Met een nogal ingezakte rug stond Jaydon voor de deur van het kantoor van de hoofdmeester. Tenminste..dat dacht hij. Hij wist het niet zeker. Even gromde Devito die stil op de grond was gaan liggen. Jaydon ging op zijn hurken zitten bij zijn hond. Hij aaide hem langzaam over zijn kop. ''Ik weet niet of ik daar wel naar binnen moet, en wil..''zei hij tegen zijn hond. Hij hield er sowieso al niet van om te praten..laat staan tegen de hoofdmeester. Langzaam kwam hij omhoog en bekeek zijn half-slapende hond nog eens. Hij draaide om en liep naar de deur. Hij haalde diep adem en klopte even zacht, bijna niet hoorbaar. Hij klopte nog eens, dit keer wat harder. Hij wachtte stil op antwoord en keek naar zijn koffers. Hij zuchtte eens chagerijnig. Hij hield er niet van om te wachten en al helemaal niet als het zo stil en saai was. Hij wierp nog een blik op zijn hond en richtte zijn blik weer op de deur, hopend dat de hoofdmeester er wel was. Hij ging tegen de muur staan en zakte door zijn knieën. Hij sloot zijn ogen even en wachtte op de stem van de hoofdmeester. Hij hoopte dat hij goed met hem kon opschieten, dan had hij nog wat aan deze school.

Geïrriteerd zat Savador aan zijn bureau, in zijn handen een aantal brieven vanover het hele sterrenstelsel. Een aantal van Nova, typische donkere enveloppen van Shadra, pakketjes met het vuurembleem van Razen. Allemaal nieuwe aanmeldingsbrieven van ouders van toekomstige leerlingen. Kinderen waarover hij uiteindelijk bepaalde of ze op zijn school kwamen of niet. Het liefst verbrandde hij de brieven afkomstig van Nova direct in het haardvuur, aan Novanen had hij als volbloed Shadraan een behoorlijke hekel. Als de gehele situatie anders had gelegen, had hij deze school naar zijn zin gemaakt tot een anti-vita school, wat in zou houden dat kinderen met de magiesoorten die het meeste voor leven zouden staan - licht, water, woud - hier niet geaccepteerd werden. Als het kon had hij vanaf het begin af aan al deze school enkel toegankelijk gemaakt voor Shadranen en Razianen, de rest was uitschot. Maar problemen met de comissie die over het onderwijs ging wilde hij alles behalve, evenals dat hij zijn titel als schoolhoofd niet kwijt wilde. Daarom was discriminatie tegen rassen door ze gewoonweg niet te accepteren niet van belang, het zorgde alleen voor problemen. Verstoord keek Savador met een ruk op toen hij ongetwijfeld weer gedwongen was zijn kostbare tijd te verspillen aan een nutteloos bezoek van een leerling, de eerste aantoning daarvan was altijd geklop op de deur. 'Wat!' snauwde hij de persoon erachter nors toe, gooide de brieven achteloos over zijn bureau neer. 'Kom maar weer binnen. Het is niet zo dat het me gegund wordt mijn tijd aan belangrijkere dingen te besteden,' dat laatste murmelde hij er zacht achteraan. Zuchtend leunde Savador wat achterover in zijn stoel en hield zijn blik gepikeerd gericht op de nog gesloten deur.

Met opgetrokken wenkbrouwen luisterde hij naar de nogal chagerijnige stem. Hij gebaarde naar Devito dat hij bij de koffers moest blijven en langzaam opende hij de deur. ''Ik neem aan dat u de hoofdmeester bent...''zei hij beleeft tegen de man achter het bureau. ''Ik ben Jaydon..Irasaki..''vervolgde hij''Ik kom mijn rooster ophalen. Hij bekeek de man eens goed. Jaydon vond hem niet echt het type hoofdmeester, maar hij leek wel iemand die orde kon handhaven. Hij zuchtte even diep.

Onderuitgezakt hield hij zijn blik verveeld op de deur gericht die even later openzwaaide. Een onbekende jongen met donkere ogen en met een kapsel dat tegenwoordig waarschijnlijk in was, onthulde zichzelf en trad binnen. Zoals Savador verwacht had waarschijnlijk een nieuwe leerling. Hij trok zijn beide wenkbrauwen even op bij de vraag van de jongen. Kon hij niet lezen? Er stond toch overduidelijk een goudkleurig bordje met diezelfde titel op de deur?
'Ja, dat ben ik. Behalve dat ook je leraar vuurmagie en wellicht je toekomstige mentor,' gaf hij ietwat verveeld antwoord op de vraag of hij de hoofdmeester was. De jongen stelde zich voor als Jaydon Irasaki, een naam die hem nog niet bekend voorkwam. Had hij het leerlingendossier van deze jongen nog niet binnen gekregen? Of hij was vergeten de laatst aangekomen post door te nemen, dat kon ook nog eens. Jaydon duidde de reden van zijn onverwachtte komst aan door aan te geven dat hij voor een rooster kwam. Zonder zijn starende blik van de jongen af te scheuren, schoof Savador de bovenste lade van het kastje onder zijn bureau open en legde een papier op zijn bureau. Een kopie van het eerstejaars rooster waar de naam Jaydon Irasaki op vermeld stond. 'Je rooster. Anders nog iets? Vragen? Opmerkingen?' vroeg hij wat nors. Savador sloeg kalm zijn armen over elkaar en leunde wat achterover tot hij met zijn rug weer tegen de leuning van zijn stoel zat.

Toen hij de norse toon hoorde kreeg hij een emotieloze blik op zijn gezicht. Devito was zacht grommend achter zijn baas gaan staan. Hij vertrouwde het niet. ''Ik heb geen vragen meneer..alhoewel...u zegt 'leraar vuurmagie' maar u ziet er Shadraans uit...studeert u vuurmagie?''sprak hij. Hij hoopte dat hij zij mentor werd want ondanks zijn chagerijnige reactie sprak de man hem aan. Devito was langs de hoofdmeester gaan staan. Hij snuffelde even aan zijn hand. Snel wierp Jaydon een blik op zijn hond, hopend dat hij niet beet. Devito was soms namelijk aggresief tegen mensen die hij niet vertrouwde al leek Devito iets minder argwanend te zjn. Met grote ogen keek Devito naar Savador, blijkbaar vond Devito hem aardig. Al twijfelde Jaydon of Savador Devito wel aardig vond, omdat hij net nogal chagerijnig was. Geduldig wachtte Jaydon op antwoord.

De slangachtige goudkleurige ogen van Savador gleden van het gezicht van Jaydon langzaam naar de agressief ogende hond die vlak achter hem stond. De verticale pupillen van zijn ogen versmalden zich tot dunne spleetjes bij het horen van het zachte gegrom. Aan honden had hij een ontzettende hekel, vlooienbalen dat het waren. Zijn ogen gleden weer terug naar die van Jaydon bij het horen van zijn vraag. 'Al vijfentwintig jaar,' luidde zijn kordate antwoord. 'Niettemin ben ik Shadraans, inderdaad. Volbloed.' Nors keek Savador opzij toen hij iets bij zijn hand voelde, staarde minachtend neer op de hond die ondertussen bij hem was gaan staan. Twee grote ogen keken naar hem op. 'Scheer je weg, vies schurftbeest!' snauwde hij de hond bot toe terwijl hij ruw zijn hand terugtrok. Tegelijkertijd kwam Saethion, een grote paarse slang en zijn huisdier, plotseling tevoorschijn uit de kleding van zijn meester en haalde luid sissend uit naar de hond. Savador kon de slang nog net tegenhouden zijn giftanden niet in de hondenpels te laten planten.

Jaydon wilde Savador naar zijn keel vliegen toen hij Devito uitschold voor schurftbeest maar hield zich in. Hij kon nog net Devito inhouden toen hij naar Savodors keel wou vliegen. Woedend pakte Jaydon Devito bij zijn halsband en begon tegen Savador te schreeuwen''Dierenbeul dat je bent! Devi is geen schurftbeest! Kijk naar jezelf!...En die pokke slang van je!!!.'' Devito was zijn enige vriend geweest en hij zou hem niet zomaar uit laten schelden door wie dan ook. Eigenlijk wou Jaydon hem loslaten zodat hij Savador eens goed bij zijn broek kon pakken [ ] maar hij klikte hem vast aan de riem, stormde woedend naar buiten en smeet de deur met een klap dicht. Hij graap naar zijn koffers en rende de hal uit. Tranen rolde over zijn bleke wangen, al zijn zelfvertrouwen was verdwenen door die man. Ooit zal hij wraak nemen. Aan het einde van de hal plantte hij zichzelf op de grond en trok zijn knieën op waarna hij zijn gezicht erin begroef. Dikke tranen rolde over zijn bleke huid. Hij wilde weg, zo snel mogelijk. Maar zijn ouders zouden hem met alle moeite en plezier binnen de schoolmuren proberen te houden. Hij keek met rode ogen naar zijn hond die troostend naast hem was gaan liggen. Langzaam streelde hij zijn kop, Savador werd zijn vriend zeker niet. En zolang hij bij hem in de buurt was moest hij Devito bij zich houden zodat Savador niet aan stukken gereet werd, als zijn slang Devi tenminste niet beet.

Geïrriteerd sloot Savador zijn ogen wat hem nu een arrogante uitdrukking gaf, en schonk zijn aandacht aan Saethion door de slang onder zijn kaak te strelen. Alsof hij wilde zeggen dat hij het niettemin goed gedaan had naar de hond uit te hebben gehaald. Kwaad fronsend opende hij zijn ogen weer en vestigde zijn blik op Jaydon die woedend tegen hem begon te schreeuwen. Een joch met geen fatsoen, dat kon hij zo al wel zien. Ondanks zijn furieuze uitdrukking klonk zijn stem ongebruikelijk kalm tijdens het spreken. 'Dierenbeul? Ik heb je vlooienpakket niet eens aangeraakt, dwaas. En pokken?' Hij hield Saethion voor zich uit zodat de slangenkop zijn neus bijna aanraakte en diens felle turkooisgekleurde ogen hem onbeweeglijk aan bleven staren. 'Heb jij pokken, Saethion? Nee.' Savador drukte de bek van de slang tegen zijn neus, vertroetelde het dier al was het enkel om Jaydon daarmee flink te treiteren. Hij bracht een spottende snuif uit toen de jongen zijn kantoor uitstormde, keek voldaan grijnzend naar de dichtgesmeten deur. 'Hoe vermakelijk. Straf uitdelen al op zijn eerste dag,' mompelde hij zacht in zichzelf terwijl hij langzaam overeind kwam. 'Wat zal het worden, Saethion? Een week in de kerkers? Een halve dag in zijn ondergoed buiten laten staan? Of toch maar de martelkamer?' Terwijl hij de enveloppen van de vloer opraapte en er een net stapeltje van maakte op zijn bureau, borrelde er een glunderend gevoel in hem omhoog tijdens het opnoemen van de mogelijke straffen. Saethion werkte zich via zijn benen een weg omhoog om zich weer om de schouders van zijn meester te vestigen toen deze op het punt stond weg te gaan. Savador verliet zijn kamer om Jaydon op te zoeken, waar dat joch ook heen mocht zijn gegaan. Uiteindelijk zag hij hem zitten op de grond, huilend. 'Ach jee,' zei hij met gespeelde medelijden terwijl hij voor hem neerknielde en breed grijnzend naar de dikke tranen keek die over zijn wangen rolde. Huilende leerlingen deden hem altijd goed. Een moment later zakten zijn mondhoeken al net zo snel weer naar beneden als dat ze om waren gekruld in de valse grijns, en greep hij in een plotselinge beweging Jaydon bij zijn kraag. 'Discipline! Respect! Tucht! En orde!' barstte hij schreeuwend uit in het gezicht van de jongen terwijl hij hem bij iedere zin ruw met zijn achterhoofd tegen de muur aan liet bonken doordat hij hem zo wild door elkaar schudde. 'Als je dat al niet kunt tonen kun je de eerste de beste shuttle terugnemen naar de godvergeten planeet waar je vandaan bent gekropen!' Met een verzwaarde bevende ademhaling van woede liet Savador hem los en ging weer rechtstaan. 'Je brengt je spullen naar boven en komt stipt vier uur terug naar mijn kantoor voor je eerste straf!' snauwde hij terwijl hij nijdig op Jaydon neer bleef staren. Daarna draaide hij zich met een ruk om zodat zijn lange zwarte lokken meezwierden en beende woedend weer weg. Wat dachten ze wel niet, brutale nesten van tegenwoordig.

Jaydon moest zich inhouden om niet terug tegen hem te gaan schreeuwen. Weer verschenen er tranen in zijn ogen toen Savador hem met zijn hoofd tegen de muur aan bonkte. Hij wilde naar huis of in ieder geval weg van hier. Devito was zichzelf los aan het rukken om Savador te kunnen bijten, maar Jaydon hield hem in. Hij wilde niet nog meer problemen. Straf...niet zijn eerste keer. Op Razen had hij vaak genoeg straf gehad voor zijn gedrag. En discipline en respect had hij, alleen toonde hij het alleen aan mensen die hij het waard vond. Toen Savador uit het zicht verdwenen was wreef hij over zijn achterhoofd. Bij het aanraken van het bloedende gat dat op zijn achterhoofd was verschenen moest hij moeite doen nog meer tranen binnen te houden. Langzaam stond hij op. Hij greep even naar zijn hoofd omdat hij nogal duizelig werd. Met moeite sleepte hij zijn koffers naar zijn kamer. Maar eerst moest hij naar de ziekenzaal voor het gat omdat het niet al te best voelde. Hij keek even of Savador echt weg was en begaf zich naar zijn slaapzaal. Devito piepte even naar zijn baas als troost.