VOOR ALLE LEERLINGEN DIE ZICH NIET HEBBEN GEMELD BIJ DE EERSTE GYMLES OF JUIST WEL, IS ER HIER EEN NIEUWE GYMLES! WILT U ZO SPOEDIG MOGELIJK MELDEN ALS U ZIN HEBT? DANK U! Alle leerlingen zijn welkom!

Master Rude, voorbereidend op zijn tweede les gym controleerde zijn lijst voor zijn tweede les gym. Toen hij dat gecontroleerd was liep hij naar de berging, om daar de toestellen te controleren. Alle swas gereed voor zijn volgende les. Omdat hij de leerlingen toch later verwachtte, ging hij op een bankje zitten, starend naar zijn lijst. Hij was van plan vandaag iets actiefs zonder krachten te doen, maar waar concentratie voor nodig is. Rennen, met touwen, en als afsluiter iets met de bal. Dat zou voor de leerlingen een goede les zijn om voorbereid te zijn op concentratie. Alles; de touwen, de pionnen en de rek met ballen was al gereed voor de tweede les. Master Rude verwachtte iedere moment een leerling, dus ging hij alvast staan met de lijst van namen in zijn hand. Deze gymles wou hij iets anders doen als de vorige. Hoe wist hij nog niet zo, maar dat zag hij vanzelf wel. Met de lijst in zijn hand keek hij verwachtend naar de deur. De leerlingen konden immers elk moment komen.

Als allereerste kwam eigenlijk Gabriël binnen lopen. Hij keek de gymzaal even rond waarna hij, als enige andere aanwezige, een man zag staan waarvan hij vrijwel zeker wist dat hij de leraar moest zijn. Met kalme passen liep Gabriël op de man af terwijl hij vastberaden over probeerde te komen. 'Pardon, maar bent u Master Rude?' vroeg Gabriël kalm. Daarna, alsof hij eigenlijk geen antwoord verwachtte, ging hij verder. 'Mijn naam is Gabriël Ó Bhraonáin. Ik had nog geen mogelijkheid gezien mezelf voor te stellen. Maar ik ben hier de nieuwe stagiaire voor gym' sprak hij rustig. Gabriëls stroopkleurige ogen bleven de man vanonder zijn witte lokken aankijken, in de hoop dat de blik vriendelijk genoeg was. Sociale zaken, daar was Gabriël niet goed in. Maar hij had zichzelf beloofd toch zijn best te doen. Op een dag moest hij immers zelf als leraar met een klas kinderen aan de gang en had hij ook collega's Dan was hij gedwongen sociaal tegen iedereen te doen. Dus waar kon hij het beter oefenen dan hier?

Hij had de moeite niet genomen kleding aan te trekken die je droeg tijdens een lesuur lang aan sport en beweging. Dat was overduidelijk te zien aan de gebruikelijke lange donkere jas van leer die tot zijn enkels reikte en waarvan de zoom meezwierde bij iedere stap, en de gitzwarte schoenen die hoogst waarschijnlijk door de zwarte zolen ook donkere lelijke strepen op de vloer van de gymzaal zouden nalaten. Eigenlijk laarzen, maar dat was niet goed te zien door de lange jas. Axel sloot zacht de deur van de kleedkamers waardoor hij naar binnen was gekomen en liep met snelle passen zonder enige begroeting of blik de twee al aanwezige personen voorbij om zich met kalm over elkaar geslagen armen en gesloten ogen tegen de muur te vestigen. Na een moment gingen zijn felgroene ogen open om vanaf het kleine afstandje de aanwezigen zo onopvallend mogelijk te bestuderen. De langste en de oudste van de twee stond met een lijst in zijn handen waaruit hij de conclusie kon trekken dat het ongetwijfeld de gymnastiek-leraar moest zijn. De witharige jongen die tegenover hem stond was mogelijk een medeleerling of een stagiaire. Het zou Axel niet veel kunnen schelen. Vrienden had hij nog nauwelijks gemaakt. Het enige dat hij wilde was dat de les zo snel mogelijk voorbij zou zijn, zodat hij zich weer alleen in het duistere bos kon terugtrekken, zoals zijn gebruikelijke naschoolse bezigheid was sinds hij hier lessen volgde. Uit verveling hield Axel zijn lege blik gevestigd op de deuren van de kleedkamers, om te zien wie er nog meer ieder moment binnen konden komen.

Silvana was met tegenzin richting de kleedkamers van gym gelopen, ze haatte gym niet maar het was niet haar favoriete bezigheid. Ze opende de deur van de meisjes kleedkamer en stapte naar binnen, er was nog niemand te zien. Ze kleedde zich om in haar sportoutfit en liet haar kleding hier hangen. Ze had een wit strak shirt aan en een trainingsbroek tot aan haar knieën. Haar lange lichtbruine haren - die bijna blond waren - stak ze op in een hoge staart. Zo liep ze de gymzaal binnen en zag al dat 3 personen binnen waren, allemaal jongens. Een kale man met een papier in zijn handen die wat ouder leek - die waarschijnlijk de leraar was -, Een jongen met spierwitte haren en wat verder weg bij een muurtje een jongen met vuurrode haren. Ze liep bijna huppelend naar de twee mannen toe en glimlachte. 'Ik heet Silvana. '' zei ze rustig en knikte met haar hoofd als begroeting.

Net toen de deur van de meisjes kleedkamer dicht ging ging de deur die de kamer vestigde met de gang open, en Ephony zag nog net de haren van Silvana voorbij schieten. Mopperend, aangezien ze nu in haar eentje moest omkleden, liep Ephony door naar de bankjes en deponeerde met een harde plof haar tas een stukje naast die van Silvana. Het was niet moeilijk te bedenken welke van haar was, aangezien Ephony zelf blijkbaar de tweede was. Met snelle handelingen kleede ze zich uit, om in een kort sport broekje te schieten en een eenvoudig hempje. Voor de spiegel probeerde ze met groote moeite haar lange, blonde haar bijeen te krijgen en er een staart van te maken. Toen dit gelukt was hing ze haar dagelijkse kleding aan het haakje op, checkte of niets verkeerd zat en opende toen de deur en liep met een wat nonchalante pas de gymzaal in. Haar lange haar, dat nu stevig in een staart zat, en dat los hing zwiepte zachtjes achter haar hoofd en rug heen en weer. Zachtjes nuriënd liep ze door, waarbij haar ogen even vluchtig over het gezeldschap gleden. Zo zag je iemand eigenlijk nooit, en dan plots zag je iemand de gehele tijd. Dit gevoel had ze toen haar blik even op Silvana viel waarbij ze concludeerde dat het wel degelijk haar was geweest wie ze nog net had gezien toen ze de kleedkamer in liep. Even glimlachte ze naar haar, als teken van begroeting. Ze kon iemand die ze kende moeilijk negeren, dat was iets waar Ephony zelf geheel tegen was. Verder waren er mensen die ze niet kende, de roodharige jongen die duidelijk geen zin in had in de les aangezien hij zijn normale kleding nog aan had, een oudere jongen met wit haar die waarschijnlijk geen leerling was en een volwassen man. Dat moest master Rude zijn, die op haar rooster stond. Met haar handen op haar rug gevouwen en een klein glimlachje op haar gezicht stond ze voor de kale man. 'U bent Master Rude, als ik het goed heb?' vroeg ze voorzichtig. Het zou nogal een blunder zijn als ze nu een heel verhaal tegen iemand op ging houden en dat de leraar niet bleek te zijn. 'Ephony Duvessa,' stelde ze zichzelf maar voor, aangezien ze de lijst in zijn hand zag en zelf al de conclusie had getrokken dat haar gedachtes goed moesten zijn.

Master Rude keek in zijn lijst van namen, toen er een deur open ging. Met een kalme blik keek hij naar de deur, toen er een jongen binnenliep. Toen hij weer op zijn lijst keek, zag hij dat er een nieuwe stagiaire hem moest komen helpen. Toen de jongen vroeg of hij Master Rude was, wou hij antwoorden, maar de jongen stelde zich direct erna al voor als Gabriël, inderdaad de nieuwe stagiaire. `Welkom Gabriël, ik ben blij dat je mij komt helpen, je zult vandaag niet veel hoeven te doen, we gaan een gymles zonder magie doen, en als afsluiter iets met de bal. We zullen het vandaag rustig aan doen. Ik ben trouwens Master Rude, de gymdocent voor Starshine Academy zoals je misschien al gemerkt hebt..." Zei hij met een vriendelijke knik. Toen even later de deur weer open ging, kwam een jongen met een lange leren jas, en met vuurrood haar naar binnen. Zonder begroeting ging hij tegen de muur staan. Master Rude keek even verbaasd naar zijn kleding, niet bepaald gymkleding, zou ie zeggen, maar hij deed niet moeilijk, en reageerde er niet op. Voor hetzelfde geld was het iemand die hier alleen ging kijken! Toen de deur even later weer open ging van de meisjeskleedkamer, kwam er een leerlinge naar binnen, die naar Master Rude en Gabriël liep. Zij stelde haar zelf voor als Silvana. "Welkom Silvana, ik ben Master Rude, je nieuwe gymleraar. Volgens mij heb ik je niet in de vorige les gehad, klopt dat?" Vroeg hij vriendelijk met een knikje toen hij weer op zijn lijst keek, en 'Silvana' afstreepte. Toen keek hij rond de zaal om de aanwezige te checken. Vier aanwezige, inclusief hijzelf en Gabriël meegeteld waren er al in de zaal, volgens hem zou de rest nog moeten komen. Even keek hij op de lijst om te kijken of hij misschien ergens de naam van de jongen met de leren jas kon vinden, maar dat zou gokken en wagen zijn geweest, als hij willekeurig een naam van de lijst streepte. Toen Master Rude op het punt stond om de jongens zijn naam te vragen, ging de meisjeskleedkamer deur weer open, en kwam er weer een leerlinge de kleedkamer uit. Master Rude controleerde weer zijn lijst met namen om te controleren. Toen de leerlinge wat tegen hem vroeg, keek hij het meisje met een vriendelijke blik aan. Toen ze haarzelf voorstelde als 'Ephony' keek hij weer op zijn lijst, en streepte de naam 'Ephony' af. "Welkom bij gym, Ephony, ik ben inderdaad Master Rude, gymdocent. Zoals je misschien al gemerkt hebt is Master Joël er al een tijdje niet meer geweest, daarom ben ik hier, om hem te vervangen." Zei hij met een vriendelijke knikje, en keek toen weer naar Gabriël. "Oja, zoals je misschien al gehoord hebt was hiervoor een andere gymdocent; Master Joël. Die is helaas al een tijdje niet meer geweest door onduidelijke redenen, vandaar dat ik hier sta; ik ben zijn vervanger als gymdocent." Zei hij vriendelijk, en keek Gabriël vriendelijk aan.

- 'fcourse not!

Axel had zijn blik nog strak op de deuren van de kleedkamers gevestigd, maar het drong later pas tot hem door dat één van de deuren geopend werd en er een nieuwe leerling voor de les binnenkwam. Een meisje dat hij nog niet kende, maar dat zich tegenover de leraar voorstelde als Silvana. Vlak daarna kwam er nog een leerling de gymzaal binnen, ook een meisje. Aan de leraar stelde ze zich voor als Ephony. Ze droeg haar lange blonde haren in een staart en had gebruikelijke gymkleding aangetrokken, zoals het eigenlijk hoorde. Waarschijnlijk kende ze Silvana al, aan haar begroetende glimlach te zien. Axel slaakte een zachte zucht en vroeg zich af of hij straks gevangen in een gymles zat met enkel en alleen maar meisjes. Hij zou dan de sterke neiging krijgen midden in de les zomaar de zaal te verlaten om zich terug te trekken in het bos om er wat rond te zwerven. Tot het tijd was om naar de aula te keren voor het avondmaal. Hij keek nogmaals op toen één van de deuren voor een derde keer openging, maar zijn emotieloze uitdrukking veranderde op slag bij het zien wie er ditmaal binnenkwam. Het blonde haar, dat kleine gestalte. Automatisch gleed er een kleine grijns op zijn gezicht. Hij had hem makkelijker herkend als hij geen.. nogal vreemd ogende gymkleding had aangetrokken, maar dat gezicht was onmisbaar. Tijdens hun eerste ontmoeting in het bos had hij hem zo timide geleken, maar hij was er vrijwel zeker van dat Roxas veel meer in zijn mars had dan hij liet zien. Het was best amuserend te zien hoe de jongen hem in eerste instantie onopgemerkt voorbij leek te lopen, maar hem uiteindelijk toch later pas in het oog kreeg. Met de grijns nog op zijn gezicht had Axel één van zijn armen uit de over elkaar geslagen positie gebracht en hield die groetend op. 'Yo!' zei hij er welgezind bij, al leek hij dat totaal niet zo te zijn voordat Roxas hier nog was. Axel volgde hem glimlachend met zijn blik toen hij doorliep om zijn gegevens aan de leraar door te geven. Eigenlijk moest hij dat ook nog doen, maar hij maakte geen aanstalten om zijn plekje bij de muur te verlaten.

Mizore had langzaam door de gangen geslenterd om zo wat tijd te verliezen bij gym. Ze had daar z'n ontsettende hekel aan. alleen maar druk doen en zweten. Ze hate haar gymkleding altijd al, maar nu nog erger. Doordat ze de laatste tijd zo in een dip hat gezeten was ze zwaar ondergewicht gekomen. Ze at al wel weer, ook omdat het moest van Savador, maar ook omdat ze weer beter in haar vel begon te zitten. Ze deed de deur van de meisjes kleedkamer open en zag twee paketjes kleding liggen. Ze kleed zich uit en voude haar kleding op en lechde het op een bankje. Ze trok haar gymkleding aan wat bestond uit een klein strak wit broekje en een klein strak hempje. Ze had nooit zin gehad om nieuwe te kopen en dit paste ook wel alleen zat het wat strakker. Net voor ze de deur uit liep liep ze lang een spiegel. Ze keek er in en zag duidelijk haar ribben en ingevallen buik. Haar benen waren dun maar niet zo extreem. Ze nam een diepe zucht en deed de andere deur open en liep de gymzaal binnen. Ze bleef naar de grond kijken en zocht de leraar in twee tellen op toen ze omhoog keek liep er langs en zei op schagerijnige toon "mizore" Maakte daarna een bocht naar rechts toe omvervolgend daar alleen tegen de muur aan te gaan zitten waar nog niemand stond. Ze zakte naar bedenen en stekte een been. Het andere was nog krom en daar vouwde ze haar handen omheen waarna ze wachte tot de gymles begon zodat ze zo snel mogelijk hier weer weg kon.

Toen de kleedzamer deuren weer open gingen, keek Master Rude naar de deuren. Uit de jongenskleedkamer kwam een lichtblonde jongen uit de kleedkamer met zijn gymbroek tot over zijn knieën, en een lange t-shirt. Toen de jongen zich even later voorstelde als 'Roxas' knikte Master Rude vriendelijk, en zei: "Welkom Roxas, ik ben Master Rude, gymdocent van de school zoals je misschien al ziet..." en met een grijns streepte hij de naam 'Roxas' van de lijst af. Toen keek hij een paar minuten naar de lijst in zijn handen. Er waren er nog maar zes mensen met hemzelf en Gabriël meegeteld. Volgens Master Rude zouden er zo al meerdere leerlingen arriveren om te gymen. Even later hoorde hij weer de deuren opengaan, en Master Rude keek op van zijn lijst. Een leerlinge kwam uit de meisjeskleedkamer, en toen ze even later voorstelde als 'Mizore' op wat een chagrijnige toon, knikte hij vriendelijk met een lach. "Welkom Mizore, ik ben Master Rude, docent van gym zoals je ziet, ga maar rustig zitten, we gaan zo beginnen" Zei hij, en keek weer even naar de deuren om te kijken of er nog iemand arriveerde. "Het moet nog wat drukker worden, denk ik..." zei hij op een wat serieuze toon tegen Gabriël. "Of ze zijn vergeten dat ze gym hebben..." zei hij met een glimlach. Afwachtend op de volgende leerlingen keek hij weer naar zijn lijst.

Silvana keek naar de man voor zich en schudde haar hoofd. '' Dat klopt, toen was ik er nog niet. '' zei ze zachtjes. Ze keek om toen ze de deur hoorde opengaan en zag dat Ephony vanuit de meisjes kleedkamer de zaal binnenkwam, ze glimlachte vriendelijk terug naar haar. Ze zette een pas achteruit om wat ruimte maken, ze had echter ook niks meer te zeggen. Ze keek naar de deur tegenover de meisjes kleedkamer en zag een jongen binnen komen, die duidelijk de andere jongen die tegen de muur aan stond kende. Later kwam nog iemand binnen, een voor haar onbekend meisje die Mizore bleek te heten. Het meisje zag er erg mager uit. Maar ze kon dat ook van zichzelf zeggen, ook al at ze gewoon. Ze knikte toen de leraar zei dat het nog drukker moest worden. Van haar beleving van de school tot nu toe duurde het altijd wel even tot de mensen naar de les gingen.

Ze glimlachte vriendelijk terug naar master Rude, een glimlach van leerling tot leraar. Op haar hakken draaide ze zich nu om en liet haar ogen langs de gymzaal glijden. De laatste keer dat ze hier was geweest, was toen ze zich dood had geschrokken van Zalas die met een blinddoek om en messen in zijn hand stond. Even kwam er een wazige glimlach op haar gezicht bij deze gedachte. Dat deel van de lange dag was prachtig geweest, de rest vergat ze liever. Ook bij haar ging haar blik automatisch naar de kleedkamerdeuren toen die van de jongens open ging en de blonde jongen, die zich later als Roxas voorstelde - binnen kwam lopen. Het viel nogal op in dit magere gezeldschap als er mensen binnen kwamen. Maar haar blik gleed weer door toen de blonde jongen naar de roodharige liep die er duidelijk geen zin in had. Ephony's handen waren op haar rug ineen geslagen, haar kin opgetild en haar haar die zwierig mee ging in haar draai. Haar blik gleed naar het punt waar de kast had gestaan, het moment waarbij de plotselinge muziek de gymzaal had gevuld. Nu was de lucht alleen gevuld met de ademhaling van de verschillende mensen, de stemmen van hun begroetingen en hooguit een uitleg. Als ze zich geheel zou openstellen zou ze zelfs de zachte kloppingen van hun hart kunnen horen door de lucht, maar dat zou iets te veel van het goede zijn. En bovendien nogal onnodig en nutteloos. Met haar rug naar de leraar en de rest toe deed ze wat passen de ruimte in. Het was onmogelijk voor haar om lang op een plek stil te blijven staan, zeker in een gymzaal. Ze vroeg zich af wat ze gingen doen, en wilde gauw beginnen. Haar grijsblauwe ogen gleden weer over het gezeldschap, dat nu was uitgebreid door een meisje die ook niet echt de enthousiasme uitstraalde voor een goede gymles.

Stil en zonder al te veel op te vallen was Zalas ook de gymzaal binnen gekomen. Echte sportkleding had hij niet. Maar hij had wel een gewoon shirt met een makkelijk zittende broek aangetrokken dat nog het dichtst in de buurt kwam van een sportbroek. Zijn lange zilverwitte vlecht zwierde achter hem aan toen hij met geluidsloze passen achter Ephony sloop. Toen hij achter haar stond legde hij zijn armen om haar heen. 'Boe' zei hij zachtjes in haar oor maar met een brede grijns. Hij keek haar even met diezelfde grijns aan en drukte een kus op haar wang. Daarna liet hij haar weer met rust maar hield zijn handen wel op haar middel liggen. Hij keek Master Rude aan. 'Goede dag Master' zei hij ter begroeting tegen hem. Zich voorstellen was niet meer nodig voor Zalas. Hij had de vorige les van hem ook bijgewoond. Dus met een beetje geluk had de leraar zijn naam herinnerd en hoefde hij zich niet opnieuw voor te stellen.

Mizore was al weg gelopen bij de master voor dat hij maar was begonnen met zich voor te stellen aan haar. Ze had nog wel iets opgevangen van dat hij Rude hete. Het maakte haar ook niet zo veel uit hoe ze hete, als de les maar snel afgelopen waren. In haar houding had ze uiteindelijk haar ogen dichtgedaan om beter naar de stemmen te luisteren. Het viel haar op dat er een iemand nog al stil de gymzaal binnen kwam. Of het van de meisjes of jongens kleedkamer was wist ze niet. Ze hoorde hem naar een plaats lopen waar net nog iemand anders heen was gegaan en hoode zachtjes [i]boe[i/]. Ze herkende die stem, dat was de stem van Zalas. Ze deed haar ogen open, maar ze was niet echt opgefleurt toen ze hem zag. Ze had het kunnen weten. Overal sloeg ze te laat toe. Ze had haar kans gehad, maar met dat gedoe met Marcus was ze zelf helemaal ontspoort en gelijkertijd haar kans bij Zalas misgelopen blijk baar. Ze deed haar ogen weer dicht en legde haar handen op haar oren zodat ze ook niet verder hoevde te horen wat ze voor koetjes en kalfjes tegen elkaar zeiden. Haar gezicht bleef wel neutraal staan, er kamen alleen lichterlijk tranen in haar ogen. Nu hoopte ze dat deze les nog eerder afgelopen was.

Haar blik was op haar schoenen gericht, bedacht dat het veter strikken wel heel spastisch was gegaan waarbij haar handen in haar zij stonden. Van schrik sloeg ze een gilletje, waarbij ze in dat zelfde moment haar hand voor haar mond sloeg toen ze plots een paar armen om haar heen voelde maar al gauw Zalas' stem herkende. In zijn armen draaide ze zich om, keek naar hem op met een quasie boze blik, hoewel de brede lach op haar gezicht haar gehele blik behoorlijk deed verpesten. 'Het is niet netjes om iemand te laten schrikken,' mopperde ze boos terwijl ze vrolijk haar armen losjes om zijn nek sloeg. Toen Zalas zich terugdraaide nadat hij Master Rude had begroet kwam er een klein grijnsje op Ephony's lippen. 'De laatste keer dat we hier waren was er muziek,' herinnerde ze hem zachtjes, met pretlichtjes in haar ogen. Ze had niets opgemerkt van de bewegingen van de mensen om haar heen, had het meisje dat tegen de muur zat niet meer opgemerkt.

Silvana speelde met wat van haar blond, oranje plukken haar, zodat ze tenminste iets te doen had. Ze wachtte totdat er iets zou gebeuren dat tot het begin van de gymles zou leiden. Ze keek achter zich toen ze een gilletje hoorde, ze draaide zich met een ruk om maar zag dat het niks erg was. De jongen met de witte vlecht waar ze laatst nog een gesprek mee had gehad bij het water was binnengekomen. Als ze het zich goed kon herinneren heette hij Zalas. Toen ze de jongen had gezien leek hij ergens over in te zitten, maar dat gevoel was zo te zien al weggevaagd. Ze draaide zich weer om, zodat ze hen een soort van 'privacy' kon geven, ook al was dat bijna onmogelijk in de gymzaal waar ze waren. Ze begon haar armen te rekken als sein van verveling. Ze keek naar de jongens kleedkamer. Ze had Tate al heel lang niet meer gezien en ze had werkelijk geen idee waar hij was. Maar ze kon er niks tegen beginnen.

Ryuu zocht de kleedkamers en praatte met zijn hond Tatsu, die hem de weg leidde. "Weet je zeker dat het deze kant op is?" "JA! Ik snap alleen nog steeds niet dat ik deze school beter ken dan jij." Reageerde Tatsu. Toen ze bij de kleedkamer aan kwamen pakte Ryuu een hondenkoekje uit zijn colbert en gooide die naar achter. "Ik spreek je later!" Hij liep de kleedkamer binnen en kleedde zich om. Hij droeg nu een trainingsbroek en een mouwloos shirt dat dicht op zijn lichaam zat. Dit shirt liep door als een masker tot boven zijn neus. Hij opende de deur van de kleedkamer en kwam, met zijn armen gekruist, binnenlopen. Hij ging tegen een muur aan staan en trok 1 been op, waarvan hij de zool tegen de muur zette. Hij sloot zijn ogen en liet zijn hoofd een beetje vallen. Toen begon hij te wachten op het begin van de les.

In de tussentijd dat hij wachtte op Roxas' terugkeer - althans, daar ging hij wel vanuit, hij dacht het wel goed te kunnen vinden samen - bleef Axel geduldig met over elkaar geslagen armen leunend tegen de muur op hem wachten. Hij draaide zijn hoofd even in de richting van de deur van de meisjeskleedkamer toen die na een tijdje weer openging. Zijn stijve lokken bewogen mee bij die beweging, en zijn felle groene ogen namen het meisje op dat zonder op of om te kijken langs hem heen liep richting de leraar. Ze leek hem nogal mager voor iemand van haar lengte. Misschien had ze gezondheidsproblemen. Axel sloeg er verder geen acht op, maar liet zijn blik van het meisje naar de leraar verderop overglijden om met een grijns nog net te zien hoe Roxas zich bij hem registreerde. Zijn aandacht werd getrokken toen er opnieuw een deur openging, dit keer van de jongenskleedkamer. Nogal ongeïnteresseerd nam hij de jongen met lichte haar in een vlecht op maar sloot daarna al gauw kalmpjes zijn ogen weer om het wachten op Roxas te vervolgen. Pas toen hij Roxas' onmisbare stem hoorde die hem begroette, opende Axel zijn ogen weer om hem een brede grijns terug te schenken. Omdat hij hem eerder al begroet had volgde een kleine woordloze begroeting van een tweetal vingers tegen zijn slaap, die hij daarna in een haast saluerend gebaar kalmpjes omhoog stak. Hij stopte zijn handen weer terug onder zijn oksels in de over elkaar geslagen houding van zijn armen en sloot met de grijns nog aanwezig op zijn gezicht zijn ogen toen hij opmerkte dat Roxas naast hem op de grond ging zitten. Axel opende ze weer om op Roxas neer te kijken bij het horen van zijn vraag. Hij liet even een zachte grinnik horen. 'Waarom heb jij je wel omgekleed? Toch maar besloten om te komen?' zei hij met een kleine grijns, niet echt antwoordend op zijn vraag. Hij had niet echt een reden waarom hij zich niet had omgekleed. De meest duidelijke verklaring zou nog wel 'geen zin' zijn. Het gesprek viel weer even stil, maar niet dat Axel zich daar aan ergerde. Ze kenden elkaar nog maar net, hadden pas één eerdere confrontatie gehad. Stromen aan spraakwatervallen wanneer je hen bij elkaar zette, dat zou vast en zeker nog wel komen. Onwennigheid was een doodnormaal iets. Hij had niet in de gaten dat Roxas ondertussen zijn blik gevestigd had op een ander persoon. Pas bij het stellen van zijn nieuwe vraag kreeg Axel het door. Hij had een zacht 'hmm?' uitgebracht bij het horen van zijn naam, nu ging zijn blik van Roxas naar het meisje waardoor zijn aandacht eerder was getrokken. 'Nee,' antwoordde hij zacht zonder zijn blik van het meisje af te scheuren. 'Al lijkt ze me nogal ongezond - en wanhopig.' Axel wist niet precies waarom hij het zei. Het was het eerste wat bij hem opkwam bij het zien van de houding waarin het meisje momenteel zat, met haar ogen gesloten en haar handen over haar oren. Ze had zijn aandacht door Roxas' opmerking zo getrokken dat hij niet meer lette op de mensen die nog binnenkwamen.

- is geen flutpost =3

Met een afwezige blik bleef Axel richting het meisje kijken. Hij kende haar nog niet, nee. Behalve Roxas en Emrahnaiya kende hij hier nog bar weinig mensen. Op die twee na eigenlijk niemand. Maar hij had het gevoel dat het meisje eenvoudig wel zou passen onder de term die bij hem onder 'vrienden' viel, zoals waar hij Roxas al zo goed en wel in kon delen. Misschien konden ze met z'n drieën wel vaste vrienden worden, maar hij keek eerst liever de kat uit de boom voor hij actie ondernam. Axel keek op en draaide zijn hoofd wat richting Roxas toen hij opeens opstond en hem aankeek. Hij bleef zwijgend naar zijn achterhoofd kijken toen hij na zijn geopperde voorstel weer terugkeek naar het meisje. Zelf bleef hij nog even op zijn plekje bij de muur staan. Hij was niet iemand die direct op iemand af zou stappen, zoals Roxas nu deed. Toch haalde hij in een langzame beweging zijn armen uit elkaar en ging rechtstaan waarna hij Roxas met lome passen volgde. Zijn lange jas zwierde bij iedere stap weer achter hem aan, maar hij liep op een manier alsof hij zo min mogelijk wilde opvallen voor de rest. Roxas was al hurkend voor het meisje gaan zitten, maar Axel stond achter hem wat van hem verwijderd en sloeg kalm zijn armen weer over elkaar. Toch dicht genoeg om te weten dat hij ook enige interesse wilde tonen. Axel luisterde zwijgend mee hoe Roxas het meisje probeerde te benaderen. Hij zei dan wel niets, maar deed een kleine stap naar voren om aan te geven dat hij net zoveel met haar in zat als Roxas.

Mizore was aan het wegdromen over al haar mislukkingen. Ze had niet door gekregen dat er eerst een jongen naar haar toe was gelopen met daarna een andere jongen er achter aan. Pas toen de eerste jongen, die nog al klein was, voor haar hurkte en hem recht in de ogen keek keek ze met een ruk door de gymzaal heen wat er gebeurde. Ze zach de twee jongens voor haar staan maar was de vraag van de jongen die geknield zat al bijna weer vergeten. Verschrikt stond ze op met haar benen redelijk uit elkaar zodat ze lichterlijk in aanvalshouding stond. De roodharige jongen was ongeveer even lang als haar. Hij stond met zijn armen gekruist over elkaar heen en haar ogen gingen kwaad staan. Ze keek de jongen onder haar weer aan en keek in de lichtblauwe ogen van hem. Haar blik verzachte bijna meteen. Ze herkende die ogen. Ze keek nog wat verward rond . "Nee, niets." zei ze kort af maar niet snauwend. Ze bleef je jongen aan kijken terwijl ze dat zij. Natuurlijk was er wel iets, maar ze zei nooit hoe ze zich voelden en al helemaal niet aan mensen die ze niet kende.

Hijgend rende Sapphire de gangen door. Oh, God! Nu was ook nog te laat voor gymmen! Lola had haar opgehouden door steeds tegen haar te springen. Die ging niet weg voor ze te eten kreeg. Uiteindelijk had Sapphire vol afschuw moeten toekijken hoe de husky een eend verscheurde. Sapphire had nu niet bepaald sportieve kleren aan, maar het kon ermee door, vond ze zelf. Ze kwam hijgend de gymzaal binnen en keek rond. Ze ging naar de leraar toe die het gaf. 'Het spijt me dat ik zo laat ben. Huisdieren hè, u snapt het verhaal wel, hoop ik', zei ze terwijl ze de leraar zo goed mogelijk recht in de ogen aankeek. Haar blik wendde zich echter af naar andere leerlingen.

Ryuu duwde zich nu van de muur af, bijna alsof iemand in de zaal hem begon te interesseren. Alhoewel, dit was maar een vals alarm, want vervolgens begon hij een beetje op te warmen. Eerst deed hij een radslag op 2 handen, toen op 1 hand en vervolgens zonder handen. Hij landde naast een roodharige jongen, met een jas aan, en keek even naar hem en de 2 anderen. Vervolgens rendde hij door om vervolgens tegen de muur op te lopen en er net op tijd af te springen, voordat hij uitgleed. Hij zag een meisje met roze haar naar binnen komen, hijgend en rond kijkend. Hij trok een interesse in dit meisje, aangezien ze dacht dat ze laat was, terwijl de les nog niet eens was begonnen. Hij vond het ook wel iets hebben, aangezien hij normaal degene is die te laat is. Hij legde 1 hand op de grond en maakte met zijn benen, in de lucht, een split. vervolgens stak hij op zijn andere hand 2 vingers op en hield die voor zijn borstkas. Hij deed zijn zwarte oog dicht en met zijn rode oog keek hij naar het meisje met roze haar, afvragend wat de leraar tegen haar zou zeggen.