[Voor Geile Laurens, Knappe Ephsols, en natuurlijk ikzelf, only.]

Hoe harder de regen begint te tikken op het raam, hoe sneller Myst wakker wordt. Uiteindelijk als het écht stortregend, opent ze slaperig haar ogen en rekt zich uit. Nog ietwat slaperig schopt ze langzaam haar dekens van zich af en houdt haar handen voor haar ogen, ze beschermend tegen het licht. Ze kronkelt haar bed uit en komt op haar knieën terecht. Ze kruipt naar het lichtknopje, knipt het aan, en blijft even op de grond zitten om haar ogen te laten wennen. Gezien ze licht magician is, gaat dit lekker snel. Daarna staat ze langzaam op, kijkt even in de spiegel. Haar groene haar staat half overeind en er zitten afdrukken van haar kussen in haar wang. Gezien de de enige is die op deze etage slaapt, stommelt ze met haar slaaphoofd gewoon door de woonkamer richting de badkamer, in haar slaapjurkje van satijn. In de badkamer frommelt ze er zó lang aan tot het uit is, en stapt onder de douche. Loompjes blijft ze stilstaan, wachtend tot het water haar wakker maakt. Uiteindelijk, na een half uurtje, klimt ze er weer onderuit, trekt een setje lila lingerie aan, en strompelt weer de woonkamer in. Ze zet een muziekje aan, een lijst met sing-alongs, en strompelt verder naar de keuken waar ze haar ontbijt gaat maken. Wat cruesli en wat yoghurt, en daarbij geeft ze het alweer op. Ze strompelt naar de bank en gaat zitten, zachtjes meeneuriënd met de muziek. Eenmaal haar onbijt ophebbend heeft ze een hoop energie, dus zet de muziek nogal hárd aan en danst vrolijk door de kamer heen. Ze huppelt de trap op op de maat van de muziek, boven in de meisjeskamer een borstel zoekend. Daarna loopt ze weer de trap af, meeblèrend met de muziek, waarbij ze haar borstel als microfoon gebruikt. Het is niet vals, maar ze is ook geen nachtegaaltje :'). Toen ze beneden voor de grote spiegel boven de stereo stond, begon ze langzaam, van onder naar boven, haar lange groene haren te borstelen. Toen die éíndelijk, na vele honderden slagen, klitteloos en glimmend waren, pleurde ze de borstel op de stereo. Ze pakte haar mascara die nog op de grond lag van gister, en zette hem ook op de stereo neer. Haar favoriete liedje begon, en enthousiast begon ze door de hele kamer heen te dansen, swingend op de muziek. Ze blèrde zó hard mee dat het weinig scheelde of het hele gebouw had het kunnen horen. Ze zette de muziek op zijn hardst, en begon half dansen half staand op de bank, geleund richting de spiegel, haar mascara op te doen. Na wat gepriegel stond ze eindelijk stil, verder vanaf de bank leunend richting de spiegel, proberend haar mascara te doen. Toen ze uiteindelijk uit balans raakte, viel ze óver de leuning op de grond, mascara over haar héle voorhoofd smerend. Plat op haar buik lag ze lachend met haar gezicht in de witte vloerbedekkig, die verpestend. Nou ja, ik ben toch alleen. Ze krabbelde omhoog, plofte op de bank neer en pakte een make-up remover doekje van de tafel, die daar ooit eens een keer beland was. Heel charmant, maarja ze was dan ook alleen - dacht ze :') -, spuugde ze erop om het weer nat te maken en begon ermee over haar voorhoofd te boenen.