Met een glimlach op haar gezicht, een grote tas over haar schouder en een voetbal onder haar arm liep Rin richting het grasveld, waarvan een gedeelte inmiddels was omgetoverd tot een heus voetbalveld. Toen ze hoorde dat ook de stagiaires naschoolse activiteiten mochten verzorgen, had ze niet lang na hoeven denken om te weten wat ze wilde gaan doen met de leerlingen. Al als klein meisje voetbalde ze buiten met de kinderen uit de buurt, en het duurde dan ook niet lang voordat ze bij het plaatselijke Raziaanse jeugdteam ging. Het was het enige deel van haar leven dat niet besmeurd was met dood en verderf, de herinneringen die ze aan voetbal had bevatten een paar van de meest waardevolle en glorieuze momenten uit haar leven. Ze wilde de leerlingen de kans geven dezelfde soort herinneringen te creeëren, ze de kans geven om ergens in uit te blinken, en om een teamgevoel krijgen. Bovendien was het een goede manier om je magie te oefenen, aangezien het natuurlijk geen doorsnee potje voetbal was. Rin had geen idee hoe de regels op andere planeten waren, maar op Razen was het zo dat je je magie mocht gebruiken om jezelf meer kracht, uithoudingsvermogen en snelheid te geven. En dan had ze het nog niet eens over de hoge sprongen en trucjes die je uit kon voeren als je in dergelijke staat was, maar dat zouden de leerlingen vanzelf leren.
Toen ze eenmaal op haar bestemming was aangekomen bekeek ze het totaalplaatje. Er waren speciaal voor deze lessen doelen geplaatst en was er door middel van witte lijnen op het gras een speelveld ontstaan. De eerste optie was om het in de gymzaal te doen, maar dat zou hoogstwaarschijnlijk mis gaan als iemand zijn magie niet onder controle kon houden en met hoge snelheid tegen een muur of het plafond zou knallen. En aangezien Rin geen zwaargewonde leerlingen op haar geweten wilde, had ze besloten om de trainingen buiten te geven, weer of geen weer. Al zou het stormen, dan was Rin nog niet van plan om een training te schrappen. Gelukkig scheen de zon vandaag en was het aangenaam warm op het veld.
Tevreden zette ze haar tas achter het doel, en legde de bal ernaast. In de tas zaten dingen zoals flesjes water en handdoeken, en misschien nog wel het belangrijkste; een eerste hulp doos. Je wist maar nooit, vooral omdat het de eerste training was. rin was gekleed in een simpel zwart sportbroekje met daarboven een zwart-wit gestreept scheidsrechter shirt. Het belangrijkste waren natuurlijk haar zwarte voetbalschoenen met noppen. Daarnaast bungelde er een touwtje met daaraan een fluitje om haar nek, en haar haren zaten zoals altijd in twee hoge staarten op haar hoofd. Ze was er klaar voor, en kon niet wachten haar nieuwe 'rekruten' te ontmoeten.


Iedereen is welkom

Romance had besloten om twee naschoolse activiteiten te gaan doen, maar ze zat heel erg te twijfelen over de keuze die ze nu had gemaakt. Ze zat te twijfelen tussen yoga en voetbal, maar het was uiteindelijk Fire die een keuze voor haar gemaakt. Al helemaal toen ze had gehoord dat het in de buitenlucht werd gegeven en je er magie bij mocht gebruiken. Romance moest en zou naar dat magische voetbal gaan. Fire had zelf geen idee hoe het precies werkte, maar wist wel dat Romance het wel kende. En Romance kende het inderdaad. Ze had in totaal 5 lessen gehad, maar toen was het seizoen al afgelopen en daarna mocht ze er van haar oma niet meer op. Ze kende dus haast niets, maar ze had het altijd wel heel erg leuk gevonden. Ze hoopte maar dat het door een leuke stagiaire zou worden gegeven. De meeste stagiaires en docenten kende ze niet omdat ze maar enkele vakken volgde. Nu keek ze in de spiegel en keurde haar outfit goed. Een sportbroekje met sportshirt en daaronder de sokken met schoenen. Ze hield niet zo van sokken, maar hiervoor was het wel nodig, want sommige konden nog aardig ruw zijn in voetbal. Gelukkig had ze haar magie en zou ze snel weg kunnen wenden, maar dan nog. Ze zou wel voldoende bescherming omdoen. Haar lange haren mochten niet in de weg zitten en daarom had ze het ingevlochten en daarna in een strakke knot gedraaid. Haar haren konden venijnig scherp zijn als ze zich snel draaide en daarbij iemand raakte. Als zilveren messen kwamen ze dan aan en dat wilde ze haar teamgenoten niet aandoen. Uiteindelijk keek ze op de klok en ging er snel vandoor. Ze moest niet te laat komen. Ze was nog tien minuten te vroeg, maar dat was haar tijdslimiet voor een eerste les. Ze liep het grasveld op en zag alles al klaar staan. Ze liep in de richting van de vrouw die al stond te wachten en stak vriendelijk haar hand uit. ‘Goeiemiddag. Romance of Collocan is present.’, zei ze vrolijk en bleef daarna afwachtend bij het grasveld staan. Fire had besloten zelf wat te gaan trainen in de lucht en dat betekende in feite dat ze haar de rest van de middag niet zou zien als het niet nodig was.

Ace had zich op gegeven voor 2 activiteiten. Koken, omdat hij dat altijd al wilde leren, en Magisch Voetbal, omdat het hem een leuke manier leek om zijn magie in creatieve manieren te gebruiken. Hij zat op het dak en strekten zijn armen naar zijn zijkanten. Zijn vleugels lieten zichzelf zien, waarna er een paar veren uitvillen. Voor het eerst in maanden kon hij ze weer gebruiken. Ze waren langer dan hij zich herinnerden, waarschijnlijk door Akabane. Ze waren van een spanwijdte van anderhalve meter naar een spanwijdte van 3 meter gegaan. Hij gebruikte ze om naar het grasveld te vliegen, die hiervoor was omgetoverd in een voetbalveld. Zijn vleugels klapten in en verdwenen in zijn rug, waarna Ace als een meteoor naar beneden viel. Hij landde op zijn voeten, met zijn benen zo ver mogelijk gebogen. Toen de stof die opkwam van zijn landing weer neer was gegaan stond hij rustig op. Hij deed zijn jas uit, waarna zijn standaard SOLDIER-kleding zichtbaar was. Hij liep naar de persoon die zo te zien deze les zou geven. "Asuyataru Acciaio meld zich."

Magisch voetbal. Ja, daarvoor stond ze ingeschreven. Waarom, dat wist ze zelf ook niet meer. Ze kon niet eens voetballen, maar ach, het zou vast wel leuk worden. Het was buiten, en ze kon er wat energie in kwijt. En het was iets met een bal. Mocht het haar niet lukken om te winnen, dan zou ze altijd de vervloekte bal nog in brand kunnen zetten, right? Gelukkig was het niet zomaar voetbal, het was magisch voetbal. En magie, dat kon ze wel. Anders was ze natuurlijk nooit op StarAcademy terecht gekomen. Waarschijnlijk werd er van de leerlingen verwacht dat ze sportkleding aan zouden trekken, maar dat vond Kas niet zo nodig. Ze zag niet in waarom ze nu energie moeten gaan verspillen aan het omkleden, terwijl ze die ook kon bewaren voor straks tijdens het spel. Wel had ze een paar sportschoenen aangedaan. Dat leek haar niet meer dan logisch. Om haar pols een elastiekje, voor als haar haren vervelend zouden gaan doen. Eigenlijk had ze ze liever los hangen, en soms ging dat ook wel, maar als de wind haar wilde pesten had ze in elk geval een middel om zich tegen wapperende haren te verdedigen. Kas was niet de eerste die op het veld arriveerde. Twee leerlingen waren al aanwezig. Twee leerlingen en een stagiaire. Kas liep er naar toe. “Kassandra Jagarov is ook aanwezig.”

Zijn lange zwarte leren jas had hij nog steeds aan, alhoewel hij van tevoren had geweten dat hij het tijdens deze bezigheid waarschijnlijk ergens aan de rand van het veld zou gooien. Magisch Voetbal, Axel hield dan niet van sporten of überhaupt iets dat met school te maken had, alleen de naam van de naschoolse activiteit had bij hem vraagtekens opgeroepen. Alles beter dan zich qua training alleen maar te focussen op zijn chakrams. Ook zijn conditie moest eraan toedoen. Sportkleding had hij helaas niet, de zin om die te verkrijgen al evenmin. Het was ook daarom dat hij zich in zijn gebruikelijke zwarte kleding naar het grasveld begaf, waar al drie leerlingen aanwezig waren en een ouder iemand dat waarschijnlijk een stagiaire was. Op zijn zwarte hoge laarzen, deels verborgen onder zijn lange jas die bij iedere stap rond zijn lichaam zwierde, baande hij zich in een kalm pasje een weg over het veld. Al vanuit de verte kon hij zien dat het deels omgetoverd was in een voetbalveld. 'Axel,' zei hij koeltjes toen hij vlakbij de jonge vrouw stond die hij als stagiaire inschatte. Meer zei hij niet, blikken voor de andere leerlingen gunde hij ook niet. Aan de rand van het veld leunde hij tegen de stam van de boom en sloeg zijn armen over elkaar heen. Zijn hoofd wat gebogen, zijn gezicht naar de grond gericht zodat er een soort schaduw over viel. Magisch voetbal. Hij zag zichzelf de bal al met een flink spoor van vlammen wegtrappen. Dat was wel wat anders dan iets direct te verschroeien door een simpele worp van zijn vlammende chakrams.

Rin was net met haar rug tegen de paal van het doel aan gaan staan, toen ze uit de verte een meisje met spierwitte haren haar kant op zag lopen. Ze liet haar armen, die ze over elkaar heen had geslagen, langs haar lichaam hangen en zette zich van het doel af. Toen het meisje eenmaal voor haar stond schonk ze haar een vriendelijke glimlach, en nam haar hand aan. 'Goedemiddag, Romance. Ik zal je eventjes afstrepen.' Rin liet haar hand weer los, en knielde bij haar tas neer om haar map te pakken, met daarin het formulier met alle namen van de leerlingen die zich in hadden geschreven voor deze activiteit. Ook viste ze een pen uit een van de zijvakjes van de tas. Rustig bladerde Rin door de map tot ze het goeie formulier had gevonden, en zag toen ze opstond dat er inmiddels twee andere leerlingen waren gearriveerd. 'Goedemiddag,' zei ze, en probeerde zich de namen te herinneren die haar zojuist toegeworpen werden. Met een diepe frons op haar gezicht zette ze haar pen op het papier, twijfelend of ze wel de juiste namen had afgestreept. Niet dat het veel uitmaakte, aangezien er zich niet heel erg veel leerlingen hadden ingeschreven en ze de namen vanzelf wel zou leren. Rin had zich net om willen draaien om haar map terug in de tas te stoppen, tot ze een jongen zag naderen, die niet bepaald te missen was met zijn opvallende rode haardos. Toen hij zich bij de groep had gemengd en in tegenstelling tot de andere leerlingen enkel zijn voornaam noemde, kruiste ze ook hem af op het formulier. Rin viste haar vertrouwde ouderwetse, zilveren zakhorloge uit het kleine zakje op haar shirt, waar ze uit opmaakte dat het toch echt tijd was om te beginnen. Ze was lichtelijk teleurgesteld over het aantal mensen dat op was komen dagen, maar vier mensen waren nog altijd beter dan helemaal geen. Snel stak Rin het formulier terug in het mapje, die ze richting haar tas gooide, en wendde zich toen naar de leerlingen die afwachtend voor haar neus stonden. 'Goed, ik zal me even voorstellen. Ik ben Rin Sayaka, de nieuwe stagiaire vuurmagie. Maar jullie mogen me gewoon Rin noemen,´ zei ze met een kleine glimlach, en vouwde haar handen samen. Met opgetrokken wenkbrauwen liet ze haar blik over hen heen vallen. Het drong nu pas tot haar door dat slechts een van hen daadwerkelijk sportkleding aan had, en dat terwijl dit toch wel degelijk een actieve les zou worden. 'Ik zie dat sommigen nog geen sportkleding aan hebben, maar omdat dit de eerste les is maakt het niet zo heel erg veel uit. De volgende les krijgen jullie je uniform, en er word van je verwacht dat je die elke training draagt. Na deze training kun je je maat op het formulier zetten, dat lijkt me wel handig, niet?' Met een haast onzichtbare grijns pakte Rin de voetbal van de grond. 'Dus, nu waar jullie werkelijk voor gekomen zijn..' Met de bal onder haar arm zette ze enkele stappen achteruit, het veld op. Toen ze tot stilstand kwam, zette ze haar voeten tegen elkaar, en hield ze de bal tussen haar beide handen geklemd. Enkele seconden bleef ze roerloos staan, waarna ze in een flits de bal kaarsrecht omhoog wierp, waarbij haar ogen ijsblauw oplichtten en haar gebruikelijke blauwe vuur om haar lichaam vlam vatte. Al snel verdween de bal uit het zicht, alsof het in haar vlammen was opgegaan en in de lucht in as was omgezet. Ze wierp vluchtig een blik op haar zakhorloge. Ze had ongeveer een minuut. 'Wat jullie moeten weten, is dat jullie magie vele malen krachtiger is dan jullie beseffen. Deze lessen draaien niet om winnen of verliezen, om eerlijk te zijn gaat het niet eens om het voetbal. Waar het werkelijk om gaat..' Rin keek even omhoog, om haar blik daarna weer te richten op de leerlingen. '..is balans, vertrouwen, en vrijheid.' Ze vroegen zich waarschijnlijk af waar ze in godesnaam mee bezig was, maar dat zou gauw genoeg duidelijk worden. 'Jullie zullen hier leren om je magie te gebruiken, in balans met de bewegingen van je lichaam. Je zult leren te vertrouwen op je teamgenoten, maar vooral ook op jezelf. Ik hoop jullie bij te brengen dat het niet erg is om al je krachten de vrije loop te laten, zolang je maar volledige controle hebt over je lichaam, maar vooral ook controle over je geest.' Nog enkele seconden. 'Vrijheid. Die zul je pas vinden als je die controle hebt gevonden.' Ze zette enkele stappen richting de grenslijn. 'De heren tegen de dames. Meiden, ik verwacht dat jullie onze naam hoog houden,' zei Rin met een kleine glimlach, en stapte toen van het veld af. 'Het speelveld is van jullie, laat zien wat je kunt.' De bal werd zichtbaar in de lucht, een spoor van blauwe vlammen danste door de lucht. Met een enorme snelheid en met de kracht van een bom sloeg de bal neer, precies in het midden van het veld.

Romance schudde de hand van de stagiaire en deed daarna een paar passen naar achteren om daar te wachten op de rest. Het waren de vleugelslagen in de lucht die haar deden kijken naar de lucht om te zien wat er aan de hand was. Niemand hoefde een glimlach bij haar op haar gezicht te toveren, want die kwam vanzelf al doordat ze zag dat degene die eraan kwam Ace was. Het was al weer een paar dagen geleden dat ze hem echt had gezien. Natuurlijk wel af en toe in de gangen en tijdens de pauzes, maar dat was niet hetzelfde als echt samen zijn. Niet dat dit dat wel was, maar het kwam er al meer in de buurt. Ze wachtte totdat hij naar haar toe zou komen, maar het leek wel alsof hij haar totaal niet zag. Was ze soms in die paar minuten onzichtbaar geworden? Niet dat ze wist en haar arrogantie kwam weer boven zetten. Als hij haar niet zag nou dan zag ze hem ook niet. Ze keurde hem geen blik waardig. haar oplossing in zulke situaties. Kom op zeg.. Ze stond hier toch duidelijk en als hij haar niet wilde zien dan was dat zijn eigen keuze, maar dan zou hij haar reactie ook moeten begrijpen. Ze moest alleen zorgen dat ze het niet te ver doordreef, want dan zou hij door haar houding nog wel eens boos kunnen worden en Romance wist niet wanneer hij de controle over zichzelf zou verliezen en Akabane het zou proberen over te nemen. Romance zou alles doen om dat tegen te gaan. Na een paar minuten waren er nog twee leerlingen bij gekomen. Ze waren nu met z'n vieren. Twee jongens en twee meisjes en blijkbaar wilde de stagiaire gaan beginnen.

Romance luisterde naar alles wat Rin zei en wist dat ze deze woorden al vaker had gehoord. Voor haar hele leven gold het om vrijheid te hebben. Je kon haar niet opsluiten. Ze zou altijd een ontsnapping weten te vinden hoe onwaarschijnlijk het ook leek. Haar handen begonnen lichtjes te jeuken. Haar drang om iets te doen waar ze haar magie bij kon gebruiken kwam naar boven. Haar blik gleed even naar de rest van de mensen en even bleef haar blik op die van Ace liggen. Ze kwam iets later in beweging dan de anderen, maar ging al snel in de richting van de bal. Het was echter Ace die de bal als eerste te pakken had en er mee vandoor ging. Er kwam een kleine grijns op haar gezicht. Als hij dacht dat hij er zo gemakkelijk vanaf zou komen dan had hij het mis. Ze zette zich af en ze bewoog zich door de luchtstromen en was al snel ter hoogte van hem waar ze een tackle inzette....

En u mag!!

Ace luisterde rustig naar de uitleg. "Geen sportkleding? Dit is officieele krijgersuitrusting, tien keer zo goed als sportkleding." Dacht hij bij zichzelf. Hij begon verder te luisteren. Vrijheid, controle, balans. Dat waren de basis van deze les. Het moment dat hij de bal op de grond hoorde neerkomen rende hij er als een dolle hond opaf. Pas toen hij bij de bal was processeerde zijn brein de situatie. Een potje voetbal, 2 tegen 2. Hij en de jongen met rood haar, tegen Romance en.... Wacht is even, was Romance hier? Luchtmagie in een potje Magisch Voetbal zou nog eens irritant kunnen worden... Hij begon met de bal hoog te houden, geen idee welk doel van hem was, toen hij Romance op zich af zag komen. Hij pakte de bal tussen zijn voeten en probeerde over haar heen te springen. Plotseling verscheen er een duister veld om he heen en daarna was hij weg, met de bal. Nog geen seconde later verscheen hij weer, 3 meter verder. Hij keek even in bewondering naar zijn handen, voor zijn blik Romance vond, en hij zich herinnerde dat hij aan het voetballen was. Hij schoot de bal omhoog en sprong daarna de lucht in. Er kwam een rode gloed om hem heen, toen hij een omhaal maakte, richting zijn teampartner. De bal vatte vlam het moment dat zijn voet hem raakte, en vlammend ging hij op de jongen af. "Een rasechtige Raziaan moet dat wel aankunnen... toch?"