Training.. Alone

Een gymzaal, om te sporten en je conditie op pijl te houden. Mooi zo! Malaika was altijd al energiek geweest en het liefst altijd met van alles bezig. Ook met sporten; daar kon je veel energie en zonodig ook frustratie in kwijt. Op dit moment had ze daar weinig last van, slechts een lichte irritatie; haar broer en zus lieten weer eens niet van zich horen en ze wisten best dat ze bezorgd om hen was. Ze reisden veel, iets wat Malaika ook wilde doen, maar wat ze ingeruild had voor de kans hier les te komen geven. Ze had er geen spijt van, maar af en toe stak het haar dat ze daardoor haar familie zo moest missen. Plus dat ze geen reacties gaven op haar berichten. Stel dat ze iets overkomen was.. De basketbal waar ze van een flinke afstand mee op de basket gooide kwam met een hard, metalig geluid op de basket terecht. Ze had eerst nagevraagd of er echt geen les was dit uur, zodat ze niemand zou storen. Wanneer de bel zou gaan, was zij alweer weg, tenminste, dat had ze zich voorgenomen. Nu stond ze in haar sportkleding op de basket te mikken, waar ze af en toe flink voor moest rennen om het ding weer terug te halen voor het stopte met stuiteren. In een wit shirt met korte mouwen en een kort, gemakkelijk broekje ging het haar al beter af dan in werkkleding. Sporten was iets wat ze nooit af kon leren. De bal kwam opnieuw terug. Malaika haalde haar haren even uit haar gezicht en gooide toen opnieuw op de basket. Wat het zo moeilijk om van je te laten horen? Dat kon toch niet zo zijn! De bal raakte het bord boven de basket en stuiterde terug. Malaika rende wat naar voren, meende iemand te horen. Verbaasd keek ze even om, miste de bal en richtte haar concentratie weer op de bal die langzaam verder rolde. Het ding was al buiten haar bereik en rolde gestaag verder. Even geen zin om te rennen.. Er was toch niemand, ze stelde zich dingen voor..

Master Rude, die door de gangen liep, dacht in een flits dat hij de volgende lessen moet voorbereiden op papier. Dat kon het beste in de Lerarenkamer, want daar kon hij het beste op zijn werk concentreren. Toen hij terug naar de gymzaal liep om zijn papieren op te halen, herinnerde hij zich dat een docente aan haar vroeg of ze in de gymzaal mocht oefenen. Ongetwijfeld had hij daar volop 'ja' tegen gezegd. Hij had nooit echt last als iemand in de gymzaal is, als hij er niet is, alleen als degene natuurlijk de spullen die hij of zij pakt zelf opruimt.
Master Rude ging de gymzaal binnen, en toen hij Miss Malaika zag, groette hij vriendelijk. "Goedendag. Ik kom mijn papieren ophalen." Zo te zien schrok ze eventjes, want de bal miste het net. Of hij stelde zich dat natuurlijk maar voor.

Malaika liep naar de bal toe en pakte hem op. Ze moest zichzelf echt laten checken bij de psycholoog ofzo.. Een plotselinge stem bewees het tegendeel. Ze draaide zich snel om en zag Master Rude, de gymdocent die zo vriendelijk was geweest haar de gymzaal te laten gebruiken. 'Hey, Rude!' groette ze vrolijk terug, de schrik van net negerend. 'O, papierwerk, dat heb ik ook genoeg,' glimlachte ze. Dat kwam ze nu juist van zich afsporten. Was wel echt iets voor haar dat de gymdocent haar net finaal moest zien missen. Dat deed ze de hele tijd al, maar in principe had iedereen binnen kunnen wandelen. Opnieuw mikte ze op de basket, al ging de bal er nu niet boven maar onder, ketste weer terug. Dit keer kon Malaika hem wel vangen, omdat de bal niet met een rotgang op haar afkwam. 'Heb je misschien nog wat tips?' vroeg ze, misschien meer als een grapje. Als gymdocent wist Rude vast wel hoe ze een bal op de basket kon mikken, maar of hij haar die techniek ook echt aan kon leren.. soms was ze nogal een kneusje met dit soort dingen.

Master Rude glimlachte vriendelijk terug, en knikte toen ze terug groette. Toen ze zei dat ze ook genoeg papierwerk had, glimlachte hij vriendelijk. Toen ze weer op de basketrek mikte, en tegen de rand aan kwam en terug deinsde, wist hij zeker dat hij zich niet vergiste.
Plots vroeg ze of hij misschien nog wat tips voor haar had. Master Rude lachte vriendelijk, en zei: "Je moet ook inschatten waar je de bal wilt hebben. Wacht, ik kan het voordoen als je dat wilt..." Het papierwerk kon wel wachten, want sporten vond hij altijd al zo leuk. Daar was hij vroeger één van de beste in, ondanks dat zijn broer een klas hoger zat dan hemzelf, en hij altijd Rude afleed.
Tja, niet in alle vakken was hij goed geweest in de categorie gym, maar basketballen kon hij vroeger best goed, mede omdat hij vroeger ook makkelijk bij het net kon.

Ze lachte naar Rude. Aardig dat hij het voor wilde doen, hoewel ze het ook gevraagd had. Zat ze weer eens enorm veel van zijn tijd weg te nemen, maar ja, waarschijnlijk was sporten wel een stukje leuker dan dat. 'O, graag! De professional aan het werk,' lachte Malaika. Nou, hij was waarschijnlijk twintig keer beter dan zij was. Zij moest niet meedoen aan een wedstrijd; meestal ruïneerde ze de kansen van het totale team, en niet eens expres. 'Vroeger was ik al nooit goed in gym,' grinnikte Malaika. Ze zag zichzelf nog wel, met een bal in haar handen en een vragende uitdrukking op haar gezicht. Wat moest ze ermee doen? Naar de basket, naar iemand anders? Vaak eindigde de bal dan bij de tegenpartij en was zij de eerstvolgende wissel tot het einde van het spel. Oké, later was het wel beter geworden, maar nog steeds blonk ze niet uit in sport. Lichtmagie was toch echt haar sterke punt, en daarmee ook haar zonnige persoonlijkheid. 'Als ik vragen mag, ik vroeg het me af, van welke planeet kom je eigenlijk?' vroeg ze, toen ze zich de vraag herinnerde. Impulsief en vreemd, mooi, dat was precies zoals ze af en toe was.

Master Rude glimlachte vriendelijk toen ze naar hem lachte. Toen lachte hij toen ze zei dat de professional aan het werk is. "Ik was vroeger wel goed in gym. Het was mijn favoriete behendigheid waar ik van mijn hobby een beroep heb gemaakt!" Antwoorde hij lachend toen Miss Malaika zei dat ze nooit goed in gym was geweest. Hij pakte een bal uit het rek, en stuiterde ermee naar het net. Toen Miss Malaika vroeg van welke planeet hij af kwam, zei hij serieus: "Ik kom van Puffoon af, luchtmagie. "Misschien dat dat mede de rede is dat ik gym wel leuk vind, ik bedoel met springen enzo." Glimlachte hij.
"Wacht, kijk goed... je moet je doel in je gedachten opnemen. Als er bijvoorbeeld tegenstanders om je heen staan, moet je ergens een gaatje zien te vinden tussen de personen waar misschien iemand van je eigen partij staat. Of natuurlijk het net. In dit geval is er niemand, maar stel áls het gebeurd!" Glimlachte hij weer.
En ineens gooide hij de bal, die eerst 'rolde' op het net, maar even later door het net heenging. "Zo doe je dat." Grijsnde hij naar Miss Malaika.

Rude lachte gezellig met haar mee en vertelde dat hij wel altijd goed geweest was in gym. Dat was wel een duidelijk pluspunt wanneer je gymleraar wilde worden! O, en trouwens, Puffoon, dat was best een leuke planeet. Voor zover ze wist waren de mensen daar over het algemeen gezellig. Ze was er nog maar één keer geweest, niet echt genoeg om een duidelijk beeld van een plaats te schetsen, maar geen negatief beeld in ieder geval.
Ze kwam weer terug met haar gedachten in de gymzaal toen Rude aankondigde dat hij het voor ging doen. Het doel dus goed onthouden. Ze knikte, al kon hij dat niet zien. Ze bleef kijken, tot Rude in één keer de bal gooide. Raak. Ze grijnsde eventjes. 'Soo! Ik wilde dat ik dat gekund had vroeger,' lachte ze. Ze pakte de bal, die langzaam naar haar toe gerold kwam en probeerde hem na te doen. Goed kijken.. En gooien, dat moest ze natuurlijk niet vergeten. Haar bal zeilde op goed geluk door de lucht. Tegen het net in plaats van erin. Jammer. 'Bijna,' lachte ze, nog steeds opgewekt. Waarom ook niet? 'Ik geloof dat je er toch aanleg voor moet hebben,' voegde ze eraan toe.

Master Rude keek vriendelijk naar Malaika toen ze zei dat ze wilde dat ze dat gekund had. Master Rude lachte vriendelijk, en zei: "Je kunt het leren! En volgens mij ben jij er geschikt voor als ik het niet mis heb!" Toen pakte Malaika de bal, en gooide de bal naar het net.
Even leek het erop of de bal in het net ging, maar kwam helaas nét tegen de rand aan. 'Bijna' lachte Malaika gezellig, en Rude lachte met haar mee. "Inderdaad, je kwam in de buurt in ieder geval, niet veel mensen bereiken niet verder dan twee meter naast het net! Maar dat maakt niks uit." Grijsnde hij vriendelijk naar Malaika. "Oh, dat zou wel kunnen. Mijn vader was vroeger ook zo goed in gym, dus misschien heb ik het van hem geërfd!" Lachte hij, en keek Malaika aan. "Waar ben je beter in dan gym? Misschien heb je een aanleg wat ik niet heb..." Knikte hij vriendelijk, en keek naar het net.

Ze keek even naar de bal. Zij, goed in gooien en sporten? Oké, ze kon wel dansen, maar verder.. Lenigheid was sowieso meer haar ding dan kracht en mikken. Op de één of andere manier gooide ze heel vaak mis, alsof de bal gewoon weigerde haar te gehoorzamen. Rude lachte met haar mee. Hij geloofde wel dat ze het kon, iets wat vast een positieve eigenschap voor een gymleraar was. Stel je voor dat zo'n iemand niet in je geloofde. Dan waren alle leerlingen gelijk ontmoedigd! 'Dat er nog mensen zijn die erger gooien dan ik,' grinnikte ze. Nou, het was waar, je moest haar broer eens zien! Malaika keek naar de vrolijk grijnzende Rude toen hij iets vertelde over zijn vader. Altijd leuk, als je iets als vader en zoon kon doen. Ze was in veel beter dan gym, al klonk dat een beetje depressief. 'Nou, ik ben beter in dansen en het beoefenen van Lichtmagie,' grinnikte Malaika. 'Kun jij een beetje dansen?' vroeg ze daarna nieuwsgierig aan Rude. Misschien waren gymleraren daar wel goed in, je wist maar nooit!

Master Rude, terugkijkend van het net naar Malaika glimlachte nog even vriendelijk. Ze kon het best goed met Miss Malaika vinden, en ze was de nieuwe docente van lichtmagie wat rondom de school bekendgemaakt was. Toen Malaike grapte, lachte hij, en zei: "Het valt allemaal wel mee. Ik ben ook degelijk slecht in iets..." Ja, hij wist het al te goed hoe hij vroeger zijn moeder moest helpen met koken; de eieren die hij in de pan kiepte spatte alle kanten uit, en de spekken die hij erbij deed brandde al na een minuut aan. Nee, hij was meer een vader-zoon type, want de dingen die zijn vader leuk vond, vond hij ook leuk. Toen plots in gedachten verzonken, werd hij met een lichte schok uit zijn gedachten gehaald, en keek weer even vrolijk naar Malaika, die vertelde dat ze beter in dansen was dan in het beoefenen van lichtmagie. Daarna vroeg ze of hij een beetje kon dansen. 'Dansen?' Vroeg Rude in gedahcten af, en zonk weer even weg... Ja, in zijn famillie was er ook nog een nichtje die van een andere planeet kwam. Soms kon ze best aardig zijn, maar in de meeste gevallen kwam ze verwend over. Ze zat vroeger op dansen, en toen Rude een keer voor moest doen toen de dansleraresse aan hem vroeg of hij met haar wou dansen voor opdracht, struikelde hij gelijk over haar voeten heen, en bijna iedereen lachte hem uit. Van dansen moest hij het niet hebben nee. "Oh, nee, ik kan niet goed dansen!" Zei Rude een beetje wezenloos, en schaamde zich diep van binnen toen hij er weer aan terug dacht.

O, gelukkig was hij ook niet perfect. Natuurlijk was niemand perfect, maar goed. Malaika had het opgegeven om op de basket te mikken; op de één of andere manier werd dat gewoon een compleet fiasco. Daar had ze niet direct behoefte aan, ze had zichzelf net al genoeg voor gek gezet. Ze merkte dat Rude even wegzonk, maar besloot er niets over te zeggen. Malaika zelf merkte dat ze ook een beetje wegzonk, naar die eerste keren dat ze gedanst had.. Met haar toenmalige vriendje. Eigenlijk was het aan hem te danken dat ze was gaan dansen; hij was er zo gek van geweest. Destijds was zij verliefd op hem geweest en daarom had ze danslessen genomen, om bij hem te kunnen zijn. Uiteindelijk hadden ze wat gekregen, al was het geen langdurige relatie geweest. Haar liefde voor dansen was haar toch bijgebleven, maar het gebroken hart was al snel weer geheeld. Het was waarschijnlijk gewoon wachten tot 'de ware' verscheen. Nou, ze had genoeg geduld hoor, maar of ze er nu echt in geloofde.. Rude merkte op dat hij niet goed in dansen was. 'Nou ja, we kunnen niet overal goed in zijn,' grinnikte ze. Hij was veel beter in sport! 'Dat is helemaal niet erg. Weet je, mijn familie kan er ook niets van! Die neem ik nooit meer mee naar zo'n typisch dansfeestje,' grinnikte Malaika. 'Mijn broer struikelde ontzettend over zijn eigen voeten, en over die van mij. Mijn zusje heeft het gewoon opgegeven. Op zich ook wel weer grappig..'

Master Rude, nog steeds een beetje wazig denkend, schrok weer met een zacht 'tikje' op toen Malika feitelijk zei dat we niet overal goed in kunnen zijn. Rude weer terug bij de gedachten, zei vrolijk: "Ja, dat is waar. En dat is dus ook het leuke aan ons ras, we zijn allemaal verschillend! Er bestaan niets voor niets meerdere planeten!" Zei hij met een knikje. Toen Malaika over haar familie begon, lachte hij, en zei: "Daar zie ik mezelf in. Ik bedoel, mijn familie hoeft ook niet bij elke gymles te kijken naar me. Dat zou me alleen maar afleiden, en zenuwachtig maken. En als ik zenuwachtig ben, maak ik automatisch fouten, is dat ook zo bij jouw?" Vroeg hij met een grijns. En vervolgde weer toen Malaika vertelde dat haar broer over haar voeten struikelde: "Ja, dansen moet ik niets van hebben... en als je een geheimpje kan bewaren..?" Zei hij niet-serieus kijkend. "Ik struikelde ook met dansen. Mijn nichtje zat op dansen. En toen de docente vroeg aan mij of ik met haar een opdracht voor wou doen, struikelde ik over haar voeten heen. Van dansen moet ik niets hebben!" Lachtje hij, en keek weer naar Malaika.

Malaika had besloten dat het gesprek met Rude wel gezellig was, gezellig genoeg om voort te zetten. Hij had in ieder geval humor! En hij was niet snel geïrriteerd, als Savador bijvoorbeeld. Als er iemand chagrijnig kon kijken! Nou.. Malaika knikte enthousiast bij zijn opmerking. Ja, precies! Meerdere planeten, meerdere karakters. 'Dat ben ik helemaal met je eens,' lachte ze. Af en toe was ze iets te vrolijk, hopelijk irriteerde ze hem er niet mee.. Ze luisterde weer even naar Rude. 'Ja, echt wel. Vooral als mensen dan gaan staren of je proberen aan te moedigen, dat is hels!' Dat gevoel kende ze. Met wedstrijden in dansen was dat ook vervelend; probeer maar eens te dansen als iedereen naar je staart en dan vooral de jury nog ook.. Ze keek even serieus en daarna ook weer niet serieus terug naar Rude, toen ze doorkreeg dat het een grapje was. Ze lachte vrolijk met hem mee. 'Ik lach je niet uit, hoor,' grinnikte ze. 'Maar het beeld wat het oproept.. Nou, dat had mijn broer dus ook.' Dansen, wat een grappig onderwerp. Nou ja, hij kon weer goed gymen. Plots gooide ze de bal naar hem. 'Vangen!' Even zelfvertrouwen opkrikken.

Master Rude keek naar Malaika. Ze was wel gezellig, net als Shong, waarmee hij het meeste optrekt. Malaika merkte op dat ze het mee eens was met Rude. Hij lachte met Malaika mee, want gezellig was ze zeker. Malaika antwoorde op zijn vraag aan Malaika of zij niet zenuwachtig werd als iedereen keek bij een activiteit wat geconcerteerd moest over komen, en blijkbaar was dat ook bij haar het geval. Hij grijnsde naar Malaika, en lachte, toen Malaika meende dat ze hem niet uitlachte. "Dat geeft niet hoor, ik vind het wel gezellig met je!" Zei hij vrolijk, en keek even de gymzaal rond, niet geconcetreerd op de bal die Malaika plots naar hem gooide. Rude zag vanuit zijn ooghoeken de bal met een enorme vaart op hem af komen, en de bal stuiterde bijna tegen zijn hoofd aan, maar op het laatste moment kon hij de bal nog opvangen. "Je laat me schrikken zeg!" Zei hij niet serieus, en lachte naar Malaika. Humor had ze zéker!

Nou, met Rude kon je in ieder geval lachen. Positief punt. Ze mocht hem al veel meer dan Savador, zoveel was zeker. Rude verzekerde haar ervan dat hij het niet erg vond, terwijl Malaika een beetje bleef grinniken. 'Met jou is het ook heel gezellig,' lachte ze. Hij was in ieder geval niet chagrijnig en chagrijnige mensen kon ze nu echt niet gebruiken. Helemaal niet. Ze had al genoeg aan haar hoofd, dat had ze echt niet nodig. Haar aandacht was afgeleid van de bal die ze gegooid had, net als Rude blijkbaar. Verschrikt sloeg ze haar hand kort voor haar mond. 'O! Sorry! Ik dacht dat je die wel aan zag komen,' zei ze, blij dat hij het ding niet recht tegen zijn hoofd gekregen had. Ze moest serieus beter gaan mikken. Malaika keek in een automatisme naar haar pols, hoewel het horloge nog op haar kamer lag. 'Weet jij hoe laat het is? Ik geloof niet dat ik hier hoef te staan als alle leerlingen komen, niet zo handig,' vroeg ze, serieuzer dan eerst maar nog steeds met een lach op haar gezicht.

PROFILE MAGICIAN

» RPG-Training FAQ
» Training
» training
» Training......alone?
» Well, I think it is the best way of training

Training.. Alone

Training.. Alone

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen