al even zachtjes tegen zijn heupen aan bleven glijden. Ondanks het beeld wat haar ogen vulde en de plotselinge vragen die in haar hoofd omhoog kwamen reageerde de rest van haar lichaam er maar half op. Haar spieren verkrampte, en voor een moment stootte haar adem naar buiten om haar knieën in een reflex tegen zijn lichaam aan te sluiten. Het verkrampende gevoel deed haar afleiden, hun stemmen die door de stilte heen sneden op het hoogtepunt waarbij haar lichaam zich nu geheel tegen hem aan drukte. Met een snel op en neer gaande borstkas opende haar ogen weer in de wazige gloed, voelde ze een moment later het gewicht nu echt op haar lichaam van zijn lichaam. Uitgeteld, vermoeid maar tevreden lagen haar handen op zijn gloeiende huid. Samen met haar versnelde ademhaling pompte haar hart het bloed met grote kracht door haar aderen, samen met het doezelige en tevreden gevoel dat zich langzaam in haar uitstrekte. Het zware mannenlichaam van Savador diende haast als bloedhete deken, maar nergens gaf ze aan dat hij van haar af moest gaan. Haar armen zachtjes om zijn schouders heen druppelde langzaam het laatste aanblik van zijn gezicht weer binnen. Haar lippen nog van elkaar verstrakte haar hart op de een of andere manier zich in haar borst, wilde weten waarom hij zo had gekeken en waarom ze zijn tranen nog op haar huid voelde. Aan de andere kant was er weer de stem die in haar gilde om het te negeren, desnoods weg te lopen of te gaan slapen. Haar ogen wazig gericht op het plafon, de stilte die alleen werd gevuld door hun hijgende ademhaling gaf haar teveel tijd om na te denken. Toch schoten haar ogen naar hun hoeken toen ze zijn lichaam voelde bewegen, sloten ze zich weer veel te snel bij het voelen van zijn lippen. Haar benen lagen nog warm tegen die van hem aan, haar knieën ietwat opgetrokken zodat het leek alsof hij niet de ruimte kreeg om van haar af te glijden. Toch gleden haar handen van zijn huid af en volgde haar ogen hem zonder enige tegen dwang toen zijn arm zich buiten het bed strekte. Nieuwsgierig, hoewel dit niet op haar kalme maar nog na genietende gelaat zichtbaar was volgde haar ogen het voorwerp in zijn hand. Even gleden de zilveren irissen bedachtzaam over de hanger, wist niet wat voor emotionele waarde ze aan de duur ogende ketting moest vestigen. Ergens was het nieuwsgierige gevoel in de overhand, maar stonden haar ogen haast vragend met de onwetendheid van wat zijn doel was met deze handeling. Haar blik bleef op de donkergroene steen hangen terwijl Savador zich terug draaide. Langzaam liet ze haar ogen naar zijn gezicht glijden bij het koude gevoel op haar huid toen de hanger met de ketting tussen haar warme buik en zijn warme hand werd verborgen. Doodstil bleef ze liggen, alleen haar ogen bewogen over zijn gezicht heen waarna ze in die van hem vestigde toen hun blikken kruiste. Onder zijn zachte stem die het onbegrijpende gevoel van binnen alleen maar groter maakte voelde ze de kou door glijden naar beneden. Langzaam druppelde de vragende toon in haar ogen door, het onbegrip erin vermengd toen de ketting weer stil lag. Pas toen haar ogen over haar eigen lichaam naar beneden gleden naar zijn hand op haar buik sloten de oogleden zich een stukje. De ketting had een sterke waarde voor hem, dat was alleen al duidelijk vanuit alles wat hij deed. Samen met zijn woorden en de plek waar de ketting lag gaf het een steek door haar emotionele diepste. In een drukkende stilte zag je langzaam de trekken rond haar gezicht veranderen. Van de kalmte die ze had uitgestraald tot de langzamere veranderingen naar een harde maar ietwat droevige uiting als je wist hoe die eruit zag op haar gezicht. Haar hand kwam op die van hem te liggen, om hem daarna van haar buik af te laten glijden en op haar ellebogen omhoog te komen. 'Geen lot of wonder is daar sterk genoeg voor,' met haar ogen neergeslagen onder de verharde trek op haar gezicht, gaf niet toe aan de pijn die weer tot uiting kwam achter het steeds zwakker wordende slot. Voor het ontwijken van de pijn die ze zichzelf alleen maar aan zou doen, en de samenkomst van dat met de pessimistische gedachtes die zich in de vele jaren hadden opgehoopt had ze zich nooit in de medische kant verdiept als het ging om haar lichaam weer te helen. Adopteren wilde ze niet, het zou haar teveel pijn doen om telkens het kind aan te kijken wat niet eens van haar was. Haar lichaam gleed onder hem vandaan waarbij haar voeten de grond aan raakte en ze rechtop zat met haar handen naast zich op het bed. 'Ik heb de hoop al een lange tijd geleden opgegeven,' haar woorden waren duidelijk, hij moest haar geen nieuwe hoop geven of deze zelf voor de korte tijd vasthouden. Het zou in haar ogen alleen maar teleurstelling brengen, zoals het haar al vele malen had gegeven. Met de natuurlijke gratie zette ze zich af zodat ze op haar voeten stond om met de vrouwelijke pas naar de deur te lopen die aansloot op de badkamer. Met de deur achter zich open latend haalde ze een hand door haar sneeuwwitte haren die nu weer kalmpjes rond haar schouders en gezicht golfde op de onvoelbare luchtveranderingen. Hier griste ze haar BH weer van de grond, alsof dat haar rede was geweest dat ze die kant op was gelopen. Nog even bleef ze met gesloten ogen staan, probeerde haar denderende hart en trillende handen stil te houden. Langzaam opende haar ogen zich weer, bleven wazig voor zich uit staren terwijl haar gedachtes weer de overhand namen. Ze was het persoon dat een te grote zelfvertrouwen had om door andere gekleineerd te worden, maar daarentegen was ze bijna te goed in het pijnigen van zichzelf. Als een oude veteraan in de wereld had ze veel gezien en gehoord, maar had ze zich op de meeste vlakken die haar het meest interesseerde haast nooit verdiept. Bang voor de pijn, bang voor het vaste bewijs dat er werkelijk geen ene mogelijkheid meer was. De precieze reden had ze nooit achterhaald waarom ze onvruchtbaar was, en verder dan verlangend een hand op haar eigen buik te leggen was ze nooit gekomen. In het schemerdonker liep ze weer langzaam terug vanuit de badkamer, nog naakt met een verhit lichaam waar ze ondanks dat ze het ergens tegen wilde gaan nog elke aanraking van hem op voelde. Met een soepel beweging streek ze een van haar lokken uit haar gezicht die zich meteen terug in het geheel liet golven waarbij Neara's ogen zich weer kalm naar Savador gleden. Nog in gedachte bij het feit dat, toen haar ogen op de tassen waren gevallen, ze zelf totaal geen kleding had. De BH gleed uit haar handen op het hoopje kleding, zette haar knie daarna weer op het bed waarna ze naast Savador onder de deken gleed. De deken alleen over haar heupen heen, had het te warm om zichzelf er geheel onder te laten verdwijnen. Met haar arm onder haar hoofd die omhoog gestrekt was en waarbij de huid werd gekieteld door de nu haast stilliggende lokken haar vestigde haar ogen zich op die van Savador. 'Ga maar slapen,' haar stem zacht, in de zachte gloed van de kaars was de vage glimlach op haar lippen zichtbaar hoewel haar ogen niet mee gingen.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:. ~ Ave diabolus ~ ____________________________________ Waarom dit geluk nooit zo lang mocht duren wist hij niet, evenmin dat hij wist hoe hij het gevoel in zijn binnenste moest noemen dat zich langzaam ontpopte naarmate het langer doorging. Het was als een laatste zonnestraal in zijn hart; warm, zacht. En het vertelde hem dat het allemaal goed zou komen, dat de dood niets anders was dan een overgang naar een geheel nieuw begin. Het samenvloeien van hun uitingen van genot, het liefdesspel zelf en het één worden met elkaar. Savador was van mening dat het iets wonderbaarlijks moest zijn als één enkel persoon voor dat nieuwe gemoedsinsprekende gevoel kon zorgen. Ongecontroleerd had het hem geraakt, een zwak punt op een zwakke plek. De opkomende tranen had hij er niet voor tegen kunnen gaan, hoezeer hij het ook gewild had. Huilen tijdens de seks was nu niet echt iets toepasselijks, vooral niet als het de man was die opeens in tranen uitbarstte. Maar hij was ervan overtuigd dat Neara er geen bezwaar tegen had en het enigzins wel kon begrijpen. Dat was al op te maken op het moment toen ze haar hand ophief en met haar duim zacht de tranen van zijn wang veegde. Een seconde later voelde hij haast al zijn spieren verkrampen en duwde hij zich met zijn tenen tegen het matras vooruit toen ze beide het spel afsloten. Zowel Neara als hij nu uitgeteld en nahijgend terwijl het fijne gevoel jammerlijk genoeg langzaamaan al begon weg te trekken. Zwaar ademend lag Savadors hoofd nu zijdelings op haar schouder in een positie waarin hij met zijn volle gewicht nog op haar lag. Zijn lichaam wat schuin over het hare, met één arm futloos uitgestrekt over haar buik. Zijn slangachtige ogen tevreden maar vermoeid, en de doffe blik gericht op haar gezicht. In de stilte konden ze alleen maar op adem komen, nog teveel ingegrepen door het na-effect van de bezigheden in bed. Zijn blik was nu op Neara's ogen gevestigd, die schijnbaar nadenkend naar het plafond staarde. Ergens hoopte hij vurig dat ze vond dat hij goed was, en dat het niet weer zo'n zelfde doorsnee spelletje was geweest zoals ze met alle andere mannen voorheen had gespeeld. Ergens wilde hij speciaal voor haar zijn. Op bevende armen duwde Savador zich een moment later van het matras omhoog, streek zijn hangende lokken weg en drukte nog een voldane kus op Neara's lippen. Meer als dankbetuigen dan nog eens extra van haar na te genieten. Hij helde daarna wat naar rechts om zijn arm over de rand van het bed te strekken. Zijn lichaam streken daarbij over die van Neara in de spieraanspannende bewegingen om bij de tas te kunnen, zijn ledematen en overige delen geheel haarloos zoals dat een vast kenmerk was in zijn slangachtige familie - behalve op de plekken waar het normaal was. Met de zilveren ketting waar hij heimelijk een absurd hoge waarde aan vasthield week Savador weer terug en liet het hangertje uit een hand ontsnappen om het smaragdgroene symbool Neara aan te kunnen laten staren. De zilveren slang om de smaragd was als een museumstuk voor hem, de enige nagelaten herinnering die hij van zijn moeder had. Niemand had het recht om het te mogen zien of aan te raken behalve hij. En nu, uit zijn eigen wil, ook Neara. Zacht had Savador de hanger als een beschermende en hoopgevende talisman onder zijn nog nagloeiende hand op de plaats gelegd waar Neara's vrouwelijke wonderorganen zich bevonden. Zijn blik zacht en haast al bijna vaderlijk zoals hij haar na zijn woorden glimlachend aankeek. De bleke hand die hij nog vrij had kwam vervolgens in beweging om lieflijk langs Neara's wang te strelen en haar golvende sneeuwwitte lokken uit haar gezicht te strijken. Maar de vertrouwbare en bijna lieve uitdrukking op zijn bleke gelaat leek als een spiegel te barsten toen Neara haar hand op de zijne legde en die samen met de hanger van haar af liet glijden. 'Geen lot of wonder is daar sterk genoeg voor,' luidde haar harde reden achter haar acties. De laatste tekenen van Savadors glimlach werden nu helemaal als sneeuw door regen weggespoeld en hadden plaats gemaakt voor een grote teleurgestelde emotie. Terwijl hij zich zwijgend ook wat rechter overeind werkte - met de ketting in een krampachtig gebalde vuist - sloeg hij somber zijn ogen neer. Waarom kon ze nu niet voor één keer hoop hebben? Waarom was ze altijd zo als het op dat punt aankwam? Het zou zijn laatste goede daad betekenen, maar Neara veegde het weg alsof het een laffe zinloze daad was. Hij wilde alleen maar goed doen, en het mogelijk maken. Stilletjes keek hij weer op toen Neara zich naar de rand van het bed draaide en haar voeten geluidloos op de grond plaatste. 'Ik heb de hoop al een lange tijd geleden opgegeven,' en dat betekende zeker dat nieuwe hoop onmogelijk nieuwe mogelijkheden kon brengen? Als Savador had geweten dat ze zo snel opgevend was wat dat probleem betreft had hij beter zijn mond gehouden. Zonder er nog iets verder aan toe te voegen stond Neara van het bed op en liep in haar typische gratievolle passen richting de badkamer waarbij ze hem alleen op het bed achterliet. Hij keek haar bedenkelijk na en voelde de woorden die hij haar wilde zeggen op zijn tong branden. Toch besloot hij om ze in te houden, het was geen doen om de hele sfeer nu weer te verpesten met zijn strenge preken. Zwijgend liet Savador zijn blik afdwalen naar de ketting in zijn bleke geopende hand. Er gleed een felle weerkaatsing van het kaarslicht over het gitzwarte oog van de zilveren slang. Het leek haast alsof het naar hem knipoogde. Hij slaakte een zachte zucht voor hij zijn hand weer sloot en zich langzaam op zijn rug weer terug op het bed liet zakken. Het zilveren koordje hing bijna in zijn gezicht zoals hij de ketting nu in liggende positie bekeek. 'Er zijn meer mogelijkheden dan je denkt, lieve Neara,' sprak Savador haar zacht toe vanuit de slaapkamer. Zijn blik was nog op de hanger gevestigd terwijl hij het zei, maar zijn hoofd draide even later wat opzij. Vanuit deze hoek kon hij door de deuropening van de badkamer kijken en had hij een goed beeld op Neara's spiegelbeeld. In de reflectie van de spiegel wierp hij haar even een veelbetekende blik toe, inclusief met een kleine glimlach, voor hij zijn hoofd weer terugdraaide. Zijn aandacht was op de draaiende hanger boven hem gericht zodra Neara de slaapkamer weer binnenkwam, die in de gloed van de kaars reflecterende lichtjes over de muren liet schieten. Bijna zodat het leek alsof hij zich koppig wilde houden en hij haar niet aan zou kijken tot ze zelf toe zou geven dat er heus nog wel een optie was. Maar in feite was het observeren van de ketting een stille nachtgroet naar zijn moeder in het hiernamaals. Hij keek niet naar Neara toen hij haar blik wel op hem voelde branden, zelfs niet toen ze over hem heen klom en zich half onder de dekens liet glijden. Pas toen ze naast hem lag zweefde Savadors vinger stil in de lucht en stopte abrupt met het aandrijven van de draaiende bewegingen van het hangertje. Zijn slangachtige ogen in de zilvergrijze poelen gericht die niet meegingen met de zichtbare glimlach op haar gelaat. In tegenstelling tot die van Neara was zijn glimlach wel echt. Een zachte kreun onderdrukkend wist hij zich vanuit zijn rug half op zijn zij te draaien en schoof over het matras met langzame bewegingen dichter naar Neara toe. De deken daarbij ook tot zijn heupen en de ketting in plaats van het op te bergen nog veilig in een hand. In een halve knuffel kwamen zijn armen stevig om Neara heen te liggen, zijn borst en onderlichaam tegen het hare gedrukt terwijl hij haar voor een laatste keer van vannacht nog even kroelde. Zijn hoofd bleef stil op het hare liggen op het moment dat ook de rest van zijn lichaam niet meer bewoog, zijn blik door het donkere onbelichte deelte op de muur van de kamer gericht. Alsof hij alles abrupt onderbrak om even goed en diep na te denken. Of gewoon een totale stilte te creëren. 'Geef me één reden waarom het jou niet gegund zou worden,' sprak hij zacht in haar oor doordat zijn mond zich er vlak bevond. Zijn adem streek zacht over haar huid en blies enkele haarpeilen zachtjes bij haar oor weg. Met dezelfde moedinsprekende glimlach week Savador weer terug om Neara aan te kijken. Zijn hand streek daarbij zacht over haar wang. 'Je bent een vrouw van decisies en gratie. Het komt er heus nog wel een keer van. Als je me op mijn woord wil vertrouwen?' zijn glimlach verbreedde zich terwijl hij de retorische vraag op een haast onschuldig klinkend toontje stelde. Voor hij Neara nog de kans kon geven om er iets op te zeggen hief Savador de hand op haar wang op en liet met een simpele vingerknip de kaars doven en de diepe duisternis de kamer overmeesteren. In het donker nestelde hij zich dichter tegen haar aan en liet zijn hoofd hoger in het kussen wegzinken zodat zijn kin ter hoogte van Neara's ogen kwam en zijn lippen maar een paar centimeter van haar voorhoofd waren verwijderd. Zijn armen sloten zich losjes maar beschermend om haar heen, alsof hij haar zelfs na hun intieme liefdesspel zo dicht mogelijk bij zich wilde hebben. Door zijn bijna onhoorbare ademhaling was het nauwelijks te merken dat Savador al snel genoeg wegzonk in een diepe slaap.

Zwijgend was ze terug komen lopen, had haar ondergoed op de hoop kleding laten vallen waarna ze het bed in gekropen was. Zijn terneergeslagen blikken en woorden niet beantwoord, het zou weer op een oneindige discussie uitlopen. Iets wat haast verdoemt leek in elk gesprek, waarin ze hun verschillende gedachtes en hun koppigheid met daar bovenop de verwonderlijke ego die ze beide hadden bij elkaar gooide. Ze had er geen energie voor, niet nu. De deken nu tot over haar heupen waarbij ze zich naast hem op het bed vleide en hem toesprak met een hernieuwde kalmte en rust die ze gevonden had. Op haar haast beleefde glimlach, om de rest te verbergen krulde zijn mondhoeken ook om. Ze merkte hoe haar ogen op hem bleven hangen, hoe ze het aan de ene kant prettig vond om zo'n menende glimlach te ontvangen. Ze bleef stilletjes op haar zij liggen, volgde hem haast nieuwsgierig met haar ogen toen hij in beweging kwam. Al gauw gleden zijn armen om haar heen, wierp ze zichzelf niet van hem af. Met haar handen tegen zijn borst waarbij haar armen tussen hun in opgevouwen waren nam ze onbewust zijn geur en warmte in zich op. Haast angstig hield ze vast aan het idee dat er een definitief einde aan zat, kon het drukkende gevoel hiermee onderdrukken om ook zelf eens kleinschalig van dit te genieten. Niet teveel, anders zou de goed opgebouwde verdediging muren afbrokkelen en zou ze kapot gaan onder zijn dood. Geborgen in zijn warmte en in zijn armen had ze haar ogen gesloten, genoot ze zonder het werkelijk te laten blijken van zijn armen om haar tengere lichaam. Tevreden en ontspannen lag ze naast hem, paste dit beeld volgens haar normale levenspatroon eigenlijk totaal niet. Zijn stem deed haar doezelige sfeer waarin ze zich omwikkelde wat weg waaien. Haar ogen opende zich een stukje, haar voorhoofd haast tegen zijn schouder en sleutelbeen aan waardoor ze naar beneden staarde en enkel de donkere en vage details van zijn huid zag in de schaduw van hun lichamen. Haar ogen schoten op toen zijn hoofd van haar af bewoog, werd door iets onzichtbaars gedwongen hem aan te kijken. Ze staarde hem enkel aan, probeerde met pure angst en geweld de pijn van binnen te vernietigen en weer terug te stoppen in de donkerste uithoeken van haar wezen bij het horen van zijn woorden. 'Omdat ik het zelf gedaan heb,' weerklonk haar zachte stem haast kleintjes en zacht in de plotselinge donker, bracht iets naar buiten zonder details die maar weinige van haar wisten. Het was haar eigen schuld geweest, het was haar eigen kracht geweest die het puin had laten rondslingeren en haar eigen straf geweest. Hoezeer de woede aanvallen ook in grote en sterke malen waren voortgekomen waarvan ze maar weinige spijt bij voelde, was dit de enige die ze wilde omdraaien. Gewoonweg om het feit wat ze zichzelf had aangedaan, een egoïstische daad van een nu wanhopige vrouw. Klein gemaakt door zijn vertrouwende glimlach, het vertrouwen die hij in haar leek te hebben die bij haarzelf ontbrak. Iets wat haar zou kunnen breken, een moment waarin het gemakkelijk had kunnen zijn om alles los te gooien en er later zo'n ontzettende spijt van hebben dat ze er meer pijn aan zou lijden dan zich nu niet te laten gaan. Haast gewillig liet ze zich tegen hem aan drukken, had haar ogen nog niet gesloten in het donker en staarde naar de contouren van zijn lichaam die alleen voor haar zichtbaar waren. Veilig terug in de warme armen van een man die er binnenkort niet meer zou zijn, waarbij het veilig was dit toe te laten op zo'n warme manier. Lichamelijk moe van daarnet ontspande haar lichaam tussen zijn warme lichaam, had ze de deken niet nodig om de warmte bij zich te houden. Langzaam en onwennig sloot ze haar ogen, merkte ze weer van zichzelf dat ze haar aandacht bevestigde op zijn hartslag en ademhaling. Een tik die ze had, die ze vaak kon uitzetten maar bij hem ergens niet wilde onderdrukken. Meegaan op zijn ademritme merkte ze dat hij in slaap was gevallen, het tempo was zo regelmatig en werd naarmate de tijd verstreek op de tikkende klok steeds dieper. Hij moest moe zijn geweest, iets wat haar niet verbaasde. Als ze niets had opgemerkt was ook zij kalm in zijn armen in slaap gevallen, maar de plots specifieke veranderingen in de lucht en de wind die zachtjes langs haar naakte huid streelde in de gesloten kamer deden haar ogen slaperig openen. Ze wist niet hoeveel tijd er was verstreken in haar dommelen, in het luisteren naar zijn kalmerende hartslag, maar toen haar wazige gezichtsveld wat optrok zag ze nog steeds zijn bleke huid van dichtbij. Zijn armen ontspannen over haar lichaam heen, drukte op haar huid maar voelde nergens onvertrouwd. Haar wenkbrauwen kropen naar elkaar, wilde haar ogen weer sluiten maar iets bleef in haar hoofd zoemen en dreunen alsof iets haar aandacht wilde. Vrouwe weerklonk een fluistering zo zacht dat alleen zij het kon horen, de trillingen kon voelen en de stem herkende. Met de half geopende ogen kroop er een glimlach op haar lippen, kropen de geamuseerde kriebels omhoog vanuit haar buik. Voorzichtig kwam ze in beweging, besefte dat ze geen keus had dan op te staan. Zijn armen gleden van haar af, haar ogen waren door het donker op zijn ontspannen gezicht gericht. Steunend op haar gestrekte armen bleef ze zitten, zijn ene arm die naar beneden was gegleden en nu over haar heup heen lag deed haar herinneren aan vroegere tijden toen hij waarschijnlijk zelfs nog niet geboren was. Stilletjes bleef ze zitten, vastgebonden in het moment met haar ogen op zijn gelaat gericht. Het leek zo onschuldig, hij leek zo onschuldig en volkomen ontspannen. Even verscheen er een vage maar tedere glimlach op haar lippen, waarbij haar wenkbrauwen wat naar elkaar toe kropen bij de vermoeide maar tevreden gevoelens. Een tweede streling langs haar huid, voorzichtig maar ergens licht dringend deed haar hoofd omdraaien om over haar schouder naar de lange en grote gordijnen te kijken. Haar benen gleden onder de deken vandaan, zijn arm van haar lichaam terwijl ze voorover boog en een van de badjassen van de grond af pakte. Terwijl ze deze aantrok liep ze zachtjes zonder enig geluid te maken naar de zware gordijnen. Haast voorzichtig duwde haar hand deze aan de zijkant wat opzij, om door de hoge schuiframen naar buiten op het balkon te kijken. De brede mannenrug, eeuwig gehuld in het pak met de handen in de strakke houding op zijn rug ineen geslagen, was het geen waar ze haar ogen meteen op richtte. Langzaam keerde de man zich om, stond naast een weekendtas waar hij zijn aandacht nu niet op richtte. Doodstil was Neara blijven staan, het glas tussen hun in en haar zilveren ogen opgericht naar die van de man. Het kalme gezicht van de man veranderde niet toen Neara met en kleine glimlach haar ogen neersloeg en ze de hendel van het moderne raam omzette zodat ze de deur zachtjes open kon schuiven. De man had nu zijn gehele gestalte omgedraaid naar haar, stond bij de rand van het balkon in de strakke houding en zijn kalme blik neergericht op de vrouw. Achter zich schoof ze de deur dichter zodat er een kier open bleef en de wind de gordijnen niet teveel op zou bollen en zodat ze nog naar binnen kon. De badjas dichtgeknoopt voor haar buik, haar hand nog op de zijkant van het raam terwijl ze opkeek over haar schouder naar de man. 'Dit was snel, een record gezien de omstandigheden,' de serene en kalme houding leek ze nu amper te hebben, het was duidelijk dat deze man geen statige en zakelijke houding van haar ontving. 'U weet dat ik u altijd weer zal vinden, waar u zich ook verstopt,' beantwoorde de man haar hoffelijk, bewoog zijn ene arm voor zijn buik waarbij hij zijn bovenlichaam naar voren bracht in een kleine buiging ter begroeting. 'Joseph, Joseph. Kan ik je ooit foppen?' weerklonk haar geamuseerde en zachte stem haast liefelijk, volgde hem met haar ogen toen de man zijn rug weer rechtte. 'Ik ben bang van niet, Vrouwe,' weerklonk het doodkalme antwoord, elk woord gezegd op een toon met respect. Langs Joseph heen liep Neara naar de balkonrand toe, nog geamuseerd door het feit dat Joseph nu pas verschenen was terwijl ze al lang had geweten dat hij haar alweer gevonden had. Hem kennende had hij de gehele middag en avond in een onzichtbare status rond het hotel gezworven om het ogenblik zo goed en passend mogelijk te maken om contact met haar op te nemen. 'Het is stil,' zachtjes weerklonk haar stem haast dromerig, vond de stilte duidelijk een prettig iets. Het gaf haar rust, er was weinig beweging van de grote organisme of menselijke creaties. Hoezeer haar geleerd was op alles te letten maar niet alles haar werkelijke aandacht te geven gaven dit soort momenten haar een extra ontspanning. 'U beweegt buiten uw patroon,' weerklonk zijn stem plots zacht, en toen Neara haar hoofd omdraaide om Joseph aan te kijken was de frons op zijn gezicht en de haast bezorgelijke trek in zijn koele ogen zichtbaar. Joseph was een man die haar had geholpen op de achtergrond zoals je het misschien kon noemen, haar bij had gestaan naast Airmid maar meer als butler dan als beschermheer. Maar in Neara's ogen was hij geen man, was hij niets vergeleken met een mens. Net zoals Azule, waarmee ze sinds het begin der tijd bij Airmid een band mee had gevormd was Joseph in haar ogen een beschermengel vanuit het Rijk der Winden. Afgedaald voor haar, een goddelijk wezen in de vorm van een mens. De enige die ze werkelijk kon vertrouwen. Ze voelde zich niet tot hem aangetrokken of afgestoten in de vorm van liefde als een partner, maar tot hem aangetrokken alsof hij het menselijke evenbeeld was van de lucht, haar partner voor het leven. Een wazige weerspiegeling van iets fantastisch, van alles wat haar dierbaar was geweest in het leven en wat ze nu met alles zou beschermen als dat van haar gevraagd werd. Het evenbeeld van haar vader, de bescherming van haar moeder, de kracht van de lucht en al het kleine wat ze in hem kan vinden bracht ze terug in dingen van haar leven. Joseph zelf wist waarschijnlijk van al dit, maar zijn verbondenheid met zijn werkelijke werk was te groot, daarnaast het respect wat hij voor haar had ging zo samen dat hij haar niets van uit haar hoofd sprak op een werkelijke manier. Geen van al deze beelden van Neara waren ooit hardop uit gesproken, maar de kern van alles was voor de hooggeplaatste butler iets wat hij wel degelijk doorhad maar altijd ontkende. Het verbaasde Neara dan ook niet dat Joseph deze woorden had gesproken, en de bezorgelijke blik in zijn ogen waar dit alleen maar vaag leesbaar was in samenhang met de rest van zijn uiterlijk deed een bevredigend gevoel ontstaan. 'Wat bedoel je?' weerklonk haar stem zachtjes op zijn woorden, de vragende toon er duidelijk in hoorbaar. 'Als ik zo vrijuit mag spreken, Vrouwe. Maar wat deed u deze beslissingen nemen?’ de haast pure verbaasdheid die vaak amper op zijn gezicht te vinden was, was voor Neara nu duidelijk zichtbaar. En ook hoorbaar, naarmate hij sprak werd zijn eerst zachte stem harder. Vergetend dat er in de kamer achter het glas iemand lag te slapen die hem eigenlijk niet hoorde te zien. ’Het is niets voor u om.. met andere mee te gaan en te lopen,’ ging hij verder in de figuurlijke vorm, hoewel ze dit enigszins ook in de werkelijkheid te vinden was. ’Ik had niet verwacht u aan te treffen in deze situatie,’ zijn woorden waren stekend voor Neara, waarbij ze terwijl hij sprak haar gezicht van hem afgedraaid had. De contouren van hun lichamen waren door het maanlicht als schaduwen op de gordijnen te zien, naast elkaar staand waarbij Neara een haast verlegen houding leek te hebben. In werkelijkheid staarde ze met een afgewend hoofd strak naar de grond, had gewild dat Joseph de snijdende woorden nooit gezegd had. ’Sorry, Vrouwe. Ik passeerde de grens,’ weerklonk Joseph zijn zachte stem verontschuldigend, waarbij hij in een nederige buiging wat naar voren boog. Hun schaduwen leken voor een moment hierbij samen te smelten, kon andere beelden oproepen dan er werkelijk gebeurde. ‘Het geeft niet,’ bracht ze haar antwoord fluisterend toen Joseph zijn rug weer rechte. Zachtjes kwam zijn hand op haar hoofd te liggen, richtte Neara haar zilveren ogen tussen een paar witte lokken op naar zijn gezicht. Hierop sierde een vriendelijke glimlach, eentje die hij niet vaak liet zien maar haar altijd als een klein meisje gerust stelde en weer deed opvrolijken. ‘Ik weet het niet,’ was haar al even zachte verzuchtende antwoord, haar gehele aandacht bij zichzelf waardoor ze de bewegingen in haar omgeving niet meer opving in haar bewustzijn. Een eerlijk antwoord, ze wist niet waar ze mee bezig was. ‘.. Het maakt toch weinig nog uit,’ vervolgde ze al even zachtjes, draaide zich weg onder zijn hand en staarde de nacht in over het balkon.

.:A b i i t .. e x c e s s i t .. e v a s i t .. e r u p i t:. ~ Ave diabolus ~ ____________________________________ Hij voelde de kilte over zijn naakte lichaam strijken op het moment dat Neara hem alleen achterliet op het bed, maar het mocht gelukkig niet lang duren voor ze weer terugkwam. Nog in liggende positie wierp Savador haar een liefkozende glimlach toe toen ze zich naast hem onder de dekens liet zakken. Maar half, zodat haar boezem zichtbaar bleef en ook zijn bovenlichaam nog werd onthuld. Langzaam was hij vervolgens in beweging gekomen, het gevoel van verlangen dat hij haar nog altijd dicht bij zich wilde hebben aanwezig. Zijn bleke gespierde armen gleden om haar tengere lichaam heen, drukten haar tegen zijn nog nagloeiende lijf. Zijn hoofd verplaatste zich dichter naar haar toe en even stak hij zijn neus zacht tussen haar lichte lokken om eveneens haar geur geluidloos op te snuiven. Hoe hij zich in zo'n korte tijd aan ieder klein detail van haar gehecht had; hij begreep het zelf nauwelijks. Haar slanke handen lagen tegen zijn borst waardoor zijn regelmatige hartslag waarschijnlijk sterk voelbaar voor haar was. Knuffelend en kroelend genoot Savador in stilte nog even na van het beëindigde moment van zojuist. Vurig hopend dat ze van mening was dat ze hem als speciaal beschouwde, want voor hem was Neara dat wel. Met zijn hoofd nu rustend op het hare sprak hij zacht in haar oor, probeerde haar nieuwe moed te geven waar ze waarchijnlijk toch niet in zou geloven. Maar het was het proberen waard. Hij wilde haar gelukkig zien. Langzaam week hij een momnt later weer terug om haar aan te kijken, een glimlach daarbij op zijn gelaat maar een zekere blik in zijn slangachtige ogen. Voelde het warme gevoel in zijn borst opwellen, en eigenlijk verwachtte hij geen reactie op zijn retorische vraag. Toch werd hem die verschaft, of het hem nu zinde of niet. 'Omdat ik het zelf gedaan heb,' klonk haar plotseling klein klinkende stem door de duisternis. Savador moest er even een aantal seconden over doen voor de woorden helemaal tot hem doordrongen. In dat moment keek hij zwijgend naar de contouren van Neara's mooie gezicht, maar werd zijn uitdrukking - gelukkig niet goed zichtbaar in het donker - op slag ernstig. Van de stricte blik ging het haast over naar een stille uiting van medelijden. Dat.. had hij nooit geweten. Hij kon nu wel begrijpen dat het gevoelig bij haar lag. Met het gevoel dat hij iets verkeerds had gezegd op het verkeerde moment kon hij haar alleen maar door het schemerdonker roerloos aanstaren. Waarom hij dat nu weer had moeten zeggen, weer een poging had geprobeerd te wagen om haar vertrouwen erin te schenken. Hoe stom het was. Terwijl zijn brein op volle toeren werkte om het weer recht proberen te zetten waagde hij zich weer dichter naar Neara toe en streek zacht met een hand over haar achterhoofd en sneeuwwitte lokken. 'Het komt wel goed,' fluisterde Savador haar zacht toe. 'Ze zijn tegenwoordig professioneler op medisch gebied. Het komt wel goed.' Meer wist hij er niet op te zeggen. Niet het beste argument om haar in nieuwe hoop te doen laten geloven, maar hij hoopte enigzins dat het Neara tenminste wat geruster kon stellen. Zacht schoof hij over het matras dichter naar haar toe om haar nogmaals alle warmte te schenken waar ze zo naar verlangde. Zijn lichaam haast als een warm kacheltje waar ze vrij was om zich er tegenaan te nestelen en zij die als extra kussen voor hem diende. Een totale stilte had zich al gauw door de kamer verspreid waardoor het warme en knusse gevoel voor hem alleen maar versterkt werd. Door het donker met halfdichte ogen concentrerend op de vrouw en alle aspecten naast hem, geluiden waar anders niet zo op werd gelet. Hun beide nu gekalmeerde ademhalingen en hartslagen, tekenen dat ze beiden aanwezig voor elkaar waren. Al gauw had de vermoeidheid van alle inspanningen en pijn vandaag Savador vermeesterd en in een diepe serene slaap doen laten vallen. Alles geheel op zwart en met onbesef van tijd, plaats en ruimte. Maar in de hand die naast Neara op het bed lag hadden zijn vingers zich nog steeds om de hoopgevende ketting gesloten. Niets merkend van kleine details die voor een wakker persoon - en zeker voor het gehoor van een Puffoonse - wel opmerkelijk waren. Daarvoor had hij zich veel te diep verloren in zijn eigen droomloze rust, alhoewel Neara wel steeds door zijn gedachten bleef zweven. Onbewust hopend dat hij haar ook in zijn dromen zou tegenkomen, zodat hij daar zijn moment met haar gewoon kon voortzetten. De trillingen van een stem die een fluistering op de bries van de wind voortbracht, normaal onmogelijk voor hem om te horen maar nu helemaal uitgesloten in deze diepe slaap. Zacht gleden zijn armen van haar af toen Neara langzaam overeind in het bed kwam, kwamen weer net zo zacht neer op het matras. Doordat ze zich oprichtte tilde ze automatisch de deken om haar lichaam wat mee, waardoor de lagere temperatuur in de kamer voor even als een vlaag voelbaar was voor zijn onderlichaam. Hij werd teder bekeken, maar Savador sliep vredig door. Een nacht waarin Asema of Elwin eens een keer niet de hele boel bij elkaar huilden, daar wilde hij eindelijk vol profijt van maken. Vooral nu hij zo vreselijk vermoeid was. De koude strelingen bij zijn onderlichaam maakte weer plaats voor warmte toen Neara opstond en de deken terugviel. Zwijgend in zijn slaap draaide Savador zich op zijn rug bij het gevoel van vrijheid nu hij het bed voor zichzelf had, en het zachte geluid van de lange zware gordijnen die een stukje open werden geschoven. Totaal geen besef van een onbekende en - voor hem - hoogst waarschijnlijk ongewenste aanwezigheid. Een tweede geluid ging door de kamer van de schuifdeur naar het balkon die voorzichtig geopend werd. Stemmen door de nacht die volgden. Onverstoord in zijn rust zakte zijn hoofd wat opzij in het kussen. Maar juist precies op het moment dat de ene stem zich wat leek te verharden in volume werd hij onopmerkbaar langzaam maar zeker weer terug naar de werkelijkheid getrokken. Het gebeurde zachtjes, maar nét iets te luid. Hij had een Shadraans gehoor, geen Puffoonse. Maar als het erop neerkwam sliep hij meestal licht en kon hij al wakker worden van het zachtste geluid. En ook nu, nu zijn diepe slaap begon af te zwakken. Net op het punt dat hij gevoel van besef weer bereikte. Langzaam openden Savadors ogen zich weer, zjn blik roerloos gericht op het plafond dat het eerste was wat hij zag. Daar bleef hij een paar seconden naar staren voor de oorzaak van zijn ontwaking als zacht gemurmel zijn oren opnieuw bereikten. Vreemd hoe het klonk en veraf dat het moest zijn, maar het was overduidelijk de stem van een man. Of tenminste van iets dat mannelijk moest zijn. Nog suf en licht slaapdronken draaide hij zijn hoofd op het kussen opzij in de richting waar het vandaan kwam. Twee scherp afgetekende contouren, als schaduwen door het maanlicht geworpen op de gordijnen, drongen tot hem door. Pas nu merkte Savador Neara's afwezigheid op, en de sterk overeenkomende details van de kleinere contour tegenover de andere. Zijn ogen knepen zich tot spleetjes toen hij zag hoe de schaduw van de vrouwelijke gedaante bijna verlegen ogend haar hoofd liet zakken. Uit ontzetting en verbazing tegelijk zakte zijn mond wat open en werd hij met een klap weer teruggeslingerd naar de alerte realiteit toen hij de twee contouren even samen zag smelten. Nog met zijn ogen halfdicht alsof hij niet kon geloven wat hij zag drukte hij zich op een arm overeind en bleef zijn blik roerloos gevestigd op het schaduwspel op de gordijnen. Bij Medusa! Godver! Godversegodverdomme! Hij kón het niet geloven, wílde het niet geloven. Alsof dat nog niet genoeg was durfde die vent haar nog eens aan te raken door een hand op haar hoofd te leggen. Zonder enige twijfels rukte Savador in een ruwe beweging de deken van zijn lijf, strompelde over het vloertapijt naar zijn badjas om die in een woeste gris van de grond te plukken. Zacht hinkend op een been schoot hij de kledingdracht aan en prutste gehaast met de ceinturen om die in een onhandige en slordige knoop vast te maken. Zodra hij het fatsoenlijk genoeg aanhad schoof hij de glazen deur met een luide klap verder open en stormde in zijn razernij naar buiten. In zijn slangachtige ogen laaiden figuurlijk de dodelijkste vlammen op, zichtbaar als furieuze blikkeringen over zijn doffe ooglenzen terwijl hij met een snelle benende pas op de man afschoot. De zoom van zijn donkere badjas wapperde zacht om zijn half onthulde melkwitte benen in de nachtbries, leek het woedende effect alleen maar te versterken. 'Mijn hele leven heb ik niets anders dan zielige mannetjes als jij gezien, liegend en bedriegend ongeacht de gevolgen en de zonden die eraan worden bevestigd. Ongeacht het feit dat het gebonden persoon van hogere stand is en contacten behoudt in het onderrijk. Schoolhoofd, opvolger; het beschikken over zulke titels lijkt geen enkel verschil te maken,' sprak Savador met een zacht bevende stem op zo'n rappe wijze dat het haast onnavolgbaar was terwijl hij de man naderde. Zijn bleke handen schoten naar de keel van de man als een onverwachte aanval van een slang, grepen hem strak bij de kleding aan de voorkant vast. 'Maar niet vannacht, zwakzinnige schurft!' Zijn schreeuw uit woede schalde door de nacht in het moment dat hij de onbekende man in zijn macht kreeg door zijn arm op zijn rug te draaien en hem zonder los te laten hard naar de reling te duwen met gevolg dat hij die in zijn maag kreeg. Om hem geen mogelijkheid van beweging te bieden drukte Savador zijn lichaam tegen de achterkant van de man en liet hem met hoofd en bovenlichaam ver over de reling hellen. 'Ik zou het kunnen doen, moet je weten,' sprak hij zacht dreigend in het oor van de man, duwde hem met zijn borst nog een stukje verder om hem de veelzeggende diepte vanaf het balkon te laten zien. 'Het enige wat daarvoor moet gebeuren is je een béétje verder te duwen. Daar zullen de overige tien vriendinnetjes die je ongetwijfeld her en der in je overlustige grip hebt vast niet blij mee zijn,' vervolgde Savador nog zachter terwijl hij de op de rug geforceerde arm van de man nog strakker naar zich toetrok.

Langzaam had ze zich op een kleine afstand van Joseph naar de rand van het balkon gedraaid, om haar ogen over de vredige nacht te laten glijden. Als een kalm schilderij waar je automatisch naar bleef staren terwijl je er alleen maar langs had willen lopen. De stilte van de nacht, met diens kleine geluiden was het geen wat haar rust gaf, een van de weinige dingen waarin ze naar zichzelf kon keren en de droomwereld in haar hoofd voor een moment werkelijkheid te laten worden voor haar ogen. Om de schaduwen te vullen met sprookjes, spannende geheimen en zwierige verhalen. Joseph had zijn armen weer naar zijn rug gebracht om zijn in witte handschoenen gestoken handen in elkaar te slaan. De man, in werkelijkheid een hoog opgeleide bodygard die in Neara's wanhopige ideeën was gevormd in het geen wat haar gedachtes er van maakte, hield zijn ogen op Neara gericht. Even draaide zijn kin een stukje, schoten zijn ogen naar hun hoeken op het zelfde moment dat Neara haar handen op de balkonrand legde en zachtjes zuchtte. 'Vrouwe,' weerklonk Joseph stem nog zachter dan voorheen, haast vragend. 'Ik weet het,' verzuchtte ze zachtjes, voelde hoe Savador uit bed was gesprongen en nu zijn weg maakte naar hun tweeën. Evenals Joseph was ze zich al van hem bewust, sterker weliswaar dan Joseph maar genoeg voor de man om te weten wat hem te wachten stond. Een tweede zucht rolde over Neara's lippen op het moment dat het gordijn met een ruk opzij geschoven werd waarna de glazen deur volgde en de half aangeklede Savador naar buiten stormde. In pure kalmte bleef Neara met haar rug naar het schouwspel staan, haar ogen strak en ontspannend ogend in de verte gericht. Joseph echter had zijn iets te kalme ogen op de woedende Savador gericht, leek zijn rug te rechten onder het slaken van een zachte zucht en hield zijn handen op zijn rug. 'Sir,' weerklonk zijn stem nog strak en hoffelijk tussen de razende woorden van de bleke man. Neara draaide haar hoofd een stukje, om over haar schouder ook naar Savador te kijken. Waar was hij mee bezig, waar had hij het over. Ze wist dat Joseph geen enkel gevaar zou liepen, dat de man slim genoeg was - en goddelijk genoeg was in haar ogen - om hem aan te kunnen. Joseph had de voorkant van zijn lichaam juist naar Savador toe gedraaid, alsof hij de man wilde ontvangen in zijn pure razernij. 'Savador,' weerklonk Neara's zachte en rustige stem, haar ogen nog op hem gericht alsof ze hem daarmee tot rede wilde dwingen. Het leek niet te helpen, de woordenvloed brak de innige stilte van de nacht. Enkel Josephs kin tilde wat op, hield zijn ogen in die van Savador gericht toen deze de kraag van zijn overhemd onder het jasje vastgreep en hem bijna de mogelijkheid van ademen ontnam. Als een ervaren lucht krijger was hij hierop voorbereid, had hij meerdere methodes om aan zijn zuurstof te komen als bij het geval, zoals hier, dat zijn luchtwegen werden afgesloten hij niet binnen vijf minuten het leven gaf. 'Savador,' weerklonk Neara's stem nu harder, haast boos toen hij zijn stem verhief. Ze bleef een mens dat het liefst problemen uit de weg ging als het nergens voor nodig was ze te maken of dat het kon worden verkomen. Boze hotelgasten die midden in de nacht werden gewekt door een woedende schreeuw was nou niet iets wat haar reputatie als leidster van een planeet goed deed. Vermoeid door zijn houding sloegen haar armen over elkaar en draaide ze haar lichaam naar hen toe om met haar achterste tegen de stenen rand te leunen. Joseph leek elke woedende greep en poging tot het pijn doen van hem van Savadors kant toe te laten. Zijn arm ging mee, draaide op zijn rug zodat er in de grootste gevallen geen mogelijke weg terug was. Een stap van zijn lange benen bracht hem tegen de rand aan, waarbij Neara zijn gezicht geïrriteerd zag vertrekken toen het steen in zijn maar duwde. Haar wenkbrauwen trokken naar elkaar toe in een plooi toen Savador werkelijk van plan was om hem over de reling te gooien. Als ze niet had geweten dat Joseph voor zichzelf kon zorgen had ze Savador nu van het balkon af geblazen, om hem misschien op het laatste moment nog op te vangen. Zijn dagen waren al geteld, letterlijk. Dus het zou onzin zijn om deze nog eens te verkorten. Zachtjes had Savador gefluisterd, waarbij de frons op Neara’s gezicht weg schoot maar een verhard gelaat achter liet. ‘Praat geen onzin, waar denk je wel niet over te praten,’ was haar stem zacht maar boos, waarbij Joseph zijn gezicht kalm naar haar toe draaide. 'Vrouwe?' klonk het vragend, alsof hij om permissie vroeg. Neara's hand kwam even uit haar ineen geslagen armen als een kleine wuiving waarbij ze haar ogen sloot om het haast ongeïnteresseerde gebaar af te maken, hoewel de geïrriteerde trekken van haar gespannen lichaam af te lezen waren. 'Geen andere mogelijkheid, is het niet?' voegde ze bij het handgebaar, waarbij Joseph knikte als teken dat hij het begrepen had. 'Het spijt me, sir,' richtte hij zijn aandacht over zijn schouder op de woedende Savador, zag ook in dat praten hen nu nergens bracht. In een soepele beweging, bijna vloeibaar als zijn lichaam bewoog kwam zijn andere hand op de reling te staan waarbij hij met een onmenselijke kracht opsprong. Zijn bovenlichaam knalde tegen die van Savador aan waarbij als hij zijn hoofd niet terug trok zijn schouder nog eens aardig hard tegen zijn kaak kon aan botsen, de krachtige sprong versterkt met de uistekende luchtbeheersing waar Akito nog iets van kon leren. Zijn arm bevrijde zich uit de greep, de sprong deed hem vele meters de lucht in vliegen alsof hij geen vleugels nodig had. Als een schaduw tegen de maan leek zijn lichaam even te zweven, zijn armen uit elkaar waarbij zijn jasje aan de onder kant mee veerde op de plotselinge luchtveranderingen. Haast sierlijk en alsof het hem totaal geen moeite kostte lande zijn voeten haast zonder geluid aan de andere kant van Neara op de balkonrand, zodat de vrouw tussen de twee mannen in stond. 'Savador, stop,' weerklonk nu Neara's stem, had haar lichaam voor Joseph gebracht in een sierlijke maar standvaste houding. Haar schouders naar achter, een houding waar gezag, gratie en afdwingend respect van te lezen was. Achter haar lande Joseph nu op zijn voeten terug op het balkon, om schuin achter haar te blijven staan en zijn in witte handschoenen gestoken handen weer op zijn rug in elkaar te slaan. 'Je moet dit soort fratsen niet uithalen, niet nu,' vervolgde ze haast streng, alsof ze een klein kind toe sprak. 'Ik heb geen zin om straks het Shadraanse bestuur te moeten gaan uitleggen waarom een van hun beste hotels aan diggelen is omdat jij zo nodig een gevecht moet aangaan met Joseph,' haar armen gleden sierlijk over elkaar, haar strakke gezicht leek langzaam te ontspannen in een warmere versie, hoewel de irritatie van zijn eerdere woorden die als belediging naar Joseph waren gesproken nog in haar krioelde. 'Hoewel het leuk was de kant weer eens te zien die je bij onze eerste werkelijke ontmoeting had, was hij zowaar weer onterecht. En ik wil je hierbij ook vragen Joseph niet zomaar van dingen te beschuldigen alsof hij een of andere simpele barganger is met in elke stad een andere vrouw,' langzaam stapte ze opzij om haar lichaam te draaien zodat ze uit de weg tussen hem en Joseph kwam. Haar laatste woorden weer met een koudere toon gesproken, hoewel haar houding nu losser leek en ze leek te hebben besloten dat ze geen zin had in getier. 'Dit is Joseph. Mijn persoonlijke beschermer, mijn.. Een man die in magiesterkte sterk in de buurt van Azule komt en beter vecht dan wie ik ook ken,' het laatste zacht gesproken maar als aanduiding dat hij niet weer moest proberen hem aan te vallen. 'Als het werkelijk kon zou ik zeggen dat het mijn vriend was,' haar glimlach waarbij ze haar gezicht en ogen naar Joseph toe draaide haast dromend en willend. 'U praat te hoog, Vrouwe. Ik ben enkel en alleen een schaakstuk in uw hand,' was het beleefde en ontwijkende antwoord van Joseph op haar woorden waarna hij zich op Savador richtte. 'Aangenaam, Savador Jaellvías Sathandiai. Oin de naam van de Heer der Duisternis met twee kinderen, een tweede baan als leraar vuurmagie en hoofdmeester op de school die onder de bescherming van mijn Vrouwe staat en in de naam van de Zeven is ontstaan,' zijn hand bewoog zich voor zijn buik waarbij hij zijn hoofd liet zakken samen met zijn voorlichaam om een lichte maar beleefde buiging te maken. Zijn taak als ondergeschikte, en in zijn ogen niets meer dan instrument in de handen van Neara, was het geen waar hij voor leefde. 'Ik denk dat we beter naar binnen kunnen gaan, voordat we mensen wakker maken,' Neara haar stem klonk weer ontspannen, evenals haar ogen die nu op Savador gericht waren. 'Kom,' met een hand op zijn schouder, waarna ze hem eigenhandig maar zachtjes richting de deur draaide waarbij ze haar andere hand op zijn rug legde en naar binnen loodste. Terwijl ze de zachte en warmere ondergrond van de vloerbedekking voelde sloot Joseph achter hun de schuifdeur en de gordijnen waarna het lichtknopje uit zich zelf leek om te slaan maar een knus en warm licht spreidde in de kamer van de kleine bedlampjes op de kastjes naast het hoofdeinde. Zachtjes leidde Neara Savador naar het bed, om hem daar te laten en hem met een zachte druk op zijn schouders te dwingen te gaan zitten. Voor hem bleef ze staan, keek op hem neer met een haast moederlijke zucht hoewel er een vage glimlach op haar lippen rustte. In Joseph zijn hand hing de tas, die duidelijk voor Neara was bedoeld nog nu hij netjes aan de zijkant van de kamer in houding bleef staan. Getraind om niet op te vallen maar er te zijn als het nodig was. Evenals Neara in haar vroegere status, hoewel zij het zichzelf dwong aan te leren om Airmid van dienst te zijn en hij het had geleerd om zijn werk te kunnen voltooien. 'Zet maar op een stoel neer, Joseph,' zonder om te kijken had ze tegen de in pak gehulde man gesproken, die haar woorden meteen uitoefende. Langzaam zakte ze door haar knieën voor Savador totdat deze de grond raakte en haar handen een paar zwarte lokken uit zijn gezicht streken. 'Waarom maakte je zo opgefokt?' haar vraag meer retorisch gesteld, schudde zachtjes haar hoofd onder de onvermoeibare ogen van Joseph die elke beweging van haar leek waar te nemen. Soepel kwam ze weer omhoog, om bij Savador weg te lopen en om het bed heen in de badkamer verdween. Voor een moment bleven de mannen samen achter in de kamer, terwijl zij een washandje onder de kraan legde en zich stil hield.