Hello, I'm new here

Met twijfelige stappen liep Lyra de school binnen, haar hand in de nek van Sorro haar grote vriend de witte tijger, ze keek rond, het was erg druk. Voorzichtig liep ze verder met Sorro aan haar zij. Overal zag ze groepjes kinderen zitten, jongens, meisjes en soms huisdieren. Sorro liep nu niet meer naast haar maar voor haar uit en ze volgde hem, hij ging richting een bankje en Lyra gaf hem een aai over zijn kop en ging op de bank zitten, Sorro ging aan haar voeten liggen. Opeens klonk er een stem en verbaasd keek Lyra naast zich, ze was niet gewend dat er zomaar mensen tegen haar praatten.

De aula, ook een plaats die ze nog niet ontdekt had. Malaika streelde Ember, haar kameleon, over zijn kopje, hoewel het dier zich direct aan de omgeving aanpaste om niet op te vallen. Hij was niet gewend aan zo'n drukte. Overal waren groepjes waar ze maar niet naartoe ging. Leraren gingen niet zomaar tussen de leerlingen zitten, toch? Ze liet haar blik de aula rondgaan, om uiteindelijk een jong meisje te spoten met lange haren en een witte tijger naast zich. Ze zag er nogal verlaten uit. Malaika, de eeuwige optimist, begon naar haar toe te lopen. Het meisje zag haar waarschijnlijk niet, aangezien ze de tijger aan het aaien was. 'Hallo! Ik ben Malaika,' glimlachte Malaika, terwijl ze naast het meisje ging zitten en naar de tijger keek. 'Wat een prachtig dier,' merkte ze vrolijk op, om Ember daarna nog wat te strelen; geruststelling. Ember was niet te zien, waardoor het er vreemd uit moest zien dat ze de lucht aaide. Malaika ging even verzitten, wat minder op het randje van de bank, en keek uit dat ze de tijger niet schopte. Nooit goed, zoiets, en ze was geen dierenmishandelaar. Malaika was per slot van rekening nog maar net nieuw hier, misschien dit meisje ook wel?

'Hallo! Ik ben Malaika,' zei een meisje, nou ja meisje, eerder een jonge vrouw van rind de dertig jaar tegen haar. Lyra glimlachde en zei zacht 'Hoi, Ik ben Lyra' en ze glimlachde terwijl ze Sorro een teken met haar hand gaf dat hij rustig moest blijven 'Wat een prachtig dier,' merkte Malaika op om blijkbaar een gesprek te starten 'Ja, maar hij is helaas wel doof' antwoorde Lyra terwijl ze toe keek hoe Malaika iets leek te aaien 'Wat aai je?' vroeg ze dus maar nieuwsgierig terwijl Malaika naast haar kwam zitten. Sorro tilde even zijn kop op en snuffelde aan Malaika's been maar legde daarna zijn kop gewoon weer op Lyra voeten en ontving een aai van Lyra.

Het jonge meisje glimlachte naar haar en vertelde zacht haar naam. Een dove tijger? Ach, dan waren ze vaak gemoedelijker. Malaika glimlachte even toen de tijger aan haar been snuffelde. 'Dove dieren hebben vaak een groot hart,' merkte Malaika op. Lyra en het dier leken echt om elkaar te geven, iets wat haar altijd goed deed. 'Wat ik aai? O, dat is Ember,' lachte Malaika, terwijl ze haar handen om het kleine lijfje van Ember sloot, waardoor hij wat van kleur veranderde. 'Word maar weer gewoon,' zei ze, terwijl ze zacht tegen zijn flank tikte. Ember nam zijn gewone, groene kleur aan en keek Malaika met zijn grote ogen aan. 'Mijn kameleon,' lichtte ze snel nog even toe. Ze hoopte dat de tijger niets tegen kameleons had, anders zou ze Ember weer op haar schouder zetten. Ze liet Ember los en de kameleon kroop een stukje naar Lyra toe, terwijl zijn grote ogen haar onderzoekend aankeken. 'Ik hoop dat je tijger niets tegen hem heeft,' merkte ze voorzichtig op, hoewel het grote dier nog niets gedaan had. 'Het is lekker druk hier,' zei ze daarna, het eerste zeggend dat in haar op kwam, al was het heel off-subject.

(mooie signature)

'Dove dieren hebben vaak een groot hart,' merkte Malaika op en Lyra knikte een beetje verlegen 'Wat ik aai? O, dat is Ember,' antwoorde Malaika daana op de vraag van Lyra en zag een soort groen diertje verschijnen 'Mijn kameleon,' lichte Malaika toe. Lyra lachte evn terwijl het kleine groene diertje een stukje naar haar toe kroop 'Ik hoop dat je tijger niets tegen hem heeft' merkte Malaika op en Lyra lachte opnieuw 'Mischien zal hij een beetje jaloers maar ook goed getrained en hij heet trouwens Sorro' Lyra gimlachte en keek naar Ember en vroeg daarna aan Malaika 'Mag ik Ember aaien?'. 'Het is lekker druk hier,' zei Malaika opeens totaal onverwacht en Lyra haalde haar schouders op en zei 'Ik hou meer van rust' Lyra glimlachde verlegen.

[Bedankt, die heeft Savador gemaakt ^^]

Lyra lachte een beetje, al bleef ze nog steeds verlegen en misschien zelfs een beetje schuw, als je dat zo kon noemen. Ze keek even naar de tijger, die dus Sorro heette. 'Mooie naam,' glimlachte ze, wat ze ook echt meende. Ember keek nog steeds naar Lyra omhoog, al leek het alsof hij weer ging verkleuren. Malaika knikte. 'Natuurlijk! Hij is dol op aandacht, niet, Ember?' Ze grinnikte en gaf het dier een zacht tikje. Het bleef rustig zitten, was er wel gewend aan. Malaika glimlachte naar Lyra, die zei liever rust te hebben. 'Iets rustiger zou inderdaad wel fijn zijn. Wil je anders een stukje lopen? Het is hier wel wat lawaaiig,' stelde Malaika voor. Misschien zou Lyra zich dan iets meer op haar gemak voelen. Maar als ze wilde blijven zitten was dat ook prima. De bel ging over tien minuten toch weer, maar in tien minuten kon je heel wat praten. Vooral met een vrolijk persoon als Malaika, die altijd wat te vertellen had. 'Ik ben hier nog maar pas, ik moet de hele plattegrond nog in mijn hoofd stampen,' lachte ze vrolijk naar Lyra.

Lyra keek naar Malaika die knikte ! Hij is dol op aandacht, niet, Ember?' Zei Malaika en ze grinnikte, voorzichtig stak Lyra haar hand naar Ember uit en aaide ze het beestje, het voelde heel; anders aan dan wanneer ze Sorro aaide (wat heel logisch is) want Sorro had een zachte warme vacht en Ember totaal niet. Na Ember een paar keer geaaid te hebben stelde Malaika voor een stukje tegaan lopen, Lyra knikte en zei 'Is goed' en voorzichtig duwde Lyra Sorro van haar voeten af en stont op. 'Ik ben hier nog maar pas, ik moet de hele plattegrond nog in mijn hoofd stampen,' lachte Malaika vrolijk en Lyra leachte al even vrolijk mee en zei 'Ik ook, dit is mijn eerste dag hier'

Malaika stond samen met Lyra op, nadat Lyra ermee ingestemd had. Malaika pakte Ember voorzichtig op en plaatste het diertje terug op haar schouder. Ze voelde zijn pootjes nog even over haar shirt bewegen terwijl hij een comfortabel plaatsje zocht en daarna stil bleef zitten, om weer één te worden met zijn omgeving. Al snel merkte ze niet meer dat Ember er zat, mede doordat hij bijna bevroren in zijn positie kon blijven zitten voor een paar uur achter elkaar. Alsof er hier insecten waren waar hij op behoorde te jagen, maar ze vond het wel fijn. Zo was hij altijd bij haar, en dat gevoel was welkom; een soort bewaker die over je waakte en je nooit uit het oog verloor. Lyra lachte met haar mee. 'O, is dit ook jou eerste dag! Dan zitten we in hetzelfde schuitje,' glimlachte Malaika. Ze liep de aula uit in een rustig tempo. Haast maken had niet zoveel zin hier. 'Waar kom je vandaan, als ik vragen mag?' vroeg Malaika nieuwsgierig. Andere planeten hadden haar altijd geboeid; Nova was te klein geworden.

Lyra keek hoe Ember terug naar Malaika kroop en daarna leek te verdwijnen. Malaika stond ook op en Lyra voelde Sorro ongeduldig tegen haar benen duwen en ze gaf hem een aai over zijn kop. 'O, is dit ook jou eerste dag! Dan zitten we in hetzelfde schuitje,' glimlachte Malaika en Lyra glimlachte ook en knikte met haar hoofd terwijl ze zei 'Ben je eigenlijk een leraar? Je lijkt me eigenlijk te oud voor een leerling namelijk' zei Lyra verlegen terwijl haar hand Sorro zocht die zijn lieve natte neus tegen haar hand aan duwde.

Malaika merkte dat Ember onrustig op haar schouder bewoog. Wat had dat dier vandaag? Misschien was de nieuwe omgeving nog wat te druk voor hem. Om eerlijk te zijn; ze zou het niet weten. Lyra stelde haar verlegen een vraag, waarop Malaika knikte. 'Inderdaad, ik ben hier aangenomen als lerares Light Magic. Ben ik al zo oud dan,' grapte ze. Zou vast wel meevallen. Als 28-jarige kon ze er in ieder geval nog slechter uitzien dat ze nu deed, toch? De tijger liep rustig met hen mee. Plots verdween het vertrouwde gewicht van haar schouder. Malaika zag nog net een vorm in de kleur van haar shirt over de grond lopen, voor hij verdween. Abrupt stopte ze. 'Daar ging Ember!' zuchtte ze. Hoe moest ze hem nu weer vinden? Iets wat dezelfde kleur had als de omgeving was nogal goed in verstoppen. Malaika liet haar blik over de grond gaan, maar zag niets. Was Ember bang geworden van Sorro, van de drukte? Hoe kon ze hem ooit weer vinden? Ze liep wat terug, voorzichtig lopend. Het zou erg stom zijn als ze op hem trapte, niet?

'Inderdaad, ik ben hier aangenomen als lerares Light Magic. Ben ik al zo oud dan,' antwoorde Malaika en Lyra glimlachte 'Leuk, die lessen ga ik namelijk volgen'zei ze breed glimlachend en rustig liepen ze verder totdat Malaika ineens riep 'Daar ging Ember!' en Lyra keek verward omzich heen en bleef doodstl staan terwijl ze net als Malaika naar de grond keek in de hoop de kameleon te zien 'Wat nu?' vroeg ze daarna maar aan Malaika die ondertussen een paar stappen had gezed. Sorro bromde wat, hij werd altijd sagarijnig als mensen volgens hem hysterusch gingen doen maar Lyra gef hem een zacht tikje op zijn neus en daarna een handgebaar om hem op te laten houden en te zorgen dat hij stil zou bleven staan Daarna vestigde Lyra haar aandacht er weer op om Ember proberen te zien.

Malaika negeerde het gebrom van de tijger en richtte haar blik op de grond. Ember kon wel van kleur veranderen, maar als hij bewoog zag hij eruit als een stukje bewegende tegel. Misschien kon ze hem zo opsporen? Er was een mogelijkheid, en ze hoopte het maar. Of ze hoorde een plettend geluid wat inhield dat ze te laat was..
'Kan Sorro Ember ruiken?' vroeg ze, uiterlijk rustiger dan ze zich voelde. Dan zou het waarschijnlijk een stuk sneller gaan.. Haar blik bleef echter strak op de grond gericht, in de hoop wat te zien. Zat Ember vlakbij haar of was hij nu al verdwenen tussen alle leerlingen? Malaika slikte even; ze hoopte van niet. Ze had nog geluk dat het niet zo druk was. Voorzichtig deed ze nog een paar passen, iedere keer dat haar voet de grond raakte trok haar maag even samen. Wat nu als ze geen harde stenen raakte, maar een zacht iets wat een zielig kreetje zou uiten? Malaika stopte weer met lopen. Dit konden haar zenuwen niet aan. Ze keek even naar Sorro, in de hoop dat de tijger wat kon doen, maar dat wist ze natuurlijk niet zeker. Haar blik bleef herhaaldelijk heen en weer glijden, van links naar rechts en weer terug. Geen Ember! 'Ember, kom!' mompelde ze, onzeker.

PROFILE MAGICIAN