stagiaire aardemagie in studie

Yamato liep langs de rijen boeken met op zijn gezicht een brede grijns, hij was hier aangekomen als stagiaire en eindelijk aangenomen, maar daarmee was de spanning nog lang niet ten einde, als hij hier ooit zijn stage af wilde maken en leraar wou worden, dan zou hij natuurlijk wel zijn leraar moeten helpen en genoeg kennis op moeten doen. Met dat tweede deel was hij de het moment bezig, maar het was ook wel zijn vrije dag, dus naast wat studieboeken over magie, leraarmateriaal en psychologische boeken had hij ook gewoon wat leesboeken uit de bieb onder zijn arm gestoken. Het was pas zijn eerste week hier, maar hij zou het waarschijnlijk binnenkort wel ergens nodig hebben, zowel de studie als de ontspanning, dus ging hij zitten en begon te lezen, een notitieblok naast hem en een aantal boeken voor hem uitgespreid. Misschien zou hij de lerares zelfs kunnen helpen door een les in elkaar te zetten, laten zien dat hij potentieel had, dus begon hij door de boeken te bladeren en notities te maken. Even later zag hij een schaduw over zijn boeken heel vallen, al drong het besef dat er daadwerkelijk iemand achter hem bleef staan pas tot hem door na een paar seconde en dus zette hij een glimlach op en draaide zich om om te kijken wie er achter hem stil had gehouden en om te kijken of hij misschien iets kon doen voor diegene

Ze was niet zo vaak in de bibliotheek te vinden, behalve die éne keer dat ze moest blokken voor haar geschiedenis examen. Ze kon het boek nu nog uit haar hoofd opsommen, alle doodsaaie feiten over veldslagen en ruzies tussen planeten. Boring! Wren kwam er dus nauwelijks, maar nu had ze boeken nodig, voor haar studie, opnieuw. Of eventueel een leesboek tegen de ultieme verveling. Ze had ontzettend veel zin in het weekend; dan zou ze met Waylon naar Puffoon gaan. Ze kwamen allebei van Puffoon en ze vond hem wel aardig, meer dan aardig, al zou ze dat niet zomaar zeggen. Op dat punt was Wren nogal gesloten. Stel dat hij haar niet zou moeten? Ze slikte. Gewoon boeken gaan zoeken! Ze moest voor een keer boeken over aardemagie hebben, omdat ze daar nog niet zoveel van snapte sinds de laatste les. Hé, waar was dat boek nu? Terwijl ze met haar vinger langs de kaften gleed merkte ze dat er een boek omgevallen was; het boek wat zij zocht was weg. Vlakbij haar zat een jongen, met verschillende boeken. Ze probeerde terloops haar blik op het boek te laten vallen, maar moest wat verplaatsen om het echt goed te zien. Leek wel op wat ze nodig had.. Hé, nee! De jongen had zich omgedraaid en keek haar met een glimlach aan. 'Ehm.. hoi,' zei ze snel, om niet zo dom over te komen. 'Mag ik vragen wat voor titel je boek heeft?'

Yamato keek bij het omdraaien naar een meisje waarvan hij gokte dat ze in de vijfde klas zat, ze groette hem snel en vroeg hem wat de titel was van het boek dat hij voor zich had. De leesboeken die hij had gepakt lagen nog dicht op de hoek van de tafel en de titel daarvan had ze zo kunnen lezen, dus ging hij ervan uit dat ze op een van de boeken aardemagie duidde die voor hem lagen, al lag er een van de drie nog dicht. Hij tikte op het linker boek en zei "De kroniek der aardespreuken" waarna hij op het andere boek tikte en zei "Modern gebruik van aardemagie" hij keek het meisje weer aan en vroeg "Was je toevallig op zoek naar een van die boeken?". Als ze boeken zocht om aardemagie beter te beheersen dan was het misschien beter dat hij ook meteen zijn eigen hulp aan bood, bovendien was het helpen van leerlingen ook een taak van de stagiaire en dit was dus een kans om dat meteen ook toe te passen. "Als je hulp zoekt met aardemagie kan ik je misschien namelijk ook wel helpen" stelde hij dus ook meteen voor.

Nu moest ze natuurlijk weer op gaan biechten dat ze het niet snapte, en nog wel aan iemand die stagiaire was. Voor een leraar zag hij er nogal jong uit, maar weer te oud voor een leerling. Of ze was totaal blind en zat er helemaal naast. Best mogelijk, aangezien ze niet zo wakker was. Omdat ze te laat was opgestaan had ze vanochtend koffie over moeten slaan en zo een broodnodige hoeveelheid cafeïne gemist. Ze was er niet aan verslaafd, maar op lange lange dagen als vandaag had ze het wel nodig. De jongen vertelde de titels. Damn, de kroniek der aardespreuken had ze nodig! 'O,' zei ze wat meer mompelend. Ze kon hem toch niet uit zijn werk gaan halen? 'Nou, ja, eigenlijk wel,' bekende ze. Daarna bood hij zijn hulp aan. Dat was wel aardig! Meestal deden mensen dat niet voor haar, maar misschien was hij een stagiaire. Dan was het wel weer logisch. Wren schoof een stoel achteruit en ging zitten, nogal op het randje. 'Als je dat zou willen doen.. Nou, ik snap helemaal niets van de stof die we gisteren met Miss Delaija behandeld hebben. Het ging over.. het beheersen en vormen van aarde ofzo, maar dat weet ik al niet eens meer.' Met een mismoedige zucht schoof ze de stoel wat verder aan en deed een poging het boek ondersteboven te lezen.

Het meisje antwoordde dat ze inderdaad naar een van de boeken die Yamato nu voor zich had had gezocht al zei ze er nu niet bij welke van de twee. Het meisje schoof na zijn voorstel een stoel naar achter en nam plaats op het puntje ervan waarna ze verder in ging op zijn aanbod. Ze legde uit waar ze moeite mee had en Yamato dacht even na. Hij had de les van gister niet bij kunnen wonen al vond hij dat zelf ook wel jammer, hij had net vandaag zijn eerste les bijgewoond en wist dus niet precies wat er besproken was. Na de uitleg van het meisje kon hij echter wat meer. Het beheersen en vormen van aarde, dat kon Yamato wel uitleggen, ondertussen bladerde hij ook in het boek om het goede stuk daarover erbij te zoeken en liet daarvan de schetsen die er bij stonden zien waarna hij vroeg "Je lijkt me geen type voor aardemagie, beheers je nog een andere magie beter?" als Yamato dat wist kon hij misschien aan de hand van die andere magie ook wel uit leggen hoe het ging met aarde, dat zou voor het meisje ook handiger zijn dan het compleet nieuw aanleren van deze magie.

Ze ging nog wat verder op de stoel zitten, omdat ze er anders waarschijnlijk vanaf zou glijden. Iets wat haar behoorlijk gênant en stom leek, plus pijnlijk. Nee dankje! De jongen begon te bladeren in het boek, duidelijk op zoek naar het goede stuk. Ondersteboven kon ze maar voor een deel zien waar hij nu was, en het was nog niet bij het vormen van aarde. Behalve als 'voor gevorderden' ook voor klunzen als zij gold. De jongen vroeg ondertussen nog wat. Wren knikte. 'Helemaal goed gezien. Ik kom oorspronkelijk van Puffoon en de magie die ik beheers is Luchtmagie, en Vuurmagie.' vertelde ze. Wat hij daar mee moest wist ze niet precies, maar daar zou ze nog wel achter komen. Ze streek haar haren achter haar oor en gaf op om mee te lezen, omdat haar ogen er pijn van begonnen te doen en omdat hij de bladzijden te snel omsloeg. Hé, misschien was het wel handig als ze zijn naam wist? 'Ik ben Wren Máraz, trouwens. Mag ik vragen wie jij bent?' vroeg ze, toen ze dacht dat hij even niet al zijn aandacht nodig had voor het zoeken van stof om haar te helpen. Om eerlijk te zijn was ze wel benieuwd.

Yamato keek Wren aan terwijl ze ging verzitten omdat de beweging zijn aandacht had getrokken en bladerde toen verder, hij had net bij een gevorderde vorm van verplaatsing met aarde gezeten, iets wat je simpelweg ook een vorm van teleportatie kon noemen al was het veel beperkter dan dat, Het was een van de weinige vormen van aardemagie die hij niet erg goed beheerste en dus had hij er wat over willen lezen, maar verantwoordelijkheid als stagiaire kwam wel voor dat. Wren gaf antwoord op zijn vraag, Puffoons dus met magie in zowel vuur als lucht, dat was mooi, aan de hand daarvan kon hij het wel uitleggen, vooral lucht was perfect aangezien je daarmee de vorm constant moest veranderen om er mee te kennen werken. Hij gaf een knik dat hij het begreep en stopte met bladeren, hij was bij het goede deel aangekomen en draaide het boek richting het meisje toe. Ondertussen stelde ten meisje zich voor, Wren Máraz, handig om te onthouden aangezien ze les aardemagie scheen te volgen en hij haar dus wel vaker zou zien. "Mijn naam is Yamato Kaze, ik ben de nieuwe stagiaire aardemagie" beantwoorde hij de vraag van Wren. Ondertussen tikte hij met zijn vinger op het boek om haar aandacht daarnaartoe te lokken. "Je vroeg je waarschijnlijk af waarom ik naar je magie vroeg toch? Dat is omdat alle magie in principe op hetzelfde gebaseerd is, de manipulatie van de energie in elementen, daarom heb je in principe de mogelijkheid om elk element te beheersen, al verschild het per persoon hoe goed. Zelfs iemand met aanleg voor alleen duistere magie kan in principe lichtmagie beheersen." legde Yamato uit al merkte hij dat hij iets af dwaalde "In elk geval is het principe dat als je met één element al een bepaald iets kan je dat in principe ook met een ander element kan. Dus als je het manipuleren van de vorm van een element bij vuur of lucht kunt, dan kan je dat in principe ook bij aarde" vertelde hij zo goed mogelijk. Of Wren hem snapte of niet zou ze waarschijnlijk zelf wel aan geven en daarvandaan kon hij dan verder werken

Wren knikte naar de jongen die zich voorstelde als Yamato. Ze zou hem vast nog wel eens tegenkomen, niet? Na wat zoeken draaide Yamato het boek naar haar toe, zodat ze het eindelijk kon lezen. Misschien best wel levenloos, dat ze dat al geprobeerd had, maar goed. Problem Solved. Ze hoorde het getik van zijn vinger en richtte haar blik bijna automatisch op die pagina. Daarna knikte ze. Mind Reader? Dat was creepy. Of ze moest haar pokerface drastisch aanpassen.. iets wat veel waarschijnlijk was. Ze luisterde aandachtig naar zijn uitleg, voor zover dat lukte. Bij zijn laatste zin dwaalde ze wat af, maar richtte haar aandacht weer op Yamato toen ze iets interessants hoorde. Langzaam knikte ze. 'Dus zoals ik de lucht aanpas of vervorm, zo kan dat ook met aarde? Maar dan moet je toch wel op andere aspecten letten?' Anders had het haar toch wel moeten lukken? 'Maar aarde is zo anders dan lucht.. zoveel zwaarder, massiever,' bedacht ze toen, iets wat heel logisch was. Het was vreemd om te bedenken dat dat hetzelfde werkte, hoewel accepteren haar een stap verder zou brengen. Vragend keek ze Yamato aan. Hij kon in ieder geval uitleggen.

Yamato had wel gezien dat Wren probeerde te lezen en had daarom dus het boek maar voor haar goed gelegd, daarom had hij ook het goede hoofdstuk uitgezocht en als ze wou dan zou hij het zo ook wel aan haar mee geven, zelf zou hij later wel wat meer lezen, daar had hij wel de tijd voor en bovendien was dat boek niet noodzakelijk geweest voor wat Yamato moest doen als stagiaire. Langzaam knikte Wren na zijn uitleg en haar reactie daarna was vrij verwacht en wel logisch al was wat ze zei niet correct. "Is het niet gewoon zo dat juist omdat jij je over dat soort dingen zorgen maakt dat het niet lukt?" vroeg Yamato aan haar, al wist hij heus het echte antwoord op die vraag wel, haar reactie was het opsommen van de grote verschillen tussen lukt en aarde, Yamato knikte, het was begrijpelijk om er zo over te denken, vroeger had hij dat zelf waarschijnlijk ook gedaan, maar die verschillen maakte in praktijk tijdens het gebruik van magie weinig uit, maar om dat te snappen was wel wat uitleg nodig, gelukkig was hij die wel bereid te geven. "Je hebt gelijk, aarde is zwaarder en massiever dan lucht, maar de vervorming die je maakt is hetzelfde, lucht kun je met magie ook zwaar maken en dicht terwijl elke luchtmagican het nog kan beheersen, maar een aardmagican kan ook een lichte holle steen goed beheersen, het is enkel een kwestie van wat je zelf denkt dat onmogelijk is" legde hij uit terwijl hij onder tafel in zijn tas zocht naar een steen. Toen hij het ding gevonden had legde hij het met een tik op tafel. Het was een vrij grote steen, een die Yamato vaak bij zich had ten demonstratie om een hele specifieke reden, al was de reden dat hij die nu bij zich had puur omdat hij de gelegenheid nog niet had genomen zijn tas, waar ook nog persoonlijke bezittingen in zaten, lee te ruimen en te ordenen. "Ik geef je wel een voorbeeld, denk je dat je deze steen makkelijk op zou kunnen tillen? Ook met enkel aardemagie?" vroeg hij haar waarna hij naar de steen wees die hij op tafel had gelegd. Die was zo groot dat zijn beide handen hem niet konden omsluiten, maar ondanks dat die er zwaar en solide uit zag was dit een van de lichtste steensoorten in het sterrenstelsel, zo licht dat je hem eigenlijk makkelijk met een vinger op kon tillen als je de steen er op kon laten balanceren.

Yamato kon in ieder geval uitleggen, wat volgens Wren een dikke plus was. Anders snapte ze er nog steeds niets van en dat was nu niet haar bedoeling. Hij draaide het boek naar haar toe en maakte een rake opmerking. Wren fronste even en begon met het medaillon om haar hals te frummelen. Daarna zuchtte ze zachtjes en knikte lichtjes. 'Ik denk dat dat het is,' verzuchtte ze. Waarom hadden de mensen die ouder waren bijna altijd gelijk? Behalve Savador dan; Siri was geen nutteloze haarbal! Haar kat was tenminste beter dan zo'n glibberige, oude slang. Puh. Wren concentreerde zich weer op Yamato en het boek. Ze keek even bedachtzaam en probeerde zijn woorden met haar tegendraadse karakter toch te accepteren. Jammer dat ze het onmogelijk vond.. nou ja, als ze nu haar gedachtegang kon veranderen, dat zou al een heel stuk helpen. Dat werd oefenen. Alweer. 'Oké,' zei ze, wat een teken was dat ze het al gedeeltelijk geaccepteerd had. Plots haalde Yamato een steen tevoorschijn en vroeg haar wat. Wren keek naar de steen met een lichte frons. 'Ik zou hem ook met Luchtmagie op kunnen tillen,' zei ze, niet alleen met aardmagie natuurlijk.. Maar het ding zag er zo zwaar uit. Bijna automatisch gaf ze toe aan haar nieuwsgierigheid en sloot haar slanke handen om de steen, voor zover dat ging dan. Maar waar haar brein een enorme krachtinspanning gecalculeerd had, vloog het ding bijna letterlijk de lucht in. Snel klemde ze het wat steviger vast, om het niet uit schrik los te laten. 'Die is licht!' zei ze verbaasd. Zo'n steen had ze nog nooit gezien! 'Is dat wat je bedoelt met het licht zijn van steen en het zwaar zijn van lucht?' vroeg ze daarna, om het zeker te weten.

Wren accepteerde zijn woorden en gaf aan het te snappen. ze begon over haar luchtmagie en dat ze daar de steen mee op zou kunnen tillen, maar dat was nu niet het punt sinds dit over aardemagie ging. Yamato onderdrukte een lach die Wren waarschijnlijk toch niet op zou merken van verbazing toen ze reageerde zoals vrijwel iedereen de eerste keer deed dat ze in aanraking kwamen met deze steensoort. Natuurlijk had ze het gewicht ruim onderschat en vloog de steen bijna door de lucht waarbij Yamato natuurlijk ook wel wat aardemagie klaar had voor als het fout zou gaan, gelukkig gebeurde dat niet, maar de schrik zat er wel in bij Wren al was verbazing altijd sterker gebleken. Ook Wren reageerde verbaasd. Bij haar vraag knikte hij en zei "Inderdaad, al is het hele symbool van de steen dat iets niet altijd is als het lijkt. Dat geld voor voorwerpen en natuurlijk personen, maar ook voor magie. Ondanks dat de verschillende soorten magie totaal anders lijken zijn ze op dezelfde principes gebaseerd" legde Yamato uit waarbij hij Wren rustig aan bleef kijken. Hij had nog altijd dezelfde vriendelijke glimlach op zijn gezicht en liet ondertussen Wren even het boek en de steen bekijken, maar na een tijdje vroeg hij toch "Heb je zin om die oefening uit de les zelf opnieuw te proberen?". Als ze ja antwoordde dan zou hij met aardemagie wel wat aarde oproepen, zo niet dan zou hij vragen of ze nog meer hulp nodig had of het anders snapte.

Ze legde de steen maar snel terug, voor ze het ding zou laten vallen. Yamato legde ondertussen wat uit en Wren knikte even, probeerde de woorden te onthouden. Toen begon ze in haar tas te rommelen. 'Even noteren,' verontschuldigde ze zich. Snel viste ze een pen en een notitieboekje uit haar tas, waarna ze snel opschreef wat er gezegd was. Magie --> verschillende vormen. Uiterlijk maakt niet uit.. Van dat soort korte, samengevatte samenvattingen waren haar stijl. Kort, korter, kortst. Nou ja, het kostte haar een paar regels, omdat haar handschrift redelijk groot was. Niet enorm maar ook niet zo'n priegelig handschrift als sommige mensen hadden. Dan kon je niet eens meer lezen wat er op drie regeltjes gepropt stond. Yamato stelde voor om de oefening nog eens te doen. Wren sloeg het schriftje weer dicht en legde haar pen erop. 'Kom maar op,' lachte ze, hoewel het misschien wat brutaal klonk. Ze had wel zin om erin te oefenen. Aarde was immers niet half zo eng als vuur, het was misschien wel zwaarder, maar niet ontvlambaar. En dat was alles wat je ervoor nodig had om haar ervan te overtuigen dat het element niet zo gevaarlijk was als vuur.

Tijdens zijn uitleg werd ondertussen de steen weer rustig door Wren op tafel gelegd. Daarna verontschuldigde ze zich ietwat onnodig om notities te maken waarna ze rustig bevestigde dat ze inderdaad best wou oefenen. Yamato knikte rustig en was blij met haar enthousiasme. Hij borg de steen op en bedacht ondertussen wat het makkelijkste zou zijn om de oefening mee te doen, zand zou waarschijnlijk ideaal zijn gezien het luchtelement van Wren al wist hij niet zeker of er wel genoeg in de buurt lag. Yamato riep een beetje magie op er tikte een paar keer met zijn hiel tegen de grond waarna hij zijn magie zijn werk liet doen en uit de nabije omtrek al het zand naar een plek riep. die plek de plaats waar Yamato net met zijn hiel tikte zijnde. Een kleine tel later lag er tot blijdschap van Yamato al genoeg om te te werken en dus trok hij het magie de tafel op waar het in een klein hoopje bleef liggen. Yamato lachte en zei tegen Wren "begin maar als je er klaar voor bent, ik zou graag eens willen zien hoe het nu gaat". Hij bleef ondertussen zo beleefd en vriendelijk mogelijk en wachtte erna op de reactie/poging van Wren

Gelukkig, hij had niets tegen mensen die bar slecht waren in aardmagie en wilde haar het zelfs leren. Dat was wel te verwachten van een stagiaire, maar je wist het nooit zeker.. Zij had in ieder geval heel wat valse mensen gekend, die ze liever niet opnieuw tegen wilde komen. Ze keek even naar Yamato's voet, die eerst nogal onnuttig op de grond leek te tappen. Tot er opeens zand naartoe kwam. Aah, een geinig trucje.. Wren was even jaloers, dat wilde zij ook wel kunnen. Veel oefenen, veel, heel veel oefenen. Trouwens, goed in dat soort magie zou ze nooit worden.. Het zand kwam in een klein hoopje op de tafel terecht, waar Wren er even naar keek. En nu? Wat onzeker hief ze haar hand en hing die boven het zand. Ze keek Yamato maar niet aan, anders zou hij waarschijnlijk wel doorkrijgen dat ze het niet echt kon. Toch wilde ze het proberen. 'Dus..' mompelde ze zacht in zichzelf, waarna ze wat met haar vingers bewoog. Het zand begon te bewegen, ging dichter tegen elkaar en werd harder, alsof ze er steen van wilde maken. Ook het plan, al viel het zand weer uit elkaar toen ze haar hand weghaalde. Ze wierp even een blik op het zand die had kunnen doden als het zand geleefd had, maar dat was niet zo en het haalde dus bar weinig uit. Vriendelijker keek ze naar Yamato. 'Kun je zeggen wat ik fout doe?'

Yamato keek toe hoe Wren ietwat onzeker begon met de oefening door haar hand boven het zand te houden en haar vingers te bewegen. Yamato bleef toe kijken hoe het zand gehoorzaamde en zich tegen zichzelf aan verhardde, dat begon in elk geval wel heel goed te lijken op exact wat de bedoeling was, maar dat idee viel uit elkaar toen het steen weer in zand uit elkaar viel. Alsnog was het een goede poging, beter dan hij zo verwacht had. Wren staarde bijna dodelijk naar het hoopje waarna ze naar yamato keek en hem vroeg of hij haar kon vertellen wat ze niet goed deed. Yamato dacht een klein moment, zijn gedachten af gaand met de mogelijke oorzaken tot het probleem en streepte die af tot er nog maar twee mogelijkheden waren waarvan de eerste veel waarschijnlijker was sinds hij net waarschijnlijk de tweede mogelijke oorzaak bij Wren had helpen verdrijven (ongeloof). "Eerst wil ik zeggen dat je het wel verbazend snel op pikt en dat je eigenlijk maar een enkele fout hebt gemaakt. Dat is namelijk dat je het zand niet bind, alles wil van nature terug vloeien naar zijn originele vorm, zelfs zoiets vasts als aarde en om dat te voorkomen moet je het binden. Deze fout is eigenlijk de meest voorkomend gemaakte fout bij welke spreuk dan ook met dit soort elementen er in, dus het komt wel vaker voor. het is daarbij gelukkig ook makkelijk te voorkomen en makkelijk te gebruiken, al is het misschien niet heel makkelijjk om het binden te leren sinds het puur iets is voor aarde" legde Yamato rustig uit waarna hij even wachtte zodat Wren het kon laten bezinken of eventueel noteren. Daarna gebaarde hij naar het zand wat in een rustig tempo deed wat Wren had willen doen al bleef het bij Yamato wel in zijn vorm zitten tot Yamato het met een klein gebaartje weer in elkaar liet zakken. "De truc is om alle delen apart aan elkaar vast te binden met magie als een soort lijm. Dat zal lang duren, zeker in het begin, maar het zal met oefening sneller gaan" legde hij uit waarna hij met een gebaar de hint aan Wren gaf het nog een keer te proberen, nu met zijn tips in hand

PROFILE MAGICIAN

» Studie.. zucht
» Algemene theorieles aardemagie
» first day as Stagiaire
» The glow of newfound friendship || Stagiaire dag
» Francesca A. Hawthorne - Stagiaire water magie

stagiaire aardemagie in studie

stagiaire aardemagie in studie

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen