Met een tas op haar schouder en een kop met thee in haar hand loopt Emily de bibliotheek ik. Het was een dagje voor niks, enkel en alleen lezen. Heerlijk verdwijnen in een boek. Ze zocht een stil plekje op in de bieb waar ze eerst haar tas neer dumpte en daarna met de kop thee nog in haar handen doorliep naar de vele stellingen met boeken. Geen idee wat ze zou willen lezen. Gevechten, romantiek, spanning, thrillers of misschien horror? Ze had geen idee en trok willekeurig een boek uit de kast. Met als titel. Het gevecht der 7 zonden. Emily haalde haar neus op en zette het boek weg. Geen zin in. Vervolgens gleden haar vingers over nog meer boeken. Tot ze bij weer een willekeurig boek bleven hangen. Ze trok het er uit en liep zonder echt ernaar te kijken terug naar haar plekje. Haalde haar tas van de stoel af en ging zitten. Trok haar benen op tot ze als een klein bang meisje zat en begon met lezen. Een boek over de middeleeuwen. In een wereld die duidelijk niet bestond. In iedergeval had ze er nog nooit van gehoord. Ze zuchtte en las verder. Het werd steeds drukker waardoor ze zich niet goed meer kon concentreren. De stoelen naast haar waren nog leeg.. maar voor hoelang? Ze keek de bieb nog eens rond, dronk haar thee op en trok haar benen nog verder naar zich toe. Verstopte zich achter het book en deed net alsof ze er niet was.

(Voel je vrij om te posten )

Met kalme passen liep Sorax door de gangen. "Geez, informatie opzoeken over Novaanse huisdieren, daar heb ik geen zin in hoor..." mompelde hij. Hij had net les over licht-magie gehad en hij had er echt geen zin in om dat op te zoeken. Ach, een hele week moest voldoende zijn. Hij glimlachte en liep de bieb in door de deur open te doen. Hij glimlachte en liep gelijk door naar de kast met boeken. Het was druk vandaag in de bieb, je zag weinig zoveel jongeren in de bibliotheek tegelijkertijd. Hij liep langs de boeken. "Hmm...Het verhaal van de legendarische magicians...nope....Zo verliefd als een Gernaanse roos...Zeker niet..." sprak hij kalm. Ineens kwam hij bij een boek dat hem aansprak. "Hmm. De offering." kalm pakte hij hem er uit en las de achterkant. Iets over een vriend die voor andere klaarstond en dat nam altijd al zijn interesse. Hij liep naar de zitplekken en keek op. Nog 2 vrij. Langs een meisje. Hij glimlachte. Waarom ook niet. Hij ging kalm zitten en sloeg het boek open. Ze zat er een beetje angstig bij, zo leek het. Hij las kalm de eerste pagina voor hij contact zou maken.

Helemaal weggedoken in het boek werd Emily een beetje gek van alle stemmen om haar heen. Met een zucht sloeg ze de pagina om. Ze had al meerdere bladzijdes gelezen en al een goede indruk over het boek. Het ging over een wereld waar geen magie bestond. De mensen vochten met elkaar met wapens, gesmeden uit ijzer gecombineerd met hout. Ze vond het wel grappig. Het ging eigenlijk over een jongen, Mateo. Een jongen van 15 jaar, gevangen in slavernij. Emily las verder. De jongen probeerde uit zijn positie te komen, op de meest gekke manieren.. Emily's oren werden getrokken door voetstappen die naar haar toe kwamen. Zonder veel moeite, en zonder dat het echt zichtbaar was, keek ze naar een jongen die naast haar ging zitten. Ze glimlachte even terug, waarschijnlijk zou hij het niet eens hebben gezien, en las weer verder.. Zolang hij gewoon rustig zou lezen zou ze blij zijn. Ze verschoof nog wat op de stoel, sloeg weer een bladzijde om en richtte haar ogen weer in het boek. Haar ogen gleden over de pagina's.

Eveneens las Sorax langs de pagina's en genoot van het verhaal. Hij begon het langzaam te merken, maar naarmate hij dichter bij het einde kwam van het boek, des te rustiger het werd. Langzaam dropen leerlingen af. Totdat op een gegeven moment nog maar 4 personen in de bibliotheek waren. Emily, Sorax, de bibliothecaris en nog een leerling. Hij glimlachte. Hij genoot van de rust die hier ineens overspoelde. Hij sloot kort zijn ogen. Toch kon hij het niet laten om stiekem uit zijn ooghoeken te kijken hoe het was met het meisje naast hem. Ze was nog steeds diep in het boek en daarom besloot hij haar maar niet te storen. Hij zelf las ook verder. Hij was al een dertigtal pagina's en het boek had er niet enorm veel. Zijn ogen gleden eveneens over de pagina's. Hij keek naar de regels en las de pagina af. Ineens sloeg hij zijn boek rustig dicht. Hij had dorst gekregen. Misschien was het een idee om een bakje koffie of een kopje thee te halen. Kalm legde hij het boek neer op de tafel voor hun en liep de bibliotheek kort uit. Hij wist dat die vandaag tot laat open was dus hij kon wel even wat te drinken gaan halen. Zo snel hij kon ging hij richting de aula die in de buurt was.

(Sorax komt terug na dat je gepost hebt.)

De woorden vlogen langs Emily's ogen. De ene na de andere bladzijde las ze. En de bibliotheek werd alsmaar leger. De rust keerde en Emily glimlachte, het boek was bijna uit. Naast zich stond de jongen op en Emily gluurde vanuit haar ooghoeken naar hem. Hij legde zijn boek neer op het tafeltje en liep weg. Emily keerde haar ogen terug naar haar boek en las de laatste bladzijde. Daarna stond zij eveneens op en plaatste het boek weer op de plank waar hij hoorde. Vervolgens liet ze haar handen weer glijden langs de boeken en griste een volgende uit de boekenkast. Lezen vond ze nou eenmaal heerlijk om te doen. Ze liep de weg terug naar de stoel waar ze zat waarna ze even het boek op tafel legde. Uit haar tas haalde ze een flesje water die ze gulzig opdronk. Terwijl ze dronk gluurde ze naar het andere boek. De offering stond er op. Emily legde het lege flesje weer in haar tas waarna ze nieuwschierig het andere boek pakte en de achterkant las. Interessant. dacht Emily. Voorzichtig trok ze haar benen op en begon de eerste bladzijde te lezen. Maar al snel stopte ze toen ze merkte dat er weer iemand vlakbij haar stond. Met een klap deed ze het boek dicht en legde het op tafel. Waarna ze met een rood hoofd haar eigen boek pakte.

(Het is nog best moeilijk om tijdens de les dit te typen xD heb er 40 min over gedaan xD)

Kalm liep Sorax met een bekertje koffie door de gang weer terug naar de bibliotheek . Hij nam een slok. "Hmm, soms kan niets tegen koffie op..." sprak hij kalm. Hij glimlachte en kwam door de deur. Hij zette het kopje koffie weer neer op de tafel en glimlachte. Echter merkte hij dat zijn boek ineens verdwenen was. Hij haalde zijn schouders op. Het voordeel van een bibliotheek bleef dat het boek eens terug moest en als het terug kwam zou hij het wel weer verder lezen. Hij glimlachte. Wilde weer gaan zitten waar hij daarnet zat en keek op. Dus daar was het boek heen. Hij zag dat het meisje kalm de pagina's liep. Met kalme trend liep hij naar haar toe en nam een slok van zijn koffie die hij weer opgepakt had. Hij bleef kalm staan en wachtte af tot ze hem zou opmerken. En ja, dat gebeurde. Sorax zijn ogen stonden glimlachend. Hij vond het leuk om te zien dat hij niet de enige was die het boek interessant vond. Hij zag dat ze ineens het boek dichtklapte en met een rood hoofd haar eigen boek probeerde te pakken. Echter schoof hij dat boek weg voor ze het kon pakken en legde het boek dat hij net las op die plek. "Als het aanspreekt mag je het wel lezen hoor..." sprak hij kalm. "Het boek heb ik al eens gelezen, en daarbij lezen heeft een voordeel. Je kunt het weer oppakken wanneer dat kan.." sprak hij kalm. Zijn glimlach verbreedde op zijn gezicht. "Blozen..." sprak hij kalm. "Voor sommige een ramp, maar het maakt jou wel een stuk schattiger..." sprak hij kalm en glimlachte. Hij pakte het boek dat zij had gepakt en sloeg het open. Hij las de eerste pagina en voelde zich gelijk aangetrokken tot het boek. "Je hebt een goede smaak als het gaat om boeken..." sprak hij kalm en glimlachte.

Met grote ogen keek Emily Naar de jongen op die voor haar stond. Ze probeerde haar boek te pakken maar hij schoof het weg. Verbaasd keek ze hem aan. Wat was dit nou weer. "Als het aanspreekt mag je het wel lezen hoor. Het boek heb ik al eens gelezen, en daarbij lezen heeft een voordeel. Je kunt het weer oppakken wanneer dat kan." Emily glimlachte wat verlegen terwijl ze haar ogen even neer sloeg. Daarna keek ze weer op naar hem. Waardoor ze een brede glimlach op zijn gezicht zag. Haar voeten zette ze nu op de grond waardoor ze normaal kwam te zitten op de stoel. "Blozen... Voor sommige een ramp, maar het maakt jou wel een stuk schattiger..." Emily voelde zich nu nog roder worden. Ze wist niks te zeggen, alles zou vast dom klinken. Ze slikte eens toen ze zijn bewegingen volgde. Hij pakte haar boek. "Je hebt een goede smaak als het gaat om boeken..." sprak hij en glimlachte. Emily glimlachte terug. "O.. Uhm.. Dankje.." zei ze zachtjes. Ze had geen idee wat ze nu moest doen en sloeg haar ogen even naar de grond. Waarna ze haar benen weer op trok, in een veilige vertrouwde houding. Ze glimlachte, maar dat was dan ook alles.

Sorax merkte haar reactie op zijn compliment. Hij glimlachte. Dat kwam niet onverwacht. Hij zag haar nog roder worden. Niet dat hij het bewust deed om die reden. Het was meer zijn mening laten weten. Hij las rustig verder toen ze hem bedankte. "Geen dank. Het is jou smaak, daar kan ik niet veel aan veranderen..." sprak hij glimlachend en grinnikte. Hij zag haar naar de grond kijken. Waarschijnlijk uit onmacht omdat ze niet wist wat ze moest doen. Hij had haar wel erg in verlegenheid gebracht merkte hij. Zijn glimlach verdween even. Hij merkte dat ze glimlachte maar ze las het boek niet verder. Ze naderde steeds meer rond etenstijd en Sorax begon langzaam honger te krijgen. "Mag je ik je misschien uitnodigen om dadelijk samen wat te gaan eten..." sprak hij kalm. "Alleen zitten is ook niet echt leuk..." sprak hij kalm. Niet wetend of ze uberhaupt alleen zat. Hij glimlachte kalmerend en keek daarna naar het boek. Hij vond het, nu ze een gesprek gestart hadden, een beetje asociaal om door te lezen en klapte het dicht. Rustig legde hij het neer op de tafel en keek kort naar Emily.

Kan het nog erger.. dacht Emily die haar hand op haar wang legde. Haar wangen waren inmiddels knal rood en warm. Haar handen gaven enigszins verkoeling. Wat stom. "Geen dank. Het is jou smaak, daar kan ik niet veel aan veranderen..." Emily giechelde even. "Mag je ik je misschien uitnodigen om dadelijk samen wat te gaan eten. "Alleen zitten is ook niet echt leuk.." Emily glimlachte. "Lijkt me gezellig.." Emily glimlachte. "Ik ben trouwens Em, Emily Miller." Emily Pakte het boek op en stond op. Ze wees even naar de boeken kast en naar zichzelf en het boek. Ze lachte even. "Ik berg even het boek op..."

Sorax glimlachte om de handelingen van Emily. Ze was kennelijk nogal snel verlegen. Hij glimlachte toen ze zei dat ze het gezellig leek. Sorax glimlachte en pakte zijn koffie toen ze opstond. "Noem mij maar Sorax..." sprak hij kalm. Hij stond ook op. Hij begreep haar gebaren. "Is goed hoor..." sprak hij kalm. Hij pakte het boek en liep naar een andere plank waar het kennelijk vandaan kwam. Daar borg hij het op. Daarna liep hij naar de ingang en leunde daar tegen een van de hekjes die aangaf wanneer een boek ongezien meegenomen werd. Hij glimlachte en wachtte geduldig tot Emily er was zodat hij haar kon vergezellen naar de eetzaal.

Emily borg het boek op en gleed nogmaals over de boeken heen.. Iets wat ze altijd leuk vond om te doen. Daarna liep ze met een glimlach richting de uitgang. Eerst nog even langs de stoel om haar tas te halen en hem om haar schouder te gooien. Daarna liep ze richting Sorax die bij de poortjes stond. Haar maag hoorde Emily al knorren. Waarom wist ze niet want ze had zelf het idee dat ze nog niet zo'n honger had. Toen ze bij Sorax kwam glimlachte ze. "Laten we maar gauw gaan. Mijn maag begint al te knorren." Ze lachte even terwijl ze naar hem keek.

(ergens anders topic openen?)

(sorry voor mijn late reactie. Nee laat het maar in dit topic, net zo makkelijk)

Sorax glimlachte toen Emily direct aan kwam lopen en naar hem toe kwam. "Vertel mij wat..." sprak hij. Hij hield de deur open. "Dames eerst..." sprak hij op deftige toon. Sorax liep daarna achter Emily richting de eetzaal om daar aan het diner te gaan zitten. Hij zocht een plaatsje en vond die. Er waren nog een paar vrij aan het einde van de tafel. Hij liep er naar toe en wenkte Emily. Eenmaal aan tafel ging hij zitten en keek naar het eten dat er lag. Ze hadden vandaag een rijk aanbod aan pasta. Sorax had daar wel zin in. Hij keek naar het bord dat er al lag en schepte wat op. Het bord was half vol toen hij stopte. Hij zou wel een tweede keer pakken als hij nog meer honger had. De tafels waren bezaaid met voedsel. Zijn ogen gingen kort naar Emily. Hij wachtte kort op haar voor hij zou gaan eten.

Emily glimlachte naar Sorax. "Dankje" Waarna ze hem voor ging de eetzaal binnen. Daarna liep ze hem achterna naar een plekje aan het einde van een tafel in de eetzaal. Het eten dat Emily zag en rook deed haar maag nog meer knorren. Hierdoor legde ze eenhand op haar buik en lachte heel zachtjes. Ze schepte ook op en haar bord kwam steeds voller te liggen. Tot ze vond dat het genoeg was. Ze glimlachte naar Sorax. "Eetsmakelijk." Waarna ze een heerste hap nam. Voorzichtig want het eten was nog heet. Ze had een heerlijk, zo zag het er uit, pasta gepakt. Pasta met witte suas. Het zag er heerlijk uit Voorzichtig nam ze nog een hap.. Tot ze uiteindelijk de helft van haar bord op had. Een kan met water die voor hen stond daar schonk ze water uit in een beker. Zonder het eigenlijk te vragen, meer uit gewoonte, vulde ze het glas van Sorax.

Sorax glimlachte en keek kort naar Emily. Hij zag dat ze redelijk wat opschepte. Hij glimlachte en knikte. "Hetzelfde." sprak hij kalm terwijl hij kalm wat van zijn pasta at. Hij merkte dat er water ingeschonken werd en glimlachte. Hij zag dat Emily het uit gewoonte deed en hij vond het zelf ook wat beleefd. Niet dat hij het erg vond. Hij vond het vermakelijk om te zien. Hij knikte als dan. Ineens zag hij in de kom de pasta licht bewegen. Hij slikte een sliert van zijn spagetti met moeite door. Dat was toch niet....Chronos? En ja hoor. Er schoot een rood licht-bolletje omhoog. Zo snel als Sorax het door had sprong hij omhoog en sloeg zijn handen er omheen. Hij duwde het onder de tafel en keek kalm rond. Niemand had het gezien. Gelukkig. Hij draaide zich terug naar zijn bord toen hij doorhad dat ook Emily er nog zat en die het ongetwijfeld wél had gezien. Hij slikte even. Fijn, hij zou nu hoe dan ook vragen krijgen. Ondertussen klonk er vanuit zijn hand hoog gepiep alsof er iemand aan de telefoon was en je hoorde alleen de persoon aan de nadere kant van de lijn mopperen. Sorax keek moeilijk weg en slikte even moeilijk.

(Chronos is een lichtbolletje dat door zijn familie regelmatig als huisdier/metgezel word gehouden.)

uiterlijk:

Emily nikte voorzichtig aan haar glas water. Het was voor haar idee ijzig stil. Tot ze een soort Lichtbolletje uit de spaghetti zag komen. Verbaast keek ze er naar. Waardoor het water langs haar kin liep. Snel zette ze haar glas neer en haalde het water met haar mouw weg. Zo snel als ze het dingetje zag zo snel lagen Sorax zn handen er om heen. Een gepiep kwam er van af en Emily fronste lichtjes. "Wauw." mompelde ze. Het zag er voor haar erg leuk uit. "Wat was dat?" vroeg ze bewonderend. Met grote ogen keek ze over de tafel om misschien ook maar een glimp van het dingetje op te vangen. Ze glimlachte naar Sorax die duidelijk minder blij was met de verschijning van het dingetje. Dat merkte ze toen hij moeilijk weg keek en slikte. Ze leunde over de tafel en legde een hand op zijn arm. Meer aanmoedigend. Ze vond te totaal niet erg. Ze vond het wel grappig.

Sorax hield zijn handen stevig op elkaar en het was duidelijk dat het bolletje wilde ontsnappen. En ja hoor, Emily had het gezien. Hij keek kort naar haar toen ze over de tafel boog en haar hand op zijn arm plaatste. Hij keek haar aan en glimlachte kort. Hij opende zijn hand waarna het rode bolletje er uit schoot en rond Emily vloog. "Waar is Evi? Is Evi er niet, waar is Evi?" vroeg het. Sorax schudde zijn hoofd. "Evi is al lange tijd nergens meer gezien..." sprak hij. "Dat meeen je niet..." sprak het bolletje. Sorax knikte kort. In tegenstelling tot zijn altijd vliegende bewegingen bleef het nu stil hangen op een punt. "Dus...nu ben je alleen?" vroeg hij. Sorax haalde zijn schouders op. "Emily, dit is Chronos, een soort vuurvliegje dat wordt gehouden als metgezel in onze familie..." sprak hij kalm. Het bolletje vloog een paar cirkels om het hoofd van Emily en ging kort op en neer. "Chronos is de naam..." sprak het. Sorax glimlachte. "Soms is het wat vernederend om hem in de buurt te hebben..." sprak hij als uitleg van zijn reactie.

Emily keek verwonderd naar het vuurvliegje. Zijn woorden, of eerder het geluid dat het maakte, deed Emily lachen. "Wat lief!" Zei ze uiterst vrolijk. De glinsteringen stonden in haar ogen. Ze volgde het gesprek. Het was raar om tegen zo'n beestje te praten. Leek haar. "Em" glimlachte Emily naar Chronos. "Wie is Evi?" Vroeg ze waarna ze naar beiden keek. Ze had de naam gehoord en was erg nieuwschierig. Ze glimlachte. Het was zo'n opgewekt ding. Iets wat Emily eigenlijk ook altijd wel was. Al snapte ze Sorax ook wel.

(omg. very korte post. Sorry. Ik dacht dat hij veel langer was xD)

Sorax keek naar Emily en keek kort naar Chronos. "Em?" vroeg Sorax. "Oh wacht..." hij legde zijn hand tegen zijn voorhoofd en schudde zijn hoofd. "Tuurlijk, Em is gewoon afgekort van Emily..." sprak hij concluderend en grinnikte. Hij hoorde haar vraag en slikte. "Een goede vriendin. Niet meer." sprak hij kalm. "Ik heb het er niet graag over..." sprak hij kalm. Het vliegend bolletje schoot naar Sorax zijn kop en leek na te denken. "Niet meer..." sprak het met een piepstem. "Ooit, was ze meer..." sprak hij. "Dat waren andere tijden..." voegde hij er aan toe. Hij zuchtte. Als die shuttle niet uit elkaar geklapt was zat hij waarschijnlijk hier niet eens. Hij keek naar Emily en glimlachte moeilijk. "Het is inmiddels de tweede vriendin die ik heb gehad en kwijt raak." sprak hij verzuchtend. Ineens legde hij een hand op zijn mond. Die tweede had hij niet moeten zeggen. Het zou vast vragen teweeg brengen. "Ja inderdaad, alleen is er een verschil met Evi, zij leeft nog!..." sprak het bolletje. Met de vlakke hand sloeg Sorax het weg. Het verdween door de muur. Sorax zuchtte kort. "Dat was een opmerking die hij niet eens hoefde te maken..." sprak Sorax.

Emily volgde het gesprek niet helemaal tussen Chronos en Sorax. Al merkte ze dat Sorax zich er niet prettig bij voelde. Waardoor zij zich ook minder prettig voelde. "Je hoeft me niks te zeggen als je het niet wilt hoor." Zei ze zachtjes. Ze wist niet goed wat te zeggen of wat te doen. Vlug nam ze een slokje water Terwijl ze zag hoe het licht bolletje werd weg geslagen en verdween door de muur. "Maakt niet uit." Emily glimlachte vriendelijk naar hem, waarna ze nog een hapje nam. Daarna legde ze haar handen voorzichtig op de tafel. Ze slikte. "Maar als he iets kwijt wil, mag je altijd naar me komen.." Emily sprak de woorden zachtjes uit. Niet goed wetend of het wel gepast zou zijn om het te zeggen. En ze wilde hem zeker niet opdringen. Hoewel ze best nieuwschierig was.

Sorax sloot kort zijn ogen bij de woorden van Emily en schudde zijn hoofd. Hij moest het wel vertellen nu. Hij had van Marjolijn iets geleerd, en dat was dat je het nooit op moest kroppen. Hij keek naar Emily en glimlachte. "Vertrouw je me?" vroeg hij ineens. Hij wist dat ze niet zou begrijpen waarom hij dat vroeg. Hij maakte een zegel met zijn hand. Bracht zijn middel en wijsvinger naar haar voorhoofd en duwde zachtjes. Daarna bracht hij hem weer terug. "Ik laat het je zien..." sprak hij. Sorax sloot zijn ogen en concentreerde op een illusie zodat de mensen dachten dat ze gezellig aan het kletsen waren. Deze slaagde er in. Zijn bord was inmiddels leeg dus dit zou geen ramp worden. Hij opende ineens zijn ogen en de eetzaal verdween voor de twee. Emily en Sorax stonden in een soort wit licht. Hij knikte. Verdween daarna en liet Emily kort alleen achter in de ruimte. Want niet veel later stond zou ze in een slaapkamer staan.
"Wakker worden! Wakker worden! Vandaag is het de dag!..." riep een vrouwelijke stem. Het was wazig voor Sorax. Zijn ogen opende hij moeizaam. Ineens sprong een blond meisje van ongeveer 15 jaar op zijn buik. Hij kwam een beetje over eind en grinnikte. Het meisje ging naast hem zitten en gaf hem een kus. "Kleed je een beetje redelijk..." sprak ze kalm. Sorax knikte.
Zelf wist Sorax wat er zou gaan gebeuren. Maar dit waren beelden van het verleden er viel niets aan te veranderen. Emily zou alles kunnen zien of horen. Maar hij zou niet kunnen zien waar zij stond, hij kon haar niet horen en eveneens niet voelen. Ze zou machteloos toe moeten kijken.
Het meisje holde de trap af en Sorax sloot zijn ogen en liet zich achterover vallen. Toch stond hij niet veel later gelijk op. Hij trok een zwarte broek aan en een wit shirt. Hij deed zijn haar in model en kalm keek hij naar de deur waar hij nogmaals geroepen werd. Lachend liep hij richting de trap.
Een deel werd overgeslagen door een wit licht. Ineens bevonden ze zich op een landingsterrein van de shuttle. Je zag Sorax trots langs het blonde meisje staan. Sorax was momenteel ook vijftien jaar. Om de shuttle stonden in een halve cirkel mensen met fotocamera's, familieleden van zowel Sorax en zijn vriendin. Je zag hoe trots Sorax op haar was, zijn ogen straalde het er van af. Ze was immers de eerste persoon in hun dorp die op de Universiteit van Razen was toegelaten. Sorax had een glimlach. Je zag hem een knuffel aan haar geven. Een laatste kus en niet veel later ging ze de shuttle in die zijn motoren starten. Sorax keek met een blik die vrolijkheid uitstraalde naar de shuttle die opsteeg. Maar iets ging mis. Iets was niet goed. De shuttle begon ineens te roken en niet veel later schoot hij in vlammen, en brokkelde uit elkaar. Sorax zijn ogen verwijdde zich. Hij begon te rennen met tranen in zijn ogen naar waar het wrak zou neervallen. Om persoonlijk haar te vinden. Echter kwam achter hem een oudere man tevoorschijn uit verzamelend licht en hield hem vast. Sorax schreeuwde. Iedereen die een beetje goed keek kon zien dat de man achter Sorax zoveel op hem leek, haast een oudere versie. Het was niets minder dan zijn vader. Langzaam vervaagde het beeld.
Sorax had de beelden gestopt en nu zou Emily langzaam wakker moeten worden. Hij had dit vaker gedaan met anderen en hij wist hoe het moest. Hij zag eerst de eetzaal in 1 waas. Maar langzaam werd het scherper. Hij zag Emily zitten en wachtte kalm op een reactie van haar.

Emily knikte zachtjes. Waarom hij het vroeg wist ze niet. Maar ze voelde dat ze hem kon vertrouwen. Vervolgens voelde ze zijn vingers tegen haar voorhoofd waarna hij vertelde dat hij het ging laten zien. Al snel was ze in een wit licht beland, alleen. Verbaasd keek ze om zich heen. Wat was er.. Waar was ze. Een vrolijke stem scheurde uit haar uit haar gedachten en met grote ogen keek ze naar een vrolijk blond meisje. Haar ogen volgde de bewegingen terwijl ze roerloos bleef staan. Kijkend naar het tafereel voor zich. Weer een wit licht en Emily knippelde even met haar ogen door het felle licht. Al snel stond ze, tegenover, een publiek. Ze keek vanaf de zijkant hoe dat meisje en de jongen van eerder, Sorax, elkaar omhelsde en een kus gaven. Daarna stapte ze in de shuttle. Sorax had en brede glimlach op zijn gezicht. Overduidelijk trots was hij. Dat kon je zien. Het droop er zowat van af. Emily glimlachte. Maar zodra de shuttle opsteeg gebeurde er iets vreselijk, iets wat Emily niet zag aan komen.. En Sorax toen der tijd ook niet. Met grote ogen keek ze toe. Hoewel ze naar Sorax wilde lopen om hem te troosten besefte ze dat dit enkel een herinnering was die ze zag en er dus niks aan kon doen. Een traan liep over Emily dr wang. Ze vond het hartverscheurend. Om Sorax zo te zien. Eigenlijk om de hele gebeurtenis te zien. Het werd weer wit, en na een paar seconden zat ze weer op de stoel, tegen over Sorax, die zojuist zijn verleden had laten zien. Emily's ogen waren vochtig. Ze voelde hoe hij zich had moeten voelen toen. Iets wat ze had mee gekregen bij haar geboorte. Ze kon als het te heftig werd de gevoelens van de ander voelen. Voorzichtig schoof ze haar stoel naar achter en liep naar Sorax toe. "Ik vind het zo erg voor je.." Zei ze heel zachtjes waarna ze over zijn arm wreef als troostend middel. Niet wetend of het zou helpen. Emily knipperde wat tranen weg. Waarna ze hem warm en vriendelijk aan keek.

Sorax haalde even diep adem om zijn herinnering ruimte te geven en tot rust te komen. Het vergde heel wat om voor de vierde keer het weer mee te maken. Hij keek kalm naar Emily die haast aan het huilen was. Sorax merkte dat ze op staan. "Niet doen, het is gebeurd, ik moet er mee leren leven..." sprak hij vriendelijk tegen haar. Toch zag je dat er een traan over zijn wang rolde. Hij veegde haar traan die op haar wang bleef weg met zijn duim. De eetzaal was inmiddels leeg. Sorax keek even rond en glimlachte. "Je bent een van de weinige die weet van mijn verleden..." sprak hij kalm. Hij keek naar Emily en glimlachte. Hij keek naar de klok en zag dat het tegen acht uur liep. Hij zuchtte en keek naar Emily die nu met haar hand over zijn arm wreef. "Bedankt..." sprak hij kalm en glimlachte.

Emily glimlachte terwijl ze zijn hand over haar wang voelde gaan. Stomme rot emoties.. Ging er door haar hoofd heen. "Sorry dat ik me even liet gaan.." zei ze met een rood hoofd. "Ik kan namelijk met je mee voelen.. Maar alleen als het zo erg is dat het bij me gaat prikkelen zegmaar. Ik kan niet alle gevoelens voelen.." O wat kwam dit er raar uit. Emily slikte waarna ze glimlachte. "Je bent een van de weinige die weet van mijn verleden..." Emily knikte zachtjes. Ze vond het bijzonder dat hij haar zijn verleden liet zien. En dat terwijl ze elkaar eigenlijk haast niet kende. "Graag gedaan." Zei ze zachtjes terwijl ze warm glimlachte.

Sorax keek met kalme blik naar Emily en zweeg voor een korte tijd. Haar woorden over haar tranen. Hij grinnikte. Hij zag dat ze bloosde en wederom gaf het hetzelfde effect. Hij keek naar haar en er was licht een grijns te zien. Haar woorden deden hem knikken. "Geen probleem, voor mij dan..." sprak hij kalm. "Het lijkt me vervelender voor jou dan voor mij..." voegde hij er kalm aan toe en keek weer naar Emily. Zijn blik ging daarna weer naar de tafel die inmiddels opgeruimd was en geen kruimeltje meer bevatte. Sorax keek naar Emily om even te kijken of ze nog steeds zo rood was. Hij moest dat beeld blijven onthouden, vond hij zelf. Hij grinnikte even bij die gedachten en keek daarna weer naar de tafel. Hij wist niet goed waar hij zijn blik moest plaatsen. Emily was interresanter dan de tafel maar te lang kijken was waarschijnlijk weer voor haar vervelend.

Emily ging op de tafel zitten die inmiddels helemaal leeg was gehaald. Ze keek even de zaal rond, niemand, alleen Sorax en zij. Ze glimlachte. "Het is niet altijd fijn nee. Maar soms kan het ook leuk zijn. Als ik voel hoe blij iemand is. Dan kan ik zelf niet blijer worden." grinnikte ze. Emily Greep haar staart vast en begon het te vlechten. Niet wetend wat ze zou moeten doen, op dit moment. Hierdoor was er een licht blosje te zien op haar wangen. Een iet wat ongemakkelijk moment vond Emily.. Die totaal niet goed was in dit soort dingen. En op dit moment zou alles waarschijnlijk dom klinken uit haar mond. Laat staan wat ze er uit zou kunnen gooien. Emily zuchte zachtjes terwijl ze Sorax aan keek.

-- Sorry ik keek even uit mn raam naar een spektakel van 4 weg glijdende auto's xD Nie zowaar niet eens botsten maar met zijn 4ren dwars op de weg stonden x'D