[Misschien wat actie er in?]

Sorax keek kalm naar Emily en glimlachte. Haar actie van het vlechten deed hem grinnikken. Het was inmiddels al een kwartier later. Kalm dacht hij kort na bij welke dag het was. Sorax kwam op een conclusie die hij niet wilde. Ineens stond hij op bij het horen van rennende voetstappen. "Dat was vandaag..." mompelde hij kalm. Zijn ogen gingen kort naar Emily en daarna naar de ingang van de eetzaal. De deuren vlogen open. Drie zwarte rookwolken kwamen binnen vallen en niet veel later stond er een jongen, van ongeveer 17 jaar, met donkerrood haar en naast hem twee jongere kinderen. Sorax zuchtte. Waarom eigenlijk vandaag. Hij zette zijn hand op de tafel en duwde zich omhoog. Hij sprong er overheen. Veranderde in een felle bol van licht en landde tegenover de drie. Sorax grinnikte. "De tijd vliegt....of niet. Terug voor een andere nederlaag?" sprak hij kalm. De middelste duidelijk de leider lachtte kort. Ditmaal niet sprak hij kil. Sorax wist dat het een duisternistype was. Hij was licht in het voordeel. Toch was deze sterk. Sorax grijnsde. Hij zag de jongen ineens listig naar Emily kijken. Wat als we deze keer óm iets vechten? sprak de jongen. "Emily blijft hier buiten..." sprak Sorax. De net zo zielige Sorax was in geen velden of wegen te bekennen. Nu was hij zo serieus als wat en klonk zelfs als volwassen. Als ik win, neem ik jou vriendinnetje mee. sprak de jongen. Sorax grinnikte. "Ze is niet mijn vriendinnetje...dus dat maakt niet uit." mompelde hij. "Maar dat laatste zal ik niet toestaan. Ik weet wat je kunt doen en dat zal ik niet toestaan..." sprak hij kalm maar met wat luidere stem. Tuurlijk we zullen zien sprak de jongen. "Laten we beginnen..." sprak Sorax serieus. Beide jongens sloegen een vuist op een vlakke hand. "Origin of the Darkness" sprak de jongen. "Origin of the light." sprak hij kalm. "LEND ME YOUR STRENGHT!!!!" riepen ze beide uit. Om de jongen kwamen golvende zwarte slierten en zijn ogen stonden op een andere manier, moordlustig! Sorax kreeg ook een vreemd iets. Zijn shirt was uitgeschoten en ergens naast Emily neergekomen. Zijn redelijk gespierd lijf kwam tevoorschijn. Om hem heen leek licht zich te verzamelen. En alsof de twee zich tegen niets af zette schoten ze schuin de lucht in naar elkaar toe. Waarop een paar slagen richting Sorax gedaan werd. Sorax blokkeerde ze echter allemaal en greep bij de laatste zijn pols vast. Hij wierp hierbij de jongen naar de grond die verder schoof. Echter was het lang niet over. Want de jongen kwam met gemak overeind. Sorax landde met beide voeten op de grond en keek strak naar de jongen.

[hopelijk vind je het geen ramp...']

-- Nee hoor..

Emily keek toe hoe er zwarte wolken zich verspreide in de zaal. "Wat is..." Mompelde ze verbaasd bij het zien van de drie figuren. Vragend keek ze Sorax aan die al in een gesprek had geworpen. En bij de figuren stond. Vragend keek Emily toe en luisterde. Ze fronste bij het horen waarom ze gingen vechten. Ze snapte er niks van. Wat had zij er mee te maken. En wat was dit allemaal! Aan de stem van Sorax te horen leek hij ineens stukken ouder. Ineens belande zijn shirt vlak naast Emily en Emily keek bewonderd naar het gespierde lichaam dat er onder vandaan kwam. Met grote ogen keek ze toe wat er ging gebeuren. Af en toe haar hoofd weg draaiend om niet te zien hoe klappen aan zouden komen. Ze wist geen woord uit te kramen alleen maar een zacht gemompel dat nauwelijks verstaan baar was. "Wees alsjeblieft voorzichtig.." En dat kwam er meerdere keren voorzichtig uit. Ze vond het niks om andere te zien vechten en dus hield ze haar hart vast. Bij elke klap, trap of wat dan ook die gegeven werd. Tevens ook haar adem. En als het dan wel goed ging liet ze die adem ontsnappen om gelijk weer een nieuwe hap vast te houden.

Sorax grijnsde en keek naar de jongen die er stond. Half uur was maximaal voor hem in deze stand. Voor hem 20 minuten. Het gevecht had al even geduurt en de jongen naderde zijn limiet. Sorax daarentegen liep pas net warm. De jongen besloot om het vuist op vuist weg te laten en sloeg zijn handen tegen elkaar. Een zwart blad kwam er uit vormde een zwaard en nam een massieve vorm aan op het moment dat de jongen een hand weg trok. Sorax grijnsde. Hij deed echter niets. De jongen rende op Sorax af en stak richting hem. Sorax sprong kort en landde op het zwaard. Hij gaf een trap tegen de borstkas en de jongen schoot weg. Sorax sloeg op zijn buurt zijn handen tegen elkaar en vormde van helder licht een blad. Ook deze vromde zich in een zwaard. Kleiner, dat wel maar er was wat meer. Sorax trok het blad in tweeën en sloeg ze naar achter. Ze waren nu van echt metaal en zijn mond sierde een grijns. Zo liep het altijd. Hij naderde zijn limiet en greep zijn zwaard. Sorax deed het zelfde en maakte het daarna simpel af. De jongen sprong op Sorax af en wilde met het zwaard slaan. Sorax grijnsde. "Voorspelbaar.." mompelde hij en sloeg richting het zwaard om het tegen te houden. Echter ging de jongen op in rook. Sorax sloeg in het niets. Zijn ogen verwijdde zich. Dit gebeurde nooit. Zo snel hij kon draaide hij zich om en hield zijn zwaarden gekruist voor zich zodat hij nog net een zwaard tegen kon houden. Hij trok ze gespreid open zodat hij het zwaard van de uitdager wegsloeg. Hij richtte zijn zwaard op zijn keel. "En nu, smeer je hem..." sprak hij kalm. De jongen keek met een scherpe blik naar Sorax maar je zag dat de moordlustige blik weg was. Zijn origin was uitgewerkt terwijl die van Sorax nog door ging. Niet veel later verdwenen ze de zaal uit via stof. Sorax grijnsde. Sprak kalm de spreuk uit wat het originstatus zou stoppen. Daarna zakte hij kort door zijn knieën en heeg even uit. Echt gevecht was altijd anders dan zijn training. Daarna stond hij op en keek naar Emily zonder wat te zeggen.

Emily volgde het gevecht half, bijna de hele tijd had ze haar ogen dicht. Terwijl ze met spleet oogjes toekeek, zodat ze snel genoeg haar ogen kon sluiten, was de jongen in eens verdwenen, hoewel hij al snel weer terug was en de zaal verliep. Zodra Sorax hijgend op zijn knieën neerviel sprong ze op. Maakte aanstalte om naar hem toe te lopen terwijl hij opstond. Hij keek haar zwijgend aan, alleen wist ze niet zo goed wat ze eigenlijk moest denken. Liep voorzichtig naar hem toe. "Gaat het?" Vroeg ze iet wat bezorgd, als ze zag hoe vermoeid hij leek te zijn. "Wat was dat?" Ging ze door zonder ook er nog maar iets van te begrijpen. Ze snapte er niks van, en dat was duidelijk te zien op haar gezicht. Zenuwachtig van het alles draaide ze met haar vlecht rondjes.

Sorax liet het zwaard van hem verdwijnen en keek naar Emily voor een korte tijd. Zijn ogen keken kalm en vriendelijk in tegenstelling tot de net serieuze en meedogenloze blik. Zijn ogen keken kort naar de eetzaal waarvan de ingang weer gesloten was. "Dat? Dat was een vorm van rivalisme.." sprak hij. "Hij probeert me al langere tijd klein te krijgen...maar het lukt hem nog steeds niet..." sprak hij kalm en keek naar Emily. "Ik ben niet zo op vechten, ik ben meer van het verdedigen. Ik heb hem ook niet onnodig geslagen..." sprak hij kalm. "De worp was om mij wat tijd te gunnen. De staat waar ik net in was, zeg maar, was niet een normale. Ik krijg meer kracht en reflexen maar het vergt veel energie. Hij kan hem hooguit twintig minuten vast houden terwijl ik dat tien minuten langer kan..." sprak hij kalm. Hij keek naar Emily en zweeg. "Het was gewoon een gevecht tussen twee rivalen..meer niet..." sprak hij kalm en glimlachte vriendelijk naar haar. "Maak je om mij maar geen zorgen..." sprak hij. "Bezorgdheid is niet zo zeer nodig, zolang jij nog maar in orde bent..." zei hij. Hij kende de jongen iets langer en had van hem gehoord dat hij nogal eens criminele activiteiten had vertoont. Hij zou Emily nooit aan hem toevertrouwen, al kende hij haar maar kort.

Ze reikte haar hand uit waar zijn shirt in zat. Aandachtig luisterde ze naar zijn verhaal. "Ik ben in orde." glimlachte ze liefjes. Ze ws eigenlijk benieuwd hoe hij hem kende. Want die jongen was uiterst ongewoon als ze hem zo zag. En waarom wilde hij haar hebben.. Want zo iets had ze opgepikt uit het gesprek ervoor. Maar Emily hield haar mond. Ze wilde totaal niet uit komen als nieuwschierig aagje. Wat ze waarschijnlijk toch al leek. Want ze wilde bijna overal alles van weten. Emily haalde haar handen over haar vlecht waarna ze er weer rondjes mee ging draaien. Daarna stopte ze het in een hele grote knot die gelijk weer uiteen viel omdat het niet vast gezet kon worden. "Heb je al vaker tegen hem gevochten? Je was zo zeker van je zaak, zag ik.."

Sorax keek naar Emily en knikte. Hij was blij dat ze in orde was. Hij hoorde haar vraag en zag dat ze hem zijn shirt aanreikte. Hij trok het aan en ging zitten. "Ja, ik heb hem vaker bevochten. Maar hij is nooit echt in staat geweest zo dicht bij te komen als net. Ik moet bekennen, dat hij uit het niets verdween was iets wat hij nooit eerder had gedaan.." sprak hij kalm. "Ik zal op mijn tellen moeten passen als ik vortaan te snel denk dat het makkelijk wordt." sprak hij kalm. "Sorry dat je dit hele gebeuren had moeten zien...." sprak hij kalm en keek naar haar met een vriendelijke blik. Hij geeuwde even. "Het neemt toch wat energie om dit te gebruiken..." zei hij grinnikend en gaf haar een knipoog.

Emily glimlachte. "Geeft niet. Jij wist toch ook niet dat hij zou komen." Vriendelijk keek ze hem aan. Bij zijn geeuwen lachte ze even. "Ik probeer het juist te vermijden. Ik hou er niet zo van." grinnikte Emily even. Maar door zijn gapen begon Emily nu ook. "Pff. Je steekt me aan." zei ze tussen het gapen door. Het klonk heel anders dan het zou moeten. Bijna onverstaan baar. Emily lachte er even om. Het was zo hatelijk. Als een iemand begon ging ze vanzelf mee doen. Hoewel ze daar even om moest grinniken. Emily haalde inmiddels haar hand door haar haren waardoor de vlecht er soepel uit viel. Daarna pakte ze een lok vast en begon die te draaien. Alweer.

-- Dit is echt niet leuk. Ik ga zitten typen over het gapen en ik zit gewoon achter mn pc te gapen! not fair.

Een kalme warme lach ging door de eetzaal. Hij keek naar Emily. Zijn blik ging kort weer naar de klok. Hij slikte, het was wel heel laat nu. Tien uur sierde het er op. Hij keek naar Emily. "Misschien wordt het een idee dat we eens wat gaan rusten..." sprak hij kalm en glimlachte. Maar met rusten doelde hij op slapen. Sorax stond op en glimlachte. Hij stak zijn hand uit zodat hij Emily ook overeind kon helpen. "Morgen weer fit en fruitig op..." zei hij kalm. "Al zie ik jou niet zo snel met een geïrriteerd gezicht opstaan. Jij staat zoiezo wel vrolijk op..." zei hij glimlachend en keek naar Emily.

Emily pakte zijn hand aan en liet zich omhoog trekken door Sorax. Glimlachte even en keek naar de klok. Het was inderdaad al aardig laat. De tijd was veelste snel gegaan. Ze grinnikte om zijn opmerking. "Daar zou jij je nog wel eens in kunnen vergissen.." giechelde ze. "Al heb je over het algemeen wel gelijk." Emily kon er niks aan doen dat ze zo vaak vrolijk was. Ze maakte van bijna alles wel iets positiefs. Al kon ze ook zo geïrriteerd raken als iets totaal niet lukte. Maargoed, dat heeft iedereen vast wel.