Watching the sky

De schemering viel over Starshine Academy. Vele waren aan het eten maar buiten, aan de rand van het grasveld, stond een figuur. Het was als een schaduw van iemand, die er niet was. Alleen lag deze schaduw niet op de grond maar stond het recht op. Alleen gehuld in een witte legging een zwarte rok die net een stukje onder haar zwarte jas uitstak en een beige blouse die verstopt was onder haar jas. Haar haar hing losjes en sluik langs haar hoofd en de wind zorgde ervoor dat het naar links waaide. Een kleine grijns lag om het gezicht van het meisje dat daar stond. Voorzichtig liep ze het gras op. Stap voor stap tot ze vlak bij een boom was, die midden op het grasveld stond. Daar stopte ze en ging zitten. Tegen de boom aan. Met haar handen zwaaide ze lichtjes en de wolken die de hemel bedekte trokken weg. Een prachtige witte maan verscheen. En duizende sterren sierde de lucht. Het was een mooi romantisch plaatje. Perfect voor een koppel, nog beter voor het meisje. Het gaf een soort rust om haar heen. En niet alleen om haar heen maar ook innerlijk. Ze moest weer kalmeren want als ze ook maar iets te veel naar het duistere werd getrokken was het gedaan. En zo snel wilde ze die keuze niet maken. Ze hield even veel van beide magieën. Een zucht ontsnapte uit haar mond. Van het begin van het grasveld hoorde ze gekef. "Nona?" Een antwoord kwam daarop toen ze een lik voelde tegen haar hand. Ze tilde het kleine hondje op en zette het op haar schoot. Lichtte haar ogen naar de lucht. "Wat is het mooi hier hè?" Zei ze tegen niets of niemand in het bijzonder.

Voel je vrij om te reageren =D

Vanuit de boom waar hij zat keek hij over het veld. Hij was vandaag pas aangekomen maar voelde zich niet erg op zijn gemak. Alleen vond hij het landschap prachtig. Zijn blik gleed over het veld naar beneden onder de boom waar hij in zat. Wacht...zat er nou iemand tegen de boom? Hij bekeek de persoon eens goed. Een meisje, zeker ouder dan hem. Hij zuchtte eens diep.Uit de verte hoorde hij het luide geblaf van Devito die op de boom af kwam rennen. Devito stopte net 5 meter voor het meisje. Jaydon grijsnde even. Devito blafde nog eens luid en keek naar zijn baas die nogal al hoog in de boom zat. Devito keek met grote ogen naar het kleine hondje dat bij het meisje zat. Hij hield zijn kop even schuin. Hij had nog nooit zo'n klein hondje gezien. Hij snuffelde even aan het kopje van het hondje. ''Devito...doe nou niet..''klonk er nogal emotieloos uit de boom. Hij had geen zin in ruzie omdat haar hond misschien bang van Devito werd, en misschien zij zelf ook wel. Zonder enig geluid te maken sprong Jaydon uit de boom. Hij aaide Devito even over zijn kop waarna hij in kleermakers zit aan de andere kant van de boom ging zitten. Hij toonde nog steeds geen enkele emotie en zei niks tegen het meisje. Hij zag wel of ze begon met praten...

Het meisje onder de boom zuchtte. Het hondje gaf nog een lik aan haar hand. "Niet doen Nona." Zei ze zachtjes. Quinty keek uit over het veld. Het werd nu alleen maar donkerder. Ze glimlachte en keek naar de maan, de sterren en alles er om heen. Ineens kwam er geblaf uit de verte en Quinty kneep haar ogen fijn om te zien wat het was. Maar al snel stond er een reusachtige hond voor haar neus. Verbaasd keek ze het dier aan die blafde naar haar en daarna geïntresseerd keek naar hond. Nona keek omhoog en zag hoe de hond dichterbij kwam. Snuffelde aan zijn kop en blafde zachtjes. Quinty aaide het dier waarna er een stem, zo emotioloos als het maar kon, de boom verliet. Quinty keek vragend naar boven. Het was een jongesstem, waarschijnlijk van een jongen, niet ouder dan haar broertjes waren. Nog voor ze hem kon zien sprong hij uit de boom en stond hij voor haar. Hij aaide zijn hond en ging iets verderop zitten. Zonder enig geluid. Quinty aaide Nona nog eens. Had geen idee wat ze zou kunnen zeggen tegen de jongen. Een hallo zou stom staan, een wat doe je hier, gek en verder kon ze niks bedenken. Een hoe heet je zou waarschijnlijk nog stommer staan en dus hield Quinty haar mond. Leunde nog wat meer tegen de boom aan en bekeek de lucht weer. Duizende sterren straalde naast de prachtige witte maan. Quinty glimlachte weer. Aaide Nona haar kop nog eens waarna ze omkeek naar de jongen. Nona liep weg over het veld heen richting de andere hond, en de jongen. Hoewel Quinty doodsbang was dat Nona werd opgegeten door het reusachtige beest liet ze haar gaan. "Nona waar ga je heen?" Vroeg ze zachtjes terwijl hier dier naast de jongen netjes ging zitten.

Met grote ogen keek Jaydon naar de hond die naar Devito liep. Nou ja..hond kon je het niet noemen. Het was meer een miniatuur versie van een hond. Devito ging liggen en keek het kleine hondje aan. Zijn kop kwam even omhoog en het duurde niet lang of zijn grote tong kwam te voorschijn. Hij likte over het kopje van het beestje waarna hij zijn kop weer liet zakken en zachtjes piepte. Langzaam bracht Jaydon zijn hand naar het kopje. Zachtjes streelde hij het. Hij keek het meisje aan. ''Ik ben trouwens Jaydon...en dit is Devito..''zei hij terwijl hij naar zijn grote kwijlende makker keek. Hij haalde even zijn wenkbrouwen op toen er een grote druppel kwijl over de lip van zijn hond gleed. ''Gadver Devito...''zei hij met een moeilijk gezicht. Hij keek weer naar het hondje en zijn mondhoeken kwamen langzaam omhoog. Zijn emotieloze gezicht veranderde en een glimlach verscheen. Langzaam streelde hij het kopje weer.

Quinty schoof wat verder naar Nona toe. Ergens vertrouwde ze die hond niet. Ze keek echter verbaasd op toen de hond Nona een lik gaf. Nona blafde en gaf voorzichtig een likje terug. Tegen de neus van het grote dier. Vervolgens aaide de jongen haar hondje en stelde zich voor. ''Ik ben trouwens Jaydon...en dit is Devito..'' Quinty glimlachte. "Ik ben Quinty. En dat is mijn hondje, Nona." Een glimlachje verscheen op Quinty's gezicht toen ze naar haar beestje keek. Ze was zo'n lievertje. Vrolijk huppelde ze naar Jaydon toe. Waar ze weer geaaid werd. Haar staartje ging wild heen en weer. Nona genoot van de aandaacht die ze kreeg. Ze was dan wel niet groot en viel vaak niet op. En als ze dan eenmaal de aandacht kreeg was ze niet weg te slaan. Quinty lachte even om Nona. "Maf beest." Grinnikte ze zachtjes. Ze keek even naar het reusachtige dier dat voor haar stond Devito. Aparte naam. Het dier kwijlde en Quinty moest enigszins lachen. Uit haar jaszak haalde ze een kein koekje. "Sorry Devito, hij is niet groot." Grinnikte ze terwijl ze het dier het koekje wierp. Een tweede haalde ze uit haar zak en gaf hem aan Nona. Daarna richtte ze haar blik naar de hemel. Ze kon er geen genoeg van krijgen om er naar te kijken. Het zag er zo vredig uit.

Devito hapte naar het koekje dat geworpen werd en slikte het gulzig door. Jaydon aaide hoofdschuddend de kop van zijn trouwe viervoeter. ''Vreetzak...''mompelde hij zacht. Hij keek nog eens naar het meisje. Meisjes...daar kon hij nooit goed mee op schieten..al was zij wel aardig. Meestal jaagde Devito ongewenste personen wel weg. Maar Devito vond haar volgens hem wel aardig. Voorzichtig pakte hij Nona op en zette haar op zijn schoot. Ze aaide haar rugje. Ze zag er zo klein en kwetsbaar uit..al konden zulke hondjes net zo gevaarlijk zijn als Devito. Hij zuchtte eens diep en richtte zijn blik ook op de hemel. Het zag er prachtig uit en droomde even weg.

Quinty keek hoe de jongen naast haar Nona optilde. Ze merkte aan alles bij Nona dat ze het geweldig vond. Hierom moest Quinty grinnikten. "Welke magie kom je hier leren?" Quinty glimlachte vriendelijk naar de jongen. Haar nieuwschierig heid won het van de gedachte om het te vergeten. Omdat ze hem niet goed kon zien maakte ze twee kleine lichtbolletje. Een bleef voor hem hangen en de ander hing voor de neus van Quinty. Haar bleke gezicht werd nu verlicht. Vragend keek ze hem aan.

-- omg ben ff inspi loos.. pff

''Ik kan 2 magieën..duister maar ook vuur ....ik denk dat ik beide ga doen''zei hij nogal zacht. Hij zuchtte eens diep. Hij zette Nona weer voorzichtig neer en stond op. Hij zette zijn voet tegen de boom en klom er behendig in. ''Vind je het erg als ik hier ga zitten?..''vroeg hij. Hij keek naar de hemel en weer verscheen er zijn o-zo-bekende-emotie-loze-blik [

]. Hij keek naar Devito die ondertussen op zijn rug was gaan liggen met zijn tong uit zijn bek. Jaydon ging achterover aan de tak hangen en keek Quinty aan. Zijn ogen werden even groot en snel greep hij naar de tak waardoor hij bijna viel. Hij klom er snel weer op en bloosde even. Oke..dat was iets te dichtbij geweest. Hij tandenknarstte even en leunde met zijn rug tegen de boom aan.

~ *Straalt inspiratie naar Quinny*

~

Quinty glimlachte naar het jongetje naast haar die opstond. Ook twee magieën, ging er door haar hoofd, zij had het zelfde. De jongen vroeg haar was waarna ze haar hoofd schudde. Het jongetje klom de boom in. Quinty zelf richtte haar ogen weer naar de maan. Ze pakte Nona op die lekker ging liggen op haar schoot. Zachtjes streelde Quinty het diertje dat zo kwatsbaar en klein is. Het beestje sloot zijn ogen en viel lichtjes in slaap. Bij de wilde geluiden in de boom keek Quinty naar de boom boven haar. Bij het zien van de jongen die bijna viel schrok Quinty even. "Gaat het?" Vroeg ze bij zijn lichtelijk geschrokken gezicht. Ze glimlachte toen hij weer normaal zat op de tak.

''Ja..het gaat..''zei hij nog licht blozend. Jaydon floot even waarna Devito opstond en een grote sprong maakte naar de tak waar Jaydon zat, maar niet groot genoeg. Het leek of hij ging vallen maar er vormde een soort zwart platform onder de hond waarna hij weer een sprong maakte. Devito had Shadraanse krachten. Devito huilde als een wolf naar de maan waarna je in de verte wat vleermuizen zag vliegen. Jaydon sloot zijn ogen even. Hij aaide Devito over zijn kop. Hij opende zijn ogen weer en sprong naar beneden, naast Quinty. Hij glimlachtte naar haar. Hij gign zitten en trok zijn knieën op. ''Was jij niet veel liever thuis dan hier?...Ik heb nu al straf...''zei hij nogal beschaamt. Hij hoopte dat zij hem niet zou zien tijdens zijn straf...Het was nogal vernederend namelijk.

~Nog steeds heel zinloos.. Oh Noes!

~

Quinty keek uit. Stil en haast niet bewegend zat ze, haar ogen gesloten. Merkte vrij weinig van wat er boven haar gebeurde. Tot ze een landing naast zich hoorde. Ze opende haar ogen en keek naar de jongen naast haar. Bij zijn vraag glimlachte ze engel en draaide haar gezicht naar het grasveld. Daar tuurde ze overheen terwijl ze de kleine hond zachtjes aaide. "Om eerlijk te zijn, thuis. Hoewel het hier ook wel gaat. Thuis heb ik mn familie waar ik op terug kan vallen als er iets is. Hier niks of niemand. Wat het best moeilijk maakt." Quinty liet de stralen van de maan op haar huid vallen, het maakte haar gezicht nog bleker. Bij de verdere woorden van Jaydon grinnikte ze. "Een echte Shadraan weet zich in de problemen te werpen. Doe je goed." Lachte ze. "Ik probeer me als Shadraan maar ook als Novaan er zoveel mogelijk van weg te houden. Als ik bedenk dat ik terug naar die man moet, doet me huiveren." En ja Quinty voelde een lichte huivering over haar rug gaan. Die man had ze nog geen 20 min gezien. En nu al kon ze hem niet uitstaan.

''Ik ben liever weg van huis én weg van hier...En je wil mijn straf niet weten..''zei hij tegen haar. ''Maar...je hebt Nona toch..''zei hij verbaast. Hij had alleen Devito en dat vond hij genoeg. Zijn ouders wilde hem wel altijd helpen maar hij kon ze gewoon niet uitstaan. Hij kon niet met ze opschieten. Devito was naast Quinty gaan liggen en had zijn kop op haar schoot gelegt. Hij keek haar met grote ogen aan. Jaydon glimlachtte even, Devito vond haar aardig. ''En...als er iets is...ben ik er ook nog...''zei hij zacht. Hij keek over het grasveld. Had hij dat wel moeten zeggen?..

Quinty lachte even om zijn antwoord. "Tuurlijk heb ik Nona. Alleen Nona praat niet terug. Ze kan me geen advies geven, zoals mn ouders dat deden. En ik denk dat ik gewoon nog moet wennen aan deze plek. Dit moet immers voor de laatste 1,5 jaar mijn thuis worden." zei ze zachtjes. Ze voelde de kop van Devito op haar been. Een hand bleef Nona aaien de ander ging naar de kop van Devito. Ze glimlachte, bij zijn opmerking. Ze wist neit wat ze moest zeggen. Ze glimlachte alleen. "Maar straf.. Wat heb je gedaan dan?" Vroeg ze vragend aan hem. Benieuwd wat hij had kunnen doen om straf te krijgen van die akelige man.

''Een grote mond tegen hem gehad..''antwoordde hij op haar vraag. Hij ging staan. ''Discipline! Respect! Tucht! En orde!''imiteerde hij perfect na. Hij schudde even met zijn hoofd. Hij had een hekel aan die man. ''Vindt jij Savador aardig?..''vroeg hij haar. Hij in elk geval niet. Hij tonde wel respect, maar ja wat moest je anders? Dan zou je net als hem voor straf, met een rare vod voor je edele delen sneeuw mogen gaan scheppen. Hij keek haar aan. ''Ik zou Nona niet in zijn buurt laten komen...hij heeft Devito uitgescholden vor schurftbeest...waarna Devito hem bijna is zijn broek beet...''hij grinnikte even. Hij vond het wel een grappig gezicht. Hij zag het al helemaal voor zich. Hij droomde even weg.

Quinty moest lachen. Ja hoe kreeg je het ook voor elkaar. En zoals zij hem al had gezien zou ze niet eens durven. Wat een akelige man was het. Alleen al de manier hoe hij haar afkraakte. Het was verdomme haar eerste keer dat ze ooit bij een hoofdmeester was geweest. En die blik. Als ze hem zo voor zich haalde.. Quinty huiverde even. Jak het was een walgelijke man. Maar zo had ze ook haar woord gegeven aan hem, al had hij hem min of meer maar aangenomen. Ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze moest doen. Toen Jaydon Savador nadeed schoot Quinty in de lach. Ze kwam niet meer bij en schudde van het lachen. Ze zag zo Savador voor haar. Hoewel hij het niet zo tegen haar gezegd had was het precies wat hij zou doen ja. Ze zag zijn gezicht veranderen en toen hoorde ze zijn vraag. Ook Quinty schudde haar hoofd. ”Nee. Op de manier alleen al dat hij naar me keek. Vol afschuw. En hij kende me niet eens. Ik snap niet dat iemand dan zo kan kijken. En ik probeerde alleen maar vriendelijk te doen en dan word ja afgesnauwd. Nou dat doet bij mij niet veel goeds. Al heb ik wel respect voor hem hoor. Ik zou het niet kunnen een hele school lijden met zoveel kinderen van zoveel verschillende planeten en ieder weer andere streken. Daar kan ik echt mijn petje voor af doen. Echt. Maar goed dat veranderd niet wat ik van hem vind. Hij heeft niet bepaald een goede indruk achter gelaten.” Ze glimlachte. Al vond ze het zielig voor Devito. Al kon die vast goed voor zichzelf op komen, en dat bleek bij de woorden daarna. ”Ik had geluk, Nona lag te slapen die had ik op de gang gelaten. En zo’iezo leek het me niet zo’n goed idee. De eerste keer bij je hoofdmeester en dan met een hond binnen komen.” Quinty grinnikte even en aaide beide honden over de kop heen. ”Nee ik zorg wel dat ik daar min mogelijk hoef te komen en dat ik geen les van die man krijg. Jak. Nee die ga ik zo veel mogelijk ontlopen. Hij is nou juist het perfecte voorbeeld van een ras echte Shadraan. Geen grijntje goed voor een ander. Ik hoop dat als hij zelf kinderen zal krijgen. Ooit, want jong ziet hij er niet echt uit, en hij lijkt me ook niet echt aantrekkelijk voor vrouwen. Dan hoop ik dat hij bijdraait. Zo’n vader gun ik niemand hoor.” Quinty grinnikte bij die gedachten. Zo’n ouwe rot. En kinderen. Dat zou toch nooit kunnen. Alhoewel ieder heeft wel iets goeds in zich. Dat zal toch wel. Anders had ze vrij veel medelijden met je. Ze glimlachte naar Jaydon. ”Jij zal hem vast haten. Wat is trouwens je straf geworden.. Kerkers? Want ik hoorde dat ze zelfs die hebben. Of iets anders? De keukenmeid helpen ofzo” Quinty schudde haar hoofd. Het was zo ongepast een kerker. Dat hoorde toch niet op een school. En wie laat er nou kinderen in de kerkers zitten?

Jaa ik weet dat hij kinderen heeft enzo.. maargoed als leerlinge niet xD

''Mijn hond niet meenemen?! Hij is mijn alles!!''schreeuwde hij nogal overdreven. ''Eh..wil je mij straf echt weten?..Ik wed dat je gaat lachen...Ik mag..ho! Wacht..MOET''hij haakte even af''Bijna naakt zonder wat dan ook sneeuw gaan scheppen..met een lendedoekje voor mijn...edele gedeelte..''zei hij nogal blozend. Hij keek even naar zijn broek, hij hield hem liever aan in het bijzijn van anderen. Oké..boxer maakt niet uit..maar..met een lendedoekje?! Devito spitste zijn oren en rende naar de broek van zijn baas en begon eraan te trekken. De broek ging gelukkig neit uit maar Jaydon werd wel onderuit gehaald. Hij zuchtte diep en maakte een huilend geluid. ''Mag ik huilen?..''vroeg hij nogal overdreven met een pruillipje.

Quinty keek in eerste instantie wat geschrokken door de reactie van Jaydon. Maar zodra hij zijn straf benoemde schoot ze in de lach. De proestte het werkelijk waar uit. Ze leunde tegen de boom aan terwijl de tranen biggelde op haar wangen. ”Dat meen je toch niet?!” Vroeg ze vragend en met veel moeite. Ze keek hem even serieus aan. Maar al gauw wist ze dat hij het meende. Nu hield ze het niet meer. ”Een lendendoekje?” kierde Quinty. In… de … sneeuw…. Sneeuw… scheppen…?!”Hakkelde ze lachend. ”Dat meen je toch niet! “ Ze begon serieus te kijken. Vragend keek ze hem aan. ”Je meent het toch niet echt?” Vroeg ze nu serieus. ”Ik dacht dat je een grapje maakte. Hij laat je toch echt niet.. in je.. lendendoekje.. in de SNEEUW STAAN?” Met grote ogen keek ze naar Jaydon. Dat kind was 13, misschien nog niet eens. Hoe kon die man dat aan doen.. En dan nog wel in de sneeuw, in de vrieskou. Dat kind gaat ziek worden zo. En dat moet een hoofdmeester voorstellen. ”Hoe dúrft die hufter!” Quinty sloeg haar hand voor haar mond. ”Sorry dat mocht ik niet zeggen. Maar dit kan hij toch niet makne.” De haat stond haast in haar ogen. Bij zijn vraag keek ze hem vragend aan. Ze gaf hem een aai over zijn bol en glimlachte. Het was alsof een van haar broertjes voor haar stond. Ze knikte zachtjes. Als dit zou gebeuren bij haar broertjes dan.. dan… Dan was ze woest geweest op die man. Had ze hem persoonlijk… Nee daar kon ze nu niet aan denken. ”Dit hoort een schoolhoofd toch niet te kunnen doen. Wil hij iedereen er af hebben dat hij ze ziek laat worden, die barbaar.” Quinty schudde haar hoofd woest heen en weer. Vol afschuw zou ze die man voortaan aankijken. Dit was ver onder de maat, maar helaas kon ze nu helemaal niks er aan doen. Behalve toekijken hoe Jaydon.. Ze had geen goed woordje meer voor die man over.

Toen Quinty begon te lachen keek hij haar nijdig aan maar barstte ook in lachen uit. ''Wacht...We gaan het nog leuker maken..als ik magie gebruik mag ik iedere dag halfnaakt sneeuw gaan scheppen tot ik uiteindelijk sterf in het ziekenhuis aan een longontsteking..''zei hij nogal serieus. Hij grijnsde even toen hij een aai over zijn hoofd kreeg al was hij het niet erg eens met zijn straf. ''Maar..eigenlijk is het helemaal niet grappig..dus waarom lachen we nou..?''vroeg hij nogal verbaast maar barstte om zijn eigen straf weer in lachen uit.

~Ik mag eigenlijk niet op de comp. daarm zo'n korte post

~

Quinty keek serieus naar Jaydon, had hij niet door dat ze dacht dat hij een grapje maakte. Ze luisterde naar zijn woorden. Zelf wist ze niet of hij het nu meende of dat hij er nu echt een grap van maakte. ”Jaydon. Ik dacht dat je een grapje maakte. Wil hij echt dat je dat doet? Dat je uiteindelijk beland in de ziekenboeg en dood gaat..?” Vol ongeloof keek Quinty hem aan. Ze keek hem met een schuinhoofd aan. Daarna richtte ze haar blik naar de lucht. De heldere maan. Die het grasveld verlichtte, die het meer deed glimmen en een duistere gloed over het bos liet gaan. Quinty grinnikte. Ze kreeg een idee. De manier waarop ze de maan tussen de wolken door had getoverd. Dat kon ze ook met de zon. En als ze nou op de dag van het sneeuwscheppen de zon liet opkomen, fel liet stralen. Zou de kou wel meevallen en de sneeuw smelten. Hoewel het haar drastisch in de problemen kon brengen, wat ze liever niet had. Want dan zou ze waarschijnlijk het zelfde moeten doen in haar ondergoed of zo. Een twijfeling ging door haar gedachten heen. Het was meer een overweging. Zelf mee scheppen, of die jongen in de kou laten staan. Quinty peinsde even. Daarna glimlachte ze. Bij zijn lachen keek ze hem weer scheef aan. Voorzichtig lachte ze mee. Geen idee waarom. Maar goed. ”Het is helemaal niet grappig. Die man is niet goed wijs!”

Jaydon ging in het gras liggen. Hij stopte met lachen omdat hij wist dat het eigenlijk helemaal niet grappig was. ''Ja...dat wil hij...''zei hij zacht. ''Ik krijg die man nog wel....hij komt er niet zomaar mee weg..''zei hij op een gemene toon. Hij zou wraak nemen. Hij zal sterker worden dan hem, want zijn wraak was niet alleen voor zijn straf maar voor het gevoel wat hij nu had. De pijn die aan hem knaagde omdat Savador deed alsof hij niks waard was. Savador genoot van zijn pijn. Hij had een hekel aan die man. ''Geloof me..ik krijg hem nog wel..''

Quinty keek met spleet oogjes naar Jaydon. Hij was echt woest. Dat zag ze meteen. En zeker met zijn dreigende woorden. "Ik weet dat je boos bent Jaydon. Maar pas alsjeblieft wel op. Ik heb geen zin dat ik of iemand je straks moeten opzoeken in de kerker. Let alsjeblieft op bij die man Jaydon." Hoewel ze hem verder niet kende wist ze dat hij precies was zoals haar broertjes. Misschien zag ze hem wel zo. Ze was net zo beschermend naar hem toe als naar haar broertjes toe. Ze glimlachte. Haar ogen gleden weer over het veld. Haar ogen waren altijd al aanhet donker gewend, en elke beweging zou ze kunnen zien, Ze zuchtte eens. Aaide de honden die bij haar benen lagen.

-- sorryy ben nogal lui om te posten xD

PROFILE MAGICIAN

» Just watching the history.
» I'll be watching || Aiden
» Someone's watching over me {Open}
» Just watching [Horo]
» Watching it grow~Yazuki

Watching the sky

Watching the sky

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen