What a mess,eh?

Rust was weder gekeerd in Eldur. Hier en daar zaten wel nieuwe schroeiplekken,dat wel,maar je had het net moeten zien. Aidan had geprobeerd van sterke drank,olie,en buskruit een bom in elkaar te zetten. Hij was er achter gekomen dat het goedje hogelijk instabiel was,wat hem een roetzwart gezicht had opgeleverd. Nors mompelend knielde hij neer naast zijn lavapoel,en schrobde zich schoon met het gesmolten gesteente. Toen hij zich omdraaide,en opnieuw een blik door zijn kamer wierp,ontsnapte een vloek zijn lippen. "Verdomme,dat boek was net nieuw," gromde hij, een hoopje houtskool van zijn bureau afrapend. Zucht. Eigen schuld dikke bult. Had hij hem maar moeten opruimen voordat hij een experimenteel explosief in elkaar zette. Met nog een zucht slingerde hij het boek weg,door het openstaande raam naar buiten. Voordat het de grond raakte,knalde het uit elkaar,en werden de duizenden gitzwarte flintertjes door de wind mee gevoerd. Kreunend rekte hij zich uit. Dit werd niks. Hij was toch zeker machtig genoeg om niet zijn eigen troep op te hoeven ruimen. Hij klapte twee keer in zijn handen,en zei zachtjes "Allisa". Een pilaar van vuur verscheen voor zijn neus,en liet zijn schaduw een moment lang scherp afsteken tegen de muur. Waar de pilaar zich zojuist had bevonden stond een jonge vrouw met een vuurrode huid,dito haar tot onder aan haar schouderbladen,en twee kleine,zwarte hoorntjes die uit haar voorhoofd groeiden. Ze keken even met grote ogen aan,en maakte toen een buiging. "Ja,dat is lang geleden,he?" zei Aidan met een glimlach. Allisa was een van de huishoudsters van het koninklijke paleis. En dus technisch gezien in zijn dienst. "Zeg,zou je mijn kamer voor mij schoon willen maken? Niet te veel moeite doen hoor,gewoon dat de grootste rommel weg is." Allissa knikte enkel,en ging direct aan de slag. Ah,het was goed om de koning te zijn. Terwijl zijn werkster de strijd aanbond met een aantal hardnekkige roetvlekken ging Aidan Op zijn gemakje op een stoel bij het raam zitten. "Nee,laat die brandplekken maar zitten. Dat geeft karakter aan de kamer. Alleen het roet en stof,alsjeblieft." Fluiten graaide hij van een nabij gelegen tafeltje een flesje af. Nee,geen drank. Hij was toch zeker geen Alcoholist? Nee,het was gewoon water. Oke,het was bier,maar wat wil je? Je moet je vlammen toch ergens mee op gang houden? Na een paar slokjes te hebben genomen stak hij ook een sigaretje op. Aidan deed zijn ogen dicht,en was van plan een middag dutje te gaan doen,tot hij een zacht duwtje tegen zijn knie voelde. Loom deed hij een oog open,en zag Allisa voor zijn neus staan. "Alles schoon?" mompelde hij. Daarom had hij specifiek haar laten komen. Het was alsof ze een geheel eigen tak van magie had ontwikkeld,speciaal toegespitst op schoonmaken. "Dank je wel. Dan kun je weer terug naar Razen." Ze boog nog een keer en verdween,zoals ze was gekomen,in een pilaar van vuur. Hij zou toch eens wat vaker gebruik moeten maken van zijn koninklijke privileges,dacht hij glimlachend.
Fire is chaotic. So am i.

Struikelen over traptreden was nu niet haar favoriete bezigheid. Nee, integendeel. Haar voeten leken gewoon niet te doen wat ze wilde. God. Ze had ook nooit moeten gaan lopen. Dit toren was godvergeten hoog. Ze had gewoon moeten gaan vliegen. Maar nu was ze er bijna. Ze zou dit laatste stukje ook wel kunnen. Al kwam ze er kruipend, ze zou het halen. Dat besluit nam ze alvast. Wat ze daarna ging doen? Wist zij veel. Een stuk piano spelen, een appeltaart bakken? Misschien zelfs haar zwaarden weer eens tevoorschijn halen. Iedereen had van die dagen. Dat je alles wilde en niets deed. En zo'n dag was vandaag. In haar hoofd ging ze haar mogelijkheden na. Ze kon natuurlijk naar Fennon.. Maar ze wilde hem niet teveel belasten met haar irritante vragen. En haar hart uitstorten.. Nee, dat wilde ze hem echt niet aandoen. Norwood was natuurlijk bezig. Daar was ze zeker van. Het was een aardige man, zeker, maar hij had het zo druk. Nooit eens tijd om gezellig een spelletje te spelen.. En om hem nu haar zorgen te vertellen. Dan was het net alsof een mentor zijn mentorleerling zijn zorgen vertelde. Misschien kon ze.. Nee. Absoluut niet. De gedachte alleen al maakte haar ongemakkelijk. Maar nu. Ze zat op haar knieën op de trap, en had totaal geen puf meer. In haar gezichtsveld was er maar een optie. De deur van Eldur. Ja, dat was een goed idee. Op bezoek gaan bij een van de vijanden van Ferost. Jep, na haar eerdere avontuur was dat een géweldig idee. Maar veel meer keus had ze niet. Ze was moe, ze was verveeld en ze was niet van plan ruzie te zoeken. Een simpele optelsom. Met een beetje moeite stond ze op, klopte het vuil van haar tuniek en liep op de deur toe. Het was daarbinnen belachelijk warm, maar het was simpel om koudbloedig te worden. Een kunstje dat ze maar al te graag geleerd had, en vaak van pas kwam. Even wachtte haar hand, vlak boven de deurknop, maar daarna drukte ze hem toch maar naar beneden. Jakkes, wat was dat warm. 'Hallo?' klonk haar stem.

Een warm briesje woei naar binnen door het openstaande raam. Dat was wel aangenaam. Aidan zuchtte van genoegen. Dat was ook wel eens lekker. Gewoon een beetje op zijn kamer rond hangen zonder met zijn neus in een boek te zijn gedoken. Zachtjes tikte hij met zijn hiel tegen een kistje dat onder de stoel stond. Eigenlijk was hij al vergeten wat er in zat. Hij had hier ook zo veel zooi verborgen. Nieuwsgierig boog hij voorover,en zette met een grom van inspanning de kist op schoot. Hmmm....zo zet zien zat er een slot op. Zonder te aarzelen duwde hij zijn vinger tegen het sleutelgat,en liet het slot uit elkaar knallen. Flauw grijnzend sloeg hij de deksel open. "Kijk nou," mompelde hij zachtjes. Een redelijk groot assortiment aan dolken en messen. Allemaal trofeeën. Met een gelukzalige glimlach dacht hij terug aan vroeger. Elke keer als hij bij een veldslag betrokken was geweest had hij er wel iets aan over gehouden. Aidan vist een uitzonderlijk gekarteld exemplaar uit de doos. "Ork," zei hij simpel. De bijna zwarte bloedsporen van zijn vorige eigenaar waren er nog duidelijk op te zien.Hij legde hem weer terug,en pakte een nieuwe. Deze was veel gestroomlijnder,met een smal blad,en ingelegd met juwelen."Elf. Cassiaans," was dit keer het antwoord. Toen kwam er iets in hem op. Als de dolken en messen hier lagen,moest de rest hier ook ergens zijn. Hij zette de kist van zich af,en begon de kamer te doorzoeken. Net toen hij voorovergebogen in een kast aan het rondneuzen was,hoorde hij achter zich een stem. Hij kwam overeind,en keek om. "Ah,Lesaiah,kom binnen,kom binnen," zei hij breed glimlachend. Hij was in zo'n goed humeur dat de kleine onbeleefdheid hem niet eens op viel. "Wat kan ik voor je doen?"
Fire is chaotic. So am i.

Een zwakke poging tot grijnzen mondde uit in een van de slechtste grimassen in heel de geschiedenis van het grijnzen, maar het was wel een oprechte. Ze was gewoon te vermoeid om echt te glimlachen. Aidan was een stuk aardiger dan ze had verwacht van iemand die Ferost's rivaal was geweest. Nou was Ferost ook een ster in vijanden maken, daar niet van. Hun eerste treffen was ook gepaard gegaan met een aantal blauwe ogen en een bloedneus. Die bloedneus had ze hem overigens per ongeluk geslagen. Het was niet haar schuld dat hij die boom bleek te zijn. Even grinnikte ze bij zichzelf. Het was hier nog niet gebeurd, een van haar befaamde woedeuitbarstingen, die in de vergaderzaal was niets. Echt niets. In vergelijking met wat ze eerder had gedaan dan. 'Hm. Ik weet eigenlijk niet waarmee je me kan helpen. Gewoon, een praatje maken dan?' Alsof het nu pas in haar opkwam. Misschien was hij wel veel te druk om ook maar een paar woorden te wisselen. Ach, wat kon het haar schelen. Maar ze verveelde zich wel.. Ze hoopte maar dat hij tijd had, anders zou ze zich toch nog de hele dag doodvervelen. Op Gren was ook niet veel te doen geweest, naast een hele hoop mensen bezoeken. Formele, saaie kennismakingen en bakken met thee. Als ze nog een kopje aangeboden kreeg, zou ze flippen. Echt waar, wat hadden ze toch met thee? Vroeger was het wijn geweest, en kon je tenminste nog een beetje kijken hoe al die edelen dronken zaten te worden... Nu was het voornamelijk saai. Echt, wat was er gebeurd met de wereld?

"Een praatje maken? Ja hoor. Ik was alleen maar bezig met door wat oude zooi neuzen,"zei Aidan,over zijn schouder naar de openstaande kist met wapens. "Wil je wat drinken? Ik heb niet veel bijzonders in huis. Alleen drank en water." Dat was zo'n beetje waar hij op overleefde. Alcohol voor als hij dorst had en water voor de ochtend na een flinke zuippartij. Hij liet twee pilaren van lava omhoog komen en stollen,om twee stoelen te vormen. "Ik zou zeggen,ga zitten." Hij haalde alle gastvrijheid uit de kast. Deels omdat hij in zo'n goede bui was. Ook deels omdat zij niet Ferrost was. "Je ziet er moe uit. Druk gehad?" Hij glimlachte. Soms was het wel leuk om geen zak te hoeven doen. Vooral als je zag hoe anderen keihard moeten werken. Razen was onder het beheer van zijn regent,en door de anderen werd hij meestal met rust gelaten. Zelfs andere mensen die gunsten nodig hadden vermeden hem meestal. Aidan leunde gemakkelijk achterover. In een flits werd door de lava ook een rugleuning gemaakt. "Bevalt het je hier een beetje. Op Starshine,bedoel ik."

Fire is chaotic. So am i.

Lesaiah grijnsde breed. 'Soms vraag ik me toch echt af waar jullie mannen op overleven. Drank, water? Als wij er toch niet waren geweest...' Ergens verbaasde het haar totaal niet, maar het feit dat hij water in huis had amuseerde haar wel. Hoe ironisch. Met haar altijd snelle bewegingen liep ze naar de stoel, die prompt een leuning van klimop groeide. 'Hmm.. Starshine bevalt me eigenlijk prima, in elk geval een stuk beter dan waar ik eerst was. Mijn slaapverblijf was nu niet bepaald een Doornroosje waardig, laat me je dat vertellen.' Nee, het was allesbehalve fijn geweest, wakker worden, vastgegroeid in korstmos en planten. Ze huiverde kort toen ze eraan terugdacht. 'Maar eigenlijk had ik wel verwacht dat er meer chaos zou zijn. Drie, nee vier verdwenen Legendarische Magiërs, dat is toch wel iets om je zorgen over te maken? Of zijn de leerlingen niet geïnteresseerd in de beschermers van hun leven? Soms vraag ik me af wat we beschermen.' Ze tekende wat in de lucht, waarna er een beker wijn in haar hand verscheen. Novaanse wijn nog wel. En dat dronk ze... Eigenlijk bijna nooit. Het gaf haar altijd het gevoel verkouden te zijn, het smaakte naar haar smaak te zoetig. Maar vandaag kon ze het wel hebben. 'Vraag jij je dat nooit eens af? Ik bedoel, hoe lang is het nu geleden dat er echt iets interessants gebeurde, iets waarbij je die wapens, die nu in de kast liggen, kon gebruiken?' Bijna vragend keek ze hem aan. Was zij de enige die dit dacht, of dacht Aidan er ook zo over?

"Als jullie er niet waren geweest hadden we geen drank nodig," maakte Aidan haar zin grijnzend af. Soms dacht hij dat vrouwen er voor waren gemaakt om anderen te verwarren. "Mijn dutje was ook niet bepaald geweldig. Ik werd wakker in een rots in het duistere bos. De krater is nog steeds zichtbaar." Hij kon het zich nog herinneren alsof het gisteren was. Plotseling kon hij weer praten. Maar alles was duister,en hij kon geen millimeter bewegen. Gelukkig herinnerde hij zich een oud spreekwoord. 'wanneer je twijfelt,blaas alles op.' Hij werd weer uit zijn herinneringen getrokken toen Lesaiah weer sprak. "Sommige leerlingen weten niet eens wie we zijn,of dat we hier zijn,"zei Aidan schouderophalend. "En dat is deels mijn schuld. Deshas had een ideetje waardoor we van Ferost af konden komen. Hem verstenen. Maar de anderen liepen in de weg,dus die versteende hij ook. Toen we echter achter de oude knoest zelf aangingen kaatste hij de spreuk terug,en werden we slachtoffers van ons eigen plan. Omdat we technisch gezien nog leefde,werd de titel niet overgedragen op een opvolger. En zo heeft het heelal in geen driehonderd jaar een legendarische magician gezien." Hij zuchtte. Dat was niet een van zijn beste escapades geweest. "Wat we beschermen hangt helemaal van ons zelf af. Natuurlijk,balans en al dat soort dingen doen we ook,maar dat gaat vanzelf. zolang we maar bestaan. Maar zoals jij dat bedoelt....dat is helemaal aan ons." Toen hij was uitgesproken viel er een korte stilte. "Die wapens zijn al in geen driehonderd jaar meer gebruikt. Het is inderdaad lang geleden dat er iets is gebeurd waarbij we volledig los konden gaan." Er klonk iets van spijt door zijn stem. Zijn bloedlust was alleen maar op aan het bouwen in deze tijd van rust. "Maar om nu te vragen om problemen,alleen maar om onze eigen lusten te botvieren is niet...verstandig.Zelfzuchtig,zelfs." Aidan grijnsde. Hij zou geen nee zeggen tegen wat problemen om 'zijn eigen lusten te botvieren'. Niet dat hij dat hardop zou zeggen. De anderen schenen hem toch al een leeghoofdige bruut te vinden,zonder dat hij ze in dat beeld een handje hielp."Maar ik denk niet dat het lang zal duren voordat er wat...'interessants' zal gebeuren. Het is al lang vredig geweest. Te lang,ben ik bang." Hij nam een slok bier. "Vrede is niet eeuwig. Nooit geweest,en zolang er nog mensen zijn,zal het dat ook nooit zijn." Een lome glimlach kroop over zijn gezicht. Moest je hem nu eens serieus horen zijn. "Maar goed,dat zien we dan wel." Er waren nog geen problemen uitgevonden die hij niet aankon. Nou ja....niet op het slagveld,dan. Hij droomde even weg. In zijn eentje tegen een heel leger. Arme drommels. "En als we het niet afzonderlijk aankunnen,is er altijd de rest nog." Aidan nam nog een slok. "Als we allen de krachten verenigen is er niets dat ons tegen kan houden."
Fire is chaotic. So am i.

Lesaiah liet een kleine grijns rond haar lippen spelen. Ze begon te begrijpen waarom Ferost Aidan niet had gemogen. Hij leek op haar. Niet qua uiterlijk, maar qua innerlijk kwam het heel dicht in de buurt. Hoewel zij natuurlijk de meest chaotische, wispelturige en onvoorspelbare van het stel was, herkende ze wat van zichzelf in Aidan. Of, om het anders te zeggen, ze herkende Aidan in zichzelf. 'Hmmm...' Lesaiah tuitte vertwijfeld haar lippen, een oude gewoonte waar ze maar moeilijk vanaf kwam. 'Volledig los. Dat is een tijdje geleden. Fer liet me nooit zo ver gaan. De laatste keer was volgens mij met dat zaakje in die bar op Erd...' Ze lachte even bij de herinnering. Sja, dat waren tijden. Zeventien was ze geweest, en volledig over de rooie. Daarna was ze aan haar zelfbeheersing gaan werken, iets wat absoluut nodig was geweest. 'Nou ja.. Als die vrede nog lang gaat duren, zoek ik wel iemand om mee te ruziën. Dat is het grootste deel van mijn training eigenlijk geweest. Een jaar of tien ruzie, en de rest vrede. Het was dat Fennon vaak kwam, anders was een van ons tweeën voortijdig de pijp uitgegaan.' Ja, Fennon was als een soort therapeut voor hen beiden geweest. Zoals Ferost haar vader was geweest, zag ze Fennon als haar oom. Even reikte ze in haar zak, om de bel aan te raken. Het koude glas kalmeerde haar een beetje. 'Maar ik heb een redelijk dringende vraag.' Even pauzeerde ze, om de ernstigheid van de kwestie te laten doordringen. Aidan was absoluut niet dom, maar toch moest ze met de uiterste zorgvuldigheid haar woorden kiezen. 'Ik heb begrepen dat er een aantal... Rivaliteiten en bondgenootschappen waren. Nu ben ik, als neutraal element, geïnteresseerd in de details. Van Norwood heb ik een aantal dingen gehoord, maar lang niet alles.' Ze keek hem aan met een serieuze blik in haar diepgroene ogen, maar de lach bleef bevroren rond haar lippen. Aarde tegen lucht, vuur tegen water, duister tegen licht. Woud had een rivaliteit, maar ook een gelijkenis met allen. Iets wat Lesaiah zwak en sterk tegelijk maakte.

-Sorry voor de veel te late reactie-

"Zo,dus jij bent er zo een,hmm?" zei Aidan met een grijns. "Dan zal ik bij jou in de buurt maar oppassen." Hij was zelf ook niet altijd de kalmste. Vroeger was het nog erger. Of het nu goed was of niet,de eeuwen in steen hadden zijn heethoofdigheid getemperd. Toen Lesaiah de vraag stelde knikte hij enkel. "Ik snap dat je dat wil weten." Ook hij pauzeerde een momentje. "Ik ben vandaag in een goede bui,dus ik zal het je ook maar vertellen. Ik ga er van uit dat je de namen van iedereen kent. Deshas had ruzie met Ferost. Waarom weet ik niet precies meer,maar ze hebben elkaar nooit gemogen. Uiteindelijk kwam het neer op een gevecht." Aidan nam even de tijd om weer een slok te nemen van zijn bier. "Toen heeft Fer Deshas zijn opvolger zonder reden aangevallen. Vanwegen die lafhartige daad mag ik hem niet." Dat wist hij nog goed. Hij had bijna de oude knoest met zijn boog doorzeefd. "Met Clera hij origineel ook ruzie. Maar dat is vlak voordat ze verdwenen overgewaaid." Hij boog zich voorover,en fluisterde op samenzweerderige toon "Clera was zwanger geworden van hem voordat ze verdwenen." Aidan ging weer terug zitten,en nam nog een slok. Hij kon het nog amper geloven. Dat hij en Celebrian iets hadden had hem al genoeg verbaasd. "Ik....had iets met Celebrian." Zijn wangen kleurden een klein beetje bij. "Maar dat is niet belangrijk. Verder is er voor Neara nog een andere vrouwe van het lucht geweest van mijn generatie. Airmid. Maar die is al ver voor de rest verdwenen." Misschien had haar verdwijning iets met die van de rest te maken. Maar eerlijk gezegd betwijfelde hij het zeer. "Voor de rest was er niet veel bijzonders,denk ik. Ja,ik en Deshas waren goeie vrienden. Dat is algemeen bekend. Fennon schijnt ook bevriend met hem te zijn geweest. Maar daar weet ik niet zo veel van. Fennon heb ik eigenlijk sowieso niet veel gezien,nu ik er over na denk." Nadenkend krabde hij aan zijn kin. Vreemd. Ach ja,misschien was hij wel op zijn privacy gesteld. Niet dat het hem wat kon schelen. Hij had geen hekel aan de aardmagier of zo,maar ze waren ook geen vrienden of iets. Nauwelijks kennissen."Oh ja,bijna vergeten. Savador en Deshas waren ook heel dik. Bijna alsof ze elkaar van kinds af aan al kende." Een grijns kroop over zijn lippen. Voordat Des Savador als opvolger had aangenomen werd er nog met minachting over hem gesproken. Vreemd hoe dat soort dingen konden gaan. "En dat is het wel zo'n beetje." De rest van het flesje werd in een keer achterover gegooid,waarna hij gewoon vrolijk een nieuwe uit de kast trok. Aidan hief het flesje richting Lesaiah,en nam een flinke teug. Van praten kreeg hij dorst. "Ik hoop dat je er wat mee kunt." Het was allemaal de waarheid. Voor zover hij wist dan. Over Savador's relatie met Neara had hij gezwegen. Dat waren zijn zaken niet. Net zo min als die van Lesaiah. [/size][/font]

geeft niet hoor,ik ben al lang blij dat je weer post Razz

'Zo eng ben ik niet. Alleen een beetje enthousiast.' reageerde Lesaiah luchtig, waarna ze aandachtig naar zijn verhaal luisterde. Bij het stuk van Ferost en Deshas knikte ze. Eigenlijk was ze het volledig met Aidan eens. Wat had haar mentor bezield? Op die manier kende ze hem niet. Het stukje over Clera verbaasde haar. Idioot, hoe sommige mensen konden reageren. Snel duwde ze de gedachtes die in haar opkwamen weg, gedachten over hoe ironisch het was geweest. En daarna Celebrian en Aidan. Ergens besefte ze met een schok dat zij niet de enige was die een dierbare was verloren. Aidan was zijn geliefde kwijt. Haar ogen lieten als blijk van medelijden een verzachtte blik zien. Van Airmid had ze nooit gehoord, dus daar ging ze niet op in. Verder was haar vermoeden dat zij de enige was die Fennon een beetje kende bevestigd. En zelfs zij wist maar bar weinig. 'Nou,' verzuchtte ze, waarna ze erachter kwam dat de wijn op was, 'Ferost heeft me wel een hoop problemen achtergelaten, is het niet? Dat verklaart waarom Savador me niet mag. En over Celebrian... Het spijt me voor je, denk ik. Laat me in elk geval zeggen dat ik niet van plan ben om rivaliteiten door te zetten, dus zie me alsjeblieft niet als Ferost de tweede.' Dat leek ze tegen iedereen te zeggen, de afgelopen tijd. Alsof ze Lesaiah niet zagen, en alleen Ferosts opvolger. Daarna vulde ze haar beker bij, zonder dat er een fles aan te pas kwam. Geen wijn dit keer, ze had behoefte aan iets sterkers. Whisky, om precies te zijn. Iets wat ze had leren drinken in de tijd dat Ferost en zijn de planeten bereisden. 'Ik heb het standpunt dat woudmagie een neutraal gebied moet zijn, niet dat het overal vijanden moet hebben. Maar dat kan ook aan mij liggen.' Met die woorden nam ze resoluut een slok. Soms had ze van die dagen dat het wel goed ging. Dat je te horen kreeg wat je wilde horen, en dat je er goed op kon reageren. Vandaag begon op zo'n dag te lijken. En ze had er totaal geen problemen mee.

-Geloel in die roimte, zoals mijn vader dat altijd zegt-

PROFILE MAGICIAN

» Don't mess with me
» Don't mess with me
» Don't mess with the redhead~ || Drakkkkeeeee
» Just feelin' sick about every mess in my whole life. [&DOMINIC)

What a mess,eh?

What a mess,eh?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen