Tussenuur...

Norwood liep naar de lerarenkamer met een stapel werk dat hij nog moest nakijken. Hij glimlachte. Iets wat hij al een tijdje niet meer had gedaan. Hij had het moeilijk gehad met het overlijden van zijn vader en dat hadden vele kunnen merken. Hij kwam de lerarenkamer binnen pakte een kopje koffie en ging zitten. Hij pakte een stapeltje werkstukken en begon het door te lezen.

Delaija kwam de lerarenkamer ook binnen. Ze had Madeline een tijdje geleden om verlof gevraagd vanwege familie problemen. Nu moest ze veel werk weer in gaan halen en Delaija zuchtte al bij dat vooruitzicht. Zoals gewoonlijk liep Delaija op blote voeten. Schoenen had ze wel maar ze droeg ze bijna nooit. Net zoals zuurstof die je inademt wou zij de vertrouwde aarde onder haar voeten voelen. In de lerarenkamer legde ze de grote stapel werk op een tafel en schonk voor zichzelf een kop koffie in. Ze gooide er een flinke lepel honing bij, een gewoonte die haar bij was gebleven van een van haar vorige collega`s. Het scheen veel in trek te zijn op Puffoon en op haar vorige werkplek dronk vooral de lerares lucht magie veel koffie met honing erin. Pas toen Delaija zich omdraaide keek ze naar de man die er al zat. Ze had hem wel al gevoeld door de aarde en gezien maar moest eerst even haar werk neerleggen. ''Een goedendag'' begon ze opgewekt. ''Volgensmij kennen wij elkaar nog niet. Mijn naam is Delaija, aard-magie'' stelde ze zichzelf voor. Ze vermeldde er ook meteen maar bij welk vak ze gaf. Kalm nam ze een slok van haar koffie.

Norwood keek op toen er een vrouw van ongeveer zijn leeftijd binnen kwam. Hij vermoedde dat het een lerares was. Hij glimlachte en nam een slok van zijn koffie. Rustig las hij verder over het werk dat voor hem lag. Hij wilde een pen uit zijn tas pakken toen er ineens iets gezegd werd. Hij draaide zich in haar richting en glimlachte kalm. "Ook een goedendag..." zei hij vriendelijk. "Inderdaad." zei hij en grinnikte. "Mijn naam is Norwood. Woud-magier en leraar op deze school..." zei hij en glimlachte. Hij keek even naar het werkstuk en las wat verder. "Zo te zien heb je ook wat nakijkwerk in te halen..." zei hij vriendelijk en keek even richting Delaija.

Delaija glimlachte even naar de man die zich voorgestelt had als Norwood. ''Aangenaam'' glimlachte ze. Ze keek even om naar de grote stapel papieren. ''Tja, dat krijg je als je tijdelijk om verlof vraagt'' glimlachte ze een beetje afwezig. Ze zette de koffie op een tafel en pakte daarna het werk. Ze ging aan de tafel zitten en merkte dat de pen die ze mee had genomen van de stapel was afgevallen. Ze tikte kort twee keer met haar nagel op de tafel en de grond onder de pen vloog even omhoog zodat de pen op de tafel viel waar Delaija aan zat. Ze pakte de pen op en begon aan de grote stapel.

Norwood keek naar Delaija en knikte even. "Mag ik vragen waarom je verlof had gevragen?" vroeg hij nog altijd netjes. Hij probeerde in het begin nooit de houding te geven dat ze gelijk vrienden zijn. Hij keek haar aan en glimlachte even. Hij sloeg een bladzijde om en las verder in het werkstuk

Delaija wachtte even met antwoord geven. ''Ik had wat familie problemen'' zei ze daarna met een lichte glimlach. Daarna ging haar blik weer terug naar de proefwerken, werkstukken en strafwerken die allemaal op de stapel lagen. Ze nam tussendoor een slokje van haar koffie met honing.

Norwood keek verder in de werkstukken en hoorde haar antwoord. "Dus ik was niet de enige..." zei hij met een kalme stem. Hij keek even naar het raam en keek daarna weer naar Delaija. Er stond een lichte glimlach op zijn gezicht maar deze verdween al weer snel en ging hij verder met het nakijken.

Delaija keek even op van het antwoord van Norwood. ''Ook problemen gehad?'' vroeg ze zachtjes met een kleine glimlach. ''Sorry, het zijn mijn zaken ook helemaal niet'' zei ze daarna en boog zich weer over haar werk. Het was grof geweest om zoiets te vragen vond Delaija. Toch kon ze niet ontkennen dat ze best nieuwschierig was. Ze was altijd al nieuwschierig geweest, als kind al. Soms had dat haar geluk gebracht of juist in de problemen. Hoe dan ook Delaija vond zelf dat ze er vrij mooi vanaf gekomen was.

Norwood hoorde haar vraag en keek haar aan. Hij hoorde haar reactie en grinnikte. "Maakt niet uit. Je mag het gerust weten..." zei hij vriendelijk. "Ik was een tijdje afwezig vanwege mijn vader. Die was namelijk niet zo lang geleden overleden..." zei hij tegen Delaija en keek haar aan.

Delaija glimlachte even licht. Toen ze Norwood's antwoord hoorde verdween die glimlach weer. ''Het spijt me voor je vader. Gecondoleerd'' zei ze tegen hem. ''Ik moest naar mijn ouders omdat mijn broer was vrijgekomen. Wegens goed gedrag hadden ze gezged. Niets was minder waar. Hij heeft geprobeerd mijn ouders te vermoorden. Nu zit hij weer vast maar ditmaal hebben ze hem naar Shadra gebracht in plaats van Erd'' zei Delaija zachtjes. Ze sprak liever niet over haar broer. Ze snapte niet hoe hij zo geworden was.

Norwood hoorde haar woorden en glimlachte licht. "Dank je..." zei hij vriendelijk. Zijn glimlach verdween ook als sneeuw voor de zon toen hij hoorde wat Delaija wel niet was overkomen. "Dat is ook niet al te prettig..." zei hij en keek even naar het werkstuk. Hij keek haar daarna weer aan en dacht even na. Hij schreef toen iets op het werkstuk en klapte de volgende open. "Aan je sem te horen zit het je dwars..." zei hij tegen haar en keek haar aan.

''Ach dwars zou ik niet zeggen. Ik snp het alleen niet. Ik begrijp niet hoe het zo ver had kunnen komen. Mijn ouders hebben mijn broer en mijzelf nooit iets tekort laten komen. We hebben het nooit echt slecht gehad. Op school was mijn broer zelfs een voorbeeldige leerling en kon goed leren. Dus wat hem tot waanzin heeft gedreven blijft een mysterie voor me. Maar....ik heb me erbij neergelegd'' zei Delaija kalm. Ze pakte een nieuw blaadje van de stapel en ging verder met nakijken.

Norwood keek na en luisterde ondertussen naar de woorden van Delaija. "Wij zijn zoals mensen heel vreemd..." zei hij kalm. "Je weet nooit hoe iemand echt in elkaar steekt.." zei hij en keek haar aan. "Ik vind het knap dat je je er bij neer kan leggen. Er zijn vele die dat niet kunnen." zei hij tegen haar met nog steeds dezelfde vriendelijke en kalme stem. Hij keek naar Delaija en glimlachte. Daarna ging zijn aandacht naar het werkstuk.

Zonder op te kijken glimlachte Delaija ook even. ''Dank je Norwood'' zei ze daarna. Tja wat kon ze anders doen? Ze kon laaiend worden, vol onbegrip zijn of depressief wellicht. Maar wat zou ze daarmee opschieten? Ze zou alleen zichzelf ermee hebben en niemand er verder mee helpen.

Norwood keek even haar aan en glimlachte. "Geen dank..." zei hij en keek naar zijn werkstuk. Hij stond toen op en liep naar het koffiezetapparaat en zette een kop koffie voor zichzelf. Hij nam een pakje met melk en een kopje met suiker. Hij deed wat melk en twee schepjes suiker in zijn koffie en roerde er even door. Hij nam een slok en glimlachte. Hij keek naar het werkstuk en las rustig verder.

Delaija knikte even vriendelijk en wachtte af of er nog iets komen zou. Toen dit niet het geval was, stond ze op, de stoel schuivend. Ze keek naar Norwood. Ze kon het gesprek het beste hierbij laten. Ze wist even niet wat ze moest zeggen, toen haar opeens iets te binnen schoot. 'Nou, Norwood, ik denk dat ik nog even huiswerk ga nakijken. En de voorbereidingen van de volgende les, natuurlijk...' Delaija schonk Norwood een glimlach en vervolgens een knikje, om daarna zich gelijk naar de deur te verplaatsen. Ze opende de deur, ging erdoor en sloot deze zachtjes. Haar zachte stappen verlieten langzaam de lerarenkamer, op naar een boel werk.

- Zo, is dit topic ook weer afgelopen Very Happy

-

PROFILE MAGICIAN