Ze liep op haar tenen naar de gymzaal. Ze had een paar dagen eerder gekeken en wist dat rond deze tijd de gymzaal vrij was om te gebruiken. Dat liet ze niet voorbij gaan en ze snelde naar de zaal toe. Voor de mensen die ze tegenkwam was ze bijna niet te zien. Ze droeg een rode lange mantel en hield haar kap op. Ze droeg een apparaat van Erd dat de muziek zou overdragen en de trillingen zou laten voelen die ze nodig had om te kunnen dansen. Eenmaal in de gymzaal pakte ze een bank erbij en sloot het apparaat aan. Ze testte even of de muziek het deed en zette het daarna uit. Ze gooide haar mantel af en stond in shorts en een beha klaar. Ze bandageerde haar voeten en stak haar haren op. Snow White was haar achternagekomen en gaf haar een topje aan. Het paste precies om haar borsten heen en liet haar buik los. Nu was pas echt te zien dat ze de kracht van een Raziaanse danseres had. Ze had al aan verschillende wedstrijden meegedaan en had vaak gewonnen. Ze was altijd in voor nieuwe dingen zolang ze haar dans maar verrijkten. Eerst strekte ze haar benen en haar armen. Na een kwartier was ze helemaal opgewarmd en ze schoot een paar kandelaars aan. Zo kwam ze precies in de sfeer die ze nodig had voor deze dans. Ze zou rustig beginnen en explosief eindigen. Het was een nieuw routine wat ze moest oefenen wilde ze mee kunnen doen aan de wedstrijden thuis. Ze ging in het midden staan en zorgde ervoor dat de lichten goed stonden en de juiste kaarsen aan waren. Ze knikte naar Snow White die de muziek aanzette. Ze wachtte rustig de eerste tonen af en ging in de startpositie staan. Ze zat op haar hurken met haar armen ingetrokken en haar hoofd naar beneden gehouden. Op het juiste moment bracht ze haar armen naar de zijkanten en er kwam vuur uit haar handen. Ze rolde met haar schouders en gooide haar hoofd in haar nek. Ze kwam omhoog en draaide een paar sierlijke ronden. Het vuur volgde haar en zette de punt van haar haar in de vlam. Dit was echter normaal voor haar en ze maakte sierlijke passen door de hele zaal. Ze lette niet meer op haar omgeving en begon sneller te dansen. Het vuur omhelsde haar en bracht haar tot ongekende hoogtes. Haar opgestoken haren kwamen losser te zitten en de bandages om haar voeten begonnen te vlammen.

Het was Snow White die ondertussen op de muziek en de omgeving lette. Ze keek goedkeurend naar Órelinde en was zacht aan het spinnen. Het was Snow White die de deur open zag gaan en rende er snel op af. Ze trok de persoon naar binnen en sloot de deur. Ze siste even naar de persoon en liep weer naar de bank om verder te kijken. Ze keek niet meer naar de persoon die was binnengekomen.

Órelinde was ondertussen aan het dansen en kwam weer in haar beginpositie terecht. Daar doofde ze alle lichten en de muziek stierf af. Dat was echter niet het einde dat ze had gemaakt. Ze stond sierlijk op en schoot vuur om haar heen zodat alle lichten precies op haar waren gericht en zij in het middelpunt stond. Ze draaide sierlijk en maakte enkele golvende bewegingen aan als vernieuwing. Ze sprong omhoog en maakte een salto op de plek om in een spagaat terecht te komen met haar rug op haar been liggend. De lichten waren lichtjes gedimd en de muziek maakte de laatste noten af. Ze kwam overeind en opende haar ogen. ‘En? Wat vond je ervan?’, vroeg ze aan Snow White. Ze had degene die was binnengekomen nog niet gezien. De kat rende op haar af met een handdoek en die pakte ze dankbaar aan. Ze veegde het meeste zweet weg en aaide de kat. De kat keek echter raar. ‘Wat is er meisje?’, vroeg ze ongerust.

Met kalme passen liep Mitsu door de gangen. Hij had net gym gehad van Master Rude. Hij mocht die persoon wel. Streng wanneer nodig maar toch vriendelijk. Kalm keek Mitsu voor zich uit. Hij had een zwart shirt aan dat redelijk strak zat en een donkerblauwe broek zat er onder. Iets wat hem een duistere sfeer gaf. Toch was Mitsu meer bedreven in het woudmagie. Met zijn handen in zijn zakken liep hij richting de gymzaal. Hij was zijn schoenen vergeten en deze waren wel van belang. Met kalmpe passen deed hij de deur open van de kleedkamer maar zag ze niet liggen. Zijn blik ging naar de deur richting de gymzaal. Hij deed deze open. Echter werd hij door een witte kat naar binnen getrokken en werd er naar hem gesist. Hij slikte even. Daarna ging zijn blik naar de danseres die daar aan het dansen was. Hij zag het vuur wat een redelijke hitte uitstraalde. Hij klom het rek op en bleef van boven kijken hoe het vuur zich door de gymzaal verspreidde en hoe de sierlijke bewegingen elkaar opvolgde. Hij leek in een trance te raken. Op het moment dat de vrouw stopte keek hij pas op. Met kalme blik keek hij naar haar toen ze wat vroeg aan de kat. Zachtjes klapte hij in zijn handen wat toch duidelijk te horen was. "Wonderbaarlijk, adembenemend, en bovendien goed gedaan..." sprak hij kalm. Hij glimlachte en sprong van het rek af om daarna zachtjes te landen.

Ze had niets gezien van de man totdat ze iemand hoorde klappen. Nu snapte ze wat Snow White haar had proberen duidelijk te maken. Ze legde de handdoek om haar schouders en keek naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Haar ogen gleden naar het rek aan de andere kant van de zaal en een glimlach kwam op haar gezicht bij het horen van zijn woorden. Ze maakte een kleine buiging naar hem en tikte even de kat aan. Ze hoefde niet lang na te denken over wat de kat waarschijnlijk hadden gedaan. De kat kon er niet tegen als iemand haar wilde storen tijdens het dansen en was dan vaak niet aardig. 'Dank je wel.' Ze kwam overeind en liep naar de bank toe die tussen hen in stond. Ze greep een flesje water dat ze klaar had staan en dronk het voor de helft op. De rest gooide ze over haar lichaam heen wat meteen werd opgedroogd door haar magie. Het gesis verwarmde haar lichaam, maar die was al erg warm dus hielp het niet echt. 'Ik hoop dat mijn kat je niets heeft misdaan? Anders moet ik me verontschuldigen voor haar gedrag. Ze kan soms erg vervelend zijn als ik aan het dansen ben.' Haar stem was meteen serieus geworden en ze keek hem aan. 'Ben je hier al lang of heb je alleen het laatste stuk gezien?', vroeg ze en haar lach kwam weer door.

"Geen dank, het is maar een mening..." sprak hij glimlachend. Hij keek naar de kat en glimlachte. "Nee niet echt.." sprak hij. "Ik werd naar binnen getrokken kreeg wat geblaas en verder, niets.." sprak hij. "Vervelend? Niets van gemerkt..." sprak hij kalm. Hij hoorde haar vraag en dacht na. "Hangt er van af hoe lang je al bezig bent, maar ik vermoed dat ik het laatste stukje alleen gezien heb..." sprak hij kalm. "Je was immers al bezig toen ik hier kwam..." sprak hij en glimlachte. Hij glimlachte. "Hoezo, ik neem aan dat je het niet helemaal op nieuw gaat doen, lijkt me anders aardig vermoeiend..." sprak hij grinnikend. Hij haalde uit zijn tas die hij bij had een fles water. "Hier, misschien helpt dit je wat af te koelen.." sprak hij en glimlachte vriendelijk terwijl hij het flesje aanbood.

Ze trok haar wenkbrauw op en zocht met haar ogen de kat die al snel was weggelopen. Ze was achter de bank gaan zitten en keek met grote ogen haar aan. Ze schudde even teleurgesteld haar hoofd heen en weer, maar vergaf het de kat alweer. ‘Je hebt geluk gehad kan ik dan zeggen. Vaak komen de meeste mensen niet eens binnen en als ze het al proberen kunnen ze daarna naar het ziekenhuis gaan om hun wonden te laten verzorgen.’ Ze gooide de handdoek van haar schouders op de bank en bond haar haren weer vast in een hoge staart. Ze dacht even aan haar dans en wist ongeveer waar hij moest zijn ingestapt. ‘Dan heb je ongeveer de helft gezien denk ik.’ Ze lachte. ‘Nee, ik ga het vandaag niet nog een keer opnieuw doen. Anders belast ik mijn spieren te veel.’, zei ze snel. Ze pakte het flesje aan en opende de dop en dronk een paar slokken om daarna de fles weer te sluiten en gaf het flesje terug. ‘Dank je. Wilde je hier soms ook gaan trainen? Want dan zal ik even gaan opruimen.’ Ze boog al om haar kleren aan te trekken en haar spullen aan de kant te zetten.